‍ 🖌تداوم کارزار “سه‌شنبه‌های نه به اعدام” در هفته شصت‌وهفتم در ۴۱ زندان مختلف

حکومت اعدام و سرکوب در هفته‌ای که گذشت، ۲۹ زندانی را به دار آویخت. روز دهم اردیبهشت‌ماه، ۱۵ زندانی و روز چهاردهم اردیبهشت‌ماه، ۹ زندانی اعدام شدند. به این ترتیب از ابتدای سال تاکنون ۱۵۴ تن به دار آویخته شده‌اند.
حاکمان مستبد در اقدامی سبعانه، یک شهروند به نام عظیم فرخ‌وند را که به همراه جمعی از مردم دزفول در تجمع اعتراضی علیه اعدامِ دو زندانی شرکت کرده بود، با شلیک گلوله جنگی به قتل رساند. از نظر کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام، وی اولین جان‌باخته “نه به اعدام” از ابتدای شروع این کارزار است. یادش را گرامی می‌داریم و تاکید می‌کنیم تا زمانی که این حکومت بر سر قدرت است، به هیچ قیمتی از اعدام کوتاه نمی‌آید.

کارزار “سه‌شنبه‌های نه به اعدام” هشدار می‌دهد در موقعیت کنونی که حکومت ایران در بن‌بست‌های داخلی و بین‌المللی قرار گرفته، از اعدام به‌عنوان اصلی‌ترین عامل سرکوب استفاده می‌کند تا به این ترتیب مانع شکل‌گیری حرکت‌های اعتراضی و قیام مردم به ستوه‌آمده شود. بنابراین ضروری است که نهادها و سازمان‌های حقوق بشری بین‌المللی، دولت‌های خود را ملزم کنند که روابط خود با حکومت ایران را مشروط به لغو اعدام نمایند؛ زیرا حربه اعدام در دست این استبداد از هر سلاحی خطرناک‌تر است.

از طرفی ما هم‌چنان از تمام اقشار اجتماعی می‌خواهیم به هر شکل ممکن متحد و یکصدا علیه اعدام بایستند.

کارزار “سه‌شنبه‌های نه به اعدام”، سه‌شنبه شانزدهم اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴، در ۴۱ زندان زیر برای شصت‌وهفتمین هفته در اعتصاب غذا خواهند بود:

زندان اوین (بند زنان، بند ۴ و ۸)، زندان قزلحصار (واحد ۳ و ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان تهران بزرگ، زندان خورین ورامین، زندان چوبیندر قزوین، زندان اراک، زندان خرم‌آباد، زندان اسدآباد اصفهان، زندان دستگرد اصفهان، زندان شیبان اهواز، زندان سپیدار اهواز (بند زنان و مردان)، زندان نظام شیراز، زندان عادل‌آباد شیراز (بند زنان و مردان)، زندان زاهدان (بند زنان)، زندان برازجان، زندان رامهرمز، زندان بهبهان، زندان بم، زندان کهنوج، زندان طبس، زندان مشهد، زندان گنبدکاووس، زندان قائم‌شهر، زندان رشت (بند مردان و زنان)، زندان رودسر، زندان حویق تالش، زندان ازبرم لاهیجان، زندان دیزل‌آباد کرمانشاه، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان میاندوآب، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان سنندج و زندان کامیاران.

هفته شصت‌وهفتم
شانزدهم اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴
کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام

چه کردید با مردم‌ ؟!

مهشید، دختر «بیژن‌ پورقناد» از مفقود شده‌های جنایت بندر رجایی‌ در صفحه اینستاگرامش نوشته:

