آتشبازی چرخ کاترین (Catherine wheel)
@onestar_in_sevenskies

«آسمان شب در سه ماه آینده»
—------------------------

در چند ماه آینده بیننده‌ی چه چیزهایی در آسمان شب خواهیم بود؟

در این تصویر نمایی از برخی چیزهایی که در نیمکره‌ی شمالی دیده می‌شود نشان داده شده.

تصویر را صفحه‌ی یک ساعت که مرکزش در مرکز لبه‌ی پایین چارچوب است در نظر بگیرید. این صفحه سه بخش شده. رویدادهای ماه مارس (اسفند/فروردین) از پایینِ مرکز رو به بالا سمت چپ دیده می‌شوند، ماه آوریل (فروردین/اردیبهشت) از پایین مرکز رو به بالا، و ماه می (اردیبهشت/خرداد) از پایین مرکز رو به بالا سمت راست.

اجرام نزدیک‌تر به زمین، به نقاشی پایین صفحه نزدیک‌تر نشان داده شده‌اند- البته آدم درون این نقاشی یک تلسکوپ دارد ولی تقریبا همه‌ی اجرامی که از آنها نام می‌بریم بدون تلسکوپ هم دیده می‌شوند، از جمله ناهید تابناک در غروب‌های ماه مارس، بارش شهابی شلیاقی در ماه آوریل، و مشتری که در ماه می وارد آسمان شامگاهی می‌شود.

مانند همه‌ی ماه‌های سال، ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) را هم می‌توان در زمان‌هایی که دارد درست از آسمان بالای سر منطقه‌مان می‌گذرد تماشا کرد.
#apod
https://goo.gl/UW2VNL
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/03/ap180314.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«نخستین گام‌های یک نبرد»
—----------------------

کهکشان‌ها جزیره‌های ایستا و بی‌جنبشی از ستارگان نیستند- آنها پویا هستند، همواره در تغییرند و حرکتی پیوسته در دل تاریکی کیهان دارند. آنها گاهی، مانند آنچه در این تصویر زیبای تلسکوپ فضایی هابل از کهکشان‌های آرپ ۲۵۶ می‌بینید، می‌توانند با هم برخورد کرده و درگیر نبردی کیهانی شوند.

این دو #کهکشان_مارپیچی میله‌ای با فاصله‌ی ۳۵۰ میلیون سال نوری از زمین، در صورت فلکی نهنگ جای دارند و تازه روند پیوستن به یکدیگر را آغاز کرده‌اند. این تصویر نمایی ثابت از کشمکش این دو است و افشانه‌های پرآشوبی از گاز و ستاره و غبار را نشان می‌دهد که نیروهای گرانشی که دو کهکشان را به سوی هم می‌کشاند آنها را از پیکرشان بیرون کشیده.

هسته‌های دو کهکشان آرپ ۲۵۶ هنوز فاصله‌ی بسیاری از هم دارند ولی ساختار دو کهکشان بدجوری به هم ریخته. کهکشان بالایی دنباله‌های کشندی بزرگی پیدا کرده- نوارهای بلند و کشیده‌ای از گاز و غبار و ستاره‌.

هر دو کهکشان پر از مناطق درخشان ستاره‌زایی شده‌اند: بخش‌های آبی و فروزانی که پرورشگاه‌های ستارگان تازه‌اند. این ستاره‌فشانی‌های آتشین دستاورد برهمکنش‌های گرانشی سهمگینی‌ست که گاز و غبار میان‌ستاره‌ای که ستارگان از آنها پدید می‌آیند را برآشفته است.

آرپ ۲۵۶ نخستین بار توسط هالتون آرپ در سال ۱۹۶۶ به عنوان یکی از ۳۳۸ کهکشان درون کاتالوگ کهکشان‌های شگفت‌آور (ناآشنا) رده‌بندی شد. هدف وی از درست کردن این فهرست یافتن نمونه‌هایی از ساختارهای نامعمول و شگفت‌آور که در کهکشان‌های نزدیک به هم دیده می‌شوند، و بهره‌گیری از آنها برای بررسی گام‌های گوناگون در فرگشت‌های کهکشانی بود. این کهکشان‌های نامعمول مانند یک آزمایشگاه طبیعی در ابعاد کیهانی بودند، و اخترشناسان با فهرست‌بندی‌ آنها می‌توانند فرآیندهای فیزیکی‌ای که کهکشان‌های مارپیچی و بیضیگون را به هم می‌ریزند و چهره‌های تازه‌ای برایشان می‌سازند را بهتر بشناسند.

بسیاری از کهکشان‌های این کاتالوگ کهکشان‌های کوتوله با ساختاری نامشخص، یا کهکشانی‌هایی فعال با فواره‌هایی نیرومند هستند. ولی بسیاری از آنها هم کهکشان‌های برخوردی‌اند، مانند مسیه۵۱ (کهکشان گرداب)، کهکشان‌های آنتن، و آرپ ۲۵۶. چنین برهم‌کنش‌هایی اغلب دنباله‌های کشندی رود-شکلی، مانند همین که در آرپ ۲۵۶ می‌بینیم، و همچنین پل‌هایی از گاز، غبار و ستاره میان کهکشان‌ها می‌سازند.

در روزگاران دور، زمانی که جهانِ گسترنده‌ی ما بسیار کوچک‌تر از امروز بود، برهم‌کنش‌ها و ادغام‌ها پدیده‌های رایج‌تری بودند؛ در حقیقت گمان می‌رود آنها فرگشت کهکشانی را به چیزی که امروز می‌بینیم رساندند. کهکشان‌های درون آرپ ۲۵۶ تا چند میلیون سال دیگر به رقص گرانشی‌شان ادامه خواهند داد، نخست با "لاسیدن"، سپس با گرم گرفتن و خودمانی شدن، و در پایان نیز به هم پیوستن و یکی شدن.

این تصویر تماشایی را #تلسکوپ_فضایی_هابل به کمک دو دستگاه خود، دوربین پیمایشی پیشرفته (ACS) و دوربین میدان‌گسترده‌ی شماره ۳ (WFC3) گرفته. این نگارش تازه‌ی عکسیست که در سال ۲۰۰۸، به همراه ۵۹ عکس دیگر از کهکشان‌های برخوردی به مناسبت ۱۸مین سالروز هابل منتشر شده بود.

#apod #برخورد_کهکشانی
https://goo.gl/Af2kWv
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/03/Arp256.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

نمای گسترده از فضای پیرامون کهکشان‌های برخوردی آرپ ۲۵۶. خود این کهکشان‌ها مانند دو نقطه کنار هم در مرکز چارچوب دیده می‌شوند.
اندازه اصلی تصویر (۳۹.۷ مگ):
https://goo.gl/pbNAMm

@onestar_in_sevenskies

به یاد استیون هاوکینگ (۲۰۱۸-۱۹۴۲)
پیام صوتی که از این فیزیکدان، نظریه‌پرداز و چهره‌ی نامدار جهان دانش برای آیندگان به یادگار مانده
🔹 زیرنویس: مهران مرتضایی
@onestar_in_sevenskies

«نخستین اجرامی که نامشان در کاتالوگ‌های اخترشناسی ثبت شد»
—------------------------------------------------------—

هر سفری یک گام نخست دارد و هر فهرستی هم یک عنوان نخست.

در این چارچوب‌ها نخستین عنوان‌های ورودی در شش کاتالوگ پرآوازه‌ی اجرام ژرفای آسمان را می‌بینیم. ترتیب کاتالوگ‌ها بر پایه‌ی زمان نخستین انتشارشان است و اینجا از بالا، چپ آغاز می‌شوند و به پایین، راست می‌رسند.

نخستین کاتالوگ، فهرست شارل مسیه است که گردآوریش از سال ۱۷۷۴ آغاز شد و نخستین عنوان ورودی‌اش هم که ام ۱ نام گرفت، سحابی خرچنگ بود که یک پسماند ابرنواختر است و اینجا در نخستین چارچوب ردیف بالا دیده می‌شود.

#کاتالوگ بعدی "کاتالوگ عمومی نوین" (NGC) است که توسط جان لوییس امیل درایر در سال ۱۸۸۸ پدید آمد و نخستین عنوان ورودی‌اش یک کهکشان مارپیچی به نام ان‌جی‌سی ۱ بود. این کهکشان در چارچوب دوم ردیف بالا دیده می‌شود. درست زیر پایش در همبن نما هم یک کهکشان مارپیچی دیگر می‌بینیم که ان‌جی‌سی ۲ نام گرفته.

