دو کهکشان برهم‌کنشی: گل رز کیهانی (آرپ ۲۷۳)
درباره‌شان بخوانید:
https://goo.gl/jMJDfy

@onestar_in_sevenskies

دو کهکشان برهم‌کنشی: "پنگوئن و تخمش" ( آرپ ۱۴۲)
درباره‌شان بخوانید:
https://goo.gl/AQL54F

@onestar_in_sevenskies

دو کهکشان برهم‌کنشی: چرخ‌های آرپ ۲۴۰
درباره‌شان بخوانید:
https://goo.gl/JvAk7Z

@onestar_in_sevenskies

«دو حلقه که با میله‌ای درخشان به هم پیوسته‌اند»
—------------------
https://goo.gl/XirCrF
بیشتر کهکشان‌ها هیچ حلقه‌ای ندارند- ولی چرا کهکشان ان‌جی‌سی ۱۵۱۲ نه یکی، بلکه دو حلقه دارد؟!

در آغاز از حلقه‌ی درخشان نزدیک مرکز این کهکشان بگوییم که یک حلقه‌ی هسته‌ای [در واقع، پیراهسته‌ای] است، حلقه‌ای که مرکز کهکشان را در بر گرفته و از نور ستارگان نوزاد و جوان می‌درخشد.

ولی بیشتر ستارگان و گاز و غبار کهکشان در حلقه‌ای بسیار دورتر به گرد هسته می‌چرخند- که در این تصویر، نزدیک لبه‌های چارچوب دیده می‌شود. بر خلاف چیزی که به نظر می‌رسد، این حلقه به نام حلقه‌ی درونی شناخته می‌شود. اگر به دقت نگاه کنید می‌بینید که این حلقه‌ی درونی به دو سر یک میله‌ی مرکزیِ افشان پیوسته که به طور افقی از درون کهکشان گذشته.

به گمان اخترشناسان این ساختارهای حلقه‌ای دستاورد نامتقارن بودن خود ان‌جی‌سی ۱۵۱۲ در فرایندی دیرپا به نام "فرگشت دیریاز" یا پردوام (secular evolution) است.

گرانشِ این نامتقارنی‌های کهکشان، از جمله میله‌ی ستارگانش، باعث می‌شود گاز و غبار از حلقه‌ی درونی به حلقه‌ی هسته‌ای کشیده شود و نرخ ستاره‌زایی این حلقه را بالا ببرد.

برخی از کهکشان‌های مارپیچی یک حلقه‌ی دیگر هم دارند- حلقه‌ای بیرونی که از این هم از هسته‌ دورتر است.

درباره‌ی این کهکشان بیشتر بخوانید:
ساختار کامل آن: * داوود و جالوت کهکشانی (https://goo.gl/HkGQmX)
حلقه‌ی هسته‌ای آن: * حلقه‌ای در ساعت (https://goo.gl/cZWy6Z)

#کهکشان_مارپیچی #apod
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/08/secularevolution.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«راه‌راه‌های شگفت‌انگیز در حلقه‌های کیوان»
—------------------------------------—

این طرح‌ها و الگوهای دیدنی در حلقه‌های کیوان (زحل) چگونه پدید آمده؟

#فضاپیمای_کاسینی که به زودی ماموریت ۱۳ ساله‌اش یه گرد کیوان پایان می‌پذیرد، تصویر تماشایی دیگری از حلقه‌های پهناور این سیاره با جزییاتی بی‌سابقه را به زمین فرستاده است.

دلیل فیزیکی برخی از ساختارهای سامانه‌ی حلقه‌های #کیوان همیشه هم شناخته شده نیست، ولی ساختارهای هندسی زیبایی در حلقه‌ها که اینجا دیده می‌شود، دلیلشان بی‌گمان "امواج چگالی" است.

یک ماه کوچک به روشی منظم مدار ذرات حلقه -که با فاصله‌های اندکی متفاوت به گرد کیوان در گردشند- را بر می‌آشوبد و چنین دسته‌ بندی‌هایی از #امواج_چگالی را پدید می‌آورد.

در گوشه‌ی پایین، سمت راست تصویر یک "موج خمیدگی" را می‌بینیم، یک موج عمودی در ذرات حلقه که آن هم در اثر گرانش یک ماه در آن نزدیکی پدید آمده.

مدارهای پایانی کاسینی گردآوری عکس‌ها و سنجش‌های علمی تازه‌ای از بزرگ‌ترین حلقه‌های سامانه‌ی خورشیدی را برای دانشمندان امکان‌پذیر کرده.

#apod
https://goo.gl/22CNQC
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/08/DensityWave.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«ماه‌گرفتگی پیش از طلوع آفتاب استرالیا»
—------------------------------------

در این تصویر همنهاده با دامنه‌ی دینامیک بالا، قرص کامل ماه اوت (مرداد) را می‌بینیم.

این عکس پیش از طلوع آفتاب ۸ اوت، از سیدنی استرالیا گرفته شده؛ جنوب بالای تصویر است و سایه‌ی تاریک زمین در زمانی نزدیک به گام بیشینه‌ی #ماه‌گرفتگی پاره‌ای (جزیی) ، سمت چپ ماه را پوشانده است.

در این رویداد، گذر ماه از لبه‌ی سایه‌ی زمین از سرتاسر نیمکره‌ی خاوری زمین دیده می‌شد. چند هفته‌ی دیگر، رویداد دیگری رخ می‌دهد که برایش بسیار انتظار کشیده شده -#خورشیدگرفتگی کلی ۲۱ اوت که در آن، سایه‌ی ماه نو از روی آمریکای شمالی، در راستای نوار باریکِ گرفتگی کلی از ساحل تا ساحل کشور ایالات متحره را خواهد پیمود.
#apod
https://goo.gl/kasPhc
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/08/LunarEclipse.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram.me/onestar_in_sevenskies

«شب‌نشینی زیر باران شهاب»
—-------------------------

در آغاز هفته‌ی آینده (پایان هفته‌ی میلادی)، با به اوج رسیدن #بارش_شهابی سالانه‌ی برساووشی، بارانی از شهاب بر سر زمین خواهد بارید.

شهاب‌های معمولا پرنور و رنگین برساووشی دستاورد گذشتن سیاره‌ی ما از مدار دنباله‌دار سویفت-تاتل، و برخورد ذرات به جامانده از آن به زمین هستند. این شهاب‌ها به هنگام سپیده‌دم، در آسمان‌های صاف و بدون آلودگی، ردهایی از خود پدید می‌آورند که همگی از نقطه‌ی کانونی بارش در #صورت_فلکی_برساووش آغاز می‌شوند.

با آن که بارش امسال در آسمانی روشن از نور ماه کوژ کاهنده رخ می‌دهد، ولی بار هم می‌توان از دیدنش لذت برد، به ویژه اگر در فضایی باز، دور از آلودگی نوری شهری، و با همراهانی خوب باشید.

در این تصویر پیوندی نماهایی به کار رفته که در زمان بارش شهابی برساووشی سال ۲۰۱۶ گرفته شده بودند، بر پس‌زمینه‌ای پرستاره به همراه کهکشان راه شیری، و حتی کهکشان زن در زنجیر (آندرومدا) که به گونه‌‌ی محوی نزدیک مرکز چارچوب دیده می‌شود.

در پیش‌زمینه هم ستاره‌شناسانی از همه‌ی گروه‌های سنی را می‌بینید که روی یک تپه، بر فراز دهکده‌ی Vrchtepla در اسلواکی گرد هم آمده‌اند.
https://goo.gl/aXgzF3
#apod
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/08/PerseidShower.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«هدف بعدی نیوهورایزنز جالب‌تر از پیش شد»
—----------------------------------------

* آیا هدف بعدی فضاپیمای نیوهورایزنز می‌تواند در واقع "دو تا" باشد؟

دانشمندان ماموریت #نیوهورایزنز با جستجو در داده‌های تازه به دست آمده از این جرم دوردست کمربند کوییپر که به نام ۲۰۱۴ ام‌یو۶۹ خوانده شده و نیوهورایزنز در ۱ ژانویه‌ی ۲۰۱۹ از کنارش خواهد گذشت، در پی یافتن همین پرسشند. این گذر که ۱.۶ میلیارد کیلومتر دورتر از پلوتو انجام خواهد شد، دوردست‌ترین نمونه در تاریخ کاوش‌های فضایی خواهد بود.

