#верш #Сьвятлана_Зьнічка
«Жылка»
Д.
*
Сваю зюкню я кіну наапашкі,
укрыўшы белых плечаў хараство,
наўмысна й для мяне
адкрытых на Раство.
Хоць плямкі ейныя,
як быццам бы манашкі,
трымцяць пад сарамлівым прусаком,
іх, бы трафей сямейны, я
цішком
сьцяне прыдам ды буду цалаваць.
Адну, другую, трэцюю...
Пляваць,
калі пазьней яны ў полымі згараць!..
А покі я ў радоўцы шчаснай жыткі
малёгаць не саромелася наўды,
плыла вышэй ад малімоньня
жылка
па Моры Годнасьці, па Моры Праўды...
Я прыхілілася к яе дрыгкому ўлоньню,
укленчыла, як дазваляла сілка,
каб падабраць далоню...
У ёй маўкліва пульсавала жылка.
* * *
«Пад жылкай»
*
...Ліхтар праз пыл каханую фігуру
пялегаваў дапытлівым сьвятлом,
калі ступнёй я цалавала дол,
намацваючы жылку языком,
ды раптам галаву працяў укол:
а што пад ёй?
Там халадок нахабна лез пад скуру,
здаволены няшчаднай глыбінёй
ды – ён драпежнік – і сабой,
а я...
сачыць за тым была ня здольная.
Нашто зьнясільваць беднае дзяўчо
у лапах чужака, калі я ўжо
на плямках граю мяккі паланэз?
Адна, другая, трэцяя гучаць...
Кратацца іх ня мог
нат сам Вялес,
а я
танюткі лён сьцялю кульком ля ног.
Занідзьбела ад ціхае любосьці,
аліж, каханая,
зусім ня бачна штосьці
па выгінах тваіх агністых плямак,
каб ты хацела ператрушчыць косьці
да злосьці
ад мілосьці.
А я хачу, і енк ружовых ямак
мяне таўхае жылку разадраць.
Ў зубах – кулай,
крыві – акрай
і хутка будзе гаць...
А раць, а кэй яе
цьвяточкі пакласьцё вы на труне!..
Ну што, мая красуня, неўстаюшкі?
Ня прыйдуць болі ў хату твае дружкі,
ня ўбачаць етых захмялелых воч,
ані растушкі,
ані пацягушкі
не перарвуць надосталь тваю ноч.
Задрочыла я ём ружовых ямак
ды спапяліла засьць агністых плямак...
Прысьпеў твой кон,
збрадлівы палкі ўлон.
Мне на калені языком бы лістам
знурыўся лён, што не чакаў на скон,
ды, шчыра, я плявала на ўсё чыста
акрыма тога, што білося ў ёй.
Там холад збайсаў заўсяе настырні,
упіўшыся крывёй,
ой-ёй,
здаволіўся няшчаднай глыбінёй –
часіна мне спатоліцца і ёй.
Мне стрэлася цяпло ў ейным целе,
назьдзіў яго дасюль ня зьелі
пакуты забіцьця.
І разяваты час астаўся ззаду,
і пошасьці адзінага чуцьця
зь ім аніякага ня мелі ладу,
калі мая мілосьніцкая сілка
дазволіла апошні раз укленчыць...
А мілка,
а ты зноўку енчыць?..
У ёй маўкліва пульсавала жылка...
Творчы канал аўтаркі 🫁
«Жылка»
Д.
*
Сваю зюкню я кіну наапашкі,
укрыўшы белых плечаў хараство,
наўмысна й для мяне
адкрытых на Раство.
Хоць плямкі ейныя,
як быццам бы манашкі,
трымцяць пад сарамлівым прусаком,
іх, бы трафей сямейны, я
цішком
сьцяне прыдам ды буду цалаваць.
Адну, другую, трэцюю...
Пляваць,
калі пазьней яны ў полымі згараць!..
А покі я ў радоўцы шчаснай жыткі
малёгаць не саромелася наўды,
плыла вышэй ад малімоньня
жылка
па Моры Годнасьці, па Моры Праўды...
Я прыхілілася к яе дрыгкому ўлоньню,
укленчыла, як дазваляла сілка,
каб падабраць далоню...
У ёй маўкліва пульсавала жылка.
* * *
«Пад жылкай»
*
...Ліхтар праз пыл каханую фігуру
пялегаваў дапытлівым сьвятлом,
калі ступнёй я цалавала дол,
намацваючы жылку языком,
ды раптам галаву працяў укол:
а што пад ёй?
Там халадок нахабна лез пад скуру,
здаволены няшчаднай глыбінёй
ды – ён драпежнік – і сабой,
а я...
сачыць за тым была ня здольная.
Нашто зьнясільваць беднае дзяўчо
у лапах чужака, калі я ўжо
на плямках граю мяккі паланэз?
Адна, другая, трэцяя гучаць...
Кратацца іх ня мог
нат сам Вялес,
а я
танюткі лён сьцялю кульком ля ног.
Занідзьбела ад ціхае любосьці,
аліж, каханая,
зусім ня бачна штосьці
па выгінах тваіх агністых плямак,
каб ты хацела ператрушчыць косьці
да злосьці
ад мілосьці.
А я хачу, і енк ружовых ямак
мяне таўхае жылку разадраць.
Ў зубах – кулай,
крыві – акрай
і хутка будзе гаць...
А раць, а кэй яе
цьвяточкі пакласьцё вы на труне!..
Ну што, мая красуня, неўстаюшкі?
Ня прыйдуць болі ў хату твае дружкі,
ня ўбачаць етых захмялелых воч,
ані растушкі,
ані пацягушкі
не перарвуць надосталь тваю ноч.
Задрочыла я ём ружовых ямак
ды спапяліла засьць агністых плямак...
Прысьпеў твой кон,
збрадлівы палкі ўлон.
Мне на калені языком бы лістам
знурыўся лён, што не чакаў на скон,
ды, шчыра, я плявала на ўсё чыста
акрыма тога, што білося ў ёй.
Там холад збайсаў заўсяе настырні,
упіўшыся крывёй,
ой-ёй,
здаволіўся няшчаднай глыбінёй –
часіна мне спатоліцца і ёй.
Мне стрэлася цяпло ў ейным целе,
назьдзіў яго дасюль ня зьелі
пакуты забіцьця.
І разяваты час астаўся ззаду,
і пошасьці адзінага чуцьця
зь ім аніякага ня мелі ладу,
калі мая мілосьніцкая сілка
дазволіла апошні раз укленчыць...
А мілка,
а ты зноўку енчыць?..
У ёй маўкліва пульсавала жылка...
Творчы канал аўтаркі 🫁
#верш
#Хросная
У палацы светлым, залатым
Памірала гожая багіня
Дні яе сыходзілі, як дым
У палацы светлым, залатым
Тонкія абрысы ціхіх ліній
І сляза бурштынамі застыне
Быццам бы лілея на карціне
У палацы светлым, залатым
Памірала гожая багіня.
У палацы светлым, залатым
Там царква з'ядала яе сілу
Дні яе сыходзілі як дым
У палацы светлым, залатым
Самы час для вогнішча і вілаў
Косы ёй абрэзалі і крылы
Дабрынёю выцягнулі жылы
У палацы светлым, залатым
Быццам бы лілея на карціне
У палацы светлым, залатым
Памірала гожая багіня
#Хросная
У палацы светлым, залатым
Памірала гожая багіня
Дні яе сыходзілі, як дым
У палацы светлым, залатым
Тонкія абрысы ціхіх ліній
І сляза бурштынамі застыне
Быццам бы лілея на карціне
У палацы светлым, залатым
Памірала гожая багіня.
У палацы светлым, залатым
Там царква з'ядала яе сілу
Дні яе сыходзілі як дым
У палацы светлым, залатым
Самы час для вогнішча і вілаў
Косы ёй абрэзалі і крылы
Дабрынёю выцягнулі жылы
У палацы светлым, залатым
Быццам бы лілея на карціне
У палацы светлым, залатым
Памірала гожая багіня
#верш
#Максім_Крывіч
Вы
— тыя, хто любяць мяне,
Вы
— тыя, хто мной пагарджаюць,
Я тут,
перад вамі,
распяты,
з душою, расчыненай свету.
У ёй — мая роль чалавека:
настаўніка,
воя,
паэта.
Сячыце, кляніце яе,
цалуйце ў халодныя вусны:
за светам яна не заплача,
усмешка яе не кране.
Пацешцесь у светлым падмане
вы
— тыя, хто мной пагарджалі,
і вы,
хто любілі мяне.
• • •
#Максім_Крывіч
Вы
— тыя, хто любяць мяне,
Вы
— тыя, хто мной пагарджаюць,
Я тут,
перад вамі,
распяты,
з душою, расчыненай свету.
У ёй — мая роль чалавека:
настаўніка,
воя,
паэта.
Сячыце, кляніце яе,
цалуйце ў халодныя вусны:
за светам яна не заплача,
усмешка яе не кране.
Пацешцесь у светлым падмане
вы
— тыя, хто мной пагарджалі,
і вы,
хто любілі мяне.
• • •
#верш
#Maksim_Kryvich
Белы свет,
белы дзень,
белы падаконнік.
Расцвітае ў полі бэз
і стракоча конік.
Сонца з гор смяецца нам,
свет здаецца раем,
толькі дым струменіць там,
дзесь за небакраем...
• • •
#Maksim_Kryvich
Белы свет,
белы дзень,
белы падаконнік.
Расцвітае ў полі бэз
і стракоча конік.
Сонца з гор смяецца нам,
свет здаецца раем,
толькі дым струменіць там,
дзесь за небакраем...
• • •
#лаўрэнцій_урса #малюнак
Уначы я чую тупат ножак -
то павукавужавожык.
─────────≪✷≫────────
Канал аўтара
Уначы я чую тупат ножак -
то павукавужавожык.
─────────≪✷≫────────
Канал аўтара
#верш
#Nichto_Absalutna
Незвычайнае неба на Наваградчыне,
Там лунаюць духі страчанай спадчыны,
Над руінамі замкаў - аблокаў валы
Зь несканчоных пагоркаў цікуюць дубы.
Край зямлі пачынаецца за дваццаць крокаў,
То за пяць кілямэтраў, то няўглядна далёка.
На бусьліныя гнёзды
Анягож, часьцяком
Тут бракуе слупоў.
І шляхетна трымаюцца нават хрушчоўкі.
Па-над шпіляў касьцёлаў -
Плынных формаў мастацтва,
Над чырвонай дахоўкаю
Ўсьцяж разьясьняецца
Незвычайнае неба на Наваградчыне.
#Nichto_Absalutna
Незвычайнае неба на Наваградчыне,
Там лунаюць духі страчанай спадчыны,
Над руінамі замкаў - аблокаў валы
Зь несканчоных пагоркаў цікуюць дубы.
Край зямлі пачынаецца за дваццаць крокаў,
То за пяць кілямэтраў, то няўглядна далёка.
На бусьліныя гнёзды
Анягож, часьцяком
Тут бракуе слупоў.
І шляхетна трымаюцца нават хрушчоўкі.
Па-над шпіляў касьцёлаў -
Плынных формаў мастацтва,
Над чырвонай дахоўкаю
Ўсьцяж разьясьняецца
Незвычайнае неба на Наваградчыне.
#верш
#Хросная
Калі шмат думаць
- можна дадумацца
Дваіцца
Траіцца
Чацвярыцца
Жрыца ці Жніца?
