کنار گذاشتن فیلم نامه ای که برای دیگران نوشته ایم


هر یک از ما در خلوت ذهنمان پیوسته فیلمنامه هایی برای خود، اطرافیان و به طور کلی دنیا مینویسیم. یک لحظه به این موضوع فکر کنید‌. موضوعات فيلم نامه ما دامنۀ بسیار پهناوری دارد «امروز باید چه کنم؟ یک سال بعد چه بایـد بکنم؟ در آن وضعیت چگونه باید عمل میکردم؟ همسر من باید این طور رفتار کند، زندگی چطور پیش خواهد رفت؟ اگر من مسؤول بودم، این وضع را طور دیگری اداره میکردم.»
متونی که در ذهن خود مینویسیم در واقع منشأای نومیدی های فراوان، افسردگی و رویارویی با حقایق تلخ روابط ما هستند. ما تصور میکنیم فیلم نامه ذهنمان سبب میشود که «محق»، ایمن و دوست داشتنی یا فقط خوب باشیم، اما این متون فقط در ایجاد جدایی موفق هستند.
بیشتر اوقات بدون آن که آگاهانه تشخیص دهیم که در حال فریب دادن دیگران هستیم یا آنها را کنترل می کنیم، می کوشیم آنان را واداریم بنا بر متنی که برایشان نوشته ایم زندگی کنند. هنگامی که فیلمنامه خود را به دیگری تحمیل کنیم و هویت واقعی او را تحریف نماییم، عشق پر می کشد. بنا بر این به ندرت واقعیت دیگران را میبینیم و این شیوۀ نگرش، جدایی را به وجود می آورد.
وقتی می کوشیم دیگران را با فیلم نامۀ خود تطبیق دهیم دیگر هویت واقعی آنها را نمی بینیم و نمی شنویم، بلکه فقط آنچه را که میخواهیم باشند می بینیم.
متونی که مینویسیم بسیار ظریف و نهان هستند، به طوری که به سختی تشخیص میدهیم اصلاً وجود دارند، اما وقتی که افکار ما از «باید»، «شاید» و «فقط اگر»ها پر شوند میتوان به وجود این متون پی برد‌ هنگامی که قضاوت، کنترل، کمبود اعتماد به نفس و عدم شایستگی را در سکوت یا با کلام‌، انعکاس می دهیم و نتیجه می گیریم که بهترینها را می شناسیم، روابط ما بهبود نمی یابند. بهبود روابط، زمانی آغاز میشود که ما آگاهانه تصمیم بگیریم فیلم نامه هایی را که برای خود و دیگران نوشته ایم، پاره کنیم و دور بریزیم.
اما چگونه میتوان از نوشتن فیلمنامه دست کشید و دیگران را همان گونه که هستند، پذیرفت و گرامی داشت؟ برای این منظور باید نقش و سهمی را که در نوشتن این متون داریم، دریابیم و به استفاده از کلماتی مانند «باید»، «فقط اگر» و غیره توجه داشته باشیم. استفاده از این کلمات، گویای آن است که ما متن های خود را به دیگران تحمیل میکنیم و جدایی می آفرینیم‌‌. به این ترتیب می توانیم فیلم نامه های خود را ارزشمند نبینیم و وابستگی خود را با آنها قطع کنیم.

