«ویدیوی نمای نزدیک و با زمان واقعی از خورشیدگرفتگی»
—---------------------------------------------

اگر خورشید جلوی چشمتان ناپدید شود چه حسی پیدا می‌کنید؟

بسیاری از تماشاگران #خورشیدگرفتگی در آمریکا از رویدادِ پنهان شدن خورشید پشت ماه غرق هیجان شدند و فریاد شگفتی سر دادند.

احتمالا کسانی که انتظار داشتند پیش از گرفته شدن خورشید، آسمان به مدت کوتاهی گرگ و میش شود، از این که خورشید به این سرعت تاریک شد، از دیدن نگین‌های درخشان و زیبا بر لبه‌ی ماه، نمای تکان‌دهنده‌ی زبانه‌های صورتی رنگ خورشیدی، و تاج درخشان و و باشکوهی که از لبه‌ی ماه به درون آسمان پخش شد غافلگیر شدند.

در این ویدیوی سه دقیقه‌ایِ زمانِ واقعی که از خورشیدگرفتگی کلی ماه پیش گرفته شده، بسیاری از این ویژگی‌‌ها را می‌بینیم. [باز هم می‌گوییم، ویدیو دور تند نیست]

نماهای این ویدیو در وارم اسپرینگز اورگان، و با بهره از تجهیزاتی گرفته شده که "جون هو اوه" ویژه‌ی این کار ساخته بود تا بتواند به هنگام گرفتگی، نمای نزدیکی از لبه‌های خورشید را ثبت کند.

در پایان ویدیو، خورشید از سمت دیگرِ ماه، مخالف جایی که پشت ماه رفته بود، متولد می‌شود.

#apod
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/09/EclipseCloseUp.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram.me/onestar_in_sevenskies

این ویدیو در دو اندازه ی گوناگون ارایه می شود
نخست حجم کمتر:

«ویدیوی نمای نزدیک و با زمان واقعی از خورشیدگرفتگی»
توضیح را اینجا:
https://t.me/onestar_in_sevenskies/2964
یا اینجا بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/09/EclipseCloseUp.html

«ویدیوی نمای نزدیک و با زمان واقعی از خورشیدگرفتگی»
توضیح را اینجا:
https://t.me/onestar_in_sevenskies/2964
یا اینجا بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/09/EclipseCloseUp.html

«آیا خورشید ما "سیاره ۹ " را از جایی دزدیده؟»
—------------------------------------------
https://goo.gl/7ty5mm
* سیاره‌ی ۹ شاید از بیرون از سامانه‌ی خورشیدی نیامده باشد. این سیاره‌ی غول‌پیکر اسرارآمیز که اخترشناسان احتمال داده‌اند در مداری بسیار دورتر از پلوتو به گرد خورشید می‌چرخد، شاید به همراه بقیه‌ی سیاره‌های سامانه‌ی خورشیدی پدید آمده باشد نه این که از ستاره‌ای دیگر دزدیده شده و یا از فضای میان‌ستاره‌ای ربوده شده باشد.

ما هنوز #سیاره‌_۹ را به طور مستقیم ندیده‌ایم که بتوانیم وجودش را تایید کنیم، و اگر به راستی در لبه‌ی سامانه‌ی خورشیدی پنهان شده باشد، نمی‌دانیم چگونه سر از آنجا در آورده. پژوهشگران از روی حرکت‌های نامعمول شماری از اجرام دوردست کمربند کویپر احتمال داده‌اند که سیاره‌ای با جرم نزدیک به ۱۰ برابر زمین آن دور و بر است. [خوانده بودید * کشف نشانه‌هایی از وجود سیاره شماره‌ی ۹ در سامانه‌ی خورشیدی (https://goo.gl/fckT9B)]

بعید است که این سیاره در همان جایی که اکنون هست به دنیا آمده باشد، زیرا برای ساخته شدن سیاره‌ای با این جرم، ماده‌ی کافی در این فاصله از ستاره‌اش وجود ندارد- این مواد هر چه از ستاره دورتر شویم کمتر می‌شوند. پس دو گزینه به جا می‌ماند: یا سیاره در جایی نزدیک به خورشید به دنیا آمده و سپس به آنجا کوچیده، یا از ستاره‌ای دیگر دزدیده شده.

