#верш
#Хросная
Я чакаю свайго вогнішча
Каб уваскрэсла імгла зыкамі
Я чакаю свайго вогнішча
Ланцугі самаруч выкую.
Ланцугі самаруч выкую
Задыхацца хачу ў любасці
ланцугі самаруч выкую
назаву ланцугі мудрасцю
Я чакаю свайго вогнішча
Каб ісці па зямельцы босаю
Я чакаю свайго вогнішча
Вышываю касу росамі
Вышываю касу росамі
Уяўляючы росы шнарамі
Вышываю касу росамі
назаву тыя росы караю
Я чакаю свайго вогнішча
Каб уваскрэсла імгла зыкамі
Я чакаю свайго вогнішча
Ланцугі самаруч выкую.
#Хросная
Я чакаю свайго вогнішча
Каб уваскрэсла імгла зыкамі
Я чакаю свайго вогнішча
Ланцугі самаруч выкую.
Ланцугі самаруч выкую
Задыхацца хачу ў любасці
ланцугі самаруч выкую
назаву ланцугі мудрасцю
Я чакаю свайго вогнішча
Каб ісці па зямельцы босаю
Я чакаю свайго вогнішча
Вышываю касу росамі
Вышываю касу росамі
Уяўляючы росы шнарамі
Вышываю касу росамі
назаву тыя росы караю
Я чакаю свайго вогнішча
Каб уваскрэсла імгла зыкамі
Я чакаю свайго вогнішча
Ланцугі самаруч выкую.
#Алесь_Гулевіч
#верш
З нянавісцю да ўласнай нікчэмнасці,
З атрутай па венам пякучай,
Не варты ні праведнай вернасці,
Ні здрады бязмежна балючай.
Я прыкра гляджу на адбітасці,
У люстры пакутна абвіслыя,
У смерці прасілі літасці
Жыцці як яблыкі кіслыя.
Як цень ад былой славутасці,
З кропляй былой упартасці,
У путах нязграбнай скутасці
І рэштках смярдзючых вартасці.
Як сцяг, без чырвонай стужачкі,
Як поле, без вершніка белага,
Як ліст, без апошняй дужачкі,
Як крыж, без крыві ацалелага.
https://t.me/aleshulevic
#верш
З нянавісцю да ўласнай нікчэмнасці,
З атрутай па венам пякучай,
Не варты ні праведнай вернасці,
Ні здрады бязмежна балючай.
Я прыкра гляджу на адбітасці,
У люстры пакутна абвіслыя,
У смерці прасілі літасці
Жыцці як яблыкі кіслыя.
Як цень ад былой славутасці,
З кропляй былой упартасці,
У путах нязграбнай скутасці
І рэштках смярдзючых вартасці.
Як сцяг, без чырвонай стужачкі,
Як поле, без вершніка белага,
Як ліст, без апошняй дужачкі,
Як крыж, без крыві ацалелага.
https://t.me/aleshulevic
Telegram
Алесь Гулевіч
Аўтарскія вершы, пераклады, субцітры і агучкі. Для сувязі @AlesHulevich
#музыка #пераклад
#кася_кастрычніцкая
Megurine Luka - Witch hunt (Bel Sub)
─── ⋅ ∙ ∘ ☽ ༓ ☾ ∘ ⋅ ⋅ ───
Тэлеграм
#кася_кастрычніцкая
Megurine Luka - Witch hunt (Bel Sub)
─── ⋅ ∙ ∘ ☽ ༓ ☾ ∘ ⋅ ⋅ ───
Тэлеграм
#пераклад
#vertebra
#госць
Паважанае спадарства, каманда «VERTEBRA» пачала перакладаць серыял «Ганібал». Першая серыя ўжо даступна ў нашым тэлеграм-канале https://t.me/KVertebra
прыемнага прагляду 🔥
#vertebra
#госць
Паважанае спадарства, каманда «VERTEBRA» пачала перакладаць серыял «Ганібал». Першая серыя ўжо даступна ў нашым тэлеграм-канале https://t.me/KVertebra
прыемнага прагляду 🔥
Telegram
Vertebra
Вітаю! Мы займаемся перакладамі серыялаў, мультфільмаў і фільмаў, дзякую, што завіталі~
#проза
#госць
#Гілеўска
— Дзіцятко, мы збіраемо на адбудоўлю нашай царквы, — старая, жылістая далонь схапіла мяне за запясце, — Дапамажы, чым можаш, без царквы ж нельга, ты разумееш. Вось будзе ў цябе няшчасце, а яно абавязкова будзе, не дай Божа. А ён там, — палец з, нават не пазногцем, а з кіпцюром пачаў тыкаць кудысьці, дзе зараз пралятаў ваенны верталёт, — усё бачыць, табе ўсё вернецца. Ну, не пашкадуй, дзіцятко.
