روزی که به دنیا آمدی و یک نوزاد شدی
نپرسیدی که چگونه نفس بکشم؟
چگونه راه بروم؟
یا چگونه حرف بزنم؟
هرچیزی یکی بعد از دیگری آمد.

پس چرا حالا نمیتوانی به زندگی اعتماد کنی؟

روزی جوانی از راه رسید
و تو یک انسان جوان شدی
و عشق شروع به برخاستن در تو کرد

و روزی تو پیر خواهی شد
زندگی شروع به ناپدید شدن میکند

روزی مرگ خواهد آمد
و این چرخه کامل میشود.
پس چرا تو همیشه سعی در دخالت کردن داری؟
آرام و رها باش

اشو

اشـoshoـو:
امرسون Emerson گفته‌ای بسیار مشهور دارد:
“انسان خدایی مخروبه است.”

من با این سخن موافقم و مخالفم!
این نگرش حقیقتی را در خود دارد ـــ انسان آنگونه که باید باشد، نیست
این نگرش وجود دارد ولی قدری سروته است!
انسان خدایی مخروبه نیست؛
انسان خدایی در حال ساخته‌شدن است؛ انسان غنچه‌ای از یک بودا است
آن غنچه وجود دارد، می‌تواند هرلحظه شکوفا شود.
فقط قدری تلاش، فقط قدری کمک….
و آن کمک سبب بوجود آمدن غنچه نیست ــ غنچه پیشاپیش وجود دارد! تلاش شما فقط آن را برایتان آشکار می‌کند و کمک می‌کند تا آن پنهان به ظهور آید
این یک اکتشاف است، ولی حقیقت پیشاپیش وجود دارد.
حقیقت ابدی است.

#اشو
#سوترای_دل


سياست،‌ بيماري بشريت، و
سرطانی به جان آگاهی، بوده است.

همه سياست بازي هاي درونت را دور بريز.

#اشو

راستی تان، عشق تان و شفقت تان
از هستی درونی تان می آید،
نه از آموزش و کتاب های آسمانی

#اشو
#رهروان_حقیقت

#مراقبه_شبانه بیست و هفتم اردیبهشت

سکوت آگاهی است.

سکوت، حقیقت است. یاد بگیر که به سکوت عشق بورزی. با سکوت به عنوان موجودی زیبا برخورد کن. به منزله مادر الهی، به منزله انرژی. سکوت فرا قدرت است. هرگز سکوت را به عنوان موهبتی اعطا شده در نظر نگیر.

باید شروع کنی که سکوت را به منزله خدا احساس کنی. احساس خوب کن وقتی که در سکوت هستی. بسیاری از شما تا به حال بر این باور بوده‌اید که سکوت اصلاً چیزی نیست. او یک نیستی الهی است.

به خاطر داشته باش که از این پیامد سکوت است که همه چیز می‌آید. وقتی که به سکوت بر می‌گردی این در واقع یک تسلیم خود است. تو نفس خود را، شیوه زندگی خود را، سرنوشت خود را تسلیم می‌کنی، همه چیز به آن سکوت تسلیم می‌شود.

به خاطر داشته باش هرگز باور نکن که سکوت اتلاف وقت است. درست همان‌گونه که اکنون درک می‌کنیم فضا در واقع آگاهی است. اصلاً چنین چیزی به عنوان فضا وجود ندارد. او به نظر می‌رسد که فضا باشد اما آگاهی بینام و شکل است. به همان صورت سکوت نیز زبان آگاهی است. وجودی زنده است. سرشار از حیات و حقیقت زنده است.

