နယ်မြေ ၆၀% ကို သိမ်းထားပြီလို့ အော်တယ်။ အဖြစ်မှန်က နယ်မြေ ၆၀% မှာ nug pdf တွေ ဇောင်းထပြီး ပြည်သူကို သတ် ဖြတ်ဓားပြတိုက်နေကြတာ။ သူတို့ဇောင်းထ ဓားပြတိုက်နေတဲ့ နယ်မှာ ပြည်သူတွေ မနေရဲတော့လို့ တပ်မတော် ရှိတဲ့ အေးချမ်းတဲ့နယ်မြေတွေကို တိမ်းရှောင်နေကြရတယ်။ ဂျင်းသတင်းတွေထက် လက်တွေ့က သက်သေပဲလေနော်။ ပြည်သူ့လုပ်ရပ်က ပြည်သူ့ သဘောထား စစ်စစ်ပဲ။
တပ်မတော် အင်အားရှိမှ တိုင်းပြည်အင်အားရှိမယ်။ တပ်မတော် အင်အားတောင့်တင့်မှ တိုင်းပြည် အေးချမ်းမယ်။ယုံပြီမလား ။ မယုံရင် pdf တွေ ဇောင်းထနေတဲ့ စစ်ကိုင်းတိုင်းကို ပြောင်းနေကြည့်လေနော်။

သူပုန်က တပ်မတော် အထိုင်စခန်းတွေကို တက်လုံးလိုက်၊ လေယာဥ် လာရင် ဆင်းပြေးပြီး ပုန်းနေလိုက်နဲ့ ကစားနေပါတယ်။ လေယာဥ် အချိန်မီ မလာနိုင်ခဲ့ရင် အထိုင်စခန်းကို သိမ်းယူတာတွေ လုပ်ပါတယ်။ ရန်သူမှာ လေယာဥ်ရောက်လာနိုင်တဲ့အချိန်ကို သိနိုင်တဲ့ ရေဒါရှိနေတာ သိပ်သေချာပ့တယ်။ လေယာဥ်က အသံ ဆူဆူညံညံ ကြားနေရတော့ ပြေးပုန်းဖို့ အချိန်ရပါတယ်။

ဗုံးကြဲလို့ ပြေးပုန်းလဲ မလွတ်အောင် ဧရိယာ ထိရောက်မှုများများလိုပါတယ်။ ဖျက်အားပြင်း ဗုံးတွေလိုပါတယ်။ ရန်သူထိုင်တဲ့ စခန်းတွေ ထောက်ပို့လမ်းကြောင်းတွေကိုလဲ ဖျက်စီးဗုံးကြဲဖို့လိုပါတယ်။

ရန်သူက တိုက်ဖို့ စုစည်းနေချိန်မှာ UAV နဲ့ ကင်းထောက်ပြီး ဦးစွာ ချေမှုန်းနိုင်ခြင်းကသာ အထိရောက်ဆုံးနည်းလမ်းဖြစ်ပါတယ်။ UAV သုံးပြီး တိုက်ခိုက်ချေမှုန်းနိုင်ရင်တော့ အကောင်းဆုံးဖြစ်ပါတယ်။ UAV သုံးပြီး ပစ်မှတ် အတိအကျရှာနိုင်ရင်ကို အတော်လေး ဟုတ်ပါတယ်။

ပြည်သူကို ကာကွယ်သော မြို့ရွာကို ကာကွယ်နေသော တရားသောစစ် အောင်ရပါမည်။

နီပိန်းတွေ အသုံးချခံနေရတာကို အခုထိမသိကြသေးဘူး။

၂၀၂၁ အောက်တိုဘာလက ထန်တလန်မြို့ကို နီပိန်းတွေ မီးရှို့ပြီး သူတို့ကိုယ်တိုင် ဒရုန်းနဲ့ ဓာတ်ပုံရိုက်ပြီး ဆိုရှယ်မီဒီယာမှာ ဇောင်းထ ကန်ပိန်းလြပ်ခဲ့ကြတာ မှတ်မိကြမယ် ထင်ပါတယ်။ အဲ့တုန်းကတော့ နီပိန်းမီဒီယာတွေက ဖွတာကြောင့် စစ်တပ်က မီးရှို့တယ်ပဲ ထင်ခဲ့ကြတာ မဟုတ်လား။ အခု ကော့ကရိတ် ၊ လွိုင်ကော် ၊ ဆီဆိုင် မြို့ခံတွေကတော့ ဘယ်သူမြို့ဖျက်တာလဲ သိသွားကြပြီလေနော်။

ကျုပ်ကတော့ စစ်ပွဲကို စိတ်မပူဘူး။ စစ်သားရဲ့ အကျွမ်းကျင်ဆုံးအလုပ်က စစ်တိုက်တာပဲ။ ဘယ်အချိန် ဘယ်နေရာမှာ အဆုံးအဖြတ်တိုက်ပွဲ တိုက်ရမယ်ဆိုတာ ကျုပ်လို သာမန် အရပ်သား တောင်သိတယ်။ စစ်ပွဲ သမိုင်းကြောင်း စာအုပ်တွေနဲ့ ‌ဗျူဟာ စာအုပ်တွေ ဖတ်ကြည့်ပေါ့။ စစ်ပွဲဆိုတာက စခန်းသိမ်းနိုင်တာနဲ့ မပြီးဘူးနော်။ ဂျာမန်လဲ ဥရောပတိုက် တစ်ခုလုံးကို သိမ်းပြီးမှ စစ်ရှုံးသွားတာပဲ။ ဂျပန်လဲ အာရှတိုက်တစ်ခုလုံးနီးပါးကို သိမ်းပြီးမှ စစ်ရှုံးသွားတာပဲ။ ကိုရီးယား တောင်မြောက် စစ်ပွဲလဲအပြန်အလှန်သိမ်း ကြတာပဲ။ စစ်ပွဲရဲ့ ဒဿနတွေ ဟာကွက်တွေကို စိတ်အေးအေးထားပြီး သုံးသပ်နိုင်သူက နိုင်မှာပဲ။

စစ်ပွဲက အချိန် အရမ်းကြာသွားမှာနဲ့ စစ်ရဲ့နောက်ဆက်တွဲ အကျိုးဆက်တွေကို ပြည်သူတွေ ရေရှည်ခံစားရမှာကို စိတ်ပူတယ်။ စစ်သား စစ်တိုက်လိုစိတ် ပျောက်သွားမှာကိုလဲ စိတ်ပူတယ်။

စစ်ပွဲကို အပေါ်ကနေ သုံးသပ်တိုက်ခိုက်နေရသူတွေလဲ ကျုပ်လိုတွေးနေမှာပဲ။

ကျုပ်တို့ လုပ်ရမယ့် အရေးကြီးဆုံးအလုပ်က သတင်းမှန်ကို စုဆောင်း တင်ပြနိုင်ဖို့နဲ့ ဖြစ်သင့်တာကို အချိန်ကိုက် လုပ်ဆောင်နိုင်ဖို့ပဲ။

ဒရုန်းပန်ကာက ခဲတစ်လုံးထိတာနဲ့ ပျက်ကျတယ်။ အနိမ့်ပျံ ဒရုန်းတွေကို မီးရှူးမီးပန်းလိုမျိုး လေပေါ်ကွဲတဲ့ ကျည်တစ်မျိုးနဲ့ ဖျက်ချလို့ မရဘူးလား။ ရုရှားမှာ ခဲသီးဖွာထွက်တဲ့ short gun ကျည်နဲ့တောင် ပစ်ချတယ်နော်။ ၄၀ မမ ပစ် လောင်ချာထဲ လေပါ်ကွဲကျည်ထည့်ပစ်လို့ရအောင် ထွင်နိုင်ရင် ဒရုန်းတွေ ပြုတ်ကျတယ်နော်။ အနိမ့်ပျံ ဒရုန်းတွေက ပေ(၄၀၀) အထိပဲတက်နိုင်တာနော်။ လက်နက်နားလည်တဲ့ ပညာရှင်တွေကို အကြံပေးကြပါဦး။