«مشهور شدی بابا
اسمت تو گوگل اومده بالا
همه دنبال ردی از تو اند
پریروز رفتم پزشک قانونی ازت خبر بگیرم
نذاشتن برم تو
من باید بیشتر التمالسشون میکردم بابا، اما مستاصلم بابا، نتونستم جلوی نگهبانش زیاد گریه کنم
کاری از دستم بر نمیاد بابا
نمیدونم شاید چون بی حجاب بودم و زیاد گریه نکردم رام ندادن
تنهام بابا
نمیتونم باهاشون بجنگم میترسم حتی تکه ای از تو رو هم بهم ندن
قلب منم مثل تو تیکه تیکه ست بابا
نباید منو با این مسئولیت تنها میذاشتی
یادته هربار ازم میپرسیدی مشکلی نداری؟ مشکل دارم بابا، یه مشکل به بزرگی دنیا که فقط تو میتونی حلش کنی
قلبم درد میکنه دیگه نمیتونم تحمل کنم
توروخدا بیا از این خواب بیدارم کن
بگو همه چی دروغ بوده
نمیدونم چیکار باید بکنم بابا، قلبم پاره میشه وقتی فک میکنم که شاید از تو یه دست و یه پا هم بهمون نرسه
با تو چیکار کردن بابا

#بندرعباس


از معدن تا بندر/ محل قتل کارگر

‍ ‍ 🔴 گزارش مراسم روز جهانی کارگر (۱ می) در زندان زنان اوین 

زندان زنان اوین در سال جاری، مراسم روز جهانی کارگر را با برنامه ای شامل  سخنرانی ها ، فعالیتهای فرهنگی، و ارائه و گفت و گو  برگزار کرد. این مراسم که با هدف بزرگداشت تاریخ مبارزات کارگران در جهان و بررسی چالشهای اقتصادی-اجتماعی ایران و جهان ترتیب داده شد، در دو بخش اصلی اجرا گردید. 

بخش اول: سخنرانیها، تاریخچه نگاری و استراحت و پذیرایی
🚩 آغاز با گروه سرود
مراسم با اجرای گروه سرود  آغاز شد. گروه سرود ترانه انگلیسی «نان و گل های سرخ» (Bread and Roses) را  همخوانی و اجرا کردند.
این ترانه که در سال ۱۹۱۱ توسط جیمز اوپنهایم سروده شد، به نمادی جهانی از مبارزات کارگران برای دستمزد عادلانه (نان) و زندگی شرافتمندانه (گلهای سرخ) و صلح تبدیل شده است.

🚩  نسرین خضری، فعال کارگری که در سال ۱۳۹۸ به اتهام حضور در مراسم روز کارگر به ۵ سال حبس محکوم شده، در ادامه تاریخچه ی روز ۱ می و علت نامگذاری آن به عنوان روز جهانی کارگر را تشریح کرد. او در انتها بر اتحاد کارگران به عنوان اتحادی جهانی تا رفع هرگونه استثمار ، ستم و تبعیض تاکید کرد
ایشان تاکنون نزدیک به سه سال بدون حتی یک روز مرخصی در زندان به سر می برد.

🚩 تحلیل وضعیت اقتصادی ایران:
   دو تن از هواداران سازمان به تشریح بحرانهای اقتصادی ایران پرداختند. موضوعات مطرح شده شامل تورم افسارگسیخته، فساد سیستماتیک، وضعیت معیشتی نامناسب کارگران، بیثباتی اقتصادی، استثمار نیروی کار، و فقر گسترده بود.

🚩 تاریخچه اعتصابات کارگری توسط ناهید خداجو ارائه شد:
ناهید خداجو، فعال کارگری و زندانی سیاسی دهه ۶۰، که محکومیت خود را در زندان اوین به دلیل حضور در بزرگداشت ۱می سال ۹۸ سپری میکند، گاه شماری مفصل از اعتصابات کارگری از سال ۱۳۵۵ منتهی به انقلاب ۱۳۵۷ و نیز فراز و فرودهای دهه های بعدی آن ارائه داد.
از جمله میتوان به سرکوب شوراهای کارگری در دهه شصت ، اجرای برنامه های اقتصادی سرمایه داری در ایران و تاثیر آن بر جنبش کارگری از دهه ۷۰ و ۸۰ به بعد و نیز شدت گرفتن جنبش های ‌کارگری در سال های اخیر و متعاقبا سرکوب تشکلات کارگران و جلوگیری از هرگونه تحرک کارگری با ذکر مثال های تاریخی اشاره کرد.