پیام نگهبانان خرد

سلام و درود بر یاران حق ☺️
عشقمان جاری و نورمان تابنده باد😊🌹💖🌈

🕉🙏🙏🙏🙏🙏🕉

کسی که زندگی رضایت بخش و با معنایی دارد، اسیر ترس و آسیب پذیری نیست. چنین آدمی نیازی به دفاع از خود با انتقاد از دیگری ندارد. او نیاز به تحسین دیگران ندارد و گمان نمیبرد که باید دیگران را ستایش کند. خلاقیت او در لحظه حال است. او از زندگی به هیجان میآید و از آن نمی ترسد. هر چه میگوید و هر کاری انجام میدهد، مناسب است. روزهای او، با وجود پیشامدهای دشوار، پرنشاط و شبهایش آرامش بخش و نیروبخش هستند. قدرت حقیقی این است.
عواطف دردناک دلایلی دارند. این دلایل درونی هستند، نه بیرونی. گریز از عواطف دردناک، مانع از بررسی دلایل می شود. بدون آگاهی یافتن از دلایل، نمی توان دلایل را دگرگون کرد و در نتیجه، عواطف دردناک باقی می مانند. دیدن ارتباط میان کشش جنسی اعتیاد آور و فرار از عواطف دردناک، گامی مؤثر در درمان اعتیاد به رابطه جنسی ست. این ارتباط را باید به طور عمیق بررسی کرد تا درد عاطفی نهفته زیر کشش جنسی اعتیاد آور درمان شود؛ وگرنه تنها گزینه، دنبال کردن کشش جنسی اعتیادآور و دفن کردن عواطف زیر این اعتیاد است.

گری زوکاو
قدرت حقیقی

‌یک قانون بسیار بنیادینِ زندگی این است: اگر بترسی، انرژی را به طرف مقابل می دهی تا تو را بیشتر بترساند
خود ایده ترس در تو عکس آن ایده را در طرف مقابل ایجاد می کند.
در مقام شخصیت که انسانها پر از نقابها و رلهای بازی اند، زن و مرد همیشه ازهم میترسن چون بی آنکه بدونن در پیِ صید کردنِ همند. "صید و صیاد" هم از رلهای بازی نفس اند.
انسانها در مقام شخصیت که پایه و اساسش در نفسِ، عشق ورز نیستند چون عشق واقعی رو تجربه نکردن.
شخصیت ها، عاشق میشن ولی چون از عشقِ واقعی بیخبرند، عشق شون پر از نیازه، عشق رو از همدیگه گدایی میکنن.

انسانها تا بیدار نشن و خودشونو نشناسن، در عشق های شرطی شده که همیشه در عشق و نفرت و ترس، رشد میکنن، نمیتونن عشق ورزی واقعی باشه چون قلبشون مسدوده.
اول قلبتو برای خودت بگشای و به خودت عشق بورز. تا نتونی بخودت عشقورزی کنی، قادر نخواهی بود به دیگران عشق ورزی کنی هرچی در مورده عشق بگی، دروغ میشه، البته بی آنکه واقعا بدونی چه میگی.
عشقی که در وجودت جاری نیست، نمیتونی به دیگری جاری کنی.
چیزی رو که نداری، نمیتونی با دیگری سهیم بشی و درکِ این، بسیار ساده و آسانِ .

‌یک قانون بسیار بنیادینِ زندگی این است: اگر بترسی، انرژی را به طرف مقابل می دهی تا تو را بیشتر بترساند
خود ایده ترس در تو عکس آن ایده را در طرف مقابل ایجاد می کند.
در مقام شخصیت که انسانها پر از نقابها و رلهای بازی اند، زن و مرد همیشه ازهم میترسن چون بی آنکه بدونن در پیِ صید کردنِ همند. "صید و صیاد" هم از رلهای بازی نفس اند.
انسانها در مقام شخصیت که پایه و اساسش در نفسِ، عشق ورز نیستند چون عشق واقعی رو تجربه نکردن.
شخصیت ها، عاشق میشن ولی چون از عشقِ واقعی بیخبرند، عشق شون پر از نیازه، عشق رو از همدیگه گدایی میکنن.

انسانها تا بیدار نشن و خودشونو نشناسن، در عشق های شرطی شده که همیشه در عشق و نفرت و ترس، رشد میکنن، نمیتونن عشق ورزی واقعی باشن چون قلبشون مسدوده.
اول قلبتو برای خودت بگشای و به خودت عشق بورز. تا نتونی بخودت عشقورزی کنی، قادر نخواهی بود به دیگران عشق ورزی کنی هرچی در مورده عشق بگی، دروغ میشه، البته بی آنکه واقعا بدونی چه میگی.
عشقی که در وجودت جاری نیست، نمیتونی به دیگری جاری کنی.
چیزی رو که نداری، نمیتونی با دیگری سهیم بشی و درکِ این، بسیار ساده و آسانِ .

همه ما با دوستت دارم‌ یا عاشقتم گفتن های تکراری که فاقده عشق اند، مسخ شدیم چون از عشقِ واقعی غافل موندیم فقط یادگرفتیم در مورده عشق حرف بزنیم و عشق رو تعریف کنیم و شرط و شروط براش قائل بشیم.
عشق های تعریف و شرطی شده، جاری نیستند و چون دروغین و سودجو و بهره کش اند، هرگز شکوفا نمیشن. اینگونه عشق ها، چه خوشمون بیاد چه نیاد، ریشه در نیازهای نفسانی دارند و درد و رنج های عمیقِ عاطفی می آفرینند که حاصلش عجز و ناتوانی انسانهاست.

سنگینی تنهایی از نبوده دیگری نیست ،سنگینی تنهایی به
خاطر جدایی از خود واقعی است.
آنکه دلت برایش تنگ شده خودت هستی....

دعوت به رهایی

#موجی
خوانش حسین

بعضی چیزها را در زندگی
نمی‌توان تغییر داد مانند گذشته ها!

بهتر است با قبول و پذیرش و تسلیم به هستی،
درس هایش را بگیریم و گذشته ها را رها کنیم چون ارزشِ نگه داشتنشان را در حافظه ناخودآگاهمان ندارند

در غیر این صورت
زندانی‌اش خواهیم ماند....

نفس، با چنگ و دندان به قدرتِ اراده اش می چسبد وقتی قدرتش را ازش بگیری، همزمان اراده هستی برتو نازل می‌شود با هرآنچه که باید در آن رشد کنی تا بی نفس شوی.
آنچه تورا می‌آزارد نفس توست که باعث جدایی ات از یگانگی با هستی ست.

خودت را دوست بدار و با خودت روراست و صادق باش.
تو از کودکی با دروغهای این عالم آلوده شدی. صداقتِ و صافی معصومانه کودکانه ات از تو گرفته شده و به جایش صاحب شخصیتی پر از نقابها و رلهای بازی های دنیوی شدی. هشیاری ات اندک اندک به خواب رفته و بازیچه بازی های این و آن شدی. خودت را فراموش کرده و دلتنگ و بیقراره دیداره خود واقعی ات شدی.
نقابها و رلهایت را بیانداز و خودت باش خلوصِ قلبت را بجوی و با قلبت یکی باش تا اندک اندک با هستی یکی شوی.

پیشگفتار اشو قبل از تفسیر(سوترای دل) سخنان بودا:
قسمت اول

بگذارید این در قلب شما جا بگیرد که شما یک بودا هستید.
می‌دانم که به‌نظر مغرورانه و جسورانه می‌رسد، شاید بسیار منافقانه به‌نظر برسد؛ نمی‌توانید کاملاً‌ به آن اعتماد کنید. این طبیعی است، آن را درک می‌کنم.
بگذارید آنجا باشد، ولی همچون یک بذر. در اطراف آن بسیاری از چیزها شروع می‌کنند به رخ‌دادن، و فقط در اطراف این واقعیت است که قادر خواهید بود این سوتراها را درک کنید.
این سوتراها بسیار قدرتمند هستند بسیار کوتاه، بسیار فشرده و بذرگونه ولی با این خاک، با این نگرش ذهنی که: تو یک بودا هستی، که یک بودای غنچه و در حال شکفته‌شدن هستی و توان این را داری که یک بودا شوی و هیچ چیز کسر نداری و همه چیز آماده است و تو فقط باید در نظم درست خود قرار بگیری؛ و اینکه به قدری هشیاری بیشتر نیاز داری، قدری آگاهی بیشتر مورد نیاز است.
آن گنج وجود دارد؛ تو باید یک چراغ کوچک را وارد خانه‌ات کنی. وقتی که تاریکی ازبین رفت دیگر یک گدا نخواهی بود، یک بودا خواهی بود؛ فردی مقتدر، یک امپراطور خواهی بود. تمام این پادشاهی به تو تعلق دارد و تو فقط باید آن را درخواست کنی، فقط باید آن را مطالبه کنی.
ولی اگر باور داشته باشی که یک گدا هستی نمی‌توانی آن را مطالبه کنی.
اگر فکر کنی که یک گدا هستی، نمی‌توانی حتی مطالبه‌ی آن را در خواب ببینی. این فکر که تو یک گدا هستی، که جاهل هستی، که یک گناهکار هستی چنان در طول قرن‌ها از منبرهای بسیار موعظه شده که به یک هیپنوتیزم عمیق در شما تبدیل شده است.
این هیپنوتیزم باید شکسته شود.
برای شکستن این هیپنوتیزم: من به بودای درون شما درود می‌فرستم.
به‌نظر من شما بودا هستید.
اگر این واقعیت پایه را نپذیرید، هرگونه تلاش شما برای اشراق مسخره است. این باید یک ادراک خاموش در شما باشد، که شما بودا هستید!
این یک شروع درست است؛ وگرنه گمراه خواهید شد. شروعِ درست همین است! با این نگرش آغاز کنید و نگران این نباشید که این شاید تولید نوعی از نفْس کند که: “من یک بودا هستم!”
نگران نباشید، زیرا تمام روند
“سوترای دل” برایتان روشن خواهد ساخت که نفْس تنها چیزی است که وجود ندارد‌ ـــ
تنها چیزی که وجود ندارد نفْس است! هرچیز دیگر واقعی است.

آموزگارانی بوده‌اند که می‌گویند دنیا توهم است و روح وجودین است ـــ “من” واقعی است و هرچیز دیگر توهم Illusion یا مایا Maya است.
بودا درست عکس آن را می‌گوید:
فقط “من” غیرواقعی است و هرچیز دیگر واقعی است.
و من بیشتر از هر نگرش دیگر با بودا موافق هستم. نگرش بودا بسیار نافذ است، نافذترین است. هیچکس هرگز به آن حیطه‌ها، عمق‌ها و بلنداهای واقعیت نفوذ نکرده است.
ولی با این مفهوم شروع کنید، با این حال‌وهوا و با این نگرش از خودتان. بگذارید این به تمامی سلول‌های بدن و هر فکر از ذهن اعلام شود؛ بگذارید به تمام گوشه و کنار هستیِ شما اعلام شود که: “من یک بودا هستم.”
و نگران آن “من” نباشید….
حساب آن را خواهیم رسید!

“من” و بوداگونگی نمی‌توانند باهم وجود داشته باشند.
وقتی بوداگونگی آشکار شود، “من” ناپدید می‌شود. درست مانند آوردن نور که تاریکی را ازبین می‌برد.

#اشو
#سوترای_دل
تفسیر اشو از سخنان گوتام بودا از متن Prajnaparamita Hridayam Sutra
#برگردان: ‌محسن خاتمی

یاد بگیر هیچکس شوی، نامرئی.....
اینگونه بزرگترین هنر زندگی را آموخته ای، #هنر_نبودن !
زیرا کسی که آماده ناپدید شدن است،
خدا در او آشکار می شود.

#اشو

#مراقبه_روزانه ۲۸ اردیبهشت