اکنون برای پی بردن به میزان احتمال این که خورشید در روزگار نوجوانی، سیاره‌ی ۹ را ربوده است یا نه، ریچارد پارکر از دانشگاه شفیلد بریتانیا و همکارانش یک شبیه‌سازی رایانه‌ای برای یک خوشه‌ی ستاره‌ای فرضی انجام داده‌اند.

امروزه ستاره‌ی چندانی نزدیک ما نیست ولی بیشتر ستارگان -از جمله احتمالا خورشید خودمان- در مناطق ستاره‌زایی پرجمعیت به دنیا می‌آیند. پارکر و گروهش یک چنین منطقه‌ای را شبیه سازی کردند، ولی آن را به گونه‌ای تنظیم کردند که تا جای ممکن، هر ستاره بتواند یک سیاره به دست آورد.
@onestar_in_sevenskies
پژوهشگران دریافتند که حتی در مناطقی که ستارگان به آسانی می‌توانستند یک سیاره‌ی آزاد را به دام بیاندازند (جاهایی که یک سیاره برای هر ستاره هست و همه چیز با سرعت یکسان حرکت می‌کند)، تنها کمتر از ۶ درصد این سیاره‌ها به دام ستاره‌ای می‌افتادند.

شبیه‌سازی از خوشه‌هایی که در آنها همنهش شیمیایی ستارگان کمی بیشتر مانند خورشید بود نشان داد که سیاره‌ای مانند سیاره‌ی ۹ به احتمال بسیار درون فضای سامانه ساخته شده، و تنها سه ستاره از ۱۰ هزار ستاره توانستند سیاره‌ای را در مداری همسان با مدار سیاره‌ی ۹ به دام بیاندازند. پارکر می‌گوید: «خورشید حتی اگر در محیطی خصمانه، بسیار پرحرکت، و بسیار خشن در یکی از چنین خوشه‌های شلوغی به دنیا آمده بوده، باز هم بعید است که سیاره‌ی ۹ را از بیرون به دست آورده باشد.»
@onestar_in_sevenskies
با این وجود احتمال هست که سیاره‌ی ۹ در دورانی که غول‌های گازی مدارشان را جابجا می‌کردند، از بخش میانی #سامانه‌_خورشیدی به بیرون پرتاب شده باشد. متیو پین از دانشگاه هاروارد می‌گوید: «[سیاره‌ی ۹] می‌توانسته جایی درونی‌تر، شاید نزدیک اورانوس و نپتون به دنیا آمده، و سپس به بیرون پرتاب شده باشد ولی نه به طور کامل بیرون [از سامانه‌ی خورشیدی]. ولی در کل انتظار می‌رود که چنین سیاره‌ای به کلی بیرون برود نه این که یک جایی در سامانه باقی بماند.»

ولی کت فولک از دانشگاه آریزونا می‌گوید سخت است که هرگونه سازوکار سیاره‌زایی در این نقطه را کنار بگذاریم، به ویژه از این رو که حتی از وجود سیاره‌ی ۹ مطمئن نیستیم. وی می‌گوید: «برای این که از پاسخ مطمئن باشیم باید چیزی با احتمال بسیار در کار باشد، ولی سه سیاره مانند سیاره‌ی ۹ از میان ۱۰ هزار سیاره هم باز نشانگر احتمال وجود آنست. این احتمال بالایی نیست ولی به معنای ین نیست که سایانه‌ی خورشیدی چنین مسیری را [در تاریخش] نپیموده است.»

اخترشناسان به محض این که وجود سیاره‌ی ۹ را ثابت کنند می‌توانند برررسی چگونگی پیدایش آن را آغاز نمایند. فولک می‌گوید: «اگر به راستی آنجا و در این مدار شگفت‌انگیز باشد، باید فکرمان را به کار بیاندازیم تا بفهمیم چگونه سر از آنجا در آورده. و چیزی که این سیاره درباره‌ی سامانه‌ی خورشیدی به ما می‌گوید بستگی به سازوکاری که برای تولدش شناسایی خواهیم کرد دارد.»

—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/09/PlanetNine.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«آبشاری اسرارآمیز در فضا»
—-------------------------

چه چیزی سحابی آبشار را پدید آورده؟ هیچ کس نمی‌داند.

