تصویر آلما از قرص پیش‌سیاره‌ای پیرامون ستاره‌ی اچ‌دی ۱۶۳۲۹۶
@onestar_in_sevenskies

این تصویر از بخشی از داده‌های آلما در یک طول موج به دست آمده و یک "بریدگی" آشکار را در یک سمت قرص پیش‌سیاره‌ای را نشان می‌دهد که نمایانگر وجود یکی از این سه فراسیاره است. نقطه‌ی آبی نشانگر جای احتمالی سیاره است و دایره‌ی نقطه‌چین هم بریدگی پدید آمده در اثر حرکت سیاره را نشان می‌دهد.

در سمت مخالف چنین بریدگی‌ای دیده نمی‌شود و این نشانگر آنست که بریدگی منطقه‌ای است. پس این سیاره رفتاری مانند پرومتئوس، ماه سیاره‌ی کیوان با حلقه‌ی F سیاره دارد که هر بار به آن نزدیک می‌شود، بخشی از مواد آن را به سوی خود می‌کشد و رگه‌هایی موقت در آن پدید می‌آورد.
@onestar_in_sevenskies

پرومتئوس ، ماه کیوان هر بار در بخشی از مسیرش به حلقه F سیاره نزدیک می‌شود و با کشیدن بخشی از مواد حلقه به سوی خود، بریدگی‌هایی موقت در آن پدید می‌آورد
@onestar_in_sevenskies

پرومتئوس ، ماه کیوان هر بار در بخشی از مسیرش به حلقه F سیاره نزدیک می‌شود و با کشیدن بخشی از مواد حلقه به سوی خود، بریدگی‌هایی موقت در آن پدید می‌آورد
@onestar_in_sevenskies

«شش سیاره در چشم‌انداز زیبای پارک یوسمیتی»
--------------------------------------------

از روزگار باستان پنج سیاره‌ی تیر، ناهید، بهرام، مشتری و کیوان که در آسمان شب‌های سیاره‌ی زمین به چشم دیده می‌شوند را می‌شناختند. ولی گویا در این تصویر زیبای آسمان شب شش سیاره به چشم دیده می‌شود!

یک بررسی کنیم: #بهرام (مریخ) زردفام و بسیار درخشان به سادگی در سمت چپ نوار کهکشان دیده می‌شود.

#کیوان (زحل) غرق در تابش پراکنده‌ی ستارگان کهکشان است، و #مشتری هم بسیار نزدیک افق سمت راست، در میان درختان و بر زمینه‌ای از روشنی یک شهر دوردست نور می‌افشاند.

این عکس هفته‌ی گذشته از کنار آب‌های آرام دریاچه‌ی زیبا و بلند تنایا در پارک ملی یوسمیتی گرفته شده و اگر کمی دقت کنید، سه سیاره‌ی دیگر را نیز در آن خواهید یافت، البته نه در آسمان!

اگر نتوانستید آنها را کنید تصویر بعدی را ببینید.

#apod

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/ap180614.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

اگرچه این شب ها در آسمان سیاره‌ی زمین تنها ۳ سیاره با چشم نامسلح دیده می‌شود، ولی گویا در این چشم‌انداز زیبای پارک یوسمیتی ۶ تا دیده می‌شود!

@onestar_in_sevenskies

خودروی کنجکاوی ناسا این دو تصویر را به طور ویژه برای سنجیدن میزان غبار در دهانه‌ی گیل گرفته. چنان چه می‌بینید، گرد و غبار ناشی از توفان بزرگ بهرام به فاصله‌ی ۳ روز (از ۷ ژوئن تا ۱۰ ژوئن) افزایش چشمگیری داشته است. در هر دو عکس، یک بخش یکسان از لبه‌ی خاوری-شمالی دهانه دیده می‌شود.

@onestar_in_sevenskies

«موشکی از سیاره شازده کوچولو به هوا می‌رود»
----------------------------------------------

در این تصویر موشک بزرگی را با آتشی که از موتورهای روشنش بیرون زده می‌بینیم که دارد از یک سیاره‌ی کوچک جدا می‌شود.

