نمای نزدیک‌تر از شبح‌های سرخی که در روز ۲۴ می بر فراز اوکلاهمای آمریکا دیده شدند!
این پدیده‌ها گونه‌ای از آذرخش‌های بالارونده هستند که در جو بالایی زمین رخ می‌دهند
@onestar_in_sevenskies

در این ویدیو، یک آذرخش "شبح سرخ" را با سرعت ۱۰ هزار عکس در ثانیه و به صورت سیاه و سفید می‌ببینید:
@onestar_in_sevenskies

آیا سیارک ب‌زی۵۰۹ از فضای میان‌ستاره‌ای به دام مشتری افتاده؟ یا تنها جرمیست که از ابر اورت خودمان آمده؟
@onestar_in_sevenskies

«آیا این سیارک از فضای میان‌ستاره‌ای به دام مشتری افتاده؟»
—---------------------------------------------------—

چرا سیارک ۲۰۱۵بی‌زی۵۰۹ چرخشی پس‌ررَونده به گرد خورشید دارد؟

چنان چه در این پویانمایی نشان داده شده، سیارک‌های تروجان مشتری دو دسته‌ی عمده هستند- یک دسته جلوی مشتری و دسته‌ی دیگر درست پشت آن- ولی همگی هم‌جهت با مشتری به گرد خورشید در چرخشند.

ولی #سیارک بی‌زی۵۰۹ که در سال ۲۰۱۵ یافته شده بود و هنوز نام ویژه‌ای ندارد، در مداری پس‌رو به گرد خورشید در گردش است و رقص گرانشی بسیار پیچیده‌ای هم با مشتری انجام می‌دهد.

[مطلبی هم درباره‌ی این سیارک در فروردین سال گذشته منتشر کرده بودیم:🔴بازی خطرناک یک سیارک با مشتری (https://goo.gl/wBNc7G)]

دلیل این ویژگی‌ها هنوز ناشناخته است و در دست پژوهش و بررسی‌ست- ولی اگر رازش گشوده شود، می‌تواند آگاهی‌های بسیاری درباره‌ی روزگار آغازین سامانه‌ی خورشیدی به ما بدهد.

دو نظریه‌ی پرطرفدار تاکنون برای آن پیشنهاد شده. یکی این که بی‌زی۵۰۹ جرمی از فضای میان‌ستاره‌ای بوده که میلیاردها سال پیش به دام مشتری گرفتار شده، و نظریه‌ی دیگر این که بی‌زی۵۰۹ در روزگاری نزدیک‌تر، از ابر اورت که ابری از دنباله‌دارها در بخش بیرونی خود سامانه‌ی خورشید‌ی‌ست به درون آمده بوده.

یافتن پاسخ درست نیاز به شبیه‌سازی‌های پرجزییات بیشتری درباره‌ی احتمال و پایداری مدارها نزدیک مشتری و بررسی آنها دارد، ولی شاید هم نیاز به مشاهده‌ی مستقیمِ ویژگی‌های آن پیدا کنیم.
#apod

—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/05/ap180530.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«دیروز سالگرد نخستین آزمایش موفق نظریه "نسبیت عام" بود»
—-------------------------------------------------------

در روزی مانند دیروز، ۲۹ می ۱۹۱۹، یک خورشیدگرفتگی کلی به دانشمندان در اثبات نظریه‌ی #نسبیت_عام اینشتین کمک کرد. بر پایه‌ی این نظریه، گرانش می‌تواند با تاب دادن (انحنای) فضازمان، مسیر نور را خم کند. اینشتین می‌گفت برای اثبات این پنداشت، یک راه خوب اینست که به ستارگان پس‌زمینه‌ی آسمان که بسیار نزدیک خورشید دیده می‌شوند نگاه کنیم.

به دلیل درخشندگی بی‌اندازه‌ی خورشید، این کار را تنها در زمان یک خورشیدگرفتگی کلی می‌توان انجام داد. در خورشیدگرفتگی‌های کلی، قرص خورشید به طور کامل پشت قرص ماه پنهان می‌شود و در نتیجه، ستارگانی که در نور روز به هیچ روی دیده نمی‌شوند را می‌توان دید. بر پایه‌ی نسبیت عام، ستارگان نزدیک به خورشید در آن هنگام می‌بایست در جای اندکی متفاوت با همیشه در آسمان دیده شوند.

اینشتین می‌خواست این آزمایش را به هنگام خورشیدگرفتگی کلی ۲۱ اوت ۱۹۱۴ انجام دهد، ولی کمتر از یک ماه پیش از آن روز، جنگ جهانی اول آغاز شد و نقشه‌ی اینشتین را بر هم زد. در #خورشیدگرفتگی کلی بعدی که سال ۱۹۱۹ رخ داد، اخترشناس بریتانیایی، سر آرتور ادینگتون برنامه‌ای برای دو رصد و آزمایش یکسان در آفریقا و برزیل را سازمان داد.

