🇺🇸ဒီမိုကရေစီနှင့် လူ့အခွင့်အရေးအပြည့်အဝရှိတယ်ဆိုတဲ့ အမေရိကန်နိုင်ငံ၊ Arkansas ပြည်နယ် Mulberry တွင် ရဲတပ်ဖွဲ့ဝင်သုံးဦးမှ အမျိုးသားတစ်ဦးကို အင်အားအလွန်အကျွံသုံး၍ ဖမ်းဆီးနှိပ်စက်နေတဲ့ မြင်ကွင်း

#Alks
#TFM

မုံရွာမြို့၊ ပြည်တော် သာကွက်သစ်၊ အက်တောကျေးရွာမှ
ဦးသန်းဝင်းစိန်(စစ်မှု့ထမ်းဟောင်း၊၆၇-နှစ်)
ဒေါ်ညိုညိုသန်း(သမ ဦးစီး(ငြိမ်း)၊၆၄-နှစ်)
ဒေါ်လတ်လတ်အောင်(အလယ်တန်းပြဆရာမ)ဆိုသူတို့ကို အကြမ်းဖက်တို့က ကားနဲ့ရောက်လာပြီး မ ္သေမချင်း ပစ်္သတ်တာတဲ့။
#aerial 220822
#TFM

PDF အကြမ်းဖက်သောင်းကြမ်းသူ
လူသတ်သမားများမှ စည်ပင်ဝန်ထမ်းတစ်ဦးအားလုပ်ကြံသတ်ဖြတ်

Aug-23
----------------------------------
ဩဂုတ်လ ၂၂ ရက်နေ့ ၀၄ ၀၀ ချိန်တွင် မန္တလေးတိုင်းဒေသကြီး၊ ပုသိမ်ကြီးမြို့နယ် လက်ကောင်းကျေးရွာ ရွှေစင်ကျောင်းတိုက်ရှေ့
လမ်းလယ်ကျွန်းတွင် စည်ပင် ဝန်ထမ်း ဦးစီးအရာရှိ ဦးအောင်ကျော်ဆန်း ဦးစီး ၁၀ ဦးဖြင့် မြေဖို့လုပ်ငန်းနှင့် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ငန်းဆောင်ရွက်နေစဉ်လူသတ်သမားPDF ၂ ဦးမှ ဆိုင်ကယ် ၁ စီးဖြင့် ရောက်ရှိလာပြီး ပစ္စတိုဖြင့် ၁ ချက် ပစ်ခတ်ထွက်ပြေးသွားသဖြင့် ဦးအောင်ကျော်ဆန်းတွင်ရင်အုံကျည်ဖောက်ဝင်ဒဏ်ရာ ၁ ချက်ဖြင့်နေရာတွင်သေဆုံးခဲ့ကြောင်း သတင်းရရှိပါသည်။
#MDYimage
#TFM

ပြည်သူကို ခြိမ်းခြောက်နေတဲ့ မန္တလေးပဒက်
ကျောင်းတက်နေတဲ့ကလေးတွေကို မင်းတို Target ထားလာရင်တော့
မန်းသားတွေက လုံးဝခွင့်လွှတ်မှာမဟုတ်ဘူး
မန္တလာသူ

ငါလဲ မန်းလေးသားပဲ ငါရှေ့မှာသာတစ်ခုခုဖြစ်ကြည့် ကားနဲ့လိုက်တိုက်မှာ နောက်ပြဿနာ နောက်မှရှင်းမယ်

ဖရဲသီးက သတင်းပေးလို့တဲ့
ဖရဲသီးကိုလွှဲချသေးတာ

အဝင်အထွက်တွေ သေချာလေ့လာပြီးမှ လုပ်တယ်လို့လဲပြောသေးတယ် လူမှားလုပ်မိတာပါတဲ့ ကိုယ်လုပ်ရင် လုပ်တယ်ပေါ့ ကိုယ့်လုပ်ရပ်က အကြမ်းဖက်နေတာကို ဝန်မခံချင်ပဲ သူများကိုလွှဲချနေသေးတယ် မင်းတို့ PDFတွေကို ဘယ်ပြည်သူတွေကမှ အလိုမရှိဘူး

