«نمای نزدیک از یک جزیره کوچک کیهانی»
—---------------------------------------
https://goo.gl/YCbciK

کهکشان‌های مارپیچی اغلب با شکوه و جلال تمام دیده می‌شوند. خوشه‌های ستارگان جوان و آبی‌فام و مناطق صورتی‌رنگ ستاره‌زاییِ آنها در بازوهای گسترده‌ی مارپیچی‌شان چشم‌ها را خیره می‌کند.

ولی کهکشان‌های نامنظم و کوچک مانند ان‌جی‌سی ۴۴۴۹ در فاصله‌ی ۱۲ میلیون سال نوری زمین هم به سهم خود ستاره می‌سازند. این کهکشان با پهنای کمتر از ۲۰ هزار سال نوری، یک جزیره‌ی کوچک کیهانی تقریبا هم‌اندازه‌ی کهکشان ماهواره‌ای راه شیری خودمان، ابر ماژلانی بزرگ (ال‌ام‌سی) است و اغلب نیز با آن مقایسه می‌شود.

این تصویر چشمگیر توسط #تلسکوپ_فضایی_هابل از این کهکشانِ به خوبی بررسی شده گرفته شده و با پردازش آن، تابش سرخ‌فامی که نماینده‌ی گاز هیدروژن است در آن پدیدار شود. این تابش سرخ‌فام، مناطق گسترده‌ی #ستاره‌زایی در ان‌جی‌سی ۴۴۴۹ را نشان می‌دهد که برخی از آنها حتی از مناطق ستاره‌زایی در ابر ماژلانی بزرگ هم گسترده‌ترند، با کمان‌های بزرگ میان‌ستاره‌ای و حباب‌هایی که توسط ستارگان بزرگ و کوتاه‌عمر به فضا دمیده‌اند.

ان‌جی‌سی ۴۴۴۹ عضو یک گروه کهکشانی در #صورت_فلکی_تازی‌ها است. هنچنین این کهکشان نخستین #کهکشان_کوتوله‌ ی شناخته شده‌ایست که یک جریان کشندی از ستارگان دارد. [در این باره خوانده بودید: یک کهکشان"کوچک" چگونه "بزرگ" می‌شود؟ (https://goo.gl/4tTkDa)]

#apod
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/07/NGC4449.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«ویدیوهای تازه و باشکوه از پرواز بر فراز کوه‌ها و دشت‌های پلوتو و شارون»
—---------------------------------------------------------—

یک سال پیش، در ژوییه‌ی ۲۰۱۵، #فضاپیمای_نیوهورایزنز ناسا نخستین عکس‌های نمای نزدیک پلوتو و ماه‌هایش را به زمین فرستاد- عکس‌هایی شگفت‌انگیز که بسیاری را برانگیخت تا حسی که پرواز بر فراز سطح یخ‌زده‌ی این دنیای دوردست به انسان می‌دهد را تجربه کنند.

اکنون دانشمندان ماموریت نیوهورایزنز با به کار بردن داده‌های واقعی نیوهورایزنز و مدل‌های دیجیتالی فرازا (ارتفاع) از پلوتو و بزرگ‌ترین ماهش، شارون، فیلم‌هایی از پرواز بر فراز آنها ساخته‌اند که چشم‌اندازهای نویی از بسیاری از ساختارهای شگفت‌انگیزِی که یافته شده و بینش‌های ما درباره‌ی سامانه‌ی پلوتو را دگرگون کرده‌اند برایمان فراهم می‌کند- آن هم از دیدگاهی نزدیک‌تر از حتی خود نیوهورایزنز.