آنها در زمان گرفتِ کامل از جایگاه ستارگان نزدیک به خورشید نقشه برداشتند تا ببینند آیا با جایگاه همیشگی‌شان تفاوت دارد یا نه. این تفاوت به راستی رخ داده بود- عکسی که اینجا می‌بینید در همان زمان گرفته شده و یکی از این ستارگان را نشان می‌دهد. نقطه‌ی سرخ‌رنگ نشانگر جاییست که ستاره بدون حضور خورشید می‌بایست دیده می‌شد. اگرچه این جابجایی ناچیزی بود، ولی برای اثبات نظریه‌ی اینشتین به خوبی بسنده می‌کرد.
https://goo.gl/jzt7iv
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/05/relativityeclipse.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«به زودی می‌توانید سیارک وستا را بدون تلسکوپ ببینید!»
—------------------------------------------------—

تصور کنید به آسمان نگاه کنید و بتوانید یک "سیارک" را با چشم خود، و بدون هیچ ابزاری ببینید- این کار شدنی است! در یکی دو هفته‌ی آینده، #سیارک وستا به بیشترین درخشش خود در چندین سال گذشته می‌رسد و شانسی کمیاب برای رصدگران فراهم می‌کند.

سیارک یا در حقیقت، پیش‌سیاره‌ی وستا که دومین جرم بزرگ کمربند سیارک‌هاست، در روز ۲۹ خرداد (۱۹ ژوئن) به جایگاه #پادیستان (مقابله) با خورشید می‌رسد. در آن هنگام فاصله‌اش از زمین کمتر از ۱۷۰.۶ میلیون کیلومتر خواهد بود، نزدیک‌ترین فاصله در دو دهه‌ی گذشته.

قدر وستا اکنون ۵.۷ است، ولی در ۲۹ خرداد به ۵.۳ خواهد رسید. از خوش‌شانسی، کیوان (زحل) هم نزدیک به آن دیده می‌شود -تنها ۷.۵ درجه‌ی جنوب خاور آن- و می‌تواند راهنمای خوبی برای یافتنش در آسمان باشد. در عرض‌های شمالی میانه، پدیده‌ی خاموشی (یعنی کم‌نور شدن یک جرم آسمانی در اثر جذب نور توسط جو)، قدر وستا را به اندازه‌ی حدود ۰.۴ افزایش خواهد داد.

آشکار شدن وستا برای چشم نامسلح از ۱۵ خرداد آغاز می‌شود، هنگامی که در جنوب خاور آسمان، و اندکی پیش از طلوع ماه دیده می‌شود. سپس از نورش کاسته می‌شود تا در ۲۵ تیر، قدرش به ۶ می‌رسد که حد دیدارپذیری برای چشم نامسلح است. بیشترین درخشش این سیارک در آسمان بدون ماه، از ۱۸ خرداد تا ۱ تیر خواهد بود.

#رصد
https://goo.gl/E2D6BZ
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/05/Vesta.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

https://goo.gl/fGZ5dC
وستا از حدود ۱۵ خرداد در آسمان بدون ماه دیده می‌شود. زمان خوب برای دیدنش در آن زمان نیمه‌شب است و در پایان ماه، ساعت ۱۰:۳۰ شب. به جنوب خاور نگاه کنید و سیاره‌ی پرنور کیوان و صورتواره یا اخترگان "قوری" در صورت فلکی کمان را بیابید. سپس از این نقشه کمک بگیرید. خط منحنی مسیر وستا است و خط افقی، مسیر کیوان
@onestar_in_sevenskies

در این تصویر، مسیر وستا در صورت فلکی کمان را می‌بینیم. مسیر کیوان با خط افقی پایین، سمت چپ نشان داده شده. ساعت ها به وقت جهانی است و برای ساعت ایران باید ۴.۵ به آن بیفزایید
@onestar_in_sevenskies

«نمای نزدیک از یک جزیره کیهانی»
—------------------------------—

کهکشان مارپیچی ان‌جی‌سی ۶۷۴۴ با قطری حدود ۱۷۵ هزار سال نوری، از #کهکشان_مارپیچی خودمان، راه شیری هم بزرگ‌تر است.

فاصله‌ی این کهکشان از زمین ۳۰ میلیون سال نوریست و در صورت فلکی جنوبی #طاووس دیده می‌شود. قرص آن نسبت به خط دید ما زاویه دارد و از همین رو کج دیده می‌شود.

این تصویرِ نمای نزدیک از پیوند داده‌های نور دیدنی (مریی) و فرابنفش تلسکوپ فضایی هابل درست شده و پهنه‌ای به اندازه‌ی ۲۴ هزار سال نوری از بخش مرکزی این جزیره‌ی کیهانی را با جزییات نشان می‌دهد.

بیشترِ درخششِ هسته‌ی زردفام این کهکشان غول‌پیکر از نور دیدنی ستارگان پیر و سرد درونش سرچشمه گرفته.

