#верш #каханне
#Алесь_Гулевіч
Адвядзі мяне ў ноч, і ўсю праўду скажы,
Там дзе Днепр упадае ў Дзвіну.
Я хачу шчырых словаў, кажы, не дрыжы,
Ну а я падрыхтую труну.
Мы складзём у яе думкі, стасункі і вершы,
Усю няёмкасць пагарду і страх.
Целы нашыя, нас, відавочна, найлепшых,
З тым каханнем, што ўстыла ў вачах.
Мы забудзем адно аднаго назаўсёды,
Прачынацца ня будзем ў начы.
І ўсе тыя дурныя здарэнні, прыгоды,
Ты казала мне далей ісці.
Як паганскае свята, гарыць над вадою,
Там у цемры пануе любоў.
Неруплівыя, вольныя сталі сабою,
Канчаткова крануўшы багоў.
https://t.me/aleshulevic
#Алесь_Гулевіч
Адвядзі мяне ў ноч, і ўсю праўду скажы,
Там дзе Днепр упадае ў Дзвіну.
Я хачу шчырых словаў, кажы, не дрыжы,
Ну а я падрыхтую труну.
Мы складзём у яе думкі, стасункі і вершы,
Усю няёмкасць пагарду і страх.
Целы нашыя, нас, відавочна, найлепшых,
З тым каханнем, што ўстыла ў вачах.
Мы забудзем адно аднаго назаўсёды,
Прачынацца ня будзем ў начы.
І ўсе тыя дурныя здарэнні, прыгоды,
Ты казала мне далей ісці.
Як паганскае свята, гарыць над вадою,
Там у цемры пануе любоў.
Неруплівыя, вольныя сталі сабою,
Канчаткова крануўшы багоў.
https://t.me/aleshulevic
Telegram
Алесь Гулевіч
Аўтарскія вершы, пераклады, субцітры і агучкі. Для сувязі @AlesHulevich
#верш #МайВерасЦалаваў #пераклад
Дыдона і Энэй
(Дидона и Эней)
Вялікі чалавек глядзеў ў вакно,
а для яе ўвесь сьвет сканчаўся краем
яго шырокай грэчаскай тунікі,
што ў мностве складак падабенства так
знаходзіла з замерлым морам.
Ён жа
глядзеў у вакно, й цяпер яго пагляд
такі далёкі быў адсюль, што вусны
застылі нібы ракавіна, дзе
хаваўся гул, і гарызонт у чашы
быў нерухомы.
А яе любоў
нагадавла больш рыбу — можа й плысьці
за караблём ягоным здольную
і нават, мора секучы ўсім целам,
магчыма перагнаць яго, але,
але ён думкамі ступіў на сушу.
І мора стала горкім морам сьлёз.
Аднак якраз у моманты адчаю
і пачынае дзьмуць той самы спа-
дарожны вецер. І вялікі муж
пакінуў Картаген.
Яна стаяла
перад агнём, каторы распалілі
пад гарадзкой сьцяной яе жаўнэры,
і бачыла, як у смузе вагню,
які дрыжаў між полымем і дымам,
бязгучна распадаўся Картаген
задоўга да прарочых слоў Катона.
Іосіф Бродзкі
пераклад з расейскай
тг: https://t.me/mien_harbata
Дыдона і Энэй
(Дидона и Эней)
Вялікі чалавек глядзеў ў вакно,
а для яе ўвесь сьвет сканчаўся краем
яго шырокай грэчаскай тунікі,
што ў мностве складак падабенства так
знаходзіла з замерлым морам.
Ён жа
глядзеў у вакно, й цяпер яго пагляд
такі далёкі быў адсюль, што вусны
застылі нібы ракавіна, дзе
хаваўся гул, і гарызонт у чашы
быў нерухомы.
А яе любоў
нагадавла больш рыбу — можа й плысьці
за караблём ягоным здольную
і нават, мора секучы ўсім целам,
магчыма перагнаць яго, але,
але ён думкамі ступіў на сушу.
І мора стала горкім морам сьлёз.
Аднак якраз у моманты адчаю
і пачынае дзьмуць той самы спа-
дарожны вецер. І вялікі муж
пакінуў Картаген.
Яна стаяла
перад агнём, каторы распалілі
пад гарадзкой сьцяной яе жаўнэры,
і бачыла, як у смузе вагню,
які дрыжаў між полымем і дымам,
бязгучна распадаўся Картаген
задоўга да прарочых слоў Катона.
Іосіф Бродзкі
пераклад з расейскай
тг: https://t.me/mien_harbata
#верш
#Максім_Крывіч
Нават калі ўвесь свет упадзе ў нянавісць,
Нават калі гэтаму будзе нейкая прычына,
Нават калі мяне будуць прымушаць ненавідзець,
бо так трэба і правільна,
Я спынюся,
Павярнуся
І пайду скрозь натоўп,
Каб сярод гэтай жудаснай зграі
адшукаць Чалавека.
#Максім_Крывіч
Нават калі ўвесь свет упадзе ў нянавісць,
Нават калі гэтаму будзе нейкая прычына,
Нават калі мяне будуць прымушаць ненавідзець,
бо так трэба і правільна,
Я спынюся,
Павярнуся
І пайду скрозь натоўп,
Каб сярод гэтай жудаснай зграі
адшукаць Чалавека.
#верш
#госць
#ананімна
Кастрычнік
Дзень, празрысты і круглы,
як кубак са шкла,
яшчэ поўны, яшчэ
не апракінуты.
Сад дрыжыць
усімі сваімі думкамі аб зіме,
ён карэньнем урос у лета, але зямля ўжо рыхтуецца да пераезду ў люстэрка.
Сад даверліва
перабірае паветра, перашэптвае навіны, што прынёс вецер -
а ці праўда, што хутка
халады выйдуць зь берагоў
і затопяць зямлю каруселяў ды супермаркетаў?
Так, праўда.
Выжыве толькі кара, толькі карэньне, толькі карычневае і бурае.
Зялёная галава лета
ляжа шчакой на сьнег.
Скрозь зьбяднелыя галіны бязьлітасна
гляне прыўкрасная сінеча - амбасадор Разлучаных Штатаў Холаду.
Вусны яе варушацца,
яна чытае замову зімы.
Вершаліны
шлюць поўныя тугі лісты караням -
а тыя
ня пішуць у адказ.
Беластвольныя герольды трубяць у бязгучны рог неба: пупышка восені распускаецца.
#госць
#ананімна
Кастрычнік
Дзень, празрысты і круглы,
як кубак са шкла,
яшчэ поўны, яшчэ
не апракінуты.
Сад дрыжыць
усімі сваімі думкамі аб зіме,
ён карэньнем урос у лета, але зямля ўжо рыхтуецца да пераезду ў люстэрка.
Сад даверліва
перабірае паветра, перашэптвае навіны, што прынёс вецер -
а ці праўда, што хутка
халады выйдуць зь берагоў
і затопяць зямлю каруселяў ды супермаркетаў?
Так, праўда.
Выжыве толькі кара, толькі карэньне, толькі карычневае і бурае.
Зялёная галава лета
ляжа шчакой на сьнег.
Скрозь зьбяднелыя галіны бязьлітасна
гляне прыўкрасная сінеча - амбасадор Разлучаных Штатаў Холаду.
Вусны яе варушацца,
яна чытае замову зімы.
Вершаліны
шлюць поўныя тугі лісты караням -
а тыя
ня пішуць у адказ.
Беластвольныя герольды трубяць у бязгучны рог неба: пупышка восені распускаецца.
#ТоЯ #проза
У вакно прасунулася з вуліцы калматая галава.
— Гэта я!
Алесь уздрыгвае ад нечаканасці і выпускае знаходку з рук. Ён і сам не ведае, чаму так спужаўся. Страха няма, толькі нечаканасць. " Нэрвы трэба берагчы"... Чытаць далей - @charounygai
У вакно прасунулася з вуліцы калматая галава.
— Гэта я!