این ساختار که در منطقه‌ی ان‌جی‌سی ۱۹۹۹ در مجموعه ابر مولکولی بزرگ شکارچی (جبار)، در فاصله‌ی حدود ۱۵۰۰ سال نوری زمین جای دارد، یکی از اسرارآمیزترین ساختارهاییست که تاکنون در آسمان یافته شده. جریان بلند گازیِ این سحابی با عنوان اچ‌اچ-۲۲۲، حدود ۱۰ سال نوری درازا دارد و آرایه‌ای نامعمول از رنگ‌ها را می‌گسیلد.

یک انگاره (فرضیه) اینست که این رشته‌های گاز برافروخته دستاورد برخورد باد یک ستاره‌ی جوان به ابر مولکولی کناری هستند. البته این انگاره توضیح نمی‌دهد که چرا به نظر می‌رسد این #آبشار و جریان‌های کم‌نورتر، همگی در یک نقطه‌ی درخشان که به گونه‌ی شگفت‌انگیزی چشمه‌ی پرتوهای رادیویی غیرگرماییست و در بالا سمت چپ این ساختارِ خمیده است به هم می‌رسند.

بر پایه‌ی انگاره‌ای دیگر، این چشمه‌ی رادیویی عجیب از یک #سامانه‌_دوتایی سرچشمه گرفته که از یک کوتوله‌ی سفید داغ، یک ستاره‌ی نوترونی، یا یک سیاهچاله تشکیل شده و آن آبشار هم تنها فواره‌ایست که از این سامانه‌ی پرانرژی می‌آید.

البته این سامانه‌ها معمولا چشمه‌های پرتوهای نیرومند X هستند، ولی از این سامانه هیچ پرتو ایکسی ردیابی نشده. در حال حاضر این پرسش بی‌پاسخ مانده است. شاید رصدهای خوب و استدلال‌های استقرایی هوشمندانه در آینده به یافتن چیستی واقعی این ساختار رازگونه بیانجامد.
#سحابی_گسیلشی

#apod
https://goo.gl/L58m79
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/09/WaterfalNebula.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«کدام گربه‌ای جای پنجه‌هایش را در آسمان گذاشته؟»
—---------------------------------------------

سحابی‌ها را از روی همانندی شان با چیزهای آشنا می‌شناسیم، درست همان گونه که گربه‌ها را با خرابکاری‌هایشان می‌شناسیم.

با این وجود هیچ گربه‌ای نمی‌توانسته جای پنجه‌هایش را در آسمان گذاشته و سحابی پنجه‌ی گربه در #صورت_فلکی_کژدم را پدید آورده باشد.

این سحابی که ۵۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد، یک سحابی گسیلشی (نشری) است که از انبوه اتم‌های یونیده‌ی هیدروژن درونش به رنگ سرخ می‌درخشد.

سحابی پنجه‌ی گربه با نام‌های پنجه‌ی خرس و ان‌جی‌سی ۶۳۳۴ نیز شناخته می‌شود و ستارگانی به جرم نزدیک به ۱۰ برابر خورشید دارد که تنها همین چند میلیون سال پیش به دنیا آمده‌اند.

تصویری که اینجا می‌بینید نمایی ژرف (با نوردهی بلند) است و سحابی پنجه‌ی گربه را با نورهایی که از هیدروژن، اکسیژن، و گوگرد درونش تابیده نشان می‌دهد.

#apod #سحابی_گسیلشی
https://goo.gl/9ktiHP
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/09/NGC6334.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«تلسکوپ جیمز وب به جستجوی زندگی در منظومه خودمان هم خواهد پرداخت»
—---------------------------------------------------------------------—
https://goo.gl/v8qmoe
* بر پایه‌ی یکی از بیانیه‌های تازه‌ی ناسا، تلسکوپ فضایی جیمز وب که به زودی راهی فضا می‌شود، چشم نیرومند و تیزبین خود را به دو تا از نخستین نامزدهای وجود زندگی بیگانه خواهد دوخت: ماه‌های یخی فواره‌دار انسلادوس و اروپا.