پرواز بر فراز #پلوتو از بلندی‌های جنوب باختر دشت گسترده‌ و پوشیده از یخ نیتروژن "اسپوتنیک" آغاز می‌شود. نخست از روی کناره‌های باختری اسپوتنیک می‌گذریم، جایی که هم‌مرز با سطح تیره و پردهانه‌ی "لکه‌تاریک کاتولو" است، با رشته کوه‌هایی که بر روی سطح دشت ها در سمت راست دیده می‌شوند. از سمت شمال از روی بلندی‌های "سرزمین وویجر" رد می‌شویم و سپس رو به جنوب، سرزمین پایونیر -با گودال‌های ژرف و گسترده‌اش- را پشت سر می‌گذاریم. سرانجام پروازمان را با گذشتن از فراز سطح تیغه‌ای "پشته‌های شکنجی تارتاروس" در انتهای خاوری نیمکره‌ای که رو به نیوهورایزنز بود به پایان می‌بریم.
******************
پروازی به همین اندازه هیجان‌انگیز هم از روی شارون انجام می‌دهیم. این پرواز با نیمکره‌ای که نیوهورایزنز در زمان نزدیک‌ترین گذر دیده بود آغاز می‌شود، سپس پایین‌تر می‌رویم و از روی دره‌ی ژرف و پهناور "سرنیتی" (Serenity) می‌گذریم. با رفتن به سوی شمال، دهانه‌ی دوروتی گیل و کلاهک قطبی تیره‌‌رنگ "لکه‌تاریک موردور" از زیر پایمان می‌گذرند. سپس مسیرمان رو به جنوب می‌شود و به زمینه‌ی شمالی "سرزمین آز" می‌رسیم و پس از آن، پروازمان را با گذشتن از روی دشتِ استواییِ به نسبت هموارِ "فلاته‌ی وولکان" و کوهستان شیاری کلارک به پایان می‌بریم.


در این دو ویدیو، برای نمایان‌تر کردن مکان‌نگاری (توپوگرافی) سطح پلوتو و شارون، پستی و بلندی‌ها دو تا سه برابر بیشتر نشان داده شده‌اند؛ رنگ‌های سطح پلوتو و شارون هم برای آشکارتر کردن جزییات، سیرتر شده‌اند.

—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/07/NewHorizons.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«ویدیوی تازه و باشکوه از پرواز بر فراز کوه‌ها و دشت‌های پلوتو»
توضیح در این پست:
https://t.me/onestar_in_sevenskies/2806

«ویدیوی تازه و باشکوه از پرواز بر فراز کوه‌ها و دشت‌های شارون»
توضیح در این پست:
https://t.me/onestar_in_sevenskies/2806

ویدیوی پلوتو را می‌توانید با حجم بیشتر (۱۷.۳ مگابایت) و کیفیت بهتر در ادامه ببینید👇👇

▪️از شمار دو چشم یک تن کم▪️
▪️وز شمار خرد هزاران بیش▪️

یاد و نام مریم میرزاخانی، نابغه‌ی ریاضی ایران و جهان گرامی باد. "یک ستاره در هفت آسمان" این رویداد غم‌انگیز را به همه‌ی ایرانیان تسلیت می‌گوید

«ماه دورنگ»
—---------—
https://goo.gl/adU9Hi
یاپتوس، ماه سیاره‌ی #کیوان با مناطقی تیره و روشن که مانند تکه‌های یک جورچین کیهانی در کنار هم جای گرفته‌اند، دنیای تضادهاست.

"ناحیه‌ی کاسینی" با پهنای ۱۴۷۱ کیلومتر روی یاپتوس، با لایه‌ای از مواد خاکی تیره‌رنگ پوشیده شده که پادسانی (تضاد) تندی با منطقه‌ی بسیار روشن‌تر پیرامونش پدید آورده و نمایی متمایز و دورنگی به این ماه داده است.

دیدگاه این تصویر رو به نیمکره‌ی رو به کیوانِ یاپتوس است. شمال بالاست و ۲۰ درجه به سمت راست چرخیده. عکس در نور دیدنی (مریی) و با دوربین زاویه-بسته‌ی #فضاپیمای_کاسینی، در روز ۱۱ مارس ۲۰۱۷ گرفته شده.

در زمان گرفتن عکس فاصله‌ی کاسینی از یاپتوس حدود ۲.۶ میلیون کیلومتر بود. هر پیکسل تصویر در اندازه‌ی اصلی هم‌ارز ۱۵ کیلومتر است.

درباره‌ی یاپتوس بیشتر بخوانید: * نماد فلسفه چینی روی یکی از ماه‌های کیوان (https://goo.gl/JUewck)

—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/07/Iapetus.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«کشف یکی از درخشان‌ترین کهکشان‌هایی که تاکنون شناخته شده»
—---------------------------------------------------------

بر پایه‌ی نظریه‌ی #نسبیت_عام اینشتین، هنگامی که پرتوی نور از نزدیک یک جسم بسیار پرجرم می‌گذرد، نیروی گرانش مسیر فوتون‌های آن جسم تغییر داده و به سوی خود می‌کشد. این پدیده به نام #همگرایی_گرانشی شناخته می‌شود و آن را می‌توان با اثری که یک عدسی روی پرتوهای نور می‌گذارد مقایسه کرد که مانند یک بزرگ‌نما رفتار کرده و اندازه و شدت تصویر ظاهری جسم آغازین را تغییر می‌دهد.