Алесь уздрыгвае ад нечаканасці і выпускае знаходку з рук. Ён і сам не ведае, чаму так спужаўся. Страха няма, толькі нечаканасць. " Нэрвы трэба берагчы"... Чытаць далей - @charounygai
#ТоЯ #пераклад #проза #фанфік
Фэндом: Дух майго інтэрната
Пэйрынг : Алегсей Душноў/Антон Зорачкін
Рэйтынг: PG-13
Цэтлікі: XIX стагоддзе, Балет, Францыя, Кроў /Пашкоджанні, Hurt/Comfort, AU, Выкладчык/Навучэнец, URT
— Усё ў парадку, — Элайджа намагаецца вымавіць гэта як мага больш упэўнена, але гукі бразджаць у трэмала. Рукі Антуана разьвязваюць стужкі другога пуанта, і з гэтым нічога не ўдаецца зрабіць
https://archiveofourown.org/works/42831063
Фэндом: Дух майго інтэрната
Пэйрынг : Алегсей Душноў/Антон Зорачкін
Рэйтынг: PG-13
Цэтлікі: XIX стагоддзе, Балет, Францыя, Кроў /Пашкоджанні, Hurt/Comfort, AU, Выкладчык/Навучэнец, URT
— Усё ў парадку, — Элайджа намагаецца вымавіць гэта як мага больш упэўнена, але гукі бразджаць у трэмала. Рукі Антуана разьвязваюць стужкі другога пуанта, і з гэтым нічога не ўдаецца зрабіць
https://archiveofourown.org/works/42831063
#верш
#Nichto_Absalutna
Дзень лятучых пакетаў
Дзень лятучых пакетаў заіскрыўся на сонцы:
Унутры шолах ветру, плашка "Эўраопт" звонку,
Неабсяжнасьць агменяў ловіць мяккія кроплі -
Бездакорная вера ў дасягальнасьць аблокаў.
Людзі верылі ў неба. Неба творцаў натхняла,
У ведаў сотнях правалаў сотняй колераў зьзяла.
Увысь памкнулі ракеты, на арбіту, на Месяц,
Мы стварылі пакеты і яны, быццам птахі:
Віхрабежныя ўзмахі, толькі б не акалечаць.
Адарвацца ад глебы, поўніцца шумам ветру...
Вось сьвятая патрэба - не скараць поступ сьвету,
А зьлівацца з паветрам, бо жывем сваім небам,
І бясконцасьцю зеўраў на карціне знаёмай.
І калі б я ня зьведаў дзень лятучых пакетаў,
Меней стала б нябёсаў.
Бо ўваччу колер носім.
#Nichto_Absalutna
Дзень лятучых пакетаў
Дзень лятучых пакетаў заіскрыўся на сонцы:
Унутры шолах ветру, плашка "Эўраопт" звонку,
Неабсяжнасьць агменяў ловіць мяккія кроплі -
Бездакорная вера ў дасягальнасьць аблокаў.
Людзі верылі ў неба. Неба творцаў натхняла,
У ведаў сотнях правалаў сотняй колераў зьзяла.
Увысь памкнулі ракеты, на арбіту, на Месяц,
Мы стварылі пакеты і яны, быццам птахі:
Віхрабежныя ўзмахі, толькі б не акалечаць.
Адарвацца ад глебы, поўніцца шумам ветру...
Вось сьвятая патрэба - не скараць поступ сьвету,
А зьлівацца з паветрам, бо жывем сваім небам,
І бясконцасьцю зеўраў на карціне знаёмай.
І калі б я ня зьведаў дзень лятучых пакетаў,
Меней стала б нябёсаў.
Бо ўваччу колер носім.
#ADM
#рэк
Наша задача — пашыраць культуру. І мы вельмі рады, што ў нас з'яўляецца добрая дапамога.
Arte et humanitate — навіны, артыкулы, допісы пра сучасную сусветную культуру па-беларуску. Зусім малады канал, але яго якасць нам вельмі па духу)
”Назва канала Arte et humanitate [áртэ эт гуманітáтэ] перакладаецца з латыні як «мастацтвам і чалавекалюбствам». Мы выбралі яе, бо яна ідэальна апісвае нашы погляды і пасыл, якія мы хочам тут прасоўваць. Саму фразу звычайна звязваюць з медыцынай, якая лекуе цела, мы жа спадзяемся, што пры дапамозе мастацтва і любові да людзей зможам не горш лекаваць чалавечыя душы!”
https://t.me/arteethumanitate
#рэк
Наша задача — пашыраць культуру. І мы вельмі рады, што ў нас з'яўляецца добрая дапамога.