هم اروپا (ماه مشتری) و هم انسلادوس (ماه کیوان) به احتمال بسیار اقیانوسی از آب مایع زیر پوسته‌ی یخی خود هستند. همچنین در هر دو نشانه‌های فواره‌هایی غول‌پیکر از مایع دیده شده که از میان شکاف‌های یخ سطحشان بیرون می‌زند؛ به گفته‌ی دانشمندان، این فواره‌ها می‌توانند توسط آبفشان‌های زیرسطحی پدید آمده باشند که شاید یک چشمه‌ی گرمایی و مواد مغذی برای گونه‌های زیستی درونشان فراهم کنند.

هایدی همل، دستیار اجرایی "همکاری دانشگاه‌ها برای پژوهش اخترشناسی" (ای‌یوآرای) است می‌گوید:«دلیل ما برای گزینش این دو ماه این بود که هر دو شناسه‌های شیمیایی مناسب برای زندگی را در خود دارند.» همل رهبر چالشی بود که برای بهره گرفتن از جیمز وب در بررسی اجرام سامانه‌ی خورشیدی انجام شد.

تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) که تنها "وب" نیز خوانده می‌شود، تصاویری در نور #فروسرخ خواهد گرفت؛ این نور می‌تواند برای شناسایی اجرامی به کار رود که خودشان گرما تولید می‌کنند ولی به اندازه‌ی کافی داغ نیستند که نور بتابانند (مانند انسان، که به همین دلیل هم بیشتر دستگاه‌های دید در شب با نور فروسرخ کار می‌کنند). پژوهشگران امیدوارند وب در شناسایی مناطقی روی اروپا و انسلادوس که فعالیت زمین‌شناختی دارند، از جمله فوران‌های مایع، به آنها کمک کند.

آبفشان‌های #انسلادوس توسط فضاپیمای کاسینی به دقت بررسی شده‌اند. این کاوشگر از درون آنها هم گذشت و از همنهش مواد آنها نمونه برداشت. آبفشان‌های #اروپا را تلسکوپ فضایی هابل یافت، و پژوهشگران بسیار کمتر از انسلادوس درباره‌ی آنها آگاهی دارند.

جرونیمو ویلانووا، دانشمند اصلی برنامه‌ی رصدهای اروپا و انسلادوس با تلسکوپ وب می‌گوید: «آیا آنها از آبِ یخ‌زده‌اند؟ آیا بخار آب داغ آزاد می‌کنند؟ دمای این مناطق فعال و آبی که بیرون می‌پاشند چقدر است؟ سنجش‌های تلسکوپ وب به ما اجازه خواهد داد تا با دقت و درستی بی‌سابقه‌ای پاسخ این پرسش‌ها را بیابیم.»

رصدهای وب می‌تواند راه را برای ماموریت فضاپیمای "یوروپا کلیپر" (Europa Clipper) هموار کند، یک کاوشگر مداری ۲ میلیارد دلاری که به جستجوی نشانه‌های زندگی روی اروپا خواهد پرداخت. به گفته‌ی ویلانووا، جیمز وب جاهایی که مناسب جستجوهای یوروپا کلیپر است را شناسایی خواهد کرد.

انسلادوس از چشم وب حدود ۱۰ برابر کوچک‌تر از اروپا دیده می‌شود، بنابراین دانشمندان نخواهند توانست عکس‌های پُروضوحی از سطح انسلادوس بگیرند، ولی باز هم می‌تواند ساختارهای مولکولی آبفشان‌های آن را بررسی کند.

ولی این احتمال هم هست که رصدهای وب هیچ #آبفشان فعالی در اروپا ثبت نکند؛ دانشمندان نمی‌دانند که این آبفشان‌ها چه زمانی و هر چند وقت یک بار فوران می‌کنند، و وقت این رصدهای وب هم محدود است و شاید هیچگاه با فوران آنها همزمان نشود. این تلسکوپ می‌تواند مواد آلی -که برای پیدایش زندگی از گونه‌ی آشنای ما بنیادی هستند- را در فواره‌ها شناسایی کند. ولی ویلانووا هشدار می‌دهد که وب توانایی شناسایی مستفیم گونه‌های زیستی در این فواره‌ها را ندارد.