این جرم کمربند کوییپر (کی‌بی‌او) که ۶.۵ میلیارد کیلومتر از زمین دورتر است، در ۱۷ ژوییه‌ی ۲۰۱۷ از برابر یک ستاره گذشت. دانشمندان نیوهورایزنز در آن روز چند تلسکوپ در پاتاگونیای آرژانتین که در جای مناسبی برای دیدن این رویداد بودند را در زمان مناسب به کار گرفتند تا سایه‌ی زودگذر این جرم راببینند -رویدادی که به نام #فروپوشانی (اختفا) شناخته می‌شود- و توانستند داده‌های ارزشمندی گرد آورند که به برنامه‌ریزان این گذر در تعیین مسیر فضاپیما و سنجش اندازه، شکل، مدار، و محیط پیرامون ۲۰۱۴ ام‌یو۶۹ کمک خواهد کرد.

اعضای گروه بر پایه‌ی داده‌های به دست آمده از این فروپوشانی می‌گویند ام‌یو۶۹ احتمالا نه یک جرم گردِ، بلکه "کره‌وار پخت بسیار کشیده"، یا حتی چه بسا یک جرم دوتایی است. این پیکره‌ی شگفت‌آور اخترشناسان را به این فکر انداخته که این جرم شاید هم دو جرم باشد که یا با فاصله‌ی بسیار کم به گرد هم در چرخشند، یا چه بسا با هم تماس دارند -چیزی که به عنوان یک دوتایی نزدیک یا پرماسی (تماسی) شناخته می‌شود. شاید هم آنها یک جرمِ تنها را دیده‌اند که یک تکه‌ی بزرگ از آن جدا شده. اندازه‌ی ام‌یو۶۹ یا همنهش ساختار آن را نیز می‌‌توان از این داده‌ها به دست آورد. به نظر می‌رسد کشیدگی ام‌یو۶۹ چندان بزرگ‌تر از ۳۰ کیلومتر نیست، و اگر یک #دوتایی باشد، قطر هر یک حدود ۱۵-۲۰ کیلومتر است.

آلن استرن، پژوهشگر اصلی نیوهورایزنز از بنیاد پژوهش جنو باختر (SwRI) در بولدر کلرادو می‌گوید: «این یافته‌ی تازه بسیار چشمگیر است. شکل ام‌یو۶۹ واقعا برانگیزاننده است، و می‌تواند به معنای یک "نخستین" دیگر برای نیوهورایزنز باشد- یک جرم دوتایی در #کمربند_کوییپر. نتایج این فروپوشانی نمی‌توانست مرا شادتر از این کند، [چیزی] که نوید یک گنج بادآورد در این گذر را می‌دهد.»

فروپوشانی ۱۷ ژوییه که این داده‌ها از آن به دست آمد سومین مورد از دسته رصدهای بلندپروازانه‌ی فروپوشانی برای نیوهورایزنز بود. دانشمندان با بهره از داده‌های تلسکوپ فضایی هابل و ماهواره‌ی اروپایی گایا جای دقیقی از سطح زمین که ام‌یو۶۹ باید بر آن می‌انداخت را سنجیده و تعیین کردند. استرن می‌افزاید: «هر دوی این تلسکوپ‌های ماهواره‌ای در پیروزیِ همه‌ی این چالش‌های فروپوشانی‌ نقشی کلیدی داشتند.»