گفتن ندارد که این سیاره‌ی کوچک سیاره‌ی شازده کوچولو نیست بلکه زمین خودمانست و این موشک بزرگ هم یک موشک سایوز-اف‌جی که در روز ۶ ژوئن از پایگاه بایکونور قزاقستان برخاست و فضاپیمای سایوز ام‌اس-۰۹ را با خود به مدار زمین برد.

سرنشینان این فضاپیما اعضای گروه اعزامی ۵۶-۵۷ ایستگاه فضایی بین‌المللی، سرگی پروکوپیف از سازمان فضایی روسیه (Roscosmos)، سرنا آنون-چنسلر از ناسا و الکساندر گرست از سازمان فضایی اروپا (ESA) بودند. فضاپیمای آنها تنها دو روز بعد پیروزمندانه به این پایگاه مداری رسید.

این پرداخت تصویری که افکنش "سیاره‌ی کوچک" نام دارد از پیوند و پردازش و پیچش دیجیتالی چندین عکس درست شده و یک پهنه‌ی ۳۶۰ در ۱۸۰ درجه‌ای را می‌پوشاند.

#apod

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/ap180615.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky«»

«کهکشانی که از آغاز کیهان تاکنون دست نخورده»
----------------------------------------------

بر پایه‌ی یک برآورد، از هر ۱۰۰۰ کهکشان پرجرم، تنها یکی از آنها یادگار روزگار آغازین کیهان است و از زمان تولد در میلیاردها سال پیش تا به امروز ویژگی‌هایش را دست نخورده نگه داشته. از همین رو زمانی که گروهی از پژوهشگران به کمک تلسکوپ‌های روی زمین یکی از این کمیاب‌ها را یافتند، برای بررسی خوشه‌های کروی پیرامونش، و در نتیجه تایید نظرشان، به سراغ تلسکوپ فضایی هابل رفتند.

خوشه‌های کروی توده‌هایی از ستارگانند که در حومه‌ی کهکشان‌ها پرسه می‌زنند. خوشه‌های کروی بر دو گونه‌اند: خوشه‌های سرخ‌فام که در کهکشان‌های بزرگ ساخته شده‌اند. آنها نزدیک مرکز کهکشان‌شان دیده می‌شوند و محتوای عنصرهای سنگین‌شان (فلز) بیش از هلیوم است. دسته‌ی دیگر خوشه‌های کروی آبی‌فامند که درصد فلز کمتری دارند. این خوشه‌ها پیرامون کهکشان‌های پرجرم یافته می‌شوند و دستاورد بلعیدن کهکشان‌های کوچک‌تر توسط آنها هستند.

بررسی این خوشه‌ها آگاهی‌هایی درباره‌ی تاریخچه‌ی کهکشان‌ها به ما می‌دهد. به نوشته‌ی پژوهشنامه‌ی این دانشمندان که در نشریه‌ی نیچر منتشر شده، کهکشان ان‌جی‌سی ۱۲۷۷ تنها خوشه‌های کروی سرخ دارد که در زمان پدید آمدن خود کهکشان ساخته شده‌اند. این کهکشان از آن هنگام تاکنون هیچ تغییری نکرده. مایکل بیزلی، نویسنده‌ی اصلی این پژوهش از بنیاد اخترفیزیک جزایر قناری می‌گوید: «خوشه‌های کروی از تاریخچه‌ی پیدایش کهکشان‌ها بسیار تاثیرپذیرند. این نخستین بارست که کهکشانی پرجرم را با خوشه‌های کروی آبی‌فامِ اندک می‌بینیم.»

کهکشان ان‌جی‌سی ۱۲۷۷ پهنایی نصف کهکشان راه شیری دارد و در بخش مرکزی خوشه‌ی کهکشانی برساووش، بزرگ‌ترین خوشه‌ی کهکشانی نزدیک راه شیری جای گرفته. این کهکشان با فاصله‌ی ۲۲۵ میلیون سال نوری، چندان از زمین دور نیست و برای بررسی ویژگی‌های یک کهکشان که اساسا از روزگار آغازین کیهان تاکنون دست نخورده مانده هدفی بسیار خوب است. ایگناسیو تروخیلیو، یکی دیگر از این پژوهشگران می‌گوید: «کهکشان ان‌جی‌سی ۱۲۷۷ یک فرصت بیمانند برای بررسی یک کهکشان "آغازین" در کیهان نزدیک به ما می‌دهد.»