بیرون از هسته، منطقه‌های ستاره‌زایی صورتی رنگ و خوشه‌های ستاره‌ای جوان را می‌بینیم که در بخش درونی بازوهای مارپیچی کهکشان پراکنده شده‌اند.

خوشه‌های ستاره‌ای جوان که در طیف فرابنفش می‌درخشند، اینجا به رنگ آبی و سرخابی دیده می‌شوند.
#apod
https://goo.gl/7ksrGN
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/05/ap180531.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

این کهکشان را در اندازه ی گسترده و تمام‌رخ در اینجا دیده بودید:
👇👇👇👇👇👇👇👇

«کهکشان ما هم از دور به این شکل دیده می‌شود»
—------------------------------------------—
https://goo.gl/LAKM0n
کهکشان مارپیچی بزرگ و زیبای ان‌جی‌سی ۶۷۴۴ با داشتن پهنایی نزدیک به ۱۷۵۰۰۰ سال نوری، از کهکشان خودمان، راه شیری هم بزرگ‌تر است. این کهکشان یکی از همسان‌ترین کهکشان‌ها به راه شیری در کیهان نزدیک است و چشم‌اندازش به خوبی نشان می‌دهد که کهکشان ما از دید مسافران گذرنده‌ی فضایی چگونه ممکن است دیده شود.

ان‌جی‌سی ۶۷۴۴ با فاصله‌ی حدود ۳۰ میلیون سال نوری از زمین، در صورت فلکی جنوبی طاووس جای دارد و از پشت تلسکوپ‌های کوچک، مانند جسمی کم‌نور و پهن دیده می‌شود.

قرص بزرگ این جزیره‌ی کیهانی از دید ما، نمایی از روبرو، ولی کمی کج دارد. این تصویر رنگین پهنه‌ای به اندازه‌ی زاویه‌ایِ یک قرص کامل ماه را می‌پوشاند.

هسته‌ی زردفام این کهکشان غول پیکر از نور ستارگان پیر و سرد می‌درخشد، و بازوان مارپیچی کهکشان با انبوه خوشه‌های ستاره‌ای آبی و جوان و مناطق ستاره‌زایی صورتی‌رنگ آن را در میان گرفته‌اند.

در گوشه‌ی پایین، سمت چپ، پشت بازوان کهکشان هم یک کهکشان کوچک‌تر دیده می‌شود که ماهواره‌ی ان‌جی‌سی ۶۷۴۴ است و هر دو با هم ما را به یاد راه شیری خودمان و ماهواره‌اش، ابر بزرگ ماژلان می‌اندازند.

#NGC_6744
#apod #صورت_فلکی_طاووس #کهکشان_مارپیچی
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/05/NGC6744.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«خدای جنگ می‌آید»
—---------------—

زمین و #بهرام همچنان که در مدارهایشان به گرد خورشید می‌چرخند، فاصله‌شان از یکدیگر نیز کم و زیاد می‌شود و در نتیجه نمایی که ما از این سیاره می‌بینیم با گذشت زمان به طور چشمگیری تغییر می‌کند- همه‌ی سیاره‌ها نیز همینطور.

سیاره‌ی بهرام (مریخ) این شب‌ها پرنور است و همچنان که دارد به جایگاه #پادیستان (مقابله) با خورشید، و نزدیک‌ترین فاصله از زمین در پایان ماه ژوییه (اوایل مرداد) به پیش می‌رود‌، شب به شب به زمین نزدیک‌تر، و در نتیجه از این هم در آسمان زمین پرنورتر می‌شود.

این تصویر از پیوند عکس‌های پی در پی و باکیفیت درست شده و این خدای جنگ و پیروزی را نشان می‌دهد که دارد با نزدیک شدن به زمین، پهنای زاویه‌ایش نیز در آسمان زمین بیشتر و بیشتر می‌شود. در این تصویر، این روند پیوسته از ژانویه (دی) در سمت چپ تا آوریل (فروردین) نشان داده شده.

در این بازه‌ی زمانی، فاصله‌‌ی بهرام تا زمین از ۲۸۴ میلیون کیلومتر در ژانویه به ۱۲۹ میلیون کیلومتر در ماه آوریل رسید و بزرگی زاویه‌ایش بیش از دو برابر شد.

در زمان پادیستان، فاصله‌ی بهرام تا زمین به حدود ۵۸ میلیون کیلومتر می‌رسد و پهنای زاویه‌ایش بیش از دو برابر اندازه‌ی آن در فروردین (نمای سمت راست) خواهد شد.

