وقتی چیزی را در این دنیا نمی‌پذیری مطمئنا در فهم من میدانمِ محدودت سردرگمی !
نرمین

به پس زمینه فهمت آگاه شو آن فهم بودایی توست که ورای فهم دانسته ها و شناخته های محدوده فهمِ من میدانمِ توست.
نرمین

خستگیِ مفرط تو از خالی بودنِ تو از عشق ورزی ست و تو آنرا درنمیابی چون حاکمیت را به ذهنت دادی نه به قلب سرشار از عشق و معرفت و خرد الهی ات و در دوگانگی هنوز "خود" می‌پرورانی.
نرمین

فهمِ بودایی نه کاستی و نه افزونی دارد و در مقابل تمامی خلقت تعظیم میکند حال چه یک موریانه یا دانه ای ماسه و ... باشد
نرمین

هر باوری دوگانگی ایجاد میکند چون برای باور به هر باوری ناگزیر منی باید درونت باشد تا دنیایی خیالی برایت خلق کند. تو هیچکسی !
در هستی هيچ چیزی جدا از هم وجود ندارد. من و خود و دیگری از فهمِ مالکیت با ادراکاتِ حسیِ دنیوی ایجاد میشوند.(ضمیرهای ملکی)
در وراهای همه باورهای منهای خیالی تو شعوری بینام است.
نرمین

موسیقی بی کلام

دروازه ها

فهمِ تو از کودکی بر اساس سیستم آموزشیِ بخطا رفته این دنیا در مقایسه گری و رقابت و برتری آموزش داده شده و با این الگوها شرطی شده که بین تو و خودت هم رابطه دوگانگی و جدایی ایجاد کرده وقتی اینرا در خودت دریابی میفهمی که در همه انسانها همین الگوهای ذهنی حاکمند.
رابطه های انسانهای معاصر که ذهن به ذهن است بر پایه ناصحیح بنا شده و رشد کرده اند.
همه با هم در سایه هایِ مقایسه گری، رقابت و خودبرتری هم با خودشان و هم با دیگران در رابطه هایی مسموم در مبارزه و ستیزند چون از وجودشان بیخبرند.
در دنیای شتابزده ما و وفور از مادیات هرچقدر هم که داشته باشی حضور نداری و تا به کیفیت حضور نرسی خالیای درونت را بیشتر و بیشتر از مادیات پر میکنی.
وقتی داشته هایت مالکت شده و تسخیرت کنند به پوچی و بی معنایی زندگی ات پی خواهی برد.
زندگی هم می‌دهد و هم می ستاند حتی جانت را و این قانون ازلی زندگیست.
از داشته و نداشته هایت تا هستی، هویت نساز چون تو از هیچ زاده شدی و روزی به هیچ باز میگردی.
نرمین

وقتی سایه های تفرقه انگیزه درون خودت را بنگری و از میان برداری حضورت را لمس میکنی و سایه های بیمارگونی که در  رابطه هایت حاکم بودند بتدریج از بین میروند.
انتظار نداشته باش با افکار و احساساتی زهرآلود و پر از خشم، غضب، نفرین، شهوت، حسادت، آز، طمع، کینه و نفرت و ... را درونت پرورش دهی ولی دیگران بمیرند. با این سموم، روح خودت را مسموم میکنی و روانپریش و بیمار میشوی.
بدنت مترجمِ روح توست و کیفیتِ وجودت را با بیماری‌های گوناگون انعکاس می‌دهد تا از خوابِ غفلت بیدار شوی !
هشیار باش
نرمین

با انسانهای مسموم هم باب مشو از آنها دوری کن هر که میخواهد باشد چون روح تورا هم بتدريج مسموم خواهند کرد.
با انسانهایی که مثبت‌اندیشند و با روح خودشان مراقبه‌گون و آگاهانه زندگی می‌کنند، همنشین شو. اکثریت، بوداها( روشن ضمیران) انسانهایی هستند که در بین مردم در همه نقاطِ دنیا گمنام زندگی می‌کنند آنها را دریاب !
نرمین

تا به ورای باورهایت نروی به آگاهی که کلید آزادی توست دست نمی یابی و تا آگاه نشوی افکار و ساختار باورهایت برایت حاکمیت دارند.
نرمین

داستان‌سرایی های ذهنت را خوب مشاهده کن که دست از داستانبافی هایش برنمی‌دارد  و تو بی شک باورشان میکنی و به دامشان میافتی. ذهنت یکعالمه داستانهای پیروزی و شکست و  غمباره گذشته هایت را با هویتهای گوناگونی که به آنها یکی پس از دیگری باورت میدهد، فیلم بازی میکند.
ذهنی که شاهد نداشته باشد دیر یا زود خودآزار میشود
انسانِ مراقبه گون، آگاهانه زندگی می‌کند و در این شیوه زندگی، ذهن دست از حاکمیت برداشته و خادمش میشود.
نرمین

خودت را مشاهده کن بنگر ببین در درونت چه می‌گذرد چون فقط با درون نگری به هویتهای ساختگی ات پی برده و از  آنها تخلیه میشوی. این همان هنره مراقبه است که باید بیاموزی.
نرمین

وقتی آنچه را که در این لحظه " هست " چه خوشایند و مطلوب و چه ناخوشایند و نامطلوب، نمیپذیری، بابت همین مقاومت‌های درونی، انرژی( احساسات) را بجای تخلیه، ذخیره میکنی و بتدریج ناخواسته  انباشته تر میکنی که مشابه همان انباشته هایت، انرژی جذب میکنی.
جاری و روان مثل رود باش تا با رودخانه هستی یکی شوی. آبی که راکد بماند بمرور می‌گندد و به مرداب تبدیل میشود. احساسات هم مثل آبند که با سرکوبشان بجای تخلیه کردنشان، بلوکشان کرده و احساسِ سنگینی میکنی چون با باورهایت ناآگاهانه به آنها چسبیده ایی. رهایشان کن
نرمین

انسان خردمند به تو می‌گوید که
در کجا سقوط کرده‌ای،
و باز هم در کجا سقوط خواهی کرد.
رازهایی پربها و حقایقی تلخ
که شنیدنش برایت دشوار است.
اما او را دنبال کن.
بگذار او تو را ادب کند
و تو را از تباهی دور نگه دارد
شاید دنیا از او متنفر باشد
ولی انسان های خوب عاشقش هستند.

انسان آگاه از حقیقت به وجد می‌آید
و راه بیداران را دنبال می‌کند،
هر چند که سخت باشد و طاقت فرسا
بودا

آگاه شدن از آگاهی...
هاگن_بیس

انسان خیرخواهی که متوجه وضعیت درونی خود نباشد در تلاش‌هایش برای کاستن رنج بشر، ممکن است رنج بیشتری بیافریند
#اکهارت_تله

ازشمندترینِ ویژگیِ یک انسان در معمولی و طبیعی بودنش است. اکثریتِ انسانهای معاصر بنا به شرطی شدگی هایشان مکانیکی و مصنوعی اند و خویشتنِ واقعی شان نیستند. نقابها و رلهایشان را ناخودآگاه بیشتر پرورش میدهند تا اینکه طبیعتِ بودنشان را زندگی کنند !
نرمین

غده صنوبری در مغز انسان، رفتارها و تصمیمات را کنترل می‌کند و بنوعی وجدان آدمی را در این ارتباطات هماهنگ میسازد.
نرمین

تو به اندیشه هایت تبدیل میشوی و آنچه را که حس میکنی با آن همسو شده و جذبش میکنی و با تصورارتت خلقش میکنی.
نرمین