«نمایشی از کوچک به بزرگ کیهان»
----------------------------------

بزرگی خورشید در هم‌سنجی (مقایسه) با دیگر ستارگان چقدر است؟

ویدیوهای پرطرفدار فراوانی در یوتیوب هست که بزرگی نسبی سیاره‌ها، ستارگان، و حتی خود کیهان را از کوچک به بزرگ نمایش می‌دهند.

ویدیویی که اینجا می‌بینید از ماه خودمان آغاز می‌شود و به ترتیب به سوی ماه‌ها و سیاره‌های بزرگ‌تر در سامانه‌ی خورشیدی به پیش می‌رود.

پس از آنها به خورشید می‌رسیم و سپس ستارگان درخشان‌تر در کهکشان راه شیری از راه می‌رسند.

سرانجام بزرگی ستارگان با اندازه‌ی کهکشان راه شیری، کهکشان‌های گوشه و کنار جهان دیدارپذیر، خوشه‌ها و ابرخوشه‌های کهکشانی و ساختارهای بزرگ‌‌-مقیاس هم‌سنجیده شده، و در پایان هم به چیزی گسترده‌تر ولی نظری به نام چندجهانی می‌رسیم [اینجا را بخوانید: * بیرون از جهان ما چیست؟]

توجه کنید که به جز خورشید و شبان‌شانه (ابط‌الجوزا)، بزرگی دیگر ستارگان به طور نامستقیم و با سنجش درخشندگی، دما، و فاصله‌ی آنها برآورد شده است.

#apod

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/ap180612.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«توفان سهمگین در سیاره سرخ»
------------------------------

در روز جمعه، ۱ ژوئن، مدارگرد شناسایی #بهرام آغاز شدن #توفان سهمگینی از گرد و غبار را در سیاره‌ی بهرام (مریخ) مشاهده کرد. این توفان داشت به نقطه‌ای که خودروی آپورچونیتی (فرصت) در آنست نزدیک می‌شد و از همین رو دانشمندان روند آماده‌سازی را آغاز کردند.

این توفان تنها در چند روز بسیار گسترده شد و اکنون پهنه‌ای بیش از ۱۸ میلیون کیلومتر مربع (پهنایی بیش از آمریکای شمالی) را در بر گرفته، از جمله دره‌ی پرسورنس (Perseverance) که جایگاه کنونی خودروی آپورچونیتی‌ است. از آن مهم‌تر، این توفان خروشان در چند روز گذشته هوای دره را تیره و تار کرده و مانند یک مه‌ بی‌اندازه سنگین، جلوی نور خورشید را گرفته. اپورچونیتی برای دریافت انرژی و پر کردن باتری‌هایش نیاز به نور خورشید دارد.

توان آپورچونیتی تا روز چهارشنبه، ۶ ژوئن افت شدی پیدا کرد به گونه‌ای که خودرو ناچار شد فعالیت‌هایش را به کمترین اندازه برساند.

این نخستین بار نیست که شرایط آب و هوایی آپورچونیتی را با دشواری روبرو می‌کند. در سال ۲۰۰۷ توفانی بسیار سهمگین‌تر سیاره را در بر گرفت که باعث شد این خودرو تا دو هفته در کمینه‌ی فعالیت قرار بگیرد، حتی چند روز ناچار شد برای حفظ انرژی، هیچ تماسی با زمین نداشته باشد.

****************************
* توضیح تصویر:
این نقشه‌ی سرتاسری سطح بهرام از پیوند عکس‌های مدارگرد شناسایی بهرام ناسا (ام‌آراو) در روز ۶ ژوئن ۲۰۱۸ درست شده و تاثیر این توفان رو به گسترش را نشان می‌دهد که در برخی جاها دید فضاپیما را تار کرده. نقطه‌ی آبی در میانه‌ی چارچوب جایگاه تقریبی خودروی اپورچونیتی (فرصت) را نشان می‌دهد.

https://goo.gl/iBM4iZ
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/MarsStorm.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

این عکس را خودروی #کنجکاوی ناسا در روز ۲ ژوئن ۲۰۱۸ گرفته و گرد و خاک هوای بهرام را به خوبی نشان می‌دهد

@onestar_in_sevenskies

«رنگین‌کمان ابری شگفت‌انگیز در آسمان»
---------------------------------------------

چیزی که در این تصویر می‌بینید گونه‌ای #رنگین‌کمان است، ولی رنگین‌کمانی که باران در پدید آوردنش نقشی نداشته. در حقیقت این یک "ابرکمان" (کمان ابری) سرخ است.

این کمان شگفت‌انگیز به هنگام غروب یکی از روزهای ماه گذشته در آسمان ساحل ریهوباث در دلاویر آمریکا دیده شد.

عکاس این تصویر همین که از کمیاب بودن این پدیده آگاه شد با تنها دوربینی که در دسترس بود -یک گوشی موبایل- این عکس را از آن گرفت.

ابرها از ریزقطره‌های آب تشکیل شده‌اند و در یک ابرکمان، گروهی از این ریزقطره‌ها نور خورشید (یا ماه) را در سمت مخالف آسمان بازمی‌تابانند. پدیده‌های دیگری مانند مه‌کمان‌ها و شکوه‌های هواپیماها هم از همین گونه‌اند.

اینجا رنگ سرخ دستاورد ذرات هوا است که نور آبی را بیشتر می‌پراکنند- همان پددیده‌ای که همزمان، بیشترِ آسمان را به رنگ آبی در می‌آورد.

اگر دقت کنید، یک کمان افزوده یا فرشمار (اضافی) را هم درست درون بیرونی‌ترین کمان می‌بینید؛ این کمان در اثر پراش کوانتومی پدید آمده است.

#apod
https://goo.gl/ffB4qE
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/ap180613.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

از چپ به راست، خورشید از چشم خودروی آپورچونیتی ناسا در ۶ روز پیاپی از ماه ژوئن ۲۰۱۸. این ۶ تصویر تاثیر توفان بزرگ گرد و خاک بهرام را بر دید این کاوشگر نشان می‌دهند.

@onestar_in_sevenskies

«کشف سه "سیاره" نوزاد پیرامون یک "ستاره" نوزاد»
--------------------------------------------------
https://goo.gl/56HhPW
* در دو پژوهش تازه، سه سیاره‌ی نوزادِ رو به رشد پیرامون یک ستاره‌ی جوان و نه چندان دوردست یافته شد. این ستاره‌ی ۴ میلیون ساله اچ‌دی ۱۶۳۲۹۶ نام دارد و با فاصله‌ی حدود ۳۳۰ سال نوری از زمین در راستای صورت فلکی کمان دیده می‌شود.

رصدهای پیشینِ آرایه‌ی بزرگ میلیمتری/زیرمیلیمتری آتاکاما (آلما) در شیلی، یک "قرص پیش‌سیاره‌ای" از گاز و غبار را پیرامون ستاره‌ی اچ‌دی ۱۶۳۲۹۶ نشان داده بود. در این قرص دو شکاف تیره دیده می‌شد که به باور دانشمندان، توسط فراسیاره‌‌های (سیاره‌های فراخورشیدی) نوزاد پدید آمده‌اند.

در این دو پژوهش تازه، شواهدی نیرومند برای وجود این دو فراسیاره‌ی پنداشتی، و همچنین برای یک فراسیاره‌ی سوم به دست آمده. هر سه فراسیاره غول‌های گازی مشتری‌سان هستند و با فاصله‌های ۸۰ یکای نجومی، ۱۴۰ یکای نجومی، و ۲۶۰ یکای نجومی به گرد ستاره می‌چرخند. هر یکای نجومی (AU) هم‌ارز فاصله‌ی زمین تا خورشید، ۱۵۰ میلیون کیلومتر است.