مارک بویی، یکی از پژوهشگران نیوهورایزنز که این چالش‌های رصدی را رهبری می‌کرد می‌گوید: «این نتایج گیج‌کننده و هیجان‌انگیز از پیش برای برنامه‌ریزی ماموریت ما نتایجی کلیدی بوده‌اند، ولی اکنون به رازهای مربوط به این دیدار ام‌یو۶۹ با نیوهورایزنز که تا کمتر از ۱۷ ماه دیگر رخ خواهد داد افزوده شده.»

********
https://goo.gl/Q3rpNf
🔴 توضیح تصویر: پویانمایی (gif) از چشمک زدن این ستاره در اثر گذشتن ام‌یو۶۹ از برابر آن در ۱۷ ژوییه‌ی ۲۰۱۷.
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/08/MU69.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

https://goo.gl/WXqzZu
برداشت هنری از ۲۰۱۴ ام‌یو۶۹، جرم کمربند کوییپر (کی‌بی‌او) که هدف بعدی گذرِ نیوهورایزنز است. اینجا یکی از احتمال‌ها برای ام‌یو۶۹ -کره‌وارِ پخت کشیده- به تصویر در آمده؛ احتمالی که یر پایه‌ی رصدهای تلسکوپی روز ۱۷ ژوییه،ی ۲۰۱۷ در پاتاگونیای آرژانتین داده شده.
توضیح بیشتر در این پست:
https://t.me/onestar_in_sevenskies/2857

https://goo.gl/xexB1D
برداشت هنری از ۲۰۱۴ ام‌یو۶۹، جرم کمربند کوییپر (کی‌بی‌او) که هدف بعدی گذرِ نیوهورایزنز است. اینجا یکی دیگر از احتمال‌ها برای ام‌یو۶۹ -دوتایی بودن آن- به تصویر در آمده؛ احتمالی که یر پایه‌ی رصدهای تلسکوپی روز ۱۷ ژوییه،ی ۲۰۱۷ در پاتاگونیای آرژانتین داده شده و بر پایه‌ی آن، ام‌یو۶۹ می‌تواند یک دوتایی نزدیک، و یا جرمی که تکه‌ی بزرگی از آن جدا شده باشد.
توضیح بیشتر در این پست:
https://t.me/onestar_in_sevenskies/2857

«چشم شیرین شوره‌زار»
—------------—

این تصویر در گوشه‌ی شمالی سالار د آتاکاما (شوره‌زار آتاکاما)- گسترده‌ترین کویر نمکی شیلی- گرفته شده. این پهنه نزدیک به شهر سان پدرو د آتاکاما است، یکی از شهرهای شمالی کشور شیلی که در میان گردشگران بومی و بین‌المللی بسیار محبوب است. در این شوره‌زار دو تالاب آب شیرینِ همانند جای دارد که بسیار به هم نزدیکند و به نام اوخوس د سالار شناخته می‌شوند، به معنای "چشمان شوره‌زار".

به هنگام روز، گردشگرانی که در راه رسیدن به سان پدرو د آتاکاما هستند در این نقطه نگه داشته و از تالاب‌ها بازدید می‌کنند. در تصویر، یکی از این دو گودال پرآب را درمیان چشم‌اندازی خشک، و در زمان غروب آفتاب می‌بینیم، زمانی که گردشگران از آنجا رفته‌اند و آرامش و سکوت دوباره به تالاب باز گشته است. بازتاب چهره‌ی آسمان که دارد از روز به شب تغییر می‌کند، به زیبایی در آب دیده می‌شود. سمت راست افق هنوز غرق در نور نارنجی خورشید است ولی در سمت راست، ستارگانی هم پدیدار گشته‌اند.

