#Настасся_Хадзько
#верш
#дзеньроднаймовы

Лёзна

Адвязі мяне ў Лёзна
Праз Выдрэю і Шахі;
Там ад Віцебска нядоўга:
Паўгадзіны той язды.

Адвязі мяне ў Лёзна
У восем ранішніх гадзін.
Хай цягнік той едзе роўна
Рыхт-у-рыхт сваіх хвілін.

Адвязі мяне ў Лёзна,
Павярні з шашы ў бок,
І каля "Світанка" можа
Зноў пабачу аганёк.

Адвязі мяне ў Лёзна.
Там агеньчык той такі:
Ён пакажа што заўгодна
І раскажа, хто які.

Адвязі мяне ў Лёзна,
Дзе ўбачу я таго,
Ён абдыме мяне моцна.
Я кахаю вось яго.

Адвязі мяне ў Лёзна.
Зазірнула б у вочы я:
Там убачыць-такі можна,
Як блішчыць адна смала.

Адвязі мяне ў Лёзна —
Буду дзякаваць заўжды.
Хай заўсёды свеціць сонца
Праз Выдрэю і Шахі.

#верш #дзеньроднаймовы
#EriKurayami


Бясконцасьць

Бясконцасьць - быццам далёкае слова,
Узвышанае занадта.
Нерэальная, нязбытная частка мовы,
Рэчаіснасьць упарта.

Бясконсцасьць - такое маруднае слова,
Калі на бетоне ўкленчыў,
У чаканьні ці зморыць катаў стома,
Галавой бясконца ў плечы.

Бясконцасьць - невыноснае самае слова,
Калі гэта працяг ад ніколі.
Бо тым ніколі ня ўбачыць дома
Каго забілі яны ў няволі.

Бясконцасьць - годнае вельмі слова!
Чырвоным па белым напішам
Каб ужо не забылася больш нічога
І ня страцілі волі нашай.

───────≪✷≫───────
Ціўтар — @EriKurayami
інста — eriwitcheri

#малюнак #дзеньроднаймовы
#EriKurayami

БЯСКОНЦАСЬЦЬ

──────≪✷≫──────
Ціўтар — @EriKurayami
інста — eriwitcheri

#верш #дзеньроднаймовы
#TL

Маналог.


Прывыклі мы губляць надзею,

Сябе губляць нам звыклым стала.

Чакаем мы чароўную падзею,

Пачуццяў шэраговых нам замала.

***

Сыходзяць людзі, заціхаюць словы,

І рэхам ценяў пакідаюць след.

Пачуцці гінуць, як знікаюць мовы,

Ці ёсць шляхі пазбегчы  бед?

***

Аддаца лёса хвалям хуткім,

Вясло ад чоўна кінуць у чарот?

Не! Наставіць ветразь галсам гнуткім,

Грабсці рукамі, дошкай… у вадаварот.

***

Ісці насустрач ветру, кроплям порсткім,

Паветрам наталяцца на ўсю моц.

Ў пачуццяў бездань паглыбляцца,

Кахаць і прагнуць, любіць, жадаць, чакаць.

#верш #дзеньроднаймовы
#Savavožyk


О так! Я - рок-музыкант!..
Учора сын быў марнатраўны,
а сёння абраў новы лад
на старой бацькавай гітары.

Можа, ня возьму я барэ,
ды прыпаўзу у любым стане,
каб пры разбуранай турме
сьпяваці песьні пра каханьне.

─────────≪✷≫────────
Творчы канал аўтара

#верш #дзеньроднаймовы
#Паша_Падыход


К+М+В 2015

У Віцебску выпаў сьнег.
У пад'ездзе смярдзела трупам.
Кудакушы – гэта калі чалавек
Памірае самотным дарэмна і глупа.
Ужо нават забыўся калі
Стаўся дзедам, выходзячым з дому,
Толькі каб стаць бліжэй да зямлі,
Сесьці на лаўцы й павярнуцца ізноў.
Невядомай хваробай блукаючы
Сярод месцаў даўно абрыдлых,
Намагаюся штодня адшукаць
Нешта даўно ўжо зьніклае.
Багоўкі жоўтыя ў маім пакоі,
Труна чакае ў пад'ездзе,
А мы ня людзі даўно, нам з табой
Удваіх у ёй ня хопіць месца.
Я шкадую, што я чалавек.
У пад'ездзе смярдзіць кудакушы.
Даруй мне, халодны Віцебскі Сьнег,
Даруй і ўратуй нашы душы.

#верш #дзеньроднаймовы
#Паша_Падыход


Жывёльная прырода аўтобусных калёс
Няспынна шукае мяне.
Слізкім асфальтам не ўзнагародзіў лёс
І імклівым натхненьнем.
У гэтым тыдні толькі вядомы сум і сьмяротная хвароба.
У набітым аўтобусе мной званятуе натоўп і будзе выць тлум.
У сляпыя вокны б'е шэры дым завода.

Змарнаваным вераснем і балючым сьветам
Праз натоўп аўтобуса прашпацыраваў.
Я шукаю ветлую ў душы нясьветлай,
У далёкім краі так і заблукаў.

#верш #дзеньроднаймовы
#Паша_Падыход


Я ішоў дадому з працы і раптам памёр.
А потым я стаў нібы галінка.
Хвілінку паляжаў, тым часам краем нажа
Мяне завастрылі, забілі сабаку бяздомнага.
Я зноў ляжаў беспрытомна. Далей было тры прыгоды:
Выкінулі ў сьметнік, дзе змешаныя адходы.
Закрылі крышку, каб не ваняў тут.
Дворнік гадзіну са мной гуляў,
а потым я зьнік назаўсёды.

#пераклад #дзеньроднаймовы
#ананімна


В. В. Маяковский "А вы могли бы?"

Адразу змазаў план руціны -
ўсё шклянкай фарбы перайначыў;
я на талерцы квашаніны
касыя скулы мора ўбачыў.
Пачуў я вуснаў новых воклік
на лусцы металічных рыб.
А вы
на трубах вадасцёку
накцюрна мне зайграць
маглі б?

#музыка
#пава_рамонак


paśla pieknaha nieba suzirajem wiačerni dzoždžyk 🌧️
nowy single u wolnaści ☁️
_._._._._
Spotify:
https://open.spotify.com/track/5HloH1y1Lx5WiFwVvvlYGq?si=1r_sdiYbQv2WdC0rJBF5Mw
YouTube:
https://youtu.be/NPGq74CMtgI?si=Kv3RdLd-1eRkElHE

#верш #дзеньроднаймовы
#Расьціслаў


Беларуская паўночная самота

Пад сьпевы сумныя далёкіх
Гадоў я ўвечары сіжу
І на агенчык цьмяны сьвечкі
Маркотным поглядам гляджу.

Па-за вакном ляціць завея,
Сьпявае вецер, нібы ў сьне,
Сьняжынкі быццам, думкі веюць
І так ад іх нудліва мне.

"Цямнее край зубчаты бора" —
Са змроку чую голас я
І бачу, як растуць узоры
На шыбы чыстага вакна.

Ужо б’е поўнач. Ціхне вецер
Ужо ў вачах маіх смуга,
А я гляджу ўсё задуменна
Як тчэ марозная рука.

Прывітаньне з Карэліі!


─────────≪✷≫────────
Канал аўтара

#верш #дзеньроднаймовы
#ананімна
 

З маіх грудзёў ірвецца кашаль —
Пладзіцца ў лёгкіх, пэўна, бросня.
Пад’еў, вядома, бронхі шашаль —
Абхаркаў я сурвэтак мноства.

У макроцці скісла пару вершаў:
Балесна, нібы колік зграя,
Глядзець, як у макроцці свежым
Дзіцё бязмоўнае здыхае...

Патрэба зараз — толькі немасць,
Цямрэча-сон ў глядацкай залі.
Запомні моўную адлегласць:

"Powiedział" хтось і "говорил",
                                       а мы "казалі".

#верш #дзеньроднаймовы
#ананімна

Беларусь пражыве на падсценках,
Прыцягнецца на ашфальт валачобна;
Запяе ( з дрыгатой у пашчэнках ),
Патыхне відуком патаўчоным.

Беларусь паляціць фантомам —
Не відаці былой Беларусі.
На вуглу мільгане фатонам,
Пазабыўшы з сузор’яу блузку...

Беларусь прыляціць адваротна
Па білету:  з "Адтудава" к "Нам".
Зыржавелым адчыніць вароты —
Прыгадае мячэўнік з канаў.