اکنون با بهره از همین پدیده، یک گروه از دانشمندان در بنیاد اخترفیزیک جزایر قناری (IAC) به رهبری آناستازیو دیاز-سانچز از دانشگاه پلی تکنیک کارتاخنا (UPT) یک کهکشان بسیار دوردست، با فاصله‌ی ۱۰ هزار میلیون سال نوری یافته‌اند که یک هزار برابر درخشان‌تر از کهکشان راه شیری است. این درخشان‌ترین "کهکشان زیرمیلیمتری" است که تاکنون یافته شده؛ نام این اجرام به دلیل گسیلش بسیار نیرومند پرتوهای فروسرخ-دور از آنهاست. دانشمندان برای این اندازه‌گیری از تلسکوپ بزرگ قناری (GTC) در رصدخانه‌ی صخره‌ی بچه‌ها در گارافیا، لاپالمای جزایر قناری بهره جستند.

آناستازیو دیاز سانچز، پژوهشگر UPCT و نویسنده‌ی نخست این پژوهش می‌گوید: «به لطف همگرایی گرانشی که توسط یک خوشه‌ی کهکشانی میان ما و این جرم پدید آمده و مانند یک تلسکوپ رفتار می‌کند، ما این کهکشان را ۱۱ برابر بزرگ‌تر و درخشان‌تر از چیزی که بدون این عدسی گرانشی دیده می‌شود می‌بینیم. از آن چندین تصویر پدید آمده که کمانی به مرکزیت پرجرم‌ترین بخش خوشه را ساخته؛ چنین کمانی به نام حلقه‌ی اینشتین شناخته می‌شود. خوبی این عدسی‌های کیهانی اینست که ویژگی‌های طیفی نور کهکشان را تغییر نمی‌دهد، به گونه‌ای که می‌توانیم آنها را مانند اجرامی که در فاصله‌ای بسیار نزدیک‌تر جای دارند بررسی کنیم.»

برای یافتن این کهکشان، که گزارش کشفش به تازگی در پژوهشنامه‌ای در آستروفیزیکال جورنال لترز منتشر شده، جستجویی در سرتاسر آسمان انجام شد و پایگاه داده‌های ماهواره‌های وایز (ناسا) و پلانک (سازمان فضایی اروپا) برای شناسایی درخشان‌ترین کهکشان‌های زیرمیلیمتری با هم ترکیب شدند. نور این کهکشان توسط یک خوشه‌ی کهکشانیِ بسیار نزدیک‌تر که رفتاری مانند یک عدسی همگرا دارد بزرگنمایی شده و تصویری از آن ساخته که بسیار بزرگ‌تر از آنچه واقعا هست به نظر می‌آید، و به لطف این پدیده، دانشمندان توانستند سرشت و ویژگی‌های آن را از راه طیف‌سنجی و با بهره از GTC بررسی کرده و بشناسند.

ستاره‌زایی با سرعت بالا
نرخ #ستاره‌زایی این کهکشان بسیار بالاست، و در هر سال ۱۰۰۰ ستاره‌ی هم‌جرم خورشید در آن ساخته می شود، بسیار بیش از کهکشان راه شیری که می‌شود گفت، سالانه تنها ۲ ستاره‌ی هم‌جرم خورشید می‌سازد. سوزانا ایگلسیاس-گروت، اخترفیزیکدان IAC و یکی از نویسندگان این پژوهش می‌گوید: «اجرامی مانند این کهکشان دارای نیرومندترین مناطق ستاره‌زایی شناخته شده در کیهانند. گام بعدی، بررسی محتوای مولکولی آنها خواهد بود.»

این حقیقت که این کهکشان بسیار درخشان است، نورش به طور گرانشی تقویت شده، و چندین تصویر از آن پدید آمده به ما اجازه می‌دهد تا نگاهی به ویژگی‌ها و ساختارهای درونیش بیندازیم- کاری که بدون کمک عدسی گرانشی برای چنین کهکشان دوردستی امکان نداشت.

پژوهشگر IAC، هلموت دنربائر که در این پژوهش همکاری داشت در پایان می‌گوید: «در آینده خواهیم توانست با تداخل‌سنج‌هایی مانند آرایه‌ی میلیمتری گسترده‌ی شمالی (NOEMA/IRAM) در فرانسه، و آرایه‌ی بزرگ میلیمتری/زیرمیلیمتری آتاکاما (آلما) در شیلی، بررسی‌های دقیق‌تری روی ستاره‌زایی در این کهکشان انجام دهیم.»

