This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
⭕️ قصه پرغصه
➖ روایتی اجمالی از ماجرای #هفت_تپه
◀️ بیش از ۴۵ روز است که کارگران شرکت نیشکر هفت تپه در هوای ۵۰ درجه شوش به خیابان می‌آیند تا مطالبات خود را مطرح کنند. تا اعلام کنند که «از کارفرمای شرکت و بخش خصوصی خلع ید شود»، «حقوق‌های معوقه فوری پرداخت شود» و «کارگران اخراجی به کار برگردند» اما هیچکس جواب درستی به آنها نداده است.
🔺 ماجرای هفت تپه یکی از چندین داستان پردرد خصوصی‌سازی است و کارگران هفت، مشتی نمونه خروار.
#خصوصی_سازی
🔺 aparat.com/v/W9o05
🎬 @Mostazafin_TV
➖ روایتی اجمالی از ماجرای #هفت_تپه
◀️ بیش از ۴۵ روز است که کارگران شرکت نیشکر هفت تپه در هوای ۵۰ درجه شوش به خیابان می‌آیند تا مطالبات خود را مطرح کنند. تا اعلام کنند که «از کارفرمای شرکت و بخش خصوصی خلع ید شود»، «حقوق‌های معوقه فوری پرداخت شود» و «کارگران اخراجی به کار برگردند» اما هیچکس جواب درستی به آنها نداده است.
🔺 ماجرای هفت تپه یکی از چندین داستان پردرد خصوصی‌سازی است و کارگران هفت، مشتی نمونه خروار.
#خصوصی_سازی
🔺 aparat.com/v/W9o05
🎬 @Mostazafin_TV
⭕️ وضع موجودِ کارگران، دستپخت چه کسانی است؟
➖ در ضرورت تشکیل سندیکاهای مستقل و غیر حکومتیِ کارگران
🖊 #سلمان_کدیور:
◀️ اعتراضات کارگری در ایران سال‌هاست با اجرایی شدن سیاست‌های #خصوصی_سازی و تبع آن تعطیلی صنایع و ورشکستگی کارخانه‌ها اوج گرفته است. سیاست‌هایی که هرچند نتایج دهشتناک آن روز به روز ابعاد تازه‌ای به خود می‌گیرد، اما با اصرار مسئولین همچنان در حال اجرایی شدن است.
🔸 طی این سال‌ها کارگران که جزو ضعیف‌ترین و البته وفادارترین طبقات جمهوری اسلامی بوده‌اند روز به روز لگدمال‌تر و گرسنه‌تر شده‌اند که نخستین نتیجه آن، بحران‌های امنیتی سال‌های اخیر است که کمترین پیامدش جدایی سیاسی و عقیدتی این قشر، از نظام می‌تواند باشد.
🔹 آنچه متاسفانه به عمق این بحران افزوده و سبب ساز سرکوبی بیشتر کارگران را باعث شده است، نبود نهادهای مدنی یا سندیکاهای قدرتمند کارگری است که در فقدان آن اعتراضات از حالت چانه زنی صنفی، به اغتشاش و درگیری خیابانی نیز رسیده است.
➖ در ایران امروز، تنها دو تشکل، جزو اصلی‌ترین نهادهای غیردولتی حامی کارگران به طور رسمی شناخته می‌شوند.
🔹 اولین آن، خانه کارگر به دبیر کلی علیرضامحجوب است که از سال ۶۹ تا کنون به مدت ۳۰ سال دبیرکلی این نهاد را بر عهده داشته و دارد.
علیرضا محجوب، چندین دوره نماینده مردم در مجلس بوده و غالبا در کمیسیون‌های کارگری مسئولیت داشته است و آخرین بار با لیست امید در دوره پیش به مجلس راه یافت.
🔸 دومین تشکل، حزب اسلامی کار به دبیرکلی حسین کمالی است.
او هشت سال وزیر کار در دوره هاشمی و چهار سال نیز در کابینه خاتمی وزارت داشته است و هم اکنون در شورای عالی اصلاح طلبان حضور دارد.
🔹 نکته بحث این است که در تمام این سال‌هایی که حقوق کارگران اینچنین به یغما رفته، در تمام سال‌هایی که این طبقه محروم در کف خیابان و دادگاه و زندان مطالبه حقوق بدیهی‌اش را کرده، خبری از آقای محجوب و حسین کمالی و خانه کارگر و حزب اسلامی کار شنیده‌اید؟
🔸 آیا دیده اید که صدایی از اینها به نفع جامعه کارگری بلند شود و معترض سرکوب آنان گردند؟ چرا هیچکدام از آنها را میان کارگران هفت تپه و آذر آب و کنتورسازی و... ندیده‌ایم؟
🔺 پاسخ واضح است و آن اینکه این احزاب هرچند به نام کارگران تنفس می‌کنند اما عمیقا در مناسبات حکومتی و سرمایه‌داری امروز قرار دارند. اینها تنها نام حمایت از کارگران را یدک می کشند وگرنه هیچگاه دغدغه شکم گرسنه و چشمان اشکبار این طبقه نبوده‌اند. وجود چنین نهادهای رسمی و بی‌خاصیت و وابسته‌ای بیش از پیش بر لزوم ایجاد و تشکیل سندیکاهای مستقل و غیر حکومتی صحه می گذارد.
🎬 @Mostazafin_TV
➖ در ضرورت تشکیل سندیکاهای مستقل و غیر حکومتیِ کارگران
🖊 #سلمان_کدیور:
◀️ اعتراضات کارگری در ایران سال‌هاست با اجرایی شدن سیاست‌های #خصوصی_سازی و تبع آن تعطیلی صنایع و ورشکستگی کارخانه‌ها اوج گرفته است. سیاست‌هایی که هرچند نتایج دهشتناک آن روز به روز ابعاد تازه‌ای به خود می‌گیرد، اما با اصرار مسئولین همچنان در حال اجرایی شدن است.
🔸 طی این سال‌ها کارگران که جزو ضعیف‌ترین و البته وفادارترین طبقات جمهوری اسلامی بوده‌اند روز به روز لگدمال‌تر و گرسنه‌تر شده‌اند که نخستین نتیجه آن، بحران‌های امنیتی سال‌های اخیر است که کمترین پیامدش جدایی سیاسی و عقیدتی این قشر، از نظام می‌تواند باشد.
🔹 آنچه متاسفانه به عمق این بحران افزوده و سبب ساز سرکوبی بیشتر کارگران را باعث شده است، نبود نهادهای مدنی یا سندیکاهای قدرتمند کارگری است که در فقدان آن اعتراضات از حالت چانه زنی صنفی، به اغتشاش و درگیری خیابانی نیز رسیده است.
➖ در ایران امروز، تنها دو تشکل، جزو اصلی‌ترین نهادهای غیردولتی حامی کارگران به طور رسمی شناخته می‌شوند.
🔹 اولین آن، خانه کارگر به دبیر کلی علیرضامحجوب است که از سال ۶۹ تا کنون به مدت ۳۰ سال دبیرکلی این نهاد را بر عهده داشته و دارد.
علیرضا محجوب، چندین دوره نماینده مردم در مجلس بوده و غالبا در کمیسیون‌های کارگری مسئولیت داشته است و آخرین بار با لیست امید در دوره پیش به مجلس راه یافت.
🔸 دومین تشکل، حزب اسلامی کار به دبیرکلی حسین کمالی است.
او هشت سال وزیر کار در دوره هاشمی و چهار سال نیز در کابینه خاتمی وزارت داشته است و هم اکنون در شورای عالی اصلاح طلبان حضور دارد.
🔹 نکته بحث این است که در تمام این سال‌هایی که حقوق کارگران اینچنین به یغما رفته، در تمام سال‌هایی که این طبقه محروم در کف خیابان و دادگاه و زندان مطالبه حقوق بدیهی‌اش را کرده، خبری از آقای محجوب و حسین کمالی و خانه کارگر و حزب اسلامی کار شنیده‌اید؟
🔸 آیا دیده اید که صدایی از اینها به نفع جامعه کارگری بلند شود و معترض سرکوب آنان گردند؟ چرا هیچکدام از آنها را میان کارگران هفت تپه و آذر آب و کنتورسازی و... ندیده‌ایم؟
🔺 پاسخ واضح است و آن اینکه این احزاب هرچند به نام کارگران تنفس می‌کنند اما عمیقا در مناسبات حکومتی و سرمایه‌داری امروز قرار دارند. اینها تنها نام حمایت از کارگران را یدک می کشند وگرنه هیچگاه دغدغه شکم گرسنه و چشمان اشکبار این طبقه نبوده‌اند. وجود چنین نهادهای رسمی و بی‌خاصیت و وابسته‌ای بیش از پیش بر لزوم ایجاد و تشکیل سندیکاهای مستقل و غیر حکومتی صحه می گذارد.
🎬 @Mostazafin_TV
Telegram
MTVLinks
📎 @MTV_Links