این منطقه چندان دور از فلات چاخناتور نیست. این فلات بلند که ۵۰۰۰ متر بالاتر از سطح دریاست، آرایه‌ی بزرگ میلیمتری/زیرمیلیمتری آتاکاما (#آلما) را در خود جای داده- رصدخانه‌ای با طراحی انقلابی که از ۶۶ آنتن بسیار دقیق تشکیل شده. بیابان آتاکاما با نمناکی (رطوبت) اندک و ارتفاع بالا، جایی مناسب برای آلماست و شرایطی آرمانی برای رصدهای اخترشناسی فراهم کرده است.
https://goo.gl/CpmVGa
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/08/Ojos-de-Salar.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«رویدادهایی که هر ۱۸ سال یک بار تکرار می‌شوند»
—-------------------------------------------

در این تصویر که به هنگام یک #خورشیدگرفتگی کامل ثبت شده، آسمانی را می‌بینیم که تاریک شده و یک ماه نو در حالت ضدنور (سایه‌نما)، سیاره‌ی درخشان ناهید، و تاج زیبا و لرزان خورشید در آن دیده می‌شود.

عکس که از همگذاری نماهای همزمانِ تله‌فوتو و زاویه-باز درست شده، ۱۸ سال پیش در زمان خورشیدگرفتگی ۱ اوت ۱۹۹۹، از جایی نزدیک قسطمونی ترکیه که در مسیر گرفتگی کامل بود ثبت شده.

این خورشیدگرفتگی ویژه یکی از گرفتگی‌های جدول "ساروس ۱۴۵" بود. چرخه‌ی ساروس که از دید تاریخی به کمک رصد مدار ماه درست شده، زمانی را پیش‌بینی می‌کند که خورشید، زمین و ماه دوباره وارد هندسه‌ای می‌شوند که بتوانند یک خورشیدگرفتگی (یا ماه‌گرفتگی) پدید آورند.

این جدول دارای یک دوره‌ی ۱۸ سال، ۱۱ روز، و هشت ساعته است. گرفتگی‌هایی که با یک چرخه‌ی ساروس از هم فاصله دارند همگی در یک دنباله‌ی ساروس که با شماره‌ی ویژه‌اش شناخته می‌شود جای دارند و بسیار با یکدیگر همسانند [از نظر زمان و جای رخ دادن و شکل و اندازه‌ی گرفتگی-م].

ولی مسیر گرفتگی هر کدام از خورشیدگرفتگی‌های پی در پی روی زمین در یک دنباله‌ی ساروس با هم تفاوت دارد، زیرا در هر یک از آنها، زمین ۸ ساعت بیشتر از رخداد پیشین چرخیده است. بنابراین خورشیدگرفتگی ساروس ۱۴۵ بعدی هم یک گرفتگی کلی خواهد بود که در روز ۲۱ اوت ۲۰۱۷ رخ داده و مسیر گرفتگی‌اش از ساحل تا ساحل کشور آمریکا خواهد گذشت.

#apod
https://goo.gl/62xCKS
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/08/Saros145.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«آدم‌ها در نقش ساعت آفتابی!»
—------------------------—

آیا تاکنون شده که بخواهید یک "اشاره‌گر" باشید؟

اشاره‌گر یا gnomon بخش بلند یک #ساعت_آفتابی است که روی زمین سایه می‌اندازد. با جابجایی خورشید در آسمان، این سایه هم بر روی صفحه‌ی شماره‌دار ساعت جابجا می‌شود و بدین ترتیب زمان را نشان می‌دهد.

در روز ۱۹ ژوییه، یک گروه اخترشناسی یک ساعت آفتابی انسانی پدید آوردند؛ هر یک از آنها به مدت ۱۰ دقیقه آرام در نقش اشاره‌گر در مرکز ساعت آفتابی ایستادند. این ویدیوی زمان‌گریز از عکس‌هایی درست شده که هر ۲۰ ثانیه یک بار از ۸ صبح تا ۴ بعد از ظهر به ساعت تابستانی مرکز اروپا، از این افراد گرفته شده.

چیزهایی که روی سطح زمین کشیده شده زمان محلی محاسبه شده برای هر روز را نشان می‌دهد.

برج ساعتِ پشت سر آنها می‌تواند زمان را بررسی کند. آیا می‌توانید ظهر محلی آفتاب را نشان دهید؟ (راهنمایی: به هنگام ظهر، خورشید در نیمروز (نصف‌النهار) آسمانی است.

این گروه پرحوصله می‌خواهند این برنامه‌ را در زمستان آینده هم اجرا کنند تا مقایسه‌ای میان بلندی روز و ارتفاع خورشید انجام دهند.

#apod
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/08/sundial.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«آدم‌ها در نقش ساعت آفتابی!»
توضیح در این پست:
https://t.me/onestar_in_sevenskies/2862

«ابرهای سیاره سرخ را در حرکت ببینید»
—------------------------------------

* در برخی از رشته عکس‌های تازه‌ای که خودروی کنجکاوی ناسا گرفته، ابرهای نازک آغاز فصلِ سیاره‌ی #بهرام که همسان با ابرهای پَرسای زمین هستند را می‌بینیم که در آسمان این سیاره حرکت می‌کنند. ابرهای پرسا یا سیروس ابرهایی در فراز بالا هستند که از بلورهای یخ درست شده‌اند.

این عکس‌ها واضح‌ترین نماهایی هستند که #خودروی_کنجکاوی تاکنون از ابرهای بهرام گرفته. این خودرو پنج سال پیش در همین ماه، در جایی حدود ۵ درجه زیر استوای سیاره‌‌ی بهرام فرود آمد. حرکت ابرهای بهرام پیش از این هم توسط کنجکاوی و خودروهای دیگر به تصویر کشیده شده بود، از جمله توسط کاوشگر سطح‌نشین فینیکس (فونیکس) ناسا که ۹ سال پیش در شمالگان بهرام کار می‌کرد.

کاوشگران ماه گذشته دو دسته از ۸ عکس آسمان را با بهره از دوربین ناوبری کنجکاوی (ناوکم)، در صبح زود یکی از روزهای ماه گرفتند. برای یک دسته، کنجکاوی تقریبا یکراست دوربینش را رو به بالا تنظیم کرده بود و برای دسته‌ی دیگر، درست رو به افق جنوبی. جابجایی ابرها در هر دو دسته ثبت شده و دیدنشان پس از بهبود و پررنگ کردن تصویر آسان‌تر شده است. در همین روز و با همین دوربین، در ساعت‌های نیمروز ابری دیده نمی‌شود.

بهرام در مدار بیضی‌اش بسیار بیش از زمین از خورشید دور می‌شود. در چند سال گذشته‌ی بهرام، کمربندی از #ابر نزدیک استوای سیاره، و به هنگاهی که بهرام در دورترین نقطه‌ی مدارش بود پدیدار شده. عکس‌های تازه‌ی ابرها حدود ۲ ماه پیش از رسیدن بهرام به دورترین نقطه‌ی مدارش گرفته شده، به نسبت در آغاز این دور از پدیدار شدن کمربند ابری.

یکی از اعضای گروه علمی کنجکاوی، جان مورس از دانشگاه یورک در تورنتوی کانادا می‌گوید: «احتمال می‌رود این ابرها از بلورهای آب یخ‌زده‌ای ساخته شده باشند که به گِرد ذرات غبار، در جایی از جو که سرد است چگالیده شده‌اند. این راه راه‌ها زمانی پدید می‌آیند که بلورها پایین می‌افتند و در الگوهایی که به نام "پنجره‌ی ابر" شناخته می‌شود بخار می‌شوند. کنجکاوی روی بهرام ابزاری برای تعیین فرازای (ارتفاع) این ابرها ندارد ولی روی زمین، چنین ابرهایی در فرازاهای بلند ساخته می‌شوند.»

چاریسا کمبل از دانشگاه یورک با "میانگین" گرفتن از همه‌ی چارچوب‌های درون هر یک از این رشته عکس‌ها، و سپس کم کردن این میانگین از هر چارچوب، و بهبود تغییرات از هر چارچوب به چارچوب دیگر توانست این رشته عکس‌های بهبود یافته را پدید بیاورد. این ابرهای متحرک در یک رشته عکس خام هم دیده می‌شوند، هر چند به شکل محو.