🏳 استراحت و بازدید از اسناد تاریخی 
    پس از پایان بخش اول، از زندانیان پذیرایی شد،  برخی از زندانیان فرصت یافتند تا نگاهی به اسنادی تاریخی مکتوب از جمله خلاصه ای از  «گاهشمار اعتصابات و اعتراضات کارگری ایران از ۱۲۸۵ تا ۱۳۹۷» بیندازند که به صورت کاغذ دیواری در دسترس قرار گرفته بود.
این اسناد ادوار مختلف اعتراضات کارگری و جزئیات رویدادهای کلیدی را دربرمیگرفت.

بخش دوم: فعالیتهای فرهنگی و بحثهای نظری 
🚩 رقص کردی نماد مقاومت و زندگی:
بخش دوم با اجرای پرشور رقص کردی توسط گروهی از زندانیان آغاز شد. این رقص که با آهنگ محلی کُردی همراه بود، حضار را به وجد آورد و با تشویق آنان همراه شد.

🚩 یکی از زندانیان با تمرکز بر شکل گیری طبقات اجتماعی در تاریخ و ترسیم چشم اندازی از آینده خاورمیانه در رفع تبعیض، ستم و استثمار سخنرانی خود را ارائه داد .
در  ادامه ارائه ای جداگانه حول پرسش کارگر کیست؟ ضرورت اعتصابات کارگری در تاریخ برای احقاق مطالبات کارگران صورت گرفت و در نهایت به طور مختصر حول مفهوم تضاد به عنوان مفهومی کلیدی نه تنها در سطح روش شناسی بلکه به عنوان مفهومی هستی شناختی سخن رفت.

🚩 در انتها، انیشا اسداللهی معلم و مترجم به مفهوم بی ثباتی ، معنا و پیامدهای بی ثباتی در کار و زندگی پرداخت. علاوه بر بی‌ثباتی همیشگی در جهان سرمایه‌داری، در الگوهای نئولیبرالی و پسانئولیبرالی این مفهوم دچار خصلت مضاعف و مفهوم کار دچار بحران شدت و نیروی کار از درون منشق و منزوی شده است.
از این رو نیازمند نگاهی نقادانه بر مفهوم کار در راستای اتحاد همه جانبه زحمتکشان هستیم.

امروز ۱۶ اردیبهشت چهارصدچهار همزمان با #سه_شنبه_های_نه_به_اعدام تعدادی از خانواده های زندانیان سیاسی محکوم به اعدام با در دست داشتن تصاویر عزیزانشان و نوشته های #نه_به_اعدام خواستار لغو احکام اعدام این زندانیان سیاسی شدند. زندگی حق همه است.
پنج زندانی سیاسی محکوم به اعدام #وحید_بنی_عامریان #بابک_علیپور #پویا_قبادی #اکبر_دانشورکار و #سید_محمد_تقوی برای اننتقال اجباری به زندان قزلحصار محل اعدام ها تحت فشار هستند و تلفن و کارت بانکی آنها قطع شده .

#نه_به_اعدام
#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام

شصت‌وهفتمین  هفته از کارزار «سه‌شنبه‌های نه به  اعدام». در این سه‌شنبه  زندانیان در ۴۱ زندان کشور، در اعتراض به اعدام‌ها، دست به اعتصاب غذای گسترده زدند.

طبق امار سازمان حقوق بشر ایران
در ماه آوریل ۲۰۲۵، دست‌کم ۱۱۰ نفر از جمله سه زن، ۴ شهروند افغان، ۳۵ شهروند بلوچ، ۶ شهروند کُرد و یک شهروند عرب در زندان‌های مختلف ایران اعدام شدند. همچنین تعداد اعدام‌ها در چهار ماه نخست سال جاری میلادی در مقایسه با دوره مشابه در سال ۲۰۲۴، رشد ۷۵ درصدی داشته است.


