#верш
#Сьвятлана_Зьнічка
«Мой выклік»
Д.
Не цярплю абыякавай думкі,
Я на сьмерць выклікаю яе,
Стрэну ў пекле – і выкручу рукі
Ды парву, ды парэжу, эге!
Як зьнябуду бязьдзейнасьць са сьвету,
Захлынуся у горы сваім:
Жытка канула, канула ў Лету! –
Я за дэманам крочу ў дым...
Ты ня зрушыш і пальца свайго,
Толькі глянеш пустымі вачыма.
Адшумела ужо, адгуло,
Не ўва мне, у табе – магчыма...
...А на мне дасюль абцугі,
Што ня ўпалі у той барацьбе.
Вынішчала сваё каха... – і
Ненаўмысна забіла сябе.
Позна бегчы, шукаць паратунку –
Ты ня прымеш, а пекла ня пусьціць –
Мне найлепшага ў сьвеце гатунку
Сьмерць сустрэць трэ хвілінаю, мусіць.
Не цярплю абыякавай думкі
І на сьмерць выклікаю – так.
Ці ё сэнс у таварыскім смутку,
Ці імя мне ня проста – пустак?..
*
Канал аўтаркі
#Сьвятлана_Зьнічка
«Мой выклік»
Д.
Не цярплю абыякавай думкі,
Я на сьмерць выклікаю яе,
Стрэну ў пекле – і выкручу рукі
Ды парву, ды парэжу, эге!
Як зьнябуду бязьдзейнасьць са сьвету,
Захлынуся у горы сваім:
Жытка канула, канула ў Лету! –
Я за дэманам крочу ў дым...
Ты ня зрушыш і пальца свайго,
Толькі глянеш пустымі вачыма.
Адшумела ужо, адгуло,
Не ўва мне, у табе – магчыма...
...А на мне дасюль абцугі,
Што ня ўпалі у той барацьбе.
Вынішчала сваё каха... – і
Ненаўмысна забіла сябе.
Позна бегчы, шукаць паратунку –
Ты ня прымеш, а пекла ня пусьціць –
Мне найлепшага ў сьвеце гатунку
Сьмерць сустрэць трэ хвілінаю, мусіць.
Не цярплю абыякавай думкі
І на сьмерць выклікаю – так.
Ці ё сэнс у таварыскім смутку,
Ці імя мне ня проста – пустак?..
*
Канал аўтаркі
#ADM
Вітаем, шаноўныя падпісанты! З нагоды дня роднай мовы мы вырашылі зрабіць вам невялікі падарунак.
Ад 21 лютага і да 5 сакавіка мы праводзім конкурс для творцаў Новага свету і ўсіх жадаючых.
Вы можаце ствараць свае працы на любую тэму, якая не забароненая правіламі суполкі.
Гэта магчымасць праявіць сябе тым, хто заўсёды баяўся, а для вопытных творцаў магчымасць паказаць новы ўзровень сваіх прац і стварыць нешта асаблівае.
Пераможцы атрымаюць прыемныя папяровыя падарункі.
Умовы:
1. Удзельнічаць могуць усе творцы з любымі відамі прац.
2. Кожная праца павінна быць толькі аўтарская.
3. Працы, якія ўдзельнічаюць у конкурсе, павінны быць пазначаныя тэгам #дзеньроднаймовы.
4. Вы можаце даслаць колькі заўгодна прац на конкурс, але пераможа толькі адна з іх.
Пераможцаў абіраюць падпісанты праз колькасць рэакцый і адно месца ў намінацыі #літаратура абярэ супольнасць творцаў НС.
Абіраем чатырох пераможцаў у намінацыі #літаратура (вершы, проза і мастацкія пераклады); і дзвюх у намінацыі #нятолькіслова (малюнкі, вырабы, ўласныя песні ці музыка).
Поспехаў усім удзельнікам! Далучайцеся.
Вітаем, шаноўныя падпісанты! З нагоды дня роднай мовы мы вырашылі зрабіць вам невялікі падарунак.
Ад 21 лютага і да 5 сакавіка мы праводзім конкурс для творцаў Новага свету і ўсіх жадаючых.
Вы можаце ствараць свае працы на любую тэму, якая не забароненая правіламі суполкі.