* دو عکس دیکر را نیز می‌توانید در پست‌های بعدی ببینید.
https://goo.gl/qa8XWo
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/08/MarsClouds.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

در این تصویر پویای (متحرک) سریع شده، حرکت ابرهای نازک را در افق سیاره‌ی بهرام (مریخ) می‌بینیم.
توضیح در این پست:
https://t.me/onestar_in_sevenskies/2864

در این تصویر پویای (متحرک) سریع شده، حرکت ابرهای نازک را در افق سیاره‌ی بهرام (مریخ) می‌بینیم.
توضیح در این پست:
https://t.me/onestar_in_sevenskies/2864

«تاج درخشان و چهره تیره»
—------------------------

تنها در زمان کوتاه تاریک شدن خورشید به هنگام یک خورشیدگرفتگی کلی است که می‌توان به سادگی تاج این ستاره را دید. این تاج گسترده‌ (جو بیرونی خورشید) که در زمان‌های معمول در فروغ قرص آن پنهان می‌شود، چشم‌اندازی افسونگر دارد.

ولی جزییات ظریف و دامنه‌ی بی‌اندازه‌ گسترده‌ی روشنایی آن اگرچه [در آن زمان گذرا] با چشم دیده می‌شود، ولی عکاسی از آن بسیار دشوار است.

با این همه در اینجا عکسی پرجزییات از #تاج خورشید را به هنگام خورشیدگرفتگی کلی اوت ۲۰۰۸ در مغولستان می‌بینیم که از پیوند عکس‌های جداگانه و پردازش‌ دیجیتالی به دست آمده است.

در این عکس ساختار لایه‌ای پیچیده و برافروختگی‌های سوزاننده‌ای که دستاورد آمیزه‌ی همیشه در تغییرِ گاز داغ و میدان‌های مغناطیسی است به روشنی دیده می‌شود. بر لبه‌ی خورشید هم زبانه‌های پرپیچ و تاب درخشان و صورتی‌رنگ به چشم می‌خورد.

هشت روز دیگر یک #خورشیدگرفتگی کلی دیگر، این بار در نوار باریکی از خاک کشور آمریکا رخ خواهد داد که اگر آسمان صاف باشد، شاید بتوانیم دوباره چنین تاجی را به گرد خورشید ببینیم.
#apod
https://goo.gl/ayMJoU
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/08/corona.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«آزمایش نسبیت اینشتین به کمک یک ستاره و یک سیاهچاله هیولا»
—----------------------------------------------------------

* گروهی از اخترشناسان آلمان و جمهوری چک سه ستاره در یک خوشه را نزدیک ابرسیاهچاله‌ی مرکزی کهکشان راه شیری مشاهده کرده‌ و به کمک تلسکوپ بسیار بزرگ (وی‌ال‌تی) در رصدخانه‌ی جنوبی اروپا (اسو) توانسند شیوه‌ی جابجایی آنها به گرد این سیاهچاله‌ی هیولا را تعیین کنند.

به گفته‌ی این دانشمندان، یکی از این ستارگان به نام اس۲، در مدارش انحراف‌هایی دیده می‌شود که می‌تواند دستاورد اثرهای نسبیتی باشد. اگر این دیده‌ها تایید شوند، نشانگر اینست که نظریه‌ی #نسبیت_عام اینشتین حتی در شرایط افراطی -در میدان‌های گرانشی که توسط اجرامی مانند #ابرسیاهچاله‌ مرکزی کهکشانمان، با جرمی هم‌ارز ۴ میلیون خورشید پدید آمده- نیز پابرجاست. بر پایه‌ی نسبیت عام، این اجرام فضای پیرامون خود را خم می‌کنند و باعث می‌شوند اجرام دیگر از مسیر راستی که در نبودِ هیچ نیرویی باید بپیمایند منحرف شوند.