این کهکشان در زمان پیدایش سالانه ۱۰۰۰ ستاره می‌ساخت- با راه شیری خودمان بسنجید که تنها یک ستاره در سال می‌سازد.

به نظر این دانشمندان، ان‌جی‌سی ۱۲۷۷ به این دلیل در همه‌ی تاریخ خود ساختار آغازینش را دست نخورده نگه داشته که از آغاز به عنوان ماهواره‌ی کهکشان مرکزی خوشه‌ی برساووش ساخته شده بوده و کهکشان مرکزی هر ماده‌ای را که می‌توانسته به سوی ان‌جی‌سی ۱۲۷۷ برود به سوی خود کشیده و روند فرگشت آن را متفاوت با دیگران کرده. ان‌جی‌سی ۱۲۷۷ اکنون با سرعت ۱۰۰۰ کیلومتر بر ثانیه به گرد کهکشان مرکزی خوشه می‌چرخد.

--------------------------------------------

نوشته‌ی دیگری که ۶ سال پیش درباره‌ی همین کهکشان خوانده بودید: * کشف بزرگ‌ترین سیاهچاله‌ای که تاکنون شناخته شده در یک کهکشان کوچک

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/NGC1277.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

فضاپیمای ژاپنی "هایابوسا ۲" که از ۲۰۱۴ تاکنون در راه رسیدن به سیارک "ریوگو" بوده، در روز ۱۳ ژوئن ۲۰۱۸، از فاصله‌ی ۹۲۰ کیلومتری این عکس را از آن گرفت

@onestar_in_sevenskies

«اجرام اسرارآمیز نزدیک ابرسیاهچاله مرکز کهکشان»
--------------------------------------------------

* اخترشناسان در نزدیکی ابرسیاهچاله‌ی مرکز کهکشان راه شیری اجرامی ناشناخته و پف‌آلود یافته‌اند که نمایی مانند ابرهای گازی دارند ولی مانند یک ستاره رفتار می‌کنند.

این گروه به رهبری آنا سیورلو از دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس (یوسی‌ال‌ای) این کشف را با بهره از داده‌های ۱۲ ساله‌ی رصدخانه‌ی دبلیو.ام. کک در موناکیای هاوایی انجام دادند. آنها این اجرام را با سنجیدن طول موج‌های گسیلیده از ساختارهای گاز و غبار در مرکز کهکشان یافتند. این دانشمندان یافته‌های خود را در نشست روز ۷ ژوئنِ انجمن اخترشناسی آمریکا در دنور ارایه کردند.

پژوهشگران بر پایه‌ی ویژگی‌هایی مانند حرکتِ این اجرام، آنها را از اجرام ستاره‌ای غباری به نام "اجرام جی" (G-objects) می‌پندارند.

این کشف می‌تواند آگاهی‌هایی درباره‌ی چیستی احتمالی اجرام جی به ما بدهد. بیش از یک دهه پیش که دانشمندان نخستین اجرام جی را نزدیک ابرسیاهچاله‌ی مرکزی کهکشان راه شیری یافتند (جی۱ در سال ۲۰۰۴، و جی۲ در ۲۰۱۲) برای شناختشان کمی با چالش روبرو شدند. در آغاز آنها را ابرهای گازی دانستند، ولی زمانی که هر دوی آنها از چنگ گرانش ابرسیاهچاله نجات یافتند، دانشمندان فهمیدند که با چیز دیگری سر و کار دارند.

اکنون به گمان دانشمندان، این رصدهای تازه و اجرامِ جیِ نویافته (جی۳، جی۴، و جی۵) ستارگانِ به اصطلاح پف‌آلود هستند. اینها ستارگانی‌اند که به اندازه‌ای بزرگ شده‌اند که به گفته‌ی مارک موریس از یوسی‌ال‌ای، هر گاه به اندازه‌ی کافی به ابرسیاهچاله‌‌ی مرکزی نزدیک می‌شوند، نیروهای کشندیِ ابرسیاهچاله می‌تواند مواد جو آنها را بکشد ولی یک هسته‌ی ستاره‌ای با جرم کافی دارند که می‌تواند جان به در ببرد.

