دنیا وب داره به این سمت میره که با توکن کار کنه و کم کم سرویس ها به شکلی میشن که مفهوم کوکی و سشن برای چک کردن دسترسی کاربر بی معنی میشن. روش کلی توکن به این شکله که کاربر وقتی میخاد لاگین کنه اگه رمز عبور و نام کاربریش رو درست بزنه یه توکن براش ایجاد میشه که 3 قسمت میتونه داشته باشه قسمت اول میشه اطلاعات کاربر که لازم داریم مثل آیدی و نام به صورت رمز شده و قسمت دوم میشه تمام دامین هایی که کاربر دسترسی داره و یه قسمت سوم هم داره که نوع توکن و اسم الگوریتم رمز نگداری داخلش هست. وقتی این توکن تولید بشه به کاربر داده میشه اگه مرورگر باشه میتونیم داخل کوکی ذخیره کنیم اگه دستگاه اندروید باشه توکن به اندروید داده میشه در کنارش میتونیم کنار توکن Refresh Token هم داشته باشیم که بحثش طولانیه فقط در حد نام بردن گفتم . استفاده از روش توکن مزایا خیلی زیادی داره
1 - میتونیم یه قسمت اعتبار سنجی جدا داشته باشیم که رو دامین های مختلف و دستگاه های مختلف جواب بده بدون محدودیت
2 - دیگه نگران حملات csrf نیستیم
3 - سادگی کار میتونیم قسمت اعتبار سنجی رو جدا توسعه داده و رو یه سرور دیگه و دامین دیگه بزاریم
4 - استاندارد بودن
5 - سازگاری بهتر با موبایل
اگه براتون جالب بود میتونید در مورد JWT سرچ کنید
@one_programmer
https://telegram.me/one_programmer

با اینکه خیلی وقته به طور جددی PHP کار نکردم ولی اخبارش رو دنبال میکنم. در مورد PHP ورژن 7.1.0 که تازه ورژن آلفا هست مطالعه میکردم جالب بود دیدم PHP کم کم داره نوع های داده ایی رو میاره داخل خودش برای مثال برای تابع میشد خروجی void گذاشت. اتفاق جالب دیگه این بود که اگه میخواستید یه نوع متغییر تعریف کنید که بتونه null هم باشه باید اول علامت سوال بزارید به این شکل خروجی تابع یه عدد از یا null میتونه باشه
function add() :?int {

}
این حرکت میشه گفت تو سی شارپ برعکس هست یعنی علامت سوال بعد نوع متغییر میاد.
در کل بهبود های دیگه ایی هم داشته مثل اینکه تو catch میشه چند نوع استثنا رو گرفت و موارد دیگه. برای مطالعه میتونید در مورد PHP 7.1.0 تحقیق کنید.
@one_programmer
https://telegram.me/one_programmer

امروز میخام زمانبندی انجام کار با تکنیک پومودورو را معرفی کنم. این فن را در اواخر دههٔ ۱۹۸۰ میلادی به دنبال تحقیقات در زمینهٔ بهبود عادت‌های مطالعهٔ به وجود آمده است. استفاده از این روش باعث میشه که یه زمانبدی مناسب برای کار مورد نظر داشته باشید و ذهنتان متمرکز باشه و نتیجه بهتری از وقتتون داشته باشید. در این روش بهترین تیکه زمانی مفید برای انجام کار 25 ذقیقه است که برابر با مدت زمان لازم برای درست کردن سس پومودورو که یک سس ایتالیایی است.
برای استفاده از این روش در روز ابتدا کار های خود را تقسیم بندی که در همون حد 25 دقیقه بتوان انجام داد.
برای انجام کار ابتدا تایمر خود را روی 25 دقیقه در نظر بگیرید و کار را استارت بزنید و بعد اتمام 25 دقیقه باید یک استراحت 5 تا 10 دقیقه ایی بکنید بعد دوباره دور بعدی شروع میشه. بعد 4 پومودورو یک زنگ تفریح 15 تا 30 دقیقه ایی بکنید. سعی کنید در زمان تفریح چشمان خود را ببندید و سعی کنید حرکات کشی انجام بدید.
یکسری قوانین داره اینکه اگه وسط یک پومودورو همکارتون باهاتون کار داشت یک وقفه رخ میده و اون پومودور دیگه حساب نمیشه و باید از اول شروع کنید اون پومودورو.
اگر وقت پومودور یک کاری یادتون افتاد که باید انجام بدید روی کاغذی یادداشت کنید بعد پومودورو میتونید انجام بدید.
برای استفاده از این روش هم خودتون میتونید اینکار رو انجام بدید هم برنامه تحت ویندوز و مک داره میتونید دانلود کنید استفاده کنید. معمولا کنار صفحه فیکس میشه که اگه هم کسی باهاتون کار داشت میبینه که وسط یک پومودورو هستید پس میره بعدا میاد !
@one_programmer
https://telegram.me/one_programmer

مدت ها بود تو پروژه ها کوچیک وقتی حرف از سرچ میشد خب معمولا با یه Like سرو ته کار رو میاوردن ولی وقتی حرف از سایت بزرگ و دیتا بیشتر میشه دیگه نمیش از اون روش استفاده کرد.
چالشی که من باهاش درگیر بود که باعث شد یه تجربه خوب داشته باشم این بود که سایتی که داشتیم باهاش کارمیکردیم بازدید زیاد داشت و سرچی داشت که همزمان حداقل تو 4 تا جدول جستجو میکرد و اون جداول حاوی رکورد های زیادی بود حداقل چند هزار تا و ستون هایی که روش اون ها قرار بود سرچ بشه در کل نزدیک 8 ستون بود.
در ابتدا به دلیل کمبود زمان و نزدیک بودن Deadline پروژه مجبور شدیم با Like کار رو انجام بدیم، بعد تستی بالا اومدن پروژه این سرچ خیلی کند شده بود و داشت بیش از حد منابع مصرف میکرد. تو فاز دوم به پیشنهاد یکی از همکارا از Full Text Search خود دیتابیس استفاده کردیم. اینکار مشکل Performance ما رو حل کرد اما اونقدر هوشمند نبود برای مثال اگه کلمه ایی سرچ میشد نتایج رو بر اساس میزان مطابقت نمی آورد اگه میخواستید اینکارو کنه کارتون پیچیده میشد و سخت.
اولین مشکل این بود که در کنارش برای اینکه به نتیجه مطلوب برسی دستورات خیلی زیاد و پیچیده ایی داشت حالا این ها رو با join ها بنویسی مشکل دوم پشتیبانی نکردن کامل Orm ما از این قابلیت ها بود. دوباره مجبور بودیم سرچ رو عوض کنیم ایندفعه رفتیم سراغ Lucene . کتابخونه لوسین یک سرچ انجین هست که برای جاوا نوشته شده اما نسخه Net. هم داره منتها خیلی وقته آپدیت نشده دوستانی هم که از PHP استفاده میکنن میتونن از Solr استفاده کنن. وقتی از لوسین استفاده میکنین کل دیتاییس که میخواهید روی آن سرچ انجام دهید به او میدهید و لوسین یکسری فایل ایندکس از روی اون ها میسازه و وقتی میخاد سرچ انجام بده از روی فایل انجام میده.
در تست هایی که گرفتم برای چند هزار تا رکورد نزدیک 6 میلی ثانیه جواب داد رو سیستم معمولی. غیر از سرعت عالیه که داره خیلی هوشمند هست و نتایج رو بر اساس میزان مطابقت میاره و خیلی کانفیگ داره برای مثال برجسته کردن کلمه جستجو شده تو نتیجه یا امکان غلط گیر املایی کلمه مثل گوگل و انجام محاسبات آماری بر روی متون و....
در کل تجربه خوبی بود شما هم اگه دیتابیس بزرگی دارید یا دیتای زیاد دارید و سرچ تون کنده و اذییت میکنه و هوشمند نیست پیشنهاد میکنم این سرج رو بیایید به صورت یه سرویس جدا بنویسید و تو هر پروژه راحت استفاده کنید.
@one_programmer
https://telegram.me/one_programmer

