#верш
#Nichto_Absalutna

Рамкі

Мне хочацца дыхаць, сьціскаюць вакол,
Аточваюць рамкі ад фотак бацькоў,
Жыцьцё па альбоме зь зіготы пайшло,
Нібыта па рэйках - пад вечны адхон.

Мне хочацца марыць, ды цягнуць на дно,
Цяжэнныя рамкі ад фотак дзядоў,
Гарэлыя плямы нябачных лістоў,
Нясьцерпныя раны няспраўджаных сноў.

Мне хочацца верыць, што гэта ня ўсё.
Пазбудуцца рамак хоць фоткі сыноў.
Агораны ў болю няўмольны штуршок -
І мёртвыя вочы дрыжаць па-за шклом

#верш
#ананімна

я я я я я
ці
ты ты ты ты ты
я? крычу
я? маўчу
я? плачу
пл а а а а а а а
а а а
чу чу чу чу чу чу
у ў у ў у ў у ў у ў у
мяне Ў сё добра
маркотна
вільготна
хахаЧУ
чу чу ч у ч у ч у
я? бяг у ў у ў у ў
я? стаю. стала
стаю.
маўчу. міргаю. я ў сне. я не Ў сне. я У сне. Я. У. Ў. Е.

я міргаю.

йу

й а

с т а й у

у

ў

ў.

й

а

намаляваЛА

кропку.

. . . . . . .

ку ку кУ к У к У Ў у ў

й

а

пад мікраскопам

а там

цэлы сусвет

пад

мікра
ско

пам
пам
пам
а
м

я маЎчу

──────≪✷≫──────
Тэлеграм-канал

#верш
#Сьвятлана_Зьнічка

«Рукі паэта»

*
Зімна на вуліцы, зімна ў сьвеце,
Скігат хаўтурны нам грудзі ірве.
Рукі твае адубелі, паэце.
Рукі твае адубелі, паэце...
Што ты шукаў у зьмярцьвелай траве?
Ці... Ты кагосьці вышукваў у сьнезе?
Колькі ні пнесься, а кудаса меце,
Быццам у тым Камароўскім лесе,
У тым Камароўскім лесе...
Глянь на сьсінелыя рукі, паэце.
Што ж не клапоцісься ты пра сябе?
Ведаю, так, што зімна ў сьвеце,
Мусіш адданы ты быць барацьбе...
Дай мне зьнямелыя рукі, паэце,
Хопіць цяпла на дваіх нам, паэце.

*🌫🫀
Творчы канал аўтаркі

#верш
#ананімна

я коска
я працяжнік
я штрых-пункцір

так проста

, – _ _ _

гэта рука

ці галава

я дзяўчына – безгаловаЯ, бязрукаЯ, але сардэчнаЯ

──────≪✷≫──────
Тэлеграм

#Францішак_Люцыянавіч
#проза

Дзённікі

Дзень 1

Здаецца, што ўжо нічога не можа быць. Здаецца, што акрамя гэтага снега, акрамя гэтых бясконцых завей, бясконцых дрэў нічога не можа быць.
У гэтым ветры нібыта адгукаюцца пакаленні, пакаленні тых, хто прыходзіць на дзяды, тых каго мы яшчэ памятаем, бо да іншых гасцей ужо і не так ветла ставімся. Гэта старая, як сам свет, песня, знаёмая кожнаму жывому. Адначасова яна весціць і будучае, і мінулае, і цяпло, і холад. Як жа бывае прыемна чакаць на вецер, як жа бывае жахліва разумець: вецер будзе.
У гэтай вонкавай цемры нібыта і не можа быць сонца і гэта вялікае дзіва, што ўрэшце яно ўзыходзіць. Гэтае сонца, можа гэта памылка? Можа яно і не ўзыходзіць і гэта перад смяротная трызна? Ці можа ў цемры нешта гарэць, ці асвятляе яно маё ўзбярэжжа? Ці ў гэтых хвалях, што палохаюць сваім зместам, можа быць нешта светлае?

Як жа балюча сціскаць пальцы. Чаму я хачу сціскаць іх, калі гэта балюча? Мне так падабаецца іх лічыць, калі няма чаго рабіць або калі трэба што падлічыць. І як жа брыдка іх сціскаць, гэтыя невялічкія маніпулятары рэчаінсацю.