جرالد جمپالسکی
فقط عشق

مسیر سخت است چون ذهن ازمسیر جدید خوش نمی اید هزاران سال این ذهن مسیر امن خودش را رفته است نمیتواند بپذیرید مسیر دیگری هم است اجازه نمیدهد تو درمسیر جدید قدم بگذاری سنگ میگذارد مانع میگذارد تمام تلاشش را میکند تا تو برگردی همه ازان سو میرون تو سوی دیگری همه درمنطقه امن شان سفر میکنند وتو در ناامنی پیش میری چیزی وجود ندارد حقیقت در ناامنی ست ولی ذهن هزاران ساله دوست ندارد از باورهایش اعتقاداتش
الگوهایش منیت هایش ترسها یش هویت هایش نقابهایش دروغ هایش دست بکشید جعل خرافات را می پرستد از مردگان حاجت میخواهد مقلد است چون شهامت بازنگری خود را ندارد از خدای ذهنش کمک میخواهد وذهنش را میپرستد ذهن انسان تاریخ گذشته است هیچ از حقیقت نمیداند ما برده ذهنمان هستیم وازطریق ذهنمان رهبری میشویم انسان جا مانده درتاریخ مثل داینوسورها فسیل شده است فقط راه میرود غذا میخورد وبه نیازهایش می اندیشد انسان دردام ذهن گرفتار شده است زندانی شده است وجز خودش نمیتواند ازاین زندان رهایش کند ترس احساس گناه دوابزار قوی هستند که اجازه نمیدهد که انسان به فراسوی ذهنش برود انسان در دانستگی های ش دراسارت درامده است انکه میداند زندان بان ش شده است انسان درخواب وخیال ش زندگی میکند وتاب وتحمل بیداری را ندارد دیوارها قطور شده است وانسان ضعیف وضعیف تر انسان هزاران سال است برده است درخواب هیپنوتیزمی عمیق نمیتواند خودش را حرکت دهد بدن بی حس شده است انسان رنجور وپریشان است در حیوانیت رشد کرده اند ومیپندارند انسان هستند همه در لباس بره گرگ هستند نقابها انسانیت را ازادمها گرفته است انسان اگاه نیست درخواب است تا انسان ازچرخه شرطی شدگی هایش عادات بیرون نزند وبا ترسهایش روبرو نشود بیدار نخواهد شد بلکه فقط اسمش را یدک میکشد بیداری یعنی خارج شدن از ذهن که شهامتی عظیم میطلبد انسانها برای اینکه بتوانند از محدودها بگذرند باید دل به دریا بزند وغرق بشوند راهی دیگری نیست
ذهن ارباب است وانسان ها غریب
با کی گویم این حال عجیب

انسان تا به شناختِ خود نرسد، همواره نابالغ میماند

بیماری جمعی بشر این است که مردم به اندازه ای مجذوب آن چه روی می دهد شده اند، و به اندازه ای دنیای اشکال در نوسان، آن ها را به خواب مصنوعی برده است و به اندازه ای در محتوای زندگی خود جذب شده اند که جوهر آن په را فراسوی محتوا و شکل و اندیشه قرار دارد، فراموش کرده اند. زمـان بـه انـدازه ای آن ها را تحت تأثیر قرار داده که جاودانگی را که اصل، منزلگاه و سرنوشت آن ها است، به دست فراموشی سپرده اند. جاودانگی، هستی واقعی آن کسی است که هستید.
چند سال پیش زمانی که از کشور چین دیدن می کردم، نزدیک گیلین به گنبدی قله یک کوه رسیدم که روی آن با طلای مذاب مطلبی نوشته بودند. از میزبان چینی خود معنای آن نوشته را پرسیدم و او گفت: «به معنی «بودا» است.» سـؤال کردم: «پس چرا به جای یک کلمه، دو واژه نوشته شده است؟» او توضیح داد: «یکی از واژه ها به معنی «انسان» است و دیگری به معنی «نه» و زمانی که این دو در کنار همدیگر قرار بگیرند، معنای «بودا» را می دهـد.» شگفت زده بر جای خود ایستادم! واژه بودا همه آموزه های بودا را در خود نهفته دارد و برای آن ها که چشمی برای دیدن دارند، این راز هستی است. در این جا دو بعدی که به واقعیـت شـكل می بخشد وجود دارد؛ چیزی بودن و چیزی نبودن، شکل و انکار شکل. آن چه از ایـن مطلب شناخته می شود این نکته است که شکل، آن کسی که شما هستید، نیست.

اکهارت تله
جهان نو

کلمات را می‌توان تزئین و ویرایش داد و زیبا سخن گفتن رو آموخت ولی کلمات فقط کلماتند که به هزارگونه ... قابل بیانند حتی می‌توان با آنها بازی کرد.
کلماتی که مستقیماً از حقیقت بیواسطه وجود، در این لحظه بیان می‌شوند، زنده اند زیرا از بُعدی دگرند. شهده الهی که از قلب سرازیر در کلامات نشود، بیانشان بیشتر از هوای داغند(خودگویه های تکراریِ ذهنی)

اشـoshoـو:
خدا در دل همه ما سخن مي گويد
اما سر ما همچون يك بازار آنقدر شلوغ و پر سر و صداست كه هرگز اين نداي آرام و آهسته درون را نمي شنويم.
آنقدر غوغا و قيل و قال بی مورد در ما هست كه گوش ما نسبت به نداي دلمان كه همواره ما را فرا مي خواند كر است.