Гэта магчымасць праявіць сябе тым, хто заўсёды баяўся, а для вопытных творцаў магчымасць паказаць новы ўзровень сваіх прац і стварыць нешта асаблівае.
Пераможцы атрымаюць прыемныя папяровыя падарункі.
Умовы:
1. Удзельнічаць могуць усе творцы з любымі відамі прац.
2. Кожная праца павінна быць толькі аўтарская.
3. Працы, якія ўдзельнічаюць у конкурсе, павінны быць пазначаныя тэгам #дзеньроднаймовы.
4. Вы можаце даслаць колькі заўгодна прац на конкурс, але пераможа толькі адна з іх.
Пераможцаў абіраюць падпісанты праз колькасць рэакцый і адно месца ў намінацыі #літаратура абярэ супольнасць творцаў НС.
Абіраем чатырох пераможцаў у намінацыі #літаратура (вершы, проза і мастацкія пераклады); і дзвюх у намінацыі #нятолькіслова (малюнкі, вырабы, ўласныя песні ці музыка).
Поспехаў усім удзельнікам! Далучайцеся.
Новы свет 🌞 pinned «#ADM Вітаем, шаноўныя падпісанты! З нагоды дня роднай мовы мы вырашылі зрабіць вам невялікі падарунак. Ад 21 лютага і да 5 сакавіка мы праводзім конкурс для творцаў Новага свету і ўсіх жадаючых. Вы можаце ствараць свае працы на любую тэму, якая не забароненая…»
#верш
#Расьціслаў
Водла
Сонца за лісьцем схавалася,
Сьпёка нарэшце сыйшла,
Першая, вось, паказалася —
Зорка на неба лягла.
Цемры няма — бледна-сіняе
Нават у поўнач яно.
Белая ноч. Крокі ліпеня.
Месяц глядзіць у вакно...
Полем імгла плыве шэрая.
Бачыш, ня дрэмлеш яшчэ?
Там, пад абрывістым берагам
Водла павольна цячэ.
─────────≪✷≫────────
Канал аўтара
#Расьціслаў
Водла
Сонца за лісьцем схавалася,
Сьпёка нарэшце сыйшла,
Першая, вось, паказалася —
Зорка на неба лягла.
Цемры няма — бледна-сіняе
Нават у поўнач яно.
Белая ноч. Крокі ліпеня.
Месяц глядзіць у вакно...
Полем імгла плыве шэрая.
Бачыш, ня дрэмлеш яшчэ?
Там, пад абрывістым берагам
Водла павольна цячэ.
─────────≪✷≫────────
Канал аўтара
Telegram
Странности без псевдонима / Дзівацтвы бяз псеўданіма
Вершы ўласнага аўтарства расейскай і беларускай мовамі.
Адказнасьці за інтэрпрэтаціі аўтар не нясе.
Адказнасьці за інтэрпрэтаціі аўтар не нясе.
#верш #дзеньроднаймовы
#Настасся_Хадзько
Мова. Адзіная родная мова
Стварае з каплі цэлае мора!
Слова. Матуліна мілае слова
Шчасцем хавае цэлае гора!
Праз шэпт спелых каласоў,
Праз рэха векавых лясоў
І цурчанне цёплых азёраў,
Праз ўпэўнены шлях крокаў —
Мова — для ўсіх, і словы
З вуснаў нiбы метэоры.
#Настасся_Хадзько
Мова. Адзіная родная мова
Стварае з каплі цэлае мора!
Слова. Матуліна мілае слова
Шчасцем хавае цэлае гора!
Праз шэпт спелых каласоў,
Праз рэха векавых лясоў
І цурчанне цёплых азёраў,
Праз ўпэўнены шлях крокаў —
Мова — для ўсіх, і словы
З вуснаў нiбы метэоры.
#верш #дзеньроднаймовы
#Былы_Сын_Былой_Краіны
Хай ня вельмі прыгожыя, мабыць,
ды, напэўна, ня новыя словы, -
але ж вас усіх бясконца хай вабіць
прыгажосьць нашай роднае мовы!
Яе моц, яе пацеркі-сьпевы,
яе гмахі жалобы самотнай,
яе любых напояў залевы
ды каханыя сэрцам журботы;
каму сталы, каму недарэчны
ціхі водгалас сьпелага збожжа;
а камусьці - працяглы, спрадвечны,
пераможны ўскрык! Дзякуй, Божа,
за маю - назаўжды, да магілы
яе веліччу я ганаруся! -
мову! Хай йна ніколі ня згіне!