* توضیح تصویر:
تصاویر این کهکشان با پیکان سفید نشان داده شده‌اند. پایین، سمت راست هم مقیاس تصویر به ثانیه‌ی قوس است.
https://goo.gl/X82RS9
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/07/SubmillimetreGalaxy.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«بازی نورها و سایه‌ها در "سیاره بزها"»
—---------------------------------—

توفان‌های تندری نزدیک بود نمایش زیبای ماه‌گرفتگی کلی ۱۵ ژوئن ۲۰۱۱ را خراب کنند ولی در زمان کامل شدن گرفتگی، ابرها به مدت ۱۰ دقیقه کنار رفتند و برق‌های #آذرخش‌‌ نیز به چشم‌انداز تماشایی آسمان افزوده شدند.

این تصویر با نوردهی ۳۰ ثانیه‌ای گرفته شده و منظره‌ای که ثبت شد، الهام‌بخش عنوانی گشت که از نظر سردبیر بخش تصویر نجومی روز ناسا (apod)، شاید به یادماندنی‌ترین عنوان برگزیده‌ی یک تصویر در تاریخ ۲۲ ساله‌ی این بخش باشد (با سپاس از عکاس تصویر، کریس کی.).

واژه‌ی "آذرخش" در عنوان که خوب، جای گفتگویی ندارد و بازی سایه‌های این #ماه‌گرفتگی تاریک هم در بخش گسترده‌ای از سیاره‌ی زمین از جمله اروپا، آفریقا، آسیا، و استرالیا دیده می‌شد.

ولی خود تصویر ازجزیره‌ی یونانی ایکاریا در پزی یونان گرفته شده؛ منطقه‌ای که به دلیل زمین سنگلاخ و ناهموار و صخره‌های شگفت‌انگیزش به نام "سیاره‌ی بزها" خوانده می‌شود.
https://goo.gl/tTxcv6
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/07/PlanetOfTheGoats.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«لکه‌های تاریک و روشنی که از روی سیاره زمین می‌گذرند»
—------------------------------------------------------

این نورها و سایه‌ها که از روی قرص زمین می‌گذرند چه هستند؟

این فیلم زمان‌گریزِ ۵ ثانیه‌ای، یک روز کامل سیاره‌ی زمین را از چشم ماهواره‌ی ژاپنی هیماواری-۸ نشان می‌دهد؛ این ماهواره در یک مدار #زمین‌ایستا یا زمین‌ثابت (geostationary) بر فراز اقیانوس آرام جای دارد.

خورشید که از سمت راست طلوع، و در سمت چپ غروب می‌کند، نیمی از زمین را که تقریبا یکراست زیر پای ماهواره است را می‌پیماید و بازتاب تصویرش مانند لکه‌ای درخشان که از راست به چپ می‌رود دیده می‌شود.

ولی یک پدیده‌ی شگفت‌انگیزتر و نامعمول‌تر، لکه‌ی تیره‌ایست که از بالا سمت چپ به پایین سمت راست جابجا می‌شود. این سایه‌ی ماه است و تنها زمانی پدیدار می‌شود که ماه درست از میان زمین و خورشید بگذرد. پارسال، در همان روزی که این فیلم گرفته شد، مناطقی که در بخش مرکزی این لکه‌ی تیره بودند بیننده‌ی یک #خورشیدگرفتگی کامل بودند.

ماه آینده هم یک چنین سایه‌ی تاریکی درست از روی خاک کشور آمریکا خواهد گذشت.

#apod
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/07/Himawari.html
—------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«لکه‌های تاریک و روشنی که از روی سیاره زمین می‌گذرند»
توضیح ویدیو را در این پست بخوانید:
https://t.me/onestar_in_sevenskies/2816
@onestar_in_sevenskies

«شاید سیارک‌ها در آغاز گلوله‌هایی از گل و لای بوده‌اند»
—-------------------------------------------------

* بر پایه‌ی پژوهشی تازه، گویا پیش از سیارک‌ها، این گلوله‌های گِلی بودند که در سامانه‌ی خورشیدی جولان می‌دادند.

