مسیر امواموا به هنگام گذشتن از درون سامانه‌ی خورشیدی. چارچوب پیوست، بخشی از مسیر آن را نشان می‌دهد که در آن، نیرویی افزون بر نیروی گرانش بر آن وارد شده. مسیر آن تنها در حضور نیروی گرانش به رنگ سبز، و مسیر آن در حضور گرانش و یک نیروی دیگر به رنگ آبی نشان داده شده.
@onestar_in_sevenskies

#اومواموا به اندازه‌ای کوچک است که حتی از پشت بزرگ‌ترین تلسکوپ‌ها هم چیزی بیش از یک نقطه‌ی روشن دیده نمی‌شود. ولی این را می‌دانیم که می‌بایست پیکره‌ای بسیار کشیده داشته باشد زیرا درخشش آن هر هفت-هشت ساعت یک بار به شدت تغییر می‌کند.


@onestar_in_sevenskies

#اومواموا به اندازه‌ای کوچک است که حتی از پشت بزرگ‌ترین تلسکوپ‌ها هم چیزی بیش از یک نقطه‌ی روشن دیده نمی‌شود. ولی این را می‌دانیم که می‌بایست پیکره‌ای بسیار کشیده داشته باشد زیرا درخشش آن هر هفت-هشت ساعت یک بار به شدت تغییر می‌کند.

این جرم هنگامی که تمام قدش در راستای دید ماست (تصویر میانی) بسیار روشن‌تر دیده می‌شود، و هنگامی که نسبت به خط دید ما زاویه می‌گیرد، روشنی‌اش هم کمتر و کمتر می‌شود.


@onestar_in_sevenskies

شهاب درخشانی که روز ۱۸ ژوئن به هنگام کنسرت گروه "Foo Fighters‏" در هلند، در آسمان منفجر شد

@onestar_in_sevenskies

«پنجره‌ای آسمانی رو به ستارگان وردست»
---------------------------------------

برخلاف بیشتر اجرامی که نامشان در فهرست پرآوازه‌ی شارل مسیه از اجرام ژرفای آسمان ثبت شده، ام۲۴ نه یک کهکشان درخشان است، نه یک خوشه‌ی ستاره‌ای، و نه یک سحابی. بلکه یک شکاف در ابرهای تیره‌ی غبار میان‌ستاره‌ایست که از میان این ابرها پنجره‌ای به ستارگان دوردست در بازوی کمانِ کهکشان راه شیری باز کرده.

اگر با یک دوربین دوچشمی یا یک تلسکوپ کوچک به این پنجره که ۳۰۰ سال نوری پهنا دارد نگاه کنید، در حقیقت دارید به ستارگانی در فاصله‌ی ۱۰ هزار سال نوری یا دورتر نگاه می‌کنید.

ام۲۴ یا آی‌سی ۴۷۱۵ که گاهی به نام ابر ستاره‌ای کوچک کمان نیز خوانده می‌شود، با ستارگان درخشانش در سمت چپ این نمای باشکوه و پرستاره دیده می‌شود.

این تصویر تلسکوپی پهنه‌ای به اندازه‌ی حدود ۴ درجه، یعنی هشت برابر قرص کامل ماه را در صورت فلکی کمان می‌پوشاند و چندین سحابی و ابر غبار کوچک و چگال را در راستای مرکز کهکشان راه شیری در بر دارد، از جمله سحابی گسیلشی سرخ‌فام آی‌سی ۱۲۸۴ که نزدیک بالای چارچوب دیده می‌شود.
#apod #M24

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/ap180629.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

ام۲۴ یا آی‌سی ۴۷۱۵ با دایره‌ی بزرگ نمایانده شده، شکافی در ابرهای میان‌ستاره‌ایست که مانند پنجره‌ای رو به ستارگان دوردست گشوده شده
@onestar_in_sevenskies

«ماه توت‌فرنگی در آسمان نیویورک»
----------------------------------

در این تصویر قرص کامل ماه شب ۲۸ ژوئن را می‌بینیم که دارد در آسمان محله‌ی آپر ایست‌ساید منهتن نیویورک بالا می‌آید. گفتنی‌ست در فرهنگ باخترزمین، این ماه به نام ماه توت فرنگی نیز شناخته می‌شود.

