۳۶۳ روز
سه‌شنبه ۲۹ آوریل ۲۰۲۵
همزمان با غم دردناک فاجعه بندرعباس و سوگ همراه و همرزممان مهری عزیز 🥀
گروه پلاتفرم (یادبود) اسلو نروژ

#نه_به_اعدام
#کارزار_جهانی_نه_به_اعدام_در_ایران
https://t.me/no_to_execution_in_iran
تماس:
@NoToExecutions_Tamas

سه شنبه های نه به اعدام در لندن

سه شنبه ۲۹ آوریل ۲۰۲۵

#نه_به_اعدام
#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام

🔻گفتگو با مینا احدی سخنگوی کمیته بین‌المللی علیه اعدام دربارە اعتراض بە مجازات اعدام در ایران و تداوم حمایت‌ها از پخشان عزیزی، وریشە مرادی و شریفە محمدی

#نه_به_اعدام
#کارزار_جهانی_نه_به_اعدام_در_ایران
https://t.me/no_to_execution_in_iran
تماس:
@NoToExecutions_Tamas

سه شنبه های نه به اعدام در فرانکفورت و اینبار در عین حال در همبستگی با مردم بندرعباس

سه شنبه ۲۹ آوریل ۲۰۲۵
#نه_به_اعدام
#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
#بندرعباس
#کارزار_جهانی_نه_به_اعدام_در_ایران

https://t.me/no_to_execution_in_iran
تماس:
@NoToExecutions_Tamas

امروز، هم‌زمان با اعدام #محسن_لنگرنشین ، سه زندانی بلوچ دیگر به نام‌های #عبدالغفار_براهویی_لجه‌ای ، #نورالدین_لجه‌ای (برادر او) و #عبدالصمد_گرگیج در زندان وکیل‌آباد مشهد اعدام شدند. تنها دو روز پیش، سه زندانی بلوچ دیگر در زندان اصفهان به دار آویخته شدند.

در فاصله‌ای کوتاه، شش زندانی بلوچ اعدام شده‌اند—و این تنها آماری‌ست که علنی شده است. با احتساب این موارد، شمار اعدام‌های زندانیان بلوچ در ماه آوریل به ۳۳ نفر رسیده است؛ ۳۳ جان، در کمتر از سی روز، در سکوت و بی‌تفاوتی جامعه جهانی از بین رفته‌اند.

در برابر موج اعدام‌ها در ایران سکوت نکنید. اجازه ندهید این رژیم، در سایه مذاکرات با دولت آمریکا و برای سرکوب اعتراضات مردمی، به سرکوب و اعدام‌های بیشتر ادامه دهد.

ما با همبستگی و اتحاد، به هر اعدامی "نه" می‌گوییم و خواستار لغو فوری همه احکام اعدام در ایران هستیم.

#نه_به_جمهوری_اسلامی
#نه_به_اعدام

فرانکفورت، ۱ مه ۲۰۲۵

روز کارگر در سایه‌ی مقاومت، سرکوب و امید
همبستگی با کارگران ایران

به مناسبت روز جهانی کارگر، ما همبستگی کامل خود را با تمامی کارگران در ایران و سراسر جهان اعلام می‌کنیم.
اول ماه مه نماد قدرت تاریخی و کنونی طبقه کارگر در مبارزه برای عدالت اجتماعی، شرایط کاری منصفانه و زندگی همراه با کرامت انسانی است.

در حالی که این روز در بسیاری از کشورها جشن گرفته می‌شود، کارگران در ایران هر روز با سرکوب سیستماتیک، ترس و خشونت روبه‌رو هستند.
اتحادیه‌های مستقل ممنوع‌اند و سازمان‌یابی جمعی و فعالیت‌های صنفی به شدت توسط رژیم سرکوب می‌شود.
هر کسی که صدای خود را بلند کند، با خطر زندان – یا حتی اعدام – مواجه است.

مقاومت زنده است – و در حال رشد.

علی‌رغم سرکوب گسترده، کارگران شجاع، معلمان، بازنشستگان و پرستاران سال‌هاست برای حقوق خود می‌جنگند: دستمزدهای عادلانه، تأمین اجتماعی، امنیت شغلی و برابری.
اعتصاب‌ها، اعتراضات و اقدامات همبستگی آنان بیانگر یک تغییر عمیق اجتماعی است.