هر دو گروه پژوهشی از داده‌های آلما بهره جستند. ولی به جای این که شکاف‌های تیره در قرص را بررسی کنند، راهکاری دیگر را در پیش گرفتند: بررسی حرکت گاز مونوکسید کربن (CO). حرکت منوکسید کربن و دیگر گازها در قرص‌های پیش‌سیاره‌ای معمولا نظمی دارد که آن را می‌توان پیش‌بینی کرد- مگر این که با مانعی گرانشی روبرو شود.

کریستوفر پینته از دانشگاه مانش استرالیا و نویسنده‌ی اصلی یکی از دو پژوهش می‌گوید: «برای پدید آوردن یک آشفتگی منطقه‌ای در این حرکت منظم، به جرمی به نسبت بزرگ، مانند یک سیاره نیاز داریم. ما در این روش تازه‌ از همین اصل برای شناخت چگونگی پیدایش سامانه‌های سیاره‌ای کمک می‌گیریم.»

گروه پینته دورترین سیاره در سامانه‌ی اچ‌دی ۱۶۳۲۹۶ را شناسایی کرد. گروه دیگر که رهبری آن را ریچارد تیگ از دانشگاه میشیگان بر عهده داشت نیز با بهره از روش‌هایی مشابه، دو سیاره‌ی دیگر را یافت.

روش مونوکسید کربنِ آلما به همراه مدل‌سازی رایانه‌ای به این پژوهشگران امکان داد تا جرم این فراسیاره‌های جوان را برآورد کنند. هر سه سیاره به نظر می‌رسد غول های گازی، با جرم‌هایی همسان با مشتری باشند.

اخترشناسان تا به امروز بیش از ۳۷۰۰ فراسیاره‌ی تاییدشده را یافته‌اند. برای پیدا کردن بیشتر آنها، از یکی از این دو روش بهره گرفته شده: "روش گذر" که در آن، با گذشتن یک سیاره از میان ما و ستاره‌اش، کاهشی اندک در نور ستاره از چشم ما رخ می‌دهد؛ و دیگری "روش سرعت شعاعی" که در آن، کشش گرانشی یک سیاره می‌تواند حرکت‌هایی کوچک در ستاره‌اش پدید بیاورد.

ولی هیچ یکی از این دو روش برای یافتن سیاره‌های نوزاد در قرص‌های پیش‌سیاره‌ای کارایی ندارد. بنابراین این دو پژوهش تازه می‌توانند راه‌های تازه‌ای بگشایند.

این سه سیاره نخستین فراسیاره‌های یافته شده توسط آلما هستند. تیگ می‌گوید: «این روش کاملا نوین می‌تواند برخی از جوان‌ترین سیاره‌های کهکشان را آشکار کند، همه به لطف عکس‌های پروضوح آلما.»

گزارش هر دو پژوهش روز ۱۳ ژوئن در نگارش برخط نشریه‌ی آستروفیزیکال جورنال لترز منتشر شدند: گروه پینته/گروه تیگ.

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/HD163296.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

تصویر آلما از قرص پیش‌سیاره‌ای پیرامون ستاره‌ی اچ‌دی ۱۶۳۲۹۶
@onestar_in_sevenskies

این تصویر از بخشی از داده‌های آلما در یک طول موج به دست آمده و یک "بریدگی" آشکار را در یک سمت قرص پیش‌سیاره‌ای را نشان می‌دهد که نمایانگر وجود یکی از این سه فراسیاره است. نقطه‌ی آبی نشانگر جای احتمالی سیاره است و دایره‌ی نقطه‌چین هم بریدگی پدید آمده در اثر حرکت سیاره را نشان می‌دهد.

در سمت مخالف چنین بریدگی‌ای دیده نمی‌شود و این نشانگر آنست که بریدگی منطقه‌ای است. پس این سیاره رفتاری مانند پرومتئوس، ماه سیاره‌ی کیوان با حلقه‌ی F سیاره دارد که هر بار به آن نزدیک می‌شود، بخشی از مواد آن را به سوی خود می‌کشد و رگه‌هایی موقت در آن پدید می‌آورد.
@onestar_in_sevenskies

پرومتئوس ، ماه کیوان هر بار در بخشی از مسیرش به حلقه F سیاره نزدیک می‌شود و با کشیدن بخشی از مواد حلقه به سوی خود، بریدگی‌هایی موقت در آن پدید می‌آورد
@onestar_in_sevenskies

پرومتئوس ، ماه کیوان هر بار در بخشی از مسیرش به حلقه F سیاره نزدیک می‌شود و با کشیدن بخشی از مواد حلقه به سوی خود، بریدگی‌هایی موقت در آن پدید می‌آورد
@onestar_in_sevenskies

«شش سیاره در چشم‌انداز زیبای پارک یوسمیتی»
--------------------------------------------

از روزگار باستان پنج سیاره‌ی تیر، ناهید، بهرام، مشتری و کیوان که در آسمان شب‌های سیاره‌ی زمین به چشم دیده می‌شوند را می‌شناختند. ولی گویا در این تصویر زیبای آسمان شب شش سیاره به چشم دیده می‌شود!

یک بررسی کنیم: #بهرام (مریخ) زردفام و بسیار درخشان به سادگی در سمت چپ نوار کهکشان دیده می‌شود.

#کیوان (زحل) غرق در تابش پراکنده‌ی ستارگان کهکشان است، و #مشتری هم بسیار نزدیک افق سمت راست، در میان درختان و بر زمینه‌ای از روشنی یک شهر دوردست نور می‌افشاند.

این عکس هفته‌ی گذشته از کنار آب‌های آرام دریاچه‌ی زیبا و بلند تنایا در پارک ملی یوسمیتی گرفته شده و اگر کمی دقت کنید، سه سیاره‌ی دیگر را نیز در آن خواهید یافت، البته نه در آسمان!

اگر نتوانستید آنها را کنید تصویر بعدی را ببینید.

#apod

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/ap180614.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

اگرچه این شب ها در آسمان سیاره‌ی زمین تنها ۳ سیاره با چشم نامسلح دیده می‌شود، ولی گویا در این چشم‌انداز زیبای پارک یوسمیتی ۶ تا دیده می‌شود!

@onestar_in_sevenskies

خودروی کنجکاوی ناسا این دو تصویر را به طور ویژه برای سنجیدن میزان غبار در دهانه‌ی گیل گرفته. چنان چه می‌بینید، گرد و غبار ناشی از توفان بزرگ بهرام به فاصله‌ی ۳ روز (از ۷ ژوئن تا ۱۰ ژوئن) افزایش چشمگیری داشته است. در هر دو عکس، یک بخش یکسان از لبه‌ی خاوری-شمالی دهانه دیده می‌شود.

@onestar_in_sevenskies

«موشکی از سیاره شازده کوچولو به هوا می‌رود»
----------------------------------------------

در این تصویر موشک بزرگی را با آتشی که از موتورهای روشنش بیرون زده می‌بینیم که دارد از یک سیاره‌ی کوچک جدا می‌شود.

گفتن ندارد که این سیاره‌ی کوچک سیاره‌ی شازده کوچولو نیست بلکه زمین خودمانست و این موشک بزرگ هم یک موشک سایوز-اف‌جی که در روز ۶ ژوئن از پایگاه بایکونور قزاقستان برخاست و فضاپیمای سایوز ام‌اس-۰۹ را با خود به مدار زمین برد.

سرنشینان این فضاپیما اعضای گروه اعزامی ۵۶-۵۷ ایستگاه فضایی بین‌المللی، سرگی پروکوپیف از سازمان فضایی روسیه (Roscosmos)، سرنا آنون-چنسلر از ناسا و الکساندر گرست از سازمان فضایی اروپا (ESA) بودند. فضاپیمای آنها تنها دو روز بعد پیروزمندانه به این پایگاه مداری رسید.

این پرداخت تصویری که افکنش "سیاره‌ی کوچک" نام دارد از پیوند و پردازش و پیچش دیجیتالی چندین عکس درست شده و یک پهنه‌ی ۳۶۰ در ۱۸۰ درجه‌ای را می‌پوشاند.