در آن زمان، درخشندگی این سیاره در آسمان سیاره‌ی ما تقریبا به اندازه‌ی مشتری می‌شود، همین! این شایعه‌های اینترنتی که می‌گویند بهرام به بزرگی ماه می‌شود و ... را باور نکنید.
#apod
https://goo.gl/hYa3xa
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/ap180601.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«هیولای پنهان»
—-------------

در این تصویر بخش مرکزی یک کهکشان به نام ان‌جی‌سی ۵۶۴۳ را می‌بینیم. این کهکشان با فاصله‌ی ۵۵ میلیون سال نوری از زمین، در صورت فلکی #گرگ دیده می‌شود و به عنوان یک کهکشان از گونه‌ی سیفرت شناخته شده.

کهکشان‌های سیفرت مرکزهایی بی‌اندازه درخشان دارند. باور بر اینست که این پرتوها از قرص برافزایشی یک ابرسیاهچاله‌ی فعال در دل آنها سرچشمه می‌گیرد، ولی چنین مرکز فعالی می‌تواند پشت ابرهای غبار و مواد میان‌کهکشانی هم پنهان شده باشد.

دیدن مرکز فعال کهکشان‌های سیفرت به دلیل همین انبوه گازها دشوار است. ولی دیدن ان‌جی‌سی ۵۶۴۳ یک دشواری دیگر هم دارد. این کهکشان بسیار کج دیده می‌شود و از همین رو دیدن کارکرد درونی‌اش سخت‌تر از دیگرانست.

ینجا دانشمندان با پیوند داده‌هایی ویژه، توانسته‌اند این تصویر را از ان‌جی‌سی ۵۶۴۳ به دست آورند- پیکره‌ی کامل آن با گازهای پرانرژی یونیده‌ای که از مرکزش به فضا افشانده می‌شود. آنها برای این کار، داده‌های آرایه‌ی بزرگ میلیمتری/زیرمیلیمتری آتاکاما (آلما) و داده‌های بایگانی دستگاه کاوشگر طیف‌سنجی چند-یگانی (میوز، MUSE) در تلسکوپ بسیار بزرگ (وی‌ال‌تی) رصدخانه‌ی جنوبی اروپا را به هم افزودند.

این برون‌ریزی‌های سهمگین که از هر دو سوی کهکشان بیرون زده‌اند، موادی هستند که دارند از قرص برافزایشی ابرسیاهچاله‌ی درون هسته‌ی کهکشان بیرون می‌زنند.

پیوند داده‌های آلما و وی ال‌تی نشان می‌دهد که منطقه‌ی مرکزی این کهکشان از دو بخش جداگانه درست شده: قرصی با چرخش مارپیچ رو به درون که از گازهای مولکولی سرد تشکیل شده و اینجا رد مونوکسید کربن آن نشان داده شده (رنگ سرخ)، و گازهای برون‌ریزنده‌ای که اینجا رد اکسیژن و هیدروژن یونیده‌ی آنها را می‌بینیم (به فام آبی-نارنجی) و عمود بر آن قرص چرخان مرکزی است.
https://goo.gl/Xc9EuY
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/NGC5643.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«فضاپیمای داون به پایین‌ترین مدارش می‌رود»
—----------------------------------------

فضاپیمای داون ناسا دارد خود را برای رفتن به پایین‌ترین مدارش پیرامون سرس، تنها سیاره‌ی کوتوله‌ی بخش درونی سامانه‌ی خورشیدی آماده می‌کند.

در اوایل ژوئن (نیمه‌های خرداد)، داون به مدار تازه‌ای که آخرین مدارش به گرد سرس است وارد می‌شود و اندکی بعد، گرفتن عکس و گرداوری داده‌های علمی را از دیدگاهی بی‌سابقه آغاز می‌کند. در این مدار، فاصله‌ی داون از سطح سرس کمتر از ۵۰ کیلومتر خواهد بود— ۱۰ بار نزدیک‌تر از همیشه.

داون به گرداوری طیف‌های پرتو گاما و نوترون خواهد پرداخت که به دانشمندان در شناخت گوناگونی‌ها در همنهش شیمیایی بالاترین لایه‌ی سرس کمک می‌کند. داون در این مدار نزدیک‌ترین عکس‌هایش را از سرس خواهد گرفت.

بردن داون از مدار پیشین به این مدار پایانی به آسانی یک تغییر مسیر ساده نیست. گروه گردانندگان داون چندین ماه برای این گام از ماموریت داون برنامه ریختند. مهندسان از بیش از ۴۵ هزار مسیر ممکن نقشه برداشتند تا سرانجام توانستند نقشه‌ای که به آنها اجازه‌ی بهترین مشاهدات علمی را می‌دهد را تهیه کنند.

داون در سال ۲۰۰۷ راهی فضا شد و تاکنون برای دستیابی به بینش‌های تازه درباره‌ی سامانه‌ی خورشیدی، به کاوش بزرگ‌ترین اجرام کمربند اصلی سیارک‌ها، یعنی وستا و سرس پرداخته. این فضاپیما در سپتامبر ۲۰۱۲ از وستا جدا شد و در مارس ۲۰۱۵ در مدار #سرس جای گرفت.