Хай жыве ў маёй Беларусі!
─────────≪✷≫────────
Ціўтар — @byly_byloj
Крама
#Былы_Сын_Былой_Краіны
Хай ня вельмі прыгожыя, мабыць,
ды, напэўна, ня новыя словы, -
але ж вас усіх бясконца хай вабіць
прыгажосьць нашай роднае мовы!
Яе моц, яе пацеркі-сьпевы,
яе гмахі жалобы самотнай,
яе любых напояў залевы
ды каханыя сэрцам журботы;
каму сталы, каму недарэчны
ціхі водгалас сьпелага збожжа;
а камусьці - працяглы, спрадвечны,
пераможны ўскрык! Дзякуй, Божа,
за маю - назаўжды, да магілы
яе веліччу я ганаруся! -
мову! Хай йна ніколі ня згіне!
Хай жыве ў маёй Беларусі!
─────────≪✷≫────────
Ціўтар — @byly_byloj
Крама
#верш
#Arciom
рэфлексія
штодзень капаць калодзеж самога сябе:
у спадзеве знайсці ваду,
у страху дайсці да каналізацыі.
───────────≪✷≫──────────
Новая падборка маіх вершаў на таўбіне
Telegram
YouTube
#Arciom
рэфлексія
штодзень капаць калодзеж самога сябе:
у спадзеве знайсці ваду,
у страху дайсці да каналізацыі.
───────────≪✷≫──────────
Новая падборка маіх вершаў на таўбіне
Telegram
YouTube
#Настасся_Хадзько
#верш
#дзеньроднаймовы
Лёзна
Адвязі мяне ў Лёзна
Праз Выдрэю і Шахі;
Там ад Віцебска нядоўга:
Паўгадзіны той язды.
Адвязі мяне ў Лёзна
У восем ранішніх гадзін.
Хай цягнік той едзе роўна
Рыхт-у-рыхт сваіх хвілін.
Адвязі мяне ў Лёзна,
Павярні з шашы ў бок,
І каля "Світанка" можа
Зноў пабачу аганёк.
Адвязі мяне ў Лёзна.
Там агеньчык той такі:
Ён пакажа што заўгодна
І раскажа, хто які.
Адвязі мяне ў Лёзна,
Дзе ўбачу я таго,
Ён абдыме мяне моцна.
Я кахаю вось яго.
Адвязі мяне ў Лёзна.
Зазірнула б у вочы я:
Там убачыць-такі можна,
Як блішчыць адна смала.
Адвязі мяне ў Лёзна —
Буду дзякаваць заўжды.
Хай заўсёды свеціць сонца
Праз Выдрэю і Шахі.
#верш
#дзеньроднаймовы
Лёзна
Адвязі мяне ў Лёзна
Праз Выдрэю і Шахі;
Там ад Віцебска нядоўга:
Паўгадзіны той язды.
Адвязі мяне ў Лёзна
У восем ранішніх гадзін.
Хай цягнік той едзе роўна
Рыхт-у-рыхт сваіх хвілін.
Адвязі мяне ў Лёзна,
Павярні з шашы ў бок,
І каля "Світанка" можа
Зноў пабачу аганёк.
Адвязі мяне ў Лёзна.
Там агеньчык той такі:
Ён пакажа што заўгодна
І раскажа, хто які.
Адвязі мяне ў Лёзна,
Дзе ўбачу я таго,
Ён абдыме мяне моцна.
Я кахаю вось яго.
Адвязі мяне ў Лёзна.
Зазірнула б у вочы я:
Там убачыць-такі можна,
Як блішчыць адна смала.
Адвязі мяне ў Лёзна —
Буду дзякаваць заўжды.
Хай заўсёды свеціць сонца
Праз Выдрэю і Шахі.
#верш #дзеньроднаймовы
#EriKurayami
Бясконцасьць
Бясконцасьць - быццам далёкае слова,
Узвышанае занадта.
Нерэальная, нязбытная частка мовы,
Рэчаіснасьць упарта.
Бясконсцасьць - такое маруднае слова,
Калі на бетоне ўкленчыў,
У чаканьні ці зморыць катаў стома,
Галавой бясконца ў плечы.
