⬅️ دومین پنل نشست گفت و‌ گو با عکاسان - یکشنبه ۱۷ آذرماه ۱۳۹۸ - ساعت ۱۷ الی ۱۸

مدیریت پنل : بهنام صدیقی
هنرمندان: نرجس نادری نژاد، عرفان دادخواه و امید امیدواری

@nipse

⬅️ نشست نقد و بررسی نمایشگاه - یکشنبه ۱۷ آذرماه ۱۳۹۸ - ساعت ۱۸/۱۵ الی ۲۰

⬅️ با حضور شورای هنر و دبیر هشتمین دوره


@nipse

⬅️ نگاهی به مجموعه عکس « داستان اسب غمگین»

عکاس: مهدی مرادپور
سال تولید: ۱۳۹۶-۱۳۹۵

⬅️ استیتمنت:
از گذشته های دور اسب جایگاه ویژهای در این سرزمین داشته، گویی اسب تاریخ را همراه ما دویده است و این پایان راه نیست و اسب همچنان در تاریخ میتازد. اما رفتار انسان با طبیعت و به صورت جز با اسب تغییر کرده است. بیرون راندن هرچیز از محیط پیرامونی و بدل کردنِ آن به شیای تنزل یافته، بیانگر این نکته است که بشر همواره در طول اعصار مختلف میل به برده داری* را در خود نگاه داشته و با گذشت زمان تنها نوع بهره کشی تغییر شکل یافته و نه کلیت آن. استفاده از اسب به عنوان کالایی لوکس نه مرکبی برای جابه جایی در طبقات بالادست اجتماع دیده میشود. این بهره كشي از اسبها صرفا برای نشان دادن مهارتهاي اسبدوانی از آنجا سرچشمه میگیرد که بشرِ جدید تمایل دارد همه چیز و همه چیز را به خدمت خویش در آورد.
كوچ دادن اسبها از دشتهاي سبز و پهناور به اتاقكهاي كوچك و تاريك نظر مرا به سوی این اسبهای غمگین جلب کرد. * بردگی وضعیتیست که موجود زنده، چه برای تولید، چه برای لذت، چه برای سودجویی یا هر چیز دیگری در خدمت موجود زنده ی دیگری در می آید.

@nipse

⬅️نگاهی به مجموعه عکس«میگرن»

عکاس: سجاد دادپور
سال تولید: ۱۳۹۴

⬅️استیتمنت:
به زیر پا انداختن معجر (شال، روسري) از سنت دیرینه زنان عزادار در کوهپایه های آذربایجان است. در روزهای ماه محرم، زنان عزادار معمولاً در کنار مسیر آبراه ها به انتظار دسته های عزاداری می نشینند. آنانی که نذر دارند با سلام و صلوات به استقبال می روند و پیش از رسیدن مردان، معجرهای خودشان را روی زمین فرش می کنند یا به آب می اندازند. معجرها به رغم همه رنگ های خود نشانی از درد و امید دارند.

@nipse

‍ ⬅️نگاهی به مجموعه عکس«المانهای شهری»

عکاس: نرجس نادری نژاد
سال تولید:۱۳۹۸-۱۳۹۶

⬅️استیتمنت:

ﺍﻟﻤﺎﻥ ﯾﺎ ﻧﻤﺎﺩ ﺷﻬﺮﯼ پیکرهای است که در آن از ﻭﯾﮋﮔﯽﻫﺎﯼ ﺩﺭﻭﻧﯽ ﺣﺠﻡ ﻭ ﺍﺷﮑﺎﻝ ﻫﻨﺪﺳﯽ استفاده میشود. این نوع بناها برپایه مفاهیم، سنت، فرهنگ، هویت و تاریخ شهر استوار شده‌است. المان در شهرهای امروزی جزو جدایی ناپذیر و از مشخصههای اصلی بصری شهر است و جلوهای است از گذار در دورههای مختلف تاریخی.
امروزه این المانها کارکردی برای شهرها مانند موزهها، بناها و ...پیدا کردهاند. مسئولان تصمیم میگیرند تا از این المانها هستی جدیدی کسب کنند و یا هویت تاریخی را استمرار بخشند. در سالهای اخیر شهرداری در آغاز سال جدید اقدام به نصب المانها در سطح شهر میکند و در اواخر بهار به دلایل تغییر رویدادها، مناسبتهای مختلف، روزهای خاص یا به دلیل فرسوده شدن المانها آنها را جابجا میکند. در اکثر این المانها از متریال با کیفیت پایین استفاده میشود چرا که اساسا این گونه المانها طول عمر کوتاهی دارند و در چرخه تولید و باز تولید مداوم و سیریناپذیر اقتصادی قرار میگیرند. اکثر المانهای ساخته شده توسط شهرداری حالتی نوستالژیک دارند و از این میان شهروند- انسان را با تاریخی فانتزی و اساسا غیر واقعی پیوند میدهند. این گونه المانهای نوستالژیک حالتی تخديرگونه دارند و نمایانگر گذشتهای اساسا غیر واقعی میباشند که تصور میشود از دست رفته است. این المانها اساسا موهوم و خیالی هستند و ارتباطی واقعی و مستمر با هویت شهروندان برقرار نمیکنند و درپایان
افزونه هایی میشوند که در گوشه و کنار انبارها خاک میخورند.
@nipse

‍ ⬅️ نگاهی به مجموعه عکس «محدوده زرد(شهر صنعتی البرز) »

عکاس: عرفان دادخواه کوچکی
سال تولید:۱۳۹۷

⬅️ استیتمنت:
در دهه‌‌چهل همزمان با رشد مدرنیته در ایران و به منظور تمرکززدایی از صنایع تولیدی تهران و انتقال آن به فضای خارج پایتخت، در محدوده‌ای به وسعت 900 هکتار در محل دشت قزوین، نخستین شهر صنعتی ایران به نام «البرز» با سه منطقه‌صنعتی، تجاری و مسکونی احداث شد. سیل مهاجرت اقوام مختلف ایرانی جویای کار، برای یافتن فرصت‌های تازه و سهیم شدن در فردایی بهتر که برایشان روایت شده بود، باعث شد شهر البرز تا امروز، یکی از پرجمعیت‌ترین شهرهای استان قزوین باقی بماند. شهری که شهروندان آن تنها بهواسطه‌کار و نه فرهنگ مشترک کنار هم جمع شدند. اما بحران اقتصادی دهه‌هشتاد و نود ایران، سبب مشکلات متعددی در این شهر شد و اتفاقاتی چون تعطیلی واحدهای صنعتی، کم شدن حقوق و عقب افتادن دریافتی کارگران، اخراج تدریجی آن‌ها، افزایش تورم و بالا رفتن مخارج روزانه‌زندگی بیش از هر زمانی این شهر را دچار رکود و ویرانی کرد. ورود من به این مجموعه بدان خاطر بود که من نیز از نسل همان مهاجران امیدوارم! میراث به جامانده از آن نسل اما زیستن در شهری است که تنش تنها به مدد یادآوری روزهای گذشته گرم است. سال‌هاست در این شهر نگریسته‌ام؛ به آدم‌هایش، به خیابان‌هایی که به منظره‌سوله‌های سر به فلک کشیده ختم می شوند، به اتوبوس‌هایی که از حجم کارگرانی که از خوابشان سیر نشده‌، غصه‌دار هستند.
با مشکلات به وجود آمده احتمال تغییر کاربری «شهر صنعتی البرز» وجود دارد.
1. رنگ زرد به عنوان رنگ معرف صنعت معرفی شده است.

@nipse

⬅️نگاهی به مجموعه عکس«مصادره»

عکاس: امید امیدواری
سال تولید: ۱۳۹۸

⬅️استیتمنت:
شرکت کفش بلاّ در سال 1345 به وسیله‌ برادران عمیدی برای اعتلای صنعت و رونقِ اقتصاد کشور تأسیس شد. اما پس از
انقلاب 57 مصادره و بهتدریج از رونق سابقش کاسته شد. عکس‌های این مجموعه گوشه‌هایی از دفتر فروش این شرکت را
در پاساژی نزدیک بازار تهران نشان می‌دهد که اکنون متروکه شده است.

@nipse

چهارمین نشست دوشنبه های عکاسی، دوشنبه ۱۸ آذرماه در سالن استاد امیرخانی خانه هنرمندان ایران برگزار می شود
@nipse

⬅️ آیین پایانی هشتمین دوره ۱۰ روز با عکاسان ایران دوشنبه ۱۸ آذرماه، ساعت ۱۸(۶عصر)، در سالن شهناز خانه هنرمندان ایران برگزار می شود.

@nipse