آندره اکارت، استاد فیزیک آزمایشگاهی (تجربی) در دانشگاه کلن آلمان، که رهبر این گروه پژوهشی بود در گفتگو با اسپیس دات کام می‌گوید: «بیشتر آزمایش‌های نسبیتی به کمک خورشید و ستارگان انجام می‌شود، بنابراین به جرم یک یا چند برابر خورشید محدودند. به تازگی هم به کمک رصدخانه‌ی لیگو انجام شده که آن هم تنها در حد چند ۱۰ جرم خورشیدی بود.»

اکارت می‌گوید ستاره‌هایی که در این آزمایش به کار رفتند به اندازه‌ای به ابرسیاهچاله نزدیکند که با سرعتی هم‌ارز ۱ تا ۲ درصد سرعت نور حرکت می‌کنند، و تنها حدود ۱۰۰ برابر فاصله‌ی زمین و خورشید به ابرسیاهچاله نزدیک می‌شوند، یعنی با استاندارد کهکشانی، بسیار نزدیک. (میانگین فاصله‌ی پلوتو از خورشید ۳۹ برابر فاصله‌ی زمین تا خورشید است- قاصله‌ی زمین تا خورشید برابر با ۱۵۰ میلیون کیلومتر، به نام یکای اخترشناسی شناخته می‌شود).

بهره گرفتن از اجرامی که در مدارها می‌گردند برای نشان دادن اثرهای نسبیتی چیز تاره‌ای نیست؛ رصدهایی که در سده‌ی ۱۹ بر روی سیاره‌ی تیر (عطارد) انجام شد جابجایی‌های آن نسبت به چیزی که نظریه‌ی گرانش آیزاک نیوتن پیش‌بینی می‌کند انحراف دارد. در آغاز اخترشناسان فکر کردند این انحراف‌ها نشانه‌ی وجود یک سیاره‌ی دیگر است که آن را وولکان نامیدند. اینشتین در سال ۱۹۱۵ توانست نشان دهد که نسبیت می‌تواند این انحراف‌ را توضیح دهد.»

مدار سیاره‌ی تیر درستی نظر اینشتین را ثابت کرد، ولی گرانش خورشید نسبت به گرانش یک ابرسیاهچاله ضعیف است. از همین رو اکارت و گروهش بر آن شدند تا درستی یا نادرستی نظریه‌ی اینشتین را در محیطی بسیار افراطی‌تر بیازمایند. اگرچه همگرایی گرانشی، خمیدن نور توسط اجرام بزرگ، نشان داد که جرم فضا را خم می‌کند، ولی این نخستین بارست که کسی سنجش‌هایی دقیق بر روی جرمی که مدارش تا این اندازه به یک سیاهچاله نزدیک است انجام داده.

به گفته‌ی اکهارت، خود این سنجش آن اندازه‌ای که می‌تواند باشد دقیق نیست. بررسی آینده می‌تواند خوانش بهتری از جایگاه این ستارگان داده و نتیجه را دقیق‌تر کند. وی می‌گوید یک نقشه، انجام دادن سنجش‌های طیفی بهتر است که می‌تواند حرکت‌های اس۲ را با دقت بیشتری نشان دهد.

https://goo.gl/n76gw4
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/08/S2Relativity.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

https://goo.gl/zrFpLC
جایگاه ابرسیاهچاله ی مرکز کهکشان راه شیری که "کمان آ*" نام دارد در چارچوب کوچک مرکز تصویر دیده می‌شود. در چارچوب پیوست که نمایی نزدیک از چارچوب نخست است، چایگاه ابرسیاهچاله با بعلاوه‌ی سرخ‌رنگ، و همچنین ستاره‌ی غول‌پیکر اس۲ نشان داده شده.
مربوط به این پست:
«آزمایش نسبیت اینشتین به کمک یک ستاره و یک سیاهچاله هیولا»
https://t.me/onestar_in_sevenskies/2868

در پایان این ویدیو، با بزرگنمایی مدار اس۲ تغییر اندکِ مدار آن را به خوبی می‌بینیم. این تغییر هنگامی که اس۲ پس از ۱۵ سال از دوباره از همین نقطه‌ی مدارش گذشت دیده شد.
@onestar_in_sevenskies