#تلسکوپ_جیمز_وب در سال ۲۰۱۸ به فضا پرتاب شده و در نقطه ی لاگرانژ ال‌۲ در فاصله‌ی ۱.۷ میلیون کیلومتری زمین جای خواهد گرفت [بخوانید: * تلسکوپ "جیمز وب" وارد چه مداری خواهد شد؟ (https://goo.gl/nAfCwe)].

این تلسکوپ برای ما دیدگاهی با وضوح بسیار بالا هم از فضای نزدیک و هم از دوردست‌های کیوان فراهم خواهد کرد. دانشمنمدان پیشاپیش گزینش اجرام یا مناطق مورد علاقه برای رصد با تلسکوپ پرقدرت وب را آغاز کرده‌اند، و اروپا و انسلادوس از جمله اجرامیند که رصدشان قطعی خواهد بود.
#اخترزیست‌شناسی

* توضیح تصویر: نمونه‌ای احتمالی از طیف‌سنجی‌های آینده‌ی تلسکوپ جیمز وب برای آبقشان‌های اروپا
https://goo.gl/v8qmoe
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/09/webb.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

این تصویر نشان می‌دهد که چگونه فعالیت‌های آبگرمایی (هیدروترمال) زیر پوسته‌ی انسلادوس، ماه سیاره‌ی کیوان می‌تواند آبفشان‌های سطحش را پدید بیاورد.
@onestar_in_sevenskies

آخرین ساعت‌های کاسینی
@onestar_in_sevenskies

«رویای کیوان»
—------------

فضاپیمای کاسینی ناسا این عکس را از بخشی از نیمکره‌ی شمالی کیوان (زحل) گرفته تا نوارهای ابری ظریف و چند-فامی که آنجاست را آشکار کند.

دیدگاه این تصویر رو به #سایه‌مرز سیاره است -مرز میان شب و روز- در پایین، سمت چپ. در بخش‌های پیرامون این مرز، خورشید با زاویه‌ی کم (بسیار کج) می‌تابد و همین باعث شده ساختارهای راه‌راه در ابرها نمایان شوند. یکی از این راه‌راه‌های برجسته در این تصویر، ابری در فراز بالاتر است که بر روی ابرهای پایین‌تر سایه انداخته.

#فضاپیمای_کاسینی داده‌های این عکس را در روز ۳۱ اوت ۲۰۱۷، با دوربین زاویه-باریک خود و با بهره از فیلترهای طیفی سرخ، سبز و آبی گرفته که از پیوندشان این چشم‌انداز با رنگ طبیعی پدید آمده است. در زمان گرفتن عکس، کاسینی حدود ۱.۱ میلیون کیلومتر از #کیوان فاصله داشت. هر پیکسل تصویر هم‌ارز ۶ کیلومتر است.
https://goo.gl/myjhXV
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/09/DreamySaturn.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

غروب انسلادوس، ماه فعال و فواره‌دار #کیوان پشت این سیاره‌ی غول‌پیکر، در دیدار خداحافظی با #فضاپیمای_کاسینی ناسا.
@onestar_in_sevenskies

نمایی ثابت و رنگی از غروب انسلادوس، ماه فعال و فواره‌دار #کیوان پشت این سیاره‌ی غول‌پیکر، در دیدار خداحافظی با #فضاپیمای_کاسینی ناسا.
@onestar_in_sevenskies

«سیاره‌ای جهنمی با جو تیتانیوم»
—---------------------------

* گروهی از پژوهشگران به رهبری یک ایرانی، برای نخستین بار در آسمان یک سیاره‌ی فراخورشیدی "اکسید تیتانیوم" شناسایی کرده‌اند.

اخترشناسان به کمک تلسکوپ بسیار بزرگ (وی‌ال‌تی) در رصدخانه‌ی جنوبی اروپا در شیلی توانسته‌اند این ماده را در جو "وسپ-۱۹بی" (WASP-19b)، سیاره‌ای سوزان در فاصله‌ی ۸۱۵ سال نوری زمین در #صورت_فلکی_بادبان شناسایی کنند.

رایان مکدونالد، اخترشناس دانشگاه کمبریج بریتانیا و یکی از نویسندگان این پژوهش می‌گوید: «وجود اکسید تیتانیوم در جو وسپ-۱۹بی می‌تواند اثرهایی چشمگیر بر دما و گردش جو آن بگذارد.»