سورس کنترل
واژه ایی که امروزه برای استخدام شدن لازم و حیاتی هست.
یادمه اولین دفعه ایی که این واژه رو شنیدم از شنیدنش خیلی خوشحال نشدم فکر میکردم الآن یه ابزاری هست که زیاد مفید نیست وقتمون هم میگیره. اما بزارید قبل سورس کنترل رو بگم :
برنامه نویس های سمت سرور دو نفر بودیم که داشتیم رو یه پروژه کار میکردیم این سینک نبودن کد هامون خیلی عذاب آور بود یه سری مواقع با یه تغییر پروژه کار نمیکرد ما هم نمیدونستیم اون تغییرات دقیقا کدوم فایلا بوده.
بلاخره وقتی پروژه بزرگ میشه این یه چیز طبیعیه، خلاصه کلی دنبال خطا بودیم آخرش پیدا میکردبم معلوم هم نبود کار کی بوده. مشکل زیاد بود مثلا وقتی یه ویژگی رو یکی اضافه میکرد باید به برنامه نویس دیگه میداد، ورژن بندی تقریبا غیر ممکن بود و خیلی موارد دیگه
این شد اومدیم سراغ سورس کنترل گیت
بعد اینکه یادگرفتیم سورس کنترل چیه چیکار میکنه خیلی کارمون بهتر شد اولش خیلی جالب بود برام که کوچیکترین تغییرات فایل رو متوجه میشه حتی یه space به انتهای یه خط، دیگه هر تغییرات کامل معلوم بود چی بوده چه کسی انجام داده، ورژن بندی منظم و درستی داشتیم، هر ویژگی که اضافه میشد به پروژه، سینک کردنش بین بقیه خیلی راحت بود و خیلی مزایا دیگه.
شرکت ها همه از سورس کنترل استفاده میکنن حتی شرکت های خیلی کوچیک، اگه تو خونه کار میکنید باز هم پیشنهاد میکنم از سورس کنترل استفاده کنید هم کارهاتون درست پیش میره هم برای استخدام کار کردن با یه سورس کنترل خوب رزومه خوبی براتون میشه.
برای دوستانی که محصولات ماکروسافت استفاده میکنن پیشنهاد میشه از سورس کنترلر tfs استفاده کنن، و برای بقیه دوستان بهترین پیشنهاد گیت هست.
هر دو رو هم میتونید تو خونه رو سیستم نصب کنید هم سایت هایی هستن که به صورت آنلاین این سرویس رو در اختیارتون میزارن مثل GitHub و Gitlab .

@one_programmer
https://telegram.me/one_programmer

وقتی پشت میز تو شرکت یا خونه هستید، چند تا نکته رو رعایت کنید
قوز نکنید
گردن رو صاف بگیرید
خیلی به مانیتور خیره نشوید
خیلی به مانیتور نزدیک نشوید
ارتفاع مانیتور رو طوری تنظیم کنید که موقع نگاه کردن مجبور به حرکت گردن نشوید و رو به روی چشمان شما باشد
سعی کنید موقع تایپ آرنج زاویه 90 درجه باشد.
غیر این موارد سعی کنید هر نیم ساعت یا 1 ساعت حداقل یک بار از جای خود بلند شوید یه دوری بزنید، آب بخورید، به دور دست نگاه کنید برای چشم خیلی مفیده، حرکت کششی بکنید.
یکی از همکارانم که خیلی وقته برنامه نویسی میکنه بعد یک مدت که این موارد و انجام نمیداد دچار درد گردن و کمر و مچ شد طوری که بعد چند ساعت کار درد وحشتناکی بهش وارد میشد در حد جیغ زدن !!
پس اگه تا الآن رعایت نمیکردید رعایت کنید چون اثرات بلند مدت داره.
نکته دیگه ایی که مهمه شغل شما برنامه نویسیه ازش پول در میارید، تو روز حداقل 9 ساعت پشت سیستم هستید و آینده کاریتون بهش بستگی داره قراره حالا حالا برنامه نویسی کنید، پس دنبال یک صندلی خوب باشید، قیمت اون رو در نظر نگیرید چون آینده شما رو میسازه، دنبال یک میز خوب باشید، در نهایت کل هزینه ممکنه 1/5 میلیون بشه یا کمتر ولی ارزش اون رو داره، یادتون نره در مورده آیندتون داره صحبت میشه
@one_programmer