عکسی که اینجا می‌بینید یکی از نخستین عکس‌های دریافت شده از #داون پس از یک سال است. عکس در ۱۶ می ۲۰۱۸، و از فاصله‌ی حدود ۴۴۰ کیلومتری گرفته شده. دهانه‌ی بزرگ نزدیک افق حدود ۳۵ کیلومتر قطر دارد. دهانه‌ی پایین تصویر از دهانه‌ی بالایی کوچک‌تر است و حدود ۱۲۰ کیلومتر با آن فاصله دارد.
https://goo.gl/28HHFx
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/Dawn.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«مدلی یکپارچه برای توضیح مشاهداتمان از رویدادهای گسیخت کشندی»
—------------------------------------------------------------------

اگر ستاره‌ای گستاخی کرده و بیش از اندازه به ابرسیاهچاله‌ی مرکز کهکشانش نزدیک شود سرنوشتی جز پاره پاره شدن در اثر گرانش آن نخواهد داشت؛ این رویدادی بسیار خشن به نام "رویداد گسیخت کشندی" (تی‌دی‌ئی، TDE) است که شراره و تابشی نیرومند پدید می‌آورد. در پژوهش تازه‌ای که توسط دانشمندان دانشگاه کپنهاگ و دانشگاه سانتاکروز انجام گرفته، مدلی یکپارچه (یگانه) برای توضیح مشاهدات از این رویدادها پیشنهاد شده.

این پژوهش که در نشریه‌ی آستروفیزیکال لترز منتشر شده چشم‌انداز نظری تازه‌ای برای این زمینه‌ی پژوهشیِ به سرعت رو به گسترش فراهم کرده است.

انریکو رامیرز-روییز، یکی از نویسندگان این پژوهش می‌گوید: «ما در همین یک دهه‌ی گذشته توانسته‌ایم تی‌ئی‌دی‌ها را ازدیگر پدیده‌های کهکشانی بازشناسیم و این مدل تازه، چارچوب بنیادی برای شناخت این رویدادهای کمیاب را برای ما فراهم می‌کند.»

در بیشتر کهکشان‌ها، سیاهچاله‌ی مرکزیشان خاموش است و در بلعیدن مواد چندان فعال نیست و از همین رو درخششی هم ندارند. رویدادهای گسیخت کشندی کم رخ می‌دهند؛ برای یک کهکشان معمولی، تقریبا هر ۱۰ هزار سال یک بار. ولی هنگامی که یک ستاره‌ی بدشانس در دام گرانش سیاهچاله پاره پاره می‌شود، سیاهچاله پسماندهای آن را فرومی‌کشد و برای مدت کوتاهی پرتوهای درخشان تولید می کند.

نویسنده‌ی نخست و رهبر این پژوهش، جین لی‌شین دای می‌گوید: «دیدن این که مواد در آن شرایط خشن چگونه به درون یک #سیاهجاله کشیده می‌شوند هیجان‌انگیز است. هنگامی که گازهای ستاره دارد به کام سیاهچاله فرو می‌رود، انبوهی از پرتوها گسیلیده می‌شوند. این تابش چیزیست که ما می‌توانیم ببینیم، و با بهره از آن می‌توانیم فیزیک رویداد و ویژگی‌های سیاهچاله را بسنجیم. به همین دلیل شکار رویدادهای گسیخت کشندی بی‌اندازه هیجان‌انگیز است.»

تاکنون حدود دو دوجین از رویدادهای گسیخت کشندی دیده شده. با این که انتظار می‌رود پدیده‌های فیزیکی یکسانی در همه‌ی گسیخت‌های کشندی رخ دهد، ولی ویژگی‌های دیده شده در آنها تفاوت‌های بسیاری با هم داشته‌اند. برخی از آنها بیشتر پرتو ایکس می‌گسیلند ولی دیگران نور دیدنی (مریی) و فرابنفش. این گوناگونی‌ها نظریه‌پردازان را برای شناخت آنها و ساختن یک مدل یکپارچه برایشان با چالش روبرو کرده.

بر پایه‌ی در مدلِ تازه پیشنهادشده، چیزی که به این گوناگونی‌ها در ویژگی‌های دیده شده می‌انجامد، تفاوت در زاویه‌ی دیدمان از آنهاست. جهتگیری‌ کهکشان‌ها نسبت به راستای خط دیدِ ما که روی زمینیم گوناگون است، و همین باعث می‌شود ویژگی‌های گوناگونی هم از روییدادهای گسیخت کشندی درون آنها دیده شود.

رامیرز-روییز می‌گوید: «مانند یک جانور که بخشی از آن پوشیده شده. از برخی زاویه‌ها آن را آشکارا می‌بینیم و از برخی زاویه‌های دیگر، جانوری پوشیده. جانور همان جانور است، ولی دریافت ما از آن یکسان نیست.»

در مدل پیشنهادی دای و همکارانش، آمیزه‌ای از عنصرهای نسبیت عام، میدان‌های مغناطیسی، تابش، و هیدرودینامیک گازها به کار رفته. این مدل چیزی را نشان می‌دهد که اخترشناسان می‌توانند به هنگام رصد یک رویداد گسیخت کشندی از زاویه‌های گوناگون می‌توانند انتظار دیدنش را داشته باشند، و از این راه بتوانند رویدادهای گوناگون را با یکدیگر همخوان کرده و یک چارچوب یکپارچه پدید بیاورند.

برای چند سال آینده ماموریت‌های گوناگونی برنامه‌ریزی شده که داده‌های بسیار بیشتری درباره‌ی این رویدادها فراهم آورده و این زمینه‌ی پژوهشی را بسیار گسترش خواهند داد، از آن جمله، تلسکوپ بزرگ پیمایش هم‌نوا (ال‌اس‌اس‌تی) در شیلی و پیمایش گذرای آزمایشگاه ابرنواختر یانگ (YSE).

دای می‌گوید: «ما در سال‌های آینده صدها وو هزاران رویداد گسیخت کشندی را خواهیم دید. این می‌تواند "آزمایشگاه‌های" بسیاری برای آزمودن مدلمان، و در نتیجه آگاهی بیشتر درباره‌ی سیاهچاله‌ها فراهم کند.»
https://goo.gl/cFQSLC
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/TDE.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

https://goo.gl/LsRwHJ
تصویری از سطح مقطعِ تابش‌هایی که از یک رویداد گسیخت کشندی گسیلیده می‌شوند. اینجا رویدادهایی که به هنگام فروکشیده شدن مواد یک ستاره‌ی از هم گسیخته به درون سیاهچاله رخ می‌دهد نشان داده شده. این مواد تا پیش از رفتن به کام سیاهچاله یک قرص برافزایشی می‌سازد که داغ می‌شود و نور و امواج بسیار شدیدی می‌گسیلد. تابشی که ما روی زمین از چنین رویدادهایی دریافت می کنیم بستگی به زاویه‌ی دیدمان نسبت به سیاهچاله دارد.
@onestar_in_sevenskies

«آتشفشان هاوایی زیر پای ستارگان»
—------------------------------

از اوایل امسال که این عکس از آسمان و زمین جزیره‌ی بزرگ هاوایی گرفته شد تاکنون فعالیت‌های آتشفشانی آن افزایش یافته.

برون‌ریزی‌ها و جریان های گدازه تا حدود ۳۰ کیلومتر به سمت خاور کشیده شده‌اند. این عکس گسترده در پارک ملی آتشفشان‌ها گرفته شده، و همین دود و جریان‌ها را که از غول‌دهانه‌ی (کاسه‌ی آتشفشانی) کیلاویا بیرون زده‌اند به همراه دهانه‌ی هالماوما نشان می‌دهد.

و در آسمان، سیاره‌ی مشتری امسال در شب‌های اواخر بهار و آغاز تابستان می‌درخشد.

این سیاره درخشان‌ترین شبچراغ آسمان در تصویر است. کوژ مرکزی کهکشانمان هم دارد از روی ابرها و بخارها بالا می‌آید.

ستاره‌ی زردفام کژدم‌دل (قلب عقرب، آنتارس) در انتهای ابر غبار "رودهای تاریک" در مرکز کهکشان، و بالاتر از سحابی پیپ می‌درخشد. نزدیک افق هم ستارگان آلفا و بتا قنطورس و ستارگان صلیب جنوبی از پشت دودهای روشن #آتشفشان دیده می‌شوند.

#apod
https://goo.gl/zB5PwG
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/ap180602.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«یاپتوس، ماه رنگ‌آمیزی شده کیوان»
----------------------------------

چه بر سر یاپتوس، ماه کیوان (زحل) آمده؟

بخش‌های گسترده‌ای از این دنیای شگفت‌انگیز به تیرگی زغال‌سنگ و بخش‌های دیگرش به روشنی یخ است.

همنهش مواد تیره‌ی آن ناشناخته است، ولی طیف فروسرخ نشان می‌دهد که احتمالا از گونه‌ی تیره‌ای از #کربن تشکیل شده است. یاپتوس همچنین در بخش استوایش دارای یک رگه‌ی برآمده‌ی نامعمول است که به آن نمایی همانند یک گردو داده.

برای بیشتر شناختن این ماه که نمایی رنگ‌آمیزی شده دارد، فضاپیمای #کاسینی ناسا در سال ۲۰۰۷ از فاصله‌ی حدود ۲۰۰۰ کیلومتری آن گذشت.

این عکس که از فاصله‌ی ۷۵۰۰۰ کیلومتری یاپتوس گرفته شده، جزییاتی بی‌سابقه را از یکی از نیمکره‌های ان که همیشه دور از کیوان است (چون درقفل گرانشی با این سیاره است) نشان می‌دهد.