هوای ریزگردی و فشرده در راستای خط دید بلند ما تا افق باعث شده قرص ماه نه تنها کم‌نور شود و به زردی بگراید، بلکه پیکره‌اش هم کمی موجدار شود. با این همه، به خوبی با ترافیک و چراغ‌های خیابان ۹۶م خاوری هماهنگ شده است.

این عکس به کمک عدسی تله‌فوتو و رو به خاور-جنوب خاور، از جایی بلند در سنترال پارک گرفته شده.

این #ماه_کامل، نزدیک‌ترین ماه کامل به انقلاب تابستانی امسالِ نیمکره‌ی شمالی بود.
#apod

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/ap180630.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«رنگین‌کمانی با تنها یک رنگ!»
------------------------------

رنگین‌کمان در نیمه شب؟ بله. باور کنید!

در روز ۲۵ ژوئن، پرتوی سرخی که از خورشید نیمه شب در نوم آلاسکا می‌تابید، با گذشتن از درون یک توده ابر بارانی، این #رنگین‌کمان شگفت‌انگیز سرخ‌فام را پدید آورد.

عکاس تصویر، جان دین می گوید: «این رنگین‌کمان پس از درست شدن، ناپدید و دوباره ظاهر شد و به آرامی یک کمان کامل را در حدود ساعت ۱:۳۰ بامداد در آسمان ساخت.»

در آن هنگام خورشید در افق بود و کمتر از نیم درجه با آن فاصله داشت. دلیل این که رنگین‌کمان تنها رنگ سرخ داشت هم همین بود. رنگین‌کمان‌های معمولی همه‌ی رنگ‌های سرخ، زرد، سبز و آبی را دارند. ولی در مورد این کمان، تنها رنگی که از خورشید در دسترس بود رنگ سرخ بود. همه‌ی رنگ‌های دیگر توسط مولکول‌ها و ذرات غبار هوای فشرده‌ای که در برابر خورشیدِ نزدیک افق بود پراکنده شده بودند.

پدیده‌ی رنگین‌کمان‌های سرخ بیش از آن چه فکر کنید رخ می‌دهند. آنها در همه جای دنیا، هر از گاهی به هنگام غروب یا طلوع آفتاب پدید می‌آیند.

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/07/RedRainbow.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«راه راه‌های یک ببر یخی»
-------------------------

فواره‌های یخ از رگه‌های بلندی که روی سطح انسلادوس دیده شده و به نام راه راه‌های ببری شناخته می‌شوند بیرون می‌زنند. این فواره‌ها نه تنها ابری از ذرات ریز یخ بر فراز قطب جنوب خود این ماه درست کرده‌اند، بلکه حلقه‌ی اسرارآمیز E را هم به گرد کیوان پدید آورده‌اند. [اینجا خواندید: * انسلادوس بر یخ خودش سر می خورد! ]

شواهد این هم توسط فضاپیمای روباتیک کاسینی ناسا که از ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۷ در مدار کیوان بود به دست آمده.

در این تصویر، عکس پُروضوحی از انسلادوس را می‌بینیم که #کاسینی به هنگام یکی از گذرهای نزدیکش از کنار آن گرفته بود. رگه‌های شگفت‌انگیزِ "راه راه ببری" روی سطح آن به رنگ آبی نمایش داده شده‌اند.

این که چرا انسلادوس فعال است با وجودی که همسایه‌اش، میماس که تقریبا هم‌اندازه‌‌ی آنست کاملا مُرده به نظر می‌آید هنوز یک راز مانده.

اکنون پژوهش تازه‌ای که روی ذرات یخ بیرون زده از انسلادوس انجام شده نشانگر وجود مولکول‌های آلی پیچیده در دل آنست. این مولکول‌های بزرگ کربن‌دار می‌توانند نشانه‌ای از زندگی در اقیانوس زیر سطح انسلادوس باشند- اگرچه آن را اثبات نمی‌کنند.