رایج‌ترین گونه‌ی سیارک‌ها، به نام سیارک‌های کربنی (سیارک‌های گونه‌ی سی) احتمالا آب و مولکول‌های آلی را به زمین آوردند و حتی می‌توانسته‌اند پیش‌سازهای سیاره‌های سنگی نیز باشند. باور بر اینست که این اجرام از یخ، غبار و دانه‌های کانی به نام کاندرول (مغاک سنگ کیهانیِ) موجود در قرصی چگال از گاز و غبار که سامانه‌ی خورشیدی ما را ساخت تشکیل شده‌اند.

ولی چیز چندانی درباره‌ی تاریخ آنها نمی‌دانیم و هنوز برای برخی از ویژگی‌های آنها توضیحی نیافته‌ایم. چندین مدل در این زمینه پیشنهاد شده. یک مدل می‌گوید درون سیارک‌ها جریان‌های آب در گردش بوده، بنابراین آنها می‌توانسته‌اند گرما از دست بدهند- این توضیح می‌دهد که چرا به نظر می‌رسد دگرگونی سیارک‌ها در دماهای به نسبت پایین و یکنواخت رخ داده بوده. ولی اگر فرض کنیم آب بسیاری درونشان بوده، می‌توانسته دمایشان را به آرامی پایین آورد ولی همچنین می‌توانسته عنصرهای حل‌شدنی (انحلال‌پذیر) را هم از سنگ‌ها جدا کند و بنابراین می‌بایست همنهش شیمیایی شهاب‌سنگ‌هایی که از آنها جدا شده و دیده‌ایم بسیار متفاوت با آنچه هست باشد [که مشاهدات خلاف این را نشان می‌دهند].

به گفته‌ی فیلیپ بلند، دانشمند سیاره‌ای در دانشگاه صنعتی کرتین، پرت استرالیا و همکارش برایان ترویس در بنیاد دانش سیاره‌ای توسان آریزونا، پنداشتن این که سیارک‌ها در آغاز توده‌های گل و لای بوده‌اند منطقی‌تر می‌نماید.

مخلوط گلی
بلند می‌گوید هنگامی که یخ، غبار و کاندرول‌ها به هم پیوستند، فشار در همان آغاز آنها را سنگ نکرد، بلکه یخ درونشان در اثر واپاشی اتم‌های پرتوزا (رادیواکتیو) گرم و آب شد و آمیزه‌ی آنها را تبدیل به توده‌ای گل و لای کرد.

این مدل می‌گوید که این سیارک‌های گِلی به احتمال بسیار از مواد غباری که از پیدایش خورشید به جا ماند درست شده بودند، و همرفت اجازه داد تا درونشان به آسانی گرما از دست بدهد. عنصرهای حل‌شدنی و و حل‌ناشدنی با هم آمیختند و همنهش شیمیایی آغازین #سیارک را حفظ کردند. بلند می‌گوید: «به نظر می‌رسد این مدل پرسش‌های بیشتری را پاسخ می‌دهد تا مدل سنگی.»

این توده‌ی گلی بعدها تبدیل به سنگ شد، شاید به کمک فشار گرانشی هنگامی که به اندازه‌ی کافی بزرگ‌تر شده بود، و شاید هم در اثر برخورد با اجرام دیگر.

تام دیویسون از کالج سلطنتی لندن می‌گوید: «من فکر می‌کنم این مدلی بسیار هیجان‌انگیز است. بر پایه‌ی آن، رخ دادن چنین چیزی برای دستکم برخی از اجرام تقریبا اجتناب‌ناپذیر است.»

همخوانی با شهاب‌سنگ‌ها
سارا راسل از موزه‌ی تاریخ طبیعی لندن می‌گوید مدل گلوله‌ی گلی به خوبی با آنچه در #شهاب‌سنگ‌ ها دیده‌ایم همخوانی دارد: «مجموعه شهاب‌سنگ‌های ما نشان می‌دهند که کاندرول‌های درون یک نمونه‌ی ساده با یکدیگر هم‌اندازه‌اند.» توجیه چنین چیزی بدون این مدل دشوار است.

اکنون دو فضاپیما در راه رسیدن به سیارک‌هایی هستند که در آغاز تاریخ سامانه‌ی خورشیدی پدید آمده بوده و می‌توانند گلوله گلی‌های گذشته باشند: فضاپیمای اوسیریس-رکس ناسا و فضاپیمای ژاپنی هایابوسا ۲. هر دوی این کاوشگرها به دقت از این سیارک‌ها نقشه برداشته و نمونه‌ای از خاک آنها را به زمین بر خواهند گرداند، که می‌تواند آزمودن این نظریه را برای ما امکان‌پذیر کند.