وضعیت فعالانی که به دلیل فعالیت خود با پیامدهای سنگین روبرو شده‌اند به‌ویژه نگران‌کننده است.
خبرنگار و فعال اجتماعی سپیده قلیان همچنان در زندان به سر می‌برد.
سه زن دیگر – پخشان عزیزی، وریشه مرادی و شریفه محمدی – به دلیل مبارزه برای عدالت اجتماعی به اعدام محکوم شده‌اند.
زندگی آنان در خطر است.

این اول ماه مه نقطه‌ی عطفی است.

جنبش انقلابی زن، زندگی، آزادی که توسط زنان، کارگران و جوانان پیش برده می‌شود نشان می‌دهد که خواست تغییر از همیشه قوی‌تر است.
بسیاری امید خود را به یک خیزش اجتماعی گسترده علیه فقر، استثمار و خشونت دولتی بسته‌اند.

در این روزها طبقه‌ی کارگر ایران در سوگ نشسته است.

در پی انفجار مهیبی در بندرعباس، شمار زیادی از کارگران و رانندگان جان باختند و بیش از ۱۳۰۰ نفر مجروح شدند.
علت این فاجعه انبار غیرقانونی سوخت موشک‌های بالستیک توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود.
این جنایت نمونه‌ی دیگری از بی‌مبالاتی رژیمی است که به طور سیستماتیک جان انسان‌ها را به خطر می‌اندازد.

ما خواستاریم:

آزادی فوری و بدون قید و شرط همه‌ی زندانیان سیاسی

لغو مجازات اعدام – به ویژه برای فعالان محکوم شده

به رسمیت شناختن قانونی اتحادیه‌های مستقل

برابری و حمایت از زنان در محیط کار

توجه بین‌المللی به شرایط کار و زندگی در ایران

آزادی برای همه‌ی فعالان کارگری زندانی


ما از همه‌ی نیروهای دموکراتیک، اتحادیه‌ها، سازمان‌های حقوق بشری و فعالان سراسر جهان دعوت می‌کنیم:

بیایید در کنار کارگران ایران بایستیم!
مطالبات آنان مطالبات ما نیز هست – برای کرامت انسانی، عدالت اجتماعی و آزادی.

انجمن زن، زندگی، آزادی آلمان

#روز_جهانی_کارگر
#زن_زندگی_آزادی

#نه_به_اعدام
#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام

اعدام محسن لنگرنشین؛ زخم تازه بر پیکر جامعه معترض – حسن صالحی


خبرگزاری میزان، وابسته به قوه قضاییه جمهوری اسلامی (ارگان قتاله و کشتار رژیم)، گزارش داد که بامداد چهارشنبه دهم اردیبهشت، محسن لنگرنشین، زندانی سیاسی و جوان ۳۴ساله اهل نوشهر، اعدام شده است. جنایت دیگری رقم خورد و برگ دیگری به پرونده سیاه جمهوری اسلامی افزوده شد.

در روزهای اخیر، والدین محسن با انتشار ویدئوهایی، از مردم و نهادهای حقوق بشری درخواست کمک کردند تا جلوی اجرای حکم را بگیرند. شب نهم اردیبهشت، با نگرانی به مقابل زندان قزل‌حصار کرج رفتند، اما صبح روز بعد، خبر اعدام دلبندشان را گرفتند. جمهوری اسلامی با این اعدام، زخم تازه‌ای بر دل یک خانواده دیگر گذاشت. زخمی که تنها غم نیست، بلکه به خشم و اعتراض بدل می‌شود و دیریازود طناب دار جمهوری اعدامی را خواهد گسست.

خبرگزاری میزان باآب‌وتاب مدعی شده که محسن لنگرنشین “جاسوس موساد” بوده و مستندات پرونده‌اش آن‌قدر “بی‌نقص” بوده که خودش در مراحل مختلف دادرسی به “جرمش” اعتراف کرده است. زهی بی‌شرمی! لنگرنشین پیش‌تر در فایل صوتی‌ای از داخل زندان افشا کرده بود که تحت‌فشارهای شدید ناچار به اعتراف اجباری شده است. او گفته بود: «در جریان بازجویی‌ها فشارهای زیادی به من وارد کردند. گفتند تک‌تک اعضای خانواده‌ات را بازداشت می‌کنیم و آن‌قدر نگهشان می‌داریم که آن‌ها را نشناسی.» او تأکید کرده بود که تحت این فشارها، به اعترافاتی ساختگی از جمله خرید موتورسیکلت مجهز به دوربین و جابه‌جایی بسته‌های انفجاری، وادار شده است.