یک دهانه‌ی برخوردی پهناور در جنوب آن دیده می‌شود که گستره‌ای بسیار پهناور به قطر ۴۵۰ کیلومتر را پوشانده و به نظر می‌رسد بر روی یک دهانه‌ی کهن‌تر و هم‌اندازه‌ی خودش جای قرار گرفته است.

هر چه به سمت خاور (شرقی) یاپتوس می‌رویم، مواد تیره‌رنگ بیشتر شدده‌اند، تا جایی که در خاوری‌ترین بخش‌ها، هم دهانه‌ها را پوشانده‌اند و هم بلندی‌ها را.

بررسی دقیق نشان می‌دهد که این لایه‌ی تیره به طور معمول استوای یاپتوس را پوشانده و کلفتی‌اش از یک متر کمتر است. فرضیه‌ی پیشرو اینست که بیشتر این ماده‌ی تیره‌رنگ از خاک‌هایی‌ست که از فرازش (تصعید) یخ‌های گل‌آلود و به نسبت گرم به جا مانده است.

نخستین لایه‌ی این مواد تاریک به احتمال بسیار از انباسشت پسماند شهاب‌سنگ‌هایی پدید آمده بود که از ماه‌های دیگر به سطح یاپتوس کوبیده می‌شدند.
#apod
https://goo.gl/1xSdBX
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/ap180603.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«آیا ماده تاریک هم بار الکتریکی دارد؟»
-------------------------------------
https://goo.gl/Kvboe6
آیا ماده‌ی تاریک هم بار الکتریکی دارد؟ هیچ کس تاکنون پیگیر این پرسش نشده ولی اکنون پژوهشگرانی دارند این احتمال را که برخی از ذرات ماده‌ی تاریک هم بتوانند بار الکتریکی اندکی داشته باشند و از راه نیروی الکترومغناطیسی با ماده‌ی معمولی برهمکنش انجام دهند بررسی می‌کنند.

رهبری این پژوهش را خولین مونیوس، کیهان‌شناس دانشگاه هاروارد به همراه اَوی لوب، فیزیکدان نظری و استاد مرکز اخترفیزیک هاروارد اسمیتسونیان (CfA) بر عهده دارند.

مونیوس می‌گوید: «درباره‌ی خودروهای برقی و کتاب‌های الکترونیک شنیده‌اید، ولی اکنون ما می‌خواهیم از ماده‌ی تاریک الکتریکی بگوییم. هر چند این بار الکتریکی در کوچک‌ترین مقیاس‌هاست.»

پنداشتِ باردار بودن ماده‌ی تاریک به اندازه‌ای شگفت‌آور است که به چیزی جز داستان‌های علمی-تخیلی نمی‌ماند. مونیوس و لوب این پنداشت را از یک پژوهش که چندی پیش انجام شده بود الهام گرفتند.

این پژوهش در فوریه‌ی گذشته به کمک تلسکوپ اجِز (EDGES) انجام شده بود. دانشمندانِ اجز در آن هنگام اعلام کردند که شناسه‌های رادیویی نخستین ستارگان کیهان را دریافت کرده‌اند [اینجا خواندید: * کشف شواهد ستاره‌زایی‌های آتشین در "سپیده‌دم کیهان" (https://goo.gl/UQntzi)].

بر پایه‌ی نظریه‌های رایج، هنگامی که نخستین نسل ستارگان کیهان آغاز به گسیلش پرتوهای فرابنفش کردند، این پرتوها با اتم‌های هیدروژن سرد میان ستارگان واکنش انجام داده و به نوبه‌ی خود به اتم‌ها اجازه داد تابش زمینه‌ی ریزموج کیهان (سی‌ام‌بی) را درآشامند (جذب کنند)- سی‌ام‌بی تابشی بود که از مهبانگ به جا مانده بود. گروه اجز می‌گفتند شواهدی از این درآشامشِ سی‌ام‌بی را یافته‌اند، هرچند که دیگر دانشمندان هنوز آن را بررسی نکرده‌اند. گروه اجز همچنین دریافتند که دمای این اتم‌های هیدروژن نصف دماییست که انتظار می‌رفت.

مونیوس و لوب این یافته‌ها را -به ویژه دمای پاین‌تر از چشمداشت اتم‌های هیدروژن را- نشانه‌ی احتمالیِ برهمکنش میان ماده‌ی تاریک و ماده‌ی معمولی پنداشتند. مونیوس می‌گوید: «اگر اجز گاز سردتر از انتظارِ هیدروژن را در آن روزگار دیده، توضیحش چه می‌تواند باشد؟ یک احتمال اینست که هیدروژن توسط ماده‌ی تاریک خنک شده.»

لوب می‌گوید: «ما داریم با بهره از سیگنال‌های سنجش‌پذیری که از سپیده‌دم کیهان دریافت شده محدوده‌ی احتمال را به این می‌رسانیم که ذرات ماده‌ی تاریک بار الکتریکی کوچکی دارند -باری هم‌ارز یک میلیونیم بارِ یک الکترون.»