Arte et humanitate — навіны, артыкулы, допісы пра сучасную сусветную культуру па-беларуску. Зусім малады канал, але яго якасць нам вельмі па духу)
”Назва канала Arte et humanitate [áртэ эт гуманітáтэ] перакладаецца з латыні як «мастацтвам і чалавекалюбствам». Мы выбралі яе, бо яна ідэальна апісвае нашы погляды і пасыл, якія мы хочам тут прасоўваць. Саму фразу звычайна звязваюць з медыцынай, якая лекуе цела, мы жа спадзяемся, што пры дапамозе мастацтва і любові да людзей зможам не горш лекаваць чалавечыя душы!”
https://t.me/arteethumanitate
#верш
#Хросная
Вы, несустрэтыя каханкі!
Чаму глядзіце так сурова?
І думкі паміраюць ранкам
І рвуцца завітыя словы.
І выбіраючы свабоду
І дзень, і ноч - я усё адна
Не пакаштуючы турботаў,
не пакаштуеш і віна
Непацалуначныя вусны
Сляпыя бы ільдзіны - вочы
І са сваім вар'яцкім густам
Я ціха ў імгненнях крочу
І зберагаю гаварэнне
Я ў абдымках у прывіда
Бягу прасторай сутарэнняў
Паміж пяшчотай і агідай.
Паміж іголкай і сувоем
Паміж цікавасцю і сумам
Не адкажу на запыт "хто я?"
Уся захутаная ў думы.
Вы, несустрэтыя каханкі!
Чаму глядзіце так сурова?
На небе ўсполахі заранкі
І рвуцца завітыя словы
#Хросная
Вы, несустрэтыя каханкі!
Чаму глядзіце так сурова?
І думкі паміраюць ранкам
І рвуцца завітыя словы.
І выбіраючы свабоду
І дзень, і ноч - я усё адна
Не пакаштуючы турботаў,
не пакаштуеш і віна
Непацалуначныя вусны
Сляпыя бы ільдзіны - вочы
І са сваім вар'яцкім густам
Я ціха ў імгненнях крочу
І зберагаю гаварэнне
Я ў абдымках у прывіда
Бягу прасторай сутарэнняў
Паміж пяшчотай і агідай.
Паміж іголкай і сувоем
Паміж цікавасцю і сумам
Не адкажу на запыт "хто я?"
Уся захутаная ў думы.
Вы, несустрэтыя каханкі!
Чаму глядзіце так сурова?
На небе ўсполахі заранкі
І рвуцца завітыя словы
#Анатоль_Микулин #Анатоль_Мікулін #верш #рускаямова
Любовь сквозь время
Странная планета эта
А людям потеха и веселье
А мне же не до смеха
От любви похмелье
Пространство и время — не помеха
Вы сами этого когда-то хотели
И сквозь века наши души пролетели
Чтоб встретить друг дружку
Снова и навсегда
Матом кричишь ты на подружку
Лишь чуть коснётся меня её рука
И ревность твоя, видит в ней
Крайне опасного врага
День встречи любви твоей
Сильно изменил тебя
И всё сильней и сильней
Бесстрастно я люблю тебя
Я сквозь века прошёл душой
И наконец-то встретился с тобой
И обогнул я беды стороной
Но лицо было изнежено тоской
Как две вселенные в одно
Сольёмся в танце мы душевном
На ниточку нанизанные душевно
Целуем тела мы по утрам ежедневно
И спасаюсь ежедневно,
Ты задумчива, безгласна и без гневна.
Я не могу без чувств к тебе жить
Это как близнецов разделить
Один не может жить без другого
Ведь часть они чего-то большего.
Любовь сквозь время
Странная планета эта
А людям потеха и веселье
А мне же не до смеха
От любви похмелье
Пространство и время — не помеха
Вы сами этого когда-то хотели
И сквозь века наши души пролетели
Чтоб встретить друг дружку
Снова и навсегда
Матом кричишь ты на подружку
Лишь чуть коснётся меня её рука
И ревность твоя, видит в ней
Крайне опасного врага
День встречи любви твоей
Сильно изменил тебя
И всё сильней и сильней
Бесстрастно я люблю тебя
Я сквозь века прошёл душой
И наконец-то встретился с тобой
И обогнул я беды стороной
Но лицо было изнежено тоской
Как две вселенные в одно
Сольёмся в танце мы душевном
На ниточку нанизанные душевно
Целуем тела мы по утрам ежедневно
И спасаюсь ежедневно,
Ты задумчива, безгласна и без гневна.
Я не могу без чувств к тебе жить
Это как близнецов разделить
Один не может жить без другого
Ведь часть они чего-то большего.
#фільм #агучка
#Алесь_Гулевіч
Карты, зёлы, два ружжы па-беларуску і з агучкай (літэральна падручнік беларускай лаянкі).
https://la-cmok.me/film/Karty-zioly-dva-ruzzy
https://t.me/aleshulevic
#Алесь_Гулевіч
Карты, зёлы, два ружжы па-беларуску і з агучкай (літэральна падручнік беларускай лаянкі).
https://la-cmok.me/film/Karty-zioly-dva-ruzzy
https://t.me/aleshulevic
la-cmok.me
Лагодны Цмок
Глядзева па беларуску
#МайВерасЦалаваў #верш #пераклад
Плыві, рыбо, плыві —
вось твае астравы,
вось твая трава,
вось стырнавая твая:
правіць твой маршрут,
шые табе парашут,
пасьвіць глыбока цябе
тут пры сваім стырне.
Калі глынае рака
зоркі зялёныя,
Стырнавая табе
ціха расказвае:
вось тут — мае сны,
тут — рыбакоў чаўны,
тут — ноч, тут — мкне вада,
тут — сьмерць, пэўна, мая.
Жыцьцё – ціша ды крык.
Яго стане на ўсіх.
Яго хопіць усім —
усім каханьням маім.
Таму ляці, рыбо, ляці —
я ведаю, дзе перайсьці,
дзе глыбіня і брод,
раблю ўсё наадварот.
Толькі словы твае,
толькі цудаў таемь,
пост ды споведзь папу
ў партовым малым гарадку.
Кахай, рыбо, кахай,
хай безнадзейна, хай,
хай надзеяў ані —
жыві, рыбо, жыві.
Любоў варта ўсяго —
вартая болю твайго,
вартая доўгіх разлук,
вартая шалу і мук,
сабачага злога выцьця,
спагадаў табе цярпець.
Вартая нават жыцьця.
Ня кажучы ўжо пра сьмерць.
Сяргій Жадан
пераклад з украінскай
тг: https://t.me/mien_harbata
Плыві, рыбо, плыві —
вось твае астравы,
вось твая трава,
вось стырнавая твая:
правіць твой маршрут,
шые табе парашут,
пасьвіць глыбока цябе
тут пры сваім стырне.
Калі глынае рака
зоркі зялёныя,
Стырнавая табе
ціха расказвае:
вось тут — мае сны,
тут — рыбакоў чаўны,
тут — ноч, тут — мкне вада,
тут — сьмерць, пэўна, мая.
Жыцьцё – ціша ды крык.
Яго стане на ўсіх.
Яго хопіць усім —
усім каханьням маім.
Таму ляці, рыбо, ляці —
я ведаю, дзе перайсьці,
дзе глыбіня і брод,
раблю ўсё наадварот.
Толькі словы твае,
толькі цудаў таемь,
пост ды споведзь папу
ў партовым малым гарадку.
Кахай, рыбо, кахай,
хай безнадзейна, хай,
хай надзеяў ані —
жыві, рыбо, жыві.
Любоў варта ўсяго —
вартая болю твайго,
вартая доўгіх разлук,
вартая шалу і мук,
сабачага злога выцьця,
спагадаў табе цярпець.
Вартая нават жыцьця.
Ня кажучы ўжо пра сьмерць.
Сяргій Жадан
пераклад з украінскай
тг: https://t.me/mien_harbata
#верш
#госць
#Anseremur
Зорачнае неба
У горадзе гэтагака не бачна. Глядзь у неба — раптам, зоркі.
Ты проста галаву ў неба, а на цябе глядзяць касмічныя вочы.
Ось Малую Мядзведзіцу відаць, ось бачыш Дýбхе.
Я канешне не вельмі люблю гэтае сузор'яў вынюхванне,
Але мне вельмі прыемна глядзець на гэтыя святлістыя кропкі.
Крок ды крок — ты ідзеш. Прырода, вёска, дрэвы ў начы.
У небе цемра, чарноцце, а раптам — зорачцы. Святло.
І яшчэ некалькі. Тысячы. Мільёны. Глядзіш — і на душы цяпло.
— О-о-о! Глядзі! Там Млечны Шлях відаць!
Ох, якая прыгажосць, якая... Гэта словамі не перадаць.
А мабуць дзесьці там ёсць іншапланетнае жыцце?
Мабуць, хтось таксама глядзіць і ўяўляе іншае быццё?
Хтось разумны. З мэтамі, з жаданнямі. Космас.
Мабыць у нашай планеты ёсць невядомы нам касмічны адрас?
О, я ведаю! Дзесьці тут павінен быць Валапас.
Так прыёмна глядзець. Пакой і ўтульнасць на душы.
Цішыня. Рэлакс. Толькі гукі прыроды ловяць мае вушы.
Няхай гэтая будзе маёй зоркай. Amarum Serenus.
Я буду паўсюль за ёй ісці. Мая мэта.
У горадзе такога няма. Ох, мая Беларусь!
Як жа ты прыгожа! Ты — найлепшы куточак усяго свету.
#госць
#Anseremur
Зорачнае неба
У горадзе гэтагака не бачна. Глядзь у неба — раптам, зоркі.
Ты проста галаву ў неба, а на цябе глядзяць касмічныя вочы.
Ось Малую Мядзведзіцу відаць, ось бачыш Дýбхе.
Я канешне не вельмі люблю гэтае сузор'яў вынюхванне,
Але мне вельмі прыемна глядзець на гэтыя святлістыя кропкі.
Крок ды крок — ты ідзеш. Прырода, вёска, дрэвы ў начы.
У небе цемра, чарноцце, а раптам — зорачцы. Святло.
І яшчэ некалькі. Тысячы. Мільёны. Глядзіш — і на душы цяпло.
— О-о-о! Глядзі! Там Млечны Шлях відаць!
Ох, якая прыгажосць, якая... Гэта словамі не перадаць.
А мабуць дзесьці там ёсць іншапланетнае жыцце?
Мабуць, хтось таксама глядзіць і ўяўляе іншае быццё?
Хтось разумны. З мэтамі, з жаданнямі. Космас.
Мабыць у нашай планеты ёсць невядомы нам касмічны адрас?
О, я ведаю! Дзесьці тут павінен быць Валапас.
Так прыёмна глядзець. Пакой і ўтульнасць на душы.
Цішыня. Рэлакс. Толькі гукі прыроды ловяць мае вушы.
Няхай гэтая будзе маёй зоркай. Amarum Serenus.
Я буду паўсюль за ёй ісці. Мая мэта.
У горадзе такога няма. Ох, мая Беларусь!
Як жа ты прыгожа! Ты — найлепшы куточак усяго свету.
#верш
#госць
#Savavožyk
Затэлефаную Адэльцы
і спытаю:
- Ці ня хочаш зладзіць рэвалюцыю
заўтра перад абедам?
- Вядома,
ідэя цікавая,
але адзіная
афіцыйна дазволеная рэвалюцыя
адбылася ўжо даўно
і ня з намі.
Вядома,
мы надта малыя,
каб дацягнуцца да паліцы
з падручнікамі гісторыі.
Вядома,
ужо гострыць зубы ў чаканні ахвяраў
Калі.
Толькі і можаш адсвяткаваць
афіцыйна дазволеную рэвалюцыю
са шкваркай і чаркай
бензіну.
- Ды што нам, коткадзеўкам?
Паспеем да абеду.
Адзінае пытанне:
Ідзем разам?
- Вядома...
#госць
#Savavožyk
Затэлефаную Адэльцы
і спытаю:
- Ці ня хочаш зладзіць рэвалюцыю
заўтра перад абедам?
- Вядома,
ідэя цікавая,
але адзіная
афіцыйна дазволеная рэвалюцыя
адбылася ўжо даўно
і ня з намі.
Вядома,
мы надта малыя,
каб дацягнуцца да паліцы
з падручнікамі гісторыі.
Вядома,
ужо гострыць зубы ў чаканні ахвяраў
Калі.
Толькі і можаш адсвяткаваць
афіцыйна дазволеную рэвалюцыю
са шкваркай і чаркай
бензіну.
- Ды што нам, коткадзеўкам?
Паспеем да абеду.
Адзінае пытанне:
Ідзем разам?
- Вядома...