အပြစ်ခံယူမယ်ဆိုလဲ သေသွားတဲ့သူက ပြန်ရှင်မလာဘူး မိဘမဲ့သွားတဲ့ လူမမည်ကလေး လေးကိုပဲ သနားမိတယ်

ပရဟိတမိခင်ငယ်တစ်ဦး (သို့မဟုတ်) စေတနာကောင်းပေမယ့် ကံမကောင်းခဲ့သူ

သူမဟာ လူတွေရဲ့ နောက်ဆုံးခရီးတွေကို အမြဲလိုလို ပို့ဆောင်တတ်သူတစ်ယောက်။ ဒေသတစ်ဝိုက်ကသူမပါသလောက်ပဲ။ သာရေးနာရေးတွေမှာ မင်္ဂလာဆောင်လည်း သူမ။ ရှင်ပြုလည်း သူမ။ ပရဟိတဆိုလည်း သူမ။ သူမ မလိုက်ဖူးတဲ့ နာရေးဆိုရင် မရှိသလောက်ရှားပါလိမ့်မယ်။

ဒါပေမယ့် သူမရဲ့ အသက်ရှင်သန်စဉ်က ပြုလုပ်ပေးခဲ့တဲ့ ပရဟိတစေတနာအကျိုးတရားတွေဟာ သူမရဲ့ နောက်ဆုံးခရီးကို ပါမလာခဲ့ဘူးလို့ စိတ်မကောင်းစွာ ပြောရမှာပင် ဖြစ်ပါတယ်။ ပုံဖျက်ခံရမှုပေါင်းများစွာနဲ့ အဆုံးသတ်သွားခဲ့တဲ့ သူမရဲ့ နောက်ဆုံးခရီးဟာ ကြားရသူတွေအဖို့ တကယ်ရင်နင့်ဖွယ်ရာပင်ဖြစ်ပါတယ်။

သူမဟာ ဒလန်တစ်ယောက်၊ သူမဟာ စစ်တပ်သတင်းပေးတစ်ယောက်ဆိုပြီး မဟုတ်မမှန် စွပ်စွဲချက်တွေနဲ့ မိန်းကလေးတန်မဲ့ လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်မှုကို ခံလိုက်ရတဲ့ သူတစ်ယောက်လည်း ဖြစ်ပါတယ်။

သူမသေဆုံးမှုမှာ အသက်ထက်နစ်နာသွားတဲ့ ဖြစ်စဉ်တွေကို ကျန်ရစ်ခဲ့ပါသေးတယ်။ လုပ်ကြံခံရလို့ အသက်တောင် သေသွားပြီးပြီပဲ၊ ဒီဟာထက်ဘာတွေများ ပိုနစ်နာစရာတွေ ကျန်သေးလဲလို့ မေးစရာရှိကြပါလိမ့်မယ်။

ဒါပေမယ့် သူမ သေသွားတဲ့ဖြစ်ရပ်မှာတော့ အသက်သေသွားတာထက် ရင်နင့်ဖို့ကောင်းတဲ့ဖြစ်စဉ်တွေကို ကျန်တဲ့သူတွေအတွက် အသိသံဝေဂတရား ရရှိစေဖို့ သူမ ချန်ရစ်ထားခဲ့လေသလားလို့တောင် တွေးရမလိုပါပဲ။ သေနတ်နဲ့ နားထင်ကို တေ့ပစ်တာခံလိုက်ရလို့ လဲကျသေဆုံးသွားချိန်မှာတောင် သူမရဲ့ အဝတ်အစားတွေကို မဖွယ်မရာ ဆွဲချွတ်ပြီး အရှက်ရစေဖို့ လုပ်ဆောင်ခဲ့တာကိုလည်း ခံလိုက်ရပါသေးတယ်။

မြန်မာလူမျိုးဆိုတာက အလွန်တရာမှ ဟီရိဩတပ္ပတရားကို လက်ကိုင်ထားကြတဲ့ လူမျိုးတွေဖြစ်ပါတယ်။ မိမိရဲ့ အရှက်သိက္ခာကို ထိန်းသိမ်းကြသလို သူတစ်ပါးရဲ့ အရှက်သိက္ခာကိုလည်း ငဲ့ညှာပေးကြတဲ့ လူမျိုးတွေပါပဲ။ သေဆုံးသွားတဲ့လူတစ်ယောက်ရဲ့ အရှက်သိက္ခာတရားကို စော်ကားဖို့မဆိုထားနဲ့ သေဆုံးသူရဲ့ အားနည်းချက်တွေကိုပါ ထုတ်ဖော်ပြောဆိုကြလေ့ မရှိပါဘူး။

ဒါပေမယ့် သူမမှာတော့ မြန်မာလူမျိုးထဲက အမျိုးသမီးကောင်းတစ်ယောက် ဖြစ်ပါလျက်ကယ်နဲ့ မြန်မာလူမျိုးတို့ စောင့်စည်းအပ်တဲ့ အရှက်သိက္ခာတရားရဲ့ အကာအကွယ်ကို မရရှိခဲ့တာကတော့ ရင်နာစရာဖြစ်ရပ်ပင် ဖြစ်ပါတယ်။

ဒါတင်ပဲလားဆိုတော့လည်း မဟုတ်သေးပါဘူး။ သူမမှာ ဖခင်မဲ့နေတဲ့၊ မိမိသာအမိ၊ မိမိသာအဖဆိုတဲ့၊ ရင်အုပ်မကွာစောင့်ရှောက်နေရတဲ့ ၈ နှစ်သားအရွယ် ဒုတိယတန်း ကျောင်းသားလေး တစ်ယောက်ကျန်ရစ်ခဲ့ပါသေးတယ်။ သူမသားလေးရဲ့ အနာဂတ်အတွက် သူမရဲ့ နောက်ဆုံးအချိန်မှာ စဉ်းစားချိန်တောင် မရခဲ့ဘဲ သေဆုံးသွားရရှာတဲ့ သနားစရာမိခင်ငယ်တစ်ဦးပင် ဖြစ်ပါတယ်။

သူမနာမည်က နှင်းဝေခိုင်။ အသက်က ၂၈ နှစ်အရွယ်။ အသားဖြူဖြူ၊ အရပ်ကောင်းကောင်းနဲ့ ချစ်ခင်နှစ်လိုဖွယ်ရာ အမူအရာကို ပိုင်ဆိုင်ထားသူတစ်ဦး။ မနှင်းဝေခိုင်ဟာ သူတစ်ပါးအပေါ် စိတ်စေတနာကောင်းထားပြီး ဆက်ဆံတတ်သူမို့ ပတ်ဝန်းကျင်အသိုင်းအဝိုင်းမှာ သူမကို ချစ်ခင်ကြသူတွေချည်းသာ။

အနုပညာကို ဝါသနာပါပြီး သီချင်းဆိုနေရရင် ပျော်နေတက်သူတစ်ယောက်ဖြစ်တယ်လို့ သူမသူငယ်ချင်းတွေက ပြောကြတယ်။ ငယ်ရွယ်ပျိုမြစ်သူတစ်ယောက်ဖြစ်ပေမယ့် ဘဝကတော့ နုပျိုမှုနဲ့ဆန့်ကျင်စွာ ခက်ခဲကြမ်းတမ်းလွန်းပါတယ်။


အရင်ကတော့ မနှင်းဝေခိုင်တို့ မိသားစု ၃ ယောက်ဟာ ရန်ကုန်မှာ လုပ်ကိုင်စားသောက်းခဲ့ကြရာမှ ကိုဗစ်ကာလရောက်တဲ့အချိန်မှာ အလုပ်တွေ ပိတ်ကုန်တာကြောင့် သူ့သားလေးလက်ကိုဆွဲပြီး ဖျာပုံပြန်လာခဲ့ပေမယ့် သူ့အမျိုးသားတော့ ပါမလာခဲ့ပါဘူး။


ရန်ကုန်က ပြန်လာပြီး ဖျာပုံ ၁၅ ရပ်ကွက်မှာ သားဖြစ်သူနဲ့အတူ ခက်ခက်ခဲခဲ ရှာဖွေစားသောက်နေထိုင်ရင်း သူမ ဝါသနာပါတဲ့ အနုပညာနဲ့ ပရဟိတလုပ်ငန်းတွေကိုလည်း မပျက်မကွက် လုပ်ဆောင်လာပါတယ်။


မေတ္တာရှင် လူမှုကူညီရေးအသင်းနဲ့အတူ ကိုဗစ်ကာလတစ်လျှောက် PPE ဝတ်စုံကြီးတကားကားနဲ့ သူတို့လက်လှမ်းမီသမျှ လူမှုကူညီရေးလုပ်ငန်းတွေမှာ အားတက်သရော ဝင်ရောက်လုပ်ကိုင်လာသူတစ်ဦးလည်း ဖြစ်ပါတယ်။


“၂၀၂၂ ခုနှစ်၊ ဩဂုတ်လ ၂၃ ရက်နေ့”
မနှင်းဝေခိုင် ဘ၀မှာ အဲဒီနေ့ အဲဒီရက်စွဲကို ဘယ်တော့မှ လိုချင်ခဲ့မှာ မဟုတ်ဘူး။ မျှော်လင့်ထားခဲ့လိမ့်မယ်လို့လည်း မထင်ကြပေမယ့် သူမကို ချစ်ခင်တဲ့ သူမရဲ့ မိသားစုတွေနဲ့ သူမရဲ့ အသိုင်းအဝိုင်းတွေကတော့ သူမအတွက် သူမဘ၀ရဲ့ နောက်ဆုံးနေဝင်သွားတဲ့နေ့အဖြစ် မသတ်မှတ်ချင်ဘဲ မျက်ရည်မိုးတွေ ရွာတဲ့နေ့အဖြစ် သတ်မှတ်နေကြပြီဆိုတာကို မနှင်းဝေခိုင်တစ်ယောက် သိခွင့်တောင် မရလိုက်။

ဖျာပုံ - ကျိုက်လတ်လမ်းမကြီးဘေးက KM စားသောက်ဆိုင်တဲ့ဆိုင်ဟာ သူမသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အမြဲတမ်းလိုလို ဆုံနေကျ။ ဒီနေ့တော့ အဲဒီဆိုင်မှာ မနှင်းဝေခိုင်နဲ့ သူမရဲ့ သူငယ်ချင်း မနိုးနိုးဝေတို့နှစ်ယောက် မုန့်စားနေတုန်း အမည်မသိ လူ ၄ ယောက်ဟာ ဆိုင်ကယ်နှစ်စီးနဲ့ ရောက်လာပြီး သေနတ်တွေနဲ့ အနီးကပ်လုပ်ကြံပြီး သူတို့နှစ်ဦးလုံးရဲ့ အသက်ကို နှုတ်ယူသွားကြတာကို ခံလိုက်ရပါတယ်။

သေနတ်နဲ့ ပစ်ခတ်သွားတာကြောင့် မနှင်းဝေခိုင် (၂၈) နှစ်ရဲ့ ယာနားထင် ဖောက်ဝင်ဒဏ်ရာတစ်ချက်နဲ့ မနိုးနိုးဝေ (၂၄)နှစ်ရဲ့ ဦးခေါင်းနောက်စေ့ ဖောက်ဝင်ဒဏ်ရာတစ်ချက် အသီးသီးရရှိပြီးတော့ သေဆုံးသွားကြရရှာတာ ဖြစ်ပါတယ်။

အမျိုးသားလေးဦးဟာ လူသတ်သမားအဆင့်မဟုတ်ပါဘူး။ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်ပြီးနောက်မှာ မနှင်းဝေခိုင်ရဲ့ အင်္ကျီတွေကို ရင်သားတွေပေါ်တဲ့အထိ ဆုတ်ဖြဲပြီး မဖွယ်ရာ ပြုခဲ့ပုံရပါတယ်။ သာမန်မိန်းကလေး နှစ်ယောက်ရဲ့ လဲပြိုကျနေတဲ့ ပုံရိပ်ဟာ လူတစ်ချို့ရဲ့ ပုံဖျက်ရေးသားမှုတွေအောက်မှာ သိက္ခာမဲ့ခဲ့ရပါတယ်။

“အမေပြန်လာရင် သားကြိုက်တဲ့ မုန့်ဝယ်ခဲ့မယ်”
ဆိုပြီး အဲဒီနေ့က မနှင်းဝေခိုင်ဟာ အိမ်က ထွက်သွားချိန်မှာ သူမ သိပ်ချစ်တဲ့ သားလေးကို နှုတ်ဆက်လိုက်ပါသေးတယ်။

သားဖြစ်သူနဲ့ အမေဖြစ်သူနှစ်ဦးကတော့ ဒီတစ်ကြိမ် နှုတ်ဆက်မှုဟာ သူတို့နှစ်ယောက်အတွက် နောက်ဆုံးနှုတ်ဆက်ခြင်းဆိုဖြစ်သွားလိမ့်မယ်လို့ သူတို့ တွေးမိကြလိမ့်မယ် မဟုတ်။

“သူ့မှာ လူမမယ် ကလေးတစ်ယောက်ရှိတာပေါ့။ အဖေလည်းသူပဲ။ အမေလည်းသူပဲဖြစ်နေတာ။ မိဘတွေမရှိကြတော့ဘူး။ သူ့သားလေးကို သူပဲ ရှာဖွေကျွေးမွေးနေတာ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်ပေမယ့် သူ့သားလေးအတွက် တကယ်ကို စိတ်ဓာတ်ခိုင်မာတဲ့ အမျိုးသမီးငယ်လေးပါ” ကြေကွဲစွာ ပြောနေတဲ့သူမှာ မနှင်းဝေခိုင်ရဲ့ မိတ်ဆွေတစ်ယောက်။

လူတွေရဲ့ နောက်ဆုံးခရီးကို အဆင်ပြေချောမွေ့အောင် ပို့ဆောင်ပေးတဲ့ ပရဟိတသမား မိန်းကလေးတစ်ယောက်။ အားကိုးရာမဲ့နေတဲ့ ဘဝကနေ လူမမယ်သားလေး လက်ကိုဆွဲပြီး ဘဝကို ကြံ့ကြံ့ခိုင်ခိုင်ရင်ဆိုင်နေတဲ့ အာဂမိန်းကလေးတစ်ယောက်။

သူမရဲ့ နောက်ဆုံးခရီးကို ဘယ်သူမှ ပစ်ပယ်မထားခဲ့ဘူး။ သူချစ်တဲ့ ပရဟိတမောင်နှမတွေ သူလုပ်ဆောင်ပေးခဲ့တဲ့ ပရဟိတတွေက သူ့နောက်ကို လိုက်ပါခဲ့တယ်။ ဖျာပုံမြို့ပေါ်က ပရဟိတသမားတွေရဲ့ ဝမ်းနည်းစရာကောင်းတဲ့နေ့။ အမေ့မျက်နှာကြည့်ပြီး အမေ့လက်ကိုဆွဲပြီး လောကကြီးရဲ့အကြောင်းကို မသိသေးတဲ့ လူမမယ် ကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ ကောင်းကင်ပျောက်တဲ့နေ့။

မနှင်းဝေခိုင်ရဲ့ နောက်ဆုံးခရီးကို အရောင်စုံတဲ့ ပရဟိတ လူမှုကူညီရေးအသင်း ကားတွေအများကြီးလို က်ပါပို့ဆောင်ပေးခဲ့ကြတယ်။


“သူက ပရဟိတမှန်သမျှ ရှေ့ဆုံးကနေပါတယ် မရွံမရှာ ပုပ်ပွနေတဲ့အလောင်းတွေကအစ ကိုင်တွယ်ပေးပြီး လူတွေရဲ့ နောက်ဆုံးခရီးကို ပြီးမြောက်အောင်ကူညီပေးတက်တယ်”

“သူ့သားလေးကျန်ခဲ့တယ် အားကိုစရာမိဘမရှိတဲ့ဘဝကို ဘယ်သူစာနာနိုင်မှာလဲ ဘယ်လိုစိတ်တွေနဲ့ လုပ်ရက်ကြတာလဲ ကျွန်တော်မတွေးတက်တော့ဘူးဗျာ”

“မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့လုံခြုံမှု၊ လူသားချင်း ကိုယ်ချင်းစာတရားတွေ ခေါင်းပါးလာတယ်လို့ထင်ပါတယ်”

စတဲ့ စကားတွေကို ပြောလာကြသူတွေကတော့ မနှင်းဝေခိုင်နဲ့ အရမ်းရင်းနှီးတဲ့သူတွေက မနှင်းဝေခိုင်ရဲ့နာရေးမှာ ပြောခဲ့တဲ့ ပြောစကားတွေ ဖြစ်ပါတယ်။

အများအကျိုးအတွက် စွမ်းစွမ်းတမံဆောင်ရွက်ပေးခဲ့သူ၊ သူမကို ဘယ်သူတွေ ဘယ်လိုတိုက်ခိုက်နေပါစေ၊ သူပြုသမျှ ကုသိုလ်တွေသာ သူ့ဘဝ၊ သူလုပ်သမျှ ပရဟိတတွေကသာ သူ့ဘဝလို့ဆိုခဲ့သူ လူမမယ်ကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ မိခင်ငယ်တစ်ဦးရဲ့ နောက်ဆုံးထွက်သက်ကတော့ မလှပနိုင်ခဲ့ပေး။

အခုတော့ နှင်းစက်ချို လို့ အမည်ပေးထားတဲ့ မနှင်းဝေခိုင်ရဲ့ လူမှုကွန်ယက်စာမျက်နှာမှာတော့ သူများတွေရဲ့ မင်္ဂလာဆောင်မှာ သီချင်းဆိုခဲ့တာတွေ၊ သူများတွေရဲ့ အလှူမှာ လုပ်အားပေးခဲ့တာတွေ၊ လူတွေရဲ့ နောက်ဆုံးခရီးကို လိုက်ပါပို့ဆောင်တာတွေ စတဲ့ ပရဟိတပေါင်းစုံကို လုပ်ဆောင်ခဲ့တဲ့ သူမရဲ့ လုပ်ရပ်တွေဟာ မှတ်တမ်းအဖြစ်နဲ့သာ ကျန်ရစ်ခဲ့ရလေပြီ။

ယနေ့ စက်သုံးဆီစျေးတဲ့

ဆီတင်သင်္ဘောတွေဝင်လာပြီလဲပြောတယ် စက်သုံးဆီစျေးတွေကလဲ မကျဘူး 😢😢

၈၈ တုန်းက ဝန်ထမ်းတွေ အလုပ်ပြန်ဆင်းလို့ ရှုံးသွားတယ်ဆိုတာ မဟုတ်ပါဘူး။
==============================
အဲဒီတုန်းက ဝန်ထမ်းတွေ အလုပ်မဆင်းတာ ရက်ပေါင်း ၄၀ လောက်ရှိမယ်။
အာဏာသိမ်းပြီးနောက် အလုပ်ပြန်မဆင်းတဲ့ ဝန်ထမ်းတွေ၊ အလုပ်ပြုတ်တဲ့ဝန်ထမ်းတွေ၊ နယ်စပ်ကိုပြေးကြသူတွေ၊ ပြည်ပကိုပြေးကြတဲ့ ဝန်ထမ်းတွေ အများကြီးပဲ။
အဲဒီလို အကြောင်းပေါင်းစုံကြောင့် အလုပ်ထဲပြန်မရောက်တဲ့ ဝန်ထမ်းဦးရေဟာ လက်ရှိ CDM လုပ်နေတဲ့ ဝန်ထမ်းဦးရေထက် ပိုများတယ်။
ထိုင်းနိုင်ငံက ဒုက္ခသည်စခန်းကြီးတွေဟာ ၈၈ ကိုအကြောင်းပြုပြီး ဖြစ်လာတာ။
၈၈ မှာ ရှုံးတာ အကြောင်းပေါင်းစုံတွေ လျှောက်ပြောကြပေမယ့် အမှန်ဆုံးအချက်က စစ်တပ်ကို မနိုင်လို့ကို ရှုံးတာ။ဒါတောင် အဲဒီတုန်းက စစ်တပ်က မိုင်းယန်း မဲသဝေါ မော်ဖိုးကေ စတဲ့ စစ်သား ထောင်နဲ့သောင်းနဲ့ချီ သေတဲ့ စစ်ပွဲကြီးတွေ တိုက်နေရတာ။
လက်နက်ကိုင် သူပုန်ပေါင်းစုံ ပေါင်းပြီးတိုက်လဲ စစ်တပ်ကို မနိုင်ခဲ့ကြဘူး။
နိုင်ငံရေးအဖွဲ့ပေါင်းစုံ စုပြီး လူထုတိုက်ပွဲ အသွင်နဲ့ တိုက်တာလဲ မနိုင်ခဲ့ဘူး။
လူထုတစ်ရပ်လုံးတောင် အာခံဖို့ နေနေသာသာ အိမ်ရှေ့မြောင်းတူးဆို တူးရ၊ ခြံစည်းရိုး ထုံးသုတ်ဆို သုတ်ရ၊ မြက်ပေါက်ဆို ပေါက်ရ၊ လုပ်အားပေးလိုက်ဆို ကိုယ့်ထမင်းကိုယ်စားပြီး လိုက်ခဲ့ရတာ။
ပြောချင်တာက စစ်တပ်ကို ဘယ်သူမှ မနိုင်ခဲ့ဘူး။
လက်နက်ကိုင် သူပုန်ပေါင်းစုံ ဝိုင်းချတာလဲ စစ်တပ်ကို မနိုင်ဘူး။
ဗကပ အပါအဝင် နိုင်ငံရေးသမားပေါင်းစုံ လူထုအုံကြွမှုနည်းနဲ့ တိုက်ခဲ့တာလဲ စစ်တပ်ကို မနိုင်ဘူး။
ဘယ်လက်နက်ကိုင် ခေါင်းဆောင်မှ စစ်တပ်ကိုနိုင်အောင် မချနိုင်ဘူး။
ဘယ်နိုင်ငံရေး ခေါင်းဆောင်မှ စစ်တပ်ကို အပြုတ်ဆော်ပြီး ဒီမိုကရေစီ ရယူမပေးနိုင်ဘူး။
၂၂ နှစ်ကြာမှ ရော့ကွာ မင်းတို့လိုချင်တဲ့ ဒီမိုကရေစီဆို စာအုပ်အစိမ်းလေးနဲ့ တွဲပေးလိုက်တာ။
မြန်မာနိုင်ငံ ဒီမိုကရေစီက NLD တိုက်ယူပေးတဲ့ ဒီမိုကရေစီလဲ မဟုတ်ဘူး။
အမေစု တိုက်ယူပေးတဲ့ ဒီမိုကရေစီလဲ မဟုတ်ဘူး။
စစ်တပ်ကပေးလို့ ရတဲ့ ဒီမိုကရေစီ။
ခင်ဗျားတို့ ကြိုက်ကြိုက် မကြိုက်ကြိုက် အဲဒါတွေက အမှန်အကန် ဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့ အမှန်တရားတွေပဲ။
ဘာပြောချင်တာလဲ သိလား။
ဘယ်လိုပဲတိုက်တိုက် ဘာနည်းပဲ သုံးသုံး ခင်ဗျားတို့ မနိုင်ဘူး။ဟိုက ပြန်ပေးမှ ခင်ဗျားတို့ ရမှာ။
ဒီတော့ အသာတကြည် ပြန်ပေးချင်အောင် နေကြထိုင်ကြ လုပ်ကြ ကိုင်ကြ။
ခင်ဗျားတို့ ကျောက်တုံးကြီးကို တောင်အောက်လှိမ့်ချလိုက်၊ တောင်ပေါ်ပြန်တွန်းတင်လိုက်၊ တောင်အောက်လှိမ့်ချလိုက်ပါဒီမိုကရေစီဆိုတာ ပေးမှရတာ