⭕️ برابری آموزشی و امید اجتماعی
✍️ احمد میدری
🔹 یکی از اختلاف دیدگاه‌ها در جامعهٔ ایران مانند بسیاری از جوامع، میزان مداخلهٔ دولت در نظام آموزشی است. برخی معتقدند که آموزش همچون امنیت است و دولت موظف است امنیت همهٔ مردم را تأمین کند و تأمین امنیت افراد، نباید هیچ نسبتی با قدرت خرید آنها داشته باشد. به نظر می‌رسد همهٔ دولت‌ها از ابتدای تاریخ تاکنون این وظیفه را پذیرفته‌اند و امروزه، هرگونه جداسازی مردم در پوشش خدمات امنیتی غیرقابل تصور است. از ابتدای قرن نوزدهم تغییر مهمی رخ داد و دولت‌ها به‌تدریج پذیرفتند که وظیفهٔ تأمین بهداشت عمومی از وظایف آنهاست و باید علاوه‌بر تأمین امنیت برای جلوگیری از بیماری‌های واگیردار هزینه کنند و این امر را به بازار و بخش خصوصی نسپارند.
🔹 امنیت و بهداشت عمومی یک وجه کاملاً مشترک دارند امکان جداسازی مردم وجود ندارد؛ یا امنیت برای همه وجود دارد یا هیچکس از آن بهره‌مند نخواهد بود. در بیماری‌های واگیردار نیز همین منطق حاکم است. چند دهه تلاش شد که بخش خصوصی، بهداشت مناطق ثروتمند را تأمین کند و جان ثروتمندان از بیماری‌های واگیردار حفظ شود. اما ثروتمندان و دولت‌ها فهمیدند که بهداشت عمومی قابل تفکیک نیست و نمی‌توان فقیر و غنی را جدا کرد.
🔹 عدم جداسازی مردم در بهداشت عمومی و امنیت به‌معنای برابری کامل مردم در دسترسی به خدمات عمومی است. به تعبیر دیگر، امنیت و بهداشت عمومی کالا نیستند که هرکسی به اندازهٔ پولش بتواند آن را بخرد، بلکه موهبتی جمعی است که باید همگان به‌صورت برابر از آن بهره‌مند شوند. آموزش نیز کالا نیست و دسترسی به آن نباید به توانائی افراد بستگی داشته باشد. برخی نیز فراتر می‌روند و معتقدند که گروه‌های فقیر باید بهره‌مندی بیشتری داشته باشند. یکی از معانی عدالت آموزشی همین است که باید شکاف اقتصادی از طریق دسترسی بهتر به آموزش جبران شود. به‌طور مثال، دولت باید بودجهٔ بیشتری به آموزش کودکان با نیازهای ویژه (معلولان) یا کودکانی که زبان مادری آنها با زبان ملی در مدارس متفاوت است اختصاص دهد.
🔹 دربارهٔ اینکه چرا آموزش عمومی همچون امنیت و بهداشت عمومی است استدلال‌های مختلفی ارائه شده است، از جمله آنکه برابری آموزشی، سازوکار اصلی مقابله با نابرابری اقتصادی است. مدرسه نماد همبستگی ملی است و دانش‌آموزان از هر طبقه، قوم و مذهبی باید در مدرسه کنار یکدیگر باشند تا حس همبستگی ملی و ظرفیت‌های ارتباطی آنها تقویت شود و تجربهٔ زندگی در جامعهٔ واقعی را در کودکی بیاموزند. اما جدا از اینکه هریک از این استدلال‌ها باید مورد بحث گسترده قرار گیرد تا اهمیت آن روشن شود، یک استدلال دیگر رابطهٔ «برابری آموزشی و امید اجتماعی» است.
🔹 در جامعهٔ ایران سه دهک نخست هیچ پس‌اندازی برای تغییر آیندهٔ خود ندارند. تغییر در جایگاه اقتصادی نیازمند سرمایهٔ مالی یا انسانی است. سه دهک نخست در شهرها نه‌تنها پس‌اندازی برای تغییر وضعیت خود ندارند، بلکه به تسهیلات بانکی نیز دسترسی بسیار محدودی دارند. در روستاهای ایران پنج دهک نخست فاقد پس‌انداز هستند و بدین ترتیب تنها دستمایهٔ آنها برای آیندهٔ بهتر، نظام آموزشی است که می‌توانند به‌کمک آن سرنوشت خود را تغییر دهند. شواهد مختلف نشان می‌دهد نظام آموزشی در ایران و جهان پله‌های صعود طبقاتی بوده است. اقتصاددانانی که همچون «آمارتیا سن» بر برابری فرصت‌ها تأکید دارند، نظام آموزشی را سازوکاری برای تغییر وضعیت به‌ارث رسیده می‌دانند. آدمها در قمارخانهٔ هستی به‌دنیا می‌آیند و نظام آموزشی سازوکار اصلی برای تبدیل این قمارخانه به یک مسابقهٔ عادلانه بوده است. امروز دولت‌های لیبرال هم پنج تا شش درصد تولید ناخالص داخلی را صرف آموزش می‌کنند تا شانسی دوباره به کسانی بدهند که طبقهٔ اقتصادی آنها فرصت چندانی در اختیار آنها قرار نداده است.
◇ اگر آموزش همچون سایر کالاهاست و پولدارترها به مدارس بهتر بروند و فقیران و طبقات متوسط در مدارسی با کیفیت کمتر درس بخوانند، گروه‌های محروم چگونه به زندگی بهتر در آینده امید داشته باشند؟
🔹 متأسفانه هر روز اخبار بیشتری از کالایی‌شدن آموزش در ایران به گوش می‌رسد و اگر این روند تغییر نکند، نه‌تنها باید با برابری خداحافظی کرد بلکه امید به آینده بهتر نیز در بسیاری از طبقات رخت برخواهد بست.
@payamema
@meidari
✍️ احمد میدری
🔹 یکی از اختلاف دیدگاه‌ها در جامعهٔ ایران مانند بسیاری از جوامع، میزان مداخلهٔ دولت در نظام آموزشی است. برخی معتقدند که آموزش همچون امنیت است و دولت موظف است امنیت همهٔ مردم را تأمین کند و تأمین امنیت افراد، نباید هیچ نسبتی با قدرت خرید آنها داشته باشد. به نظر می‌رسد همهٔ دولت‌ها از ابتدای تاریخ تاکنون این وظیفه را پذیرفته‌اند و امروزه، هرگونه جداسازی مردم در پوشش خدمات امنیتی غیرقابل تصور است. از ابتدای قرن نوزدهم تغییر مهمی رخ داد و دولت‌ها به‌تدریج پذیرفتند که وظیفهٔ تأمین بهداشت عمومی از وظایف آنهاست و باید علاوه‌بر تأمین امنیت برای جلوگیری از بیماری‌های واگیردار هزینه کنند و این امر را به بازار و بخش خصوصی نسپارند.
🔹 امنیت و بهداشت عمومی یک وجه کاملاً مشترک دارند امکان جداسازی مردم وجود ندارد؛ یا امنیت برای همه وجود دارد یا هیچکس از آن بهره‌مند نخواهد بود. در بیماری‌های واگیردار نیز همین منطق حاکم است. چند دهه تلاش شد که بخش خصوصی، بهداشت مناطق ثروتمند را تأمین کند و جان ثروتمندان از بیماری‌های واگیردار حفظ شود. اما ثروتمندان و دولت‌ها فهمیدند که بهداشت عمومی قابل تفکیک نیست و نمی‌توان فقیر و غنی را جدا کرد.
🔹 عدم جداسازی مردم در بهداشت عمومی و امنیت به‌معنای برابری کامل مردم در دسترسی به خدمات عمومی است. به تعبیر دیگر، امنیت و بهداشت عمومی کالا نیستند که هرکسی به اندازهٔ پولش بتواند آن را بخرد، بلکه موهبتی جمعی است که باید همگان به‌صورت برابر از آن بهره‌مند شوند. آموزش نیز کالا نیست و دسترسی به آن نباید به توانائی افراد بستگی داشته باشد. برخی نیز فراتر می‌روند و معتقدند که گروه‌های فقیر باید بهره‌مندی بیشتری داشته باشند. یکی از معانی عدالت آموزشی همین است که باید شکاف اقتصادی از طریق دسترسی بهتر به آموزش جبران شود. به‌طور مثال، دولت باید بودجهٔ بیشتری به آموزش کودکان با نیازهای ویژه (معلولان) یا کودکانی که زبان مادری آنها با زبان ملی در مدارس متفاوت است اختصاص دهد.
🔹 دربارهٔ اینکه چرا آموزش عمومی همچون امنیت و بهداشت عمومی است استدلال‌های مختلفی ارائه شده است، از جمله آنکه برابری آموزشی، سازوکار اصلی مقابله با نابرابری اقتصادی است. مدرسه نماد همبستگی ملی است و دانش‌آموزان از هر طبقه، قوم و مذهبی باید در مدرسه کنار یکدیگر باشند تا حس همبستگی ملی و ظرفیت‌های ارتباطی آنها تقویت شود و تجربهٔ زندگی در جامعهٔ واقعی را در کودکی بیاموزند. اما جدا از اینکه هریک از این استدلال‌ها باید مورد بحث گسترده قرار گیرد تا اهمیت آن روشن شود، یک استدلال دیگر رابطهٔ «برابری آموزشی و امید اجتماعی» است.
🔹 در جامعهٔ ایران سه دهک نخست هیچ پس‌اندازی برای تغییر آیندهٔ خود ندارند. تغییر در جایگاه اقتصادی نیازمند سرمایهٔ مالی یا انسانی است. سه دهک نخست در شهرها نه‌تنها پس‌اندازی برای تغییر وضعیت خود ندارند، بلکه به تسهیلات بانکی نیز دسترسی بسیار محدودی دارند. در روستاهای ایران پنج دهک نخست فاقد پس‌انداز هستند و بدین ترتیب تنها دستمایهٔ آنها برای آیندهٔ بهتر، نظام آموزشی است که می‌توانند به‌کمک آن سرنوشت خود را تغییر دهند. شواهد مختلف نشان می‌دهد نظام آموزشی در ایران و جهان پله‌های صعود طبقاتی بوده است. اقتصاددانانی که همچون «آمارتیا سن» بر برابری فرصت‌ها تأکید دارند، نظام آموزشی را سازوکاری برای تغییر وضعیت به‌ارث رسیده می‌دانند. آدمها در قمارخانهٔ هستی به‌دنیا می‌آیند و نظام آموزشی سازوکار اصلی برای تبدیل این قمارخانه به یک مسابقهٔ عادلانه بوده است. امروز دولت‌های لیبرال هم پنج تا شش درصد تولید ناخالص داخلی را صرف آموزش می‌کنند تا شانسی دوباره به کسانی بدهند که طبقهٔ اقتصادی آنها فرصت چندانی در اختیار آنها قرار نداده است.
◇ اگر آموزش همچون سایر کالاهاست و پولدارترها به مدارس بهتر بروند و فقیران و طبقات متوسط در مدارسی با کیفیت کمتر درس بخوانند، گروه‌های محروم چگونه به زندگی بهتر در آینده امید داشته باشند؟
🔹 متأسفانه هر روز اخبار بیشتری از کالایی‌شدن آموزش در ایران به گوش می‌رسد و اگر این روند تغییر نکند، نه‌تنها باید با برابری خداحافظی کرد بلکه امید به آینده بهتر نیز در بسیاری از طبقات رخت برخواهد بست.
@payamema
@meidari
آموزش به فرد کمک می‌کند تا زندگی بهتری داشته باشد. به طور کلی هر چه فردی بیشتر و بهتر آموزش دیده باشد،احتمال این که ثروتمندتر و سلامت‌تر باشد بیشتر است.
البته آموزش فقط ارزش ابزاری ندارد و بالذات هم مهم است. توسعۀ یک مهارت یا یک استعداد برای انسان لذت‌بخش است و موجب شکوفایی زندگی‌اش می‌شود.
جدا از اینها آموزش برای جامعه هم مهم است. جوامع از افراد باسواد و مولدی که می‌توانند ارزش افزوده خلق کنند و در امور مشارکت کنند بهره می‌برند. بنابراین کم‌وبیش غیرقابل مناقشه است که بگوییم آموزش هم برای فرد و هم برای جامعه مهم است و این اهمیت در جوامع دموکراتیک بیشتر است.
با این توضیحات و در آستانۀ سال تحصیلی جدید سؤال ما از مهمانان نوزدهمین نشست خیر و خرد این است که مسئلۀ اصلی آموزش در ایران امروز چیست.
در این نشست دکتر نعمت‌الله فاضلی و دکتر احمد میدری هر کدام از نگاه خود به این سؤال پاسخ می‌دهند.
زمان: چهارشنبه پنجم مهر ماه ۱۴۰۲ ساعت ۱۷
نشست حضوری: خیابان وزرا، کوچه بیستم، پلاک ۶، طبقه چهارم
مشاهده آنلاین در الفبای فردا: alefbayefarda.ir/kheyrokherad-19
http://instagram.com/alefbayefarda
t.me/alefbayefarda
@meidari
آموزش به فرد کمک می‌کند تا زندگی بهتری داشته باشد. به طور کلی هر چه فردی بیشتر و بهتر آموزش دیده باشد،احتمال این که ثروتمندتر و سلامت‌تر باشد بیشتر است.
البته آموزش فقط ارزش ابزاری ندارد و بالذات هم مهم است. توسعۀ یک مهارت یا یک استعداد برای انسان لذت‌بخش است و موجب شکوفایی زندگی‌اش می‌شود.
جدا از اینها آموزش برای جامعه هم مهم است. جوامع از افراد باسواد و مولدی که می‌توانند ارزش افزوده خلق کنند و در امور مشارکت کنند بهره می‌برند. بنابراین کم‌وبیش غیرقابل مناقشه است که بگوییم آموزش هم برای فرد و هم برای جامعه مهم است و این اهمیت در جوامع دموکراتیک بیشتر است.
با این توضیحات و در آستانۀ سال تحصیلی جدید سؤال ما از مهمانان نوزدهمین نشست خیر و خرد این است که مسئلۀ اصلی آموزش در ایران امروز چیست.
در این نشست دکتر نعمت‌الله فاضلی و دکتر احمد میدری هر کدام از نگاه خود به این سؤال پاسخ می‌دهند.
زمان: چهارشنبه پنجم مهر ماه ۱۴۰۲ ساعت ۱۷
نشست حضوری: خیابان وزرا، کوچه بیستم، پلاک ۶، طبقه چهارم
مشاهده آنلاین در الفبای فردا: alefbayefarda.ir/kheyrokherad-19
http://instagram.com/alefbayefarda
t.me/alefbayefarda
@meidari
⭕️ کارگاه آموزشی آشنایی با مسائل آموزشی معلولین
🔹انجمن صنفی خبرنگاران استان تهران با همکاری دبیرخانۀ مقابله با فقر و نابرابری آموزشی و چند مؤسسه مردمی دیگر، کارگاه «آشنایی با مسائل آموزشی معلولین» ویژۀ خبرنگاران را برگزار می‌کند. بدین ترتیب از خبرنگاران علاقه‌مند در سراسر کشور دعوت می‌شود که در این کارگاه آموزشی که روز ۱۳ مهرماه از ساعت ۱۴ تا ۱۹ برگزار می‌شود، شرکت نمایند.
🔹لازم به توضیح است که سهیل معینی مدیرعامل انجمن باور، دکتر تهمینه موسوی مدیر گروه کاردرمانی دانشکدۀ توان‌بخشی و عضو هیئت‌علمی دانشگاه تهران، فاطمه مهاجرانی رئیس کمیسیون بانوان جامعۀ خیرین مدرسه‌ساز و احمد میدری مدیر علمی دبیرخانۀ مقابله با فقر و نابرابری آموزشی، از سخنرانان این کارگاه بوده و سپس در میزگردی، از خبرنگاران رسانه‌های ملی ضمن انتقال تجارب و یافته‌های خود، به سؤالات شرکت‌کنندگان پاسخ خواهند داد.
🔹همچنین خبرنگاران سراسر کشور می‌توانند ضمن ثبت‌نام در این دوره، گزارش یا مقالۀ خود را که مرتبط با حوزۀ معلولان است، به دبیرخانۀ مقابله با فقر و نابرابری آموزشی ارسال نمایند. لازم به توضیح است که در پایان «دومین همایش مبارزه با فقر و نابرابری آموزشی» که در روز ۲۴ مهرماه سال جاری برگزار خواهد شد، به سه گزارش و یا مقالۀ برتر جوایزی اهدا خواهد شد.
🔹 علاقه‌مندان شرکت در این رویداد، می‌توانند از طریق پیوند زیر به سایت مشق ما مراجعه کرده و گزارش خود را جهت شرکت در جشنواره بارگذاری نمایند.
https://mashghma.ir/
@meidari
🔹انجمن صنفی خبرنگاران استان تهران با همکاری دبیرخانۀ مقابله با فقر و نابرابری آموزشی و چند مؤسسه مردمی دیگر، کارگاه «آشنایی با مسائل آموزشی معلولین» ویژۀ خبرنگاران را برگزار می‌کند. بدین ترتیب از خبرنگاران علاقه‌مند در سراسر کشور دعوت می‌شود که در این کارگاه آموزشی که روز ۱۳ مهرماه از ساعت ۱۴ تا ۱۹ برگزار می‌شود، شرکت نمایند.
🔹لازم به توضیح است که سهیل معینی مدیرعامل انجمن باور، دکتر تهمینه موسوی مدیر گروه کاردرمانی دانشکدۀ توان‌بخشی و عضو هیئت‌علمی دانشگاه تهران، فاطمه مهاجرانی رئیس کمیسیون بانوان جامعۀ خیرین مدرسه‌ساز و احمد میدری مدیر علمی دبیرخانۀ مقابله با فقر و نابرابری آموزشی، از سخنرانان این کارگاه بوده و سپس در میزگردی، از خبرنگاران رسانه‌های ملی ضمن انتقال تجارب و یافته‌های خود، به سؤالات شرکت‌کنندگان پاسخ خواهند داد.
🔹همچنین خبرنگاران سراسر کشور می‌توانند ضمن ثبت‌نام در این دوره، گزارش یا مقالۀ خود را که مرتبط با حوزۀ معلولان است، به دبیرخانۀ مقابله با فقر و نابرابری آموزشی ارسال نمایند. لازم به توضیح است که در پایان «دومین همایش مبارزه با فقر و نابرابری آموزشی» که در روز ۲۴ مهرماه سال جاری برگزار خواهد شد، به سه گزارش و یا مقالۀ برتر جوایزی اهدا خواهد شد.
🔹 علاقه‌مندان شرکت در این رویداد، می‌توانند از طریق پیوند زیر به سایت مشق ما مراجعه کرده و گزارش خود را جهت شرکت در جشنواره بارگذاری نمایند.
https://mashghma.ir/
@meidari
⭕️مولفه‌های گفتمانِ بدیل برای گفتمان حکمرانی موجود
عصر چهارشنبه هفته‌ای که گذشت، در موسسه دارالاکرام، جلسه‌ای با حضور آقایان دکتر احمد میدری و دکتر نعمت‌اله فاضلی برقرار بود. عنوان و موضوع جلسه "مساله آموزش و پرورش ایران" بود. آقای دکتر فاضلی معتقد بودند که مساله اصلی نظام آموزشی کشور، نگاه ایدئولوژیک و امنیتی حاکمیت به آموزش می‌باشد که در جای خود باید مفصل به نظرات ایشان و نکاتی مهمی که در خود دارد، پرداخت.
اما نکته مهم جلسه، رویکرد دکتر میدری به مساله‌شناسی نظام آموزشی ایران بود که البته قابل تعمیم به کل مساله‌شناسی توسعه در ایران و کشورهای مشابه در منطقه بود.
دکتر میدری معتقد بودند که در شرایط کنونی، گفتمانی از سوی حاکمیت مقبولیت دارد و سعی می‌شود که این گفتمان به هر طریق ممکن، ترویج داده شود که ایدئولوژیک بودن و امنیتی کردن مسائل نیز از وجوه این گفتمان می‌تواند باشد.
نقد همه مردم و کنشگران به این گفتمان بسیار است و بالطبع گفتمانی که باید جایگزین شود، عناصر دیگری خواهد داشت ولی مهم است که گفتمان بدیل در میان همه ویژگی‌های متفاوتش، از چند مولفه اساسی برخوردار باشد.
این مولفه‌های اساسی، همان عناصری است که طی بیش از یک قرن گذشته، بسیاری از مصلحان اجتماعی به آنها بی‌اعتنا بوده‌اند و همین بی‌اعتنایی باعث تخریب یک شبه نهادهای موجود شده و نهادهای جایگزین نیز نتوانسته‌اند مسائل را حل کنند و همان خطاهای قبلی را تکرار و تکرار کرده‌اند و این بوده که گفتمان‌های حاکم به ظاهر عوض شده‌اند ولی کشور همچنان در حال درجا زدن بوده و توسعه به معنای دقیق کلمه رخ نداده است.
اما این مولفه‌ها که فقدان‌شان در گفتمان بدیل باعث رنج بی‌شمار شده، چه هستند؟! آنچه نگارنده این سطور از نظرات دکتر میدری فهم کرد، در موارد زیر آورده شده است:
۱. امکان توافق و اجماع‌سازی
گفتمان بدیل نباید همه انگاره‌های گفتمان موجود را نادیده بگیرد. بالاخره گفتمان موجود هم خاستگاهی تاریخی و فرهنگی دارد و مقاومت برای حفظ این گفتمان بسیار زیاد می‌باشد. بنابراین در سطح مساله شناسی به جای اینکه در همان ابتدا به مسائلی بپردازیم که مقاومت شدید حاکمیت را برانگیزد، باید به مسائلی بپردازیم که امکان توافق و اجماع بر سر آنها وجود داشته باشد.
۲. عدم تشدید شکاف‌های اجتماعی
گفتمان بدیل، نباید باعث تشدید شکاف‌های اجتماعی، سیاسی، طبقاتی و ... موجود شود. کشور در شرایط فعلی از وجود بینهایت شکاف‌های جنسیتی، اعتقادی، نسلی، نژادی و ... رنج می‌برد، پس بیش از این نباید به این شکاف‌ها دامن زد. گفتمان بدیل نه تنها نباید به شکاف‌های موجود دامن بزند، بلکه در دل خود باید راهی برای اجماع و توافق هم، همان گونه که در نکته پیش اشاره شد، داشته باشد.
۳. توان تبدیل گفتمان بدیل به عمل و کنش
گفتمان بدیل نباید همه آنچه را که خوب به حساب می‌آورد در خود داشته باشد بلکه بایستی امکان عملیاتی شدن به صورت صلح‌آمیز نیز داشته باشد. در واقع خوب است که ما وضع موجود و وضع مطلوبِ غایی را به خوبی بشناسیم. اما گفتمان بدیل نبایستی لزوما منطبق با گفتمان موجود یا گفتمان غایی باشد بلکه باید چیزی بین این دو باشد که هم امکان توافق را پدید آورد و هم به شکاف‌های اجتماعی موجود شدت نبخشد.
۴. تدریجی بودن گذار گفتمانی
از آنجا که گفتمان بدیل لزوما منطبق با گفتمان غایی نیست و باید شکاف بین گفتمان موجود و غایی را پر کند، پس باید به صورت مرحله‌ای و تدریجی به آن نگاه کرد. یعنی ممکن است تا رسیدن به گفتمان غایی، ما ۵۰ مرتبه گفتمانی داشته باشیم. در واقع کنشگر باید با در نظر گرفتن پویایی‌های اجتماعی، در هر شرایط با در نظر گرفتن موارد بیان شده، گفتمان بدیلی را پیشنهاد کند و بستر را آماده کند برای گذار به گفتمان بدیل بعدی. یعنی برای گذار از گفتمان موجود به گفتمان غایی(اگر فرض کنیم چنین گفتمانی قابل تصور است! چراکه خود گفتمان غایی نیز مدام در حال تکامل است)، ما به چندین و چند گفتمان بدیل به صورت مرحله به مرحله محتاجیم.
۵. در نظر گرفتن چسبندگی ترتیبات نهادی موجود
گفتمان بدیل بایستی چسبندگی ترتیبات نهادی فعلی را از خاطر نبرد. ترتیبات نهادی فعلی یک شبه پدید نیامده‌اند، که یک شبه از بین بروند. اینها همچون ژنوم انسانی که نسل به نسل منتقل می‌شود، همراه مردم و جامعه و نظام حکمرانی منتقل خواهند شد و اگر سودای تغییر یک شبه داشته باشیم، صرفا به ظاهر، ساختار رسمی را تغییر خواهیم داد ولی در عمل، همان ساختار نهادی قبلی پیاده خواهد شد.
۶. اجتناب از تغییرات انقلابی
آقای دکتر میدری به شدت به کنشگران درباره تغییرات انقلابی و یک شبه هشدار می‌دادند و اینکه هر نوع بیگ‌بنگ در نظام حکمرانی می‌تواند باعث اتلاف منابع شود و نتیجه نیز ممکن است همان تکرار دوباره ناکارآمدی‌های موجود باشد.
https://t.me/dashtinevesht
https://t.me/meidari
عصر چهارشنبه هفته‌ای که گذشت، در موسسه دارالاکرام، جلسه‌ای با حضور آقایان دکتر احمد میدری و دکتر نعمت‌اله فاضلی برقرار بود. عنوان و موضوع جلسه "مساله آموزش و پرورش ایران" بود. آقای دکتر فاضلی معتقد بودند که مساله اصلی نظام آموزشی کشور، نگاه ایدئولوژیک و امنیتی حاکمیت به آموزش می‌باشد که در جای خود باید مفصل به نظرات ایشان و نکاتی مهمی که در خود دارد، پرداخت.
اما نکته مهم جلسه، رویکرد دکتر میدری به مساله‌شناسی نظام آموزشی ایران بود که البته قابل تعمیم به کل مساله‌شناسی توسعه در ایران و کشورهای مشابه در منطقه بود.
دکتر میدری معتقد بودند که در شرایط کنونی، گفتمانی از سوی حاکمیت مقبولیت دارد و سعی می‌شود که این گفتمان به هر طریق ممکن، ترویج داده شود که ایدئولوژیک بودن و امنیتی کردن مسائل نیز از وجوه این گفتمان می‌تواند باشد.
نقد همه مردم و کنشگران به این گفتمان بسیار است و بالطبع گفتمانی که باید جایگزین شود، عناصر دیگری خواهد داشت ولی مهم است که گفتمان بدیل در میان همه ویژگی‌های متفاوتش، از چند مولفه اساسی برخوردار باشد.
این مولفه‌های اساسی، همان عناصری است که طی بیش از یک قرن گذشته، بسیاری از مصلحان اجتماعی به آنها بی‌اعتنا بوده‌اند و همین بی‌اعتنایی باعث تخریب یک شبه نهادهای موجود شده و نهادهای جایگزین نیز نتوانسته‌اند مسائل را حل کنند و همان خطاهای قبلی را تکرار و تکرار کرده‌اند و این بوده که گفتمان‌های حاکم به ظاهر عوض شده‌اند ولی کشور همچنان در حال درجا زدن بوده و توسعه به معنای دقیق کلمه رخ نداده است.
اما این مولفه‌ها که فقدان‌شان در گفتمان بدیل باعث رنج بی‌شمار شده، چه هستند؟! آنچه نگارنده این سطور از نظرات دکتر میدری فهم کرد، در موارد زیر آورده شده است:
۱. امکان توافق و اجماع‌سازی
گفتمان بدیل نباید همه انگاره‌های گفتمان موجود را نادیده بگیرد. بالاخره گفتمان موجود هم خاستگاهی تاریخی و فرهنگی دارد و مقاومت برای حفظ این گفتمان بسیار زیاد می‌باشد. بنابراین در سطح مساله شناسی به جای اینکه در همان ابتدا به مسائلی بپردازیم که مقاومت شدید حاکمیت را برانگیزد، باید به مسائلی بپردازیم که امکان توافق و اجماع بر سر آنها وجود داشته باشد.
۲. عدم تشدید شکاف‌های اجتماعی
گفتمان بدیل، نباید باعث تشدید شکاف‌های اجتماعی، سیاسی، طبقاتی و ... موجود شود. کشور در شرایط فعلی از وجود بینهایت شکاف‌های جنسیتی، اعتقادی، نسلی، نژادی و ... رنج می‌برد، پس بیش از این نباید به این شکاف‌ها دامن زد. گفتمان بدیل نه تنها نباید به شکاف‌های موجود دامن بزند، بلکه در دل خود باید راهی برای اجماع و توافق هم، همان گونه که در نکته پیش اشاره شد، داشته باشد.
۳. توان تبدیل گفتمان بدیل به عمل و کنش
گفتمان بدیل نباید همه آنچه را که خوب به حساب می‌آورد در خود داشته باشد بلکه بایستی امکان عملیاتی شدن به صورت صلح‌آمیز نیز داشته باشد. در واقع خوب است که ما وضع موجود و وضع مطلوبِ غایی را به خوبی بشناسیم. اما گفتمان بدیل نبایستی لزوما منطبق با گفتمان موجود یا گفتمان غایی باشد بلکه باید چیزی بین این دو باشد که هم امکان توافق را پدید آورد و هم به شکاف‌های اجتماعی موجود شدت نبخشد.
۴. تدریجی بودن گذار گفتمانی
از آنجا که گفتمان بدیل لزوما منطبق با گفتمان غایی نیست و باید شکاف بین گفتمان موجود و غایی را پر کند، پس باید به صورت مرحله‌ای و تدریجی به آن نگاه کرد. یعنی ممکن است تا رسیدن به گفتمان غایی، ما ۵۰ مرتبه گفتمانی داشته باشیم. در واقع کنشگر باید با در نظر گرفتن پویایی‌های اجتماعی، در هر شرایط با در نظر گرفتن موارد بیان شده، گفتمان بدیلی را پیشنهاد کند و بستر را آماده کند برای گذار به گفتمان بدیل بعدی. یعنی برای گذار از گفتمان موجود به گفتمان غایی(اگر فرض کنیم چنین گفتمانی قابل تصور است! چراکه خود گفتمان غایی نیز مدام در حال تکامل است)، ما به چندین و چند گفتمان بدیل به صورت مرحله به مرحله محتاجیم.
۵. در نظر گرفتن چسبندگی ترتیبات نهادی موجود
گفتمان بدیل بایستی چسبندگی ترتیبات نهادی فعلی را از خاطر نبرد. ترتیبات نهادی فعلی یک شبه پدید نیامده‌اند، که یک شبه از بین بروند. اینها همچون ژنوم انسانی که نسل به نسل منتقل می‌شود، همراه مردم و جامعه و نظام حکمرانی منتقل خواهند شد و اگر سودای تغییر یک شبه داشته باشیم، صرفا به ظاهر، ساختار رسمی را تغییر خواهیم داد ولی در عمل، همان ساختار نهادی قبلی پیاده خواهد شد.
۶. اجتناب از تغییرات انقلابی
آقای دکتر میدری به شدت به کنشگران درباره تغییرات انقلابی و یک شبه هشدار می‌دادند و اینکه هر نوع بیگ‌بنگ در نظام حکمرانی می‌تواند باعث اتلاف منابع شود و نتیجه نیز ممکن است همان تکرار دوباره ناکارآمدی‌های موجود باشد.
https://t.me/dashtinevesht
https://t.me/meidari
Telegram
الهیات کنش (رهایی از فقر و نابرابری)
تاملاتی پیرامون کنش‌گری برای رهایی از فقر و نابرابری
⭕️ روایت اقتصاد سیاسی از: چشم‌انداز آینده ایران
جلسه نهم: مسأله اصلی اقتصاد ایران
احمد میدری
شنبه، ۱۵ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۲۰:۳۰ گوگل میت
انجمن کوی ارم، انجمن علمی-دانشجویی اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی
https://meet.google.com/nvc-mwqa-trg
@meidari
جلسه نهم: مسأله اصلی اقتصاد ایران
احمد میدری
شنبه، ۱۵ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۲۰:۳۰ گوگل میت
انجمن کوی ارم، انجمن علمی-دانشجویی اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی
https://meet.google.com/nvc-mwqa-trg
@meidari
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
⭕️ مسائل قابل توافق و غیرقابل توافق در نظام آموزش و پرورش
دکتر احمد میدری در این گفتار در مورد مسائل قابل توافق و غیرقابل توافق در نظام آموزش و پرورش حرف می‌زند. از نظر وی آموزش و پرورش یکی از مسائل ایران امروز است که هم حاکمیت و هم جامعه می‌توانند بر سر آن توافق کنند. البته این امر مختص همۀ مسائل آموزش و پرورش نیست و تنها بعضی از آنها هستند که چنین ویژگی ای دارند. اصلاح نظام آموزش و پرورش میباست با توافق بر سر این مسائل آغاز شود و به شکل گام به گام پیش رود.
مشروح گفت‌وگوی دکتر احمد میدری و دکتر نعمت‌الله فاضلی در نشست نوزدهم خیروخرد را در سایت الفبای فردا ببینید.
🆔 instagram.com/alefbayefarda
🆔 t.me/alefbayefarda
@meidari
⭕️ مسائل قابل توافق و غیرقابل توافق در نظام آموزش و پرورش
دکتر احمد میدری در این گفتار در مورد مسائل قابل توافق و غیرقابل توافق در نظام آموزش و پرورش حرف می‌زند. از نظر وی آموزش و پرورش یکی از مسائل ایران امروز است که هم حاکمیت و هم جامعه می‌توانند بر سر آن توافق کنند. البته این امر مختص همۀ مسائل آموزش و پرورش نیست و تنها بعضی از آنها هستند که چنین ویژگی ای دارند. اصلاح نظام آموزش و پرورش میباست با توافق بر سر این مسائل آغاز شود و به شکل گام به گام پیش رود.
مشروح گفت‌وگوی دکتر احمد میدری و دکتر نعمت‌الله فاضلی در نشست نوزدهم خیروخرد را در سایت الفبای فردا ببینید.
🆔 instagram.com/alefbayefarda
🆔 t.me/alefbayefarda
@meidari
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
⭕️ مسائل قابل توافق و غیرقابل توافق در نظام آموزش و پرورش
در نشست نوزدهم #خیروخرد با موضوع مسئلۀ آموزش و پرورش در ایران دکتر میدری به اهمیت توافق بر سر مسئلۀ آموزش و پرورش اشاره کردند. از نگاه ایشان تا این توافق صورت نگیرد مسئله ای حل نمی‌شود.
آموزش و پرورش ما مسائل مختلفی دارد که بر سر مسئله بودن همۀ آنها در جامعه و حاکمیت توافق وجود ندارد، اما همۀ ما قبول کرده‌ایم که بچه ها مدرسه نمی‌روند، آمار ترک تحصیل بالا است و سواد خواندن و نوشتن خوب نیست و باید همین امور را نقطۀ آغاز حل مسئله بدانیم.
در مقابل دکتر فاضلی به چشم‌اندازها اشاره کردند. از نظر ایشان وظیفۀ آموزش و پرورش تربیت سوژۀ مدنی است اما نظام آموزشی ما هدف دیگری پیش گرفته و چون نتوانسته به هدفش برسد سوژه ای مقاوم تربیت کرده است؛ دانش آموزانی که با سیستم آموزشی موجود همراهی نمی کنند و ویژگی های مثبت آن را نیز از دست می‌دهند. بنابراین توجه به چشم‌اندازها و تلاش برای توافق بر سر آنها مهم تر از توافق بر سر راه حل‌های پراگماتیستی است.
خلاصه ای از این نشست در این ویدئو آمده است. برای مشاهدۀ کامل این گفت و گو سایت الفبای فردا را ببینید.
🆔 instagram.com/alefbayefarda
🆔 t.me/alefbayefarda
@meidari
در نشست نوزدهم #خیروخرد با موضوع مسئلۀ آموزش و پرورش در ایران دکتر میدری به اهمیت توافق بر سر مسئلۀ آموزش و پرورش اشاره کردند. از نگاه ایشان تا این توافق صورت نگیرد مسئله ای حل نمی‌شود.
آموزش و پرورش ما مسائل مختلفی دارد که بر سر مسئله بودن همۀ آنها در جامعه و حاکمیت توافق وجود ندارد، اما همۀ ما قبول کرده‌ایم که بچه ها مدرسه نمی‌روند، آمار ترک تحصیل بالا است و سواد خواندن و نوشتن خوب نیست و باید همین امور را نقطۀ آغاز حل مسئله بدانیم.
در مقابل دکتر فاضلی به چشم‌اندازها اشاره کردند. از نظر ایشان وظیفۀ آموزش و پرورش تربیت سوژۀ مدنی است اما نظام آموزشی ما هدف دیگری پیش گرفته و چون نتوانسته به هدفش برسد سوژه ای مقاوم تربیت کرده است؛ دانش آموزانی که با سیستم آموزشی موجود همراهی نمی کنند و ویژگی های مثبت آن را نیز از دست می‌دهند. بنابراین توجه به چشم‌اندازها و تلاش برای توافق بر سر آنها مهم تر از توافق بر سر راه حل‌های پراگماتیستی است.
خلاصه ای از این نشست در این ویدئو آمده است. برای مشاهدۀ کامل این گفت و گو سایت الفبای فردا را ببینید.
🆔 instagram.com/alefbayefarda
🆔 t.me/alefbayefarda
@meidari
⭕️ معرفی کتاب «خشونت و نظم‌های اجتماعی»
محمد فاضلی کتاب "خشونت و نظم‌های اجتماعی" را در پنج پادکست و در بیش از ۶۰۰ دقیقه معرفی کرده است. این کتاب دوبار به فارسی برگردانده شده است: یک بار توسط بهنام ذوقی رودسری در انتشارات شیرازه و بار دیگر توسط جعفر خیرخواهان و رضا مجیدزاده در انتشارات روزنه.
خواننده کتاب یا باید به تاریخ اروپا، و تاریخ سه کشور انگلستان، فرانسه و آمریکا آشنا باشد، یا آن که پاورقی‌های کتاب را مطالعه نماید.
پادکست‌های محمد فاضلی به خواننده اجازه می‌دهد بدون شناخت تاریخ آن کشورها درک کاملی از کتاب به دست بیاورد.
این کتاب که از آخرین نوشته‌های داگلاس نورث است و پس از ۹۰ سالگی او و با همکاری باری وینگاست، استاد علوم سیاسی دانشگاه استنفورد، و جان والیس، مورخ اقتصادی، نوشته شده است درک متفاوتی از تاریخ توسعه بدست می‌دهد.
ایده این سه پژوهشگر به یک الگوی پژوهشی متفاوت تبدیل شد که یکی از خروجی‌های آن، کتاب «در سایه خشونت» است.
کتاب اخیر نظریه خشونت و نظم‌های اجتماعی را در چند کشور در حال توسعه بررسی می‌کند. محسن میردامادی و محمدحسین نعیمی‌پور آن کتاب را به فارسی برگردانده‌اند.
با وجود این که کتاب یک تفسیر تاریخی از تحولات جوامع اروپائی است، اما نویسندگان براساس این درک تاریخی به دنبال نقد سیاست‌های مرسوم برای دستیابی به توسعه هستند و در فصل آخر کتاب پیامدهای نظری این فهم متفاوت از تاریخ را بیان می‌کنند.
کتاب به لحاظ نظری فرضیه‌های متفاوتی مطرح کرده است که برای همه علاقه‌مندان به مسئله توسعه سیاسی و توسعه اقتصادی جالب خواهد بود.
این کتاب بسیاری از آموزه های رایج توسعه سیاسی و توسعه اقتصادی در ایران را به چالش می‌کشد.
به نوبه خود، از محمد فاضلی عزیز برای شرح این کتاب و تلاش برای عمومی‌سازی آن سپاسگزارم. توفیق او را از خداوند متعال خواهانم.
https://t.me/dirancast_official/334
@meidari
محمد فاضلی کتاب "خشونت و نظم‌های اجتماعی" را در پنج پادکست و در بیش از ۶۰۰ دقیقه معرفی کرده است. این کتاب دوبار به فارسی برگردانده شده است: یک بار توسط بهنام ذوقی رودسری در انتشارات شیرازه و بار دیگر توسط جعفر خیرخواهان و رضا مجیدزاده در انتشارات روزنه.
خواننده کتاب یا باید به تاریخ اروپا، و تاریخ سه کشور انگلستان، فرانسه و آمریکا آشنا باشد، یا آن که پاورقی‌های کتاب را مطالعه نماید.
پادکست‌های محمد فاضلی به خواننده اجازه می‌دهد بدون شناخت تاریخ آن کشورها درک کاملی از کتاب به دست بیاورد.
این کتاب که از آخرین نوشته‌های داگلاس نورث است و پس از ۹۰ سالگی او و با همکاری باری وینگاست، استاد علوم سیاسی دانشگاه استنفورد، و جان والیس، مورخ اقتصادی، نوشته شده است درک متفاوتی از تاریخ توسعه بدست می‌دهد.
ایده این سه پژوهشگر به یک الگوی پژوهشی متفاوت تبدیل شد که یکی از خروجی‌های آن، کتاب «در سایه خشونت» است.
کتاب اخیر نظریه خشونت و نظم‌های اجتماعی را در چند کشور در حال توسعه بررسی می‌کند. محسن میردامادی و محمدحسین نعیمی‌پور آن کتاب را به فارسی برگردانده‌اند.
با وجود این که کتاب یک تفسیر تاریخی از تحولات جوامع اروپائی است، اما نویسندگان براساس این درک تاریخی به دنبال نقد سیاست‌های مرسوم برای دستیابی به توسعه هستند و در فصل آخر کتاب پیامدهای نظری این فهم متفاوت از تاریخ را بیان می‌کنند.
کتاب به لحاظ نظری فرضیه‌های متفاوتی مطرح کرده است که برای همه علاقه‌مندان به مسئله توسعه سیاسی و توسعه اقتصادی جالب خواهد بود.
این کتاب بسیاری از آموزه های رایج توسعه سیاسی و توسعه اقتصادی در ایران را به چالش می‌کشد.
به نوبه خود، از محمد فاضلی عزیز برای شرح این کتاب و تلاش برای عمومی‌سازی آن سپاسگزارم. توفیق او را از خداوند متعال خواهانم.
https://t.me/dirancast_official/334
@meidari
Telegram
پادکست دغدغه ایران - کانال رسمی
مجموعه شرح کتاب «خشونت و نظام‌های اجتماعی»
محمد فاضلی
کتاب «خشونت و نظم‌های اجتماعی» (نورث، والیس و وینگاست، ۱۳۹۶، نشر روزنه) را که خواندنش برای فهم فرآیندهای توسعه اقتصادی و دموکراسی، ایده‌های فراوان و بسیار مهم دارد، در پنج قسمت شرح کرده‌ام. می‌توانید…
محمد فاضلی
کتاب «خشونت و نظم‌های اجتماعی» (نورث، والیس و وینگاست، ۱۳۹۶، نشر روزنه) را که خواندنش برای فهم فرآیندهای توسعه اقتصادی و دموکراسی، ایده‌های فراوان و بسیار مهم دارد، در پنج قسمت شرح کرده‌ام. می‌توانید…
⭕️ دومین همایش «فقر و نابرابری آموزشی» برگزار می‌شود
🔹همایش فقر و نابرابری آموزشی با هدف ایجاد فرصت برابر برای همه کودکان در نظام آموزشی کشور در تاریخ 24 مهرماه سال جاری برگزار خواهد شد.
به گزارش دبیرخانه مقابله با فقر و نابرابری آموزشی، هدف از این همایش آغاز یک پویش مردمی برای تحقق اهداف دعوت از خیرین مدرسه ساز برای مناسب سازی مدارس عادی، اصلاح مقررات مربوط به آموزش کودکان استثنائی، حضور بیشتر افراد با نیازهای ویژه در جامعه، افزایش کمی و کیفی آموزش کودکان با نیازهای ویژه و افزایش حضور دانش آموزان با نیازهای ویژه در مدارس فراگیر است.
🔹افزایش برنامه‌های فرهنگی رسانه‌ها به‌ویژه صداوسیما در مورد مسائل کودکان با نیازهای ویژه فقر و نابرابری آموزشی یکی از مسائل اصلی اقتصادی و اجتماعی ایران است. در این راستا، جمعی از صاحب‌نظران و انجمن‌های علمی درصدد برآمدند تا در حوزه فقر و نابرابری آموزشی همایشی را برگزار کنند. تقویت گفتمان اجتماعی نیروهای اجتماعی فعال در حوزه فقر و نابرابری آموزشی در راستای کمک به سیاست‌گذاری آموزشی کشور و ایجاد تعامل میان دولت و صاحب‌نظران و نهادهای مرتبط در راستای رفع عوامل ایجاد فقر و نابرابری در نظام آموزشی کشور، از اهداف اصلی این همایش بیان شده است.
🔹مدارس فراگیر و مناسب‌سازی کالبدی و فرهنگی از محورهای اصلی این همایش است. همچنین در این همایش به چالش‌های نظام آموزشی کشور، تجارب سمن‌ها در حوزه مدرسه‌یاری در دو پنل تخصصی با حضور کارشناسان، محققان و پژوهشگران پرداخته خواهد شد.
ضرورت همایش «فرصت برابر برای همه کودکان»
🔹بر اساس برآوردهای رسمی در ایران 3 درصد دانش آموزان در گروه کودکان با نیازهای ویژه (کودکان استثنایی)جای می‌گیرند. با توجه به اینکه در سال جاری تعداد دانش آموزان کشور 15 میلیون و 800 هزار نفر است بنابراین حدود 500 هزار کودک در سنین مدرسه از گروه کودکان استثنائی هستند.
🔹 تعداد دانش آموزان حاضر در مدارس استثنائی بیش از 80 هزار نفر و در مدارس فراگیر 23 هزار کودک است. مدارس فراگیر مدارسی هستند که اکثر دانش آموزان آن عادی هستند اما کودکان با نیازهای ویژه نیز در آن مدرسه حضور دارند و مدرسه برای حضور این کودکان مناسب‌سازی کالبدی و فرهنگی _ آموزشی شده است.
به لحاظ امور تربیتی و اقتصاد آموزش‌وپرورش مدارس فراگیر بر مدارس استثنائی ترجیح دارند. زیرا :
🔹 مدرسه فراگیر به لحاظ اقتصادی به‌صرفه است. به‌طور متوسط در هر مدرسه استثنائی 50 کودک تحصیل می‌کند که هزینه سنگینی برای آموزش‌وپرورش دارد و گسترش آن پرهزینه است.
🔹 در کشور بیش از 105 هزار مدرسه عادی و 1800 مدرسه استثنائی وجود دارد. بدین ترتیب کودکان با نیازهای ویژه دسترسی کافی به مدارس استثنائی ندارند.
🔹 حضور کودکان با نیازهای ویژه در مدارس فراگیر موجب برابری فرصت، شادابی و اعتمادبه‌نفس آنان می‌گردد و برای کودکان عادی نیز موجب تقویت حس نوع‌دوستی و مسئولیت‌پذیری می‌شود.
🔹 آموزش کودکان با نیازهای ویژه از مقدمات حضور فعال معلولین در جامعه است و موجب کاهش هزینه‌های زندگی این افراد در طول عمر و اقتصاد کشور می‌شود.
🔹لازم به ذکر است که انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات، مجتمع آموزشی نیکوکاری رعد، موسسه آموزش عالی ارشاد دماوند، سازمان بهزیستی کشور، دانشکده توان‌بخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران از مشارکت‌کنندگان این همایش خواهند بود.
🔹این همایش در روز دوشنبه 24 مهرماه سال جاری از ساعت 14 الی 19 در ساختمان جامعه خیرین مدرسه‌ساز واقع در خیابان شریعتی، بعد از پل صدر، خیابان میرزاپور، پلاک 38، برگزار خواهد شد و علاقه‌مندان می‌توانند برای شرکت در این همایش به‌صورت مجازی از طریق لینک
https://www.skyroom.online/ch/shafainstitute/shafa
اقدام نمایند.
@meidari
🔹همایش فقر و نابرابری آموزشی با هدف ایجاد فرصت برابر برای همه کودکان در نظام آموزشی کشور در تاریخ 24 مهرماه سال جاری برگزار خواهد شد.
به گزارش دبیرخانه مقابله با فقر و نابرابری آموزشی، هدف از این همایش آغاز یک پویش مردمی برای تحقق اهداف دعوت از خیرین مدرسه ساز برای مناسب سازی مدارس عادی، اصلاح مقررات مربوط به آموزش کودکان استثنائی، حضور بیشتر افراد با نیازهای ویژه در جامعه، افزایش کمی و کیفی آموزش کودکان با نیازهای ویژه و افزایش حضور دانش آموزان با نیازهای ویژه در مدارس فراگیر است.
🔹افزایش برنامه‌های فرهنگی رسانه‌ها به‌ویژه صداوسیما در مورد مسائل کودکان با نیازهای ویژه فقر و نابرابری آموزشی یکی از مسائل اصلی اقتصادی و اجتماعی ایران است. در این راستا، جمعی از صاحب‌نظران و انجمن‌های علمی درصدد برآمدند تا در حوزه فقر و نابرابری آموزشی همایشی را برگزار کنند. تقویت گفتمان اجتماعی نیروهای اجتماعی فعال در حوزه فقر و نابرابری آموزشی در راستای کمک به سیاست‌گذاری آموزشی کشور و ایجاد تعامل میان دولت و صاحب‌نظران و نهادهای مرتبط در راستای رفع عوامل ایجاد فقر و نابرابری در نظام آموزشی کشور، از اهداف اصلی این همایش بیان شده است.
🔹مدارس فراگیر و مناسب‌سازی کالبدی و فرهنگی از محورهای اصلی این همایش است. همچنین در این همایش به چالش‌های نظام آموزشی کشور، تجارب سمن‌ها در حوزه مدرسه‌یاری در دو پنل تخصصی با حضور کارشناسان، محققان و پژوهشگران پرداخته خواهد شد.
ضرورت همایش «فرصت برابر برای همه کودکان»
🔹بر اساس برآوردهای رسمی در ایران 3 درصد دانش آموزان در گروه کودکان با نیازهای ویژه (کودکان استثنایی)جای می‌گیرند. با توجه به اینکه در سال جاری تعداد دانش آموزان کشور 15 میلیون و 800 هزار نفر است بنابراین حدود 500 هزار کودک در سنین مدرسه از گروه کودکان استثنائی هستند.
🔹 تعداد دانش آموزان حاضر در مدارس استثنائی بیش از 80 هزار نفر و در مدارس فراگیر 23 هزار کودک است. مدارس فراگیر مدارسی هستند که اکثر دانش آموزان آن عادی هستند اما کودکان با نیازهای ویژه نیز در آن مدرسه حضور دارند و مدرسه برای حضور این کودکان مناسب‌سازی کالبدی و فرهنگی _ آموزشی شده است.
به لحاظ امور تربیتی و اقتصاد آموزش‌وپرورش مدارس فراگیر بر مدارس استثنائی ترجیح دارند. زیرا :
🔹 مدرسه فراگیر به لحاظ اقتصادی به‌صرفه است. به‌طور متوسط در هر مدرسه استثنائی 50 کودک تحصیل می‌کند که هزینه سنگینی برای آموزش‌وپرورش دارد و گسترش آن پرهزینه است.
🔹 در کشور بیش از 105 هزار مدرسه عادی و 1800 مدرسه استثنائی وجود دارد. بدین ترتیب کودکان با نیازهای ویژه دسترسی کافی به مدارس استثنائی ندارند.
🔹 حضور کودکان با نیازهای ویژه در مدارس فراگیر موجب برابری فرصت، شادابی و اعتمادبه‌نفس آنان می‌گردد و برای کودکان عادی نیز موجب تقویت حس نوع‌دوستی و مسئولیت‌پذیری می‌شود.
🔹 آموزش کودکان با نیازهای ویژه از مقدمات حضور فعال معلولین در جامعه است و موجب کاهش هزینه‌های زندگی این افراد در طول عمر و اقتصاد کشور می‌شود.
🔹لازم به ذکر است که انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات، مجتمع آموزشی نیکوکاری رعد، موسسه آموزش عالی ارشاد دماوند، سازمان بهزیستی کشور، دانشکده توان‌بخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران از مشارکت‌کنندگان این همایش خواهند بود.
🔹این همایش در روز دوشنبه 24 مهرماه سال جاری از ساعت 14 الی 19 در ساختمان جامعه خیرین مدرسه‌ساز واقع در خیابان شریعتی، بعد از پل صدر، خیابان میرزاپور، پلاک 38، برگزار خواهد شد و علاقه‌مندان می‌توانند برای شرکت در این همایش به‌صورت مجازی از طریق لینک
https://www.skyroom.online/ch/shafainstitute/shafa
اقدام نمایند.
@meidari
⭕️ اهمیت حکمرانی داده در سیاست‌گذاری اجتماعی
سخنران: دکتر احمد میدری
زمان نشست: شنبه ۲۹ مهر ساعت ۱۷
لینک نشست:
https://meet.google.com/hqu-wehy-aqc
این وبینار را گروه سیاست‌گذاری انجمن جامعه‌شناسی ایران برگزار می‌کند.
@meidari
سخنران: دکتر احمد میدری
زمان نشست: شنبه ۲۹ مهر ساعت ۱۷
لینک نشست:
https://meet.google.com/hqu-wehy-aqc
این وبینار را گروه سیاست‌گذاری انجمن جامعه‌شناسی ایران برگزار می‌کند.
@meidari
«در سایه هستم وگرنه . . .»
یه موضوعی که برام سؤاله اینه که چند درصد آدمها جای زندگی‌شون ثابته؟ به نظرم توی فقرا درصد بالایی مثلا توی روستای خودشون هستند یا زیر پل خاصی هستند (مثل علی سنتوری در فیلم سنتوری) یا در محله خاصی از حاشیه‌های شهرها هستند.
اصلا این که آدم جابجا بشه یا اسباب‌کشی کنه خودش یه نشانه دارا بودن هست.
وقتی یه جایی آدمها ثابت باشند یه چیزی مرسوم میشه: نسیه گرفتن.
آدم فقیر و آدم دارا توی نسیه گرفتن رفتار متفاوتی دارند.
آدم فقیر یه آدامس برمی داره و صدبار قسم میخوره که پولش را میارم (حتی اگه صاحب مغازه ندونه که این آدمه دچار فقر شده و خب مثل همیشه داره حساب را می‌نویسه اما اون آدمه می‌دونه که رسیده به آخر خط).
اما یه آدم عادی یه خرید می‌کنه و میگه: بنویس به حساب! و می‌ره. و خب تو هر ماه یا هر هفته می‌ره حسابش را تسویه می‌کنه.
این رفتار نسیه گرفتن اتفاقا تو پولدارها مثل بازاری‌ها یا خیلی پولدارها بیشتره. توی اون قشر عددها هم سنگین‌تره.
توی این فیلم ( در دقیقه ۲۴) یه قسمتی از کتاب «اندیشه پیشرفت و تحولات جدید جامعه ایران (مجید تهرانیان)» را می‌خونند که در مورد همین نسیه گرفتن هست. یه آدم روستایی میاد شهر و در یک خانه سازمانی ساکن میشه اما بدبختی‌ش بیشتر میشه مثلا میگه توی روستا بقال و خیاط را می‌شناختم و لااقل می‌تونستم نسیه بگیرم و اموراتم می‌گذشت اما اینجا هیچ غلطی نمی‌تونم بکنم (متن این فیلم اینجا هم هست).
از اونجایی که یه راه ارتباطی آدمها تبادل هست، آدم وقتی نتونه وارد تبادل با آدمها بشه کم‌کم خودش را دور می‌کنه از جامعه و خودش را در سایه می‌بره.
ادامه ندارد. ✋
@ghomar_fekr
@meidari
یه موضوعی که برام سؤاله اینه که چند درصد آدمها جای زندگی‌شون ثابته؟ به نظرم توی فقرا درصد بالایی مثلا توی روستای خودشون هستند یا زیر پل خاصی هستند (مثل علی سنتوری در فیلم سنتوری) یا در محله خاصی از حاشیه‌های شهرها هستند.
اصلا این که آدم جابجا بشه یا اسباب‌کشی کنه خودش یه نشانه دارا بودن هست.
وقتی یه جایی آدمها ثابت باشند یه چیزی مرسوم میشه: نسیه گرفتن.
آدم فقیر و آدم دارا توی نسیه گرفتن رفتار متفاوتی دارند.
آدم فقیر یه آدامس برمی داره و صدبار قسم میخوره که پولش را میارم (حتی اگه صاحب مغازه ندونه که این آدمه دچار فقر شده و خب مثل همیشه داره حساب را می‌نویسه اما اون آدمه می‌دونه که رسیده به آخر خط).
اما یه آدم عادی یه خرید می‌کنه و میگه: بنویس به حساب! و می‌ره. و خب تو هر ماه یا هر هفته می‌ره حسابش را تسویه می‌کنه.
این رفتار نسیه گرفتن اتفاقا تو پولدارها مثل بازاری‌ها یا خیلی پولدارها بیشتره. توی اون قشر عددها هم سنگین‌تره.
توی این فیلم ( در دقیقه ۲۴) یه قسمتی از کتاب «اندیشه پیشرفت و تحولات جدید جامعه ایران (مجید تهرانیان)» را می‌خونند که در مورد همین نسیه گرفتن هست. یه آدم روستایی میاد شهر و در یک خانه سازمانی ساکن میشه اما بدبختی‌ش بیشتر میشه مثلا میگه توی روستا بقال و خیاط را می‌شناختم و لااقل می‌تونستم نسیه بگیرم و اموراتم می‌گذشت اما اینجا هیچ غلطی نمی‌تونم بکنم (متن این فیلم اینجا هم هست).
از اونجایی که یه راه ارتباطی آدمها تبادل هست، آدم وقتی نتونه وارد تبادل با آدمها بشه کم‌کم خودش را دور می‌کنه از جامعه و خودش را در سایه می‌بره.
ادامه ندارد. ✋
@ghomar_fekr
@meidari
⭕️کنشگر مرزی در وقت انسداد
میزگرد نقد و بررسی کتاب و نظریه «کنشگران مرزی» با حضور احمد میدری، مقصود فراستخواه و سمیه توحیدلو
چشم‌انداز ایران: کنشگران مرزی، عنوان آخرین کتاب دکتر مقصود فراستخواه، جامعه‌شناس، دین‌پژوه و عضو هیئت‌علمی مؤسسه برنامه‌ریزی آموزش عالی است. این کتاب که محصول چند سال تأمل‌ورزی فراستخواه است و ایده مرکزی آن در این سال‌ها در فضای فکری توسط این اندیشمند مطرح و پرورانده شده است، بر بازیابی و معرفی نوع کمتر شناخته‌شده‌ای از عاملان توسعه و بهروزی ایران تأکید دارد که در حد فاصل دولت و جامعه کوشیده‌اند صدای جامعه را در خط‌مشی‌ها و سیاست‌های حکومت‌های وقت بازتاب دهند و از منابع و امکان‌های قدرت برای تقویت جامعه تسهیلگری کنند.
توحیدلو: کتاب کنشگران مرزی برایم از چند جهت جذاب بود: نخست از زاویه روشی است. نوع ورود به مسئله تاریخ مهم است؛ دکتر فراستخواه در چند صفحه مقدمه خیلی جدی بحث روش را بیان کرده و صفحات درخشانی از کتاب را نوشته است.
برای من به‌عنوان کسی که موضوعات را از منظر تاریخی می‌بینم و اینکه چگونه به تاریخ نگاه کرده و از آن سؤال کنیم برایم مقوله مهمی است، این مقدمه مفید بود. در حوزه تاریخ اصطلاحی هست که هر چه بخواهی می‌توانی از انبان تاریخ دربیاوری.
آن‌قدر در حوزه تاریخ موضوعات مختلف و حتی جمع نقیضین هست که هر چه از آن طلب کنید می‌توانید از آن دریافت کنید، ولی این زاویه که شما سؤالی کنید و برای سؤالتان شرط بگذارید کمتر در مطالعات تاریخی رایج است. در این کتاب نظریه‌های مربوط به فقدان، عقب‌ماندگی تاریخی و... در پرانتز نهاده شده و به‌اصطلاح اپوخه شده تا از منظر روایت دیگری به موضوع پرداخته شود.
میدری: پیشنهاد می‌کنم به این سؤال بپردازیم که کنشگر مرزی چه کسی «نیست»؟ اگر کسی در دولت کار کند و خدمات زیادی هم انجام بدهد، اما باعث نشود که در جامعه چیزی رخ بدهد این کنشگر مرزی است؟ آن کنشگر در جامعه چه کاری باید بکند تا بگوییم کنشگر مرزی است؟ فرض کنید کسی که آمده پیشخوان دولت را راه انداخته یا پلیس+10 را ایجاد کرده، طبعاً خدمت کرده است، آیا کنشگر مرزی هست یا نه؟ پاسخ من به این سؤال این است که کنشگر مرزی فردی است که به دنبال تقویت جامعه مدنی و دولت است. در سوی جامعه مدنی، خواهان تقویت صدای مردم، سازمان‌دهی بیشتر نیروهای مردمی و خودبسندگی مدنی است و در سوی دولت، به دنبال تقویت کارکردهای ضروری دولت، مانند امنیت داخلی و خارجی و نظام قضایی بهتر است، مثلاً شرایط صدور مجوز برای انجمن خبرنگاران و نهادهای کارگری را تسهیل کرده است یا سامانه شکایت برای شهرداری را راه‌اندازی کرده است که این هم باعث تقویت صدای مردم شده و هم ناکارآمدی‌های شهرداری را کاهش داده است. به نظر می‌رسد کنشگر مرزی به هر دو حوزه جامعه و دولت خدمت انجام می‌دهد.
فراستخواه: بهترین موهبت برای یک نویسنده مخصوصاً دانش‌آموزی مثل من این است که کتاب او خوانده شده و مورد نقد قرار گیرد. خانم دکتر فرمودند که یک ابهام در مورد مرز است. در مباحث نظریه سیستم‌ها آمده که مرز میان سیستم و محیط را مسئله مشخص می‌کند. در کلاس دانشگاه علامه طباطبایی در دهکده المپیک بحث سیستم بود، پنجره اتاق را باز کردم و صدای بزرگراه همت در کلاس پیچید. به دانشجویانم گفتم ببینید الآن که من پنجره را باز کردم، مرز بین خرده‌سیستم کلاس و محیط حمل‌ونقل شهری خود را نشان داد.
نویز در یک سیستم آموزش عالی مسئله‌ای است که به ما کمک می‌کند مرز میان سیستم‌های دانشگاهی و طرح‌های توسعه شهری را متوجه شویم و بهبود ببخشیم. مرز یک خط مشخص بین یک دوتایی محض و انتزاعی مثلاً میان حق و باطل نیست، بلکه یک مفهوم فازی و خاکستری و یک پیوستار (continuum) و لغزنده است و حسب شرایط و موقعیت‌ها فرق می‌کند؛ یک امر پروبلماتیک است و بر اساس مسئله‌هاست.
نمی‌شود گفت مرز میان دولت و جامعه «اینجا» است و نه جای دیگر، بلکه خیلی کشدار است و حَسَب مسائل مشخص می‌شود، حتی یک کنشگر می‌تواند در مرزهای مختلفی برحسب مسائلی که دنبال می‌کند تردد و کنش‌گری و خلاقیت داشته باشد.
منبع: چشم‌انداز ایران شماره 141
@cheshmandaz_iran
لینك بخش اول: B2n.ir/w69853
لینك بخش دوم: B2n.ir/m13667
@meidari
میزگرد نقد و بررسی کتاب و نظریه «کنشگران مرزی» با حضور احمد میدری، مقصود فراستخواه و سمیه توحیدلو
چشم‌انداز ایران: کنشگران مرزی، عنوان آخرین کتاب دکتر مقصود فراستخواه، جامعه‌شناس، دین‌پژوه و عضو هیئت‌علمی مؤسسه برنامه‌ریزی آموزش عالی است. این کتاب که محصول چند سال تأمل‌ورزی فراستخواه است و ایده مرکزی آن در این سال‌ها در فضای فکری توسط این اندیشمند مطرح و پرورانده شده است، بر بازیابی و معرفی نوع کمتر شناخته‌شده‌ای از عاملان توسعه و بهروزی ایران تأکید دارد که در حد فاصل دولت و جامعه کوشیده‌اند صدای جامعه را در خط‌مشی‌ها و سیاست‌های حکومت‌های وقت بازتاب دهند و از منابع و امکان‌های قدرت برای تقویت جامعه تسهیلگری کنند.
توحیدلو: کتاب کنشگران مرزی برایم از چند جهت جذاب بود: نخست از زاویه روشی است. نوع ورود به مسئله تاریخ مهم است؛ دکتر فراستخواه در چند صفحه مقدمه خیلی جدی بحث روش را بیان کرده و صفحات درخشانی از کتاب را نوشته است.
برای من به‌عنوان کسی که موضوعات را از منظر تاریخی می‌بینم و اینکه چگونه به تاریخ نگاه کرده و از آن سؤال کنیم برایم مقوله مهمی است، این مقدمه مفید بود. در حوزه تاریخ اصطلاحی هست که هر چه بخواهی می‌توانی از انبان تاریخ دربیاوری.
آن‌قدر در حوزه تاریخ موضوعات مختلف و حتی جمع نقیضین هست که هر چه از آن طلب کنید می‌توانید از آن دریافت کنید، ولی این زاویه که شما سؤالی کنید و برای سؤالتان شرط بگذارید کمتر در مطالعات تاریخی رایج است. در این کتاب نظریه‌های مربوط به فقدان، عقب‌ماندگی تاریخی و... در پرانتز نهاده شده و به‌اصطلاح اپوخه شده تا از منظر روایت دیگری به موضوع پرداخته شود.
میدری: پیشنهاد می‌کنم به این سؤال بپردازیم که کنشگر مرزی چه کسی «نیست»؟ اگر کسی در دولت کار کند و خدمات زیادی هم انجام بدهد، اما باعث نشود که در جامعه چیزی رخ بدهد این کنشگر مرزی است؟ آن کنشگر در جامعه چه کاری باید بکند تا بگوییم کنشگر مرزی است؟ فرض کنید کسی که آمده پیشخوان دولت را راه انداخته یا پلیس+10 را ایجاد کرده، طبعاً خدمت کرده است، آیا کنشگر مرزی هست یا نه؟ پاسخ من به این سؤال این است که کنشگر مرزی فردی است که به دنبال تقویت جامعه مدنی و دولت است. در سوی جامعه مدنی، خواهان تقویت صدای مردم، سازمان‌دهی بیشتر نیروهای مردمی و خودبسندگی مدنی است و در سوی دولت، به دنبال تقویت کارکردهای ضروری دولت، مانند امنیت داخلی و خارجی و نظام قضایی بهتر است، مثلاً شرایط صدور مجوز برای انجمن خبرنگاران و نهادهای کارگری را تسهیل کرده است یا سامانه شکایت برای شهرداری را راه‌اندازی کرده است که این هم باعث تقویت صدای مردم شده و هم ناکارآمدی‌های شهرداری را کاهش داده است. به نظر می‌رسد کنشگر مرزی به هر دو حوزه جامعه و دولت خدمت انجام می‌دهد.
فراستخواه: بهترین موهبت برای یک نویسنده مخصوصاً دانش‌آموزی مثل من این است که کتاب او خوانده شده و مورد نقد قرار گیرد. خانم دکتر فرمودند که یک ابهام در مورد مرز است. در مباحث نظریه سیستم‌ها آمده که مرز میان سیستم و محیط را مسئله مشخص می‌کند. در کلاس دانشگاه علامه طباطبایی در دهکده المپیک بحث سیستم بود، پنجره اتاق را باز کردم و صدای بزرگراه همت در کلاس پیچید. به دانشجویانم گفتم ببینید الآن که من پنجره را باز کردم، مرز بین خرده‌سیستم کلاس و محیط حمل‌ونقل شهری خود را نشان داد.
نویز در یک سیستم آموزش عالی مسئله‌ای است که به ما کمک می‌کند مرز میان سیستم‌های دانشگاهی و طرح‌های توسعه شهری را متوجه شویم و بهبود ببخشیم. مرز یک خط مشخص بین یک دوتایی محض و انتزاعی مثلاً میان حق و باطل نیست، بلکه یک مفهوم فازی و خاکستری و یک پیوستار (continuum) و لغزنده است و حسب شرایط و موقعیت‌ها فرق می‌کند؛ یک امر پروبلماتیک است و بر اساس مسئله‌هاست.
نمی‌شود گفت مرز میان دولت و جامعه «اینجا» است و نه جای دیگر، بلکه خیلی کشدار است و حَسَب مسائل مشخص می‌شود، حتی یک کنشگر می‌تواند در مرزهای مختلفی برحسب مسائلی که دنبال می‌کند تردد و کنش‌گری و خلاقیت داشته باشد.
منبع: چشم‌انداز ایران شماره 141
@cheshmandaz_iran
لینك بخش اول: B2n.ir/w69853
لینك بخش دوم: B2n.ir/m13667
@meidari
Telegraph
کنشگر مرزی در وقت انسداد
کنشگران مرزی، عنوان آخرین کتاب دکتر مقصود فراستخواه، جامعه‌شناس، دین‌پژوه و عضو هیئت‌علمی مؤسسه برنامه‌ریزی آموزش عالی است. این کتاب که محصول چند سال تأمل‌ورزی فراستخواه است و ایده مرکزی آن در این سال‌ها در فضای فکری توسط این اندیشمند مطرح و پرورانده شده…
⭕️نقد و بررسی مواجهه با کار کودک در برنامه های توسعه کشور
با حضور:
#دکتر_احمد_میدری
#دکتر_سیدهادی_موسوی_نیک
#دکتر_فرشید_یزدانی
دبیر نشست:
#دکتر_پیام_روشنفکر
🗓 شنبه 27 آبان 1402، ساعت 17
🏠 سالن حافظ
🔹برنامه به صورت حضوری برگزار می گردد.
🔹ورود برای عموم آزاد و رایگان است.
💢خانه اندیشمندان علوم انسانی💢
@iranianhht
@meidari
با حضور:
#دکتر_احمد_میدری
#دکتر_سیدهادی_موسوی_نیک
#دکتر_فرشید_یزدانی
دبیر نشست:
#دکتر_پیام_روشنفکر
🗓 شنبه 27 آبان 1402، ساعت 17
🏠 سالن حافظ
🔹برنامه به صورت حضوری برگزار می گردد.
🔹ورود برای عموم آزاد و رایگان است.
💢خانه اندیشمندان علوم انسانی💢
@iranianhht
@meidari
Audio
🎙حجم بالای کار کودک در کشورهای توسعه نیافته
▫️نشست «نقد و بررسی مواجهه با کار کودک در برنامه‌های توسعه کشور» روز شنبه 27 آبان در خانه اندیشمندان تهران برگزار شد.
▫️این نشست در آستانه روز جهانی کودک به یکی از مهم‌ترین و پرخطرترین موضوع‌های مربوط به کودکان یعنی کار کودک، پرداخت. در ابتدای این نشست، «پیام روشنفکر»، جامعه‌شناس تاکید کرد که حجم بالای کار کودک عمدتا در کشورهای توسعه نیافته رخ می‌دهد.
▫️او می‌گوید، حدود 70 درصد از کار کودک در کشورهای توسعه نیافته وجود دارد و فقط 30 درصد کار کودک در کشورهای توسعه یافته مشاهده می‌شود.
▫️«هادی موسوی نیک»، مدیر کل پیشین مطالعات رفاه اجتماعی وزارت تعاون و کارشناس فعلی مرکز پژوهش‌های مجلس در این نشست تجربه یارانه مشروط دولت به دانش آموزان منطقه هرسین در کرمانشاه را توصیف کرد.
▫️«احمد میدری» معاون پیشین وزیر رفاه، در این نشست مروری بر رابطه سازمان‌های مردم نهاد و دولت برای کاهش مساله کار کودکان داشت و «فرشید یزدانی» رییس پیشین انجمن حمایت از حقوق کودک هم در این نشست نگاه دولت در برنامه‌های توسعه به پدیده کار کودک را شرح داد.
📺 @eco_voice
▫️نشست «نقد و بررسی مواجهه با کار کودک در برنامه‌های توسعه کشور» روز شنبه 27 آبان در خانه اندیشمندان تهران برگزار شد.
▫️این نشست در آستانه روز جهانی کودک به یکی از مهم‌ترین و پرخطرترین موضوع‌های مربوط به کودکان یعنی کار کودک، پرداخت. در ابتدای این نشست، «پیام روشنفکر»، جامعه‌شناس تاکید کرد که حجم بالای کار کودک عمدتا در کشورهای توسعه نیافته رخ می‌دهد.
▫️او می‌گوید، حدود 70 درصد از کار کودک در کشورهای توسعه نیافته وجود دارد و فقط 30 درصد کار کودک در کشورهای توسعه یافته مشاهده می‌شود.
▫️«هادی موسوی نیک»، مدیر کل پیشین مطالعات رفاه اجتماعی وزارت تعاون و کارشناس فعلی مرکز پژوهش‌های مجلس در این نشست تجربه یارانه مشروط دولت به دانش آموزان منطقه هرسین در کرمانشاه را توصیف کرد.
▫️«احمد میدری» معاون پیشین وزیر رفاه، در این نشست مروری بر رابطه سازمان‌های مردم نهاد و دولت برای کاهش مساله کار کودکان داشت و «فرشید یزدانی» رییس پیشین انجمن حمایت از حقوق کودک هم در این نشست نگاه دولت در برنامه‌های توسعه به پدیده کار کودک را شرح داد.
📺 @eco_voice
Forwarded from اکوایران
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
🎥 حجم بالای کار کودک در کشورهای توسعه نیافته
نسخه صوتی
▫️نشست «نقد و بررسی مواجهه با کار کودک در برنامه‌های توسعه کشور» روز شنبه 27 آبان در خانه اندیشمندان تهران برگزار شد.
▫️این نشست در آستانه روز جهانی کودک به یکی از مهم‌ترین و پرخطرترین موضوع‌های مربوط به کودکان یعنی کار کودک، پرداخت. در ابتدای این نشست، «پیام روشنفکر»، جامعه‌شناس تاکید کرد که حجم بالای کار کودک عمدتا در کشورهای توسعه نیافته رخ می‌دهد.
▫️او می‌گوید، حدود 70 درصد از کار کودک در کشورهای توسعه نیافته وجود دارد و فقط 30 درصد کار کودک در کشورهای توسعه یافته مشاهده می‌شود.
▫️«هادی موسوی نیک»، مدیر کل پیشین مطالعات رفاه اجتماعی وزارت تعاون و کارشناس فعلی مرکز پژوهش‌های مجلس در این نشست تجربه یارانه مشروط دولت به دانش آموزان منطقه هرسین در کرمانشاه را توصیف کرد.
▫️«احمد میدری» معاون پیشین وزیر رفاه، در این نشست مروری بر رابطه سازمان‌های مردم نهاد و دولت برای کاهش مساله کار کودکان داشت و «فرشید یزدانی» رییس پیشین انجمن حمایت از حقوق کودک هم در این نشست نگاه دولت در برنامه‌های توسعه به پدیده کار کودک را شرح داد.
📺 @ecoiran_webtv
نسخه صوتی
▫️نشست «نقد و بررسی مواجهه با کار کودک در برنامه‌های توسعه کشور» روز شنبه 27 آبان در خانه اندیشمندان تهران برگزار شد.
▫️این نشست در آستانه روز جهانی کودک به یکی از مهم‌ترین و پرخطرترین موضوع‌های مربوط به کودکان یعنی کار کودک، پرداخت. در ابتدای این نشست، «پیام روشنفکر»، جامعه‌شناس تاکید کرد که حجم بالای کار کودک عمدتا در کشورهای توسعه نیافته رخ می‌دهد.
▫️او می‌گوید، حدود 70 درصد از کار کودک در کشورهای توسعه نیافته وجود دارد و فقط 30 درصد کار کودک در کشورهای توسعه یافته مشاهده می‌شود.
▫️«هادی موسوی نیک»، مدیر کل پیشین مطالعات رفاه اجتماعی وزارت تعاون و کارشناس فعلی مرکز پژوهش‌های مجلس در این نشست تجربه یارانه مشروط دولت به دانش آموزان منطقه هرسین در کرمانشاه را توصیف کرد.
▫️«احمد میدری» معاون پیشین وزیر رفاه، در این نشست مروری بر رابطه سازمان‌های مردم نهاد و دولت برای کاهش مساله کار کودکان داشت و «فرشید یزدانی» رییس پیشین انجمن حمایت از حقوق کودک هم در این نشست نگاه دولت در برنامه‌های توسعه به پدیده کار کودک را شرح داد.
📺 @ecoiran_webtv
⭕️کنترل نرخ تورم هیچ راهی جز اصلاح صندوق‌های بازنشستگی ندارد
🔹 صندوق‌های بازنشستگی به چند علت با بحران روبه‌رو شده‌اند. یکی تحولات جمعیتی که در ایران و جهان رخ داده است. افزایش طول عمر پدیده جهانی است و ایران جزء کشورهایی است که به دلیل دسترسی به درآمد نفت از دهه ۵۰ به این سو با پدیده افزایش طول عمر روبه‌رو بوده و بعد از انقلاب این روند کاملا مشهود است. افزایش طول جمعیت به این معنی است که صندوق‌های بازنشستگی سال‌های بیشتری را باید به بیمه‌شدگان مستمری بپردازند. مسئله صندوق‌های بازنشستگی یک بحران جهانی است و همواره این سؤال مطرح بوده که برای صندوق‌های بازنشستگی چه باید کرد. بر اساس کتابی که ترجمه کرده‌ام، اصلاحاتی مشابه با اصولی که در برنامه هفتم توسعه می‌بینید، در ۱۱۷ کشور دنیا هم اجرا شده است؛ یعنی همه کشورها ناگزیر شدند سن و سابقه‌ای را که فرد مشمول بازنشستگی می‌شود، افزایش دهند.
🔹بحران صندوق‌های بازنشستگی و اصلاحات مربوط به آن در فرانسه تنش‌های اجتماعی بیشتری به دنبال داشته است؛ زیرا این کشور درصدد بود یک یا دو سال سن بازنشستگی را تغییر دهد. بنابراین نُرم جهانی است، اما در ایران به دلیل سیاست‌هایی که در جهت جلب آرای عمومی توسط سیاست‌مداران یا گروه‌های فشار تحمیل شده و وعده‌های بی‌پشتوانه صندوق‌هایمان بیش از سایر صندوق‌ها در جهان دچار بحران شده‌اند. در واقع به این معنا از همان دهه ۵۰ که درآمد نفت‌مان افزایش پیدا می‌کند، شرایط بازنشستگی را تسهیل کرده‌ایم. در زمان انقلاب خیلی از بنگاه‌های کوچک و اصناف فشار آوردند و استثنائاتی قائل شدند. در حدود حق بیمه ۹۰۰ هزار نفر از ۱۴ میلیون بیمه‌شده سازمان تأمین اجتماعی بر عهده دولت است، این تعداد در ۳۷ رشته صنفی هستند که از سال ۵۸ تاکنون از پرداخت حق بیمه معاف هستند. دولت‌ها نیز در مستثناشدن برخی از مشاغل و بحران‌های ناشی از آن نقش داشتند.
🔹 عامل مهم دیگر، نحوه مدیریت ذخایر صندوق‌های بازنشستگی است. بیراهه نیست اگر بگوییم به دلیل فساد و سوءمدیریت ذخایر صندوق‌های بازنشستگی بهره‌ور و سودآور نیستند. امروز صندوق‌های بازنشستگی در ایران جزء بزرگترین سهامداران نهادی ما در بازار اوراق بهادار هستند. مثلا سازمان تأمین اجتماعی بیش از ۳۷۰، صندوق کشوری ۱۷۰ و صندوق نفت ۱۰۰ شرکت دارد. بنگاهداری صندوق‌های بازنشستگی امری خلاف قاعده است، اما این خلاف قاعده چرا به اصل تبدیل شده است؟
متن کامل گفتگو
@meidari
🔹 صندوق‌های بازنشستگی به چند علت با بحران روبه‌رو شده‌اند. یکی تحولات جمعیتی که در ایران و جهان رخ داده است. افزایش طول عمر پدیده جهانی است و ایران جزء کشورهایی است که به دلیل دسترسی به درآمد نفت از دهه ۵۰ به این سو با پدیده افزایش طول عمر روبه‌رو بوده و بعد از انقلاب این روند کاملا مشهود است. افزایش طول جمعیت به این معنی است که صندوق‌های بازنشستگی سال‌های بیشتری را باید به بیمه‌شدگان مستمری بپردازند. مسئله صندوق‌های بازنشستگی یک بحران جهانی است و همواره این سؤال مطرح بوده که برای صندوق‌های بازنشستگی چه باید کرد. بر اساس کتابی که ترجمه کرده‌ام، اصلاحاتی مشابه با اصولی که در برنامه هفتم توسعه می‌بینید، در ۱۱۷ کشور دنیا هم اجرا شده است؛ یعنی همه کشورها ناگزیر شدند سن و سابقه‌ای را که فرد مشمول بازنشستگی می‌شود، افزایش دهند.
🔹بحران صندوق‌های بازنشستگی و اصلاحات مربوط به آن در فرانسه تنش‌های اجتماعی بیشتری به دنبال داشته است؛ زیرا این کشور درصدد بود یک یا دو سال سن بازنشستگی را تغییر دهد. بنابراین نُرم جهانی است، اما در ایران به دلیل سیاست‌هایی که در جهت جلب آرای عمومی توسط سیاست‌مداران یا گروه‌های فشار تحمیل شده و وعده‌های بی‌پشتوانه صندوق‌هایمان بیش از سایر صندوق‌ها در جهان دچار بحران شده‌اند. در واقع به این معنا از همان دهه ۵۰ که درآمد نفت‌مان افزایش پیدا می‌کند، شرایط بازنشستگی را تسهیل کرده‌ایم. در زمان انقلاب خیلی از بنگاه‌های کوچک و اصناف فشار آوردند و استثنائاتی قائل شدند. در حدود حق بیمه ۹۰۰ هزار نفر از ۱۴ میلیون بیمه‌شده سازمان تأمین اجتماعی بر عهده دولت است، این تعداد در ۳۷ رشته صنفی هستند که از سال ۵۸ تاکنون از پرداخت حق بیمه معاف هستند. دولت‌ها نیز در مستثناشدن برخی از مشاغل و بحران‌های ناشی از آن نقش داشتند.
🔹 عامل مهم دیگر، نحوه مدیریت ذخایر صندوق‌های بازنشستگی است. بیراهه نیست اگر بگوییم به دلیل فساد و سوءمدیریت ذخایر صندوق‌های بازنشستگی بهره‌ور و سودآور نیستند. امروز صندوق‌های بازنشستگی در ایران جزء بزرگترین سهامداران نهادی ما در بازار اوراق بهادار هستند. مثلا سازمان تأمین اجتماعی بیش از ۳۷۰، صندوق کشوری ۱۷۰ و صندوق نفت ۱۰۰ شرکت دارد. بنگاهداری صندوق‌های بازنشستگی امری خلاف قاعده است، اما این خلاف قاعده چرا به اصل تبدیل شده است؟
متن کامل گفتگو
@meidari
شرق
عقب‌نشینی از اصلاح قانون بازنشستگی به زیان فقراست
در روزهای اخیر قانون جدید مجلس در رابطه با افزایش سن بازنشستگی با انتقادات و سروصدای زیادی از سوی کارشناسان و صاحب‌نظران روبه‌رو بوده است و بسیاری از آن به عنوان اهرمی بر روی دوش مردم البته عموما ضعفا یاد کرده‌اند و این قوانین را برخلاف همه وعده‌های مجلس…
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
⭕️ اهمیت مسئولیت‌پذیری اجتماعی در بحران‌های بزرگ
🔹گذر از بحران های اقتصادی معمولا دو کارگزار داشته است یا دولت مانند نقش دولت آمریکا در دوره بحران ۱۹۲۹ یا انجمن‌های صنفی مانند نقش اتحادیه های صنفی در همان دوره در سوئد.
🔹منکور اولسون اقتصاددان نشان داد که کشورهایی که اتحادیه های صنفی فراگیر دارند یعنی بخش های مختلف یک زنجیره ارزش در آن عضویت دارند کمتر به رانت خواهی صنفی می پردازند و نقش کارگزار خروج از بحران را خواهند داشت.
🔹 باید این ماموریت بزرگ اتحادیه های فراگیر صنفی و پرهیز از چانه زنی های صنفی ناسازگار بر منافع عمومی در ایران مورد توجه قرار گیرد.
🔹 «احمد میدری» اقتصاددان و پژوهشگر سیاست‌گذاری اجتماعی در نشست کسب و کار شرکت مشاوره مدیریت رهنمان درباره اهمیت مسئولیت اجتماعی توضیح می‌دهد.
@ecoiran_webtv
@meidari
🔹گذر از بحران های اقتصادی معمولا دو کارگزار داشته است یا دولت مانند نقش دولت آمریکا در دوره بحران ۱۹۲۹ یا انجمن‌های صنفی مانند نقش اتحادیه های صنفی در همان دوره در سوئد.
🔹منکور اولسون اقتصاددان نشان داد که کشورهایی که اتحادیه های صنفی فراگیر دارند یعنی بخش های مختلف یک زنجیره ارزش در آن عضویت دارند کمتر به رانت خواهی صنفی می پردازند و نقش کارگزار خروج از بحران را خواهند داشت.
🔹 باید این ماموریت بزرگ اتحادیه های فراگیر صنفی و پرهیز از چانه زنی های صنفی ناسازگار بر منافع عمومی در ایران مورد توجه قرار گیرد.
🔹 «احمد میدری» اقتصاددان و پژوهشگر سیاست‌گذاری اجتماعی در نشست کسب و کار شرکت مشاوره مدیریت رهنمان درباره اهمیت مسئولیت اجتماعی توضیح می‌دهد.
@ecoiran_webtv
@meidari
⭕️ نقشۀ نظام رفاهی ایران
این نقشه زیر نظر معاونت رفاه اجتماعی در «مرکز توانمندسازی حاکمیت و جامعه» طراحی شده است و می‌تواند مبنای خوبی برای پژوهشگران این حوزه باشد.
در طراحی آن از جداول قانون بودجۀ ۱۳۹۹، پیوست شمارۀ ۴ قانون بودجه، تبصرۀ ۱۴ (مربوط به هدفمندسازی یارانه‌ها)، و اعتبارات متفرقه استفاده شده است.
هر رنگ معرّف یکی از حوزه‌های رفاهی است. بنا بود برای هر فعالیت رفاهی یک شناسنامۀ تفصیلی هم تهیه شود که مبنایی برای ارزیابی و بازنگری در برنامه‌ها باشد، که به سرانجام نرسید.
توضیح کوتاهی دربارۀ این نقشه را می‌توانید در اینجا بخوانید.
@omidi_reza
@meidari
این نقشه زیر نظر معاونت رفاه اجتماعی در «مرکز توانمندسازی حاکمیت و جامعه» طراحی شده است و می‌تواند مبنای خوبی برای پژوهشگران این حوزه باشد.
در طراحی آن از جداول قانون بودجۀ ۱۳۹۹، پیوست شمارۀ ۴ قانون بودجه، تبصرۀ ۱۴ (مربوط به هدفمندسازی یارانه‌ها)، و اعتبارات متفرقه استفاده شده است.
هر رنگ معرّف یکی از حوزه‌های رفاهی است. بنا بود برای هر فعالیت رفاهی یک شناسنامۀ تفصیلی هم تهیه شود که مبنایی برای ارزیابی و بازنگری در برنامه‌ها باشد، که به سرانجام نرسید.
توضیح کوتاهی دربارۀ این نقشه را می‌توانید در اینجا بخوانید.
@omidi_reza
@meidari
شبکه فقرزدایی ایران - شفا:
موضوع سخنرانی:
نشست علمی راهبردهای پژوهش در فقر و نابرابری آموزشی
به مناسبت گرامیداشت هفته پژوهش و فناوری
🔹دکتر فاطمه مقدسی
مدير علمي دبيرخانه مقابله با فقر و نابرابري
لینک فایل سخنرانی
🔹دکتر احمد میدری
مدیر اندیشکده مقابله با فقر و نابرابری
لینک فایل سخنرانی
🔹دکتر عبدالله انصاری
عضو هيأت علمی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش
لینک فایل سخنرانی
🔹دکتر رضا اميدی
پژوهشگر سياستگذاری اجتماعی
لینک فایل سخنرانی
🗓️زمان: دوشنبه ۲۰ آذر ۱۴۰۲
🕹️مکان: دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی
مشق ما
@meidari
موضوع سخنرانی:
نشست علمی راهبردهای پژوهش در فقر و نابرابری آموزشی
به مناسبت گرامیداشت هفته پژوهش و فناوری
🔹دکتر فاطمه مقدسی
مدير علمي دبيرخانه مقابله با فقر و نابرابري
لینک فایل سخنرانی
🔹دکتر احمد میدری
مدیر اندیشکده مقابله با فقر و نابرابری
لینک فایل سخنرانی
🔹دکتر عبدالله انصاری
عضو هيأت علمی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش
لینک فایل سخنرانی
🔹دکتر رضا اميدی
پژوهشگر سياستگذاری اجتماعی
لینک فایل سخنرانی
🗓️زمان: دوشنبه ۲۰ آذر ۱۴۰۲
🕹️مکان: دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی
مشق ما
@meidari
Telegram
مشق ما
📚🎧🎤شبکه فقرزدایی ایران - شفا:
فایل سخنرانی:
🔹دکتر فاطمه مقدسي
مدير علمي دبيرخانه مقابله با فقر و نابرابري
🔸موضوع سخنرانی:
✔️نشست علمی راهبردهای پژوهش در فقر و نابرابری آموزشی
به مناسبت گرامیداشت هفته پژوهش و فناوری
🗓️زمان: دوشنبه ۲۰ آذر ۱۴۰۲
🕹️مکان: دانشکده…
فایل سخنرانی:
🔹دکتر فاطمه مقدسي
مدير علمي دبيرخانه مقابله با فقر و نابرابري
🔸موضوع سخنرانی:
✔️نشست علمی راهبردهای پژوهش در فقر و نابرابری آموزشی
به مناسبت گرامیداشت هفته پژوهش و فناوری
🗓️زمان: دوشنبه ۲۰ آذر ۱۴۰۲
🕹️مکان: دانشکده…
سخنرانان «آئین بزرگداشت ۱۹۶ استاد بازنشسته اقتصاد کشور»
برگزار کننده: انجمن اقتصاد ایران با همکاری خانه اندیشمندان علوم انسانی و موسسه آموزش عالی علوم و فنون تهران
«آئین بزرگداشت 196 تن استاد بازنشسته اقتصاد کشور»
با حضور استادان، شخصیت‌های علمی و پژوهشگران اقتصادی
سخنرانان:
دکتر فیروز توفیق
دکتر محمد حسن فطرس
دکتر حسین عبده تبریزی
دکتر محمد ستاری‌فر
دکتر حسین راغفر
دکتر مسعود نیلی
دکتر عباس شاکری
دکتر احمد میدری
دکتر کاظم یاوری
دکتر مجید صامتی
دکتر محمد قاسمی
دکتر ابوالفضل پاسبانی صومعه
زمان: چهارشنبه ۲۹ آذرماه ۱۴۰۲
ساعت ۱۰ تا ۱۲
مکان: خانه اندیشمندان علوم انسانی، سالن فردوسی
واقع در: تهران، میدان هفت تیر، بلوار کریم خان زند، خیابان استاد نجات اللهی (ویلا)، نبش خیابان ورشو
ورود سایرین آزاد اما منوط به ثبت نام است
آدرس ثبت نام شرکت حضوری:
B2n.ir/iea1
منتظر حضور شما در بزرگترین اجتماع اقتصاددانان کشور هستیم.
ایمیل انجمن:
ir.economists.a@gmail.com
انجمن اقتصاد ایران (انجمن اقتصاددانان ایران سابق)
@IR_Economists_A
@meidari
برگزار کننده: انجمن اقتصاد ایران با همکاری خانه اندیشمندان علوم انسانی و موسسه آموزش عالی علوم و فنون تهران
«آئین بزرگداشت 196 تن استاد بازنشسته اقتصاد کشور»
با حضور استادان، شخصیت‌های علمی و پژوهشگران اقتصادی
سخنرانان:
دکتر فیروز توفیق
دکتر محمد حسن فطرس
دکتر حسین عبده تبریزی
دکتر محمد ستاری‌فر
دکتر حسین راغفر
دکتر مسعود نیلی
دکتر عباس شاکری
دکتر احمد میدری
دکتر کاظم یاوری
دکتر مجید صامتی
دکتر محمد قاسمی
دکتر ابوالفضل پاسبانی صومعه
زمان: چهارشنبه ۲۹ آذرماه ۱۴۰۲
ساعت ۱۰ تا ۱۲
مکان: خانه اندیشمندان علوم انسانی، سالن فردوسی
واقع در: تهران، میدان هفت تیر، بلوار کریم خان زند، خیابان استاد نجات اللهی (ویلا)، نبش خیابان ورشو
ورود سایرین آزاد اما منوط به ثبت نام است
آدرس ثبت نام شرکت حضوری:
B2n.ir/iea1
منتظر حضور شما در بزرگترین اجتماع اقتصاددانان کشور هستیم.
ایمیل انجمن:
ir.economists.a@gmail.com
انجمن اقتصاد ایران (انجمن اقتصاددانان ایران سابق)
@IR_Economists_A
@meidari