اصلی ترین شخصیت در به تصلیب کشیده شدن مسیح بی شک پیلاطس بود بعد رومیان و در نهایت یهودیانی که هرگز پیغام مسیح رو متوجه نشدن.
بر خلاف تصور عموم مسیح در بین مردمان عادی فرزند دوست‌داشته شده‌ی خدا نبود، بلکه تماما زیر بار تنفر اطرافیانش، کاهنان، سنهدرین و رومیان بود.
سنهدرین و کاهنین در عید فصح یهودیان دستور دستگیری مسیح رو دادند و مسیح به جرم کفرگویی پیش پیلاطس برده شد تا محاکمه بشه.
گفته شد که مسیح ادعای پادشاه یهودیان بودن رو کرده، اما صحبت های مسیح در باب آخرت و قضاوت زندگان و مردگان بود، دخالت خالق در زندگانی بشر به زودی و بازگرداندن جهان به کمال.
تنها کسی که میتونست حکم اعدام مسیح رو صادر کنه پیلاطس بود، از همین رو اون رو علارغم میل درونی وادار به صدور حکم اعدام مسیح کردند.
برخلاف تصویری که یوسفوس و فیلون از پیلاطس نشون دادن، پیلاطس حاکمی بی رحم نبود.
هر چهار انجیل اون رو به عنوان یک قاضی متزلزل نشان می‌دهند.
طبق گفته انجیل مرقس پیلاطس در لحظات آخر برای دفاع از مسیح به جمعیت آمده و همچنان طبق گفته انجیل متی؛ پیلاطس به میدان آمد و دستان خود را شست
سپس فریاد زد من از خون این مرد بی‌گناهم، خودتان ببینید.
یهودیان در جواب فریاد زدند “خون او بر ما و فرزندانمان باد.“
در نهایت
پیام مسیح هرگز سیاسی نبود، اما حکمران های یهودی فکر می‌کردند که مسیح پایانی برای سنت های آن ها خواهد بود در نتیجه تنها چاره را در اعدام مسیح دیدند.

چرا مسیح مصلوب شد؟ چرا همچین شکل عذاب‌آوری از مرگ؟
مصلوب کردن یک روش اعدام رومی بود که صرفا برای شهروندان غیر رومی به کار برده می‌شد و تنها برای سه جنایت؛ تلاش برای فرار از بردگی، دزدان دریایی و فتنه علیه امپراطوری روم
و مسیح یک شورش بر علیه امپراطپری روم معرفی شد.

You

‌ ‌ ‌‌‌ ‌
نظرت و برداشتت از فیلم the piano teacher چیبود

سینمای هانکه مدت نسبتا زیادی هست که مورد علاقمه و معلم پیانو هم جزو اولین فیلم هایی بود که ازش دیدم، منتها اون زمان اصلا باهاش ارتباط نگرفتم و حتی یادمه برام خیلی مضحک بود.
بعد ها در ذهنم با ماه تلخ پولانسکی پدیدار شد، این دو فیلم رو در یکجا می‌بینم.
کرکتر اریکا انسانی هست که بخاطر محدودیت های خلق شده توسط مادرش تعریف غریبی از عشق داره، شکل و تعریف اون از عشق درواقع کوهی از طمع و نفرت هست.
عشق برای این آدم با احساس هایی عادی پدیدار می‌شه اما هرچقدر می‌ره جلوتر بیشتر شکل خودش رو یعنی حسادت، طمع و رقت پیدا می‌کنه.
درواقع تعریف اریکا از عشق به شدیدی امیال های جنسی غریبش هست.
میل به فرو کردن چاقویی در قلبش و ازم هم باز شدن، اون حس پر رنگ و پر جنب‌ و جوشی که جنون عشق شناخته می‌شه که وجه سادیستی اریکاست
و همواره پس زدنش و حسد‌ورزیش که وجه مازوخیستی ارنیکاست.
وجه سادیستی اریکا ممکنه سادیستی دیده نشه اما حقیقتی درباره قدرت آزار دادن وجود داره و اون این هست که
انسانی که آزارگره و درش بسیار ماهره، دروابع انسانی هست که تماما قدرت نابودی خودش رو داره و در یکجایی از زندگیش این رو انجام داده.

فیلمی هست که می‌تونه برای هرکس یکجور باشه بنظرم، چیزیه که میل تسخیر ژووافسکی باید احساس بشه
فهمیده و درک هم.

You core

‌ ‌ ‌‌‌ ‌
مادر شما مثل آهنگ nettie از type o negative قشنگی.