ویدیوی ارسالی از استکهلم به ایران‌اینترنشنال نشان می‌دهد جمعی از ایرانیان ساکن سوئد شنبه چهارم اسفند در حمایت از پخشان عزیزی، وریشه مرادی و شریفه محمدی و دیگر زندانیان سیاسی زیر حکم اعدام و نیز در حمایت از زندانیان سیاسی دربند جمهوری اسلامی، در این شهر تجمع اعتراضی برگزار کردند.‌

آکسیون روز شنبه ۲۴ فوریه ۲۰۲۵ در حمایت از زندانیان سیاسی و کارزار سه شنبه های نه به اعدام در شهر هامبورگ

سخنرانی آقای بلدی

با حضور جمعی از هموطنان گرامی شهر هامبورگ آکسیونی در حمایت از زندانیان سیاسی برگزار شد.
در این آکسیون سخنرانان به زبانهای فارسی و المانی مطالبی را بیان کردند و در کنار شعار ، موزیک زنده با صدای گرم و زیبای خواننده جوان پیمان اجرا شد.
ابن آکسیون از طرف همبستگی فراجناحی تشکل‌های سیاسی هامبورگ برگزار شد

پخش زنده چهل و سومین نشست کارزار جهانی نه به اعدام در ایران
یکشنبه ۲۳ فوریه ۲۰۲۵ و پنجم اسفند ۱۴۰۳
هم اکنون


https://www.youtube.com/watch?v=ybfpw8Goq0Y

تجمع ایرانیان در استکهلم در حمایت از زندانیان سیاسی و اعتراض به احکام اعدام
@FarsiVOA

سه فعال اجتماعی : شریفه محمدی، وریشه مرادی و پخشان عزیزی به ادعاهای واهی در بیدادگاه رژیم اسلامی به مرگ محکوم شده اند، سه زن از بسیاری که حق زیستن دارند و چون بسیاری این حق از آنان سلب شده است. ما زنان گروه ایران ویلف در ادامه ی کمپین طوفان توئیتری دوشنبه ۲۴ فوریه در کمپینی برای جلب توجه جهانی و فشار آوری به رژیم ایران و رساندن صدای خود به جهان در سه روز متعاقب سه شنبه های نه به اعدام، عکسهای پروفایل خود را به عکسهای تغییر خواهیم داد تا چشمهای بیگناه آنان از پروفایلهای ما نگاه در نگاه جهانی بدوزند که شاهد این جنایت دولتی هستند. برای توقف بی قید و شرط احکام ناعادلانه ی اعدام از تمامی فعالان عرصه های مختلف، دغدغه مندان و شهروندان درخواست داریم به کمپین سه روزه ی ما بیوندید.

روز چهارشنبه ۲۶ فوریه(۸ اسفند) برای شریفه ی محمدی،
روز پنج شنبه ۲۷ فوریه(۹ اسفند) برای وریشه مرادی ،
روز جمعه ۲۸ فوریه(۱۰ اسفند) برای پخشان عزیزی
زمان هر عکس به مدت ۲۴ ساعت از شروع روز به وقت محلی هر نقطه از جهان خواهد بود

#نه_به_اعدام

Urgent: Join Us in the Fight to Save Three Lives in Iran

We, the WILPF group on Iran, are taking a stand for justice. On February 24, we are joining a powerful tweetstorm campaign to save the lives of three courageous activists facing imminent execution in Iran.

Starting this week, we will amplify their voices in a striking visual campaign by changing our social media profile pictures to those of these brave women:

Wednesday, February 24: Sharife Mohamadi
Thursday, February 25: Varishe Moradi
Friday, February 26: Pakhshan Azizi
Each day will bring a new face to share with the world, showing solidarity and calling for immediate action. This is not just a gesture; it's a statement of resistance against injustice.
Join us, spread the word—share this campaign and urge others to join.
Let’s unite our voices for those who have no voice. The countdown is critical—act now to save lives.

#stopexecutionsiniran

کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام امروز سه‌شنبه هفتم اسفند، در پنجاه‌هفتمین هفته خود بیانیه‌ای منتشر کرد.

«حکومت مستبد ولایت‌فقیه پس از پایان مراسم حکومتی در بهمن‌ماه، بار دیگر اجرای احکام اعدام را افزایش داده است؛ به‌طوری که تنها در روزهای اول و دوم اسفندماه، ۱۷ تن از زندانیان اعدام شدند که ۱۰ نفر از آنان در زندان قزل‌حصار به دار آویخته شدند.