به گفته‌ی بلند، شناخت فرآیند پیدایش سیارک‌ها به ما در توضیح دگرگونی‌های شیمی آلی در سامانه‌ی خورشیدی، وحتی چه بسا جستجوی زندگی فرازمینی کمک خواهد کرد. وی می‌گوید: «این به ما کمک خواهد کرد تا مدل‌های پیچیده‌تری را برای جاهایی که می‌توانیم در آنها سیاره‌های زیست‌پذیر فرازمینی بیابیم پدید آوریم.»

توضیح تصویر:
* برداشت هنری از فضاپیمای هایابوسا ۲.
https://goo.gl/amdTqQ
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/07/mudball.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«قرص ماه بر فراز برج کج پیزا»
—---------------------------—

آیا این تصویر ایرادی دارد؟

نه! ناهماهنگی‌ای که آن دیده می‌شود جای شگفتی ندارد، زیرا یکی از ساختمان‌های درونش واقعا کج است: برج پیزا که از اندکی پس از آغاز ساختش در سال ۱۱۷۳ میلادی کج شد و به نمادی افسانه‌ای تبدیل گشت.

برج پیزا یکی از میراث‌های جهانی یونسکو است و درباره‌اش گفته شده که گالیله با بهره از آن، این اصل گرانش را به نمایش گذاشت که همه‌ی اجسام با جرم‌های گوناگون، به یک گونه و با شتابی یکسان بر زمین می‌افتند [#اصل_هم‌ارزی].

در این تصویر که هفته‌ی پیش گرفته شده، میان برج کج پیزا در سمت راست و کلیسای جامع پیزا و تعمیدگاه پیزا در سمت چپ، قرص کامل ماه ژوییه را می‌بینیم که در برخی باورهای باخترزمین به نام "#ماه_تندر" شناخته می‌شود.

به کمک بررسی‌های پیشرفته، برج پیزا اکنون به خوبی پایدار شده و اگر رویداد نامنتظره‌ای رخ ندهد، شیب خود را تا ۲۰۰ سال دیگر در همین اندازه نگه خواهد داشت.

#ماه_کامل

#apod
https://goo.gl/CmFiyJ
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/07/ThunderMoon.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«مانند خانه خودمان»
—---------------—

ان‌جی‌سی ۲۵۰۰ که بیش از ۲۰۰ سال پیش توسط ستاره‌شناس بریتانیایی، ویلیام هرشل یافته شد، کهکشانی در فاصله‌ی حدود ۳۰ میلیون سال نوری زمین است و در آسمان نیمکره‌ی شمالی، در #صورت_فلکی_سیاه‌گوش دیده می شود. چنان چه در این تصویر تازه‌ی #تلسکوپ_فضایی-هابل می‌بینیم، ان‌جی‌سی ۲۵۰۰ یک گونه‌ی ویژه از کهکشان‌های مارپیچی به نام مارپیچی میله‌ای است؛ بازوهای گشاده و کم‌پشت آن از دو سر یک هسته‌ی کشیده و درخشان بیرون زده‌اند.

کهکشان‌های مارپیچی میله‌ای در واقع پرشمارتر از آن هستند که تاکنون می‌پنداشتیم. حدود دو سوم همه‌ی کهکشان‌های مارپیچی (از جمله راه شیری خودمان) دارای چنین میله‌های درخشانی در مرکزشان هستند. این اجرام کیهانی مانند پرورشگاه‌هایی پرفروغ برای ستارگان تازه رفتار می‌کنند و مواد را به سوی هسته‌شان فرومی‌کشند. ان‌جی‌سی ۲۵۰۰ هنوز فعالانه ستارگانی تازه می سازد، گرچه به نظر می‌رسد این فعالیت به گونه‌ای نابرابر و نایکدست است. نیمه‌ی بالایی کهکشان -که ساختار بازوهای کهکشان در آنجا نمایان‌تر است- شمار بیشتری از مناطق #ستاره‌زایی نسبت به نیمه‌ی پایینی دارد. این مناطق را به شکل لکه‌هایی درخشان می‌توانیم ببینیم.