موریس می‌گوید پرسش اینجاست که آنها چرا این اندازه بزرگند؟

به گمان دانشمندان یوسی‌ال‌ای، کشش گرانشی سیاهچاله ‌می‌تواند باعث شود دو ستاره‌ی همدم که به گرد یکدیگر در چرخشند به هم نزدیک‌تر شده و برخورد کنند؛ این برخورد می‌تواند به ادغام آنها انجامیده و با ساختن یک جرم جی، آنها را بسیار بزرگ کند.

موریس می‌گوید: «یک چنین برخوردی می‌تواند ظاهر این اجرام را توضیح دهد، زیرا در پی این گونه ادغام‌ها یک جرمِ تنها پدید می‌اید که "پف‌آلود" و ورم کرده است و تا مدت درازی، چه بسا تا چند میلیون سال به همین وضع بماند تا سرانجام دوباره آرام بگیرد و ستاره‌ای با اندازه‌ی معمولی بسازد.»

پرسش‌های پژوهشگران درباره‌ی این اجرام کیهانی "پف‌آلود" بیش از اینست. رصد و بررسی حرکت آنها نزدیک ابرسیاهچاله و برهم‌کنش‌شان با آن می‌تواند در شناخت رفتار و سرشتشان به پژوهشگران کمک کند.

به گفته‌ی سیورلو، دانشمندان تا اینجا می‌دانند که این اجرام نزدیک به ابرسیاهچاله‌ی مرکز کهکشان راه شیری هستند، و با سرعتی بسیار حرکت می‌کنند. ولی این که چگونه سر از آنجا در آورده‌اند و سرانجامشان چه خواهد بود هنوز جای بررسی دارد. سیورلو می‌گوید: «اینها حتما داستان جالبی برای گفتن دارند.»

🔴 عکسی که اینجا می‌بینید تصویر رصدخانه‌ی پرتو X چاندرای ناسا از ابرسیاهچاله‌ی مرکز کهکشان راه شیری و منطقه‌ی پیرامونش است

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/G-objects.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

مکعب سه‌بعدی داده‌ها با تصویربرداری طیفی به پژوهشگران امکان داد تا اجرام جی۳، جی۴، و جی۵ را از تابش‌های پس‌زمینه جدا کنند. این روش همچنین به آنها اجازه می‌دهد تا حرکت و رفتار این اجرام جی پیرامون ابرسیاهچاله را نیز دنبال کنند.
@onestar_in_sevenskies

«تاثیر یک توفان سهمگین و سرتاسری بر چهره مریخ»
---------------------------------------------

در سال ۲۰۰۱، در سیاره‌ی #بهرام (مریخ) توفان گرد و غبار سهمگین و هولناکی به راه افتاد که سرتاسر آن را در بر گرفت- این یکی از بزرگ‌ترین توفان‌هایی بود که از روی زمین به تصویر کشیده شده.

دو عکسی که اینجا می‌بینید توسط تلسکوپ فضایی هابل در اواخر ماه ژوئن و اوایل ماه سپتامبر ۲۰۰۱ گرفته شدند و تغییر چشمگیری که در این بازه‌ی زمانی در نمای سیاره پدید آمده بود را به خوبی نشان می‌دهند.

در سمت چپ توفان‌های کوچکی را می‌بینیم که تازه نزدیک حوضه‌ی برخوردی هلاس (پایین، سمت راست لبه‌ی سیاره) و کلاهک قطب شمال آن آغاز شده.

سمت راست عکسی را می‌بینیم که هابل دو ماه بعد از همان بخش از سطح سیاره گرفته و در آن می‌بینیم که توفان بسیار گسترده شده و سرتاسر سیاره را پوشانده و چهره‌ی آن را مات و کدر ساخته است.

