#верш
#вікця_жытнік

чаго табе каштуе існаваць?

увесь свет перад табой
я дару яго табе
вазьмі мае радасць і шчасце
замілаванне і пяшчоту
любоў і ласку
трошку тугі
(але не моцнай)
каб адчуць асалоду сустрэчы
яшчэ цяпла
каб не змерзнуць гэтым прахладным вечарам
(хочаш, дадам у яго цукру?)
цікаўнасці
(я схаваю яе ў кніжку, ты знойдзеш)
адказнасці
(хаця адкуль яна ў мяне?)
я знайду
абяцаю

ты толькі будзь тут
мне цябе не стае

#верш
#Nichto_Absalutna

Чаму вершы ўсе пра каханьне-любоў
Такая папса?
Такія пустыя?
Няўжо геніяльнае нельга штось
Напісаць і працяць
Плоймы душаў наскрозь?

Чаму вершы ўсе пра каханьне-любоў
Такая мана?
Такія чужыя?
Няўжо немагчыма Сусьветную вось
Разьбіць - і згараць,
Збудаваныя ўкось,

Як лядовы палац,
Усе гэтыя сраныя:
"Я пабачыў цябе ў нейкім сьненьні,
Твая здань у ім здалася няпэўнай.
Твае вочы былі, нібы мора.
Грудзі поўны, а вусны... чырвоны?

І ядвабам здавалася скура,
Не чапаў я, але так здалося,
Я згараю любоўю акрутнай,
Пайду лепей прылягу ў зямлю я,
Хай маё цела ўкрые калосьсе.
Дарагая-каханая
(Уставіць новае ймя)

Вось чаму вершы ўсе пра каханьне-любоў
Такая нуда
Бярэ аж жуда.
Чаму ў кожным чую жывёліны роў?
Гарачую кроў,
Што цячэ з галавы
Уніз, к нагам.
(У часткі цела якія няможна назваць)

Можа, бо я таксама жывы.
На дарозе ня ўвысь
А кудысь к прабацькам.
А за мной прасыны. Хто, ня ведаю сам.
І ўсе сьнім
(Праз самоту, прастору і час)
адны й тыя ж сны.
Пра каханьня-любові мітычны Грааль.

#верш
#вікця_жытнік
16+

думкі нязвязныя ды
я падзялюся, дазволіш?

з вы перайсці на ты
крок сур'ёзны
вясна пачыналася вершамі
месяц, здаецца, памятае
шчырасці сакавіцкія
блізкасць і зноў аддаленасць
мары імгненні іскрамі
цені ўсмешак мілыя
адлегласць і час міраж толькі
голас твой шэпт пяшчотны
дзявочы мой юр
бессаромнасць
усё тое усё ж сакавіцкае
толькі памяць не фатаграфія
я жаданне тваё адчуваю
дакраніся да цела
прылашчы
падзяліся сваімі думкамі
я хачу чуць тваё дыханне
каб да дрыжыкаў
каб пяшчотна
і нясцерпна доўга
кахаліся
я хачу чуць твой голас
і стогны
я хачу твае вусны па целе
я хачу твае рукі на спіне
і на сцёгнах
і ў валасах
мне здаецца
я ўжо адчуваю
у паветры пах жарсці

столькі часу прайшло
хутчэй бы зноў
сакавік

#верш
#Хросная

Мне сказалі
Перастаць піць таблеткі
"Ну і окей - адказала я, -
Яны ўсё роўна
Не дапамагалі.
Я б хацела
Вярнуць тую працаздольнасць і вачымасць,
Якая была ў мяне
Дзвесце тысяч год таму,
Калі я была
Дрэвам.
І піла
Сок зямлі,
Змешаны
Напалову
З чалавечай крывёю"

#Тоя #малюнак
Больш цікавых жывёл тут
https://t.me/charounygai

#верш
#Nichto_Absalutna

Бярэма чалавека

Бярэма чалавека - нараджацца,
Ствараць імпэрыі,
Распачынаці войны.
Бярэма чалавека - чуцца збаўцам,
Бярэма чалавека - быць забойцам.

Бярэма чалавека - мкнуць к свабодзе
Бруіць ў артэрыях,
Рэальнасьць размывае.
Бярэма чалавека - стацца здрайцам,
Бярэма чалавека - цішыць сорам.

Бярэма чалавека - разгарацца,
Расьці памерамі,
Пусьцець гігантам-зоркай.
Бярэма чалавека - зырка гаснуць.
Былое чалавекам будзе попел.

#Тоя #малюнак
Вось як выглядалі мае малюнкі за мінулы год
Спадзяюся, прагрэс ёсць 😅

#дзяўчына_якая_марыць
#твор
#люмін_жадае_адпачыць
Вітаю ўсіх, як жа мяне доўга не было тут) Нарэшце я пераклала яшчэ адзін артыкул нашага фанфіка, бо пішу яго з сааўтарам. Дадам, прапаную прачытаць гульцам Геншына й аматарам гэйм-літу. Дарэчы, я вырашала канчаткова перайсьці туды замест ватпаду, таму рэкамендую падпісацца й чакаць кантэнту.

#верш
#госць
#Zhubleny_Lichtaryk

Мой боль надыходзіць звонку.
Трапляе ў аорты сэрца.
Напружвае кожны нерв, і
Мой голас сыходзіць ў крык.
І часам баліць так моцна,
Што мне насамрэч здаецца:
Няма больш крыві і венаў.
Цячэ толькі боль ўнутры.

І я прымушаю цела
Спыніць тэрмінова рухі.
Каб сэрца каменным стала,
І боль зачыніўся ў ім.
Тады я змагу зноў дыхаць,
І больш не адчуюць рукі,
Як скуру дзярэ аб сьцены.
А я не адчую дым.

Я звыкну да гэтых жахаў.
Забуду аб вечнай крыўдзе.
Я буду рабіць што трэба
І страху не адчуваць.
Але мне адно ўсё ж страшна:
А што, калі боль адыдзе,
І ўсё ва ўсіх стане добра,
Я больш не змагу кахаць?

#Тоя #малюнак
Стары аўтапартрэт 🌸

#верш
#вікця_жытнік

няўжо зямля стрывае гэты боль?
няўжо вам не пякуць
яе слёзы?
няўжо вы не чуеце ў паветры
пах яе незагойных
скрываўленых ран?
няўжо яе стогны не разрываюць
ваша сэрца?
няўжо вам не рупіць аддаць ёй
сваё жыццё
абы не ёй ведаць гэтых пакут
абы ёй было лягчэй?
няўжо няўжо няўжо
няўжо вы вартыя яе?
няўжо вы не збераглі
яе падарунак -
чалавечае
жывое
сэрца?

#Тоя #малюнак
Брат з сястрой на кірмашы 😍

#верш
#госць
#таямніца

~
у дзень, калі я сустрэла цябе
неба было сіняе
літары думак маіх у барацьбе
на руках тваіх лініі

слухаць цябе – нібы жыць у сне
напаўкаменная, напаўдраўляная
танчаць на шэрай тваёй сцяне
думак маіх пад’ёмныя краны

ты ў вяснова павольнай адвечнай журбе
ў жаўцюткіх суквеццях палыневых

чаму небасхіл дазваляе сабе
быць
асляпляльна
сінім?

#Тоя #малюнак
Гэта я, чытаю расклад заняткаў на новы семестр 🤯😤

#верш
#Хросная

Мае рукі
зліваюцца з ложкам
Мае ногі
зліваюцца з ложкам
Мая шыя
зліваецца з ложкам
Мая галава
зліваецца з ложкам
Маё цела
зліваецца з ложкам
Мае думкі
зліваюцца з ложкам
Мая слабасць
зліваецца з ложкам
Мая вера
зліваецца з ложкам
Мая воля
зліваецца з ложкам
Адно цэлае
Непарушнае
Мае рукі
Не могуць ісці
Мае ногі
Не могуць ісці
Мая шыя
Не можна ісці
Мая галава
Не можа ісці
Маё цела
Не можа ісці
Не можа
Не

#верш
#вікця_жытнік

ты будзеш анёлам ў маёй душы
жывым
назаўжды прыгожым

да сэрца прытуліш
і боль увесь знікне
бы яго не было

усміхнешся
а я буду памятаць тваю ўсмешку
і цеплыню вачэй
нягледзячы на іх колер
лёду

і на тваіх вачах з'явяцца слёзы
бо ты шчаслівы
са мной

абдымаю
ты з сілай мяне штурхаеш