#вікця_жытнік
#верш
самота ці сум
брудам пад ногці
занозай пад скурай
абернецца
супярэчлівасцю
сумневам
каханнем
(наўрад ці)
каменем у горле
нудотай і гніллю
замест матылькоў
і ўсё ж
я яшчэ адчуваю твае рукі
і голас твой чую
замоўкні
я не забуду
бо нудзіць ад тваёй пяшчоты
бо нудзіць ад добрых словаў
ад пацалункаў
ад дотыкаў
ад дыхання
(а мо гэта ўсё алкаголь)
я ў гноі чарвяка
альбо
у кішэні тваёй кацянё?
#верш
самота ці сум
брудам пад ногці
занозай пад скурай
абернецца
супярэчлівасцю
сумневам
каханнем
(наўрад ці)
каменем у горле
нудотай і гніллю
замест матылькоў
і ўсё ж
я яшчэ адчуваю твае рукі
і голас твой чую
замоўкні
я не забуду
бо нудзіць ад тваёй пяшчоты
бо нудзіць ад добрых словаў
ад пацалункаў
ад дотыкаў
ад дыхання
(а мо гэта ўсё алкаголь)
я ў гноі чарвяка
альбо
у кішэні тваёй кацянё?
#вікця_жытнік
#верш
нібыта ўвесь ахутаны агнём
калючым і пякучым
ты пяшчотны
надзвычайны
вабны
у вачах тваіх
як лёд
як свет
як ноч
як подыхі між нашых пацалункаў
я бачу ўсмешкі зораў і світанку
і іскры
як твае радзімкі
і дотыкі пяшчотныя да скуры
і прагу
безумоўна
і спакусу
я оды не пішу
але павер мне
табе каханкі іх напішуць не адну
#верш
нібыта ўвесь ахутаны агнём
калючым і пякучым
ты пяшчотны
надзвычайны
вабны
у вачах тваіх
як лёд
як свет
як ноч
як подыхі між нашых пацалункаў
я бачу ўсмешкі зораў і світанку
і іскры
як твае радзімкі
і дотыкі пяшчотныя да скуры
і прагу
безумоўна
і спакусу
я оды не пішу
але павер мне
табе каханкі іх напішуць не адну
#верш
#Nichto_Absalutna
Яшчэ адзін чалавек
Яшчэ адзін чалавек:
Адзін ў натоўпе людзей,
Адзін ў віры праблем.
Я губляю, што маю
І тое, што давяраюць.
Хай такі ўжо мой век -
Яшчэ адзін чалавек:
Адзін сярод шэрых сьцен,
Адзін гаротнік, як усе.
Забываю, што кажуць,
Пакідаю, што важна,
Я ня дужа стратэг -
Яшчэ адзін чалавек:
Хоць вырас, не пасталеў,
Ня страціў веры ў людзей.
Распінаюся марна,
Далягляд мой у тумане,
Так хочацца паляцець.
І не струхнець, а згарэць,
І стацца парай і дымам,
Не адзінокім - адзіным.
Але між сьціжмаў плянэт
Знаю: чакае мяне
Яшчэ адзін чалавек.
Яшчэ адзін чалавек,
З вачыма як у мяне,
Адзін у міжзор’і навек.
І ўрэшцэ бачу і лаю,
За чым так гнаўся я прагна:
Сам ад сябе не ўцячэш,
Яшчэ адзін чалавек.
#Nichto_Absalutna
Яшчэ адзін чалавек
Яшчэ адзін чалавек:
Адзін ў натоўпе людзей,
Адзін ў віры праблем.
Я губляю, што маю
І тое, што давяраюць.
Хай такі ўжо мой век -
Яшчэ адзін чалавек:
Адзін сярод шэрых сьцен,
Адзін гаротнік, як усе.
Забываю, што кажуць,
Пакідаю, што важна,
Я ня дужа стратэг -
Яшчэ адзін чалавек:
Хоць вырас, не пасталеў,
Ня страціў веры ў людзей.
Распінаюся марна,
Далягляд мой у тумане,
Так хочацца паляцець.
І не струхнець, а згарэць,
І стацца парай і дымам,
Не адзінокім - адзіным.
Але між сьціжмаў плянэт
Знаю: чакае мяне
Яшчэ адзін чалавек.
Яшчэ адзін чалавек,
З вачыма як у мяне,
Адзін у міжзор’і навек.
