Photo from حمید. نوروزی.

از دل و دیده، گرامی تر هم، آیا هست؟

امروز یه گپ و گفت داشتیم با بچه های بزرگتر که به نظرم خالی از لطف نیست که بگم در موردش اول گفتگو از اینکه کی چه غذا و چه ورزشی و ...دوست داره شروع شد اخر بحث رسیدیم به رابطه بچه ها با پدر مادر ها گفتگو های جالبی بود ولی نقطه مشترک همه بچه ها این بود که دوست داشتن پدر مادرها باهاشون بازی کنن .بابا ها زودتر بیان خونه وبا بچه هه کوه و پیاده روی برن .با هم برن دوچرخه سواری و هیچ کدوم از این خواسته ها خواسته گران یا پر هزینه و پردردسری نبود پس چرا اینقدر بچه ها با حسرت ازش حرف میزدند؟!اونا از اینکه پدر مادرهاشون دایما با گوشی ور میرن یا تلوزیون نگاه میکنن شاکی بودن و میگفتن به جای گوشی با ما بیرون بیان یا بازی کنن...
البته یکی از بچه ها گفت که بهتره که مامانم با گوشی مشغول باشه ،چون اگه با گوشی مشغول نباشه به من گیر میده😳😳😳😳 و نمیزاره به کارها و بازی هام برسم ...یکی دیگه از بچه ها میگفت که من نمیخوام پدرم بهم پول بده فقط باهام بیاد دوچرخه سواری ،من اینو دوست دارم ...
خلاصه اینکه من امروز برای چندمین بار به این نتیجه رسیدم که بچه ها دقیقا میدونن چی میخوان و دنبال چی هستن و در این بین فقط ارتباط کیفی و همراهی پدر مادرها رو میخوان ...اونا تکلیفشون با خودشون روشنه فقط گاهی لازمه بزرگترها واقعا باشن و گاهی دیگه اصلا نباشن ...

درسهایی از مدرسه طبیعت

خانه ها را کوچک ، محله ها را نا امن و فضاهای بازی طبیعی کودکان را از بین برده ایم ،آنها را محبوس در آپارتمانها، بجای بازی آزاد با بچه های دیگر ، مونس بزرگترها ساخته ایم که خواست آنها نیست،به ارابه درس و کلاس و مدرسه و مسابقه و رقابت محکم بسته ایمشان و حالا بچه های ناآرامِ کلافه از بودن در شرایط غیر طبیعی و ناشاد را برچسب بیش فعال میزنیم و به ریتالین میبندیم.شگفتا از ما که انسان خردمندیم.
گفت ورد خود خوش از بر کرده یی
لیک سوراخ دعا گم کرده یی
@madresehtabiat
@natureschool