در چارچوب بعدی ستاره‌ی دوتایی کم‌نورِ آی‌سی ۱ را می‌بینیم که نخستین ورودی کاتالوگ آی‌سی (Index Catalog) است، کاتالوگی که خود درایر در ادامه ی ان‌جی‌سی پدید آورد.

در چارچوب پایین، سمت چپ، سحابی تاریک برنارد ۱ را می‌بینیم که نخستین عنوان در فهرست اجرام تیره‌ی آسمان است، کاتالوگی که در سال ۱۹۱۹ توسط ادوارد امرسون برناد، و به هدف شناسایی نشانه‌های تاریک آسمان پی ریخته شد. امروزه می‌دانیم که برنارد ۱ بخشی از ابر مولکولی برساوش است.

آبل ۱ نام خوشه‌ی کهکشانی دوردستی در صورت فلکی برساوش است و نخستین عنوان کاتالوگ جرج ابل (ایبل، Abell) است که در سال ۱۹۵۸ برای فهرست‌بندی خوشه‌های کهکشانی انبوه پدید آمد.

و در چارچوب پایانی وی‌دی‌بی ۱ از فهرست سال ۱۹۶۶ سیدنی ون دن برگ (vdB) را می‌بینیم. این سحابی بازتابی زیبا و آبی‌فام در صورت فلکی خداوند اورنگ ( ذات‌الکرسی) دیده می‌شود.

#apod
https://goo.gl/2nzcqj
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/03/ap180315.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

فیلمی زیبا از رقص شفق‌های قطبی در آسمان شمالگان در شب ۱۴ مارس. این ویدیو را الیور رایت، رهبر یک تور گردشگری شفقی در ابیسکوی سوئد گرفته.
#شفق_قطبی

@onestar_in_sevenskies

فیلمی زیبا از رقص شفق‌های قطبی در آسمان شمالگان در شب ۱۴ مارس. این ویدیو را الیور رایت، رهبر یک تور گردشگری شفقی در ابیسکوی سوئد گرفته.
شفق‌های صورتی رنگی که از ۱:۳۰ به بعد می‌بینید دستاورد ذراتی پرانرژیست که بیش از اندازه به ژرفای جو نفوذ کرده‌اند و در برهمکنش با مولکول‌های نیتروژن چنین تابشی را پدید آورده‌اند. این پرتوها به اندازه‌ای شدیدند که گاهی به رنگ سفید دیده می‌شوند.

@onestar_in_sevenskies

«باغ پرندگان در فضا»
—-------------------

این دو سحابی که نمایی مانند یک مرغ دریایی و یک اردک دارند تنها ابرهایی کیهانی نیستند که پیکره‌ی یک پرنده را تداعی می‌کنند.

ولی بزرگی هیچ پرنده ای به پای آنها نمی‌رسد، زیرا هر دوی آنها که با بال‌های گشوده در این چشم‌انداز گسترده‌ی کیهانی در پروازند، چیزی حدود ۷ درجه از آسمان شبانه‌ی سیاره‌ی زمین را در راستای صورت فلکی #سگ_بزرگ می‌پوشانند.

مرغ دریایی (بالا و مرکز چارچوب) خودش از دو #سحابی_گسیلشی تشکیل شده: ان‌جی‌سی ۲۳۲۷ که روشن‌تر است و سر پرنده را ساخته و آی‌سی ۲۱۷۷ که بدن و بال‌هایش را درست کرده.

فاصله‌ی برآورد شده‌ی سحابی مرغ دریایی ۳۸۰۰ سال نوریست و بر پایه‌ی این برآورد، پهنای بال‌های گشوده‌اش به حدود ۲۵۰ سال نوری می‌رسد.

سحابی اردک در گوشه‌ی پایین، سمت راست، که تنها ۵۰ سال نوری پهنا دارد، از مرغ دریایی کوچک‌تر است وهمچنین، با فاصله‌ی ۱۵۰۰۰ سال نوری از زمین، بسیار دورتر از آنست. این سحابی که از بادهای وزیده از ستاره‌ی بی‌اندازه پرجرم و داغ مرکزش پف کرده به عنوان ان‌جی‌سی ۲۳۵۹ نیز شناخته می‌شود.

گفتنی‌ست که بدن آماسیده‌ی سحابی اردک و بال‌های آن انگیزه‌ای برای خواندن آن به یک نام دیگر نیز شده، نامی که بیشتر با آن شناخته می‌شود: کلاهخود ثور.

#apod
https://goo.gl/M1RRuu
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
www.1star7sky.com/2018/03/ap180316.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
#onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

نمایی نزدیک از یک توفان با ابرهای روشن در نیمکره‌ی شمالی سیاره‌ی مشتری. این عکس را #فضاپیمای جونو در روز ۷ فوریه، از فاصله‌ی ۱۲۱۹۵ کیلومتری #مشتری در عرض شمالی ۴۹.۲ درجه گرفته
@onestar_in_sevenskies

«به ناسا در بهتر شناختن "استیو" کمک کنید!»
—---------------------------------------
https://goo.gl/XYUGnT
پدیده‌ی آسمانی تازه‌ای که گاهی پدیدار می‌شود و به طور عمده به رنگ‌های بنفش و سرخ می‌درخشد علاقه و توجه دانشمندان، عکاسان، و فضانوردان را جلب کرده است. این پدیده نخستین بار توسط یک گروه از شهروند-دانشمندان به نام "پیگران شفق آلبرتا" یافته شد که از نور شگفت‌انگیز آن عکس گرفتند و از روی شوخی نامی هم برایش برگزیدند: "استیو" (Steve).

از آن هنگام تاکنون دانشمندان به چیزهای بسیاری درباره‌ی رنگ‌های بنفش و سبز آن پی برده‌اند و حنی نامی علمی هم برایش برگزیده‌اند: Strong Thermal Emission Velocity Enhancement که کوتاه‌شده‌اش می‌شود همان "استیو".

در برنامه‌ای به نام اوروراسورس (Aurorasaurus) که ناسا و بنیاد ملی دانش سرمایه‌گذار آن هستند از شهروند-دانشمندان برای گرفتن عکس‌هایی هر چه بیشتر جهت کمک به به آنان در شناخت این پدیده‌ی رازگونه درخواست شده. اوروراسورس با بهره از گزارش‌ها و عکس‌های شهروندان، پدیدار شدن شفق‌ها -و اکنون استیو- را در سراسر دنیا دنبال می‌کنند.

پژوهش و بررسی درباره‌ی استیو یک راهکار شناسایی دیداری برای ردگیری فرآیندهای شیمیایی و فیزیکی‌ای که در فضای نزدیک زمین جریان دارند فراهم می‌کند. این آگاهی‌ها به طور کلی می‌توانند به دانشمندان در بهتر شناختن شرایط اقلیمی فضای نزدیک زمین -چیزی که می‌تواند بر سیگنال‌های مخابراتی و ماهواره‌ای اثر بگذارد- کمک کند.

همه، از فضانورد و دانشمند گرفته تا آسمان‌دوستان بی‌باک می‌توانند به دانشمندان درباره‌ی نما (ظاهر)، چرخه‌ی زندگی، پیامدهای استیو کمک کنند.

چه چیزهایی باید درباره‌ی استیو بدانید؟ راهنمایی‌های زیر دستاورد داده‌هایی هستند که تاکنون به دست آمده و به شما در شکار استیو کمک می‌کنند:

۱) استیو نسبت به شفق‌های معمولی که اغلب سبز هستند، در جاهایی نزدیک‌تر به استوا پدید می‌آید؛ در نیمکره‌ی شمالی، حدود ۵ تا ۱۰ درجه پایین‌تر. این بدین معناست که در عرض‌های یکسان با کلگری کانادا بالای سر دیده می‌شود.

۲) این پدیده در انگلستان، کانادا، آلاسکا، ایالت‌های شمالی آمریکا و نیوزیلند گزارش شده.

۳) استیو کمان بسیار باریکی دارد که در راستای خاوری-باختری درست می‌شود و تا صدها یا هزاران کیلومتر کشیده می‌شود.

۴) استیو به طور عمده نور بنفش می‌گسیلد.

۵) این پدیده گاهی با ساختاری سبزفام به شکل حضار چوبی با دگرگونی سریع و عمر کوتاه همراه می‌شود.

۶) استیو می‌تواند ۲۰ دقیقه تا یک ساعت دوام داشته باشد.

۷) استیو تاکنون در حضور #شفق_قطبی دیده شده (ولی شفق قطبی اغلب بدون استیو رخ می‌دهد). دانشمندان می‌خواهند درباره‌ی پیوند میان این دو پدیده هم بیشتر بدانند.

۸) استیو می‌تواند تنها در برخی از فصل‌ها پدید بیایند. از اکتبر ۲۰۱۶ تا فوریه‌ی ۲۰۱۷ گزارشی از دیده شدنش دریافت نشده. همچنین، از اکتبر ۲۰۱۷ تا فوریه‌ی ۲۰۱۸ هم جایی دیده نشده.

گزارش‌های خود از استیو (و همچنین شفق قطبی) را می‌توانید در تارنمای www.aurorasaurus.org و یا به کمک برنامه‌های کاربردی (app) رایگان اوروراسورس برای اندروید و آی‌او‌اس بفرستید. هر کسی می‌تواند نام بنویسد و گزارش‌ها یا آگهی‌ها را به رایگان دریافت نماید.

—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/03/STEVE.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

نخستین استیوی که گزار شد، در آلبرتای کانادا. اینجا درباره‌اش خواندید: * رودی درخشان و اسرارآمیز که در جو زمین جاری می‌شود (https://goo.gl/1WD8uN)
@onestar_in_sevenskies

نوار بنفش استیو به همراه ساختار حصار چوبی سبز
@onestar_in_sevenskies

«قلب درخشان خرچنگ»
—---------------—

سحابی خرچنگ یا ام۱ نخستین جرمیست که شارل مسیه نامش را وارد فهرست پرآوازه‌اش از اجرامی که دنباله‌دار نبودند کرد. امروزه دیگر می‌دانیم که این خرچنگ یک #پسماند_ابرنواختر است، آوارهای به جا مانده از مرگ یک ستاره‌ی بزرگ که دارند در فضا پخش می‌شوند.

این تصویر فریبنده با رنگ‌های نمایشی از پیوند داده‌های رصدخانه‌های فضایی چاندرا، هابل، و اسپیتزر درست شده و در آن، پرتوهای X به رنگ آبی-سفید، پرتوهای دیدنی (مریی) به رنگ بنفش، و پرتوهای فروسرخ به رنگ صورتی نمایانده شده‌اند.

#تپ‌اختر خرچنگ -یکی از شگرف‌ترین اجرام در اخترشناسی نوین- یک ستاره‌ی نوترونی است که در هر ثانیه ۳۰ بار به گرد خود می‌چرخد. این جرم همان نقطه‌ی روشن نزدیک مرکز تصویر است.

این ستاره که هسته‌ی رُمبیده‌ی ستاره‌ی منفجر شده است، مانند یک دینام کیهانی سحابی خرچنگ را روشن کرده و به درخشش در سرتاسر طیف الکترومغناطیسی واداشته.

سحابی خرچنگ حدود ۶۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و در صورت فلکی گاو دیده می‌شود. پهنای این خرچنگِ رو به رشد تاکنون به حدود ۱۲ سال نوری رسیده.

#apod
https://goo.gl/b7dScx
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/03/ap180317.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«لکه سرخ بزرگ مشتری دارد قد می‌کشد!»
—---------------------------------------
https://goo.gl/Ci31y3
گروهی از دانشمندان به رهبری ایمی سایمون از مرکز پروازهای فضایی گودارد ناسا با بررسی روند دگرگونی‌های لکه‌ی سرخ بزرگ #مشتری به کشفی شگفت‌انگیز دست یافته‌اند- قطر این #توفان دارد کم می‌شود ولی ابرهایش دارند بالاتر می‌روند.

الیزابت زوبریتسکی از ناسا می‌گوید: «تقریبا مانند گِلی که روی چرخ سفالگری بلند می‌شود. با چرخیدن چرخ، هنرمند می‌تواند با فشار بر یک توده‌ی کوتاه و گرد، آن را به یک گلدان بلند و باریک تبدیل کند. هر چه پایه‌ی گِل کوچک‌تر شود، گلدان بلندتر می‌شود.»

لکه‌ی سرخ بزرگ مشتری زمانی آنقدر بزرگ بوده که سه زمین را در خود جای می‌داده. تا ۳ آوریل ۲۰۱۷، پهنای این توفان به ۱۶۳۵۰ کیلومتر رسیده بود، یعنی کمی بزرگ‌تر از قطر زمین.
[خواندید: * بزرگ‌ترین و دیرپاترین توفان منظومه خورشیدی شاید تا ۲۰ سال دیگر فروکش کند (https://goo.gl/8xP8uv)]

رنگ این توفان هم دارد دگرگون می‌شود؛ و از سال ۲۰۱۴، نارنجی‌اش پررنگ‌تر شده. پژوهشگران دلیل این تغییر رنگ را نمی‌دانند ولی احتمال می‌دهند رشد عمودی آن دلیلش باشد. هر چه این توفان کش می‌آید و بالاتر می‌رود، مواد شیمیایی که به آن رنگ می‌دهند هم احتمالا به فرازهای بالاتری در جو می‌رسند، جایی که پرتوهای فرابنفش بیشتری از خورشید دریافت کرده و تیره می‌شوند.
[همان سال ۲۰۱۴ خوانده بودید: * لکه سرخ بزرگ مشتری از "آفتاب‌سوختگی" به این رنگ در آمده؟ (https://goo.gl/GpPt5A)]

ریک کازنتینو، یکی از نویسندگان این پژوهش می‌گوید: «اگر روندی که در لکه‌ی سرخ بزرگ می‌بینیم ادامه یابد، پنج تا ۱۰ سال آینده از دیدگاه دینامیکی بسیار هیجان‌انگیز خواهد بود. می‌توانیم تماشاگر دگرگونی‌هایی سریع در نمای فیزیکی آن و رفتارش باشیم و چه بسا زمانی را ببینیم که دیگر نتوان این لکه‌ی سرخ را "بزرگ" خواند.»

پژوهشنامه‌ی این دانشمندان در شماره‌ی ۱۳ مارس آسترونومیکال جورنال منتشر شده.

—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/03/GRS.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

لکه سرخ بزرگ مشتری دارد قد می‌کشد!
قطر این #توفان دارد کم می‌شود ولی ابرهایش دارند بالاتر می‌روند.
@onestar_in_sevenskies

فیلمی که از پیوند عکس‌های فضاپیمای مدارگرد شناسایی ماه (LRO) درست شده و چرخش ماه را نشان می‌دهد
@onestar_in_sevenskies

«فیلمی از چرخش ماه، چیزی که هیچگاه از روی زمین نمی‌بینیم»
—---------------------------------------------------------

امروزه هیچ کس از روی زمین چرخش #ماه را به این شکل نمی‌بیند. دلیلش اینست که کره‌ی ماه در قفل کشندی با زمین است و همیشه تنها یک سمتش را به ما نشان می‌دهد.

ولی اکنون فناوری‌های نوین به ما امکان داده تا از پیوند عکس‌های پرجزییات بیشماری که از #مدارگرد_شناسایی_ماه (ال‌آر‌او) به دست می‌آوریم چرخش ماه را به طور مجازی با وضوحی بسیار ببینیم.

این ویدیوی زمان‌گریز که به همین شیوه پدید آمده، با نمای آشنای ماه از چشم زمینیان آغاز می‌شود.

چیزی نمی‌گذرد که دریای خاوری، یک دهانه‌ی بزرگ با مرکز تیره درست زیر خط استوای ماه که دیدنش از روی زمین دشوارست وارد میدان دید می‌شود.

در این ویدیو یک ماه قمری کامل در ۲۴ ثانیه خلاصه شده و در آن به روشنی می‌بینیم که سمت پیدای ماه (سمتِ رو به زمین) دارای شمار فراوانی دریاوارهای تیره است، ولی سمت پنهان آن بیشتر با بلندی‌های روشن پوشیده شده.

تا این تاریخ بیش از ۲۰ ماموریت تازه از چهار کشور در دست آماده‌سازی‌ است که بیشترشان انتظار می‌رود امسال یا سال آینده آغاز شوند.
#apod

—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/03/ap180318.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«از پشت حجاب نور»
—------------------

فضاپیمای کاسینی ناسا به هنگام گرفتن این عکس، سیاره‌ی کیوان (زحل) و حلقه‌هایش را از پشت پرده‌ای از نور خیره‌کننده‌ی خورشید که بر عدسی دوربینش افتاده بوده نگاه می‌کرده. اگر شما هم می‌توانستید به آنجا بروید و هنگامی که خورشید از زاویه‌ای ویژه می‌تابد، از پشت پنجره‌ی فضاپیما بیرون را نگاه کنید چشم‌اندازی بسیار همانند این را خواهید دید.

این تصویر از پیوند عکس‌هایی درست شده که با بهره از فیلترهای طیفی سرخ، سبز و آبی گرفته شده‌اند و با هم نمایی به رنگ طبیعی را پدید آورده‌اند. این عکس‌ها به کمک دوربین زاویه‌گسترده‌ی فضاپیمای کاسینی، در روز ۲۳ ژوئن ۲۰۱۳، و از فاصله‌ی حدود ۷۹۰۵۰۰ کیلومتری کیوان گرفته شده بودند.

#فضاپیمای_کاسینی در روز ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۷ ماموریت خود را با شیرجه در جو سیاره‌ی #کیوان به پایان برد.
https://goo.gl/CqdvHF
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/03/glare.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«کهن‌ترین تصویر شناخته شده از آسمان شب»
—----------------------------------------

این به عنوان کهن‌ترین تصویر کشیده شده از آسمان شب شناخته می‌شود. ولی این واقعا چیست و برای چه درست شده؟

گِرده یا دیسک آسمان نبرا (Nebra sky disk) در سال ۱۹۹۹ در نزدیکی نبرای آلمان، با دستگاه فلزیابِ جویندگان #گنج به همراه چندین تکه سلاح عصر مفرغ (برنز) یافته شد. قطر این گرده حدود ۳۰ سانتیمتر است و مربوط به فرهنگ اونیتیسه دانسته شده که حدود ۱۶۰۰ سال پیش از میلاد بخشی از اروپا را در بر می‌گرفت.

پس از بازیابی نقش‌های روی این گرده، گمان می‌رود نقطه‌های روی آن نشانه‌ی ستارگان باشند و شماری از آنها که دسته‌ای دیده می‌شوند هم خوشه‌ی پروین را نشان می‌دهند. آن هلال و دایره‌ی بزرگ هم می‌بایست ماه و خورشید باشند.

هدف از ساخت این گرده و کاربرد آن هنوز ناشناخته است- چند نظریه برایش پیشنهاد شده از جمله یک #ساعت_نجومی، یک اثر هنری، ویک نماد آیینی.

به باور برخی، این گرده‌ی ۱۱ میلیون دلاری یک جفت دیگر نیز دارد که هنوز یافته نشده و چشم به راه جویندگان است.
#apod
https://goo.gl/5N9g9S
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/03/ap180319.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«روزی که شهر شیکاگو به یک استون‌هنج تبدیل می‌شود»
—------------------------------------------------—

در زمان هایی از سال، شهر شیکاگو از یک مسیر به یک استون‌هنج نوین تبدیل می‌شود. این مسیر خاوری-باختری است و زمان هم همین امروز.

در روزی مانند امروز که یک #برابران‌ (#اعتدال‌ فصلی) است، از هر جای زمین که نگاه کنید خورشید درست در باختر (غرب) غروب می‌کند. بنابراین شهری مانند شیکاگو که شبکه‌ی خیابان‌های بلندش همراستا با استوا کشیده شده‌، امروز رفتاری درست مانند یک استون‌هنچ پیدا می‌کند و یک #chicagohenge می‌شود.

در این تصویر شیکاگوهنج را در زمان برابران گذشته که میانه‌های سپتامبر ۲۰۱۷ (یکم مهرماه ۱۳۹۶) رخ داد، و در راستای خیابان Wacker Drive بالایی می‌بینید.

ولی بسیاری از شهرها خیابان‌ها یا سازه‌های دیگری دارند که همتراز با محور چرخش زمین ساخته شده باشند. بنابراین چه بسا خیابان موردعلاقه‌ی شما هم در راستای باختری-خاوری باشد. با یک نگاه در رمان غروب می‌توانید این را بفهمید.
#apod #نوروز
https://goo.gl/YmEhdo
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/03/ap180320.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky