#Францішак_Люцыянавіч
#госць
#верш
***
Вуліца, шэрае неба,
Маркотны настрой,
І ў такі момант
Спаткаўся з табой.
Гмах, кватэра свая,
Лагодна чужая душа.
За шыбай сонечны дзень
І дрэвы кідаюць цень.
Ростань, вусцішна ночка,
Пэўна я дамся ўпрочкі.
Дзякуй табе ды бывай.
Калі што было, то выбачай.
22 траўня 2023
• • •
Тэлеграм
• • •
#госць
#верш
***
Вуліца, шэрае неба,
Маркотны настрой,
І ў такі момант
Спаткаўся з табой.
Гмах, кватэра свая,
Лагодна чужая душа.
За шыбай сонечны дзень
І дрэвы кідаюць цень.
Ростань, вусцішна ночка,
Пэўна я дамся ўпрочкі.
Дзякуй табе ды бывай.
Калі што было, то выбачай.
22 траўня 2023
• • •
Тэлеграм
• • •
#верш
#Хросная
Мне б сябе зразумець
хоць трошкі
Кожны дзень сябе
расплятаю
Як касу
Хутка самы час
касіць расу
Я расы не бачыла
ўжо даўно
Бачыла толькі
слёзы свае
Якія падаюць
камянямі
Мне на ногі
прыбіваючы іх
да падлогі
Ненавіджу плакаць
з таго часу
Калі лічыла,
што слёзы
ланцугі
а не
палёгка
(Паглядзі на сябе
Калі ты
плачаш
ты такая
непрыгожая)
Я глытаю камяні.
якія рэжуць
маё горла
А ўнутры яго
калючы дрот
прарастае
маладымі
парасткамі
Аднойчы
я прыму
існаванне
слёз
А пакуль
Расплятаю сябе
як касу
#Хросная
Мне б сябе зразумець
хоць трошкі
Кожны дзень сябе
расплятаю
Як касу
Хутка самы час
касіць расу
Я расы не бачыла
ўжо даўно
Бачыла толькі
слёзы свае
Якія падаюць
камянямі
Мне на ногі
прыбіваючы іх
да падлогі
Ненавіджу плакаць
з таго часу
Калі лічыла,
што слёзы
ланцугі
а не
палёгка
(Паглядзі на сябе
Калі ты
плачаш
ты такая
непрыгожая)
Я глытаю камяні.
якія рэжуць
маё горла
А ўнутры яго
калючы дрот
прарастае
маладымі
парасткамі
Аднойчы
я прыму
існаванне
слёз
А пакуль
Расплятаю сябе
як касу
#малюнак #birdcherry
партрэт аднаго паэта. 🫀
вельмі хуценькі скетч, даўно не атрымлівала асалоду ад малявання на паперы
• • •
Тэлеграм
• • •
партрэт аднаго паэта. 🫀
вельмі хуценькі скетч, даўно не атрымлівала асалоду ад малявання на паперы
• • •
Тэлеграм
• • •
#верш
#госць
#Гілеўска
прысвячаецца Максіму Багдановічу
я самотны,
не маю кнігі
я бяздольны,
схаваю рукі
не маю зроку:
глядзеў на сонца
яно мне асляпіла вочы.
не пачуе песнь паэт,
матылёк сканаў пад вішняй.
і калі на гэты свет
нарадзіцца зноў санет,
калі ткачыхі звар'яцеюць
і выткуць зоркі на дыван,
калі не вып'е хтосьці чаркі
ніяк да дна,
ніяк да дна.
калі ад зоркі Марс ўбачым
мы шлях у краіну забыцця,
тады спатканне і прызначым
на вуліцы.
прыйдзе вясна.
@masvet_by
• • •
Telegram
• • •
#госць
#Гілеўска
прысвячаецца Максіму Багдановічу
я самотны,
не маю кнігі
я бяздольны,
схаваю рукі
не маю зроку:
глядзеў на сонца
яно мне асляпіла вочы.
не пачуе песнь паэт,
матылёк сканаў пад вішняй.
і калі на гэты свет
нарадзіцца зноў санет,
калі ткачыхі звар'яцеюць
і выткуць зоркі на дыван,
калі не вып'е хтосьці чаркі
ніяк да дна,
ніяк да дна.
калі ад зоркі Марс ўбачым
мы шлях у краіну забыцця,
тады спатканне і прызначым
на вуліцы.
прыйдзе вясна.
@masvet_by
• • •
Telegram
• • •
Telegram
skarbonka dumak
maje pačućci
maje dumki
maje vieršy
https://instagram.com/gilleraaa?utm_medium=copy_link
maje dumki
maje vieršy
https://instagram.com/gilleraaa?utm_medium=copy_link
#верш
#госць
#Паўлінка
Якубу Коласу
Бягуць гады, як хвалі ручайка,
Імя паэта будзе бяссмяротна.
Што напісала класіка рука —
Дарадца нам і сябар у турботах.
Я зноў гляджу на неба аксаміт
У пошуках той самай хмаркі.
Знаходжу ў ім мінулага адбітак
У кнігах, у вачах, на ганку.
Працую ў лесе разам я з Міхалам.
Аладкі Ганны ўжо паставіла на стол.
На рэчку Костуся іду з запалам
(Не паслізнуцца толькі каб на дол).
З Антосем бы паспець на паляванне,
А потым і на печы задрамаць.
Назаўтра памаліцца прад сняданнем
І на Парэччы новы дзень пачаць!
Бягуць гады, як хвалі ручайка,
Ды застаюцца знакамітыя імёны,
Што напісала класіка рука,
Жыве насуперак нягодам і праклёнам!
@masvet_by
#госць
#Паўлінка
Якубу Коласу
Бягуць гады, як хвалі ручайка,
Імя паэта будзе бяссмяротна.
Што напісала класіка рука —
Дарадца нам і сябар у турботах.
Я зноў гляджу на неба аксаміт
У пошуках той самай хмаркі.
Знаходжу ў ім мінулага адбітак
У кнігах, у вачах, на ганку.
Працую ў лесе разам я з Міхалам.
Аладкі Ганны ўжо паставіла на стол.
На рэчку Костуся іду з запалам
(Не паслізнуцца толькі каб на дол).
З Антосем бы паспець на паляванне,
А потым і на печы задрамаць.
Назаўтра памаліцца прад сняданнем
І на Парэччы новы дзень пачаць!
Бягуць гады, як хвалі ручайка,
Ды застаюцца знакамітыя імёны,
Што напісала класіка рука,
Жыве насуперак нягодам і праклёнам!
@masvet_by
#верш
#госць
#Arciom
калі ты ў гэты раз ад'язджала з горада,
я ўжо не плакаў і не сумаваў, як у першы
у адрозненне ад другога раза,
калі ты прыязджала на тыдзень
і штодзень сустракала мяне ў дзвярах,
не ўбачыўшы цябе па вяртанні,
я не расплакаўся ў калідоры
цяпер
цяпер надта моцным было здзіўленне
ад таго, што з нагоды твайго ад'езду
па адзін бок цягніка не пасадзілі аркестр,
а па другі не паставілі хор,
якія б гралі паланэз Агінскага,
спяваючы тэкст Сокалава-Воюша
і калі на шляху дамоў я ўключыў сабе спачатку запіс аркестра, а потым хора,
бо супольных на спатыфаі я не знайшоў,
гучала так, быццам інструменты трымае хор,
а спяваюць артысты аркестра
паабапал твайго цягніка
ў маёй выпадковай фантазіі
спявалі і гралі
лепей
@masvet_by
• • •
YouTube
• • •
#госць
#Arciom
калі ты ў гэты раз ад'язджала з горада,
я ўжо не плакаў і не сумаваў, як у першы
у адрозненне ад другога раза,
калі ты прыязджала на тыдзень
і штодзень сустракала мяне ў дзвярах,
не ўбачыўшы цябе па вяртанні,
я не расплакаўся ў калідоры
цяпер
цяпер надта моцным было здзіўленне
ад таго, што з нагоды твайго ад'езду
па адзін бок цягніка не пасадзілі аркестр,
а па другі не паставілі хор,
якія б гралі паланэз Агінскага,
спяваючы тэкст Сокалава-Воюша
і калі на шляху дамоў я ўключыў сабе спачатку запіс аркестра, а потым хора,
бо супольных на спатыфаі я не знайшоў,
гучала так, быццам інструменты трымае хор,
а спяваюць артысты аркестра
паабапал твайго цягніка
ў маёй выпадковай фантазіі
спявалі і гралі
лепей
@masvet_by
• • •
YouTube
• • •
#верш
#госць
#Паўлінка
***
Я стаю пад дажджом
З табой.
