گوهردشت کرج
بعد از یورش نیروهای سرکوبگر توسط مردم گوشمالی داده شده و موتور سکلت های نیروهای سرکوبگر را آتش زدند!

۱۰ مرداد- کرج:«ملت گدایی می‌کنه آقا خدایی می‌کنه»

۱۰ مردادماه: فریاد «مرگ بر دیکتاتور» در کرج

۱۰ مردادماه: شاپور جدید اصفهان صحنه جنگ تن به تن مردم با سرکوبگران... مردم با اتحاد خود انها را به عقب راندند...

تا دیکتاتور رو کاره قیام ادامه داره!

حسن صالحی

این یکی از شعارهایی بود که مردم کرج در اعتراضات خیابانی خود در نهم مرداد ماه سر دادند. معنی این شعار فقط این نیست که مبازرات مردم تا سرنگونی جمهوری اسلامی بطور مستمر ادامه خواهد داشت. معنای این شعار این هم هست که مردم تصمیم گرفته اند قیام کنند تا در مقام حل کننده معضلات و مشکلاتی که بدان دچار هستند، قرار گیرند.

مردم به درست دیده اند که حاکمیت هیچ علاجی برای مشکلات متعدد آنها از جمله گرانی و بیکاری و کم آبی و کم برقی و حقوق های معوقعه و دستمزدهای چند برابر زیر فقر و ناامنی شغلی و غیره ندارد و تنها در فکر ابقای حاکمیت خود و مشتی اقلیت مفتخور است. مردم به خوبی می دانند که جمهوری اسلامی بانی اصلی بسیاری از مشکلات آنهاست. حاکمان، مسئولیتی در قبال این وضع اسفبار اقتصادی بعهده نمی گیرند و با رجز خوانی و حرف های پوچ و مهمل کاسه "صبر" مردم را به محک آزمایش می گذارند.

مردم در اعتراضات روزمره خود دارند به نقد عملی جمهوری اسلامی می پردازند و او را عملا کنار می گذارند. اتوریته و اقتدار حکومت دارد فرو می ریزد. کل قدرت سیاسی از بام بیت رهبری به کف خیابان ها پرت شده است. مردم دارند متقاعد می شوند در اموری دخالت کنند که قبلا از آن منع می شدند. وقتی از قیام صحبت می شود مرتجعین و حکومت از "هرج و مرج" حرف می زنند. ولی قیام پاسخ مردمی است که می خواهند با بزیرکشیدن کسانی که بر آنها حکومت می کردند و زندگی شان را به خاک سیاه نشاندند، اوضاع را به نفع خود تغییر دهند. این خود محصول سازمایافتگی مردم  و اراده مشترک آنها برای اداره امور جامعه است. جمهوری اسلامی چه با ملایمت و چه با زبان سرکوب از پس این مردم بر نخواهد آمد. استیصال و درماندگی جمهوری اسلامی نشانه قدرت مردم است. و قدرت مردم با قیام پیروزمند و اعمال اراده متشکل خود آنها می تواند خواسته های مردم را عملی کند.

نامه سرگشاده زانیار مرادی از زندان به مناسبت دهمین سال بازداشت

زانیار مرادی، زندانی سیاسی محکوم به اعدام که از تاریح ۱۴ مردادماه ۱٣٨٨ در زندان بسر می برد،

نامه سرگشاده زانیار مرادی از زندان به مناسبت دهمین سال بازداشت

زانیار مرادی، زندانی سیاسی محکوم به اعدام که از تاریح ۱۴ مردادماه ۱٣٨٨ در زندان بسر می برد، به مناسبت دهمین سالگرد بازداشت خود نامه‌ای سرگشاده از زندان رجایی شهر کرج منتشر کرده و در متن این نامه به سختی که در این ده سال بر وی گذشته سخن گفته است.

متن نامه زانیار مرادی زندانی سیاسی محکوم به اعدام⤵️⤵️

«ای معنای زندگیم

مدت ها بود می خواستم برایت بنویسم اما نمی دانستم چگونه و با چه زبانی. که گر زبانی هم باشد درمانده بودم از پیدا کردن قلمی، که بتوانم رنگ زیستنم با تو را به تصویر بکشم. نوشتنی که مصادف شد با غم از دست دادن پدرم که مرا سرگردان از پناه بردن به ناکجاآباد رهسپار کرد. ناکجاآبادی که مانده ام چگونه تسکینی برای آن بیابم. اکنون در این سرگردانی بیشتر از هر زمانی نیاز دارم دردهای رسوخ شده در سینه ام را به تصویر بکشم و از ناگفته هایی که دلی را برای همدرد شدنم نیافته ام سخن بگویم.