ولی این دانشمندان هنوز راهی برای اثبات این نظریه نیافته‌اند. زیرا «دیدن چنین بارهای کوچکی حتی با بزرگ‌ترین شتابدهنده‌های ذرات هم امکان پذیر نیست.»

مونیوس و لوب همچنین افزودند که در آن روزگار، ماده‌ی معمولی می‌بایست بسیار آهسته حرکت می‌کرده، و پراکندگی (scattering) ذرات باردار هم در حرکت‌های آهسته آسان‌تر رخ می‌دهد. بنابراین اگر برخی از ذرات ماده‌ی تاریک باردار بوده‌اند، می‌بایست برهم‌کنش بسیار نیرومندی میان آنها و ماده‌ی معمولی رخ می‌داده، و چنین برهم‌کنشی با ماده‌ی تاریک می‌توانسته باعث کاهش شدید دمای اتم‌های هیدروژن شود؛ کاهشی به آن اندازه شدید که بتواند دماهای دیده شده توسط گروه اجز را توضیح دهد.

برخی از اخترشناسان یافته‌های اجز را به چالش کشیده‌اند، ولی مونیوس و لوب کارشان را برای بررسی کمک احتمالی آن در بیشتر شناختن ماده‌ی تاریک ادامه می‌دهند.

لوب می‌گوید: «ما می‌توانیم با پژوهش خود یک نظریه‌ی فیزیک بنیادی ارایه دهیم، برداشت دیگران از داده‌های اجز هر چه می‌خواهد باشد. سرشت ماده‌ی تاریک یکی از بزرگ‌ترین رازهای جهان دانش است، و ما باید برای گشودن گره آن از همه‌ی داده‌های تازه‌ی مربوط بهره بگیریم.»

اگرچه مونیوس و لوب هنوز نمی‌توانند نظریه‌ی خود را با مشاهدات مستقیم ثابت کنند، ولی اگر به راستی بخش کوچکی از ماده‌ی تاریک دارای #بار_الکتریکی ضعیفی باشد، می‌تواند داده‌های اجز (از هیدروژن سرد آغاز کیهان) را توضیح دهد و به پژوهش‌های دیگر درباره‌ی #ماده‌_تاریک کمک کند.
🔴 تصویر:
عکس هابل از خوشه‌ی کهکشانی ۳۸۲۷- محدوده‌های ماده‌ی تاریک درون خوشه با خطوط آبی نشان داده شده

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/darkmatter.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«به تماشای غروب ماه برویم»
—---------------------------------—
توجه بفرمایید که این یک ویدیوی دور تند "نیست"، بلکه چون از فاصله‌ بسیار دور فیلمبرداری شده چنین سریع به نظر می‌رسد
@onestar_in_sevenskies

«این بار به تماشای "غروب" ماه برویم»
------------------------------------

در گذشته ویدیویی با این نام را دیده بودید: * به تماشای طلوع ماه برویم (https://goo.gl/T8HpqF). این بار بیایید به تماشای غروب ماه برویم. توجه کنید که:
🔴این یک ویدیوی دور تند "نیست"🔴
**************

اینجا خطری کسی را تهدید نمی‌کند. چیزی که دارد پایین می‌آید ماه خودمان است، در افقی بسیار دور. این افق به اندازه‌ای دور بوده که دانیل لوپزِ فیلمبردار، آن را به کمک یک عدسی تلسکوپی گرفته و به همین دلیل هم کره‌ی ما این اندازه بزرگ دیده می‌شود.

این چرخش زمین به گرد محور خود است که باعث شده ماه به آرامی پشت کوه تیده (یک ستیغ آتشفشانی در جزایر قناری نزدیک ساحل شمال باختری آفریقا) پنهان شود.

مردمی که در فیلم دیده می‌شوند ۱۶ کیلومتر با فیلمبردار فاصله دارند و بسیاری از آنها رو به دوربینند، زیرا دارند سر زدن آفتاب از افق پشت سر فیلمبردار را تماشا می‌کنند.

این که خورشید دارد درست همزمان با غروب ماه طلوع می‌کند جای شگفتی ندارد، زیرا هنگامی که ماه در گام کامل (پر) است، خورشید همیشه در نقطه‌ی مخالفش در آسمان دیده می‌شود- در فاصله‌ی ۱۸۰ درجه‌ایِ آن.

این ویدیو همین هفته‌ی گذشته، در زمان کامل بودن ماه گرفته شده [در فرهنگ باخترزمین، ماه کامل در ماه می به نام "ماه شیر" شناخته می‌شود].

باز هم تکراز می‌کنیم: این یک ویدیوی دور تند (زمان‌گریز) نیست؛ ماه به راستی با همین سرعت در آسمان سیاره‌ی زمین جابجا می‌شود.
#apod

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/ap180604.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky