نهادایران

🔹دریغ از یک تابلوی انگلیسی!
(بخش هفتم)

به خاطر سپرده بودم برای در امان ماندن از باران های شدید این فصل در ژاپن به محض ورود به فرودگاه اوساکا یک چتر بخرم. توی فرودگاه فقط یک فروشگاه به چشم می‌خورد که آن هم دلار قبول نمی‌کند. اصرار می کنم؛ ولی به شکل غیر قابل انعطافی از پذیرفتن دلار خودداری می‌کند. عجیب است که در فرودگاه بین‌المللی یکی از بزرگ‌ترین شهرهای صنعتی جهان با دلار نمی‌شود چیزی خرید. فروشنده مجبورم می‌کند از همین ابتدای ورود به کشورش به صرافی بروم. دلارها را می‌دهم و ین تحویل می‌گیرم. چند اسکناس با یک مشت سکه در اندازه های مختلف!

هیچ تابلوی به زبان انگلیسی در فرودگاه و اطراف دیده نمی‌شود. شک می‌کنم نکند اینجا فرودگاه اصلی اوساکا نباشد و یک فرودگاه کوچک حاشیه‌ای باشد. اندازهٔ فرودگاه، وای فای قطع، قبول نکردن دلار و نداشتن تابلو انگلیسی اینجا را بیشتر به یک ایستگاه اتوبوس در یک روستای دور افتاده ژاپن شبیه کرده تا یک فرودگاه بزرگ بین‌المللی! با نبودن تابلوی انگلیسی مسافر غریبه مثل آدم‌های گنگ و لال که می‌ماند باید چه کار کند!
به این فکر می‌کنم که ما حتی در روستاهای خودمان هم که شاید هیچ وقت هیچ خارجی‌ای پایش را آنجا نگذارد تابلوهای راهنمای انگلیسی و فارسی را می‌بینیم، اما در ژاپن آن هم در یک فرودگاه مهم بین المللی به ندرت تابلو راهنمایی به زبان غیر ژاپنی به چشم می‌خورد. بعدتر حالی‌ام می‌شود که ژاپنی‌ها حتی در مکان‌های بین‌المللی به میدان‌های اصلی هم عامدانه به جز ژاپنی نمی‌خوانند و نمی‌نویسند.

به یاد می‌آورم خاطره یکی از دوستانم را از موزه لوور فرانسه، یکی از مشهورترین موزه‌های بین‌المللی دنیا که وقتی از فرانسوی بودن همه تابلوهای موزه به یکی از راهنماهای موزه شکایت می‌کند، به زبان فرانسوی پاسخ می‌دهد: «اینجا فرانسه است، نه آمریکا!» حالا هم در و دیوار دارند می‌گویند: «اینجا ژاپن است و تو از هر جای دنیا هم که آمده باشی باید با قواعد من سازگار بشوی!» کمی خلاف ادب میزبانی است ولی با غرور و اعتماد به نفس ملی سازگارتر است.

همین‌جا می‌خواهم ناراحتی عمیق خودم را از اینکه تجربه متفاوتی در ایران، کشورهای عربی و اسلامی و آفریقایی داشتم، اعلام کنم. نمی‌دانم چه اصراری است که ما حتی در کوره راه‌ها و روستاهای دور افتاده هم در کنار نشانه‌ها و اسامی فارسی حتما معادل انگلیسی‌اش را هم می‌نویسیم، آن هم زمانی که مثلاً مردم بومی آن منطقه عرب هستند یا بلوچ و ترک هستند. خودتان کلاهتان را قاضی کنید. در فرودگاه بین‌المللی اوساکا تابلوی انگلیسی نیست، ولی در میدان انقلاب در قلب منطقه عربی اهواز تابلوی نصب می‌شود که حتما زیر عنوان فارسی نوشته: Enghlab Square و هیچگاه نوشته نمی‌شود «ساحة انقلاب» یا «الثورة» که لااقل حرمت زبان محلی رعایت شده باشد. (ادامه دارد)

#کاهن_معبد_جینجا
#کتاب_بخوانیم
#یار_مهربان

86 views13:25