Кроплі, такія цёплыя і прыемныя,
Сцякаюць па шчацэ.
Якое ўсё-ткі шчасце –
Вочы, мокрыя не ад слёз.
Я стаю пад дажджом:
Дзве постаці
Ідуць пад парасонам.
Яны шчаслівыя,
Толькі каб не заўважылі мяне
У апёках ад дажджу…
@masvet_by
#госць
#Паўлінка
***
Я стаю пад дажджом
З табой.
Кроплі, такія цёплыя і прыемныя,
Сцякаюць па шчацэ.
Якое ўсё-ткі шчасце –
Вочы, мокрыя не ад слёз.
Я стаю пад дажджом:
Дзве постаці
Ідуць пад парасонам.
Яны шчаслівыя,
Толькі каб не заўважылі мяне
У апёках ад дажджу…
@masvet_by
#верш
#Nichto_Absalutna
A contrario
Чым болей людзей - тым шчымлівей самота,
Чым болей надзеяў - тым болей і болю,
Чым болей адценьняў - тым менш яркі колер.
Чым далей дарога, тым бліжай да дому.
Больш сэнсаў - менш праўды і болей пакоры,
Чым болей, тым меней, чым меней, тым болей.
#Nichto_Absalutna
A contrario
Чым болей людзей - тым шчымлівей самота,
Чым болей надзеяў - тым болей і болю,
Чым болей адценьняў - тым менш яркі колер.
Чым далей дарога, тым бліжай да дому.
Больш сэнсаў - менш праўды і болей пакоры,
Чым болей, тым меней, чым меней, тым болей.
#навіны
#Максім_Крывіч
Тэрмінова патрэбны грошы, таму адкрываю заказы на пераклады песняў/вершаў.
Звяртацца да @m_kryvich.
Прыклад 1
Прыклад 2
Прыклад 3
Прыклад 4
Прыклад 5
• • •
https://t.me/m_kryvichV
• • •
#Максім_Крывіч
Тэрмінова патрэбны грошы, таму адкрываю заказы на пераклады песняў/вершаў.
Звяртацца да @m_kryvich.
Прыклад 1
Прыклад 2
Прыклад 3
Прыклад 4
Прыклад 5
• • •
https://t.me/m_kryvichV
• • •
#верш
#Хросная
#ДоктарХто
Дзве старажытныя істоты
Што танчаць танга на руінах
І задаюцца вечным "хто ты?"
Перабіраючы ўспаміны.
Хто з іх каго пераіграе
Хто з іх злачынец ці святы?
калі вакол так вые зграя
І разбураюцца масты.
Адзін - сусветная атрута
Другі ж - засмучаны герой
што да мінулага прыкуты
як да нянавісці старой.
І Галіфрэю разбурэнне
То крыж нясцерпнае віны
Гады пакутныя маленняў
Адной унутранай маны.
І недзе чутны барабаны
Яны завуць пачаць вайну
Ды апавітыя туманам
Яе ж засвоіце адну.
Хто з іх каго пераіграе
Хто з іх злачынец ці святы?
калі вакол так вые зграя
І разбураюцца масты.
#Хросная
#ДоктарХто
Дзве старажытныя істоты
Што танчаць танга на руінах
І задаюцца вечным "хто ты?"
Перабіраючы ўспаміны.
Хто з іх каго пераіграе
Хто з іх злачынец ці святы?
калі вакол так вые зграя
І разбураюцца масты.
Адзін - сусветная атрута
Другі ж - засмучаны герой
што да мінулага прыкуты
як да нянавісці старой.
І Галіфрэю разбурэнне
То крыж нясцерпнае віны
Гады пакутныя маленняў
Адной унутранай маны.
І недзе чутны барабаны
Яны завуць пачаць вайну
Ды апавітыя туманам
Яе ж засвоіце адну.
Хто з іх каго пераіграе
Хто з іх злачынец ці святы?
калі вакол так вые зграя
І разбураюцца масты.
#верш
#Хросная
"Паганства"
І шчасце маё жыве ў цягніках
У момантах, дзе я смяюся
У секундах, хвілінах і ў вяках
Я сонцу ды ветру малюся
Шчаслівая я бо я вершы пішу
Гляджу на кастры ды світанкі
Басымі нагамі кранаю шашу
Не сплю аж да самага ранку
Малюся я зорам, белай луне
Кнігам ды фільмам малюся
А шчасце маё жыве ў вясне
У момантах, дзе я смяюся
Шчаслівая я, я дарогі люблю
Люблю - навальніцы і ночы
І словы паціху кідаю ў раллю
Каб бачыць на ўласныя вочы
І шчасце маё жыве ў цягніках
У момантах, дзе я смяюся
У секундах, хвілінах і ў вяках
Я сонцу ды ветру малюся
#Хросная
"Паганства"
І шчасце маё жыве ў цягніках
У момантах, дзе я смяюся
У секундах, хвілінах і ў вяках
Я сонцу ды ветру малюся
Шчаслівая я бо я вершы пішу
Гляджу на кастры ды світанкі
Басымі нагамі кранаю шашу
Не сплю аж да самага ранку
Малюся я зорам, белай луне
Кнігам ды фільмам малюся
А шчасце маё жыве ў вясне
У момантах, дзе я смяюся
Шчаслівая я, я дарогі люблю
Люблю - навальніцы і ночы
І словы паціху кідаю ў раллю
Каб бачыць на ўласныя вочы
І шчасце маё жыве ў цягніках
У момантах, дзе я смяюся
У секундах, хвілінах і ў вяках
Я сонцу ды ветру малюся
#верш
#вікця_жытнік
я ведаю
табе не зусім
даспадобы мора
я не бачыла мора ніколі
акром як у тваіх вачах
я бачыла ў небе зоры
халодныя
і далёка
а па целе тваім радзімкі
я цалавала
цёплыя
твой голас
твая усмешка
жывільныя
і жывыя
і ім не адбіцца ў вершах
поўных пустых радкоў
перад табой бяссільная
любові і шчырасці поўная
я прашу
хоць морам
хоць небам
хоць зоркаю
адбіся ў маіх вачах
#вікця_жытнік
я ведаю
табе не зусім
даспадобы мора
я не бачыла мора ніколі
акром як у тваіх вачах
я бачыла ў небе зоры
халодныя
і далёка
а па целе тваім радзімкі
я цалавала
цёплыя
твой голас
твая усмешка
жывільныя
і жывыя
і ім не адбіцца ў вершах
поўных пустых радкоў
перад табой бяссільная
любові і шчырасці поўная
я прашу
хоць морам
хоць небам
хоць зоркаю
адбіся ў маіх вачах
#верш
#Хросная
Жанчыны
дзевяць месяцаў
носяць у сабе жыццё.
Жанчыны
узрошчваюць цела ад цела,
аддаючы сябе і сваю
маладосць і сілу.
Жанчыны
пакутуюць і крычаць.
Жанчыны
нараджаюць сыноў.
Жанчыны
нараджаюць дачок.
Дочкі вырастаюць
і робяцца жанчынамі.
Жанчыны
дзевяць месяцаў
носяць у сабе жыццё.
Сыны вырастаюць
і бяруць у рукі зброю.
Сыны вырастаюць і кажуць
"Не служыў - не мужык!"
Сталь халодная і нежывыя.
Яна хоча забраць сваё.
Хоча зрабіць усё
роўным самой
сабе.
Сыны бяруць зброю
І моляцца на яе.
Навошта ж, божа,
у гэты свет
прыходзяць
сыны?
#Хросная
Жанчыны
дзевяць месяцаў
носяць у сабе жыццё.
Жанчыны
узрошчваюць цела ад цела,
аддаючы сябе і сваю
маладосць і сілу.
Жанчыны
пакутуюць і крычаць.
Жанчыны
нараджаюць сыноў.
Жанчыны
нараджаюць дачок.
Дочкі вырастаюць
і робяцца жанчынамі.
Жанчыны
дзевяць месяцаў
носяць у сабе жыццё.
Сыны вырастаюць
і бяруць у рукі зброю.
Сыны вырастаюць і кажуць
"Не служыў - не мужык!"
Сталь халодная і нежывыя.
Яна хоча забраць сваё.
Хоча зрабіць усё
роўным самой
сабе.
Сыны бяруць зброю
І моляцца на яе.
Навошта ж, божа,
у гэты свет
прыходзяць
сыны?
#верш
#госць
#Паўлінка
***
Кожны цудоўны дзень кагосьці забірае
Знянацку, нечакана і назаўсёды.
Кожны цудоўны дзень як пацвярджае:
Наша жыццё — непрадказальныя "прыгоды".
Ніхто не скажа, хто наступная ахвяра:
Каго ўбачыў ты аднойчы, ўчора, сёння?
Ніхто не скажа, калі твой апошні травень.
Жыві шчасліва, не зважай на сум будзённы!
Змірыся з тым, што плям мінулага не сцерці,
А заўтра, памятай, толькі ў тваіх руках!
Не бойся. Ні людзей, ні слёз, ні смерці.
Сам вызначай: калі канец, калі працяг...
@masvet_by
#госць
#Паўлінка
***
Кожны цудоўны дзень кагосьці забірае
Знянацку, нечакана і назаўсёды.
Кожны цудоўны дзень як пацвярджае:
Наша жыццё — непрадказальныя "прыгоды".
Ніхто не скажа, хто наступная ахвяра:
Каго ўбачыў ты аднойчы, ўчора, сёння?
Ніхто не скажа, калі твой апошні травень.
Жыві шчасліва, не зважай на сум будзённы!
Змірыся з тым, што плям мінулага не сцерці,
А заўтра, памятай, толькі ў тваіх руках!
Не бойся. Ні людзей, ні слёз, ні смерці.
Сам вызначай: калі канец, калі працяг...
@masvet_by
#верш
#госць
#лін_b.
je ne sais pas
давай памаўчым
на беразе нашых пачуццяў?
у вочы глядзім
у пошуках новых сугуччаў
для музыкі мора,
у якім мы з табой растварымся.
твой дотык Аўроры
не знікне, калі разляцімся.
лунае мелодыя Францыі
ў цёмным пакоі танцаў.
клянуся, тваёй грацыі
зайздросціць багіня вальсу.
штодзённа пытаюся 'як ты?'
'je ne sais pas'–усё шапталі вусны.
адпусці на свабоду яхты
і сардэчны мой боль моцны.
• • •
тг канал-прытон
• • •
@masvet_by
#госць
#лін_b.
je ne sais pas
давай памаўчым
на беразе нашых пачуццяў?
у вочы глядзім
у пошуках новых сугуччаў
для музыкі мора,
у якім мы з табой растварымся.
твой дотык Аўроры
не знікне, калі разляцімся.
лунае мелодыя Францыі
ў цёмным пакоі танцаў.
клянуся, тваёй грацыі
зайздросціць багіня вальсу.
штодзённа пытаюся 'як ты?'
'je ne sais pas'–усё шапталі вусны.
адпусці на свабоду яхты
і сардэчны мой боль моцны.
• • •
тг канал-прытон
• • •
@masvet_by
#верш
#Хросная
Карціна
Bill Mayer - The Black Sun (2017)
Верш прысвячаецца ёй.
Чорнае сонца над лесам
Цені выходзяць са дна
Свету чужога прынцэса
Ходзіць самотна адна
Нешта благое прадкажа
Ціха, як прывід плыве
Нітку на згубу завяжа
Краскі пажухлі ў траве
То абярнецца варонай
Чорныя вочы блішчаць
Не застаецца скаронай
Хто гаварыў - маўчаць
Шоргат цяжкой тканіны
Быццам магільны стук
Выйдзе на збор даніны
Крыкаў, пякельных мук.
Песень забытых словы
граюць у начной цішы
Хутка пакутнік новы
Знікне ў сівой глушы
Чорнае сонца над лесам
Цені выходзяць са дна
Свету чужога прынцэса
Ходзіць самотна адна
#Хросная
Карціна
Bill Mayer - The Black Sun (2017)
Верш прысвячаецца ёй.
Чорнае сонца над лесам
Цені выходзяць са дна
Свету чужога прынцэса
Ходзіць самотна адна
Нешта благое прадкажа
Ціха, як прывід плыве
Нітку на згубу завяжа
Краскі пажухлі ў траве
То абярнецца варонай
Чорныя вочы блішчаць
Не застаецца скаронай
Хто гаварыў - маўчаць
Шоргат цяжкой тканіны
Быццам магільны стук
Выйдзе на збор даніны
Крыкаў, пякельных мук.
Песень забытых словы
граюць у начной цішы
Хутка пакутнік новы
Знікне ў сівой глушы
Чорнае сонца над лесам
Цені выходзяць са дна
Свету чужога прынцэса
Ходзіць самотна адна