یکی از این اثر‌ها می‌تواند "وارونگی گرمایی" باشد. به گقته‌ی پژوهشگران، اگر اکسید تیتانیوم از اندازه‌ای بیشتر باشد می‌تواند جلوی ورود و خروج گرما از جو را بگیرد و باعث شود لایه‌های بالایی جو داغ‌تر از لایه‌های پایینی شوند (این پدیده در پوش‌سپهر یا همان استراتوسفر جو زمین نیز رخ می‌دهد ولی مقصر در اینجا ازون است نه اکسید تیتانیوم).

وسپ-۱۹بی سیاره‌ی غول‌پیکر شگفت‌انگیزی با جرمی نزدیک به جرم مشتری است. این فراسیاره (#سیاره‌_فراخورشیدی) به گونه‌ای باورنکردنی به ستاره‌ی میزبانش نزدیک است و هر ۱۹ ساعت یک بار به گرد آن می‌چرخد [هر سالش ۱۹ ساعت است! -م]. در نتیجه گمان می‌رود میانگین دمای جو آن به حدود ۲۰۰۰ درجه‌ی سلسیوس برسد.

این پژوهشگران -به رهبری دانشمند ایرانی، الیار صداقتی از رصدخانه‌ی جنوبی اروپا، مرکز هوافضای آلمان، و دانشگاه فنی برلین- به مدت یک سال، وسپ-۱۹بی را با بهره از دستگاه بازسازی شده‌ی فورس۲ی وی‌ال‌تی بررسی کردند. آنها به کمک این رصدها پی بردند که مقدار کمی اکسید تیتانیوم، به همراه آب و ردی از سدیم، در هوای سوزان این فراسیاره در گردش است.

صداقتی می‌گوید: «ولی آشکارسازی این مولکول‌ها کار ساده‌ای نبود، ما نه تنها نیار به داده‌هایی با کیفیت استثنایی داشتیم، بلکه تجزیه و تحلیل پیچیده‌ای را هم باید انجام می‌دادیم. ما برای نتیجه‌گیری، الگوریتمی به کار بردیم که میلیون‌ها طیف از دامنه‌ی گسترده‌ای از همنهش‌های شیمیایی، دماها، و ویژگی‌های ابر یا ریزگرد را بررسی می‌کرد.»

یکی دیگر از نویندگان، نیکو مادهوسودهان که او هم از دانشگاه کمبریج است می‌گوید: «این که بتوانیم فراسیاره‌ها را در این سطح از جزییات بررسی کنیم چیزی نویدبخش و بسیار هیجان‌انگیز است.»

به گقته‌ی اعضای این گروه، این پژوهش تازه افزون بر آن که آگاهی بیشتری درباره‌ی وسپ-۱۹بی به ما می‌دهد، به طور کلی به پژوهشگران در بهبود مدل‌سازی از جو فراسیاره‌ها نیز کمک می‌کند. پژوهشنامه‌ی این دانشمندان روز ۱۳ سپتامبر در نگارشِ برخط (آنلاین) نشریه‌ی نیچر منتشر شد.

https://goo.gl/QiziWu
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/09/WASP-19b.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

هنگامی که وسپ-۱۹بی از میان ما و ستاره‌ی میزبانش می‌گذرد، بخشی از نور ستاره از درون جو آن گذشته و با به جا گذاشتن اثر انگشتی ظریف در آن به زمین می‌رسد. دانشمندان با بهره از دستگاه فورس۲ در تلسکوپ وی‌ال‌تی توانستند این نور را به دقت بررسی کنند و دریابند که جو این سیاره دارای اندکی اکسید تیتانیوم، آب و ردی از سدیم است، به همراه ریزگردهایی سراسری که نور را به شدت می‌پراکنند.
https://goo.gl/JBcboZ
مربوط به این پست:
https://t.me/onestar_in_sevenskies/2979

نور ستاره‌ی وسپ-۱۹ در راه رسیدن به زمین از درون جو سیاره‌اش می‌گذرد و شناسه‌های شیمیایی این جو را نمایان می‌کند
توضیح بیشتر در این پست:
https://t.me/onestar_in_sevenskies/2980