✨ Працяг ←клік
• • •
Telegram
Instagram
• • •
#госць
#Гілеўска
— Дзіцятко, мы збіраемо на адбудоўлю нашай царквы, — старая, жылістая далонь схапіла мяне за запясце, — Дапамажы, чым можаш, без царквы ж нельга, ты разумееш. Вось будзе ў цябе няшчасце, а яно абавязкова будзе, не дай Божа. А ён там, — палец з, нават не пазногцем, а з кіпцюром пачаў тыкаць кудысьці, дзе зараз пралятаў ваенны верталёт, — усё бачыць, табе ўсё вернецца. Ну, не пашкадуй, дзіцятко.
✨ Працяг ←клік
• • •
Telegram
• • •
Telegraph
Крыху пра вясковае дзяцінства і д'яблаў
— Дзіцятко, мы збіраемо на адбудоўлю нашай царквы, — старая, жылістая далонь схапіла мяне за запясце, — Дапамажы, чым можаш, без царквы ж нельга, ты разумееш. Вось будзе ў цябе няшчасце, а яно абавязкова будзе, не дай Божа. А ён там, — палец з, нават не пазногцем…
#верш
#Nichto_Absalutna
На непэрспэктыўнае вёсцы
Бы зламаны падшыпнік трашчыць вараньнё,
Сухадрэвіну гойдае вецер.
Бэз, шыпшына, чаромха - сухое гальлё,
І сьляды за пахілаю клецьцю.
Завугольле разьбітых, зарослых дарог,
Што партал у паўнагучнае ўчора.
Перасохлы ставок лёг калюжай ля ног,
Ані скрыпне калёнка на рогу.
А вакол манахром. Толькі тло, толькі фон,
Толькі шолах зьдзічэлых гародаў.
І скрыгоча ў зубах, дробна крышыцца стогн
Скарчанелае ў сутаргах вёскі.
#Nichto_Absalutna
На непэрспэктыўнае вёсцы
Бы зламаны падшыпнік трашчыць вараньнё,
Сухадрэвіну гойдае вецер.
Бэз, шыпшына, чаромха - сухое гальлё,
І сьляды за пахілаю клецьцю.
Завугольле разьбітых, зарослых дарог,
Што партал у паўнагучнае ўчора.
Перасохлы ставок лёг калюжай ля ног,
Ані скрыпне калёнка на рогу.
А вакол манахром. Толькі тло, толькі фон,
Толькі шолах зьдзічэлых гародаў.
І скрыгоча ў зубах, дробна крышыцца стогн
Скарчанелае ў сутаргах вёскі.
#госць
#верш
#Міхась_Корж
***
Нас,
было двое,
ізноў хацелі кахаць,
але згубіліся ў мітусне,
стараліся адзін для аднога ствараць,
і разбіліся ўшчэнт ад пачуццяў знарок,
калі ад разгубленасці сталі сябе наўмысна караць,
зарабілі яшчэ адзін балючы душэўны парок,
стараліся каб не было самотна,
і зрабілі няправільны крок,
што стала смяротна,
нашаму каханню,
канец.
#верш
#Міхась_Корж
***
Нас,
было двое,
ізноў хацелі кахаць,
але згубіліся ў мітусне,
стараліся адзін для аднога ствараць,
і разбіліся ўшчэнт ад пачуццяў знарок,
калі ад разгубленасці сталі сябе наўмысна караць,
зарабілі яшчэ адзін балючы душэўны парок,
стараліся каб не было самотна,
і зрабілі няправільны крок,
што стала смяротна,
нашаму каханню,
канец.