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/07/ap180701.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

حلقه‌ی E کیوان که از ذرات یخی بیرون‌زده از انسلادوس پدید آمده. خود انسلادوس اینجا مانند یک نقطه‌ی کوچک در دل حلقه دیده می‌شود
@onestar_in_sevenskies

«یک کهکشان، سه ابرنواختر»
----------------------------

در اخترشناسی جزییات بسیار مهمند- مانند چیزی که این تصویرِ تلسکوپ فضایی هابل دیده می‌شود.

لکه‌های افشان و درخشان پرشماری که در این تصویر دیده می‌شوند با هم یک خوشه‌ی کهکشانی به نام RXC J0949.8+1707 را در صورت فلکی شیر ساخته‌اند. در گوشه‌ی بالا، سمت راست چارچوب یک کهکشان زیبای مارپیچی میله‌ای را می‌بینیم که قرص کاملش رو به ماست و از چشم ما، یک کهکشان به اصطلاح رونما است. در یک دهه‌ی گذشته، اخترشناسان در این کهکشان نه یکی، بلکه سه نمونه‌ی احتمالی از یک رویداد کیهانی به نام "ابرنواختر" را یافته‌اند، انفجار بی‌اندازه درخشان یک ستاره‌ی رو به مرگ.

تازه‌ترین مورد از این نامزدهای ابرنواختر به نام "اس‌ان آنتیکیثرا" شناخته شده و در این تصویر در پایین، سمت راست قرص این کهکشان دیده می‌شود. این ابرنواختر تا چند سال در طیف‌های فروسرخ و دیدنی (مریی) درخشید و سپس کم‌نور شد. دو ابرنواختر دیگر با نام‌های "اس‌ان الینورا" و "اس‌ان الکساندر" در داده‌های سال ۲۰۱۱ دیده می‌شوند ولی در این تصویر که چند سال بعد گرفته شده نه. همین گذرا (موقت) بودن آنها نظریه‌ی ابرنواختر بودنشان را به خوبی تایید می‌کند. اگر اس‌ان آنتیکیثرا هم در عکس‌های آینده ناپدید شود می‌توانیم آن را با احتمال بسیار بالا یک ابرنواختر بدانیم.

تلسکوپ فضایی هابل این عکس را به کمک دوربین پیمایشی پیشرفته‌ (ACS) و دوربین میدان‌گسترده‌ی شماره ۳ی خود (WFC3) و به عنوان بخشی از یک برنامه‌ی رصدی گسترده به نام RELICS گرفته. در این برنامه از ۴۱ خوشه‌ی بزرگ کهکشانی تصویربرداری می‌شود تا با بهره از آنها به عنوان عدسی‌های گرانشی، به جستجوی کهکشان‌های درخشان دوردست بپردازند. این کهکشان‌ها سپس به کمک تلسکوپ‌های کنونی و همچنین در آینده با تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) با جزییات بیشتری بررسی خواهند شد.
#کهکشان_مارپیچی #ابرنواختر #خوشه_کهکشانی

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/07/SNAntikythera.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«از مار تا عقرب، یکی از زیباترین بخش‌های آسمان شب»
-----------------------------------------------------

در این تصویر زیبا یکی از خوش‌منظره ترین بخش‌های آسمان شب سیاره‌ی زمین را می‌بینید.

در سمت چپ، نوار کهکشان راه شیری در راستای قطر دیده می‌شود، سمت راستِ مرکز هم منطقه‌ی رنگارنگ رو-مارافسای، با ستاره‌ی درخشان و نارنجی کژدم‌دل (قلب عقرب) را می‌بینیم، و سحابی شارپلس ۱ (اس‌اچ۲-۱) هم درانتهای سمت راست به چشم می‌خورد.

روی نوار کهکشان چندین سحابی نام‌آشنا دیده می‌شود، از جمله سحابی عقاب (ام۱۶)، سحابی سه‌تکه (ام۲۱)، و سحابی مرداب (ام۸). سحابی‌های پیپ و کله اسبی آبی هم در تصویر به چشم می‌خورند.

به طور کلی، رنگ‌های سرخ در سحابی‌ها نشانگر نوریست که از گازهای برافروخته‌ی هیدروژن گسیلیده می‌شود [سحابی‌های گسیلشی] و رنگ آبی هم دستاورد بازتاب نور ستارگان جوان توسط غبارهای میان‌ستاره‌ایست که نور آبی را بیشتر بازمی‌تابانند [سحابی‌های بازتابی]. ولی ابرهای فشرده و چگال غبار خود را به رنگ قهوه‌ای سوخته نشان می‌دهند [سحابی‌های تاریک].

گوی‌های بزرگی از ستارگان هم در این پهنه‌ی آسمان دیده می‌شود از جمله خوشه‌های کروی ام۴، ام۹، ام۱۹، ام۲۸، و ام۸۰. همگی این اجرام را در تصویر دوم با نامشان می‌بینید.

این چارچوبِ بی‌اندازه گسترده که پهنایی نزدیک به ۵۰ درجه را می‌پوشاند، بخش‌هایی از چهار صورت فلکی را در خود جای داده: #کمان در سمت چپ پایین، #مار در گوشه‌ی چپ بالا، #مارافسای در میانه‌ی چارچوب، و #کژدم هم در سمت راست.

این چشم‌انداز دستاورد بیش از ۱۰۰ ساعت تصویربرداری، با برنامه‌ریزی بسیار دقیق و پردازش دیجیتالی است.

#apod
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/07/ap180701.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

از مار تا عقرب، یکی از زیباترین بخش‌های آسمان شب
@onestar_in_sevenskies

«این نخستین تصویر روشن از یک سیاره نوزاد است»
-------------------------------------------------

* در عکسی خیره‌کننده که نخستین مورد از نوع خود است، به روشنی یک سیاره‌ی فراخورشیدی غول‌پیکر نوزاد که نخستین گام‌های پیدایش خود را در قرصی از گاز و غبار پیرامون یک ستاره‌ی جوان می‌گذراند دیده می‌شود.

* به گفته‌ی دانشمندان یابنده‌ی این جرم، این نخستین مشاهده‌ی تاییدشده‌ی مستقیم از چنین فراسیاره‌ی جوانیست.

رهبر گروه پژوهشگران، میریام کپلر از بنیاد اخترشناسی ماکس پلانک در آلمان می‌گوید: «این قرص‌های پیرامون ستارگان جوان زادگاه سیاره‌ها هستند، ولی تاکنون در شمار اندکی از عکس‌های آنها نشانه‌های سیاره‌های جوان دیده شده. مساله اینست که تا به امروز، شاید بیشتر این نامزدهای سیاره‌‌ای تنها ویژگی‌هایی در ساختار قرص بوده‌اند.»

کپلر و همکارانش عکس‌های تازه و پیشین یک ستاره‌ی کوتوله‌ی جوان از رده‌ی کی به نام پی‌دی‌اس ۷۰ که ستاره‌ای ۵.۴ میلیون ساله در فاصله‌ی ۳۷۰ سال نوری زمینست را بررسی کردند. این داده‌ها به کمک دو دستگاه به نام اسفیر (SPHERE) در تلسکوپ بسیار بزرگ (وی‌ال‌تی) در شیلی و یک دستگاه در رصدخانه‌ی جمنای هاوایی گرد آمده بود.

عکس‌ها وجود یک غول گازی بسیار جوان در قرص پیش‌سیاره‌ای پیرامون پی‌دی‌اس ۷۰ را نشان دادند و دانشمندان توانستند به کمک دستگاه‌های وی‌ال‌تی عکس این دنیای بیگانه که پی‌دی‌اس ۷۰بی نام گرفته را بگیرند.

اسفیر یک تاج‌نگار است که قرص ستاره را می‌پوشاند تا دانشمندان بتوانند بدون مزاحمت نور خیره‌کننده‌ی آن، سیاره‌های کم‌نور پیرامونش را ببینند. دستگاه تلسکوپ جمنای نیز یک تاج‌نگار است.

