📢📢📢دوستانِ خوبِ همراه در انجمن ماتیکان داستان؛

به امید خدا امروز نیز همچون هفته‌های اخیر، در بخش پایانیِ نشستِ داستان‌خوانی، با برنامه‌ی "بیهقی خوانی" در خدمتتان هستیم. شاعر فرهیخته حسین باقریِ عزیز این برنامه را ارائه می‌کند.

📌دو توصیه:

۱. این بخش را از دست ندهید؛ داستان‌نویسی که ادبیات کلاسیکِ پارسی را نخوانده باشد بعید است به نثر درست و درمانی دست پیدا کند و گویا مهم‌ترین متن کهن و کلاسیک پارسی برای داستان‌نویس‌ها همین تاریخ بیهقی است.

٢. اگر توانستید برای این بخش از برنامه با خودتان این کتاب را به همراه داشته باشید تا بهره بسزایی از بیهقی‌خوانی ببرید.

‏توییت ‎@53nC1Eg3ZVOVSao را بررسی کنید: https://twitter.com/53nC1Eg3ZVOVSao/status/1141519221488156672?s=09

📢یک بار دیگر شریعتی

@matikandastan

محسن مدیرشانه‌چی: راز و‌ رمز ماندگاری تنی چند از میان هزاران شاعر گمنام و نامی در قلمرو زبان فارسی، و پایداری و ماندگاری آنان در ساحت ادبیات ایران، افزون بر سحر سخن و قدرت کلام، طرح ایده‌ها و اندیشه‌هایی است که تاریخ مصرف ندارد و از حد مدح و ثنای خداوندان قدرت ‌یا نازک‌خیالی‌های بازی‌گونه و احساسات شخصی فراتر بوده است. این نکته کم‌و‌بیش در مورد بسیار کسان دیگر نیز در حوزه‌ها و عرصه‌های گوناگون مصداق می‌یابد. به‌ویژه در عرصه اندیشه و عمل سیاسی و اجتماعی، کم نبوده‌اند بزرگانی که در مسیر تحولات تاریخی، پیش‌گام و نقش‌آفرین بوده‌اند اما با گذر ایام، بسیاری از آرا و ایده‌های آنان رنگ باخته و کهنه و منسوخ شده و نادرستی آن و نیز نامبارک‌بودن نتایج آن آرمان‌ها و اندیشه‌ها به ثبوت رسیده و ارزش‌ها و جاذبه‌های پنهان در آن پیام‌ها به ضدارزش و دافعه تغییر جهت داده است.
اسطوره نامدار سیاست و فرهنگ روزگار ما، دکتر علی شریعتی، از جمله شخصیت‌هایی است که در سال‌های اخیر، بسیاری او را به قرار گرفتن در چنین جایگاهی متهم کرده‌اند. بیشترینه این منتقدان یا از جمع دوستداران پیشین شریعتی و دل‌بریدگان از اویند که آرمان‌های مشترک خود و شریعتی را تحقق‌نایافته و بهشت موعود خیالی خویش را سرابی فریبنده یافته‌اند و با انتقاد یا انتقام از شریعتی به انتقاد یا انتقام از گذشته خود دست زده‌اند، ‌یا جوان‌ترهایی هستند که با انتقال تدریجی این نگاه و با ساده‌سازی فرایندهای تاریخی، شریعتی را تنها منشأ و مسئول پدیده‌های پس از او انگاشته‌اند.
شخصیت چندوجهی شریعتی دست‌کم از 2 منظر قابل بررسی است: نخست در مقام معلم تحولی تاریخی و دیگری در جایگاه آسیب‌شناس و منتقدی آگاه از دین، فرهنگ، سیاست، اجتماع و تاریخ که در عرصه‌های گوناگون از مباحث زودگذر تا مسائل پایدار و تکرارشونده در معبر زمان، قلم زد و سخن گفت. دست‌کم از این منظر، شریعتی جاودانه و پیام او همواره تازه و نوشونده است. در واقع، متناقض‌نمای شریعتی را با این تحلیل در آثار او و عنوان‌های این آثار می‌توان واشکافت. دسته‌ای از رویکردهای او را رویکردهای روشن‌فکر تندرو و نویسنده روشنگری باید ارزیابی کرد که غرق در زمان خود و در مرکز تحولات زمانه خویش همان مقولاتی را با مناسب‌ترین و مؤثرترین بیان طرح کرد که در آرا و آثار همه روشن‌فکران انقلابی و چپ عصر او از مارکسیست‌ها تا مذهبیون در دهه‌های 40 و 50 (60 و 70 میلادی) در ایران، منطقه و جهان به شکل‌ها و تعبیرهای گوناگون دیده می‌شد و وجه مشترک همه آن‌ها تحت‌الشعاع قرار گرفتن دموکراسی در برابر انقلابیگری و رادیکالیسم بود. از میان آثارش «امت و امامت»، «جهاد و شهادت»، «انتظار مذهب اعتراض»، «تشیع سرخ»، «شیعه یک حزب تمام»، «هابیل و قابیل»، «حسین وارث آدم» و ... را می‌توان در این زمره قرار داد.
دسته‌ای دیگر از رویکردهای شریعتی که از منظری بیرونی و جامعه‌شناختی و با نگاه ژرف و نکته‌یاب او به فراز و فرودهای گاه تکرارشونده و مستمر تاریخی در عرصه‌های دین‌شناسی و انسان‌شناسی و غیر آن شکل می‌گرفت، نه‌تنها با گذر زمان به کهنگی و انقضای تاریخ مصرف نینجامید، بل با گذشت روزگاران صحت و واقعیتی نمایان‌تر یافت. ایده‌ها و مقوله‌هایی چون تسنن محمدی و اموی، تشیع علوی و صفوی، اُقنوم‌های سه‌گانه (زر و زور و تزویر، تیغ و طلا و تسبیح، استبداد و استثمار و استحمار)، مردان و زنان پاک و پوک و پوچ و بسیاری دیگر از ایده‌ها و تعابیر گاه منحصربه‌فرد شریعتی، گویی با نگاهی دوربینانه و پیش‌گویانه، نیازمند گذر زمان و رخ نمودن وضعیت‌هایی تازه بود تا مفاهیم و مصادیق روشن‌تر خود را بیابد. باز هم باید منتظر ماند تا نگره‌های دیگری از خیل بی‌شمار آثار شریعتی بازتولید شود و چراغی فراراه عصرها و نسل‌های تازه بیفروزد و شریعتی را یک بار دیگر در میانه اندیشه‌ورزی و چاره‌سازی در ساحت‌های گوناگون سیاسی و اجتماعی و فرهنگی ایران و گستره‌ای فراتر از ایران قرار دهد. (منبع: روزنامه شهرآرا)
@matikandastan

🔺 یادداشت #آفاق_دادو (مسئول نشر #فروغ_سپهر، نویسنده و منتقد)
به کتاب مجموعه داستان "زنانی که زنده اند"
نوشته ی: #فریبا_چلبی_یانی
#نشرحکمت‌کلمه
در ماهنامه #ادبی_هنری_چوک
شماره ۱۰۷ | تیرماه ۱۳۹۸| صفحات ۵۹ و ۶۰

🆔 @hekmatkalame
🆔 @chookasosiation

🔸"زنانی که زنده اند" تازه ترین اثر #فریبا_چلبی_یانی و مجموعه ای از داستان ها در باره زنان است. #داریوش_احمدی (نویسنده) یادداشتی در این باره نوشته و در اختیار خبرگزاری #ایبنا قرار داده است.👇👇👇

http://www.ibna.ir/fa/doc/note/277193/

.📖 داستان «آدامس»
🎙گوینده: اکرم آهوئی
🖋نویسنده: وحید حسینی ایرانی
🎛تهيه كننده: موسسه فرهنگى شهرآرا
▪️منبع: کتاب «آناناس»؛ نشر نون


📢اگر خواستید به جز شنیدن این داستانک متن آن را هم بخوانید، آن را در کتاب آناناس یا در همین کانال ماتیکان داستان جستجو کنید.
@matikandastan
@PodcastCity

سی و ششمین شماره #هفته_نامه_ادبی_آوای_پرآو
با یادداشت #فروزان_مقصودی و #مریم_ذوالفقاری بر مجموعه داستان "زنانی که زنده اند"
نوشته ی: #فریبا_چلبی_یانی
منتشرگردید
مدیر مسئول :#علی_کرمی
سردبیر: #عبدالله_سلیمانی
صفحه نقد وخبرادبی
@avaye_parav
@hekmatkalame

داستان کوتاه «مناظره جویس و گراس» را بشنوید.
✒نوشته وحید حسینی ایرانی



🎙گوینده: اکرم آهوئی
🎛تهيه كننده: موسسه فرهنگى شهرآرا
▪️منبع: کتاب «آناناس»؛ نشر نون


📢برای خواندن متن این داستان، آن را در کتاب آناناس یا در همین کانال ماتیکان داستان جستجو کنید.
@matikandastan
@PodcastCity

بخشی از رمان #دوران_چرخ (فصل شش_بخش ۲)
✍ نوشته ی: #آسیه_نظام_شهیدی
🎙با صدای نویسنده

@sedayehdastan
📌با ما همراه باشید.