#apod

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/ap180615.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky«»

«کهکشانی که از آغاز کیهان تاکنون دست نخورده»
----------------------------------------------

بر پایه‌ی یک برآورد، از هر ۱۰۰۰ کهکشان پرجرم، تنها یکی از آنها یادگار روزگار آغازین کیهان است و از زمان تولد در میلیاردها سال پیش تا به امروز ویژگی‌هایش را دست نخورده نگه داشته. از همین رو زمانی که گروهی از پژوهشگران به کمک تلسکوپ‌های روی زمین یکی از این کمیاب‌ها را یافتند، برای بررسی خوشه‌های کروی پیرامونش، و در نتیجه تایید نظرشان، به سراغ تلسکوپ فضایی هابل رفتند.

خوشه‌های کروی توده‌هایی از ستارگانند که در حومه‌ی کهکشان‌ها پرسه می‌زنند. خوشه‌های کروی بر دو گونه‌اند: خوشه‌های سرخ‌فام که در کهکشان‌های بزرگ ساخته شده‌اند. آنها نزدیک مرکز کهکشان‌شان دیده می‌شوند و محتوای عنصرهای سنگین‌شان (فلز) بیش از هلیوم است. دسته‌ی دیگر خوشه‌های کروی آبی‌فامند که درصد فلز کمتری دارند. این خوشه‌ها پیرامون کهکشان‌های پرجرم یافته می‌شوند و دستاورد بلعیدن کهکشان‌های کوچک‌تر توسط آنها هستند.

بررسی این خوشه‌ها آگاهی‌هایی درباره‌ی تاریخچه‌ی کهکشان‌ها به ما می‌دهد. به نوشته‌ی پژوهشنامه‌ی این دانشمندان که در نشریه‌ی نیچر منتشر شده، کهکشان ان‌جی‌سی ۱۲۷۷ تنها خوشه‌های کروی سرخ دارد که در زمان پدید آمدن خود کهکشان ساخته شده‌اند. این کهکشان از آن هنگام تاکنون هیچ تغییری نکرده. مایکل بیزلی، نویسنده‌ی اصلی این پژوهش از بنیاد اخترفیزیک جزایر قناری می‌گوید: «خوشه‌های کروی از تاریخچه‌ی پیدایش کهکشان‌ها بسیار تاثیرپذیرند. این نخستین بارست که کهکشانی پرجرم را با خوشه‌های کروی آبی‌فامِ اندک می‌بینیم.»

کهکشان ان‌جی‌سی ۱۲۷۷ پهنایی نصف کهکشان راه شیری دارد و در بخش مرکزی خوشه‌ی کهکشانی برساووش، بزرگ‌ترین خوشه‌ی کهکشانی نزدیک راه شیری جای گرفته. این کهکشان با فاصله‌ی ۲۲۵ میلیون سال نوری، چندان از زمین دور نیست و برای بررسی ویژگی‌های یک کهکشان که اساسا از روزگار آغازین کیهان تاکنون دست نخورده مانده هدفی بسیار خوب است. ایگناسیو تروخیلیو، یکی دیگر از این پژوهشگران می‌گوید: «کهکشان ان‌جی‌سی ۱۲۷۷ یک فرصت بیمانند برای بررسی یک کهکشان "آغازین" در کیهان نزدیک به ما می‌دهد.»

این کهکشان در زمان پیدایش سالانه ۱۰۰۰ ستاره می‌ساخت- با راه شیری خودمان بسنجید که تنها یک ستاره در سال می‌سازد.

به نظر این دانشمندان، ان‌جی‌سی ۱۲۷۷ به این دلیل در همه‌ی تاریخ خود ساختار آغازینش را دست نخورده نگه داشته که از آغاز به عنوان ماهواره‌ی کهکشان مرکزی خوشه‌ی برساووش ساخته شده بوده و کهکشان مرکزی هر ماده‌ای را که می‌توانسته به سوی ان‌جی‌سی ۱۲۷۷ برود به سوی خود کشیده و روند فرگشت آن را متفاوت با دیگران کرده. ان‌جی‌سی ۱۲۷۷ اکنون با سرعت ۱۰۰۰ کیلومتر بر ثانیه به گرد کهکشان مرکزی خوشه می‌چرخد.

