Forwarded from معلم های معنوی
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
خالی باش - #موجی
این فرم انسانی کشتی بزرگی برای دریانوردی است، بگذار تا ناخدای این کشتی خویش باشد، نه ذهن.
@eckharttoll1
این فرم انسانی کشتی بزرگی برای دریانوردی است، بگذار تا ناخدای این کشتی خویش باشد، نه ذهن.
@eckharttoll1
Forwarded from معلم های معنوی
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
Forwarded from معلم های معنوی
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
Forwarded from معلم های معنوی
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
افکاری که برایت بی‌معنی و خنثی باشند نمی‌توانند تو را به دردسر بیندازند و مزاحمت ایجاد کنند. چنین افکاری نمی‌توانند درون شما زنده بمانند و درنتیجه هیچ ردی هم در آگاهی باقی نمی‌گذارند. پس چه افکاری ما را به دردسر میندازند؟
فقط افکاری که نیروی روانی و هویت شخصی را با خودشان حمل می‌کنند هستند که شما را به خاطر انرژی‌ای که روی آنها صرف کرده‌اید، آزار می‌دهند.
بدان که تو آگاهی بی فرم و غیرشخصی هستی.
هیچ فکری نمی‌تواند جدا از تو وجود داشته باشد.
هیچ فکری به‌تنهایی استقلالی از خودش ندارد. فکرها نیازمند توجه و انرژی شما هستند. اشتیاق و باور شماست که آنها را حفظ می‌کند. فکر کردن به افکار و باور کردنشان آنها را به وجود میاورد.
در حقیقت فقط عده کمی آگاهند که آنی که از افکار رنج می‌کشد نیز خودش یک فکر است؛ اما چه کسی واقعاً آماده‌ی چنین درکی است؟
رنج و رنج کشنده دو روی یک سکه‌اند.
هر دو افکاری هستند که بر صفحه آگاهی پدیدار می‌شوند.
آنی که شاهد این نمایش است همان خویش حقیقی است.
جایگاه حقیقی‌ات همان شاهد بی تغییر و بی فرم است.
#موجی
فقط افکاری که نیروی روانی و هویت شخصی را با خودشان حمل می‌کنند هستند که شما را به خاطر انرژی‌ای که روی آنها صرف کرده‌اید، آزار می‌دهند.
بدان که تو آگاهی بی فرم و غیرشخصی هستی.
هیچ فکری نمی‌تواند جدا از تو وجود داشته باشد.
هیچ فکری به‌تنهایی استقلالی از خودش ندارد. فکرها نیازمند توجه و انرژی شما هستند. اشتیاق و باور شماست که آنها را حفظ می‌کند. فکر کردن به افکار و باور کردنشان آنها را به وجود میاورد.
در حقیقت فقط عده کمی آگاهند که آنی که از افکار رنج می‌کشد نیز خودش یک فکر است؛ اما چه کسی واقعاً آماده‌ی چنین درکی است؟
رنج و رنج کشنده دو روی یک سکه‌اند.
هر دو افکاری هستند که بر صفحه آگاهی پدیدار می‌شوند.
آنی که شاهد این نمایش است همان خویش حقیقی است.
جایگاه حقیقی‌ات همان شاهد بی تغییر و بی فرم است.
#موجی
می‌گویی دیگر نمی‌خواهی شخص باشی. می‌گویی از این حالت خسته شده‌ای.
و تمام آنچه می‌خواهی
این است که شما را تنها بگذارد.
چه کسی می‌گوید «تو» کیستی؟
این را برایم شرح بده.
آیا آگاهی ناب، خویشتن این‌ها را می‌گوید؟
اینک خوب نگاه کن.
چه کسی اینقدر پریشان است؟
کسی که می‌گوید:
«می‌خواهم منیت را کنار بگذارم»
را رها کن و فقط یگانه‌ای بی صدا بمان.
#موجی
و تمام آنچه می‌خواهی
این است که شما را تنها بگذارد.
چه کسی می‌گوید «تو» کیستی؟
این را برایم شرح بده.
آیا آگاهی ناب، خویشتن این‌ها را می‌گوید؟
اینک خوب نگاه کن.
چه کسی اینقدر پریشان است؟
کسی که می‌گوید:
«می‌خواهم منیت را کنار بگذارم»
را رها کن و فقط یگانه‌ای بی صدا بمان.
#موجی
افکاری که برایت بی‌معنی و خنثی باشند نمی‌توانند تو را به دردسر بیندازند و مزاحمت ایجاد کنند. چنین افکاری نمی‌توانند درون شما زنده بمانند و درنتیجه هیچ ردی هم در آگاهی باقی نمی‌گذارند. پس چه افکاری ما را به دردسر میندازند؟
فقط افکاری که نیروی روانی و هویت شخصی را با خودشان حمل می‌کنند هستند که شما را به خاطر انرژی‌ای که روی آنها صرف کرده‌اید، آزار می‌دهند.
بدان که تو آگاهی بی فرم و غیرشخصی هستی.
هیچ فکری نمی‌تواند جدا از تو وجود داشته باشد.
هیچ فکری به‌تنهایی استقلالی از خودش ندارد. فکرها نیازمند توجه و انرژی شما هستند. اشتیاق و باور شماست که آنها را حفظ می‌کند. فکر کردن به افکار و باور کردنشان آنها را به وجود میاورد.
در حقیقت فقط عده کمی آگاهند که آنی که از افکار رنج می‌کشد نیز خودش یک فکر است؛ اما چه کسی واقعاً آماده‌ی چنین درکی است؟
رنج و رنج کشنده دو روی یک سکه‌اند.
هر دو افکاری هستند که بر صفحه آگاهی پدیدار می‌شوند.
آنی که شاهد این نمایش است همان خویش حقیقی است.
جایگاه حقیقی‌ات همان شاهد بی تغیر بی فرم است.
#موجی
فقط افکاری که نیروی روانی و هویت شخصی را با خودشان حمل می‌کنند هستند که شما را به خاطر انرژی‌ای که روی آنها صرف کرده‌اید، آزار می‌دهند.
بدان که تو آگاهی بی فرم و غیرشخصی هستی.
هیچ فکری نمی‌تواند جدا از تو وجود داشته باشد.
هیچ فکری به‌تنهایی استقلالی از خودش ندارد. فکرها نیازمند توجه و انرژی شما هستند. اشتیاق و باور شماست که آنها را حفظ می‌کند. فکر کردن به افکار و باور کردنشان آنها را به وجود میاورد.
در حقیقت فقط عده کمی آگاهند که آنی که از افکار رنج می‌کشد نیز خودش یک فکر است؛ اما چه کسی واقعاً آماده‌ی چنین درکی است؟
رنج و رنج کشنده دو روی یک سکه‌اند.
هر دو افکاری هستند که بر صفحه آگاهی پدیدار می‌شوند.
آنی که شاهد این نمایش است همان خویش حقیقی است.
جایگاه حقیقی‌ات همان شاهد بی تغیر بی فرم است.
#موجی