کشتار زندانیان صرفاً از طریق اعدام صورت نمی‌گیرد؛ متأسفانه در هفته گذشته، سه تن از زندانیان در زندان‌های ارومیه، لاجوردی ایرانشهر و دهدشت بر اثر نبود رسیدگی‌های پزشکی جان باختند. این وضعیت، جان بسیاری از زندانیان دیگر را نیز تهدید می‌کند. مرگ زندانیان بیمار به دلیل عدم رسیدگی پزشکی به‌موقع، چیزی جز «قتل سیستماتیک» نیست.

با افزایش اعدام‌ها و سرکوب گسترده زندانیان، جمعی از زندانیان زندان قزوین اعلام کردند که در راستای مقابله با احکام ظالمانه اعدام زندانیان سیاسی و غیرسیاسی، روز سه‌شنبه این هفته، هفتم اسفندماه، همسو با سایر اعضای کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» دست به اعتصاب غذا خواهند زد و تا توقف ماشین سرکوب و اعدام، این اعتصاب را در همراهی با کارزار ادامه خواهند داد.

طبق اخبار منتشرشده، روز یک‌شنبه پنجم اسفندماه، اعاده دادرسی زندانیان سیاسی مهدی حسنی و بهروز احسانی -که پیش‌تر به اعدام محکوم شده بودند- از سوی دیوان عالی کشور رد شد و این دو زندانی در خطر قریب‌الوقوع اجرای حکم اعدام قرار دارند.

این شرایط هولناک برای زندانیانی چون پخشان عزیزی و وریشه مرادی در زندان اوین، شریفه محمدی در زندان لاکان رشت و بسیاری دیگر نیز وجود دارد.

کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» پیش‌تر با انتصاب جعفر منتظری -دادستان سابق کل کشور- به ریاست دیوان‌عالی کشور، با توجه به سوابق او در حاکم‌کردن نهادهای امنیتی بر قوه قضائیه و نقض بیشتر استقلال دستگاه قضایی، احتمال «کانالیزه‌کردن پرونده‌های زندانیان» در دیوان و تعیین شعبات خاص برای تأیید احکام بی‌پایه و اساس دادگاه انقلاب را پیش‌بینی کرده بود. این انتصاب، ناکارآمدی این ارگان در تأمین دادرسی منصفانه را به‌طور کامل نمایان ساخت.

اعضای این کارزار در دفاع از «حق دادخواهی»، به‌ویژه برای شهروندانی که عزیزانشان از «حق حیات» محروم شده‌اند، خواهان آزادی تمامی دادخواهان در بند، به‌ویژه خانم ناهید شیرپیشه -معلم دادخواه و مادر جان‌باخته زنده‌یاد پویا بختیاری، معترض آبان ۹۸- هستند. متأسفانه او هفته گذشته در پی فشارهای زندان و نهادهای امنیتی دست به خودکشی زده است. بی‌تردید، روزی خواهد رسید که دادخواهی محقق شده و آمران و عاملان این جنایات محاکمه خواهند شد.

این کارزار تمامی احکام اعدام، صرف‌نظر از اتهامات منتسب به محکومان را قویاً محکوم می‌کند و برای پیشگیری و لغو مجازات اعدام در ایران از هیچ تلاشی فروگذار نخواهد بود. از این رو، از همه مدافعان حقوق بشر، فعالان سیاسی، مدنی، صنفی و وجدان‌های بیدار در ایران و سراسر جهان دعوت می‌کند تا برای لغو اعدام در ایران، همراه و متحد شوند و صدای زندانیان محکوم به اعدام باشند.

اعضای کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در هفته پنجاه‌وهفتم، روز سه‌شنبه هفتم اسفندماه ۱۴۰۳، در ۳۷ زندان زیر دست به اعتصاب غذا خواهند زد:o
زندان اوین (بند زنان، بند ۴ و ۸)، زندان قزل‌حصار (واحد ۳ و ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان تهران بزرگ، زندان خورین ورامین، زندان اراک، زندان خرم‌آباد، زندان اسدآباد اصفهان، زندان دستگرد اصفهان، زندان شیبان اهواز، زندان سپیدار اهواز، زندان نظام شیراز، زندان عادل‌آباد شیراز (بند زنان و مردان)، زندان برازجان، زندان رامهرمز، زندان بم، زندان کهنوج، زندان طبس، زندان جوین، زندان مشهد، زندان گنبدکاووس، زندان قائم‌شهر، زندان رشت (بند مردان و زنان)، زندان رودسر، زندان حویق تالش، زندان دیزل‌آباد کرمانشاه، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان کامیاران، زندان چوبیندر قزوین.

