Увогуле ж, папярэджу, чытанне не абяцае весялосці, хоць што-нішто і выклікае ўсмешку. Кніга настоеная на болю, якога тут поўна. Тут жорсткасць і яе бязмежжа. І бязмежжа ўлады “чалавека з ружжом”. Правільней, з рэвальверам і пасведчаннем чэкіста.

чытаць далей

Кніжыцу дачытваў на аўтобусным 🚍 прыпынку пад ліхтаром 🔦... бо не хацелася перарываць уражанне.
Знайсці апакалептычную паэму ў прозе будзе цяжкавата (у аўтара 😀? / электронка💻📱?) - але, калі здарыцца магчымасць, то раю пазнаёміцца☝️.

чытаць далей

Антось Уласенка – талент, для мяне сёння гэта бясспрэчна. Яго проза пазнавальная, у яго свой асаблівы стыль. Ён не піша, каб некаму дагадзіць, трапіць у плынь мейнстрыму, заявіць пра сябе. Ён стварае тэксты. Менавіта – стварае, дасканала валодаючы пры гэтым сваім адмысловым інструментам – мовай, якая ў яго арыгінальная, своеасаблівая і як па мне, смачная.

чытаць далей

...яскравыя, поўныя тонкай і дасціпнай іроніі тэксты, адначасова з прымешкам цёплай тугі, аздабляюць кожны выраб майстра. Хоць, яны, тэксты, самастойныя ў сваёй завершанасці, маглі б стаць выключнай асновай для работы мастака (калі б Андрэеў не быў сам мастаком).

чытаць далей

Гэта кніга не проста напісана – яна арганізавана, за знешняй простасцю – вялікая праца. А напісана наўпрост цікава, тэкст пададзены як даверлівая размова, у аснову ўзята самае адметнае, выключнае, і пры ўсім – запамінаецца. Факты і гісторыя расстаўленыя лёгка і нязмушана.

чытаць далей

Кожны ягоны верш – гэта густая повязь радкоў, дзе наступны раскрывае сутнасць, тлумачыць і ўзбагачае радок папярэдні. Часам такія азначэнні бываюць наўпрост парадаксальнымі (прабачце, абыдуся без прыкладаў).

Чытаць далей

Найбліжэйшая з усіх тэмаў, якія ў мяне атрымалася счытаць тут, – тэма роду, каранёў. Гэтыя вершы вельмі цёплыя і вельмі балючыя. З іх сачыцца любоў – чырвонымі кроплямі.

Чытаць болей

Адразу скажу, што мы ўсёй сям’ёй яе вельмі ўпадабалі. Спачатку ўнутры мяне спрабаваў нудзець нейкі непрыемны галасок: ну як гэта, мора ў вядры, мора ў школе, мора ў ванне – так не бывае! Я ажно здзівілася: адкуль яно толькі лезе? 😏 Напэўна, гэта таму, што гісторыя выглядае вельмі рэалістычнай спачатку, а потым – ба-бах! – і хлопчык забірае мора з сабой у горад. У вядры

Чытаць болей

Гэта была першая ў маім практычным чытанні кніга, якую б я мог прачытаць за вечар, але чытаў тыдзень. Бо на другой казцы зразумеў, што для мяне ў цяперашні час – гэта добры тэрапеўтычны сродак. Кожная казачная гісторыя – як пігулка вечарам пасля безнадзейнага дня.

чытаць далей

“Забіць упалмінзага” мае ці не дэтэктыўную форму пабудовы, ёсць рухавік дзеяння. І разам з тым, раздзелы кнігі ў большасці сваёй па канцэнтрацыі асабістых адчуванняў і разваг аўтара, якія тут ліюцца свабодна і нязмушана, – амаль што эсэ на дакументальнай аснове.

чытаць далей

Праект Артура Басака разрастаецца ўшыркі і ўглыб, ствараецца не проста асобны свет, а цэлая цывілізацыя.

чытаць далей

Тэматычная паліфанія выдання пранізана водгукам дзевяностых, таму найперш яно закране сведкаў. Але ж і больш маладому чытачу адкрые шмат такога, што і захацеў бы не ведаць, ды не здолееш ужо вылаўленае на гэтых старонках выкрэсліць з памяці.

чытаць далей

Пурыстам – лепш не чытаць. Інтэлігентам с тонкай скурай і такой жа арганізацыяй душы – таксама за лепшае абысці бокам. Зразумела, што
18+
Гэта як пра напісанае ўсё ніжэй, так і пра саму кнігу, майце на ўвазе.

чытаць далей