جمهوری اسلامی انتقام ضربه خوردن از دولت اسرائیل را از مردم می‌گیرد. شهروندان بی‌گناه تقاص شعارها و رجزخوانی‌های حکومت را پس می‌دهند. در طول عمر این رژیم، افراد زیادی با اتهام‌های ساختگی مانند “جاسوسی برای اسرائیل” اعدام شده‌اند. محسن لنگرنشین نه اولین قربانی این سناریو بود و نه آخرین خواهد بود.

اگر خواهان پایان‌یافتن کشتارها هستیم، چاره‌ای نداریم جز اینکه با نیرویی گسترده‌تر، مقابل ماشین اعدام بایستیم. جمهوری اسلامی برای بقای خود به خون جوانان تشنه است و تنها با مقاومت همگانی می‌توان این چرخه مرگ را متوقف کرد. بر دوش تک‌تک ماست که به جنبش ضد اعدام در ایران بپیوندیم و آن را تقویت کنیم. سکوت ما، چراغ‌سبز به اعدام بعدی است.  در همه‌جا فریاد “نه به اعدام، اعدام قتل عمد دولتی است” را طنین‌انداز کنیم و خواهان توقف فوری اعدام‌ها در ایران شویم!

https://journalfarsi.com/2025/04/30/25996/

Impiccato Mohsen Langarneshin con l’accusa di spionaggio a favore d’Israele

I media statali iraniani hanno riportato la notizia dell'esecuzione di Mohsen Langarneshin con la accuse di moharebeh (inimicizia contro Dio) ed efsad-fil-arz (corruzione sulla terra) e lo spionaggio a favore d’Israele". Mohsen è stato giustiziato nel carcere di Ghezelhesar, assieme ad altri detenuti condannati a morte per omicidio e reati legati alla droga.

Condannando le esecuzioni, Iran Human Rights invita il popolo iraniano, le organizzazioni internazionali per i diritti umani e la comunità internazionale ad agire per fermare la macchina delle esecuzioni della Repubblica Islamica.

Read more

بیانیه مشترک به مناسبت روز جهانی کارگر؛ ۱۴۰۴
از معدن تا بندر، محل قتل کارگر! اعتصابات سراسری راه حل!