در این ده سال ننوشتنم از تو و فرو رفتن در خویشتن، مانده ام که از کجا با تو هم کلام شوم. از غم دوریت بگویم یا از شکنجه ها و با مرگ زیستنم؟ یا شاید هم از دلتنگی هایم در کوچه پس کوچه های مریوان و آرامش دل انگیز آبیدر و زریبار که از حسرت ده ساله اش تنها نامش برایم باقی مانده است. یا از دیده ام بگویم که همسان کوهسالان دوستش دارم و تمامی شکنجه ها و دوری ها و شبانه با مرگ زیستن ها به امید در آغوش کشیدنش هیچ می شود. یا شاید هم از مادری بگویم که زیستن برایش ساختن و سوختن با دردهای بی پایانی بود و جز اشک های خونینی که لبخند را برای چهره اش غریبه کرده بود و این روزها با ترور پدر تنهاتر و خسته تر از تمامی این سالیان به انتظار نشسته است.

از هر چه که بخواهم بنویسم رنگ و بویی جز درد نخواهد داشت، درد هایی که ناخواسته در این ده سال، وجودم را فراگرفته است. تنها راه رهایی دردهایم از این روزهای پر از درد برابر است با زیباترین روز زیستنم که روزی جز زادروز تو نیست. تبریک گفتن این زادروز، بدون هرگونه در آغوش کشیدنی، و دیداری یا بوسه ای در ده سال اسارتم از من گرفته شده و تنها تصور بوی عطر تن تو است که می تواند مرا از این دردها دور و ذهنم را آزاد و دستانم را رها کند و اینگونه چشمانم را می بندم و تو را در آیینه می بینم، و با چشمان در آیینه نشسته ات اینگونه سخن می گویم.

نازنینم که بی تو دریایی از خون در سینه دارم

این روزها که بیش از سه هزار و سیصد روز اسارتم همسان با دوری از تو شده است، به جای لمس کردن دستان تو، دستانم را میله های آهنین به جرمی ناکرده پوشانده است و دیدگانم به اجبار سیم های خاردار و دیوارهای بلند زندان را نظاره گر شده است که بجز به آغوش کشیدنت در خیال شبانه ام چیزی برایم باقی نمانده است. در این شبانه های بی پایان در خود فرو رفته ام و مانده ام. عاشقانه های فروغ را که با تو تولدی دوباره یافتم را برایت به تصویر بکشم یا شبانه های شاملو را. شاید با آن ها، عشق و آزادی برایم با تو معنا پیدا کند و اینگونه چشمانم را به سروده های شاملو می سپارم و آیدایش که درخت و خنجر و خاطره اش بود؛ با نام تو آینه ام می شود و شبانه هایش که سرور عشق و زندگی و مقاومت است با تو معنایی ابدی پیدا می کند.

نازنینم، رویایی ترین رویای زندگیم

دست هایت را در دست هایم می بینم و با تو همنشین زیبایی های آبیدر و زریبار می شوم و با بوسه های بی پایانی در وزش نسیم دل انگیز غروبش تمامی رنج ها ودردهایم را به فراموشی می سپارم و تلخی های زیستن بر این زمین پر از جنگ و خون را با تو به بادی می سپارم. در نگاههایت، زیستن با تو را در جهانی بدون خشم وخون و جهانی که در آن انسانیت بالاترین معنای زندگی می شود را تصور می کنم. در این رویای سخت اما نه چندان دور همراه با تو، همرقص تمام کودکانی می شوم که دستانشان بوی صلح را برایمان به ارمغان بیاورد و جز شادی و خنده چیزی بر لبانشان نباشد.

وقتی که خاطرات گذشته در دل خاموشم بیدار می شوند به یاد آرزوهای در خاک رفته و غم های کهن، روزگاران از کف رفته را در روح خود زنده می کنم. با دیدگانی اشک بار یاد از عزیزانی می کنم که دیری است اسیر شب جاودان مرگ شده اند. و این بار با یاد آنان در باد با تو پرواز می کنم و با تو از به خون غلتیدگان پادگان سنندج می گذرم و در میان غرش گلوله ها و در غبار مرگ آلود بمب های شیمیایی سردشت و حلبچه، رهسپار سنجار سیه پوش از هجوم ارتجاع می شوم. و باز در این پرواز بی پایان با مقاومتی از جنس کوبانی و عفرین همراه می شوم و دوباره با بالهای زخمی در بی سرانجامی فریادهای رهایی از قاتلین نامرئی ۱۸ تیر به خون نشسته تا به فریاد در خون غلتیدگان دی ماه ۹۶، پرواز بی پایانی را از سر می گیرم. با تو بالهایم هیچ گاه خسته نخواهد شد.

نازنینم، ای زیباترینم، ای عشق

ادامه👇👇👇

این خطوط در هم تنیده برایم چیزی جز رویا نیست و تصور با تو بودن در آینده ای نامعلوم برایم رویایی ترین رویایی است که جز به رویا بودنش به چیز دیگری نمی توانم دلخوش باشم. در این دلخوشی و گذر از تمامی بوسه ها و درآغوش کشیدنت روزی را به تصویر می کشم که در نبود مهربانی های پدرم و جای خالی رقص و پای کوبیش در پیوند ابدی با تو، پیوندی قلبی خواهم پیوست. پیوندی نه به معنای قرار دادی اش، بلکه به معنای تعهدی از عمق وجودمان که قلب هایمان را برای همیشه از آن هم خواهد کرد و امید زنده بودنم جز آن روز، روز دیگری نیست.

عزیزکم
نامه هایم را به آتش بکش
چرا که شعرهایی در آن برایم سروده ای
دارها را برپا دار
که اینجا انسان ها را
تنها برای کلامی
به دار می کشند

بانوی من
تو اگر سرود سبزت را بخوانی
خار به چشمانت می کشند
و تیع بر گلویت می گذارند
و آتش می گذارند
به خرمن سیاه گیسوانت

زانیار مرادی، زندانی رجایی شهر

تظاهرات امروز در اهواز
خیابان نادری
۱۱ مرداد

۱۱ مردادماه، شیراز خیابان داریوش: مردم جان لب رسیده شعار می‌دهند: «سرکوب اثر ندارد»/ مقاومت شدید مردم

#اعتراض_سراسری
#اعتصاب_سراسری

امروز، ۱۱ مرداد؛ معترضان به گرانی و بیکاری در #شیراز شعار می‌دهند: "مرگ بر دیکتاتور"

🔴کلیپ روز:
تازه ترین کلیپ های اعتراضات مردمی در شهر های مشهد - شیراز- اصفهان و کرج
۱۱ مرداد ۱۳۹۷-۱ آگوست ۲۰۱۸

🔴کلیپ روز:
کلیپ دوم از اعتراضات پنجشنبه ۱۱ مرداد ۱۳۹۷
تازه ترین کلیپ های اعتراضات مردمی در شهر های مشهد - شیراز- اصفهان و کرج
۱۱ مرداد ۱۳۹۷-۱ آگوست ۲۰۱۸

عکس از مقاومت و ایستادگی مردم شاپور اصفهان ۱۱مرداد

یه اختلاس کم بشه مشکل ما حل میشه
این است صدای ملت نه ذلت نه ذلت

شعار مردم جان به لب رسیده #مشهد در #تظاهرات_سراسری11 مرداد

شیراز
فیلم دوم از ایستادگی زن شجاع در میان لشکر سرکوبگران حکومت اسلامی

۱۱مرداد

کرج. ۱۱ مرداد

سیل عظیمی از معترضین در خیابان معلم و فرعی های منتهی به این خیابان تظاهرات گسترده ای را شروع کرده اند

کرج تظاهرات اوج دیگری گرفته است۱۱مرداد۹۷

درگیری شدید بین مردم ونیروهای سرکوبگر در جریان است

گوهردشت کرج
خامنه ای حیا کن مملکتو رها کن

تظاهرات مردم تهران

۱۱ مرداد ۹۷

قرچک زیباشهر
خیابان دوازده متری. ۱۱ مرداد