မမနိုင်ရဲ့ ပြောချက်ကြီးကနော်။

pdf ပေါ်လာမှ ကားသမားတွေ ဘဝပျက်ကြရတယ်။

ဦးရေ ပန်းလေး တစ်ထောင်ဖိုး ဝယ်ပေးပါလား ဆိုလာသူက (၈) နှစ်အရွယ် ကလေးတစ်ယောက်။ မီးပွိုင့်မှာ ပန်းရောင်းသူ ကလေးမလေး။

ရော့ သမီး မုန့်ဖို့ တစ်ထောင် ယူသွားလိုက် ပန်းတော့ ဦးမယူဘူး သမီးပြန်ယူသွားလိုက်။

ဦးရယ် ပန်းတွေပါ ယူသွားလိုက်ပါ။ ပန်းကုန်မှ သမီးအိမ်ပြန်ရမှာ မို့ပါ။ ပြောပြောဆိုဆို ကလေးမလေးက ဘက်ကြည့်မှန်မှာ ပန်းတွေ ချိတ်ပြီး ထွက်သွားတော့တယ်။

အသက်မပြည့်သေးတဲ့ ကျောင်းနေရမယ့် ကလေးတွေကို ဘယ်သူတွေကများ ဖိအားပေး စေခိုင်းနေလဲ သိချင်ဇောနဲ့ မီးပွိုင့်အကျော်မှာ ကားရပ်ပြီး ဆင်းကြည့်မိတယ်။

မီးပွိူင့် အနီး ပလက်ဖောင်းပေါ်မှာ ခင်ကျင်းပြီး စားသောက်နေတဲ့ အသက် (၃၀) ကျော် မိန်းမ (၃) ယောက် ။ အဲ့မိန်းမတွေအနားမှာ ပန်းရောင်းတဲ့ ကလေးမလေး (၂) ယောက်က ရပ်နေတယ်။

ဒီမြင်ကွင်းက ဘာမှ မဟုတ်ပေမယ့် တွေးကြည့်ရင် မြန်မာနိုင်ငံမှာ ဖြစ်ပျက်နေတဲ့ အကြောင်းအရာတစ်ခုကို ရင်လေးစရာတွေ့လိုက်ရပါတယ်။ အရွယ်ကောင်း မိန်းမတွေက ကလေးတွေ မှိုလိုပေါက်အောင် မွေးပြီး ကလေးတွေကို ပညာမသင်ပေးပဲ ခိုင်းစားနေကြတာက တစ်ခုခုတော့ မှားနေပြီလို့ ထောက်ပြနေပါတယ်။

အရွယ်မရောက်သေးတဲ့ ကလေးတွေကို လူလိုမသိတဲ့ မိဘတွေက ခိုင်းစားနေကြတာကို ဘယ်လို ဖြေရှင်းကြမလဲ ရွေးကောက်ပွဲ ဝင်မယ့် လွှတ်တော်အမတ်တွေကို မေးချင်ပါတယ်။

ဖြေရှင်းပေးနိုင်မယ့် အမတ်ရှိတဲ့ ပါတီကို မဲပေးပါမယ်။

အဂတိတိုက်ဖျက်ရေး ကော်မရှင်။

လူငယ်တွေ ကျောင်းတွေ ပြန်တက်ပြီး အနာဂါတ်လမ်းကို ပြန်လျှောက်နေပြီနော်။တောထဲက အသုံးချခံ pdf လေးတွေ အမြင်မှန်ရသင့်ပြီ။