#верш
#госць
#ананімна
Здараецца. Часам. Вельмі часта
хачу праваліцца я скрозь зямлю.
І не зрабіла нічога я надта
такога, каб існасць ганьбіла сваю.
Але калі зноў выглядаю шкадліва,
бы я кацяня, што жыве ў каробцы
мокрай у лужыне, што дажджом наліла,
і не рашаецца выйсці й ісці па дарожцы
жыцця крок за крокам,
бо за паваротам
можа чакаць нешта страшнае. Потым
ужо не адмыюся жаху.
І мне вельмі жахліва.
Жахліва ад бруду, у які я сябе закапала,
ад смецця, жыццём прынеслага нямала.
Выбачайце маю сарамлівасць
і маю нерашучасць.
Таму што я толькі на словах вялікая.
Насамрэч унутры мяне ледзьве не пуста.
#госць
#ананімна
Здараецца. Часам. Вельмі часта
хачу праваліцца я скрозь зямлю.
І не зрабіла нічога я надта
такога, каб існасць ганьбіла сваю.
Але калі зноў выглядаю шкадліва,
бы я кацяня, што жыве ў каробцы
мокрай у лужыне, што дажджом наліла,
і не рашаецца выйсці й ісці па дарожцы
жыцця крок за крокам,
бо за паваротам
можа чакаць нешта страшнае. Потым
ужо не адмыюся жаху.
І мне вельмі жахліва.
Жахліва ад бруду, у які я сябе закапала,
ад смецця, жыццём прынеслага нямала.
Выбачайце маю сарамлівасць
і маю нерашучасць.
Таму што я толькі на словах вялікая.
Насамрэч унутры мяне ледзьве не пуста.
#верш
#госць
#Менск_Пасажырскі
л(е/ё)с
людзі вялікага лесу,
людзі маленькага краю,
вы дагэтуль кленчыце перад Вялесам
і перад кожным ратаем.
ваша прамацер — ваўчыца,
найдзівосьнейшая з усіх,
пакінула вам дзьве Меккі —
Вільню і Ваўкавыск.
шчасныя вы, паганцы!
у вас адзін запавет навекі —
гэта кружыцца ў танцах
і паварочваць рэкі.
месяц — у вас на скронях,
сонца — на вашых павейках,
вы зьзяеце насуперак сьцюжы,
бо вы — калядныя зоры.
вашу свабоду ніхто не задушыць,
бо вы, людзі, вы — душы
ўсіх пералётных птушак.
і толькі ветах высокі
песьні вашыя чуе.
чую часам і я:
мне дагэтуль мрояцца вашыя сьпевы.
і кожны з вас для мяне — празорца,
а пуцяводная зорка — Венера,
пачынальніца вашага роду,
і я ніколі ня стану адным з вашых сузор'яў,
як бы я не хацела.
людзі вялікага лёсу,
людзі маленькай краіны,
я веру ў вас,
бо я бачыла вашыя сьлёзы.
• • •
Telegram
• • •
#госць
#Менск_Пасажырскі
л(е/ё)с
людзі вялікага лесу,
людзі маленькага краю,
вы дагэтуль кленчыце перад Вялесам
і перад кожным ратаем.
ваша прамацер — ваўчыца,
найдзівосьнейшая з усіх,
пакінула вам дзьве Меккі —
Вільню і Ваўкавыск.
шчасныя вы, паганцы!
у вас адзін запавет навекі —
гэта кружыцца ў танцах
і паварочваць рэкі.
месяц — у вас на скронях,
сонца — на вашых павейках,
вы зьзяеце насуперак сьцюжы,
бо вы — калядныя зоры.
вашу свабоду ніхто не задушыць,
бо вы, людзі, вы — душы
ўсіх пералётных птушак.
і толькі ветах высокі
песьні вашыя чуе.
чую часам і я:
мне дагэтуль мрояцца вашыя сьпевы.
і кожны з вас для мяне — празорца,
а пуцяводная зорка — Венера,
пачынальніца вашага роду,
і я ніколі ня стану адным з вашых сузор'яў,
як бы я не хацела.
людзі вялікага лёсу,
людзі маленькай краіны,
я веру ў вас,
бо я бачыла вашыя сьлёзы.
• • •
Telegram
• • •
#верш
#госць
#Бянько_Аліса
Otus scops
Цікава, хутка апынецца,
На могілках прамення жах,
Счарнела разам пер’е птушак,
Крыжы драўляныя гараць,
Тырчыць, паголены самотай,
Звычайны нібы дождж у агне,
Разьбіты непахісна стомай,
Вялікі слуп драўляных веж.
Няма ўжо іх, усё паламана,
Згарэла ў попел усё даўно,
І зносіць хутка яго ветрам,
У бок забруджаных дарог.
• • •
Telegram
Instagram
• • •
#госць
#Бянько_Аліса
Otus scops
Цікава, хутка апынецца,
На могілках прамення жах,
Счарнела разам пер’е птушак,
Крыжы драўляныя гараць,
Тырчыць, паголены самотай,
Звычайны нібы дождж у агне,
Разьбіты непахісна стомай,
Вялікі слуп драўляных веж.
Няма ўжо іх, усё паламана,
Згарэла ў попел усё даўно,
І зносіць хутка яго ветрам,
У бок забруджаных дарог.
• • •
Telegram
• • •
#Францішак_Люцыянавіч
#верш
#госць
Развітанне
Разам, побач, адны,
Стаім блізу мяжы;
Далей хваляй гады
Змыюць нас ва ўсе бакі;
Памяць застанецца такая:
Кніжкі, словы, здымкі;
І кропляй акажацца тое,
Што раней было морам.
• • •
Тэлеграм
• • •
#верш
#госць
Развітанне
Разам, побач, адны,
Стаім блізу мяжы;
Далей хваляй гады
Змыюць нас ва ўсе бакі;
Памяць застанецца такая:
Кніжкі, словы, здымкі;
І кропляй акажацца тое,
Што раней было морам.
• • •
Тэлеграм
• • •
#твор #фанфік
#кася_кастрычніцкая
"Ад трасянкі да лацінкі" (па матывам кнігі Віктара Марціновіча "Мова")
Учора я нарэшце скончыла чытаць гэты раман, і нечаму адразу захацелася нешта напісаць, бо натхненьне ж патрэбна некуды ўліваць, а яно з'яўляецца ў мяне не так часта, каб заплюшчваць вочы. Такім чынам, запрашаю вас азнаёміцца зь першым артыкулам маёй фанацкай творчасьці, спадзяюся вам спадабаецца, па факту, мая першапачаткова спроба ў напісаньні твора адразу па беларуску.
#кася_кастрычніцкая
"Ад трасянкі да лацінкі" (па матывам кнігі Віктара Марціновіча "Мова")
Учора я нарэшце скончыла чытаць гэты раман, і нечаму адразу захацелася нешта напісаць, бо натхненьне ж патрэбна некуды ўліваць, а яно з'яўляецца ў мяне не так часта, каб заплюшчваць вочы. Такім чынам, запрашаю вас азнаёміцца зь першым артыкулам маёй фанацкай творчасьці, спадзяюся вам спадабаецца, па факту, мая першапачаткова спроба ў напісаньні твора адразу па беларуску.
#верш
#Шрэбра_Іслачы
Прыгажосць і Космас
Ты зірні на неба празрыстае,
Чыстае.
Быццам там нічога няма,
Толькі ноччу, калі ўсё засынае,
Існасць сваю адчыняе яна.
Прыгажосць у прастаце блакіту!
Той самы Космас, што выглядае інакш!
І ў дзяўчыне Космас утоены,
Як і зоркі, праз блакіт зіхаціць
Пільна глядзі шчырым сэрцам,
Каб таемнасць гэту адкрыць.
#Шрэбра_Іслачы
Прыгажосць і Космас
Ты зірні на неба празрыстае,
Чыстае.
Быццам там нічога няма,
Толькі ноччу, калі ўсё засынае,
Існасць сваю адчыняе яна.
Прыгажосць у прастаце блакіту!
Той самы Космас, што выглядае інакш!
І ў дзяўчыне Космас утоены,
Як і зоркі, праз блакіт зіхаціць
Пільна глядзі шчырым сэрцам,
Каб таемнасць гэту адкрыць.