بررسی این دانشمندان نشان می‌دهد که پی‌دی‌اس ۷۰بی دو تا سه برابر مشتری است و حدود ۳ میلیارد کیلومتر از ستاره‌اش فاصله دارد- به اندازه‌ی فاصله‌ی اورانوس تا خورشید.

پی‌دی‌اس ۷۰بی با دمای سوزان ۱۰۰۰ درجه‌ی سانتیگراد بسیار داغ‌تر از هر سیاره‌ای در سامانه‌ی خورشیدیست. شاید این دما برای سیاره‌ای در این فاصله از ستاره نامعمول به نظر برسد، ولی این برای یک غول گازی نوزاد دمایی طبیعی است (سیاره‌های بی‌اندازه جوان هنوز گرمای بسیار بالایی که از فرآیند شکل‌گیری‌شان مانده را در خود نگه داشته‌اند).

این دانشمندان خبر یافته شدن پی‌دی‌اس ۷۰بی و گزارشی از ویژگی‌های آن را در دو مقاله‌ی جداگانه در شماره‌ی ۲ ژوییه‌ی نشریه‌ی آسترونومی اند آستروفیزیکز منتشر کرده‌اند.

آندره مولر، نویسنده‌ی پژوهش دوم می‌گوید: «یافته‌های میریام کپلر دریچه‌ای تازه برای شناخت گام‌های پیچیده و بسیار کم‌شناخته‌شده‌ی آغازین پیدایش سیاره‌ها می‌گشاید.»

وی می‌افزاید: «ما برای شناخت واقعی فرآیندهای سیاره‌زایی نیاز به دیدن سیاره‌ای در قرص پیش‌سیاره‌ای یک ستاره‌ی جوان داشتیم.»

🔹🔹🔹🔹🔹
🔴در تصویر، قرص پیش‌سیاره‌ای پیرامون پی‌دی‌اس ۷۰ را می‌بینیم. خود ستاره با دایره‌ی سیاه پوشیده شده ولی سیاره‌ی پی‌دی‌اس ۷۰بی به شکل لکه‌ای روشن و کاملا آشکار در سمت راست آن دیده می‌شود.

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/07/PDS-70b.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

ستاره‌ی پی‌دی‌اس ۷۰ همان نقطه‌ی کوچک نارنجی‌رنگ در میانه‌ی چارچوب است. ستاره‌ی پرنور بالا سمت راست، خی قنطورس نام دارد.
@onestar_in_sevenskies

تصویر gif از سیاره‌ #بهرام که دگرگونی آن در اثر توفان خاک را نشان می‌دهد. نمای نخست عکسی قدیمی از فضاپیمای MGS است و نمای پایانی عکسی‌ست که ۲۸ ژوئن از روی زمین گرفته شده
@onestar_in_sevenskies

کوه بزرگی در باختر پریسک یا مشعل سریلیا (Cerealia Facula) روی سیاره‌ی کوتوله‌ی سرس. فضاپیمای داون ناسا این عکس را در روز ۲۲ ژوئن ۲۰۱۸، از فاصله‌ی تنها ۳۴ کیلومتری گرفت
@onestar_in_sevenskies

پریسک‌ها یا مشعل‌های وینالیا (Vinalia Faculae) در دهانه‌ی اوکاتور روی سیاره‌ی کوتوله‌ی سرس. فضاپیمای داون ناسا این عکس را در روز ۱۴ ژوئن، از فاصله‌ی تنها ۳۹ کیلومتری گرفت
@onestar_in_sevenskies

«هواپیمایی بر روی ماه»
------------------

هواپیمای بزرگی دارد از جلوی ماه می‌گذرد. چنین چشم‌اندازی بسیار کم دیده می‌شود. اگر دیده شود هم ثبت آن کار آسانی نیست.