https://telegram.me/one_programmer

وب سرویس
برنامه ها و اپلیکیشن ها برای سرویس دادن به هم، نیازه که وب سرویسی رو ارائه بدن که برنامه های دیگه بتونن ارتباط برقرار کنن و سرویس بگیرن یا سرویس بدن.
تکنولوژی که مدت ها استفاده میشد Soap بود که بر پایه زبان Xml کار میکرد و وابسته به تکنولوژی خاصی نبود، سیستم ها راحت باهاش ارتباط بر قرار میکردن.
اما تکنولوژی جدیدی که اومد کار کردن با فرمت جیسون (Json) بود، این فرمت ابتدا در جاوا اسکریپت مورد استفاده قرار میگرفت.
فرمت Json به این شکل هست که هر کلاینتی که این فرمت رو میگیره اون رو به مدلی که میخاد برمیگردونه یعنی سرور داده رو Serialize میکنه و کلاینت اون رو Dersialize میکنه.
در کنار فرمت Json استفاده از Restful Api ها هم رواج پیدا کرد که برای عملیات خاصی اکشن خاصی در نظر گرفته شده بود.
برای مثال برای Api پاک کردن محصول متد مورد استفاده از نوع Delete بود یا برای گرفتن اطلاعات یک محصول متد Get است، برای هر موجودیت یک کنترلر تعریف میشه که 4 عمل اصلی رو پوشش میده، توضیحات بیشتر رو تو پست های آینده میدم.
دو تکنولوژی محبوب مورد استفاده رو بیان کردم اما تکنولوژی که محبوب تر هست و بیشتر مورد استفاده میشه Json هست.
مزیتی که داره
- سریعتر بود
- سادگی در پیاده سازی
- محبوب تر بودن
- قابل فهم بودن

کار با json سریعتر از soap هست و این سرعت با افزایش داده موجود رابطه مستقیم داره، یعنی هر چی داده بیشتری انتقال داده بشه soap کندتر میشه.
اگر با Api های شرکت های بزرگ مثل گوگل و اینستاگرام و... کار کرده باشید می بینید که از جیسون (Json) استفاده میکنن.
توصیه میکنم در مورد Json و Restful Api ها مطالعه کنید و اگه قراره سرویسی ارائه بدید به موبایل یا هر کلاینتی، از این تکنولوژی استفاده کنید.
تو آینده قصد دارم چند تا پست در مورد Json و Restful بزارم که حالت آموزشی داشته باشه.
@one_programmer

https://telegram.me/one_programmer

یکسری از برنامه نویس ها دوست دارن وقتی پروژه ایی انجام میدن با سیستم اختصاصی خودشون باشه، اکثرا هم میخان از صفر استارت بزنن. خیلی ها اینکارو انجام میدن cms یا فریمورک خودشون رو دارن از صفرم استارت زدن، نهایتش این بوده که بعضی جاها از یکسری کلاس های آماده استفاده کردن.
من میخام توصیه کنم اینکار رو نکنید، چرا ؟؟!!
دلیل زیاد داره اگه اخبار دنیای IT رو دنبال کنید، یکسری سایت های سازمانی و دولتی با این روش پیاده شدن، سیستم اختصاصی داشتن و... ، وقتی خبر هک شدنشون میاد خیلی دور از انتظار نیست.
سعی نکنید چرخ رو دوباره خودتون اختراع کنید، این ضرب المثلی هست که اینحور موقع ها میگن.
به جای اینکه وقتتون رو بزارید روی فریمورک خودتون از فریمورک های آماده استفاده کنید.
چون فریمورک های آماده هزاران نفر ازش استفاده میکنن تو Github یه تیم چند نفره داره برای پشتیبانی، از تجربه دیگران استفاده کنید تا اینکه خودتون تجربه کنید.
مثال زیاد میشه زد، اسم نمیبرم
یکی از توسعه دهندگان PHP که تو زمینه امنیت و رمز نگاری کار میکنه تو کنفرانس های متعدد بوده، تو زمینه امنیت و رمزنگاری روی چند تا فریمورک کار کرده مثل Laravel ,Yii2 و... آیا شمای برنامه نویس میتونید در حد ایشون امنیت فریمورک یا cms خودتون رو حفظ کنید؟؟!! جواب مطلقا نه هست
تو همه زمینه ها به همین شکل هست مثل سیستم کش که فریمورک ها انواع مختلفی رو پیاده سازی کردن، آپدیت های منظم، هیچ موقع نمیتونید تکی یا چند نفری روی فریمورکی کار کنید، و رقابت کنید با فریمورکی که به صورت جهانی و با برنامه نویسای خوب توسعه داده میشه، اگه باگی بخوره سریع گزارش داده میشه درست میشه.
یکی از شرکت های معروف تو زمینه وب فریمورک اختصاصی خودشون رو داشتن من با مدیر و کسی که این فریمورک رو نوشته بود دوست بودم، این فریمورک مشکلات مختلفی داشت ولی وقت نمیکردن حل کنن یا خیلی حل کردنش سخت بود و با بقیه قسمت ها تداخل داشت، یکسری امکانات رو نداشت، باید براش مینوشتن مثلا کش APC , در حالی که یکسری پروژه های سازمانی هم باهاش زده بودن !!
البته گفتم فریمورک خودتون رو نداشته باشید، اما اگه با شرکت های دولتی کار کنید یکسری شون جز شروط هست که باید فریمورک اختصاصی خودتون رو داشته باشید.
در آخر وقتی که می خواهید بزارید برای cms یا فریمورک خودتون نزارید اینکار رو نکنید، وقتتون رو بزارید فریمورک های آماده استفاده کنید و پکیج های مورد نیاز خودتون رو بنویسید که تو پروژه های مختلف این پیکیچ ها رو فقط با composer نصب کنید استفاده کنید.
@one_programmer

https://telegram.me/one_programmer

تو پروژه های بزرگ نقش دیتابیس خیلی به چشم میاد, تو این جور پروژه ها چشم باز میکنی میبینی حداقل 50 تا جدول داری در حالی که پروژه اونقدر ها هم بزرگ نیست فقط دو تا سایته با یه سرویسی که داره به یه برنامه اندروید سرویس میده.
اکثر جداول هم با هم ارتباط دارن, این موقع اگه دیتابیس طراحی اصولی نداشته باشه و ایندکس گذاری درستی صورت نگرفته باشه دیتابیس کند میشه, حالا اگه کدنویسی درستی هم صورت نگرفته باشه دیگه بدتر میشه.
برای طراحی دیتابیس پیشنهاد میکنم با Visual Paradigm ابتدا دیتابیس رو طراحی کنید کامل جداول, ایندکس ها و روابط , بعد طراحی این نرم افزار بهتون خروجی نوع Engin دیتابیستون رو بهتون میده مثل Mysql , Sql Server و.... , خروجی به صورت کد Sql هست که با اجرا کردن آن همه جداول کامل ایجاد میشن.
سعی کنید نوع فیلد هاتون رو درست انتخاب کنید اگه فیلدی دارید که مطمئن هستید تا 120 یا 255 بیشتر نمیرسه از نوع int نگیرید, از نوع tinyint بگیرید و از این موارد.
داخل جداول ستون هایی که بیشترین سرچ رو میزنید ایندکس گذاری کنید, سرعت واکشی داده های به طور وحشتناکی بالا میره, برای مثال کوئری که 1 دقیقه طول میکشید انجام بشه با ایندکس گذاری درست زیر 1 ثانیه میاد. در مورد ایندکس باید حواستون باشه که زیاده روی در ایندکس گذاری باعث کند شدن هم میشه.
پیشنهاد میکنم مقاله ایی که در آخر بیان میکنم رو در مورد ایندکس گذاری بخونید.
http://www.dotnettips.info/post/2336

مقوله بهینه سازی دیتابیس مقوله بزرگی هست, افرادی که تو این زمینه تخصوص دارن با یک مشاوره مبالغ زیادی رو دریافت میکنن.

@one_programmer
https://telegram.me/one_programmer

معماری میکروسرویس
برنامه های بزرگ سمت سرور که با تعداد خیلی زیاد از کاربر سرو کار دارند, داده های زیادی هم ردو بدل میکنن,
غیر از اینکه باید درگیر پاسخگویی به کاربر و فراهم کردن وب سرویس ها برای پلت‌فرم های مختلف باشند. این برنامه ها را باید بتوان به سادگی تغییر یا رشد داد.
یک معماری پیشنهادی برای این منظور معماری میکرو سرویس است. برای شناختن این معماری ابتدا نیاز است معماری Monolithic را بشناسید. این معماری, همه بخش ها از جمله پرداخت انلاین, سیستم مدیریت کاربران, Search , اعلان ها و... همگی در یک واحد منفرد جمع شده اند. برای مثال همه این بخش ها داخل یک پروژه و روی یک سرور در حال پاسخگویی هست.
مشکلاتی که این نوع معماری داره اینه که
- هنگامی که ترافیک سایت بالا بره نیازه که قسمت های مختلف روی سرور های دیگر توزیع شوند.
- همه قسمت های بر اساس یک تکنولوژی نوشته شده اند.
- تغییر یک قسمت باعث تغییر در قسمت های مختلف میشه.
- وابستگی قسمت های مختلف به هم برای مثال یک قسمت از کار افتاده باشد ممکن از قسمت های دیگر از کار بیافتد.
و اما معماری میکرو سرویس برای نجات ما از این مشکلات است, تجربه شخصی بنده نشون داده که این معماری اگر پروژه کمی بزرگ بشه بسیار کارآمد هست.
جایی که کار میکردم پروژه اینفدر بزرگ شده بود همه این مشکلات هم همراش بود, فردی که به عنوان مشاور اون زمان به ما ملحق شد این معماری رو معرفی کرد.
این معماری میگه که قسمت های مختلف باید از هم جدا بشه, برای مثال سرویس های مختلف مثل سیستم پرداخت, سرویس اعتبارسنجی کاربران , سرویس جستجو و... .
هر قسمت به صورت یک سرویس نوشته میشه, حال قسمت های مختلف برای استفاده از این سرویس ها با درخواست HTTP از آن استفاده میکنن.
برای مثال اگر هر سرویسی برای مثال سایت یا برنامه اندروید و... اگر نیاز به جستجو داشت سرویس جستجو رو صدا میزنه این سرویس نتیجه را برمیگرداند.
یا سیستم پرداخت رو مینویسیم که با انواع بانک کار کند حالا هر سیستمی که نیاز به پرداخت دارد این سرویس را صدا میزند.
یا سرویس جستجو رو الآن یا لوسین نوشتم فردا به راحتی میتوانیم عوض کنیم با elastic بنویس چون یک سرویس جداست و به بقیه سرویس ها کاری ندارد.
خوبی این معماری این هست که هر سرویس میتواند به صورت جداگانه توسعه داده شود و ربطی به قسمت های دیگر ندارد.
- سرویس ها میتوانند از تکنولوژی های مختلف استفاده کنند PHP, ASP , Ruby,...
- هر سرویس میتواند به صورت جداگانه توسعه داده شود
- مانیتور کردن و تغییر هر سرویس خیلی ساده هست.
- همه سرویس ها میتوانند از بقیه سرویس ها استفاده کنند.
- به راحتی میتوان سرویس اضافه کرد یا تغییر در سرویس داد.
و در آخر معماری میکرو سرویس یکسری سختی ها هم دارد
- از آنجا که ارتباط سرویس ها با HTTP هست کمی سربار دارد ولی با توجه به مزیت هایی که دارد ارزش این سربار را دارد (بنده از میکرو سرویس تو پروژه بزرگ استفاده کردم اونقدر ها سرباز نداشت تو سرور های داخلی)
- روند توسعه یک مقداری کند تر پیش میره
- باید رمز نگاری و امنیت داده ها بین سرویس ها حفظ بشه
- پایگاه داده
اگر قرار باشد که هر سرویس پایگاه داده خود را داشته باشد کار کمی سخت میشود برای مدیریت transaction و.. برای همین معمولا از یک دیتابیس مرکزی استفاده میشود.
@one_programmer

https://telegram.me/one_programmer

معماری میکرو سرویس
سرویس ها میتوانند با هم ارتباط داشته باشند.
@one_programmer

https://telegram.me/one_programmer

وقتی کارآموز از برنامه نویس ارشد کمک میخاد :(
@one_programmer

https://telegram.me/one_programmer

امروز میخام یه سری نکات و سایت جالب معرفی کنم. ما همیشه یه بحثی که تو شرکت داشتیم این بود که هنگامی که داریم یه وب سرویس مینویسیم, استاندارد ما برای نام گذاری, نحوه نشان دادن مقدار و نوع نوشته (uppercase, camelcase,pascalcase,..) کدوم این موارد درسته.
برای مثال با اندروید کار شرکت همیشه بحث داشتیم که خروجی فیلدی که از نوع ثابت و Enum هست چطوری نوشته بشه یا مقدارش چی باشه Int باشه یا string. اسم فیلد های چطوری باشه camelcase باشه یا pascalcase باشه.
میخام سایتی رو بهتون معرفی کنم که همه این مشکلات رو برطرف میکنه
گوگل یک راهنمای در این زمینه دارد.
https://google.github.io/styleguide/jsoncstyleguide.xml
کامل توضیح داده که برای مثال اسم فیلد ها camelcase باشد, یا مقادیر Enum به صورت رشته و uppercase باشه و خیلی موارد دیگه
توصیه میکنم کامل بخونید تا با استاندارد های نام گذاری و نحوه خروجی دادن به صورت json کامل آشنا بشید.

@one_programmer

http://telegram.me/one_programmer

بنده خدا از صبح کد زده خیلی خسته شده :(

@one_programmer

http://telegram.me/one_programmer

امروز ۲۲ شهریور (۱۲ سپتامبر) مطابق با ۲۵۶ امین روز سال روز جهانی برنامه نویس نام دارد.
روز برنامه نویس رو به همه برنامه نویس های شریفی که با کیبورد جهان بهتری برای دیگران می‌سازند تبریک میگیم.
"Mohsen"

@one_programmer

http://telegram.me/one_programmer

توضیحات روز برنامه نویس

@one_programmer

http://telegram.me/one_programmer

اخبار روز آزادی نرم‌افزار تهران:
امسال جشنوارهٔ روز آزادی نرم‌افزار تهران، پنجشنبه ۸ مهر ۱۳۹۵ در دانشگاه شریف برگزار خواهد شد.
#tehsfd

وبسایت جشنواره:
http://sfd.fsug.ir/1395/
توصیه میکنم حتما شرکت کنید

@one_programmer

http://telegram.me/one_programmer

وقتی 1 هفته اس داری روی یه باگ کار میکنی و انگار نه انگار 😂

@one_programmer

http://telegram.me/one_programmer

اگه گوگل یه آدم بود...
این ویدیو طنز بیش از 50 میلیون بار دانلود شده!
حتما ببینید
@one_programmer

http://telegram.me/one_programmer