Прывітанне, сябры!👻

Прыйшоў апошні месяц зімы, які нашыя продкі чамусьці назвалі “Люты”🥶. Спадзяёмся, што ўсё будзе наадварот🏝.

Хочам паспрабаваць уцягнуць вас у наш новы праект😎. На працягу лютага, па пятніцах🥳, мы будзем выкладваць старыя фоткі нашага раёну. Але ж надоўга нас не хопіць, таму патрэбна ваша дапамога.😍

Дасылайце чым багаты ў нашага бота. І калі матэрыяла ў нас будзе дастаткова, то праект будзе жыць і вясной.🌱

Ну а калі ў фоткі будзе год і караценькая цікавая гісторыя – наогул будзе цудоўна. 💪

“На вуліцы маёй –
Вуліцы дзяцінства…”

Красавік 2005г.

Скрыжаванне Маякоўскага і Дзянісаўскай.

Той шлях, які зараз абмяжоўвае нашу хуткасць толькі шматлікімі радарамі, у той час быў месцам ранішніх і вячэрніх пробак.

Але ж існуе меркаванне, што гэта можа быць і больш ранішнія часы.

Жыхары Маякоўскага 100 ды Палявая 10-12 могуць у каментах пацвердзіць, ці паспрачацца.

“…І мы глядзім.
Бязглузды фільм,
Дзе кожны - сам сабе герой…”

Кінатэатр “Знамя”. 1975 год.

Гэта быў той час, калі жыхары капіталістычных краін хадзілі ў кіно на вэстэрны. Там адважныя і спрытныя каўбоі стралялі ва ўсё жывое са сваіх кольтаў ды скакалі на конях, часам трапляя ў мудрагелістыя пасткі важдей чырванаскурых індзейцаў.

Мы жа ў той час выхоўваліся на больш сур’ёзнам кіно. Але ж так сама пра важдей. І не без чырвонага…

Утульны кінатэатр знаходзіўся паміж дамамі Козыраўская 23 ды Маякоўскага 154. Навошта такую прыгажосць знішчылі – невядома. На тым месцы зараз нічога няма.

Вспоминили ламповый кинотеатр «Знамя» и прямо сразу захотелось продолжить тему «важнейшего из искусств» по мнению вождя мирового пролетариата 😇

Думаем, бывалые читатели Нашей Маяковки помнят почившую в бозе рубрику #наша_афиша. Ту самую, где мы рассказывали, что интересного будет происходить в Минске в ближайшее время. Однако со временем культурных событий в столице стало гораздо меньше, и новостную повестку перекрыли события иного рода 🤷‍♂️, но…

«Иногда они возвращаются»! 😉
И мы сейчас не про мистический ужастик по Стивену Кингу, вышедший в 1991 году, а про гораздо более свежую экранизацию другого произведения…

«Мастер и Маргарита».

Не знаем как у вас, но в нашей редакции это очень уважаемый роман. Поэтому мы никак не могли пропустить его новое прочтение на большом экране.

Не будем рассказывать о своих впечатлениях о фильме, лучше попросим поделиться вашими. Ну а если еще не видели эту картину, то очень рекомендуем успеть до конца проката. Отзывы о ней как восторженные, так и противоречивые, а значит точно нужно смотреть самим!

Тем более и ехать далеко не придется. Расписание сеансов и покупка билетов в ближайших к нам кинотеатрах:

3D Кино в ТЦ «Корона-сити» (цена билета 10 руб)

SKYLINE Cinema в ТЦ «Galileo»
(цена билета от 14 руб.)

«Сегодня пятница, а завтра…»

Читатели сообщают, что в конце декабря ушедшего года на Маяковского, 144 открылась очередная точка по продаже веселящих напитков. И негодуют, что вот так, понемногу, магазинами шаговой доступности в нашем районе становятся алкомаркеты 🥴

Мы же в редакции не самые стойкие ЗОЖники. Поэтому считаем, что иногда можно🍷. Особенно если в пятницу 😇. Главное - в меру, и чтобы вся неделя не превращалась в «Семь Пятниц» 😉

Традыцыі і сучаснасць…

Дзень закаханых

Дзень закаханых – адное з тых свят, якое прайшло ўсе пакуты праз тысячагоддзі. Па класічнай схеме, з паганскіх Лупрыкарый свята перарадзілася ў каталіцкі “Дзень святога Валянціна”. ❤️

Але ж у існаванне Валянціна не верылі нават каталікі, таму ў 1969 годзе, з нагоды перапрацоўкі календара святых, у яго адабралі 14 лютага, бо нічога пра пакутніка, акрамя “адсечанай галавы” вядома не было.

Справа ў тым, што ў “сапраўдных” святых так шмат машчэй па цэрквах усяго свету, што можна сабраць па некалькі блізнят. А вось ад Валянціна нічога не засталося, акрамя паданняў ранішняга хрысціянства.

А нам і не трэба! Навошта нам засушаныя кавалачкі, калі ёсць вельмі прыгожая і рамантычная гісторыя?

Каханне – самае бескарыслівае пачуццё чалавека. Яно не патрабуе ні грошай, ні ежы. Закаханаму патрэбна толькі ўзаемнасць…

І калі вы сапраўды закаханыя – гэта ваш дзень.

Нам часам здаецца, што гісторыя - гэта калі Вітаўт і Ягайла. Тое, што мы самі частка гісторыі, мы заўважаем толькі разглядаючы свае старыя фоткі.

Там, дзе у 2007г за плотам стаялі сумныя аўцікі, зараз - ОМА. Крама, дзе кожны мужык робіць выгляд, што ён Цім Аллен, а жанчыны мараць, каб іх мужыкі ніколі не выходзілі з гэтага вобраза.

Нулявыя - час вялікіх змен у абліччы Мінска. Нязменным з часоў Ягайлы засталася толькі назва прыпынку - "Аўтабаза".

Не гледзячы на тое, што зараз там ё і Гіппа, і ОМА, і нават будынак з рамантычнай назвай "Ровэдэ".

#потеряшка

Помогите найти владельца! Нашелся детский кошелёк! Внутри ученический билет и банковская карта. Найден на улице Маяковского, восьмой дом, у первого подъезда. Пишите в личку— @XDshurik

И снова… #потеряшка 😿

Официальный аккаунт ТД «Червенский» анонсировал самый большой в стране детский развлекательный центр!

Похоже, очень скоро наши юные маяковцы скажут прости-прощай «Базиллиону» в «Корона-Сити» 😉