در حقیقت برای گرفتن یک چنین عکسی نیاز به برنامه‌ریزی و زمان‌بندی دقیق داریم، و یک نوردهی که از یک سو به اندازه‌ی کافی کوتاه باشد تا هم تصویر هواپیمایی که دارد به شتاب می‌گذرد تار نشود و هم ماه بیش از اندازه پرنور نشود، و از سوی دیگر به اندازه‌ی کافی بلند باشد تا بتواند هر دو را با هم بگیرد. دوربین باید پایدار باشد و شانس نیز با آدم یاری کند، زیرا همیشه این گونه نیست که هواپیماهایی که به ماه نزدیک می‌شوند درست از درون قرص آن بگذرند.

برای این کارها نیاز به یک دوربین با امکان گرفتن سریع و پیوسته‌ی ویدیو داریم، و یک پایه که دوربین روی آن سوار شود و به طور خودکار ماه را دنبال کند.

این تصویر دو هفته پیش در آسمان سئول، کره‌ی جنوبی گرفته شده. در آن هنگام، روز بود و #ماه که در گام "کوژ فزاینده" بود داشت از افق خاوری بر می‌خاست.

گذشتن این هواپیما از برابر ماه تنها ۰.۱ ثانیه زمان برد.
#apod

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/07/ap180703.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«رد سرخ موشک در آسمان سپیده‌دم»
----------------------------------

اگر در سیپیده‌دم جمعه‌ی گذشته، ۲۹ ژوئن، آسمان بر فراز پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال در فلوریدا را نگاه می‌کردید، احتمالا نور سرخ این #موشک را هم دیده‌اید.

این عکس ۴۵ دقیقه پیش از سر زدن آفتاب، از روی بام ساختمان مونتاژ وسایل نقلیه‌ی ناسا (وی‌ای‌بی) و با یک تک نوردهی ۲۷۷ ثانیه‌ای گرفته شده و رد موشک فالکون ۹ را نشان می‌دهد که رو به خاور آسمان کشیده شده است. دود ناشی از جدا شدن مرحله‌ی یک موشک در بلندای آسمان از نور خورشیدی که هنوز زیر افق خاوری است می‌درخشد.

مرحله‌ی یکِ موشک فالکون ۹ تنها همین ۷۲ روز پیش، در ۱۸ آوریل، به فضا پرتاب شده و ماهواره‌ی پیمایش فراسیاره‌های گذرنده (تس، TESS) را با خود به مدار برده بود. ولی هدف این ماموریت تازه‌ی شرکت اسپیس‌ایکس که سی‌آراس-۱۵ نام داشت بردن یکی از کپسول‌های دراگون بود که آن هم پیش از این به فضا رفته بود.

این بار اسپیس‌ایکس برای این فالکون ۹ هیچ بازیافتی در نظر نگرفته و بنابراین هیچ عملیات تماشایی فرودی هم برای مرحله‌ی یک آن انجام نمی‌شود.

کپسول دراگون روز ۲ ژوییه به ایستگاه فضایی بین‌المللی رسید.
#apod

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/07/ap180704.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«بررسی میدان مغناطیسی ابرنواختر ۱۹۸۷ای»
-------------------------------------------

اخترشناسان برای نخستین بار به طور مستقیم فرآیندهای مغناطیسی درون یکی از بررسی‌شده‌ترین اجرام آسمان را مشاهده کرده‌اند- پسماندهای ابرنواختر ۱۹۸۷ای (اس‌ان ۱۹۸۷ای)- مواد به جا مانده از مرگ ستاره‌ای که بیش از ۳۰ سال پیش با انفجارش در آسمان سیاره‌ی زمین درخشید.

این رصدها افزون بر سنجش بی‌سابقه‌ی میدان مغناطیسی، آگاهی‌هایی هم درباره‌ی دگرگونی‌های آغازینِ پسماندهای ابرنواختر و مغناطیس درونشان به دانشمندان داد.
[خواندید: * ۳۰ سال از مرگ باشکوه یک ستاره گذشت]

برایان گینسلر، مدیر بنیاد اخترشناسی و اخترفیزیک دانلپ می‌گوید: «نیروی مغناطیسی که ما اندازه گرفته‌ایم حدود ۵۰ هزار بار ضعیف‌تر از آهنرباهای روی یخچال است. و ما توانسته‌ایم چنین میدانی را از فاصله‌ی حدود ۱.۶ میلیون تریلیون کیلومتر اندازه بگیریم.»