@onestar_in_sevenskies

این تصویر چندتکه از پیوند داده‌های "نقشه‌بردار طیفی نور فروسرخ و نور دیدنی" #فضاپیمای_کاسینی درست شده، و نقطه‌ای روی سیاره‌ی کیوان را نشان می‌دهد که این فضاپیما در ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۷، در آن وارد جو #کیوان شد- جایی در ۹.۴ درجه‌ی عرض شمالی و ۵۳ درجه‌ی طول باختری کیوان.

https://goo.gl/UTgsGo

عکسی که #فضاپیمای_کاسینی روز ۱۳ سپتامبر ۲۰۱۷، دو روز پیش از مرگش از تیتان، ماه سیاره‌ی #کیوان گرفت.



@onestar_in_sevenskies

«روی شنزار و زیر کهکشان»
—------------------------—

همدمی زیبایی میان ماه و ناهید، انسان، شنزار و راه شیری در این چشم‌انداز آسمان شبِ سیاره‌ی زمین دیده می‌شود. این تصویر یک سراسرنما (پانوراما) از پیوند ۶ عکس است که در زمانی نزدیک به پایان یک سفر گرفته شده بودند.

در پیش‌زمینه، ردپاها به همراه موج‌نقش‌های بادزَده‌ روی تلماسه‌های نزدیک آبادی کویری (واحه‌ی) هواکاچینا در بیابان جنوب باختری کشور پرو را می‌بینیم.

این تصویر پیوندی یکی از عکس‌های برگزیده‌‌ی آسمان شب، و از برنده‌ی نخست رقابت‌های بین‌المللی عکس زمین و آسمانِ "جهان در شب" ۲۰۱۷ بود.
#apod #همیستان #تلماسه #twan
https://goo.gl/kndrDh
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/09/TWANHuacachina.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

#فضاپیمای_کاسینی در واپسین ساعت‌هایی که داشت برای پایان دادن به زندگی پربار ۲۰ ساله‌اش آماده می‌شد، آخرین نگاهش را به #کیوان، حلقه‌ها، ماه‌هایش انداخت و از آنها عکس گرفت.
@onestar_in_sevenskies

«آخرین عکسی که کاسینی گرفت»
—---------------------------—

همانگونه که برنامه‌ریزی شده بود، #فضاپیمای_کاسینی ناسا پس از کاوش ۱۳ ساله‌ی سیاره ی کیوان (زحل) و خانواده‌اش، با برخورد به جو بالایی این سیاره و فرو رفتن در آن به ماموریت بسیار موفق خود پایان داد.

کاسینی که تا پایان کار پیشران‌هایش روشن بود، پیش از فرو رفتن در جو کیوان، در گام "پایان بزرگ" ماموریتش ۲۲ دور مدار بی‌سابقه را پشت سر گذاشت که در آنها از میان کیوان و حلقه‌هایش می‌گذشت.

آخرین سیگنال کاسینی ۸۳ دقیقه در راه بود تا به زمین و به "شبکه‌ی آنتن‌های فضای دوردست" در کانبرای استرالیا برسد، جایی که قطع تماس فضاپیما در ساعت ۱۱:۵۵ به وقت جهانی ثبت شد.

کاسینی با سرعت ۱۱۳ هزار کیلومتر بر ساعت وارد قله‌ی ابرهای چرخان این غول گازی شد؛ در آن هنگام، خورشید از بالا می‌تابید و کیوان از چشم کاسینی روشن دیده می‌شد.

ولی واپسین عکس کاسینی که چند ساعت پیش از برخورد گرفته شده بود و آن را اینجا می‌بینیم، نقطه‌ی برخورد را هم نشان می‌دهد که در آن هنگام هنوز در سمت شب سیاره بود، و ابرهای سیاره از پرتوی حلقه‌تاب (بازتاب نور خورشید از روی حلقه‌ها) روشن بود.

در زمان گرفتن عکس، کاسینی حدود ۶۳۴۰۰۰ کیلومتر از #کیوان فاصله داشت. عکس در نور دیدنی (مریی) گرفته شده و هر پیکسل آن هم‌ارز ۱۷ کیلومتر است.
#apod
https://goo.gl/unL9fD
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/09/FinalImage.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies