#پارت_471


-پول می‌زارم برات.

خرید حلقه‌اش را هم به مانند حاملگی و خیلی چیز‌های دیگر، باید با تنهایی‌اش شریک می‌شد و می‌گذراند.
-امروز و یادت باشه رسام.

رسام کلافه نگاهش کرد. امروز او سر ناسازگاری داشت.
-یه کم وقت... قرار شد اعتماد کنی.

شاداب مشت کوچکش را به در حمام کوبید و فریاد زد:
-تو فقط امروز و یادت باشه. حتی یک روز... حتی یک روز رسام، کامل برای من و بچه‌ت نبودی. یادت بمونه.

اخم کرد و خواست جواب این صدا بالا بردن شاداب را بدهد که صدای گریه‌ی معین بلند شد.

شاداب آنقدر غرق بدبختی و غصه بود که حتی صدای فرزندش را نشنید و به حمام رفت و رسام کلافه به سمت معین راه افتاد‌.
-جانم بابا؟ مامان باز قاطی کرده؟ آره؟!

دوش آب را باز کرد تا صدای دلنشین و روح‌نوازش را نشود.
زیر دوش اشک‌هایش به‌ هق‌هق تبدیل شد و فریاد‌های خفه‌اش را رها کرد‌‌.

آن قدر به خودش فشار آورد و حرص خورد که در نهایت زمانی که آب را بست، حسی جز پوچی نداشت.

پوچی و سیاهی مطلق تمام وجودش را گرفته بود و پس. یک چیزی درست نبود.
گویی با آب نیمه‌ای از قلب شکسته‌اش هم شسته بود و تمام.

در حمام را که باز کرد، به سکوت مطلقی که درون اتاق موج می‌زد، پوزخند زد.

رسام از نبودش استفاده کرده و رفته بود و به خیالش که شاداب متوجه آمدن فاطمه نشده.