#ADM #рэк

«Кавалачак жыцця» — канал, які падкажа, што паглядзець увечары. Рэцэнзіі на навінкі кіно і серыялаў на роднай мове.

@kavalachak

#пава_рамонак
#музыка
#госць

Ну што, цяпер пачалося ваша падарожжа па бясконцым зялёным лузе🥹
пасля пераносу і пацеры веры, мой альбом 💚 ЗЯЛЁНЫ 💚 вітае вас!

лв🌿🍐🌳 з вас разброс прома, пакуль я буду спаць салодкім сном 🥹
https://band.link/zialony

#ADM
#навіны

Грошус грандыёзус, космас ідыётас!

Паважаныя спонсары "Новага света", каб наша родная культура развівалась, трэба выходзіць на сапраўды вялізарны маштаб пашырэння зносін з іншаземцамі. Увесь рахунак з вашых данатаў пойдзе на падрыхтоўку творцаў "Новага свету" да касмічных перагрузак і вывучэння стратэгій камунікавання з творцамі іншых планет.

Гіганцкі карабель Starship будзе гатовы да першага палёту ў космас праз некалькі тыдняў.

Кіраўнік аэракасмічнай кампаніі SpaceX Ілон Маск анансаваў запуск міжпланетнага касмічнага карабля Starship. На сваёй старонцы ў сетцы Twitter мільярдэр напісаў, што карабель будзе цалкам гатовы да першага палёту ў красавіку гэтага года.

Лёд крануўся, Спадары прысяжныя засядальнікі!

#малюнак #Тоя
Замалёўкі па дарозе у вёску

#верш
#госць
#Міхась_Корж

Першае каханне

Сонца ўзыйшло над Зямлёю
Сэрца акутаў спалох
Краса праплыла над зямлёю
Свядомасць пачула падлог

Вочы раз’юшаліся ад непакою
Сэрца галосна стала крычаць
Уяўленне з’явілася мрою
Думкі ад страха сталі дрыжаць

Вушы перасталі быццам бы чуць
Сэрцэ спыніла любіць вызначэнне
Мозг перапрацоўваў розную муць
Прытомнасць стомлена ад учынення

Ізноў трывога надыйшла панаваць
Ад срэца не ў такт чутны быў грук
Карціну сумневаў пачаў маляваць
Як ад прыгожай красы трапіўся стук

Голас гучаў нібы вясновая птушка
Сэрца квітнела ізноў
Нябачная сувязь рабілася стужкай
Разуменне напоўняла кроў

Рукі абдымалі ўздоўж цел
Сэрца ўздыхала свабодна
Праз красу стаў рашучы і смел
Паветра ўрэшце вее лагодна

Неба стала ясней
Сэрца адпусціла жахлівасць
Рукі сталі мацней
З душы сышла баязлівасць

Вусны зноў пачалі ўсміхацца
Сэрца перастала страждаць
Два Сусветы пачалі гуртавацца
Розум планы пачаў будаваць

Світанне ўсмехалася цемры
Сэрца і думкі ў згодзе былі
Фантазіі перасталі мець меры
Душы і целы сагрэцца змаглі

Захапленне дасягнула піка
Сэрца ўспрыняло апрыёры
Што запал з’яўляецца мігам
А ўспаміны ляжаць у каморы

Вобраз стаў незабыўным
Сэрца згубілася марай
Свет стварыўся бяскрыўдным
Бо насыцеўся яшчэ адной парай

Чаканне адбылось немінуча
Сэрца адчувала тугу
Атрута сумневаў зрабіла балюча
Правядзенне часу выклікала нуду

Расставанне праляцела як знічка
Сэрца танула ў злосці
У ланцугу зламалася змычка
Душы вакол блукалі чагосьці

Сонца зайшло над Зямлёю
Сэрца, налітае кроўю, кпіць
Краса прагне спакою
Свядомасць ад стомы даўно ўжо спіць.

#верш
#госць
#Adčajny_Mrojnik

Вясна

Вясна прыйдзе!
Прыроды збаўца
Жыццё адродзе ў мітусне!
Вясна прыйдзе!
Святла праменне
Знову на небе узыйдзе!

Вясна, будзіла ты народы,
Якіх чакаў смяротны сон.
Здавалась: больш няма надзеі,
Але знішчаўся іхні скон!

Вясна, жаданейшая мроя
Усіх людзей, што ждуць святла.
Вясна, ты адраджэння зброя
Для тых,
Ў каго надзея йшчэ жыва.

• • •
Telegram
• • •

#Алесь_Гулевіч
#верш
#гісторыя

Мы біліся на Нямізе,
Па пояс у рыхлым снезе,
Каб вы там, у нізе,
Паснедалі ў час пры абедзе.

Мы біліся подле Воршы,
На беразе вечнае рэчкі,
Каб вам не было горшэ,
Каб вырашыць вечныя спрэчкі.

Змагаліся за паветы,
За кожна мястэчка ды вёску.
Студэнты з універсітэта,
Сяляне з вілкамі проста.

Нас вешалі ды стралялі,
Бурылі крыжы ля дарогі,
Паганілі душы краю,
Аб сцяг выціралі ногі.

Нам хлусілі доўга і ўпарта,
Зняважліва не заўважалі,
Нам пхалі дранае Марта.
Феміда, ды дзе твае шалі!?

https://t.me/aleshulevic

#верш
#госць
#ананімна

Штосьці не тое

Нешта не так. Штосьці не тое.
Быццам гэта не маё цела,
Ды і не мой голас увогуле.
Ты кажаш, я тут нарадзілася,
А я не магу табе верыць.
Як у гэтым маленькім свеце
Можа існаваць маё вялікае сэрца,
Якое не ведае меры?

Гэта не так. Гэта не праўда.
Я бачыла, як лётаюць цмокі
Высока ў небе, над правадамі.
Я слухала, як пяе зорачка,
Што запалілася першаю
На цёмна-блакітным небе,
І як у халоднай пячоры эха
На мае словы адказвае вершамі.

Дык адкажы на маё пытанне:
Як мне жыць з гэтым болем,
З ведамі, што нешта няправільна?
Ці можа мая душа, загартаваная
Полымям фенікса,
Існаваць сярод шэрых будынкаў
І млявых, мяркотных людзей,
Якім у свабоду не верыцца?

Як жыць з пачуццём, што яна загінае
Пад цяжарам уласных грахоў
І чужых недарэчных правілаў?
Быццам клічуць яе не так,
І яна назаўсёды зняволена
Ва ўспамінах папярэдняга жыцця?
Не, гэта дакладна не маё цела,
Ды і не мой свет увогуле.

#верш
#госць
#Шрэбра_Іслачы

* * *

Каму Буда
Каму Будны
Каму Пятрок
Каму Петрарка
Кропка