Бясконцасьць - невыноснае самае слова,
Калі гэта працяг ад ніколі.
Бо тым ніколі ня ўбачыць дома
Каго забілі яны ў няволі.
Бясконцасьць - годнае вельмі слова!
Чырвоным па белым напішам
Каб ужо не забылася больш нічога
І ня страцілі волі нашай.
───────≪✷≫───────
Ціўтар — @EriKurayami
інста — eriwitcheri
#EriKurayami
Бясконцасьць
Бясконцасьць - быццам далёкае слова,
Узвышанае занадта.
Нерэальная, нязбытная частка мовы,
Рэчаіснасьць упарта.
Бясконсцасьць - такое маруднае слова,
Калі на бетоне ўкленчыў,
У чаканьні ці зморыць катаў стома,
Галавой бясконца ў плечы.
Бясконцасьць - невыноснае самае слова,
Калі гэта працяг ад ніколі.
Бо тым ніколі ня ўбачыць дома
Каго забілі яны ў няволі.
Бясконцасьць - годнае вельмі слова!
Чырвоным па белым напішам
Каб ужо не забылася больш нічога
І ня страцілі волі нашай.
───────≪✷≫───────
Ціўтар — @EriKurayami
інста — eriwitcheri
#малюнак #дзеньроднаймовы
#EriKurayami
БЯСКОНЦАСЬЦЬ
──────≪✷≫──────
Ціўтар — @EriKurayami
інста — eriwitcheri
#EriKurayami
БЯСКОНЦАСЬЦЬ
──────≪✷≫──────
Ціўтар — @EriKurayami
інста — eriwitcheri
#верш #дзеньроднаймовы
#TL
Маналог.
Прывыклі мы губляць надзею,
Сябе губляць нам звыклым стала.
Чакаем мы чароўную падзею,
Пачуццяў шэраговых нам замала.
***
Сыходзяць людзі, заціхаюць словы,
І рэхам ценяў пакідаюць след.
Пачуцці гінуць, як знікаюць мовы,
Ці ёсць шляхі пазбегчы бед?
***
Аддаца лёса хвалям хуткім,
Вясло ад чоўна кінуць у чарот?
Не! Наставіць ветразь галсам гнуткім,
Грабсці рукамі, дошкай… у вадаварот.
***
Ісці насустрач ветру, кроплям порсткім,
Паветрам наталяцца на ўсю моц.
Ў пачуццяў бездань паглыбляцца,
Кахаць і прагнуць, любіць, жадаць, чакаць.
#TL
Маналог.
Прывыклі мы губляць надзею,
Сябе губляць нам звыклым стала.
Чакаем мы чароўную падзею,
Пачуццяў шэраговых нам замала.
***
Сыходзяць людзі, заціхаюць словы,
І рэхам ценяў пакідаюць след.
Пачуцці гінуць, як знікаюць мовы,
Ці ёсць шляхі пазбегчы бед?
***
Аддаца лёса хвалям хуткім,
Вясло ад чоўна кінуць у чарот?
Не! Наставіць ветразь галсам гнуткім,
Грабсці рукамі, дошкай… у вадаварот.
***
Ісці насустрач ветру, кроплям порсткім,
Паветрам наталяцца на ўсю моц.
Ў пачуццяў бездань паглыбляцца,
Кахаць і прагнуць, любіць, жадаць, чакаць.
#верш #дзеньроднаймовы
#Savavožyk
О так! Я - рок-музыкант!..
Учора сын быў марнатраўны,
а сёння абраў новы лад
на старой бацькавай гітары.
Можа, ня возьму я барэ,
ды прыпаўзу у любым стане,
каб пры разбуранай турме
сьпяваці песьні пра каханьне.
─────────≪✷≫────────
Творчы канал аўтара
#Savavožyk
О так! Я - рок-музыкант!..
Учора сын быў марнатраўны,
а сёння абраў новы лад
на старой бацькавай гітары.
Можа, ня возьму я барэ,
ды прыпаўзу у любым стане,
каб пры разбуранай турме
сьпяваці песьні пра каханьне.
─────────≪✷≫────────
Творчы канал аўтара
#верш #дзеньроднаймовы
#Паша_Падыход
К+М+В 2015
У Віцебску выпаў сьнег.
У пад'ездзе смярдзела трупам.
Кудакушы – гэта калі чалавек
Памірае самотным дарэмна і глупа.
Ужо нават забыўся калі
Стаўся дзедам, выходзячым з дому,
Толькі каб стаць бліжэй да зямлі,
Сесьці на лаўцы й павярнуцца ізноў.
Невядомай хваробай блукаючы
Сярод месцаў даўно абрыдлых,
Намагаюся штодня адшукаць
Нешта даўно ўжо зьніклае.
Багоўкі жоўтыя ў маім пакоі,
Труна чакае ў пад'ездзе,
А мы ня людзі даўно, нам з табой
Удваіх у ёй ня хопіць месца.
Я шкадую, што я чалавек.
У пад'ездзе смярдзіць кудакушы.
Даруй мне, халодны Віцебскі Сьнег,
Даруй і ўратуй нашы душы.
#Паша_Падыход
К+М+В 2015
У Віцебску выпаў сьнег.
У пад'ездзе смярдзела трупам.
Кудакушы – гэта калі чалавек
Памірае самотным дарэмна і глупа.
Ужо нават забыўся калі
Стаўся дзедам, выходзячым з дому,
Толькі каб стаць бліжэй да зямлі,
Сесьці на лаўцы й павярнуцца ізноў.
Невядомай хваробай блукаючы
Сярод месцаў даўно абрыдлых,
Намагаюся штодня адшукаць
Нешта даўно ўжо зьніклае.
Багоўкі жоўтыя ў маім пакоі,
Труна чакае ў пад'ездзе,
А мы ня людзі даўно, нам з табой
Удваіх у ёй ня хопіць месца.
Я шкадую, што я чалавек.
У пад'ездзе смярдзіць кудакушы.
Даруй мне, халодны Віцебскі Сьнег,
Даруй і ўратуй нашы душы.
#верш #дзеньроднаймовы
#Паша_Падыход
Жывёльная прырода аўтобусных калёс
Няспынна шукае мяне.
Слізкім асфальтам не ўзнагародзіў лёс
І імклівым натхненьнем.
У гэтым тыдні толькі вядомы сум і сьмяротная хвароба.
У набітым аўтобусе мной званятуе натоўп і будзе выць тлум.
У сляпыя вокны б'е шэры дым завода.
Змарнаваным вераснем і балючым сьветам
Праз натоўп аўтобуса прашпацыраваў.
Я шукаю ветлую ў душы нясьветлай,
У далёкім краі так і заблукаў.
#Паша_Падыход
Жывёльная прырода аўтобусных калёс
Няспынна шукае мяне.
Слізкім асфальтам не ўзнагародзіў лёс
І імклівым натхненьнем.
У гэтым тыдні толькі вядомы сум і сьмяротная хвароба.
У набітым аўтобусе мной званятуе натоўп і будзе выць тлум.
У сляпыя вокны б'е шэры дым завода.
Змарнаваным вераснем і балючым сьветам
Праз натоўп аўтобуса прашпацыраваў.
Я шукаю ветлую ў душы нясьветлай,
У далёкім краі так і заблукаў.
#верш #дзеньроднаймовы
#Паша_Падыход
Я ішоў дадому з працы і раптам памёр.
А потым я стаў нібы галінка.
Хвілінку паляжаў, тым часам краем нажа
Мяне завастрылі, забілі сабаку бяздомнага.
Я зноў ляжаў беспрытомна. Далей было тры прыгоды:
Выкінулі ў сьметнік, дзе змешаныя адходы.
Закрылі крышку, каб не ваняў тут.
Дворнік гадзіну са мной гуляў,
а потым я зьнік назаўсёды.
#Паша_Падыход
Я ішоў дадому з працы і раптам памёр.
А потым я стаў нібы галінка.
Хвілінку паляжаў, тым часам краем нажа
Мяне завастрылі, забілі сабаку бяздомнага.
Я зноў ляжаў беспрытомна. Далей было тры прыгоды:
Выкінулі ў сьметнік, дзе змешаныя адходы.
Закрылі крышку, каб не ваняў тут.
Дворнік гадзіну са мной гуляў,
а потым я зьнік назаўсёды.
#пераклад #дзеньроднаймовы
#ананімна
В. В. Маяковский "А вы могли бы?"
Адразу змазаў план руціны -
ўсё шклянкай фарбы перайначыў;
я на талерцы квашаніны
касыя скулы мора ўбачыў.
Пачуў я вуснаў новых воклік
на лусцы металічных рыб.
А вы
на трубах вадасцёку
накцюрна мне зайграць
маглі б?
#ананімна
В. В. Маяковский "А вы могли бы?"
Адразу змазаў план руціны -
ўсё шклянкай фарбы перайначыў;
я на талерцы квашаніны
касыя скулы мора ўбачыў.
Пачуў я вуснаў новых воклік
на лусцы металічных рыб.
А вы
на трубах вадасцёку
накцюрна мне зайграць
маглі б?
#музыка
#пава_рамонак
paśla pieknaha nieba suzirajem wiačerni dzoždžyk 🌧️
nowy single u wolnaści ☁️
_._._._._
Spotify:
https://open.spotify.com/track/5HloH1y1Lx5WiFwVvvlYGq?si=1r_sdiYbQv2WdC0rJBF5Mw
YouTube:
https://youtu.be/NPGq74CMtgI?si=Kv3RdLd-1eRkElHE
#пава_рамонак
paśla pieknaha nieba suzirajem wiačerni dzoždžyk 🌧️
nowy single u wolnaści ☁️
_._._._._
Spotify:
https://open.spotify.com/track/5HloH1y1Lx5WiFwVvvlYGq?si=1r_sdiYbQv2WdC0rJBF5Mw
YouTube:
https://youtu.be/NPGq74CMtgI?si=Kv3RdLd-1eRkElHE
#верш #дзеньроднаймовы
#Расьціслаў
Беларуская паўночная самота
Пад сьпевы сумныя далёкіх
Гадоў я ўвечары сіжу
І на агенчык цьмяны сьвечкі
Маркотным поглядам гляджу.
Па-за вакном ляціць завея,
Сьпявае вецер, нібы ў сьне,
Сьняжынкі быццам, думкі веюць
І так ад іх нудліва мне.
"Цямнее край зубчаты бора" —
Са змроку чую голас я
І бачу, як растуць узоры
На шыбы чыстага вакна.
Ужо б’е поўнач. Ціхне вецер
Ужо ў вачах маіх смуга,
А я гляджу ўсё задуменна
Як тчэ марозная рука.
Прывітаньне з Карэліі!
─────────≪✷≫────────
Канал аўтара
#Расьціслаў
Беларуская паўночная самота
Пад сьпевы сумныя далёкіх
Гадоў я ўвечары сіжу
І на агенчык цьмяны сьвечкі
Маркотным поглядам гляджу.
Па-за вакном ляціць завея,
Сьпявае вецер, нібы ў сьне,
Сьняжынкі быццам, думкі веюць
І так ад іх нудліва мне.
"Цямнее край зубчаты бора" —
Са змроку чую голас я
І бачу, як растуць узоры
На шыбы чыстага вакна.
Ужо б’е поўнач. Ціхне вецер
Ужо ў вачах маіх смуга,
А я гляджу ўсё задуменна
Як тчэ марозная рука.
Прывітаньне з Карэліі!
─────────≪✷≫────────
Канал аўтара
#верш #дзеньроднаймовы
#ананімна
З маіх грудзёў ірвецца кашаль —
Пладзіцца ў лёгкіх, пэўна, бросня.
Пад’еў, вядома, бронхі шашаль —
Абхаркаў я сурвэтак мноства.
У макроцці скісла пару вершаў:
Балесна, нібы колік зграя,
Глядзець, як у макроцці свежым
Дзіцё бязмоўнае здыхае...
Патрэба зараз — толькі немасць,
Цямрэча-сон ў глядацкай залі.
Запомні моўную адлегласць:
"Powiedział" хтось і "говорил",
а мы "казалі".
#ананімна
З маіх грудзёў ірвецца кашаль —
Пладзіцца ў лёгкіх, пэўна, бросня.
Пад’еў, вядома, бронхі шашаль —
Абхаркаў я сурвэтак мноства.
У макроцці скісла пару вершаў:
Балесна, нібы колік зграя,
Глядзець, як у макроцці свежым
Дзіцё бязмоўнае здыхае...
Патрэба зараз — толькі немасць,
Цямрэча-сон ў глядацкай залі.
Запомні моўную адлегласць:
"Powiedział" хтось і "говорил",
а мы "казалі".