Қизлар кўпчилик Тошкентдан яхши тикувчи сўрашади. Манга чиройли кўйлак тикиб бердилар😍 Сизларга тавсия қиламан👍Хамма нарса тикадила. Ва сизга нима кўпроқ ярашишини маслахат берадилар
Телефон: 998977340007
Манзил: Штаб
Ориентир:Она бола балнитсаси
Телеграм: t.me/billur_atelier
Инстаграм: https://instagram.com/billur_atelier?igshid=tnqhegnupvvv
Телефон: 998977340007
Манзил: Штаб
Ориентир:Она бола балнитсаси
Телеграм: t.me/billur_atelier
Инстаграм: https://instagram.com/billur_atelier?igshid=tnqhegnupvvv
Қизлар кўпчилик Тошкентдан яхши тикувчи сўрашади. Манга чиройли кўйлак тикиб бердилар😍 Сизларга тавсия қиламан👍Хамма нарса тикадила. Ва сизга нима кўпроқ ярашишини маслахат берадилар
Телефон: 998977340007
Манзил: Штаб
Ориентир:Она бола балнитсаси
Телеграм: t.me/billur_atelier
Инстаграм: https://instagram.com/billur_atelier?igshid=tnqhegnupvvv
Телефон: 998977340007
Манзил: Штаб
Ориентир:Она бола балнитсаси
Телеграм: t.me/billur_atelier
Инстаграм: https://instagram.com/billur_atelier?igshid=tnqhegnupvvv
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
❓Аввал ифтор қилинадими ёки шом намози ўқиладими?
Ҳабибуллоҳ Абдулғаффор
Ўзбекистон мусулмонлари идораси
Фатво маркази етакчи мутахассиси
♻️Бошқаларга ҳам юборинг!
Улашувчи ҳам амал қилганлик савобини олади, Ин Ша Аллоҳ!🤲🏻
Каналимизга обуна бўлинг
Ҳабибуллоҳ Абдулғаффор
Ўзбекистон мусулмонлари идораси
Фатво маркази етакчи мутахассиси
♻️Бошқаларга ҳам юборинг!
Улашувчи ҳам амал қилганлик савобини олади, Ин Ша Аллоҳ!🤲🏻
Каналимизга обуна бўлинг
Бир қути сут ёхуд онамни қачон тушундим...
(Хикоя)
Ахлат ташлагани чиққандим, ерда ётган бир қути болалар сутини кўриб қолдим. Балки яроқлилик муддати ўтиб кетгандир, деб ўйладим-у, беихтиёр уни қўлимга олиб, ишлаб чиқарилган санасига кўз ташладим. Унинг ростдан ҳам яроқлилик муддати ўтган экан. Ана шу қути эски хотираларни хаёлимда гавдалантириб юборди.
Ўшанда болам олти ойликкина, фақат сунъий озуқа билан қорнини тўйдирардим. Сунъий озуқанинг бир қутисининг ўзи фалон пул, бола катталашгани сари унинг бир донаси икки кунга ҳам етмай қолади. Ўрта ҳисобда бир қути болалар озуқасининг нархи икки килограмм гўштнинг нархига тўғри келади. Ёш оиламиз, фақат ойликка кун кўрамиз. Алоҳида яшаганимиз учун ҳамма харажатлар ўз бўйнимизда. Рўзғор учун харажат қиларканмиз, энг биринчи бола учун озуқа сотиб олардик. Маош олинган куни бир нечта қути озуқа оларканмиз, ўзимизнинг еб-ичишимизга арзимаган пул қоларди. Чақалоқ елим идишдаги сутни баъзида охиригача ичмаса, уни қайта берсам, ичи бузилиб қолмасин, деб қолганини тўкиб юборардим. Кун сари катталашаётган боламнинг дўмбоқ қўлларига маҳлиё бўламан-у, ўзимнинг бир ҳафтадан бери қозон осмаганимни ҳам унутаман. Бир куни қарасам, боланинг озуқаси қутида яна икки марталик қолибди, холос. Ахир, яна битта бўлиши керак, деб жавонни неча марта ахтардим, йўқ. Мен бор деб ўйлаганим, бўш идиш экан. Ўша вақтда бундан ортиқ бахтсизлик бўлиши мумкин эмасди. Ўзимни қўлга ололмай, карахт бўлиб қолдим. Дарров эримга қўнғироқ қилдим.
— Ишхонада қарз сўрамаган одамим қолмади. Бир иложини қил.
— Нима иложини қиламан, бола ҳали овқат емаса, кечқурун сут, деб йиғласа, нима бераман? Бола оч қолади-ку…
— Онасан-ку, бирор иложини топ.
Боласи оч қолаётган онанинг аҳволини тасаввур қилиш қийин эмас. Айниқса, бола чақалоқ, ҳали гапга тушунмайдиган гўдак бўлса. Онамникигача уч бекат йўл бор. Онамдан оламан. Болани кўтарганча уйга яёв етиб келдим. Онам уйда йўқ экан. Ўша дамда бир қути сут учун бор нарсамни беришга тайёр эдим. Дадамга айтишга уяламан, у кишидан тортиндим. Лекин энди на уйга кета оламан ва на бу ерда қоламан… Орадан икки соатлар ўтди чамаси, онам келавермади. Шу вақт ичида қош қорайиб, кеч бўлгани сари мени ваҳима босаверади. Кечқурун боламнинг овқати қолмаса, нима қиламан? У йиғласа, нима бераман? Болам оч қолади-ку… Айни саволлар миямни пармалагандек ўйиб ташлади. Яна ярим соат кутдим. Онамдан дарак бўлавермади. Индамай бекатга чиқдим. Ўша пайтдаги ҳолатимни эсласам, ҳануз ғамгин кайфият бутун аъзои баданимни қамраб олади. Энди нима бўлади, боламга овқатини тополмадим, энди нима бераман? Бирор нарсамни сотай десам, аллақачон онам берган тилла буюмларни сотиб, болалар озуқаси олишга ишлатиб юборганман. Мен душманга таслим бўлиб, дор остига кетаётган аҳволда эдим. Ё раб, йиғлолмасдим ҳам. Ахир, йиғлаш учун ҳам ёрилиш керак. Мен кимгаям ёрилардим. Дунёдан бехабар болам эса, қиқир-қиқир куларкан, мен унга қараб туриб, баттар хўрлигим келарди. Бўлди, ширин чой бераман, бошқалар ҳам шунақа қилади-ку, эртага топилар, деб ўзимни алдарканман, машинадан тушаётган онамни кўрдим.
— Ойи, бормисиз, қаерларда юрибсиз, — деб уни қучганча, қаттиқ йиғлаб юбордим.
— Болам, тинчликми, нима бўлди? – деб ойим қўрқиб кетди.
— Болам… болага бир қути сут керак, — мен ёш болалардек йиғлардим, зеро ўша дамда менга бутун дунёдаги жамики бойликлардан ҳам кўра, бир қути сут қимматли эди.
— Ҳа, қизим, қўрқитиб юбординг-ку, манави пулни ол, — ойим икки қути сутга етарли пул бераркан, қўғирчоғини топиб олган қизалоқдек бахтиёр эдим.
У билан апил-тапил хайрлашиб, уйга учиб етиб келдим, ахир, энди гўдагимнинг овқати бор. Менга бошқа нарса керак эмас. Ўша куни мен биринчи марта она бўлиш, ўз жонингни минг бўлакка бўлиш эканлигини тушуниб етгандим.
Ибрат учун яқинларга юборинг!
(Хикоя)
Ахлат ташлагани чиққандим, ерда ётган бир қути болалар сутини кўриб қолдим. Балки яроқлилик муддати ўтиб кетгандир, деб ўйладим-у, беихтиёр уни қўлимга олиб, ишлаб чиқарилган санасига кўз ташладим. Унинг ростдан ҳам яроқлилик муддати ўтган экан. Ана шу қути эски хотираларни хаёлимда гавдалантириб юборди.
Ўшанда болам олти ойликкина, фақат сунъий озуқа билан қорнини тўйдирардим. Сунъий озуқанинг бир қутисининг ўзи фалон пул, бола катталашгани сари унинг бир донаси икки кунга ҳам етмай қолади. Ўрта ҳисобда бир қути болалар озуқасининг нархи икки килограмм гўштнинг нархига тўғри келади. Ёш оиламиз, фақат ойликка кун кўрамиз. Алоҳида яшаганимиз учун ҳамма харажатлар ўз бўйнимизда. Рўзғор учун харажат қиларканмиз, энг биринчи бола учун озуқа сотиб олардик. Маош олинган куни бир нечта қути озуқа оларканмиз, ўзимизнинг еб-ичишимизга арзимаган пул қоларди. Чақалоқ елим идишдаги сутни баъзида охиригача ичмаса, уни қайта берсам, ичи бузилиб қолмасин, деб қолганини тўкиб юборардим. Кун сари катталашаётган боламнинг дўмбоқ қўлларига маҳлиё бўламан-у, ўзимнинг бир ҳафтадан бери қозон осмаганимни ҳам унутаман. Бир куни қарасам, боланинг озуқаси қутида яна икки марталик қолибди, холос. Ахир, яна битта бўлиши керак, деб жавонни неча марта ахтардим, йўқ. Мен бор деб ўйлаганим, бўш идиш экан. Ўша вақтда бундан ортиқ бахтсизлик бўлиши мумкин эмасди. Ўзимни қўлга ололмай, карахт бўлиб қолдим. Дарров эримга қўнғироқ қилдим.
— Ишхонада қарз сўрамаган одамим қолмади. Бир иложини қил.
— Нима иложини қиламан, бола ҳали овқат емаса, кечқурун сут, деб йиғласа, нима бераман? Бола оч қолади-ку…
— Онасан-ку, бирор иложини топ.
Боласи оч қолаётган онанинг аҳволини тасаввур қилиш қийин эмас. Айниқса, бола чақалоқ, ҳали гапга тушунмайдиган гўдак бўлса. Онамникигача уч бекат йўл бор. Онамдан оламан. Болани кўтарганча уйга яёв етиб келдим. Онам уйда йўқ экан. Ўша дамда бир қути сут учун бор нарсамни беришга тайёр эдим. Дадамга айтишга уяламан, у кишидан тортиндим. Лекин энди на уйга кета оламан ва на бу ерда қоламан… Орадан икки соатлар ўтди чамаси, онам келавермади. Шу вақт ичида қош қорайиб, кеч бўлгани сари мени ваҳима босаверади. Кечқурун боламнинг овқати қолмаса, нима қиламан? У йиғласа, нима бераман? Болам оч қолади-ку… Айни саволлар миямни пармалагандек ўйиб ташлади. Яна ярим соат кутдим. Онамдан дарак бўлавермади. Индамай бекатга чиқдим. Ўша пайтдаги ҳолатимни эсласам, ҳануз ғамгин кайфият бутун аъзои баданимни қамраб олади. Энди нима бўлади, боламга овқатини тополмадим, энди нима бераман? Бирор нарсамни сотай десам, аллақачон онам берган тилла буюмларни сотиб, болалар озуқаси олишга ишлатиб юборганман. Мен душманга таслим бўлиб, дор остига кетаётган аҳволда эдим. Ё раб, йиғлолмасдим ҳам. Ахир, йиғлаш учун ҳам ёрилиш керак. Мен кимгаям ёрилардим. Дунёдан бехабар болам эса, қиқир-қиқир куларкан, мен унга қараб туриб, баттар хўрлигим келарди. Бўлди, ширин чой бераман, бошқалар ҳам шунақа қилади-ку, эртага топилар, деб ўзимни алдарканман, машинадан тушаётган онамни кўрдим.
— Ойи, бормисиз, қаерларда юрибсиз, — деб уни қучганча, қаттиқ йиғлаб юбордим.
— Болам, тинчликми, нима бўлди? – деб ойим қўрқиб кетди.
— Болам… болага бир қути сут керак, — мен ёш болалардек йиғлардим, зеро ўша дамда менга бутун дунёдаги жамики бойликлардан ҳам кўра, бир қути сут қимматли эди.
— Ҳа, қизим, қўрқитиб юбординг-ку, манави пулни ол, — ойим икки қути сутга етарли пул бераркан, қўғирчоғини топиб олган қизалоқдек бахтиёр эдим.
У билан апил-тапил хайрлашиб, уйга учиб етиб келдим, ахир, энди гўдагимнинг овқати бор. Менга бошқа нарса керак эмас. Ўша куни мен биринчи марта она бўлиш, ўз жонингни минг бўлакка бўлиш эканлигини тушуниб етгандим.
Ибрат учун яқинларга юборинг!