ان‌جی‌سی ۲۵۰۰ از یک نظر دیگر نیز مانند کهکشان ماست. راه شیری به همراه کهکشان‌های زن در زنجیر (آندرومدا)، سه سو (مثلث، ام۳۳) و چند ماهواره‌ی کوچکش، عضو یک گروه به نام گروه محلی با بیش از ۵۰ کهکشان است که نیروی گرانش آنها را آزادانه در کنار هم نگه داشته است. ان‌جی‌سی ۲۵۰۰ هم با همسایگان خود، از جمله ان‌جی‌سی ۲۵۴۱، ان‌جی‌سی ۲۵۵۲، ان‌جی‌سی ۲۵۳۷، و کهکشان درخشان ان‌جی‌سی ۲۴۸۱ که نمایی مانند کهکشان زن در زنجیر دارد، گروهی همسان با گروه ما را ساخته‌اند که به نام گروه ان‌جی‌سی ۲۸۴۱ شناخته می‌شود.
#کهکشان_مارپیچی
https://goo.gl/4PFjc4
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/07/NGC2500.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«"موسیقی" الکترون‌ها پیرامون زمین»
—---------------------------------

فضا نه تهی است و نه خاموش؛ اگرچه از دید فنی خلا است، ولی دارای ذرات باردار پرانرژی است که با میدان‌های مغناطیسی و الکتریکی خود بر آن فرمان می‌رانند و رفتاری متفاوت با هر آنچه روی زمین می‌بینیم به آن می‌دهند. در مناطقی که خودشان دارای میدان‌های مغناطیسی هستند، مانند فضای پیرامون سیاره‌ی ما، ذرات به طور پیوسته در اثر حرکت امواج گوناگون الکترومغناطیسی که به نام امواج پلاسما شناخته می‌شوند، به پس و پیش می‌روند. این امواج پلاسما مانند امواج اقیانوس، همهمه‌ای آهنگین پدید می‌آورند که با دستگاه‌های مناسب می‌توانیم آن را بشنویم.

درست همان گونه که موج‌ها درون اقیانوس یا جبهه‌های توفانی درون جو به پیش می‌روند، آشفتگی‌های درون فضا هم می‌توانند موج پدید بیاورند. این موج‌ها به شکل میدان‌های الکتریکی و مغناطیسی نوسان‌کننده پدیدار می‌شوند که در توده‌های یون و الکترونِ سازنده‌ی پلاسما به پیش می‌روند و برخی از آنها را شتاب می دهند. این برهم‌کنش، تعادلِ ذرات بسیار پرانرژیِِ وارد شده و از دست رفته‌ی محیط نزدیک زمین را مهار می‌کند.
@onestar_in_sevenskies
یک گونه موج پلاسما که نقش بنیادین در شکل‌دهی به محیط نزدیک زمین دارد "موج سوت‌زن" یا موج سوتی (whistler-mode wave) است. این گونه امواج، بسته به پلاسمایی که درونش به پیش می‌روند صداهایی ویژه و متمایز تولید می‌کنند. برای نمونه، یکی از مناطق مغناطکره‌ی زمین به نام پلاسماسپهر، ناحیه‌ای به نسبت کم‌چگال از پلاسمای سرد است. امواجی که درون این ناحیه به پیش می‌روند صدایی بسیار متفاوت با ناحیه‌ی بیرون آن پدید می آورند. با آن که امواج سوت‌زن صداهای گوناگونی دارند، همگی به یک شیوه و با ویژگی‌های الکترومغناطیسی یکسانی حرکت می‌کنند.

تخلیه‌ی الکتریکی در اثر برخورد آذرخش به زمین هم می‌تواند امواج پلاسمای سوت‌زن به راه بیاندازد. برخی از امواج از جو زمین بیرون رفته و مانند خودروهای سپردارِ شهر بازی، روی خطوط میدان مغناطیسی میان قطب‌های شمال و جنوب بالا و پایین می‌جهند. از آنجایی که آذرخش‌ها بسامدهای گوناگونی را تولید می‌کنند، و از آنجایی که بسامدهای بالاتر سریع‌تر حرکت می‌کنند، با گذشت زمان، نواک (ارتفاع) این موج افت می‌کند و گام آن مانند یک سوت می‌شود.
@onestar_in_sevenskies
بیرون از پلاسماسپهر، جایی که پلاسما تنُک (رقیق) است و دمای بیشتری دارد، نواک امواج سوت‌زن به طور عمده فزاینده می‌شود، مانند دسته‌ای از پرندگان پرسروصدا. این گونه موج به نام همسرایی (کُر) شناخته شده و زمانی پدید می‌آید که الکترون‌ها به سمت شب سیاره‌ی زمین رانده می‌شوند- چیزی که در برخی موارد، می‌تواند در اثر بازپیوند مغناطیسی، انفجار دینامیکی خطوط در هم‌تنیده‌ی میدان مغناطیسی در سمت شب زمین رخ بدهد. هنگامی که این الکترون‌های کم‌انرژی به پلاسما برخورد می‌کنند، با ذرات پلاسما برهم‌کنش و داد و ستد انرژی انجام داده و یک آهنگ فزاینده‌ی ویژه پدید می‌آورند. [درین باره این را هم بخوانید: * «آهنگ زمین» را بشنوید (https://goo.gl/YUyRWF)]