دکتر جیوانا زناردو، نویسنده‌ی اصلی این پژوهش از دانشگاه استرالیای باختری می‌گوید: «این زودهنگام‌ترین بررسی ممکن برای میدان مغناطیسی‌ای است که پس از انفجار یک ستاره‌ی بزرگ پدید آمده.»

اس‌ان ۱۹۸۷ای در شب ۲۴ فوریه‌ی ۱۹۸۷ توسط رصدگر، اییِن شلتون از دانشگاه تورنتو در رصدخانه‌ی جنوبی این دانشگاه در شیلی یافته شد. این ابرنواختر در ماهواره‌ی کهکشان راه شیری، ابر ماژلانی بزرگ در فاصله‌ی ۱۶۰ هزار سال نوری زمین منفجر شد. این نخستین ابرنواختری بود که از زمان یوهانس کپلر در ۴ سده پیش با چشم نامسلح دیده می‌شد.

در ۳۰ سالی که از رخ دادن ابرنواختر گذشته، مواد پس زده شده از ابرنواختر، و همچنین موج‌های شوک انفجارِ ستاره در گاز و غباری که از پیش از انفجار ستاره را در بر گرفته بود پخش شده و پیش رفته است. امروزه به این پسماندها که نگاه می‌کنیم حلقه‌هایی از مواد را می‌بینیم که در اثر برخورد مواد پرتاب شده و موج شوک انفجار برافروخته شده و می‌درخشند.

گینسلر و همکارانش به کمک آرایه‌ی تلسکوپی فشرده‌ی استرالیا این میدان مغناطیسی را با بررسی پرتوهای گسیلیده از این جرم مشاهده کردند. آنها با بررسی ویژگی‌های این پرتوها توانستند میدان مغناطیسی را ردیابی کنند. وی می‌گوید: «آنچه ما دیدیم چیزی را نشان می‌دهد که اگر می‌شد براده‌های آهن را در این پسماندها بپاشیم می‌دیدیم.»

آنها پی بردند که #میدان_مغناطیسی این پسماند آشفته و درهم و برهم نیست، بلکه تا اندازه‌ای نظم دارد. اخترشناسان از پیش این را می‌دانستند که هر چه از سن پسماندهای ابرنواختر می‌گذرد میدان مغناطیسی‌شان هم کش آمده و در الگوهایی منظم همتراز می‌شوند. بررسی‌های گروه گینسلر نشان داد که میدان مغناطیسی یک پسماند ابرنواختر در مدت به نسبت کوتاهِ تنها ۳۰ سال می‌تواند به این نظم دست پیدا کند.

خطوط میدان مغناطیسی زمین شمالی-جنوبی هستند و به همین دلیل قطب‌نماها همگی قطب‌ها را نشان می‌دهند. ولی خطوط میدان مغناطیسی در اس‌ان ۱۹۸۷ای مانند پره‌های چرخ یک دوچرخه‌اند و از مرکز به بیرون تراز شده‌اند.

زناردو می‌گوید: «در چنین سن کمی، همه چیز در پسماندهای ابرنواختر سرعتی باورنکردنی دارد و سریع تغییر می‌کند، ولی به نظر می‌رسد میدان مغناطیسی آن دارد به شیوه‌ی خوب و مرتبی تا لبه‌های پوسته پیش می‌رود.»

گینسلر و همکارانش رصد دگرگونی‌های پیوسته‌ی این پسماند را ادامه خواهند داد. او می‌گوید: «ما شکل میدان مغناطیسی آن را زیر نظر خواهیم گرفت تا دگرگونی‌های آن در زمانی که موج شوک و پسماندها در سر راهشان به مواد تازه‌ای می‌رسند را ببینیم.»

گزارش این دانشمندان در شماره‌ی ۲۹ ژوئن نشریه‌ی آستروفیزیکال جورنال منتشر شده است.
#پسماند_ابرنواختر #1987A

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/07/1987A.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky