‌
⭕️ فراخوان ثبت نام شرکت در مدرسه تابستانی کمیسیون

🔹 جزئیات برنامه هفتگی مدرسه برای شرکت کنندگان قطعی در برنامه ارسال خواهد گردید.

🔹تا تاریخ 4/13 /1402 ثبت نام انجام می پذیرد. مجاری انعکاس تقاضای شرکت در برنامه:
ایمیل:

ihrciran@yahoo.com
ارسال پیام به تلگرام کمیسیون:

@ihrcsupport

ارسال پیام به صفحه اینستاگرام

@ihrciran

🔹 اگرچه برنامه به صورت حضوری در دفتر مرکزی کمیسیون انجام میشود، اما این تلاش در جریان است که متقاضیان غیر مقیم تهران نیز بتوانند به صورت مجازی یا بهره مندی از فایل های صوتی جلسات برگزار شده هر هفته، امکان شرکت پیدا کرده و بهره برداری لازم را به عمل آورند.

🔹شایان ذکر است کمیسیون با همه کمبود منابع و امکانات، هر ساله برنامه های آموزشی ترویجی متنوعی را در حدود مقدورات خود و با تحمل سختی های خاص هر مورد به صورت عام المنفعه و بدون هر گونه بهره برداری مادی با مشارکت خیرخواهانه و انساندوستانه اساتید ارجمند کشور برگزار می کند.

از جمله برنامه های مزبور، مدرسه های آموزشی فصلی است که تلاش می‌شود حداقل، دو نوبت در سال در موضوعات مورد نیاز کشور اجرایی گردد.

@ihrciran

@meidari

‌
⭕️مدرسه آموزشی تابستانه با موضوع فقر زدایی و حقوق بشر

پیرو اطلاع رسانی قبلی، ثبت نام متقاضیان حضور در مدرسه تابستانی کمیسیون در جریان است. در این دوره که طی سه هفته در روزهای پنج شنبه اجرا خواهد شد جمعی از اساتید شناخته شده رشته های حقوق، اقتصاد، جامعه شناسی ، مطالعات اسلامی و نماینده ای از امور پژوهشی کمیسیون  ارائه بحث خواهند داشت.

🔹ارائه کنندگان بحث در برنامه عبارتند از:

دکتر نسرین مصفا
عضو هیئت علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران

دکتر صدیقه پیری
عضو هیئت علمی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی

دکتر احمد میدری
اقتصاددان، فعال مدنی و معاون اسبق وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی

دکتر سید احمد حبیب نژاد
حقوق دان، دانشیار دانشگاه تهران و دبیر هیئت پیگیری اجرای قانون اساسی در معاونت حقوقی ریاست جمهوری

دکتر باقر انصاری
حقوقدان، دانشیار دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی

دکتر حسین راغفر
اقتصاددان و عضو هیئت علمی دانشگاه الزهرا

دکتر محمد رضا واعظ مهدوی
استاد دانشگاه، فعال مدنی حوزه فقر زدایی و معاون اسبق امور اجتماعی سازمان مدیریت

حجت الاسلام دکتر مجید رضایی
اقتصاددان ، استاد حوزه و دانشگاه  و عضو شورای فقهی بانک مرکزی

آقای علی عباس زاده
همیار امور پژوهشی کمیسیون و پژوهشگر دکترای جامعه شناسی دانشگاه تهران

@ihrciran

@meidari

‌

⭕️ فقط به اندازه بال پشه

احمد میدری

در چند ماه گذشته توفیق داشتم در مراسم نکوداشت چند دوست بزرگ مانند این مراسم نکوداشت شرکت کنم. یکی از ترجیع‌بندهای این قبیل مراسم مرثیه‌خوانی در مظلومیت و حق ناشناسی دولت‌ها نسبت به چهره‌های علمی کشور است.

مراسم نکوداشت استادم بایزید مردوخی در اسفند ۱۴۰۱ در همین مکان، نمونه بارزی از این مرثیه‌خوانی بود. مرثیه‌ای که می‌توان آن را مرثیه بی‌قدرتی نامید. من با این نوع مرثیه‌خوانی به دلائلی که عرض خواهم کرد به شدت مخالفم و نمی‌توانم با این «انگاره بی قدرتی اندیشمندان» همداستان باشم.

اقتصاددانان مانند عموم اندیشمندان علوم اجتماعی از میزان تاثیرگذاری خود ناراضی‌اند و آن را اندک یا هیچ می‌انگارند.

به عنوان مثال، آمارتیاسن در کتاب "توسعه به مثابه آزادی" از این که تاثیری بر وضعیت مردم نداشته است، تاسف می‌خورد؛ یا تمام کتاب "سرمایه، دمکراسی و سوسیالیسم" ژوزف شومپیتر مرثیه‌ای است در شنیده نشدن صدای او مبنی بر حقانیت سرمایه داری و این که سرمایه‌داری به ناحق صحنه را به سوسیالیسم خواهد باخت، که البته این پیش بینی محقق نشد.

نارضایتی آمارتیاسن و شومپیتر از بی‌قدرتی پیامدی ندارد و نشانه ای از تواضع انگاشته می‌شود. همه دانشجویان به آنها غبطه می‌خورند و حسرت همانندی با آنها را دارند.

اما در جامعه ما مرثیه ‌بی‌قدرتی صاحبان اندیشه، سم مهلک است. هرگونه بازنمایی بی‌قدرتی، خود منشا بی‌قدرتی است و شاید تسلی‌بخش روح و روان باشد و ما را از مسئولیت‌‌پذیری و بی‌عملی مبرا کند، اما با این کار، خود و دیگران را بیشتر و بیشتر در مرداب بی قدرتی فرو خواهیم برد.

از همین روی، فکر کردم اگر صرفا به خدمات علمی دکتر زنوز بسنده کنم، مقدمه‌ای خواهد شد که نتیجه آن مجددا بازتولید انگاره بی‌قدرتی است. از مرور آرا و خدمات هیچ کس نمی‌توان به همه تاثیرات او پی برد.

برای همین، صرف‌نظر کردم که بگویم تا چه اندازه دانشگاهیان در همه رشته‌های برنامه‌ریزی شهری و منطقه‌ای، سیاست‌گذاری صنعتی، اقتصاد نهادگرا و توسعه اقتصادی مدیون هادی زنوز هستند.

بنابراین، به جای فهرست کردن خدمات علمی ایشان، با دانشجوی سابق‌شان تماس گرفتم و پرسیدم استاد چه اندازه در عالم عمل منشا اثر بوده‌اند.

افشین برمکی پاسخ داد که دکتر زنوز مشاور بخش خصوصی هم بود و بخش خصوصی حتی یک ریال پول بیهوده به کسی نمی‌دهد، دوم این که برخی پژوهش‌ها که در آن ها با استاد همکار بودم، منجر به تدوین چندین آئین نامه راهگشا در دولت شد.
سوم آن که براساس نظرات کارشناسی ایشان، مسیر برخی از پروژه ها کاملا تغییر کرد. به عنوان مثال، ساخت یک مرکز تجاری بزرگ در اهواز پس از امکان‌سنجی توسط دکتر زنوز، متوقف شد. از او پرسیدم خودش را تا چه اندازه موثر می‌داند، که در پاسخ گفت بی اندازه مهم بوده‌ام، بی‌اندازه.

توضیح بیشتر خواستم. ایشان گفتند من کارشناس شورای اقتصاد کشور بودم و در شورای اقتصاد کشور حداقل ۱۰۰ مسئله مهم در یک سال مورد بررسی قرار می‌گیرد، و من در هزار تصمیم ملی مشارکت داشتم و در برخی از آنها بسیار موثر بودم. به عنوان مثال در هنگام کرونا وزارت بهداشت می‌خواست ۲۱۷ میلیون دلار وام ارزی بگیرد و من مسئول بررسی این پیشنهاد بودم و با مجموعه شواهدی که آوردم تصمیم‌گیران قانع شدند که این وام ضرورت ندارد و نیاز وزارت بهداشت می‌تواند از داخل تهیه شود.

این فقط تاثیر یکی از دانشجویان، البته دانشجوی خاص، دکتر زنوز است. قدرت داشتن یا بی‌قدرتی اندیشمندان، تنها به واقعیت دنیای خارج باز نمی‌گردد، بلکه ما با کلام خود می‌توانیم قدرت را تولید و بازتولید کنیم. گاهی مانند جان مینارد کینز با اعتماد به نفس کامل باید گفت که دانشمندان صاحب‌خانه و سیاست‌مداران مهمانان آن هستند، مدعایی که زندگانی اهل قلم در ایران نیز گواه روشنی بر آن است. به قول محمدحسین پاپلی یزدی تاریخ ایران گواهی می‌دهد فرهنگ بر شمشیر پیروز است. اهل فرهنگ در ایران صاحبخانه هستند.

گاه باید متواضعانه مانند مجتبی مینوی گفت: «اگر به اندازه بال پشه‌ای به تمدن و فرهنگ ایران خدمت کرده باشم، زندگانی من بیهوده نبوده است». سهم اندک یا همان بال پشه وقتی صحبت از سرنوشت یک ملت و تاریخ می‌شود، احساس قدرتی بسان قدرت رستم دستان به انسان می‌دهد.

در ثانی دانش تغییر، از شناخت تغییرات بسیار کوچک حاصل می‌شود. فرض کنید صدها جلد کتاب دیگر در اهمیت ساختارهای متصلب سیاسی، فرهنگی و اقتصادی ایران نگاشته شود و برای انواع امتناع ها در ایران نظریه‌های فربه تولید شود.


ادامه



https://bit.ly/3PI83Sy

🎥 رابطه ایرانیان با قدرت

نسخه صوتی

▫️مقصود فراستخواه، جامعه‌شناس و مدرس دانشگاه در کتابی با عنوان «کنشگران مرزی» مفهومی تازه را در نظریات جامعه‌شناسی بومی ایران پایه‌گذاری کرده است.

▫️از نگاه او کنشگران مرزی انواع آدم‌هایی هستند که در فاصله‌ها و شکاف‌های میان دولت و جامعه تردد می‌کردند و دست به کارهایی می‌زدند.

▫️در نشستی که مدتی پیش برای معرفی این کتاب برگزار شد، محمد فاضلی، جامعه‌شناس، احمد میدری، اقتصاددان، داریوش رحمانیان مدرس تاریخ و حسین میرزایی، جامعه شناس سخنرانی کردند.

📺 @ecoiran_webtv

🎙رابطه ایرانیان با قدرت

▫️مقصود فراستخواه، جامعه‌شناس و مدرس دانشگاه در کتابی با عنوان «کنشگران مرزی» مفهومی تازه را در نظریات جامعه‌شناسی بومی ایران پایه‌گذاری کرده است.

▫️از نگاه او کنشگران مرزی انواع آدم‌هایی هستند که در فاصله‌ها و شکاف‌های میان دولت و جامعه تردد می‌کردند و دست به کارهایی می‌زدند.

▫️در نشستی که مدتی پیش برای معرفی این کتاب برگزار شد، محمد فاضلی، جامعه‌شناس، احمد میدری، اقتصاددان، داریوش رحمانیان مدرس تاریخ و حسین میرزایی، جامعه شناس سخنرانی کردند.

📺 @eco_voice

⭕️ برابری آموزشی و امید اجتماعی

✍️ احمد میدری


🔹 یکی از اختلاف دیدگاه‌ها در جامعهٔ ایران مانند بسیاری از جوامع، میزان مداخلهٔ دولت در نظام آموزشی است. برخی معتقدند که آموزش همچون امنیت است و دولت موظف است امنیت همهٔ مردم را تأمین کند و تأمین امنیت افراد، نباید هیچ نسبتی با قدرت خرید آنها داشته باشد. به نظر می‌رسد همهٔ دولت‌­ها از ابتدای تاریخ تاکنون این وظیفه را پذیرفته‌اند و امروزه، هرگونه جداسازی مردم در پوشش خدمات امنیتی غیرقابل تصور است. از ابتدای قرن نوزدهم تغییر مهمی رخ داد و دولت‌­ها به‌تدریج پذیرفتند که وظیفهٔ تأمین بهداشت عمومی از وظایف آنهاست و باید علاوه‌بر تأمین امنیت برای جلوگیری از بیماری‌های واگیردار هزینه کنند و این امر را به بازار و بخش خصوصی نسپارند.

🔹 امنیت و بهداشت عمومی یک وجه کاملاً مشترک دارند امکان جداسازی مردم وجود ندارد؛ یا امنیت برای همه وجود دارد یا هیچکس از آن بهره­‌مند نخواهد بود. در بیماری‌­های واگیردار نیز همین منطق حاکم است. چند دهه تلاش شد که  بخش خصوصی، بهداشت مناطق ثروتمند را تأمین کند و جان ثروتمندان از بیماری­‌های واگیردار حفظ شود. اما ثروتمندان و دولت‌­ها فهمیدند که بهداشت عمومی قابل تفکیک نیست و نمی‌توان فقیر و غنی را جدا کرد.

🔹 عدم جداسازی مردم در بهداشت عمومی و امنیت به‌معنای برابری کامل مردم در دسترسی به خدمات عمومی است. به تعبیر دیگر، امنیت و بهداشت عمومی کالا نیستند که هرکسی به اندازهٔ پولش بتواند آن را بخرد، بلکه موهبتی جمعی است که باید همگان به‌صورت برابر از آن بهره‌­مند شوند. آموزش نیز کالا نیست و دسترسی به آن نباید به توانائی افراد بستگی داشته باشد. برخی نیز فراتر می‌­روند و معتقدند که گروه­‌های فقیر باید بهره‌­مندی بیشتری داشته باشند. یکی از معانی عدالت آموزشی همین است که باید شکاف اقتصادی از طریق دسترسی بهتر به آموزش جبران شود. به‌طور مثال، دولت باید بودجهٔ بیشتری به آموزش  کودکان با نیازهای ویژه (معلولان) یا کودکانی که زبان مادری آنها با زبان ملی در مدارس متفاوت است اختصاص دهد.

🔹 دربارهٔ اینکه چرا آموزش عمومی همچون امنیت و بهداشت عمومی است استدلال‌­های مختلفی ارائه شده است، از جمله آنکه برابری آموزشی، سازوکار اصلی مقابله با نابرابری اقتصادی است. مدرسه نماد همبستگی ملی است و دانش‌آموزان از هر طبقه، قوم و مذهبی باید در مدرسه کنار یکدیگر باشند تا حس همبستگی ملی و ظرفیت‌­های ارتباطی آنها تقویت شود و تجربهٔ زندگی در جامعهٔ واقعی را در کودکی بیاموزند. اما جدا از اینکه هریک از این استدلال‌­ها باید مورد بحث گسترده قرار گیرد تا اهمیت آن روشن شود، یک استدلال دیگر رابطهٔ «برابری آموزشی و امید اجتماعی» است.

🔹 در جامعهٔ ایران سه دهک نخست هیچ پس‌اندازی برای تغییر آیندهٔ خود ندارند. تغییر در جایگاه اقتصادی نیازمند سرمایهٔ مالی یا انسانی است. سه دهک نخست در شهرها نه‌تنها پس‌اندازی برای تغییر وضعیت خود ندارند، بلکه به تسهیلات بانکی نیز دسترسی بسیار محدودی دارند. در روستاهای ایران پنج دهک نخست فاقد پس‌­انداز هستند و بدین ترتیب تنها دستمایهٔ آنها برای آیندهٔ بهتر، نظام آموزشی است که می‌­توانند به‌کمک آن سرنوشت خود را تغییر دهند. شواهد مختلف نشان می‌­دهد نظام آموزشی در ایران و جهان پله‌های صعود طبقاتی بوده است. اقتصاددانانی که همچون «آمارتیا سن» بر برابری فرصت­‌ها تأکید دارند، نظام آموزشی را سازوکاری برای تغییر وضعیت به‌ارث رسیده می‌دانند. آدم­‌ها در قمارخانهٔ هستی به‌دنیا می‌­آیند و نظام آموزشی سازوکار اصلی برای تبدیل این قمارخانه به یک مسابقهٔ عادلانه بوده است. امروز دولت‌­های لیبرال هم پنج تا شش درصد تولید ناخالص داخلی را صرف آموزش می‌­کنند تا شانسی دوباره به کسانی بدهند که طبقهٔ اقتصادی آنها فرصت چندانی در اختیار آنها قرار نداده است.

◇ اگر آموزش همچون سایر کالاهاست و پولدارترها به مدارس بهتر بروند و فقیران و طبقات متوسط در مدارسی با کیفیت کمتر درس بخوانند، گروه­‌های محروم چگونه به زندگی بهتر در آینده امید داشته باشند؟

🔹 متأسفانه هر روز اخبار بیشتری از کالایی‌شدن آموزش در ایران به گوش می‌رسد و اگر این روند تغییر نکند، نه‌تنها باید با برابری خداحافظی کرد بلکه امید به آینده بهتر نیز در بسیاری از طبقات رخت برخواهد بست.

@payamema
@meidari

‌
آموزش به فرد کمک می‌کند تا زندگی بهتری داشته باشد. به طور کلی هر چه فردی بیشتر و بهتر آموزش دیده باشد،احتمال این که ثروتمندتر و سلامت‌تر باشد بیشتر است.

البته آموزش فقط ارزش ابزاری ندارد و بالذات هم مهم است. توسعۀ یک مهارت یا یک استعداد برای انسان لذت‌بخش است و موجب شکوفایی زندگی‌اش می‌شود.

جدا از اینها آموزش برای جامعه هم مهم است. جوامع از افراد باسواد و مولدی که می‌توانند ارزش افزوده خلق کنند و در امور مشارکت کنند بهره می‌برند. بنابراین کم‌وبیش غیرقابل مناقشه است که بگوییم آموزش هم برای فرد و هم برای جامعه مهم است و این اهمیت در جوامع دموکراتیک بیشتر است.

با این توضیحات و در آستانۀ سال تحصیلی جدید سؤال ما از مهمانان نوزدهمین نشست خیر و خرد این است که مسئلۀ اصلی آموزش در ایران امروز چیست.

در این نشست دکتر نعمت‌الله فاضلی و دکتر احمد میدری هر کدام از نگاه خود به این سؤال پاسخ می‌دهند.


زمان: چهارشنبه پنجم مهر ماه ۱۴۰۲ ساعت ۱۷
نشست حضوری: خیابان وزرا، کوچه بیستم، پلاک ۶، طبقه چهارم

مشاهده آنلاین در الفبای فردا:   alefbayefarda.ir/kheyrokherad-19

http://instagram.com/alefbayefarda
t.me/alefbayefarda

@meidari

⭕️ کارگاه آموزشی آشنایی با مسائل آموزشی معلولین

🔹انجمن صنفی خبرنگاران استان تهران با همکاری دبیرخانۀ مقابله با فقر و نابرابری آموزشی و چند مؤسسه مردمی دیگر، کارگاه «آشنایی با مسائل آموزشی معلولین» ویژۀ خبرنگاران را برگزار می‌کند. بدین ترتیب از خبرنگاران علاقه‌مند در سراسر کشور دعوت می‌شود که در این کارگاه آموزشی که روز ۱۳ مهرماه از ساعت ۱۴ تا ۱۹ برگزار می‌شود، شرکت نمایند.


🔹لازم به توضیح است که سهیل معینی مدیرعامل انجمن باور، دکتر تهمینه موسوی مدیر گروه کاردرمانی دانشکدۀ توان‌بخشی و عضو هیئت‌علمی دانشگاه تهران، فاطمه مهاجرانی رئیس کمیسیون بانوان جامعۀ خیرین مدرسه‌ساز و احمد میدری مدیر علمی دبیرخانۀ مقابله با فقر و نابرابری آموزشی، از سخنرانان این کارگاه بوده و سپس در میزگردی، از خبرنگاران رسانه‌های ملی ضمن انتقال تجارب و یافته‌های خود، به سؤالات شرکت‌کنندگان پاسخ خواهند داد.

🔹همچنین خبرنگاران سراسر کشور می‌توانند ضمن ثبت‌نام در این دوره، گزارش یا مقالۀ خود را که مرتبط با حوزۀ معلولان است، به دبیرخانۀ مقابله با فقر و نابرابری آموزشی ارسال نمایند. لازم به توضیح است که در پایان «دومین همایش مبارزه با فقر و نابرابری آموزشی» که در روز ۲۴ مهرماه سال جاری برگزار خواهد شد، به سه گزارش و یا مقالۀ برتر جوایزی اهدا خواهد شد.

🔹 علاقه‌مندان شرکت در این رویداد، می‌توانند از طریق پیوند زیر به سایت مشق ما مراجعه کرده و گزارش خود را جهت شرکت در جشنواره بارگذاری نمایند.


https://mashghma.ir/
@meidari

⭕️مولفه‌های گفتمانِ بدیل برای گفتمان حکمرانی موجود

عصر چهارشنبه هفته‌ای که گذشت، در موسسه دارالاکرام، جلسه‌ای با حضور آقایان دکتر احمد میدری و دکتر نعمت‌اله فاضلی برقرار بود. عنوان و موضوع جلسه "مساله آموزش و پرورش ایران" بود. آقای دکتر فاضلی معتقد بودند که مساله اصلی نظام آموزشی کشور، نگاه ایدئولوژیک و امنیتی حاکمیت به آموزش می‌باشد که در جای خود باید مفصل به نظرات ایشان و نکاتی مهمی که در خود دارد، پرداخت.

اما نکته مهم جلسه، رویکرد دکتر میدری به مساله‌شناسی نظام آموزشی ایران بود که البته قابل تعمیم به کل مساله‌شناسی توسعه در ایران و کشورهای مشابه در منطقه بود. 

دکتر میدری معتقد بودند که در شرایط کنونی، گفتمانی از سوی حاکمیت مقبولیت دارد و سعی می‌شود که این گفتمان به هر طریق ممکن، ترویج داده شود که ایدئولوژیک بودن و امنیتی کردن مسائل نیز از وجوه این گفتمان می‌تواند باشد.

 نقد همه مردم و کنشگران به این گفتمان بسیار است و بالطبع گفتمانی که باید جایگزین شود، عناصر دیگری خواهد داشت ولی مهم است که گفتمان بدیل در میان همه ویژگی‌های متفاوتش، از چند مولفه اساسی برخوردار باشد. 

این مولفه‌های اساسی، همان عناصری است که طی بیش از یک قرن گذشته، بسیاری از مصلحان اجتماعی به آنها بی‌اعتنا بوده‌اند و همین بی‌اعتنایی باعث تخریب یک شبه نهادهای موجود شده و نهادهای جایگزین نیز نتوانسته‌اند مسائل را حل کنند و همان خطاهای قبلی را تکرار و تکرار کرده‌اند و این بوده که گفتمان‌های حاکم به ظاهر عوض شده‌اند ولی کشور همچنان در حال درجا زدن بوده و توسعه به معنای دقیق کلمه رخ نداده است.


اما این مولفه‌ها که فقدان‌شان در گفتمان بدیل باعث رنج بی‌شمار شده، چه هستند؟! آنچه نگارنده این سطور از نظرات دکتر میدری فهم کرد، در موارد زیر آورده شده است:

۱. امکان توافق و اجماع‌سازی

گفتمان بدیل نباید همه انگاره‌های گفتمان موجود را نادیده بگیرد. بالاخره گفتمان موجود هم خاستگاهی تاریخی و فرهنگی دارد و مقاومت برای حفظ این گفتمان بسیار زیاد می‌باشد. بنابراین در سطح مساله شناسی به جای اینکه در همان ابتدا به مسائلی بپردازیم که مقاومت شدید حاکمیت را برانگیزد، باید به مسائلی بپردازیم که امکان توافق و اجماع بر سر آنها وجود داشته باشد.

۲. عدم تشدید شکاف‌های اجتماعی

گفتمان بدیل، نباید باعث تشدید شکاف‌های اجتماعی، سیاسی، طبقاتی و ... موجود شود. کشور در شرایط فعلی از وجود بینهایت شکاف‌های جنسیتی، اعتقادی، نسلی، نژادی و ... رنج می‌برد، پس بیش از این نباید به این شکاف‌ها دامن زد. گفتمان بدیل نه تنها نباید به شکاف‌های موجود دامن بزند، بلکه در دل خود باید راهی برای اجماع و توافق هم، همان گونه که در نکته پیش اشاره شد، داشته باشد.

۳. توان تبدیل گفتمان بدیل به عمل و کنش 

گفتمان بدیل نباید همه آنچه را که خوب به حساب می‌آورد در خود داشته باشد بلکه بایستی امکان عملیاتی شدن به صورت صلح‌آمیز نیز داشته باشد. در واقع خوب است که ما وضع موجود و وضع مطلوبِ غایی را به خوبی بشناسیم. اما گفتمان بدیل نبایستی لزوما منطبق با گفتمان موجود یا گفتمان غایی باشد بلکه باید چیزی بین این دو باشد که هم امکان توافق را پدید آورد و هم به شکاف‌های اجتماعی موجود شدت نبخشد.

۴. تدریجی بودن گذار گفتمانی

از آنجا که گفتمان بدیل لزوما منطبق با گفتمان غایی نیست و باید شکاف بین گفتمان موجود و غایی را پر کند، پس باید به صورت مرحله‌ای و تدریجی به آن نگاه کرد. یعنی ممکن است تا رسیدن به گفتمان غایی، ما ۵۰ مرتبه گفتمانی داشته باشیم. در واقع کنشگر باید با در نظر گرفتن پویایی‌های اجتماعی، در هر شرایط با در نظر گرفتن موارد بیان شده، گفتمان بدیلی را پیشنهاد کند و بستر را آماده کند برای گذار به گفتمان بدیل بعدی. یعنی برای گذار از گفتمان موجود به گفتمان غایی(اگر فرض کنیم چنین گفتمانی قابل تصور است! چراکه خود گفتمان غایی نیز مدام در حال تکامل است)، ما به چندین و چند گفتمان بدیل به صورت مرحله به مرحله محتاجیم.

۵. در نظر گرفتن چسبندگی ترتیبات نهادی موجود

گفتمان بدیل بایستی چسبندگی ترتیبات نهادی فعلی را از خاطر نبرد. ترتیبات نهادی فعلی یک شبه پدید نیامده‌اند، که یک شبه از بین بروند. اینها همچون ژنوم انسانی که نسل به نسل منتقل می‌شود، همراه مردم و جامعه و نظام حکمرانی منتقل خواهند شد و اگر سودای تغییر یک شبه داشته باشیم، صرفا به ظاهر، ساختار رسمی را تغییر خواهیم داد ولی در عمل، همان ساختار نهادی قبلی پیاده خواهد شد.

۶. اجتناب از تغییرات انقلابی

آقای دکتر میدری به شدت به کنشگران درباره تغییرات انقلابی و یک شبه هشدار می‌دادند و اینکه هر نوع بیگ‌بنگ در نظام حکمرانی می‌تواند باعث اتلاف منابع شود و نتیجه نیز ممکن است همان تکرار دوباره ناکارآمدی‌های موجود باشد.
https://t.me/dashtinevesht
https://t.me/meidari

⭕️ روایت اقتصاد سیاسی از: چشم‌انداز آینده ایران


جلسه نهم: مسأله اصلی اقتصاد ایران
احمد میدری

شنبه، ۱۵ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۲۰:۳۰ گوگل میت

انجمن کوی ارم، انجمن علمی-دانشجویی اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی

https://meet.google.com/nvc-mwqa-trg

@meidari

‌
⭕️ مسائل قابل توافق و غیرقابل توافق در نظام آموزش و پرورش

دکتر احمد میدری در این گفتار در مورد مسائل قابل توافق و غیرقابل توافق در نظام آموزش و پرورش حرف می‌زند. از نظر وی آموزش و پرورش یکی از مسائل ایران امروز است که هم حاکمیت و هم جامعه می‌توانند بر سر آن توافق کنند. البته این امر مختص همۀ مسائل آموزش و پرورش نیست  و تنها بعضی از آنها هستند که چنین ویژگی ای دارند. اصلاح نظام آموزش و پرورش میباست با توافق بر سر این مسائل آغاز شود و به شکل گام به گام پیش رود.

مشروح گفت‌وگوی دکتر احمد میدری و دکتر نعمت‌الله فاضلی در نشست نوزدهم خیروخرد را در سایت الفبای فردا ببینید.


🆔 instagram.com/alefbayefarda
🆔 t.me/alefbayefarda


@meidari

⭕️ مسائل قابل توافق و غیرقابل توافق در نظام آموزش و پرورش

در نشست نوزدهم #خیروخرد با موضوع مسئلۀ آموزش و پرورش در ایران دکتر میدری به اهمیت توافق بر سر مسئلۀ آموزش و پرورش اشاره کردند. از نگاه ایشان تا این توافق صورت نگیرد مسئله ای حل نمی‌شود.

آموزش و پرورش ما مسائل مختلفی دارد که بر سر مسئله بودن همۀ آنها در جامعه و حاکمیت توافق وجود ندارد، اما همۀ ما قبول کرده‌ایم که بچه ها مدرسه نمی‌روند، آمار ترک تحصیل بالا است و سواد خواندن و نوشتن خوب نیست و باید همین امور را نقطۀ آغاز حل مسئله بدانیم.

در مقابل دکتر فاضلی به چشم‌اندازها اشاره کردند. از نظر ایشان وظیفۀ آموزش و پرورش تربیت سوژۀ مدنی است اما نظام آموزشی ما هدف دیگری پیش گرفته و چون نتوانسته به هدفش برسد سوژه ای مقاوم تربیت کرده است؛ دانش آموزانی که با سیستم آموزشی موجود همراهی نمی کنند و ویژگی های مثبت آن را نیز از دست می‌دهند. بنابراین توجه به چشم‌اندازها و تلاش برای توافق بر سر آنها مهم تر از توافق بر سر راه حل‌های پراگماتیستی است.

خلاصه ای از این نشست در این ویدئو آمده است. برای مشاهدۀ کامل این گفت و گو سایت الفبای فردا را ببینید.

🆔 instagram.com/alefbayefarda
🆔 t.me/alefbayefarda

@meidari

‌‌⭕️ معرفی کتاب «خشونت  و نظم‌های اجتماعی»

محمد فاضلی کتاب "خشونت و نظم‌های اجتماعی" را  در  پنج پادکست و در بیش از ۶۰۰ دقیقه معرفی کرده است. این کتاب دوبار به فارسی برگردانده شده است: یک بار توسط بهنام ذوقی رودسری در انتشارات شیرازه و بار دیگر توسط جعفر خیرخواهان و رضا مجیدزاده در انتشارات روزنه.

خواننده کتاب یا باید به تاریخ اروپا، و تاریخ سه کشور انگلستان، فرانسه و آمریکا آشنا باشد،  یا آن که پاورقی‌های کتاب را  مطالعه نماید.

پادکست‌های  محمد فاضلی به خواننده اجازه می‌دهد بدون شناخت تاریخ آن کشورها درک کاملی از کتاب به دست بیاورد.

این کتاب که از آخرین نوشته‌های داگلاس نورث است و پس از ۹۰ سالگی او و با همکاری باری وینگاست، استاد علوم سیاسی دانشگاه استنفورد، و جان والیس، مورخ اقتصادی، نوشته شده است درک متفاوتی از تاریخ توسعه بدست می‌دهد.

ایده این سه پژوهشگر به یک الگوی پژوهشی متفاوت  تبدیل شد که یکی از خروجی‌های آن، کتاب «در سایه خشونت» است.

کتاب اخیر نظریه  خشونت و نظم‌های اجتماعی را در چند کشور در حال توسعه بررسی می‌کند.  محسن میردامادی و محمدحسین نعیمی‌پور آن کتاب را به فارسی برگردانده‌اند.
  
با وجود این که کتاب یک تفسیر تاریخی از تحولات جوامع اروپائی است، اما نویسندگان براساس این درک تاریخی به دنبال نقد سیاست‌های مرسوم برای دستیابی به توسعه هستند و در فصل آخر کتاب پیامدهای نظری این فهم متفاوت از تاریخ را بیان می‌کنند.

کتاب به لحاظ نظری فرضیه‌های متفاوتی مطرح کرده است که برای همه علاقه‌مندان به مسئله توسعه سیاسی و توسعه اقتصادی جالب خواهد بود.

این کتاب بسیاری از آموزه های رایج توسعه سیاسی و توسعه اقتصادی در ایران را به چالش می‌کشد.

به نوبه  خود، از محمد فاضلی عزیز برای شرح این کتاب و تلاش برای عمومی‌سازی آن سپاسگزارم. توفیق او را از خداوند متعال خواهانم.

https://t.me/dirancast_official/334

@meidari

⭕️ دومین همایش «فقر و نابرابری آموزشی» برگزار می‌شود

🔹همایش فقر و نابرابری آموزشی با هدف ایجاد فرصت برابر برای همه کودکان در نظام آموزشی کشور در تاریخ 24 مهرماه سال جاری برگزار خواهد شد.

به گزارش دبیرخانه مقابله با فقر و نابرابری آموزشی، هدف از این همایش آغاز یک پویش مردمی برای تحقق اهداف دعوت از خیرین مدرسه ساز برای مناسب سازی مدارس عادی، اصلاح مقررات مربوط به آموزش کودکان استثنائی، حضور بیشتر افراد با نیازهای ویژه در جامعه، افزایش کمی و  کیفی آموزش کودکان با نیازهای ویژه و افزایش حضور دانش آموزان با نیازهای ویژه در مدارس فراگیر است.

🔹افزایش برنامه‌های فرهنگی رسانه‌ها به‌ویژه صداوسیما در مورد مسائل کودکان با نیازهای ویژه  فقر و نابرابری آموزشی یکی از مسائل اصلی اقتصادی و اجتماعی ایران است. در این راستا، جمعی از صاحب‌نظران و انجمن‌های علمی درصدد برآمدند تا در حوزه فقر و نابرابری آموزشی همایشی را برگزار کنند. تقویت گفتمان اجتماعی نیروهای اجتماعی فعال در حوزه فقر و نابرابری آموزشی در راستای کمک به سیاست‌گذاری آموزشی کشور و ایجاد تعامل میان دولت و صاحب‌نظران و نهادهای مرتبط در راستای رفع عوامل ایجاد فقر و نابرابری در نظام آموزشی کشور، از اهداف اصلی این همایش بیان شده است.

🔹مدارس فراگیر و مناسب‌سازی کالبدی و فرهنگی از محورهای اصلی این همایش است. همچنین در این همایش به چالش‌های نظام آموزشی کشور، تجارب سمن‌ها در حوزه  مدرسه‌یاری  در دو پنل تخصصی با حضور کارشناسان، محققان و پژوهشگران پرداخته خواهد شد.

ضرورت همایش «فرصت برابر برای همه کودکان»

­ 🔹بر اساس برآوردهای رسمی در ایران 3 درصد دانش آموزان در گروه کودکان با نیازهای ویژه (کودکان استثنایی)جای می‌گیرند. با توجه به این‌که در سال جاری تعداد دانش آموزان کشور 15 میلیون و 800 هزار نفر است بنابراین حدود 500 هزار کودک در سنین مدرسه از گروه کودکان استثنائی هستند.

­ 🔹 تعداد دانش آموزان حاضر در مدارس استثنائی بیش از 80 هزار نفر و در مدارس فراگیر 23 هزار کودک است. مدارس  فراگیر  مدارسی هستند که اکثر دانش آموزان آن عادی هستند اما کودکان با نیازهای ویژه نیز در آن مدرسه حضور دارند و مدرسه  برای حضور این کودکان مناسب‌سازی کالبدی و فرهنگی _ آموزشی شده است.
­
به لحاظ امور تربیتی و اقتصاد آموزش‌وپرورش مدارس فراگیر بر مدارس استثنائی ترجیح دارند. زیرا :

­🔹 مدرسه فراگیر به لحاظ اقتصادی به‌صرفه است. به‌طور متوسط در هر مدرسه استثنائی 50 کودک تحصیل می‌کند که هزینه سنگینی برای آموزش‌وپرورش دارد و گسترش آن پرهزینه است.

🔹 در کشور بیش از 105 هزار مدرسه عادی و 1800 مدرسه استثنائی وجود دارد. بدین ترتیب کودکان با نیازهای ویژه دسترسی کافی به مدارس استثنائی ندارند.

🔹 حضور کودکان با نیازهای ویژه در مدارس فراگیر موجب برابری فرصت، شادابی و اعتمادبه‌نفس آنان می‌گردد و برای کودکان عادی نیز  موجب تقویت حس نوع‌دوستی و مسئولیت‌پذیری می‌شود. 

🔹 آموزش کودکان با نیازهای ویژه از مقدمات حضور فعال معلولین در جامعه است و موجب کاهش هزینه‌های زندگی این افراد در طول عمر و اقتصاد کشور می‌شود.

🔹لازم به ذکر است که انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات، مجتمع آموزشی نیکوکاری رعد، موسسه آموزش عالی ارشاد دماوند، سازمان بهزیستی کشور، دانشکده توان‌بخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران از مشارکت‌کنندگان این همایش خواهند بود.

🔹این همایش در روز دوشنبه 24 مهرماه سال جاری از ساعت 14 الی 19 در ساختمان جامعه خیرین مدرسه‌ساز واقع در خیابان شریعتی، بعد از پل صدر، خیابان میرزاپور، پلاک 38، برگزار خواهد شد و علاقه‌مندان می‌توانند برای شرکت در این همایش به‌صورت مجازی از طریق لینک

https://www.skyroom.online/ch/shafainstitute/shafa

اقدام نمایند.
@meidari

⭕️ اهمیت حکمرانی داده در سیاست‌گذاری اجتماعی

سخنران: دکتر احمد میدری
زمان نشست: شنبه ۲۹ مهر ساعت ۱۷
لینک نشست:

https://meet.google.com/hqu-wehy-aqc

این وبینار را گروه سیاست‌گذاری انجمن جامعه‌شناسی ایران برگزار می‌کند.

@meidari

«در سایه هستم وگرنه . . .»

یه موضوعی که برام سؤاله اینه که چند درصد آدم‌ها جای زندگی‌شون ثابته؟ به نظرم توی فقرا درصد بالایی مثلا توی روستای خودشون هستند یا زیر پل خاصی هستند (مثل علی سنتوری در فیلم سنتوری) یا در محله خاصی از حاشیه‌های شهرها هستند.

اصلا این که آدم جابجا بشه یا اسباب‌کشی کنه خودش یه نشانه دارا بودن هست.

وقتی یه جایی آدم‌ها ثابت باشند یه چیزی مرسوم میشه: نسیه گرفتن.

آدم فقیر و آدم دارا توی نسیه گرفتن رفتار متفاوتی دارند.
آدم فقیر یه آدامس برمی داره و صدبار قسم میخوره که پولش را میارم (حتی اگه صاحب مغازه ندونه که این آدمه دچار فقر شده و خب مثل همیشه داره حساب را می‌نویسه اما اون آدمه می‌دونه که رسیده به آخر خط).
اما یه آدم عادی یه خرید می‌کنه و میگه: بنویس به حساب! و می‌ره. و خب تو هر ماه یا هر هفته می‌ره حسابش را تسویه می‌کنه.

این رفتار نسیه گرفتن اتفاقا تو پولدارها مثل بازاری‌ها یا خیلی پولدارها بیشتره. توی اون قشر عددها هم سنگین‌تره.


توی این فیلم ( در دقیقه ۲۴) یه قسمتی از کتاب «اندیشه پیشرفت و تحولات جدید جامعه ایران (مجید تهرانیان)» را می‌خونند که در مورد همین نسیه گرفتن هست. یه آدم روستایی میاد شهر و در یک خانه سازمانی ساکن میشه اما بدبختی‌ش بیشتر میشه مثلا میگه توی روستا بقال و خیاط را می‌شناختم و لااقل می‌تونستم نسیه بگیرم و اموراتم می‌گذشت اما اینجا هیچ غلطی نمی‌تونم بکنم (متن این فیلم اینجا هم هست).

از اونجایی که یه راه ارتباطی آدمها تبادل هست، آدم وقتی نتونه وارد تبادل با آدمها بشه کم‌کم خودش را دور می‌کنه از جامعه و خودش را در سایه می‌بره.

ادامه ندارد. ✋

@ghomar_fekr
@meidari

⭕️کنشگر مرزی در وقت انسداد


میزگرد نقد و بررسی کتاب و نظریه «کنش‎گران مرزی» با حضور احمد میدری، مقصود فراستخواه و سمیه توحیدلو

چشم‌انداز ایران: کنش‎گران مرزی، عنوان آخرین کتاب دکتر مقصود فراستخواه، جامعه‌شناس، دین‌پژوه و عضو هیئت‌علمی مؤسسه برنامه‌ریزی آموزش عالی است. این کتاب که محصول چند سال تأمل‌ورزی فراستخواه است و ایده مرکزی آن در این سال‌ها در فضای فکری توسط این اندیشمند مطرح و پرورانده شده است، بر بازیابی و معرفی نوع کمتر شناخته‌شده‌ای از عاملان توسعه و بهروزی ایران تأکید دارد که در حد فاصل دولت و جامعه کوشیده‌اند صدای جامعه را در خط‌مشی‌ها و سیاست‌های حکومت‌های وقت بازتاب دهند و از منابع و امکان‌های قدرت برای تقویت جامعه تسهیلگری کنند.

توحیدلو: کتاب کنش‎گران مرزی برایم از چند جهت جذاب بود: نخست از زاویه روشی است. نوع ورود به مسئله تاریخ مهم است؛ دکتر فراستخواه در چند صفحه مقدمه خیلی جدی بحث روش را بیان کرده و صفحات درخشانی از کتاب را نوشته است.

برای من به‌عنوان کسی که موضوعات را از منظر تاریخی می‌بینم و اینکه چگونه به تاریخ نگاه کرده و از آن سؤال کنیم برایم مقوله مهمی است، این مقدمه مفید بود. در حوزه تاریخ اصطلاحی هست که هر چه بخواهی می‌توانی از انبان تاریخ دربیاوری.

آن‌قدر در حوزه تاریخ موضوعات مختلف و حتی جمع نقیضین هست که هر چه از آن طلب کنید می‌توانید از آن دریافت کنید، ولی این زاویه که شما سؤالی کنید و برای سؤالتان شرط بگذارید کمتر در مطالعات تاریخی رایج است. در این کتاب نظریه‌های مربوط به فقدان، عقب‌ماندگی تاریخی و... در پرانتز نهاده شده و به‌اصطلاح اپوخه شده تا از منظر روایت دیگری به موضوع پرداخته شود.

میدری: پیشنهاد می‌کنم به این سؤال بپردازیم که کنش‌گر مرزی چه کسی «نیست»؟ اگر کسی در دولت کار کند و خدمات زیادی هم انجام بدهد، اما باعث نشود که در جامعه چیزی رخ بدهد این کنش‌گر مرزی است؟ آن کنش‌گر در جامعه چه کاری باید بکند تا بگوییم کنش‌گر مرزی است؟ فرض کنید کسی که آمده پیشخوان دولت را راه انداخته یا پلیس+10 را ایجاد کرده، طبعاً خدمت کرده است، آیا کنش‌گر مرزی هست یا نه؟ پاسخ من به این سؤال این است که کنش‌گر مرزی فردی است که به دنبال تقویت جامعه مدنی و دولت است. در سوی جامعه مدنی، خواهان تقویت صدای مردم، سازمان‌دهی بیشتر نیروهای مردمی و خودبسندگی مدنی است و در سوی دولت، به دنبال تقویت کارکردهای ضروری دولت، مانند امنیت داخلی و خارجی و نظام قضایی بهتر است، مثلاً شرایط صدور مجوز برای انجمن خبرنگاران و نهادهای کارگری را تسهیل کرده است یا سامانه شکایت برای شهرداری را راه‌اندازی کرده است که این هم باعث تقویت صدای مردم شده و هم ناکارآمدی‌های شهرداری را کاهش داده است. به نظر می‌رسد کنش‌گر مرزی به هر دو حوزه جامعه و دولت خدمت انجام می‌دهد.

فراستخواه: بهترین موهبت برای یک نویسنده مخصوصاً دانش‌آموزی مثل من این است که کتاب او خوانده شده و مورد نقد قرار گیرد. خانم دکتر فرمودند که یک ابهام در مورد مرز است. در مباحث نظریه سیستم‌ها آمده که مرز میان سیستم و محیط را مسئله مشخص می‌کند. در کلاس دانشگاه علامه طباطبایی در دهکده المپیک بحث سیستم بود، پنجره اتاق را باز کردم و صدای بزرگراه همت در کلاس پیچید. به دانشجویانم گفتم ببینید الآن که من پنجره را باز کردم، مرز بین خرده‌سیستم کلاس و محیط حمل‌ونقل شهری خود را نشان داد.

نویز در یک سیستم آموزش عالی مسئله‌ای است که به ما کمک می‌کند مرز میان سیستم‌های دانشگاهی و طرح‌های توسعه شهری را متوجه شویم و بهبود ببخشیم. مرز یک خط مشخص بین یک دوتایی محض و انتزاعی مثلاً میان حق و باطل نیست، بلکه یک مفهوم فازی و خاکستری و یک پیوستار (continuum) و لغزنده است و حسب شرایط و موقعیت‌ها فرق می‌کند؛ یک امر پروبلماتیک است و بر اساس مسئله‌هاست.

نمی‌شود گفت مرز میان دولت و جامعه «اینجا» است و نه جای دیگر، بلکه خیلی کشدار است و حَسَب مسائل مشخص می‌شود، حتی یک کنش‌گر می‌تواند در مرزهای مختلفی برحسب مسائلی که دنبال می‌کند تردد و کنش‌گری و خلاقیت داشته باشد.

منبع: چشم‌انداز ایران شماره 141

@cheshmandaz_iran

لینك بخش اول: B2n.ir/w69853
لینك بخش دوم: B2n.ir/m13667

@meidari

⭕️نقد و بررسی مواجهه با کار کودک در برنامه های توسعه کشور

با حضور:
#دکتر_احمد_میدری
#دکتر_سیدهادی_موسوی_نیک
#دکتر_فرشید_یزدانی

دبیر نشست:
#دکتر_پیام_روشنفکر

🗓 شنبه 27 آبان 1402، ساعت 17

🏠 سالن حافظ

🔹برنامه به صورت حضوری برگزار می گردد.

🔹ورود برای عموم آزاد و رایگان است.

💢خانه اندیشمندان علوم انسانی💢

@iranianhht

@meidari

🎙حجم بالای کار کودک در کشورهای توسعه نیافته

▫️نشست «نقد و بررسی مواجهه با کار کودک در برنامه‌های توسعه کشور» روز شنبه 27 آبان در خانه اندیشمندان تهران برگزار شد.

▫️این نشست در آستانه روز جهانی کودک به یکی از مهم‌ترین و پرخطرترین موضوع‌های مربوط به کودکان یعنی کار کودک، پرداخت. در ابتدای این نشست، «پیام روشنفکر»، جامعه‌شناس تاکید کرد که حجم بالای کار کودک عمدتا در کشورهای توسعه نیافته رخ می‌دهد.

▫️او می‌گوید، حدود 70 درصد از کار کودک در کشورهای توسعه نیافته وجود دارد و فقط 30 درصد کار کودک در کشورهای توسعه یافته مشاهده می‌شود.

▫️«هادی موسوی نیک»، مدیر کل پیشین مطالعات رفاه اجتماعی وزارت تعاون و کارشناس فعلی مرکز پژوهش‌های مجلس در این نشست تجربه یارانه مشروط دولت به دانش آموزان منطقه هرسین در کرمانشاه را توصیف کرد.

▫️«احمد میدری» معاون پیشین وزیر رفاه، در این نشست مروری بر رابطه سازمان‌های مردم نهاد و دولت برای کاهش مساله کار کودکان داشت و «فرشید یزدانی» رییس پیشین انجمن حمایت از حقوق کودک هم در این نشست نگاه دولت در برنامه‌های توسعه به پدیده کار کودک را شرح داد.

📺 @eco_voice

🎥 حجم بالای کار کودک در کشورهای توسعه نیافته

نسخه صوتی

▫️نشست «نقد و بررسی مواجهه با کار کودک در برنامه‌های توسعه کشور» روز شنبه 27 آبان در خانه اندیشمندان تهران برگزار شد.

▫️این نشست در آستانه روز جهانی کودک به یکی از مهم‌ترین و پرخطرترین موضوع‌های مربوط به کودکان یعنی کار کودک، پرداخت. در ابتدای این نشست، «پیام روشنفکر»، جامعه‌شناس تاکید کرد که حجم بالای کار کودک عمدتا در کشورهای توسعه نیافته رخ می‌دهد.

▫️او می‌گوید، حدود 70 درصد از کار کودک در کشورهای توسعه نیافته وجود دارد و فقط 30 درصد کار کودک در کشورهای توسعه یافته مشاهده می‌شود.

▫️«هادی موسوی نیک»، مدیر کل پیشین مطالعات رفاه اجتماعی وزارت تعاون و کارشناس فعلی مرکز پژوهش‌های مجلس در این نشست تجربه یارانه مشروط دولت به دانش آموزان منطقه هرسین در کرمانشاه را توصیف کرد.

▫️«احمد میدری» معاون پیشین وزیر رفاه، در این نشست مروری بر رابطه سازمان‌های مردم نهاد و دولت برای کاهش مساله کار کودکان داشت و «فرشید یزدانی» رییس پیشین انجمن حمایت از حقوق کودک هم در این نشست نگاه دولت در برنامه‌های توسعه به پدیده کار کودک را شرح داد.

📺 @ecoiran_webtv