--------------------------------------------

نوشته‌ی دیگری که ۶ سال پیش درباره‌ی همین کهکشان خوانده بودید: * کشف بزرگ‌ترین سیاهچاله‌ای که تاکنون شناخته شده در یک کهکشان کوچک

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/NGC1277.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

فضاپیمای ژاپنی "هایابوسا ۲" که از ۲۰۱۴ تاکنون در راه رسیدن به سیارک "ریوگو" بوده، در روز ۱۳ ژوئن ۲۰۱۸، از فاصله‌ی ۹۲۰ کیلومتری این عکس را از آن گرفت

@onestar_in_sevenskies

«اجرام اسرارآمیز نزدیک ابرسیاهچاله مرکز کهکشان»
--------------------------------------------------

* اخترشناسان در نزدیکی ابرسیاهچاله‌ی مرکز کهکشان راه شیری اجرامی ناشناخته و پف‌آلود یافته‌اند که نمایی مانند ابرهای گازی دارند ولی مانند یک ستاره رفتار می‌کنند.

این گروه به رهبری آنا سیورلو از دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس (یوسی‌ال‌ای) این کشف را با بهره از داده‌های ۱۲ ساله‌ی رصدخانه‌ی دبلیو.ام. کک در موناکیای هاوایی انجام دادند. آنها این اجرام را با سنجیدن طول موج‌های گسیلیده از ساختارهای گاز و غبار در مرکز کهکشان یافتند. این دانشمندان یافته‌های خود را در نشست روز ۷ ژوئنِ انجمن اخترشناسی آمریکا در دنور ارایه کردند.

پژوهشگران بر پایه‌ی ویژگی‌هایی مانند حرکتِ این اجرام، آنها را از اجرام ستاره‌ای غباری به نام "اجرام جی" (G-objects) می‌پندارند.

این کشف می‌تواند آگاهی‌هایی درباره‌ی چیستی احتمالی اجرام جی به ما بدهد. بیش از یک دهه پیش که دانشمندان نخستین اجرام جی را نزدیک ابرسیاهچاله‌ی مرکزی کهکشان راه شیری یافتند (جی۱ در سال ۲۰۰۴، و جی۲ در ۲۰۱۲) برای شناختشان کمی با چالش روبرو شدند. در آغاز آنها را ابرهای گازی دانستند، ولی زمانی که هر دوی آنها از چنگ گرانش ابرسیاهچاله نجات یافتند، دانشمندان فهمیدند که با چیز دیگری سر و کار دارند.

اکنون به گمان دانشمندان، این رصدهای تازه و اجرامِ جیِ نویافته (جی۳، جی۴، و جی۵) ستارگانِ به اصطلاح پف‌آلود هستند. اینها ستارگانی‌اند که به اندازه‌ای بزرگ شده‌اند که به گفته‌ی مارک موریس از یوسی‌ال‌ای، هر گاه به اندازه‌ی کافی به ابرسیاهچاله‌‌ی مرکزی نزدیک می‌شوند، نیروهای کشندیِ ابرسیاهچاله می‌تواند مواد جو آنها را بکشد ولی یک هسته‌ی ستاره‌ای با جرم کافی دارند که می‌تواند جان به در ببرد.

موریس می‌گوید پرسش اینجاست که آنها چرا این اندازه بزرگند؟

به گمان دانشمندان یوسی‌ال‌ای، کشش گرانشی سیاهچاله ‌می‌تواند باعث شود دو ستاره‌ی همدم که به گرد یکدیگر در چرخشند به هم نزدیک‌تر شده و برخورد کنند؛ این برخورد می‌تواند به ادغام آنها انجامیده و با ساختن یک جرم جی، آنها را بسیار بزرگ کند.