Пераварыцца
Перасварыцца з сабою
Тое, што ў галаве
Падзялі на дзве
сябе
Ножанькі-ножкі
Абыйшлі дарожкі
Прыдумалі словы
Ды ілжывай мовы
Калі шмат думаць
Можна дадумацца
Дадыміцца
Вадзіца-сястрыца
Дай мне напіцца
Каб бачыць уночы
Каб бачыць уранку
з'ядаці маланку
ў галаве
Тое, што ў галаве
Падзялі на дзве
сябе
#Хросная
Калі шмат думаць
- можна дадумацца
Дваіцца
Траіцца
Чацвярыцца
Жрыца ці Жніца?
Пераварыцца
Перасварыцца з сабою
Тое, што ў галаве
Падзялі на дзве
сябе
Ножанькі-ножкі
Абыйшлі дарожкі
Прыдумалі словы
Ды ілжывай мовы
Калі шмат думаць
Можна дадумацца
Дадыміцца
Вадзіца-сястрыца
Дай мне напіцца
Каб бачыць уночы
Каб бачыць уранку
з'ядаці маланку
ў галаве
Тое, што ў галаве
Падзялі на дзве
сябе
#Savavožyk
Ці першы, хто зь неба падаў,
заступнік нашых сустрэч?...
Яна выглядае як д'ябал,
але хто яна насамрэч?
У словах яе спакуса,
і голас яе як палын
ды штосьці ў кутку гэтых вуснаў
гаіць, бы крынічная плынь.
І я не магу паверыць
таму, што яе карані
пачатак бяруць не на небе,
а з чорнай, як вугаль, зямлі.
─────────≪✷≫────────
Канал аўтаркі
Ці першы, хто зь неба падаў,
заступнік нашых сустрэч?...
Яна выглядае як д'ябал,
але хто яна насамрэч?
У словах яе спакуса,
і голас яе як палын
ды штосьці ў кутку гэтых вуснаў
гаіць, бы крынічная плынь.
І я не магу паверыць
таму, што яе карані
пачатак бяруць не на небе,
а з чорнай, як вугаль, зямлі.
─────────≪✷≫────────
Канал аўтаркі
#Фобка #малюнак
Нічога не было прыемней, чым, пасля гучных песень, кадрылей, размоў, адчуваць на скуры лёгкае паветра і глядзець у чорныя вочы, якія хацелі зліцца з ноччу.
─────────≪✷≫────────
Канал аўтара
Нічога не было прыемней, чым, пасля гучных песень, кадрылей, размоў, адчуваць на скуры лёгкае паветра і глядзець у чорныя вочы, якія хацелі зліцца з ноччу.
─────────≪✷≫────────
Канал аўтара
#музыка #Пава_Рамонак
⭐ Sustreń mianie nočču ⭐
⭐ Pieršy single z majho PR9 ⭐
⭐ 28 ČERWIENIA ⭐
Heta pieršy trek majho trochhadzinnaha alboma, jaki apiswaje maleńkuju ramantyčnuju historyju 💙
⭐ Sustreń mianie nočču ⭐
⭐ Pieršy single z majho PR9 ⭐
⭐ 28 ČERWIENIA ⭐
Heta pieršy trek majho trochhadzinnaha alboma, jaki apiswaje maleńkuju ramantyčnuju historyju 💙
#верш
#Nichto_Absalutna
Суворы беларускі даўншыфтынг
Калі я наемся шырэнных праспэктаў,
Калі надакучаць мэтро ды мэдцэнтры...
Я, знаеш, ў Карэлічы пераеду.
Як да мяне Карэлічы
Хутчэй
Не пераедуць.
#Nichto_Absalutna
Суворы беларускі даўншыфтынг
Калі я наемся шырэнных праспэктаў,
Калі надакучаць мэтро ды мэдцэнтры...
Я, знаеш, ў Карэлічы пераеду.
Як да мяне Карэлічы
Хутчэй
Не пераедуць.
Спадарства! Мы (група аўтараў беларускага кантэнту ў ТГ) рады прадаставіць вам распрацаваную намі папку «Кантэнт 1.0».