هفته پنجاه‌وهفتم
سه‌شنبه هفتم اسفندماه ۱۴۰۳
کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام»
#نه_به_اعدام

در حمایت از اعتصاب غذای زندانیان در ۳۷ زندان کشور (سه‌شنبه هفتم اسفندماه ۱۴۰۳) برای پنجاه و هفتمین هفته‌ی پیاپی، برقرار خواهد بود.

#اتحاد_علیه_آپارتاید_جنسیتی
‏‌ #سازمان_حقوق_بشر_ایران⁩    ‌ #سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام⁩
‏ ‌ #کارزار_جهانی_نه_به_اعدام_در_ایران⁩
‏  ‌ #نه_به_اعدام⁩

‏    ‌ #UnitedAgainstGenderApartheid⁩
‏    ‌ #NoDeathPenalty⁩
‏‌

‏جمهوری اسلامی از ‌ #اعدام⁩ برای هراس‌افکنی استفاده می‌کند. صدایمان را در مخالفت با تمام اعدام‌ها بلندتر کنیم.
‏‌ #شریفه_محمدی⁩
‏‌ #وریشه_مرادی⁩
‏‌ #پخشان_عزیزی⁩
‏‌ #WeProtestExecution⁩

‏شعبه ۳۹ دیوان عالی کشور درخواست اعاده دادرسی دو زندانی سیاسی به‌نام‌های بهروز احسانی اسلاملو و مهدی حسنی را که با اتهام «بغی، محاربه، افساد فی الارض، عضویت در سازمان مجاهدین، جمع آوری اطلاعات طبقه‌بندی شده و اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» محکوم به اعدام شده بودند، رد کرد.
کارزار جهانی نه به اعدام در ایران همگان را به تشدید مبارزه در اعتراض به صدور و اجرای احکام اعدام قرآنی خواند و خواهان لغو فوری این مجازات ضد انسانی است.

‏‌ #نه_به_اعدام⁩
‏‌
#کارزار_جهانی_نه_به_اعدام_در_ایران


https://t.me/no_to_execution_in_iran
تماس:
@NoToExecutions_Tamas

🟠آکسیون اعتراضی علیه اعدام و سرکوب در ایران

🔸️در حمایت از سه‌شنبه‌های اعتراضی و زندانیانی که در خطر اعدام هستند، گردهم می‌آییم تا علیه جنایات رژیم جمهوری اسلامی فریاد بزنیم.

📍 مکان: ایستگاه مرکزی قطار، Drottningtorget، گوتنبرگ
🕑 زمان: شنبه ۱ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۱۴ تا ۱۵

با هم علیه اعدام و سرکوب بایستیم!

✊ برگزارکننده: گروه زن، زندگی، آزادی – گوتنبرگ، سوئد

#نگذارید_قلبشان_از_تپش_بازایستد
#WeProtestExecution

پیام گوهر عشقی علیه اعدام ها به نشست کارزار جهانی نه به اعدام در ایران
‏‌ #نه_به_اعدام⁩
‏‌
#کارزار_جهانی_نه_به_اعدام_در_ایران


https://t.me/no_to_execution_in_iran
تماس:
@NoToExecutions_Tamas

بخش آلمان سازمان طرفدار صلح  «پکس کریستی» کفالت سیاسی سه زن در ایران را بر عهده گرفته است که در چنگ ماشین اعدام رژیم ایران گرفتار شده‌اند. هر سه زن بدون ارتکاب هیچ جرمی، صرفاً به دلیل فعالیت‌های شجاعانه خود در حمایت از دیگران، به اعدام محکوم شده‌اند. 
کفالت سیاسی این سه زن، به ابتکار بهرروز اسدی و با همکاری «جامعه بین‌المللی حقوق بشر» (IGFM) راه‌اندازی شده است. به عنوان مثال، اسقف کلگراف چندین کفالت را بر عهده گرفته است و همچنین مالو درایر، نخست‌وزیر پیشین، از این سه زن حمایت کرده است. علاوه بر آن، بسیاری از افراد از حوزه‌های مختلف جامعه، از جمله سیاستمداران و هنرمندان، به این ابتکار پیوسته‌اند تا پیام همبستگی را به جهان مخابره کنند.
یکی از مهم‌ترین بسترهای اعتراضی در این زمینه، «زن، زندگی، آزادی» است که از زمان قتل ژینا (مهسا) امینی، هر شنبه در خیابان‌ها حضور دارد. این جنبش، سکویی برای اعتراض علیه سیاست‌های اعدام در ایران و مطالبه آزادی زندانیان سیاسی است.
حمایت از این کارزار برای نجات جان زنان در ایران و اعلام مخالفت صریح با مجازات اعدام حیاتی است.

#شریفه_محمدی
#پخشان_عزیزی
#وریشه_مرادی
#نه_به_اعدام

‏نامه سکینه پروانه، زندانی سیاسی: وقتی کسی زیر حکم اعدام است نمی‌پرسیم چه کار کرده بود؟ به جای این سوال برای لغو مجازات اعدام یک‌صدا می‌شویم و در کنار خانواده‌های محکومان، بدون در نظر گرفتن اتهام‌شان «نه به اعدام» را فریاد می‌کنیم.

من سکینه پروانه، زندانی سیاسی که تا کنون حدود هشت سال از عمر خود را در زندان‌های مختلف جمهوری اسلامی و با زندانیانی با جرائم مختلف محبوس بوده‌ام، برای شما روایتی دارم از اجرای احکام مرگ و تاثیراتی که می‌تواند تا سال‌ها بعد حتا بر اطرافیان و آشنایانِ محکوم بر جای بگذارد.
طی این سال‌ها با محکومان به مرگ بسیاری با اتهامات سیاسی و غیرسیاسی زندگی کرده‌ام که بسیاری‌شان سربه‌دار شدند و بسیاری دیگر نیز هنوز در زندان هستند با سایه‌ی مرگ بر سرشان تحمل حبس می‌کنند.
یک زندانیِ محکوم به مرگ در تمام لحظات با تصور این‌که برای اجرای حکم صدایش بزنند زندگی می‌کند. هر بار که برای کاری به بیرون از بند صدایش می‌زنند، طناب دار را بر گردن خود می‌بیند. اگر دقایقی طولانی‌تر از حد معمول به بند برگردد، همبندیان تصور می‌کنند شاید قرار است دیگر برنگردد و برای اجرای حکم منتقل شده باشد.
ما هر روز و هر لحظه با سایه‌ی مرگ بر سرمان زندگی می‌کردیم. جمهوری اسلامی با برپا کردن چوبه‌های دار برای مخالفان سیاسی شروع به کار کرد و در سال‌های بعد که قدرت را به‌طور کامل در دست گرفت، افراد زیادی را با اتهامات غیرسیاسی به اعدام محکوم و سربه‌دار کرد.
در مرور تاریخچه‌ی جمهوری اسلامی شاهدیم صدها هزار نفر با اتهامات سیاسی و غیرسیاسی همچون مواد، قتل، سرقت، تجاوز و ... کشته شدند.
اعدام مجازاتی‌ست که حتا برای کسی که واقعا جرمی مرتکب شده است نیز باید متوقف شود. مجازات اعدام هرگز بازدارنده نبود. اما حکومت‌هایی که دچار فساد هستند و مشروعیتی ندارند، با استفاده از مجازات اعدام و مشروع نشان دادن آن، مخالفان سیاسی خود را نیز به راحتی حذف می‌کنند.
همان‌طور که در ایران شاهدیم، سالانه هزاران نفر با اتهامات مختلفِ غیرسیاسی کشته و سربه‌دار می‌شوند و این راه را برای کشتن مخالفان سیاسی نیز هموار می‌کند.
من هم‌اکنون در بند زنان زندان اوین با دو زندانی محکوم به اعدام هم‌بند هستم. وریشه مرادی و پخشان عزیزی که با سناریوسازی رژیم با حکم مرگ مواجه شده‌اند.
اخیرا احکام شریفه محمدی، مهدی حسنی و بهروز احسانی نیز در دیوان عالی کشور تایید شد و بسیاری دیگر مثل محمدجواد وفایی‌ثانی هر لحظه در خطر اجرای حکم هستند.
شنیدن این اخبار تکان‌دهنده باعث شد خاطرات زندگی با زنان محکوم به مرگ در ذهنم مرور شود.
سال گذشته و قبل از انتقال به اوین، یکی از همبندی‌هایم به نام منیره نوری‌کیا (زنی حدودا ۳۰ ساله) را بعد از حدود چهار سال تحمل حبس از بند خارج کردند. منیره متهم به قتل بود و «باید» مجازات می‌شد. اما چرا اعدام؟ یعنی جمهوری اسلامی نمی‌تواند انسان‌هایی را که مجرم هستند، بدون آن‌که به قتل برساند، محاکمه و مجازات کند!؟
منیره در ماه‌های آخر زندگی در تلاش بود از خانواده شاکی رضایت بگیرد اما به دلیل تخلفات کوچکی که در زندان داشت از حق تماس محروم بود و نهایتا بدون آن‌که بتواند با شاکی پرونده‌اش تماس بگیرد، سربه‌دار شد.
محبوبه روشندل نیز هنوز ۳۰ سالش نشده بود که سحرگاه یکی از روزهای شهریور ۱۴۰۲ درحالی‌که از ترس زبانش بند آمده بود و گردنش کج و قفل شده بود، کشان‌کشان از بند یک زندان وکیل‌آباد مشهد به سمت جایگاه اعدام برده شد.
بعد از رفتن منیره و محبوبه که دو نمونه‌ی اخیر از ده ها تجربه همزیستی‌ام با محکومان به مرگ است، فشارهای زیادی بر همه‌مان وارد شد که تاثیرات آن هرگز از ذهن‌مان پاک نشد و آجری دیگر بر دیوار بلند خشم و کینه‌مان نسبت به حکومت‌های جبار که با سرکوب و کشتن انسان‌ها قدرت خود را حفظ می‌کنند ایجاد شد.
برای لغو مجازات اعدام باید دست به دست هم بدهیم. مهم نیست محکوم به اعدام با چه جرمی و از چه نژاد و ملیتی است. ما باید برای لغو مجازات اعدام در برابر هر حکم مرگی بایستیم. ما باید با هم و یک‌صدا، در کنار خانواده‌های محکومان، بدون در نظر گرفتن جرم‌شان «نه به اعدام» را فریاد کنیم.
وقتی کسی زیر حکم اعدام است، نمی‌پرسیم چه کار کرده بود؟ به جای این سوال برای لغو مجازات اعدام یک‌صدا می‌شویم.

سکینه پروانه
زندان اوین
اسفند ۱۴۰۳

https://t.me/no_to_execution_in_iran/5576
#نه_به_اعدام
#stopexecutions

نمایندگان کانادایی، کفیل سیاسی پخشان عزیزی، وریشه مرادی و شریفه محمدی شدند

نمایندگان کانادایی، کفالت سیاسی پخشان عزیزی، وریشه مرادی و شریفه محمدی، سه زندانی زن محکوم به اعدام، را بر عهده گرفتند.

دو نماینده پارلمان و یک سناتور کانادایی، روز چهارشنبه ۸ اسفند، اعلام کردند که کفیل سیاسی این سه زندانی زن محکوم به اعدام در ایران را عهده دار شدند.

بنا بر این گزارش روبا غزال (نماینده مجلس از منطقه مرسیه)، الکساندر بولریس (نماینده مجلس از رزومون-پُتیت-پاتری) و جولی میویل-دشن (سناتور کانادایی) به ترتیب کفیل سیاسی پخشان عزیزی، وریشه مرادی و شریفه محمدی شده‌اند.

اگرچه کفالت سیاسی هیچ بار حقوقی و قانونی ندارد و فرد کفیل تنها از موقعیت سیاسی خود برای اطلاع‌رسانی درباره زندانی، به‌ویژه در مجامع بین‌المللی و اعمال فشار سیاسی بر حکومت ناقض حقوق بشر برای ترغیب و وادارکردن آن به رعایت حقوق بشر، استفاده می‌کند؛ اما فعالیت کفیل‌های سیاسی، نقض مهمی در اطلاع‌رسانی جهانی درباره زندانیان محکوم به اعدام دارند.

#شریفه_محمدی
#پخشان_عزیزی
#وریشه_مرادی
#نه_به_اعدام ‌

نماینده پارلمان ایتالیا در دفاع از پخشان عزیزی

#پخشان_عزیزی
#نه_به_اعدام

یکی از سناتورهای ایتالیا در حمایت از پخشان عزیزی

#پخشان_عزیزی
#نه_به_اعدام