مادر و فرزند دخترش تا ابد یک آینه از یک‌دیگر می‌مونن.
مادرت تورو آینه‌ای از تمام زندگی از دست رفته و رویاهای نابود شده‌‌‌‌اش می‌بینه.
تو کسی هستی که اون همیشه می‌تونست بدون وجود “تو” باشه، تو شکل حقیقی اون قبل از تعرض زندگانی به وجودش هستی.
و اون می‌دونه، می‌دونه که نمی‌تونه از زخمی که برای وجودت روی بدنش حک شده فرار کنه
و تو می‌دونی نمی‌تونی از خون مادرت در رگ هات فرار کنی، تو می‌دونی که جنازه‌ت هم در انتها تکه گوشتیه که بار رنج مادر و خالقش رو حمل کرده.

Sophia is forgiven
The mother of our prison
Sophia is glistening
Always weeping for the world
She's apprehension
And her eyes torn by guilt
And we have these souls
And through her we are ascension
The grandeur of stillness
And all of her sadness.

اگر به راستی زندگانی هایی قبل از زندگی فعلی وجود داشتن، بی شک الهه ای برای فلاکت و رنج بشر بودم.
یکی از هزاران چشم سرافیم که برای رنجی ناشناخته اشک می‌ریختم.
قلبم روی ترازوی آنوبیس وزن می‌شد و در نهایت توسط آموت بلعیده می‌شد، نه تنها بخاطر گناهکار بودنش
بلکه بخاطر بار رنج زیستنم.

Erotic fantasy in fairy tales.

2:51