‏‌ #اتحاد_علیه_آپارتاید_جنسیتی⁩
‏‌ #سازمان_حقوق_بشر_ایران⁩
‏‌ #کارزارجهانی_نه_به_اعدام_در_ایران⁩
‏‌ #سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام⁩ 
‏‌ #نه_به_اعدام⁩
‏ ‌  ‌ #NoDeathPenalty⁩

۳۶۴ روز
گروه پلتفرم (یادبود) هم صدا با زندانیان ۴۱ زندان ایران همزمان با شصت و هفتمین سه‌شنبه نه ، به ، اعدام ، روبروی ایستگاه قطار اسلو حضور داشت

۶ مه ۲۰۲۵
#نه_به_اعدام
#کارزار_جهانی_نه_به_اعدام_در_ایران


https://t.me/no_to_execution_in_iran
تماس:
@NoToExecutions_Tamas

بیانیه «انجمن زن، زندگی، آزادی» درباره ازسرگیری فعالیت‌های کنسولی ایران در آلمان
بیانیه مطبوعاتی
از سوی انجمن زن، زندگی، آزادی
تاریخ: ۶ مه ۲۰۲۵
جمهوری اسلامی ایران فعالیت‌های کنسولی خود را به‌صورت خزنده در آلمان از سر گرفته است
هشدار انجمن زن، زندگی، آزادی نسبت به بازگشت تدریجی ساختارهای سرکوب در خاک آلمان
فرانکفورت  – بنا بر اطلاعات دریافتی از سوی انجمن زن، زندگی، آزادی، جمهوری اسلامی ایران اخیراً اقدام به ازسرگیری فعالیت‌های کنسولی خود در آلمان کرده است؛ این در حالی‌ است که کنسولگری‌های ایران در هامبورگ، فرانکفورت و مونیخ ماه‌ها پیش بنا به دستور رسمی دولت آلمان بسته شده بودند. به تازگی فعالیت‌هایی در ساختمان کنسولگری پیشین ایران در هامبورگ مشاهده شده و گفته می‌شود برنامه مشابهی برای روز جمعه آینده در فرانکفورت نیز در دستور کار است.
وزارت امور خارجه آلمان در پاسخ به پرسش‌ها اعلام کرده است که این کنسولگری‌ها همچنان به‌طور رسمی بسته هستند، اما سفارت ایران در برلین از نظر حقوقی این اختیار را دارد که به‌صورت موقت خدمات کنسولی را در نقاط مختلف ارائه دهد.
به گفته‌ی بهروز اسدی، سخنگوی انجمن زن، زندگی، آزادی:
«آنچه اکنون شاهد آن هستیم، تلاشی خزنده برای بازگشایی مجدد کنسولگری‌ها با همراهی پنهان یا سکوت مقام‌های آلمانی است. این اماکن در گذشته نه تنها خدمات کنسولی ارائه نمی‌دادند، بلکه عمدتاً به‌عنوان پوششی برای فعالیت‌های اطلاعاتی، امنیتی و تهدید و تعقیب مخالفان جمهوری اسلامی در خارج از کشور عمل می‌کردند.»
این انجمن ضمن هشدار نسبت به مخاطرات امنیتی و ضددموکراتیکی این روند، از دولت آلمان می‌خواهد که با هرگونه احیای زیرساخت‌های رژیم جمهوری اسلامی در خاک آلمان، که فراتر از امور کنسولی عمل می‌کنند، برخورد جدی و قاطع انجام دهد.
اسدی در ادامه می‌افزاید:
«ما وظیفه داریم با صدای بلند اعلام کنیم: آنچه در این ساختمان‌ها اتفاق می‌افتد، صرفاً امور اداری و کنسولی نیست، بلکه بخشی از شبکه سازمان‌یافته‌ای است که منافع جمهوری اسلامی را در اروپا پیش می‌برد – نه منافع مردم ایران.»
انجمن زن، زندگی، آزادی از همه ایرانیان شریف و آزادی‌خواه دعوت می‌کند تا نسبت به این تحولات هوشیار باشند و با بازگشت تدریجی ساختارهای سرکوب رژیم در اروپا مقابله کنند. اطلاعات تکمیلی در صورت دریافت، در اختیار عموم قرار خواهد گرفت.
اطلاعات تماس رسانه‌ای:
از طرف انجمن زن، زندگی، آزادی
بهروز اسدی