این توفان سرانجام فرونشست، ولی اکنون چند روزیست که یک توفان بزرگ گرد و غبار دیگر در سیاره‌ی بهرام به پا شده و دارد این سیاره‌ی سرخ را در بر می‌گیرد.
#apod

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/ap180617.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

فضاپیمای داون ناسا در روز ۹ ژوئن ۲۰۱۸ این عکس را از فاصله‌ ۷۷ کیلومتری از یک دهانه‌ی کوچک در شمال دهانه‌ی داتان روی سطح سیاره‌ی کوتوله‌ی سرس گرفت.

@onestar_in_sevenskies

فضاپیمای داون ناسا در روز ۱۰ ژوئن ۲۰۱۸ این عکس را از فاصله‌ ۳۶ کیلومتری از خاک‌های نرم سطح سیاره‌ی کوتوله‌ی سرس گرفت.

@onestar_in_sevenskies

فضاپیمای داون ناسا ک در روز ۹ ژوئن ۲۰۱۸ این عکس را از فاصله‌‌ی ۴۸ کیلومتری از زمین‌لغزش‌های لبه‌‌ی خاوری دهانه‌‌ی اوکاتور گرفت.

@onestar_in_sevenskies

فضاپیمای داون ناسا در روز ۹ ژوئن ۲۰۱۸ این عکس را از فاصله‌‌ی ۴۸ کیلومتری از لبه‌‌ی خاوری دهانه‌‌ی اوکاتور گرفت.

@onestar_in_sevenskies

«ردی که از بهمن خاک روی مریخ به جا مانده»
-----------------------------------------

این عکس را فضاپیمای #مدارگرد_شناسایی_بهرام ناسا (ام‌آراو) به کمک دوربین هایراز خود گرفته و یک دهانه‌ی برخوردی تازه‌ی تقریبا ده ساله را روی سطح #بهرام (مریخ) نشان می‌دهد. این برخورد به پدید آمدن یک رگه‌ی تیره‌ی بلند روی یک سراشیبی انجامیده است.

آن شهاب‌واره‌ی برخوردگر با برخورد و انفجارش نه تنها این دهانه را به جا گذاشت، بلکه سطح این بلندی را هم ناپایدار کرد و بهمنی از خاک روی آن به راه انداخت. خود دهانه تنها ۵ متر قطر دارد، ولی درازای رگه‌ای که درست کرده ۱ کیلومتر است! (تصویر دوم را ببینید)

رگه‌های سراشیبی زمانی پدید می‌آیند که خاک خشک مانند بهمنی سرازیر می‌شود و نوارهای تیره‌ای بر روی سطح خاکی تپه‌های بهرام به جا می‌گذارد. در سمت چپ تصویر هم یک رگه‌ی رنگ‌باخته که از یک بهمن کهن‌تر به جا مانده دیده می‌شود.

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/MarsAvalanche.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

ردی که از بهمن خاک روی مریخ به جا مانده
@onestar_in_sevenskies

فیلم رفت و برگشت یک زبانه زیبا روی سطح خورشید .
@onestar_in_sevenskies

«فیلم رفت و برگشت یک زبانه زیبا روی سطح خورشید»
------------------------------------------------

گاهی سطح خورشید بسیار پرآشوب می‌شود.

این فیلم #زمان‌گریز (دور تند)، کُتش‌های خورشید در یک بازه‌ی دو ساعته از یکی از روزهای اوایل ماه می را نشان می‌دهد، و اینجا دو دوبار اجرا می‌شود، یک بار رو به جلو و سپس رو به عقب. قرص خورشید با دایره‌ی سیاه پوشانده شده تا جزییات روی لبه‌ی آن را به خوبی بتوانیم ببینیم.

میدان‌های مغناطیسی که پی در پی تغییر می‌کنند از یک سو، و نیروی پایدار گرانش از سوی دیگر، پلاسمای داغ را در چرخه‌ای آشوبناک روی لبه‌ی خورشید گرفتار کرده‌اند. زبانه‌ای که در این ویدیو دیده می‌شود تا ارتفاعی تقریبا برابر با قطر زمین از سطح خورشید بالا می‌رود.

با نزدیک شدن خورشید به کمینه‌ی فعالیت در چرخه‌ی ۱۱ ساله‌اش، رخ دادن این گونه رویدادهای پرانرژی‌ هم روز بروز کمتر خواهد شد.
#apod

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/ap180618.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky