بهش گفتم بیا بریم بالاتر بهت دوتا ساندویچ بدم.
سریع پاشد و همه‌ی بساط‌اش را به یکی از مغازه‌دار ها سپرد و همراهم شد.
در راه ازش پرسیدم چقدر درمی‌آوری‌ گفت هوا گرمه کسی جوراب نمیخره‌، خداشاهده‌ دو سه روزه هیچ‌کس ازم خرید نکرده. زمستون‌ فروشمون‌ بهتره.
از خراسان جنوبی با خانواده آمده بود تهران کار کند زن و بچه‌اش را هم آورده بود. یک اتاق ده متری در حوالی راه آهن اجاره کرده بود روزی ۱۵۰ هزار تومان.
بهش چندتا ساندویچ‌ و ظرف پُر از الویه با نوشابه و دوتا بسته‌ گوشت و یک گونی برنج دادیم.

کاش وقت داشتیم و به دستفروش‌های خیلی ضعیف (پیرمرد‌، پیرزن و...) سر میزدیم و کل وسایلی را که برای فروش پهن کرده بودند را یکجا خریداری میکردیم و کمکی بهشان میکردیم. و همه وسایلشان‌ را به نیازمند‌ان می‌دادیم.
کارهای بزرگ و اساسی خوب است، اما کمک‌های کوچک و جزئی هم بدون تاثیر‌ نیست...

@menhayefaghr