سخنرانی حمید اخوی در هشتاد و دومین هفته سه‌شنبه اعتراضی

دوستان و یاران آزادی،

امروز در هشتاد و دومین سه‌شنبه اعتراضی، بار دیگر گرد هم آمده‌ایم تا صدایمان را علیه جنایت‌های رژیم اسلامی بلند کنیم. این هفته، نامی که بر زبان و دل همه ماست، نام شریفه محمدی است. زنی که نه تنها یک زندانی سیاسی، بلکه نماد و تبلور انقلاب «زن، زندگی، آزادی» است.

شریفه محمدی زنی است که زندگی‌اش را وقف مبارزه برای زنان کرد، برای آزادی، برای کارگران و برای ساختن جامعه‌ای عادلانه. او همانطور که خودش می‌گوید، عاشق زندگی است؛ نامش با زندگی پیوند خورده و زیستن برایش معنای مبارزه داشته است. زندگی برای او نه یک واژه، که یک عمل سیاسی بوده است: زندگی کردن در برابر مرگ‌طلبی رژیم.

شریفه محمدی برای آزادی ایستاده است. او یک فعال کارگری است که برای هدفمند ساختن مبارزه کارگران و برای سازماندهی و تشکیلات دست به عمل زد. همین جسارت و شجاعت است که امروز او را در برابر تیغ خونین اعدام رژیم قرار داده است.

اعدام شریفه محمدی نه فقط تعرض به یک زن، بلکه حمله به آرمان «زن، زندگی، آزادی» است. او در وجود خود هر سه واژه را معنا می‌کند: زن است و برای زنان می‌جنگد؛ زندگی را دوست دارد و از مرگ نمی‌ترسد؛ و برای آزادی طبقه کارگر و مردم ستمدیده ایران سازمان می‌دهد.

ما اینجا ایستاده‌ایم تا بگوییم: اعدام شریفه محمدی، اعدام انقلاب است؛ و ما نمی‌گذاریم انقلاب ما را اعدام کنند. صدای شریفه، صدای همه زنان، کارگران و آزادی‌خواهان ایران است.

یاران، شریفه تنها نیست. ما به نام او، به نام همه زندانیان سیاسی، و به نام مردمی که در ایران جانشان را برای آزادی می‌دهند، فریاد می‌زنیم: نه به اعدام، نه به جمهوری اسلامی!

#نه_به_اعدام
#سه_شنبه_های_نه_به_اعدام

مالمو – سوئد، ۲۸ مرداد ۱۴۰۴ (۱۹ اوت ۲۰۲۵)
آکسیون اعتراضی در حمایت از کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام و در مخالفت با حکم اعدام شریف محمدی

#نه_به_اعدام
#شریفه_محمدی

رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی در آستانه سالگرد کشتار تابستان ۶۷، بار دیگر بخشی از جنایات خود را به پارکینگ تبدیل کرد. چند هفته پیش، شهرداری تهران با استفاده از ماشین‌آلات راه‌سازی و با حضور گسترده مأموران امنیتی، قطعه ۴۱ بهشت زهرا ــ که محل دفن بسیاری از مخالفان سیاسی در دهه شصت بود ــ را تخریب و به پارکینگ عمومی تبدیل نمود.

این نخستین بار نیست که محل گورهای دسته‌جمعی در شهرهای مختلف از بین برده می‌شود؛ پیش‌تر در مشهد و اهواز نیز چنین اقداماتی انجام شده و محل دفن قربانیان تغییر کاربری یافته است. همچنین سال‌هاست زمزمه تعطیلی زندان اوین و تبدیل آن به کاربری‌های دیگر به گوش می‌رسد.

هدف این اقدامات، پاک کردن آثار جنایت از حافظه تاریخی جامعه است؛ اما این زخم‌ها هرگز از یاد مردم ایران و تاریخ ما پاک نخواهد شد.

از شبکه‌های محترم کارزار و شبکه زندانیان سیاسی درخواست می‌کنم نسبت به این اقدام جنایتکارانه واکنش نشان دهند.

جاوید طهماسبی- زندانی سیاسی سابق

#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم