مستقل و تنها که زندگی میکنی، پدر خودتی، مادر خودتی، خواهر و برادر و یار و حتی بچه خودتی..
میای خونه جای مادرت که اومده استقبالت کیف و از دست خودت میگیری میذاری سر جاش، یه نگاه پدرانه به خودت میکنی تو آینه که یعنی خسته نباشی بچه، یکم‌ تو ذهنت از روزت رو مرور میکنی انگاری که داری با یارت حرف می‌زنی..
یکم‌ می‌شینی رو صندلی و به دیوار خیره میشی انگار بچه‌ات اومده‌ تو بغلت و بغلش آرومت میکنه، یکم با خودت شوخی میکنی انگار برادرت و خواهرت دارن دستت میندازن و بعد میری‌ تو اتاق و توی آینه اتاق می بینی خودتی و خودت، خودتی و همه‌ای..

دیگه نمی‌تونم زندگی رو توصیف کنم، اون چه که میخوام بگم تو هیچ کتابی نیست، هیچ آهنگی دیگه در جانم اثر نمی‌کنه، هیچ غمِ جدیدی ندارم، کاش یک غم جدید داشتم تا غم قبلیم رو فراموش میکردم و حالم کمی بهتر میشد..
میدونی، شبیهِ کودک مریضی شدم که دوستِ تختِ کناریش مرده و دیگه قرار نیست درد کشیدنش رو ببینه.!

_ رو به راهی؟!
+ اره من همیشه رو به راهم، رو به راهی که به تو منتهی میشه..

کسی نگران جنگ میشه که همین الان هم زندگیش مثل انسان‌های جنگ‌زده رو هوا نباشه، دلیل این که اکثریت مردم نگران نیستن همینه، برا ما هیچ فرقی نمیکنه.!

تا حالا عمل جراحی داشتی؟
به‌ هوش که میای تشنه‌ای، حس میکنی داری تَرَک میخوری از تشنگی، کل بدنت تمنا داره واسه یه لیوان آب، ولی نمی‌تونن بهت آب بدن، بعد از بیهوشی خطرناکه، اما تو التماس میکنی اونام هی میگن صبر کن..
تو واسه من همون یه قطره آب بعد از عملی، تک تک یاخته‌هام دست التماس دراز کردن واسه گرفتن دستات.!

صبحت بخیر
موقع انجام کارات پلی کن و لذت ببر🕊️🌱

عصر که از سرکار برمی‌گشتم پر از خشم، نفرت، خستگی و تا حدی تعجب بودم..
دوش گرفتم، خوابیدم، همه اون احساس‌ها تا حدی تخفیف پیدا کردن، اما این فکر باقی موند: زندگی کردن سخته، تازه معمولاً هم هنوز از چیزی که سعی داری فکر کنی سخت‌تر، باید یه جوری این رنج‌ها رو قورت بدم و درونم هضم کنم، ازشون چیز خوبی ساخته نمیشه‌، و اغلب چیزی برای جذب کردن هم ندارن، ولی دست آخر هضم کردن تنها راهشه.!

‏اضطراب خسته و فرسوده‌م کرده، هیچ نمی‌تونم تصور کنم بقیه‌ی آدم‌ها که این نکبت رو توی زندگی‌شون ندارن چطور روزهاشون رو می‌گذرونن، انگار توی ذهنم یک نفر مدام داره «می‌دووه» و هرکار کوچیکی تبدیل می‌شه به یه کوهِ بزرگ که باید با یه تیشه بِکّنمش، به همه حسودیم میشه، به هر انسان رندومی که داره توی خیابون راه میره و زندگی و کارهاش رو میکنه و این زندگی کردنِ ساده براش یک عملِ طاقت‌فرسای آزاردهنده نیست..

هرچقدر روز خسته کننده‌ای داشتی الان با این شاهکار آروم‌شو، درست میشه، صبور باش🕊🌿

‌ ‌ ‌‌‌ ‌
سلام میشه لطفا اینو داخل کانالت بذاری؟🫠
من دانشجوی سال چهارم دندانپزشکی دانشگاه تهرانم. اگر کسی در تهران عصب کشی (اندو) دندونای قدامی ۵ تا ۵ (یعنی پیش و نیش و آسیای کوچک یا بهتره بگم همه ی دندونا به جز آسیاهای بزرگ و عقل) لازم داره به من پیام بده که کارشو داخل دانشکده دندانپزشکی انجام میدم.
با قیمت خیلیی مناسب تر نسبت به بیرون (حدود ۴۰۰ هزارتومان) و  درضمن ترمیم دندون هم بعد عصب کشی انجام میشه.
کارتون کاملا زیر نظر بهترین اساتید  دانشگاه تهران انجام میشه.
آیدیم:
@N2000z11

تو مرحله‌ای از زندگیمم که همه‌چیز داره بهم فشار میاره، از یه طرف ترس و استرس آینده رو دارم، از یه طرف باید غصه خونوادمو دغدغه‌هاشونو بخورم، از یه طرف باید مراقب فروپاشی روانی باشم، از یه طرف باید به حرفایی که میزنن اهمیت ندم، از یه طرف باید کارکنم که همه‌جوره برسم و نگن بی‌عرضه، از یه طرف باید سرپا وایسم و قوی باشم تا بتونم ادامه بدم..
من بین همه اینا گیر کردم.!

سخت‌ترین بخش خودشناسی روبرو شدن با زخم‌هاییه که نقشی در به وجود اومدنشون نداشتی، اما مسئولیت ترمیم کردنشون با توئه.!