موریس می‌گوید: «یک چنین برخوردی می‌تواند ظاهر این اجرام را توضیح دهد، زیرا در پی این گونه ادغام‌ها یک جرمِ تنها پدید می‌اید که "پف‌آلود" و ورم کرده است و تا مدت درازی، چه بسا تا چند میلیون سال به همین وضع بماند تا سرانجام دوباره آرام بگیرد و ستاره‌ای با اندازه‌ی معمولی بسازد.»

پرسش‌های پژوهشگران درباره‌ی این اجرام کیهانی "پف‌آلود" بیش از اینست. رصد و بررسی حرکت آنها نزدیک ابرسیاهچاله و برهم‌کنش‌شان با آن می‌تواند در شناخت رفتار و سرشتشان به پژوهشگران کمک کند.

به گفته‌ی سیورلو، دانشمندان تا اینجا می‌دانند که این اجرام نزدیک به ابرسیاهچاله‌ی مرکز کهکشان راه شیری هستند، و با سرعتی بسیار حرکت می‌کنند. ولی این که چگونه سر از آنجا در آورده‌اند و سرانجامشان چه خواهد بود هنوز جای بررسی دارد. سیورلو می‌گوید: «اینها حتما داستان جالبی برای گفتن دارند.»

🔴 عکسی که اینجا می‌بینید تصویر رصدخانه‌ی پرتو X چاندرای ناسا از ابرسیاهچاله‌ی مرکز کهکشان راه شیری و منطقه‌ی پیرامونش است

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/G-objects.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

مکعب سه‌بعدی داده‌ها با تصویربرداری طیفی به پژوهشگران امکان داد تا اجرام جی۳، جی۴، و جی۵ را از تابش‌های پس‌زمینه جدا کنند. این روش همچنین به آنها اجازه می‌دهد تا حرکت و رفتار این اجرام جی پیرامون ابرسیاهچاله را نیز دنبال کنند.
@onestar_in_sevenskies

«تاثیر یک توفان سهمگین و سرتاسری بر چهره مریخ»
---------------------------------------------

در سال ۲۰۰۱، در سیاره‌ی #بهرام (مریخ) توفان گرد و غبار سهمگین و هولناکی به راه افتاد که سرتاسر آن را در بر گرفت- این یکی از بزرگ‌ترین توفان‌هایی بود که از روی زمین به تصویر کشیده شده.

دو عکسی که اینجا می‌بینید توسط تلسکوپ فضایی هابل در اواخر ماه ژوئن و اوایل ماه سپتامبر ۲۰۰۱ گرفته شدند و تغییر چشمگیری که در این بازه‌ی زمانی در نمای سیاره پدید آمده بود را به خوبی نشان می‌دهند.

در سمت چپ توفان‌های کوچکی را می‌بینیم که تازه نزدیک حوضه‌ی برخوردی هلاس (پایین، سمت راست لبه‌ی سیاره) و کلاهک قطب شمال آن آغاز شده.

سمت راست عکسی را می‌بینیم که هابل دو ماه بعد از همان بخش از سطح سیاره گرفته و در آن می‌بینیم که توفان بسیار گسترده شده و سرتاسر سیاره را پوشانده و چهره‌ی آن را مات و کدر ساخته است.

این توفان سرانجام فرونشست، ولی اکنون چند روزیست که یک توفان بزرگ گرد و غبار دیگر در سیاره‌ی بهرام به پا شده و دارد این سیاره‌ی سرخ را در بر می‌گیرد.
#apod

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/ap180617.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

فضاپیمای داون ناسا در روز ۹ ژوئن ۲۰۱۸ این عکس را از فاصله‌ ۷۷ کیلومتری از یک دهانه‌ی کوچک در شمال دهانه‌ی داتان روی سطح سیاره‌ی کوتوله‌ی سرس گرفت.

@onestar_in_sevenskies

فضاپیمای داون ناسا در روز ۱۰ ژوئن ۲۰۱۸ این عکس را از فاصله‌ ۳۶ کیلومتری از خاک‌های نرم سطح سیاره‌ی کوتوله‌ی سرس گرفت.

@onestar_in_sevenskies