📖 داستان «مکزیک یا اسپانیا»
🖋 نویسنده: وحید حسینی ایرانی
🎙گوینده: احسان خزائی

🎛تهيه كننده: موسسه فرهنگى شهرآرا
▪️منبع: کتاب «آناناس»؛ نشر نون


@matikandastan
@PodcastCity

‍ ‍ 🔻 #شماره_چهارم
ماهنامه الکترونیکی نشریه ادبی، هنری #دیدگاه | تیرماه | سال ۱۳۹۸

📌 با آثاری از:

#حسین_ورجانی
#آسیه_نظام_شهیدی
#ملاحت_نیکی
#ایوب_بهرام
#فریبا_عابدین_نژاد
#فرشته_اشتری
#محمدرضا_ایوبی
#سارا_جهان_آرای
#محسن_سرخوش
#عباس_کرمی
#روشنک_رشیدی
#فریبا_چلبی_یانی
و ...

در دسترس علاقه مندان وخوانندگان
ادبیات و هنر قرار می گیرد.


🌐 کانال نشریه ادبی، هنری دیدگاه
👇👇👇

https://t.me/joinchat/AAAAAExOZycZQVCezmjPmA
🌐 آدرس وبلاگ نشریه ادبی، هنری دیدگاه
👇👇👇

http://didgaah-daily.blogfa.com
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

.📖 داستان «قوس حرف«خ»»
🖋نویسنده: وحید حسینی ایرانی

🎙راوی: رضا رجائی
🎛تهيه كننده: موسسه فرهنگى شهرآرا

▪️منبع: کتاب «آناناس»؛ نشر نون

@matikandastan
@PodcastCity

باشگاه کتابخوانی قاف با همکاری بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان برگزار می کند:

📢نشست دیدار با نویسنده و نقد و بررسی مجموعه داستان «آناناس»

📌دوشنبه ۱۷تیر ۱۳۹۸
ساعت ۱۳:۳۰


✒با حضور:
جوادجزینی، منتقد
مجید اسطیری، منتقد
وحید حسینی ایرانی، نویسنده کتاب


✉نشانی:
خیابان کریمخان زند، خیابان سنایی، کوچه اعرابی، پلاک ۶،
بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان

@choobakk
@matikandastan

📢📢📢حضور برای همه دوستداران ادبیات آزاد و رایگان است

🎥📓فیلم کوتاه "ادگار آلن پو" ساخته معروف دیوید وارک گریفیث(۱۹۰۹میلادی)، روایتی است درباره پویِ تهیدست که همسری بیمار دارد و داستان هایی به او الهام می شود...
@matikandastan

یادداشت #ملاحت_نیکی (نویسنده و منتقد) بر مجموعه داستان "زنانی که زنده اند"
نوشته ی : #فریبا_چلبی_یانی
در نشریه الکترونیکی ادبی، هنری شماره 4 #دیدگاه
@sedayehdastan

‏توییت ‎@53nC1Eg3ZVOVSao را بررسی کنید: https://twitter.com/53nC1Eg3ZVOVSao/status/1147620724036820995?s=09

📢جزینی: ذهن داستان‌ساز نویسنده آناناس و جوهره داستان‌گویی او چشمگیر است
@matikandastan

📄نشست نقدوبررسی مجموعه‌داستان آناناس ازسوی باشگاه کتابخوانی انجمن ادبی قاف با همکاری بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان دوشنبه دهم تیرماه برگزار شد.

✒مجید اسطیری: ◀چیزی که برای من هنگام خواندن این مجموعه جالب بود گستردگی نظرگاه نویسنده به جهان بود. علیرغم قیود فراوانی که این شیوه جلو پای نویسنده مینی‌مالیست قرار داده، وحید حسینی ایرانی توانسته داستان‌های کوتاه کوتاه فراوانی (هفتاد و هفت داستان در این مجموعه) خلق کند که نمی‌توان همه آن‌ها را در یک دسته مشخص گنجاند. قضاوت دراین باب که نویسنده تا چه اندازه به مفاهیم شناخته‌شده مینی‌مالیست پای‌بند بوده، کار دشواری نیست. اما ما در مجموعه او باید دنبال خواندن داستان‌هایی با رنگ و بوی ایرانی بگردیم.

✒الهه هدایتی: ناشر، روی کتاب‌های دیگرش بسیار تبلیغات دارد. اما حتی در نمایشگاه کتاب امسال کتاب آناناس عرضه نشد. ای کاش ناشر محترم حضور داشتند تا سوال‌هایی ازشان درباب این کتاب و شرایط چاپ بپرسیم.

✒جواد جزینی: ◀به نظر می‌رسد خیلی از ناشرها سیاست خاصی دارند برای مطرح کردن یک کتاب. اما آناناس کتابی ارزشمند است.

◀داستان کوتاه و داستان خیلی کوتاه و انواعش ا‌ین‌قدر شبیه است که بیشتر مخاطبان را به اشتباه می‌اندازد. نویسنده انگار نسخه ایرانی این‌نوع از داستان‌نویسی را ارائه داده است. مورد دیگر تقسیم‌بندی میشل فوکو برای مضمون این داستان‌هاست. خیلی از داستان ها تصریحی است که مضمونی اجتماعی را نشان می‌دهد. برخی از داستانک‌های این مجموعه تلویحی است اما نویسنده با زیرکی مضمون پوشیده‌ای را عرضه می‌کند. در تعدادی از داستان‌های آناناس هم، اصلِ داستان گفته نمی‌شود. مخاطب مجبور است بعد خوانش تفکر کند [...] بعضی داستان‌ها لطیفه‌وار بود. داستان معافی از این دست داستان‌هاست. نمونه فلش‌فیکشن یا داستان‌هایی که در کوتاه‌ترین کلمات بیان‌ می‌شود.

◀میکرو‌فیکشن‌هایی در کتاب بود که خیلی جالب بود. میکروفیکشن‌ها داستان‌های خیلی خیلی کوتاه هستند که در حد یکی دوجمله و یا گاهی چند کلمه است. اما تاثیر داستانی آن باید بسیار بالا باشد. ظاهراً دو جمله است اما حسی که ایجاد می‌کند با یک داستان‌کوتاه، می‌تواند یکی باشد.

◀نویسنده علاوه بر این که فرم‌های متنوعی را به کار گرفته، موضوعات بسیار متنوع اجتماعی، روانشناختی، خانوادگی و سیاسی را مطرح‌می‌کند. خیلی از مجموعه داستان‌هایی که می‌خوانیم از جهان‌بینی به این گستردگی برخوردار نیستند.

◀چیزی که در مجموعه آناناس به‌شدت چشمگیر است، ذهن داستان‌ساز نویسنده و جوهره داستان‌گویی اوست. من سال‌ها از این دست مجموعه‌ها زیاد خوانده‌ام. برخی از این مدل مجموعه‌ها را که می‌خوانیم، انگار نویسنده دیگر داستانی ندارد. اما در آناناس این‌طور نیست.

✒مجید اسطیری: خیلی از این داستان‌ها بینامتنیت دارند. این دایره مخاطبان را کوچکتر می‎‌کند. مثل دن ژوان یا ایرج که اگر کسی ایرج و دن ژوان را نشناسد به لایه زیرین راه‌نمی‌برد. بعضی از داستان‌ها هم طنز سطحی دارند. مثل وقت شوخی یا احواپرسی. بعد یک بار خواندن دیگر لطفی نخواهد داشت. بعضی دیگر از داستان‌ها هم در حد بازی زبانی هستند. مثل داستانک مناظره جویس و گراس یا بی‌پدرومادرها و غواص‌ها [···] از این نکته نباید بگذریم که نوع خوانش زبانی ما باعث جذابیت این دو داستان شده. شاید عیب این نوع نگارش این است که قابلیت ترجمه به همه زبان‌ها را از دست می‌دهد. بعضی دیگر طنزی عمیق‌تر دارند. مخاطب بیشتر به اندیشیدن دعوت می‎‌شود. آن دسته داستان‌هایی که تاویل فلسفی و اجتماعی پیدا می‌کنند، بیشتر با سلیقه من همخوان بود.

✒جواد جزینی: ◀بر پایه پژوهشی که تا پایان سال 1385 من انجام‌داده‌ام و در کتابی هم منتشر شده، از اواخر دهه بیست اولین بار صادق چوبک با چشم شیشه‌ای و یک چیز خاکستری و خانم سعیده پاک‌نژاد سال 1329 با مجموعه کشاوان تجربه این نوع از داستان‌نویسی را دارند. شاید معروفترین کار هم کتاب در خانه اگر کس است... باشد [...] اتفاقا سالی که هدایت‌پور و نیری در ایران این کتاب را زیر چاپ برده‌اند در غرب، جان آپدایک برنده جایزه این نوع داستان ها می‌شود.

◀تب این جریان در ادبیات داستانی ایران، تا سال‌های آخر دهه هشتاد بسیار پررنگ‌تر از امروز بود. یک عده با آمدن این تب به ایران پیروی کورکورانه می‌کنند. چنانکه مدتی مارکز و رئالیسم جادویی مُد بود. البته وحید حسینی با دغدغه‌های ایرانی و بومی خودمان این تجربه را از سر گذرانده است.

(منبع: ایبنا، با تلخیص و اندکی ویرایش)

@matikandastan

شروع شد😍
.
گروه انتشاراتی ققنوس به مناسبت روز قلم جشنواره‌ای برگزار ميكنه به نام “داستان ايرانی” و تا یکم مرداد ادامه دارد.
شما می‌توانيد با مطالعه داستان ايرانی ققنوس و شركت در چالش‌ها تو اين جشنواره حضور داشته باشيد.🤩
.
براي اطلاع از جوايز و نحوه‌ی شركت در جشنواره به سايت انتشارات ققنوس مراجعه كنيد.🎁
.
منتظرتون هستيم با ما همراه باشید.😊
.
qoqnoos.ir
.
#جشنواره_داستان_ایرانی_ققنوس
#من_هم_داستان_ایرانی_می‌خوانم
#گروه_انتشاراتی_ققنوس
#نشر_ققنوس
#کتاب
#قلم
#روز_قلم
#نویسنده
#داستان_ایرانی

📢روز قلم «خودی‌ها» و روز قلم «ناخودی‌ها»
@matikandastan

رضا شکراللهی: ◀در هفته‌ای که گذشت، دو مراسم جداگانه به‌ مناسبت روز ملی قلم در ایران برگزار شد؛ مراسمی که مدعیان «رهبری جبهه نویسندگان انقلاب اسلامی» تحت عنوان «انجمن قلم ایران» برای اختتامیه جایزه «قلم زرین» برگزار کردند و مراسمی دیگر که برگزارکننده آن «انجمن صنفی داستان‌نویسان تهران» بود.
در یکی از غلامعلی حداد عادل به‌ عنوان «چهره پیشکسوت اهل قلم» تقدیر شد و هدایایی از طرف نهادها و سازمان‌های گوناگون به او اهدا شد و محمدرضا ترکی، عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی که حداد عادل رئیس آن است، گفت او «مظهر ادبیات فارسی در روزگار ماست، خیلی از دشمنی‌ها با او هم برای همین است».
در دیگری از هیچ‌کس تقدیر نشد ولی نویسندگانی چون گلی امامی، محمود دولت‌آبادی، جواد مجابی، جمال میرصادقی، حسین سناپور و محمدحسن شهسواری برای حاضران از حال و احوال نویسندگان و اوضاع جاری ادبیات سخن گفتند.

◀روز ملی قلم در ایران ۱۴ تیر است که در سال ۱۳۸۱ با تصویب «شورای عالی انقلاب فرهنگی» وارد تقویم رسمی شد. با این حال، سابقه انتخاب این روز برمی‌گردد به اوائل انقلاب که برخی نویسندگان ایران، و به‌ طور خاص محمدعلی سپانلو، پیشنهاد دادند سیزدهم تیرماه روز ملی قلم نامیده شود. پیشنهاد سپانلو گویا به ارجاع تاریخی ابوریحان بیرونی در کتاب «آثارالباقیه عن القرون الخالیه» ربط داشت که ایرانیان باستان سیزدهم تیر را روز تیر یا همان عطارد می‌گفتند و بر پایه باور این‌که تیر کاتبِ دیگر ستارگان است، این روز را روز نویسندگان می‌دانستند و آن را گرامی می‌داشتند.
پیشنهاد محمدعلی سپانلو پادرهوا ماند تا اوائل دهه هشتاد که «انجمن قلم ایران»، چهار سال پس از تأسیس، پیشنهاد داد «روز نزول سورۀ قلم» به‌ عنوان روز ملی قلم تصویب شود. شورای عالی انقلاب فرهنگی اما نپذیرفت و همان سیزدهم ابوریحان بیرونی را تبدیل کرد به چهاردهم، شاید تا دقیقاً همانی نباشد که پیشنهاد نویسنده‌ای چون سپانلو بود، و به این روز رسمیت بخشید.

◀«انجمن قلم ایران» را مجموعه‌ای از چهره‌های نزدیک به حکومت در سال ۱۳۷۸ تأسیس کردند.
علی لاریجانی، علی‌اکبر ولایتی، علی معلم دامغانی، محمدرضا سرشار، محسن پرویز و محسن مؤمنی از جمله مؤسسان این «انجمن»‌اند که بنا به اساسنامه‌ آن قرار است تشکلی باشد «فراگیر که داستان‌نویسان، ‌شاعران، نمایشنامه‌نویسان، فیلمنامه‌نویسان، نظریه‌پردازان، منتقدان، محققان و مترجمان شاخه‌های متفاوت ادبی، هنری و علوم انسانی سراسر کشور» را در بربگیرد، اما در عمل حتی طیف جوان‌تر نویسندگان انقلابی هم که شاخص آنان رضا امیرخانی بود نتوانستند زیر چتر آن قرار بگیرند و از خیال بزرگ کردن دامنه انجمن بریدند و، پس از مدتی، میدان کوچک انجمن را به طیف سنتی نویسندگان به رهبری محمدرضا سرشار واگذاشتند تا جایی که امروزه نه‌ تنها نویسندگان مستقل که دیگر نویسندگان اغلب جوان جبهه انقلاب از این انجمن به عنوان یک «محفل برای دورهمی» سالانه و برگزاری یک «جایزه‌ای ادبی بی‌بو و خاصیت» یاد می‌کنند.
این انجمن در حال حاضر حدود ۲۰۰ عضو دارد که دو رئیس مجلس شورای اسلامی، رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی، رئیس فرهنگستان هنر و نمایندگانی از مجلس شورای اسلامی، شماری از اعضای آن بوده و هستند.
در نتیجه همین رویکرد حکومتی انجمن و به‌خصوص همراهی فکری و اعتقادی مؤسسان آن در همراهی با سانسور حکومتی آثار نویسندگان بود که عملاً روز ملی قلم از لای تقویم رسمی بیرون نیامد و در همه این سال‌ها جز یک بار در سال در رسانه‌های رسمی نشانی از آن داده نشد.

◀[...] فردای روزی که نویسندگان معروف به «خودی» مراسم خود را برگزار کردند، اعضای «انجمن صنفی داستان‌نویسان» نیز که یک «تشکل صنفی» مستقل تازه‌تأسیس است، دومین سالگرد تأسیس انجمن خود را با حضور شماری از نویسندگان معروف به «ناخودی» برگزار کردند.
​گلی امامی از جمله سخنرانان این مراسم بود که خاطره‌ای را برای حاضران تعریف کرد: «یکی از سران دولتی که از اولین افراد شاخص در حکومت بود، به خاطر این ‌که ناشر مشترکی داشتیم و اخیراً بعد از هشت سال از زندان آزاد شده، به من گفت: در مدت هشت سالی که زندان بودم داستان و رمان خواندم، پیش از آن یک رمان و داستان هم نخوانده بودم و تازه فهمیدم چقدر درباره شناخت انسان، جامعه، احساسات مردم و زندگی کم داریم. من به او تبریک گفتم و خوشحال بودم که یک نفر به واقعیت پی برده، حداقل این باعث می‌شود تا ۱۰۰ سال آینده مقداری پیشرفت کنیم.»

◀بنا به آن‌چه ابوریحان بیرونی در کتاب آثارالباقیه آورده، ایرانیان باستان در چنین روزی نوشتن و نویسندگان را گرامی می‌داشتند. از ایرانیان معاصر اما، کمتر کسی با روز ملی قلم آشناست. [...]
@khabgard
@matikandastan

نگاهی به مجموعه داستان "زنانی که زنده اند"
نوشته ی: #فریبا_چلبی_یانی
#نشرحکمت‌کلمه
⬅️ از منظر مطالعات زنان
#روشنک_رشیدی (منتقد ادبی) در ایرنا
زنانی که فقط زنده اند
نویسنده از زنانی صحبت می کند که بسیار ملموسند و...
👇👇👇
https://plus.irna.ir/news/83390092/

📢بشنوید سخنان بابک احمدی را درباره طرح داستان...

@matikandastan

📌از اینکه با بازفرستیِ این فایل صوتی ماتیکان داستان را به دیگر علاقه مندان می شناسانید، سپاسگزاریم