А ў канаве квітнеюць ваніты
І жыццё матлашыцца з канаваў.
Беларусі далоні абвіты,
Лебядой, што пакуль не сканала...

#Настасся_Хадзько
#верш

Юнацтва

Калісьці я куплю квіток,
Ён будзе толькі ў адзін бок.
Больш нічога ўжо не трэба:
Ёсць у жыцці сталёвае крэда.
І сэрца крочыць упэўнена верна
Праз кіламетры да роднага месца,
Да спадчыны цёплых сустрэч.
Я — Жана д'Арк, у руцэ маёй — меч.

#верш
#дзеньроднаймовы
#Хросная

Ураборас
бясконца
з'ядае
сябе.

Так бясконца
што ўжо забыўся
ці быў калі-небудзь чымсці
акрамя фаршу

Скажы,
Ці падлічым мы
аднойчы колькасць
могілак,
якія рассыпаныя
па нашай гаротнай зямлі
так,
што здаецца -
нават цені
нашых слядоў
бясконца
трапляюць
на косткі
?

А нашыя сляды -
уціснутыя ў зямлю,
бо мы ідзем тым шляхам,
якім ішлі мільярды
да нас.

А нашыя сляды -
уціснутыя ў зямлю,
бо наш край
ніколі не
меў
часу спакою.

Ураборас
бясконца
з'ядае
сябе.

#Францішак_Люцыянавіч
#верш


Бездапаможны

Дзверы, вокны, стол,
Сігарэты, кава-чай,
І падвешаны мой стан
Ні Тут, ні там - усё адчай.
Толькі словы,
Толькі чай.

─────────≪✷≫────────
Творчы канал аўтара

#верш #дзеньроднаймовы
#TL


"Пірату"

Калі вада твая стыхія
І хвалям ёсць ты Ўладар,
Узбярэжжаў безліч бачыў дзіўных
І ветраў моцных шквал трываў.
Мо з Дрэйкам знаўся? Ці з Дампірам?
Ці проста сам з сабой хадзіў?
Матросаў спеў любіў ты шчыры
І люльку з тытунём паліў.
"Вясёлы Роджар" развяваўся,
І з шабляю наперавес
Ліхіх гадзін ты не баяўся,
Адвагі ты не набіраўся -
Адразу сам у бойку лез.
А калі стомлены здабычай,
Ты часам на зямлю зыходзіў,
Няўжо ні тут, ні там, ніколі
Сабе прытулку не знаходзіў?!
Бо зранку зноў, як сонца устане,
Шлях водны зваў, цягнуў мацней.
І ты лагодна, паслухмяна,
Ішоў за ім далей, далей.
Ці ты кахаў? Цябе кахалі?
Ці хвалі жарсць твая была?
Ці толькі ветразь з ветрам у пары
Гармонію жыцця давалі?

#верш
#Nichto_Absalutna

Я люблю рэчы

Рэчы ня здрадзяць, не ашукаюць
Будуць заўсёды поруч у камодзе,
Рэчы ня просяць увагі, трываньня,
Рэчам даволі шчасьця ды гора.

Цёмнае шафы, пыльных бальконаў,
Змрочных гарышчаў спрэс у павуціньні,
Кінутых хатаў, зрываў, пагромаў,
Змрочнае бавы пад лямпай мірглівай.

Рэчы ня чуюць, рэчы ня мараць,
Рэчы ня правяць зламанага жартам.
Рэчам усё проста, рэчам усё роўна:
Рэчам да чорта шчасьце ды гора.

#верш
#Шрэбра_Іслачы

Я бачу τеслу ў стайні
Я спытаю: "Хто ты!?"
І навошта табе электрычнасць
Сярод гною?

#верш #Настасся_Хадзько
#дзеньроднаймовы


Шануйце слова матчына,
Любіце матчын спеў.
Тут —
наша спадчына.
Інакш —
тут матчын гнеў.

──────≪✷≫──────
Творчы канал аўтаркі

#верш #дзеньроднаймовы
#TL


Мёбіўса стужка.

Ёсць стужкі ў валасах,
Існуюць стужкі хваляў.
Але па сэрцу тая, што сніцца па начах,
Як сімбаль нашых мар і летуценняў.
Ні падзяліць яе на часткі,
Ні бег Бязконцасці прырваць.
Жыццё паўсюль расклала пасткі,
Іх тая стужка дапамагае пазбягаць