Мы сабралі для вас шмат цікавых каналаў, на самыя розныя тэмы ад класічных мемаў да сэкс-асветы. Мы спадзяёмся, што гэта прапанова вас зацікавіць. (Не хвалюйцеся "экстрыму" сярод прапанаванага няма!!!)
https://t.me/addlist/mYJofajf5HFmM2Vi
https://t.me/addlist/mYJofajf5HFmM2Vi
https://t.me/addlist/mYJofajf5HFmM2Vi
Калі нехта жадае далучыцца да падборкі (незалежна ад колькасьці падпісантаў) зьвяртайцеся сюды ў "Прышпільныя коміксы": @pryshpilny_bot
Мы сабралі для вас шмат цікавых каналаў, на самыя розныя тэмы ад класічных мемаў да сэкс-асветы. Мы спадзяёмся, што гэта прапанова вас зацікавіць. (Не хвалюйцеся "экстрыму" сярод прапанаванага няма!!!)
https://t.me/addlist/mYJofajf5HFmM2Vi
https://t.me/addlist/mYJofajf5HFmM2Vi
https://t.me/addlist/mYJofajf5HFmM2Vi
Калі нехта жадае далучыцца да падборкі (незалежна ад колькасьці падпісантаў) зьвяртайцеся сюды ў "Прышпільныя коміксы": @pryshpilny_bot
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
#верш
#куткі
Чаму ня сьпіце?
Пакуль цела глыжаком качаецца,
Знутры нешта выдрацца жадае.
А давайце выклікаем сьвятара?
Я апантаныя, патрэбна вызваляць!
Прыйдзе й выгукне нешта па-лацінску,
Дык вось чаму вучаць на медыцынскім!
А цяпер чарга мілагучнай медытацыі,
Якая заплюшчыць трывожную чакру!
А можа прэч ляноту й выпіць лекі?
Яны ніколі не падводзілі,
Чым саманазваныя знаўцы.
─────────≪✷≫────────
Больш іншай творчасьці
#куткі
Чаму ня сьпіце?
Пакуль цела глыжаком качаецца,
Знутры нешта выдрацца жадае.
А давайце выклікаем сьвятара?
Я апантаныя, патрэбна вызваляць!
Прыйдзе й выгукне нешта па-лацінску,
Дык вось чаму вучаць на медыцынскім!
А цяпер чарга мілагучнай медытацыі,
Якая заплюшчыць трывожную чакру!
А можа прэч ляноту й выпіць лекі?
Яны ніколі не падводзілі,
Чым саманазваныя знаўцы.
─────────≪✷≫────────
Больш іншай творчасьці
#А_Б #верш
На выспах,
Астравах,
Абтоках,
Схаванае,
Вядомае,
Цёмнае,
Шуканае,
Блізкае,
Новае,
Тваё,
Маё,
Наша.
─────────≪✷≫────────
Канал аўтара
На выспах,
Астравах,
Абтоках,
Схаванае,
Вядомае,
Цёмнае,
Шуканае,
Блізкае,
Новае,
Тваё,
Маё,
Наша.
─────────≪✷≫────────
Канал аўтара
#пан_які_прапаў #верш
Жыхар
Шызыя скрыні, пляскатыя стрэхі,
Што вы, труна наша ці ўратаваньне?
Вецер у студнях, трубаў гуканьне,
Крыкаў зьнямелых скажонае рэха.
Шызыя сьцены тунэляў падземных,
Цьвільлю парослыя, гнільлю пажэртыя;
Тамака, дзе паражніны разьвертыя,
Бачыў ліхтарыкі вочаў няземных.
З моманту тога зьмяніўся мой побыт,
Вочы паўсюдна за мною сачылі:
Зь вентыляцыйнае шахты глядзелі,
Ўночы у вокнах ліхтарыкі дбалі,
Зьліў рукамыйніка лупіў вачыма,
Вокны суседняга дома спачатку
Згасьлі усе, потым зноў засьвяцілі
Вочамі-лямпамі у маю спальню.
Неяк убачыў ва ўласнай я ваннай
Тое, што й заразь вяртаецца жахам:
Дужая лапа вісела пад дахам,
На сучляненьнях лапы пачварнай
Гронкамі вочы расьлі без павекаў
Сьцёбнуў па іх кулаком без кумекаў
Лапа затрэслася й зьнікла у цемры
Трубаў, напэўна, ідучых у пекла.
Ў вёсцы спыніўся
У месьце ня жыцьму
Бо, калі ў ночы,
З машынаў ды з вокнаў
Паверху трыццатага,
З люкаў ды з будак,
Зрэнкі віжуюць -
Страчваеш розум.
Жыхар
Шызыя скрыні, пляскатыя стрэхі,
Што вы, труна наша ці ўратаваньне?
Вецер у студнях, трубаў гуканьне,
Крыкаў зьнямелых скажонае рэха.
Шызыя сьцены тунэляў падземных,
Цьвільлю парослыя, гнільлю пажэртыя;
Тамака, дзе паражніны разьвертыя,
Бачыў ліхтарыкі вочаў няземных.
З моманту тога зьмяніўся мой побыт,
Вочы паўсюдна за мною сачылі:
Зь вентыляцыйнае шахты глядзелі,
Ўночы у вокнах ліхтарыкі дбалі,
Зьліў рукамыйніка лупіў вачыма,
Вокны суседняга дома спачатку
Згасьлі усе, потым зноў засьвяцілі
Вочамі-лямпамі у маю спальню.
Неяк убачыў ва ўласнай я ваннай
Тое, што й заразь вяртаецца жахам:
Дужая лапа вісела пад дахам,
На сучляненьнях лапы пачварнай
Гронкамі вочы расьлі без павекаў
Сьцёбнуў па іх кулаком без кумекаў
Лапа затрэслася й зьнікла у цемры
Трубаў, напэўна, ідучых у пекла.
Ў вёсцы спыніўся
У месьце ня жыцьму
Бо, калі ў ночы,
З машынаў ды з вокнаў
Паверху трыццатага,
З люкаў ды з будак,
Зрэнкі віжуюць -
Страчваеш розум.
#лін_b
#верш
танец у чб
мой танец
ня мае сэнсу;
мой танец –
усплёск пачуццяў
на хвалях жыцця;
мой танец –
жаданне забыцца
ў музыцы рытмах;
мой танец –
крананне струн
вечнасці;
танец –
шчасце ў небяспечнасці;
мой танец – інтымнасць
паміж мною
і маімі дэманамі –
чорнымі і белымі –
шахматная дошка
душы,
якая душыць па начах,
але падчас
танцу,
яна –
ідэальная форма
чорна-белай
чалавечнасці.
─────────≪✷≫────────
тг-канал аўтара
#верш
танец у чб
мой танец
ня мае сэнсу;
мой танец –
усплёск пачуццяў
на хвалях жыцця;
мой танец –
жаданне забыцца
ў музыцы рытмах;
мой танец –
крананне струн
вечнасці;
танец –
шчасце ў небяспечнасці;
мой танец – інтымнасць
паміж мною
і маімі дэманамі –
чорнымі і белымі –
шахматная дошка
душы,
якая душыць па начах,
але падчас
танцу,
яна –
ідэальная форма
чорна-белай
чалавечнасці.
─────────≪✷≫────────
тг-канал аўтара
#куткі
#пераклад
ПРЫШПІЛЬНЫ АЎТОРАК: ПЕРАКЛАДАЕМ
18.00 - 19.50 - Перакладаем урыўкі кнігі для артыкула
Ютуб + Твіч
─────────≪✷≫────────
Больш іншай творчасьці
#пераклад
ПРЫШПІЛЬНЫ АЎТОРАК: ПЕРАКЛАДАЕМ
18.00 - 19.50 - Перакладаем урыўкі кнігі для артыкула
Ютуб + Твіч
─────────≪✷≫────────
Больш іншай творчасьці