امواج سوت‌زن که درون پلاسماسپهر حرکت می‌کنند به نام ...

ادامه در پست بعد👇👇👇👇

ادا مه پست قیل 👆🏽👆🏽👆🏽👆🏽
............. امواج سوت‌زن که درون پلاسماسپهر حرکت می‌کنند به نام صفیر پلاسماسپهری (plasmaspheric hiss) شناخته شده و صدایی بسیار مانند صدای یک ایستگاه رادیویی راکد دارند. برخی از دانشمندان فکر می‌کنند صفیر یا نویز سفید در اثر آذرخش هم پدید می‌آید، ولی به نظر برخی دیگر، آنها توسط امواج هم‌سرایی (کُری) پدید می آیند که به درون پلاسماسپهر تراوش کرده‌اند.

هم امواج کر و هم امواج صفیر (نویز سفید) تغییردهندگان کلیدی محیط پیرامون زمین، از جمله کمربندهای تابشی وان آلن هستند؛ این کمربندها حلقه‌هایی چنبره‌مانند از ذرات پرانرژی هستند که سیاره‌مان را در بر گرفته‌اند.

دانشمندان ناسا، به کمک فضاپیماهای کاوشگر وان آلن (یا وان آلن پروبز) سرگرم بررسی دینامیک امواج پلاسما برای بهبود بخشیدن به پیش‌بینی‌های شرایط هوایی فضا که می‌تواند اثرهای زیانباری روی ماهواره‌ها و سیگنال‌های مخابراتی داشته باشد هستند. دانشمندان در بخشی از پژوهش خود این صداهای شگفت‌آور که توسط امواج گوناگون پلاسما در سمفونی ذرات پیرامون زمین تولید شده را ثبت می‌کنند.
@onestar_in_sevenskies
دو کاوشگر وان آلن ناسا دستگاهی به نام "امفیسیس" (EMFISIS) دارند که به هنگام گردش آنها به گرد زمین، امواج الکتریکی و مغناطیسی را می‌سنجد. با برخورد یک موج به فضاپیما، حسگر امفیسیس تغییرات بسامد میدان‌های الکتریکی و مغناطیسی را ثبت می‌کند. سپس دانشمندان این بسامدها را جابجا کرده و وارد دامنه‌ی شنوایی انسان می‌کنند تا بتوانیم صدای فضا را بشنویم.

دانشمندان با شناخت چگونگی برهم‌کنش ذرات و امواج می‌توانند این را بررسی کنند که الکترون‌ها چگونه از کمربندهای تابشی شتاب گرفته و می‌گریزند، و از یافته‌هایشان برای محافظت از ماهواره‌ها و ارتباطات مخابراتی در فضا کمک بگیرند.

* در ادامه می‌توانید چهار گونه از این "سوت"ها را بشنوید
https://goo.gl/wHUKQe
🔴 توضیح تصویر:
امواج پلاسمای گوناگونی که در اثر سازوگارهای متفاوت پدید آمده‌اند و مناطق گوناگونی از فضای پیرامون زمین را اشغال کرده‌اند.
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/07/whistler.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

نمونه‌ای از "موسیقی" الکترون‌ها پیرامون زمین
مربوط به این پست:
https://t.me/onestar_in_sevenskies/2821

نمونه‌ای از "موسیقی" الکترون‌ها پیرامون زمین
توضیح در این پست:
https://t.me/onestar_in_sevenskies/2821

نمونه‌ای از "موسیقی" الکترون‌ها پیرامون زمین
توضیح در این پست:
https://t.me/onestar_in_sevenskies/2821

نمونه‌ای از "موسیقی" الکترون‌ها پیرامون زمین
توضیح در این پست:
https://t.me/onestar_in_sevenskies/2821