خدا از ما دور نيست. به ما بسيار نزديك است.
تنها كار لازم براي شنيدن صداي خدا، ساكت تر كردن، كم سر و صداتر كردن و آرام تر كردن ذهن است.
با آرامش يافتن ذهنت، ناگهان نغمه الهي را در درونت خواهي شنيد.
خداست كه بر چنگ دل تو مي نوازد.
اين نغمه بسي دگرگون ساز است.
يكبار كه آنرا بشنوي، هرگز از يادش نمي بري.
يكبار كه آنرا بشنوي، زندگي ات ديگر همان زندگي گذشته نخواهد بود.
به جزيي جاودان و ابدي از هستي تبديل مي شوي.
تو ديگر فناپذير نيستی

                                                   
درختان عاشق زمین اند و زمین عاشق درختان.
پرندگان عاشق درختانند و درختان عاشق پرندگان.
زمین عاشق آسمان است و آسمان عاشق زمین.
سراسر هستی در اقیانوس عظیم  عشق به سر می برد.
بگذار عشق نیایش تو باشد، بگذار عشق عبادت تو باشد.

#اشو

خدایانِ متعددی که انسانها برای خودشون خلق کردند، الان گریبانگیره خدایانِ خودساخته خودشون شدن و برخی حتی از سایه خداشون هم میترسن. هر دینی از خدای خودش محافظت میکنه و نوشتارهای جمع آوری و تدوین و تحریف شده در گذره زمان را هم، کتاب آسمانیِ خودشون نام دادن که بعنوانِ اسناده اثبات وجود خدای خودشون، پیش میکشن و هنوز هم دارن با خدایانشان دست و پنجه نرم می‌کنند.
به همه خدایانِ ذهنی تون، الوداع بگید تا با خدای درون خودتون که معبدش در چاکرای قلبتون هست، وصل بشید. بهش خودبرتر و اگاه هم میگیم که بهترین دوست و خیرخواه شماست و راه راست و مستقیم و بیواسطه رو که به تاریکی های ناخودآگاه خودتونه، براتون نشون میده کافیه بهش اعتماد کنيد. تاریکی هایی که ذهن ازش میترسه و وحشت داره، سرچشمه خلقت و آفرینشِ. از تاریکی ها نترسید از میانِ انبوهی از ترس‌ها که عبور کنید، به روشنایی میرسید و اینم خودبخود میشه. راهبر خودبرتر و اگاهتون هست کافیه بهش اعتماد کنید☺️

‌
سعی کن تنها خودت باشی و
سر سوزنی هم به دنیا اهمیت نده.
آنگاه فوق العاده احساس آسودگی میکنی  و آرامشی عمیق وجودت را در بر میگیرد.
این چیزی است که
رهروان ذن آن را "چهره‌ی اصلی" می‌نامند.

آرام بدون تنش، بدون خودنمایی
بدون ریا کاری و بدون انضباط رایج
که میگوید چه طور باید رفتار کنید.

#اشو

.
☘️‍ " بگذار تو را به عمق برند ! "

برخی خود می‌خواهند به عمق روند ، برخی را "عمق"، به خود می‌بَرَد. این دو با هم فرق دارند. آنکه می‌خواهد به زور به عمق هستی رود، اغلب پیروان مکاتب گنوسی‌اند. و آنکه به نرمی به عمق برده می‌شود ،
کسانی‌اند که "تسلیم محض"‌اند.

هیچگاه نخواه که به زور پرده‌های هستی را بَردَری. بگذار پرده‌های حجاب را با رحمت برایت بردارند.
این سالم ترین نوع طریقت است.
چنین عروجی صرفاً با تسلیم محض میسر است.

◽️جمله های زیبا از مولانا برای تغییر زندگی:

- هر زمان که تنها هستی، به خودت یادآور شو که خداوند همه را از تو دور کرده تا فقط تو باشی و او!🤍

- به کلامت قدرت ببخش نه به صدایت، باران است که باعث رشد گلها میشود!🌼

- هنر دانستن این است که بدانی چه چیزهایی را نادیده بگیری.🦋

- کار تو نیست که به دنبال عشق بگردی بلکه این است که موانع درون خودت را در برابر عشق سد شده اند را پیدا کنی.🌱

- دیروز باهوش بودم و میخواستم دنیارو تغییر دهم اما امروز خردمندم و میخواهم خودم را تغییر دهم.🕊️

- بدان که تو شجاع تر از چیزی هستی که باور داری و قوی تر از چیزی هستی که بنظر میرسی و هوشمند تر از چیزی هستی که فکر میکنی!🌟⭐️🌕


🌼🤍🌼🤍🌼

ذهن شما يك ابزار است!
بياموزيد كه اربابش باشيد،
نه برده اش...

همزمان با صداقت و ایثار، بصیرتِ عقل بازگشته و روشن بینی ادراک باز می‌شود و درهای قلبت را برایت باز می‌گشاید☺️

خودبرتر 11:
به خودبرترتان اعتماد کنید هیچ معلمی
بهتر ازاون نیست بهش اعتماد کنید بهش
اقتدا کنید تا بتوانید عبور کنید

تمام چالش ها اتفاقات برای این است که
من به خودم نزدیکتر بشم تا بتوانم به
خودبرترم اعتماد کنم هراتفاقی درس هایی
دارد باید درون ش روید تا بتوانید اگاهی را
استخراج کنید

تا نتوانید خانه گذشته تان خراب نکنید
هستی هم خانه جدید برای شما درست
نخواهد کرد وشمارا بغل نمیگیرد

درلجن زار باش ولی با خودت روراست باش
انوقت چنان هستی بغلت میگیرد که دوست
داری همیشه در لجن زار باشی شکلات فروش
دوبار بخوان

هرچه جلوتر میایم دروغ هارو بیشتر
می بینم خرافات جعل نادانی
دراین جهان هیچ خطایی وجود ندارد انچه
اشتباه ست سراست

هرمحدودیتی ممنوعیتی دیواری خطاست
به گفته هستی

اونهایی که انسانها را محدود می کنند
ممنوع می کنند بد وخوب می کنند
درشعور گذشته هستند هنوز خیلی از بیدار
شدگان هنوز خوابن ودرگذشته با تقلید گری
جلو میروند انکه با سرش میرود میداند وانکه
میداند مقلد است یعنی هزاران سال قدمت دارد
وهنوز شهامت گذشتن از سرش را ندارد برای
هستی هیچ گناهی وجود ندارد تنها شکستن سر
برایش مهم است تا سر نشکند درخواب وخیال
هستیم هنوز درچرخه هستیم دایما درحال چرخیدن هستیم اغاز وپایان ولی بیرون نمیزنیم
ودایما ازاین جهان به جهان دیگر
جز کلمات والفاظ وکلی اطلاعات وجود نخواهد
داشت

از شرطی شدگی به شرطی شدگی نرو
از عادات به عادات دیگر
ازباور به باور دیگر
ازاعتقاد به اعتقاد دیگر
ازتقلید به تقلید دیگر
ازچاه به چاه دیگر
ازخواب به خواب دیگر
از دیوار به دیوار دیگر
اززندانی به زندان دیگر
ازنااگاهی به نااگاهی دیگر
ازدروغ به دروغ دیگر
از سر به سر دیگر
ازهویتی به هویت دیگر
همه رو دور بریز

به درون بچرخ، صد و هشتاد درجه چرخش، و به درون نگاه کن
در آغاز فقط ابرها را خواهی دید. نگرانشان نباش؛ آن ابرها توسط سرکوبهای خودت ایجاد شده اند.
تو با خشم و نفرت و طمع و انواع سیاه چاله ها روبرو خواهی شد.
تو آنها را سرکوب کرده ای، به همین دلیل آنها آنجا هستند.
و این به اصطلاح مذاهب به شما یاد داده اند که آنها را سرکوب کنید، به همین دلیل آنها همچون زخم آنجا هستند،
تو آنها را پنهان کرده ای.
به همین دلیل تاکید من نخست بر #پاکسازی است.
برای گذشتن از این ابرها به پاکسازی عظیمی نیاز داری. خسته کننده خواهد بود و ممکن است تا آن حد صبور نباشی و دوباره به دنیا باز گردی و بگویی:
چیزی وجود نداشت، نه نیلوفری و نه رایحه ای ، فقط زباله بود و بوی تعفن، تو این را می شناسی،

وقتی چشمانت را میبندی و به درون می روی با چه چیزی مواجه میشوی؟

با آن سرزمین زیبایی که بوداها در موردش حرف زده اند مواجه نمی‌شوی، با رنج و جهنم و سرکوبهایی که در انتظار تو هستند مواجه می شوی، خشمی که در زندگی های بسیار انباشته شده است. آنجا فقط رنج و عذاب است، به همین خاطر می خواهی بیرون بمانی،
می خواهی فیلم ببینی به کلوب بروی و با مردم چرت و پرت بگویی.
می خواهی #مشغول بمانی تا وقتی که خسته شوی و به خواب بروی.
این روش زندگی توست ،
این سبک زندگی ات است.
بنابراین وقتی شروع به نگاه کردن به درون می کنی طبیعتاً بسیار گیج و آشفته می شوی.
بوداها میگویند که برکت و رایحه عظیمی وجود دارد. و تو با شکوفایی گلهای نیلوفر مواجه خواهی شد، رایحه ای که ابدی است و رنگ گلها یکسان میماند و هرگز تغییر نمی کند
آنها درباره بهشت حرف می زنند.
آنها درباره پادشاهی خداوند که در درون توست حرف می زنند.
و وقتی به درون می روی با جهنم مواجه می شوی.
تو سرزمین بوداها را نمی بینی، بلکه اردوگاههای هیتلر را می بینی، يا طبیعتا فکر می کنی که اینها همه چرند است، بهتر است بیرون بمانم .

#اشو
#کتاب_سخت_نگیر

مدیتیشن چیزی نیست جز خو گرفتن با #تهیای_درون_تان،
تشخیص دادن آن، نه فرار کردن. 
زندگی کردن از طریق آن، نه گریختن.

آنگاه ناگهان آن تهیا، سرشاری و فراوانیِ زندگی خواهد شد. هنگامی که از آن فرار نکنید، زیباترین چیز است.
خالص ترین چیز است.
چونکه تنها تهیا میتواند خالص باشد.  اگر چیزی وجود داشته باشد، گرد و غبار وارد شده است.

اگر چیزی وجود داشته باشد، مرگ وارد شده است.

اگر چیزی وجود داشته باشد، محدودیت وارد شده است.

اگر چیزی وجود داشته باشد، خدا نمیتواند آنجا باشد.
خدا به معنای مغاکی عظیم است. 

مغاک غایی، آن آنجاست، اما شما هرگز یاد نگرفته اید به آن نگاه کنید. 
درست مانند این است که به تپه ها بروید و به دره ها نگاه کنید. سرتان گیج میرود. آنگاه نمیخواهید نگاه کنید, چونکه یک ترس شما را فرا میگیرد. ممکن است بیفتید. 
اما هیچ تپه ای مرتفع تر و هیچ دره ای عمیقتر از دره ای نیست که در درون شماست.
و هرگاه به درون نگاه میکنید، احساس گیجی و تهوع میکنید.
بالافاصله فرار میکنید. چشمانتان را میبندید و فرار میکنید.
شما میلیونها زندگی، فرار کرده اید، اما به هیچ جایی نرسیده اید، چونکه نمیتوانید به جایی برسید. 
شخص باید با تهیای درون، خو بگیرد. 
و همینکه با آن خو بگیرید، ناگهان تهیا تغییر ماهیت میدهد، #کل_میشود.
آنگاه آن تهیا نیست، منفی نیست، بلکه مثبت ترین چیز در هستی است.
اما #پذیرش، دربِ آن است.

#اشو
#کتاب_دانه_خردل