І ўрэшцэ бачу і лаю,
За чым так гнаўся я прагна:
Сам ад сябе не ўцячэш,
Яшчэ адзін чалавек.
#верш
#вікця_жытнік
новы верш
новы аркуш
ты марнуеш чарнілы асадак
хто пачуе тваё маўчанне
акром нататніку
і каханка
усміхніся
заплач
расслабся
вершы катуюць нас
то не думай як агарнуць іх
у карункі метафар і фраз
адзіная мэта верша -
аграняць дыяманты слоў
адзіны жыццёвы стрыжань -
да вершаў сваіх любоў
#вікця_жытнік
новы верш
новы аркуш
ты марнуеш чарнілы асадак
хто пачуе тваё маўчанне
акром нататніку
і каханка
усміхніся
заплач
расслабся
вершы катуюць нас
то не думай як агарнуць іх
у карункі метафар і фраз
адзіная мэта верша -
аграняць дыяманты слоў
адзіны жыццёвы стрыжань -
да вершаў сваіх любоў
#верш
#Хросная
Інквізітар, з дарогі збоч
І маліся святым абразам
Мы святкуем цёмную ноч
Паратунку папросіш сам
Не даруюць табе маны
Не даруюць табе касцёр
Не даруюць табе званы
І жахлівыя крыкі сясцёр
Інквізітар, з дарогі збоч
І цяпер паспрабуй збяжы
Гэта ў самую цёмную ноч
Узнікаюць твае крыжы
Не даруюць табе смех
Не даруюць табе пакут
Не даруюць табе грэх
І салодкую вязь атрут
Інквізітар, з дарогі збоч
І маліся святым абразам
Мы святкуем цёмную ноч
Лепш сябе ты забі сам
#Хросная
Інквізітар, з дарогі збоч
І маліся святым абразам
Мы святкуем цёмную ноч
Паратунку папросіш сам
Не даруюць табе маны
Не даруюць табе касцёр
Не даруюць табе званы
І жахлівыя крыкі сясцёр
Інквізітар, з дарогі збоч
І цяпер паспрабуй збяжы
Гэта ў самую цёмную ноч
Узнікаюць твае крыжы
Не даруюць табе смех
Не даруюць табе пакут
Не даруюць табе грэх
І салодкую вязь атрут
Інквізітар, з дарогі збоч
І маліся святым абразам
Мы святкуем цёмную ноч
Лепш сябе ты забі сам
#верш
#госць
#Arciom
дзяўчынка, якую ты кахаў у другім класе сярэдняй школы,
цудоўна цяпер абыходзіцца і без тваёй любові —
яна піша вершы і спявае іх на вакзалах
абласных і раённых цэнтраў пад акампанемент гітары.
дзяўчынка, якая табе падабалася ў сёмым класе,
скончыла ВНУ і сядзіць у кнігарні за касай,
пішучы кандыдацкую пра паэзію тваёй першай,
а дома п'е з ёй віно, хіхікаючы з тваіх вершаў.
дзяўчынка, па якой ты млеў у дзявятым,
выглядае цяпер, кажучы мякка, памятай:
даўгія хвасты даўгоў, кароткія рэшткі кос,
якія яна прадала, каб хоць неяк сын яе рос.
пасля дзявятага ты сышоў,
і тая, якую б ты пакахаў у дзясятым,
перастала існаваць,
у адрозненне ад усіх астатніх.
@masvet_by
• • •
YouTube
• • •
#госць
#Arciom
дзяўчынка, якую ты кахаў у другім класе сярэдняй школы,
цудоўна цяпер абыходзіцца і без тваёй любові —
яна піша вершы і спявае іх на вакзалах
абласных і раённых цэнтраў пад акампанемент гітары.
дзяўчынка, якая табе падабалася ў сёмым класе,
скончыла ВНУ і сядзіць у кнігарні за касай,
пішучы кандыдацкую пра паэзію тваёй першай,
а дома п'е з ёй віно, хіхікаючы з тваіх вершаў.
дзяўчынка, па якой ты млеў у дзявятым,
выглядае цяпер, кажучы мякка, памятай:
даўгія хвасты даўгоў, кароткія рэшткі кос,
якія яна прадала, каб хоць неяк сын яе рос.
пасля дзявятага ты сышоў,
і тая, якую б ты пакахаў у дзясятым,
перастала існаваць,
у адрозненне ад усіх астатніх.
@masvet_by
• • •
YouTube
• • •
#ADM
🌙 Даеш падтрымку Творцам!
Мы вельмі запрашаем Вас выказваць аўтарам сваё ўражанне ад іх твораў не толькі праз рэакцыі, але і праз каментары. Бо гэта — выражэнне натуральных пачуццяў і найвелізарная падзяка аўтарам за тое, што яны ствараюць для нашай беларускай творчай супольнасці!
💬 Выказвайцеся, абмяркоўвайце, дзяліцеся досведам! Пакажыце творцам нашай краіны, што вы сапраўды чуеце іх, што вам неабыякава іх праца ў карысць нашай нацыянальнай культуры!
🌙 Даеш падтрымку Творцам!
Мы вельмі запрашаем Вас выказваць аўтарам сваё ўражанне ад іх твораў не толькі праз рэакцыі, але і праз каментары. Бо гэта — выражэнне натуральных пачуццяў і найвелізарная падзяка аўтарам за тое, што яны ствараюць для нашай беларускай творчай супольнасці!
💬 Выказвайцеся, абмяркоўвайце, дзяліцеся досведам! Пакажыце творцам нашай краіны, што вы сапраўды чуеце іх, што вам неабыякава іх праца ў карысць нашай нацыянальнай культуры!
#Паўлінка
#госць
#проза
”«Наступная літаратурная сустрэча адбудзецца 30 верасня, прымеркаваная да дня нараджэння Ніла Гілевіча. Прыходзьце, сябры!». На гэтым артыкул у газету быў скончаны. Цяпер можна ісці спаць. Менавіта такім чынам праходзілі суботнія вечары Зоі ўжо некалькі гадоў. Яна была выпускніцай гімназіі, збіралася паступаць на факультэт журналістыкі. Дзяўчына адчувала сябе па-сапраўднаму шчаслівай гэтыя чатыры гады (менавіта столькі часу прайшло з пачатку яе творчага шляху ў журналістыку). Зоя актыўна ўдзельнічала ў конкурсах і збірала партфоліа...”
@masvet_by
Чытаць працяг → «Чужы шлях да свайго шчасця».
• • •
Інстаграм
• • •
#госць
#проза
”«Наступная літаратурная сустрэча адбудзецца 30 верасня, прымеркаваная да дня нараджэння Ніла Гілевіча. Прыходзьце, сябры!». На гэтым артыкул у газету быў скончаны. Цяпер можна ісці спаць. Менавіта такім чынам праходзілі суботнія вечары Зоі ўжо некалькі гадоў. Яна была выпускніцай гімназіі, збіралася паступаць на факультэт журналістыкі. Дзяўчына адчувала сябе па-сапраўднаму шчаслівай гэтыя чатыры гады (менавіта столькі часу прайшло з пачатку яе творчага шляху ў журналістыку). Зоя актыўна ўдзельнічала ў конкурсах і збірала партфоліа...”
@masvet_by
Чытаць працяг → «Чужы шлях да свайго шчасця».
• • •
Інстаграм
• • •
Telegraph
Чужы шлях да свайго шчасця
«Наступная літаратурная сустрэча адбудзецца 30 верасня, прымеркаваная да дня нараджэння Ніла Гілевіча. Прыходзьце, сябры!». На гэтым артыкул у газету быў скончаны. Цяпер можна ісці спаць. Менавіта такім чынам праходзілі суботнія вечары Зоі ўжо некалькі гадоў.…
#пераклад
#госць
#Arciom
Чорна-белы нуар пра глухі іранскі гарадок, дзе вампірка палюе на мужчын і аднойчы сустракае сапраўды добрага хлопца. Паміж імі завязваюцца адносіны, якія, зрэшты, не спыняюць вампірку ад прагі крыві.
Глядзець: http://anibel.net/cinema/a-girl-walks-home-alone-at-night?tg
@masvet_by
• • •
YouTube
• • •
#госць
#Arciom
Чорна-белы нуар пра глухі іранскі гарадок, дзе вампірка палюе на мужчын і аднойчы сустракае сапраўды добрага хлопца. Паміж імі завязваюцца адносіны, якія, зрэшты, не спыняюць вампірку ад прагі крыві.
Глядзець: http://anibel.net/cinema/a-girl-walks-home-alone-at-night?tg
@masvet_by
• • •
YouTube
• • •
#верш
#Хросная
#ГП
Remus Lupin x NymphadoraTonks
Кахай мяне, пакуль яшчэ жывыя
Занадта страшна енчыць цішыня
І мы маўчым, нібыта мы - нямыя
Надыдзе час - апошняя гульня
Калі памрэм - гадзіннік не застыне
Аднойчы мы сустрэнемся між зор
Усё, што ў гэтым свеце мы пакінем
- Нябачных нітак страчаны узор
Апошні бой - апошняе спатканне
Сярод смара́гдаў-водблескаў авад
І не згарыць у полымі каханне...
Нічога больш не вернецца назад
Сярод руін - застануцца жывыя
Ім выць і піць, смяяцца і крычаць
А мы маўчым, нібыта мы нямыя
Бо мёртвы абавязаны маўчаць
#Хросная
#ГП
Remus Lupin x NymphadoraTonks
Кахай мяне, пакуль яшчэ жывыя
Занадта страшна енчыць цішыня
І мы маўчым, нібыта мы - нямыя
Надыдзе час - апошняя гульня
Калі памрэм - гадзіннік не застыне
Аднойчы мы сустрэнемся між зор
Усё, што ў гэтым свеце мы пакінем
- Нябачных нітак страчаны узор
Апошні бой - апошняе спатканне
Сярод смара́гдаў-водблескаў авад
І не згарыць у полымі каханне...
Нічога больш не вернецца назад
Сярод руін - застануцца жывыя
Ім выць і піць, смяяцца і крычаць
А мы маўчым, нібыта мы нямыя
Бо мёртвы абавязаны маўчаць
#верш
#Шрэбра_Іслачы
Жыць і памерці.
Хутка.
З ўзнёслым каханнем.
Маладым.
Жыць і памерці.
Старым.
У адзіноце ці сярод унукаў.
Абірай!
#Шрэбра_Іслачы
Жыць і памерці.
Хутка.
З ўзнёслым каханнем.
Маладым.
Жыць і памерці.
Старым.
У адзіноце ці сярод унукаў.
Абірай!
#Францішак_Люцыянавіч
#госць
#верш
***
Вуліца, шэрае неба,
Маркотны настрой,
І ў такі момант
Спаткаўся з табой.
Гмах, кватэра свая,
Лагодна чужая душа.
За шыбай сонечны дзень
І дрэвы кідаюць цень.
Ростань, вусцішна ночка,
Пэўна я дамся ўпрочкі.
Дзякуй табе ды бывай.
Калі што было, то выбачай.
22 траўня 2023
• • •
Тэлеграм
• • •
#госць
#верш
***
Вуліца, шэрае неба,
Маркотны настрой,
І ў такі момант
Спаткаўся з табой.
Гмах, кватэра свая,
Лагодна чужая душа.
За шыбай сонечны дзень
І дрэвы кідаюць цень.
Ростань, вусцішна ночка,
Пэўна я дамся ўпрочкі.
Дзякуй табе ды бывай.
Калі што было, то выбачай.
22 траўня 2023
• • •
Тэлеграм
• • •
#верш
#Хросная
Мне б сябе зразумець
хоць трошкі
Кожны дзень сябе
расплятаю
Як касу
Хутка самы час
касіць расу
Я расы не бачыла
ўжо даўно
Бачыла толькі
слёзы свае
Якія падаюць
камянямі
Мне на ногі
прыбіваючы іх
да падлогі
Ненавіджу плакаць
з таго часу
Калі лічыла,
што слёзы
ланцугі
а не
палёгка
(Паглядзі на сябе
Калі ты
плачаш
ты такая
непрыгожая)
Я глытаю камяні.
якія рэжуць
маё горла
А ўнутры яго
калючы дрот
прарастае
маладымі
парасткамі
Аднойчы
я прыму
існаванне
слёз
А пакуль
Расплятаю сябе
як касу
#Хросная
Мне б сябе зразумець
хоць трошкі
Кожны дзень сябе
расплятаю
Як касу
Хутка самы час
касіць расу
Я расы не бачыла
ўжо даўно
Бачыла толькі
слёзы свае
Якія падаюць
камянямі
Мне на ногі
прыбіваючы іх
да падлогі
Ненавіджу плакаць
з таго часу
Калі лічыла,
што слёзы
ланцугі
а не
палёгка
(Паглядзі на сябе
Калі ты
плачаш
ты такая
непрыгожая)
Я глытаю камяні.
якія рэжуць
маё горла
А ўнутры яго
калючы дрот
прарастае
маладымі
парасткамі
Аднойчы
я прыму
існаванне
слёз
А пакуль
Расплятаю сябе
як касу
#малюнак #birdcherry
партрэт аднаго паэта. 🫀
вельмі хуценькі скетч, даўно не атрымлівала асалоду ад малявання на паперы
• • •
Тэлеграм
• • •
партрэт аднаго паэта. 🫀
вельмі хуценькі скетч, даўно не атрымлівала асалоду ад малявання на паперы
• • •
Тэлеграм
• • •
#верш
#госць
#Гілеўска
прысвячаецца Максіму Багдановічу
я самотны,
не маю кнігі
я бяздольны,
схаваю рукі
не маю зроку:
глядзеў на сонца
яно мне асляпіла вочы.
не пачуе песнь паэт,
матылёк сканаў пад вішняй.
і калі на гэты свет
нарадзіцца зноў санет,
калі ткачыхі звар'яцеюць
і выткуць зоркі на дыван,
калі не вып'е хтосьці чаркі
ніяк да дна,
ніяк да дна.
калі ад зоркі Марс ўбачым
мы шлях у краіну забыцця,
тады спатканне і прызначым
на вуліцы.
прыйдзе вясна.
@masvet_by
• • •
Telegram
• • •
#госць
#Гілеўска
прысвячаецца Максіму Багдановічу
я самотны,
не маю кнігі
я бяздольны,
схаваю рукі
не маю зроку:
глядзеў на сонца
яно мне асляпіла вочы.
не пачуе песнь паэт,
матылёк сканаў пад вішняй.
і калі на гэты свет
нарадзіцца зноў санет,
калі ткачыхі звар'яцеюць
і выткуць зоркі на дыван,
калі не вып'е хтосьці чаркі
ніяк да дна,
ніяк да дна.
калі ад зоркі Марс ўбачым
мы шлях у краіну забыцця,
тады спатканне і прызначым
на вуліцы.
прыйдзе вясна.
@masvet_by
• • •
Telegram
• • •
Telegram
skarbonka dumak
maje pačućci
maje dumki
maje vieršy
https://instagram.com/gilleraaa?utm_medium=copy_link
maje dumki
maje vieršy
https://instagram.com/gilleraaa?utm_medium=copy_link
#верш
#госць
#Паўлінка
Якубу Коласу
Бягуць гады, як хвалі ручайка,
Імя паэта будзе бяссмяротна.
Што напісала класіка рука —
Дарадца нам і сябар у турботах.
Я зноў гляджу на неба аксаміт
У пошуках той самай хмаркі.
Знаходжу ў ім мінулага адбітак
У кнігах, у вачах, на ганку.
Працую ў лесе разам я з Міхалам.
Аладкі Ганны ўжо паставіла на стол.
На рэчку Костуся іду з запалам
(Не паслізнуцца толькі каб на дол).
З Антосем бы паспець на паляванне,
А потым і на печы задрамаць.
Назаўтра памаліцца прад сняданнем
І на Парэччы новы дзень пачаць!
Бягуць гады, як хвалі ручайка,
Ды застаюцца знакамітыя імёны,
Што напісала класіка рука,
Жыве насуперак нягодам і праклёнам!
@masvet_by
#госць
#Паўлінка
Якубу Коласу
Бягуць гады, як хвалі ручайка,
Імя паэта будзе бяссмяротна.
Што напісала класіка рука —
Дарадца нам і сябар у турботах.
Я зноў гляджу на неба аксаміт
У пошуках той самай хмаркі.
Знаходжу ў ім мінулага адбітак
У кнігах, у вачах, на ганку.
Працую ў лесе разам я з Міхалам.
Аладкі Ганны ўжо паставіла на стол.
На рэчку Костуся іду з запалам
(Не паслізнуцца толькі каб на дол).
З Антосем бы паспець на паляванне,
А потым і на печы задрамаць.
Назаўтра памаліцца прад сняданнем
І на Парэччы новы дзень пачаць!
Бягуць гады, як хвалі ручайка,
Ды застаюцца знакамітыя імёны,
Што напісала класіка рука,
Жыве насуперак нягодам і праклёнам!
@masvet_by