در آستانه‌ روز جهانی کارگر، در لحظه‌ای انفجاری و تاریخی ایستاده‌ایم. زمین زیر پای جمهوری اسلامی می‌لرزد و نفرت و خشم، کوچه، خیابان، کارخانه، دانشگاه و مدرسه را فرا گرفته است.
هنوز آتش داغ کارگران جانباخته در معادن خاموش نشده بود که فاجعه‌ تلخ و خونین بندر رجایی که جنایتی دیگر از سوی صاحبان قدرت و ثروت است، ده‌ها جان را بی جان کرده و در دل خاک نشانده، ده‌ها نفر را مفقود کرده و هزاران نفر را زخمی و معلول ساخته است.
فقر، بیکاری، ناامنی، استثمار، تبعیض، جنایت، این‌ها چهره‌ واقعی حکومتی است که تنها با سرکوب و خونریزی و جنگ افروزی بر قدرت چنگ انداخته است.
جمهوری اسلامی، این رژیم دزدسالار، مافیایی و به غایت ضدانسانی، امروز بیش از هر زمان دیگری بر لبه‌ پرتگاه سقوط ایستاده است. ابَر‌بحران‌های عمیق اقتصادی، انرژی، فرهنگی و اجتماعی، سیاسی، زیست‌محیطی و بین‌المللی، پایه‌های حکومت را پوسانده و هر فاجعه‌ تازه، گواهی خونین بر فروپاشی نظم موجود است؛ حاکمیتی که زیست انسان در آن به صحنه‌ای دهشتناک از فیلم‌های آخرالزمانی بدل شده است.
اما مردم جان به لب رسیده، از کارگران گرفته تا معلمان، پرستاران و کادر درمان، بازنشستگان، دانشجویان، دانش‌آموزان، هنرمندان و ورزشکاران و نویسندگان و وکلا، بیکاران، آتئیست‌ها، رنگین‌کمانی‌ها، فعالان محیط زیست، کارگران مهاجر، دادخواهان، و زنان مبارز، امروز در صفوفی به هم فشرده، پرچم انقلاب زن زندگی آزادی را همچنان برافراشته‌اند و تسلیم این شرایط اسفناک نشده‌اند.
انقلاب ما آغاز شده است، اما هنوز در راه پرچالش رسیدن به پیروزی در پیش است.
دشمن درمانده اما خون‌آشام، با تداوم جنگ علیه زنان، سرکوب مدارس و دانشگاه‌ها، زندانی کردن معترضان، اعدام‌های پی در پی و حتی دست دراز کردن به سوی آمریکا پس از سال‌ها دروغ‌گویی و دشمن‌تراشی، به وضوح نشان داده که بوی پایان را حس کرده است.
این حکومت از معدن تا بندر را به محل قتل کارگر تبدیل کرده، و زندانی به وسعت یک ایران ساخته که هیچ انسانی در آن از محرومیت و شکنجه و مرگ، در امان نیست.
ما امضا کنندگان این بیانیه عمیقا بر این باوریم که در این نبرد مرگ و زندگی، دیگر راهی برای انتظار یا توهم به نجات دهنده نمانده است.
قدرت در دستان ماست و تنها سازماندهی انقلابی و اعتراضات و اعتصابات سراسری می‌تواند این ماشین سرکوب را درهم بشکند. بنابراین هر کارگاه، هر کارخانه، هر میدان نفتی و گازی، هر مرکز تولیدی و خدماتی، هر دانشگاه و مدرسه میتواند به سنگر مبارزه بدل گردد.
ما برای دستیابی به «آزادی و برابری، رفاه همگانی، سکولاریسم، مدرنیسم، امنیت، عدالت اجتماعی، رفع فوری هرگونه تبعیض طبقاتی، جنسی-جنسیتی و اتنیکی، بهداشت و درمان رایگان، بیمه‌ بیکاری و درمان کارآمد برای همگان، تحصیل رایگان و اجباری مطابق آخرین استانداردهای جهانی برای همه‌ کودکان، آموزش جنسی استاندارد در مدارس، ممنوعیت کامل کار کودک، پاکسازی مدارس و دانشگاهها از آموزش دینی و نیروی نظامی و امنیتی، آزادی بی‌قید و شرط بیان و اندیشه و عقیده، آزادی اعتراض و اعتصاب و تجمع و تشکل و تحزب، آزادی فوری و بی‌قید و شرط همه‌ زندانیان سیاسی، لغو مجازات شنیع اعدام، به رسمیت شناختن کامل حقوق افراد +LGBTQIA، و تحقق کامل مطالبات زنان طبق منشور پیشرو زنان ایران و منشور مطالبات حداقلی تشکل‌های صنفی»، انقلاب زن زندگی آزادی را فرصتی تاریخی میدانیم و تاکید داریم برای گرفتن این حقوق اولیه انسانی که نجات میلیونها انسان را تضمین میکند، در گام اول می بایست این نظام را از سر راه خود برداریم.
در این مسیر به جامعه‌ جهانی هشدار می‌دهیم: ما نه جنگ طلبیم و نه مذاکره و توافق مساله ماست، بلکه پایان ریشه ای وضعیت ضدانسانی موجود و مسبب آن امر ماست. لذا جمهوری اسلامی باید از سازمان جهانی کار (ILO) و تمام نهادهای بین‌المللی اخراج، و به عنوان حکومت آپارتاید جنسی-جنسیتی در سطح جهانی بایکوت شود.
ما تاکید داریم اکنون زمان آن است که همه‌ جنبش‌ها و نیروهای مبارز و انقلابی از کارگران و معلمان و بازنشستگان، دانشجویان، پرستاران و کادر درمان، کسبه و مغازه‌داران، رانندگان حمل و نقل شهری و کامیون‌رانان، به هم بپیوندند چراکه با ایجاد یک شبکه بزرگ و سازماندهی سراسری اعتراضات و اعتصابات همزمان و مستمر است که می‌توانیم این نظام پوسیده را از قدرت به زیر بکشیم.
پیروز باد انقلاب زن زندگی آزادی!
زنده باد اتحاد و همبستگی مردمی!
پیش بسوی اعتراضات و اعتصابات سراسری!


اسامی امضاکنندگان در اسلایدها موجود است

https://t.me/no_to_execution_in_iran/6219?single