Здаецца, што такога не можа быць. Я народжаны сціскаць, сонца ёсць каб знікаць, а снягі дзеля таго каб таяць.

──────≪✷≫──────
Тэлеграм

#верш
#кася_кастрычніцкая

Запаветнае жаданьне

Аднойчы яна адмовілася ад цяплыні,
Якой жа балючаю тая ёй здавалася.
Але ж калі яна апусьцела да канца,
Прагна зачапілася за тыя ўспаміны.
"Як жа мне агідна ад абдымкаў..."
"Прачынаюся й адчуваю зноў віну"

Упала зьнічка й дзяўчына прашаптала:
"Спаць я ноччу ніколі не жадаю!"

Аднойчы яна адмовілася ад цяплыні,
Якой жа салодкаю тая ёй здавалася.
І вось калі яна апусьцела да канца,
Прагна зачапілася за тыя ўспаміны.
"Як жа мне прыемна ад абдымкаў..."
"Прачынаюся й адчуваю зноў віну"

Упала зьнічка й дзяўчына прашаптала:
"Спаць я ноччу ніколі не жадаю!"

──────≪✷≫──────
Тэлеграм

#верш
#Хросная

***

Хоць мы
І разламаныя
Але ВАМ
нас
не разламаць
не знішчыць
Не заблюрыць
І не выкрасліць
Мы жывём
дыхаем
Мы сярод вас
І мы не здохнем -
вам на зло.
Нават калі
нас развеяць
вятрамі
Змалаціць
цапамі
Мы ўсё адно
не станем
мукою
у вашым хлебе
А станем каменнем
аб якое вы зламаеце
свае змяіныя зубы.
Нашыя рукі
ператварыліся ў сцёблы руж
зачэпіш - паранішся
аб вострыя шыпы.
Мы будзем
мазоліць вам вочы
Аж пакуль яны
не выцекуць з твару
І не ўпадуць на зямлю
радыяактыўным
попелам
Зямля будзе крычаць
як крычалі мы
Бо мы - таксама зямля
Хоць вы
адмаўляеце нам
Нават
у гэтым.

──────≪✷≫──────

#афікс
#верш

А І Б

Неяк А, і І, і Б
Селі разам на трубе.
«А — упала,
Б — прапала…», —
Так казала І ў судзе…

──────≪✷≫──────

#пераклад
#vertebra
#госць

Адзінаццатая серыя "Ганібала" ўжо даступна ў нашым тэлеграм-канале https://t.me/KVertebra

Прыемнага прагляду!

──────≪✷≫─────

#Кася_Кастрычніцкая
#верш

https://t.me/w_with_m

***

Злавілі крохкага матылька,
Якога вабілі яскравыя валошкі.
І шкляны слоік дужа цесны,
Унутры ім пыл застаецца уздыхаць.

Сябры, шануйце вольных матылькоў,
Бо дадзена няшмат ім часу.
Давайце шанаваць іхняе быцьцё,
Каб месяцамі тыя радавалі погляд.

──────≪✷≫─────

#малюнак #ТоЯ
Невялічкі спойлер на заўтра🤭

──────≪✷≫─────

#Кася_Кастрычніцкая
#проза
16+

Працяг майго твору, дзе вам пакажуць універсітэт і іншых галоўных герояў.
Чытаць ➡️ Д2: Выебалі гонар, але не сумленьне.

──────≪✷≫─────

#малюнак #ТоЯ

Легалас і ягоныя шалёныя пыскі 🤪

( фандом: Уладар Пярсцёнкаў)

──────≪✷≫─────

#ТоЯ #малюнак

Хуткарыс - ( speedpaint анг.)
нашага гарэзлівага эльфа💚

──────≪✷≫─────

#верш
#Хросная

Не кахайце паэтаў, дзяўчаты
Вы станеце
катуючай ці катуемай
Сэрца
між рэбраў распятых
Ператворыць вас
у Святую.

Быць Святой -
страшнае катаванне
Комплекс "мадонна-блудніца"
працуе так:
У віхуры жарасці
і прызнанняў
Музу
заб'е
Мастак.

#верш
#Навік_Суднікоўскі

* * *

Можа быць, нам лепш было не жыць?
Заставіць усе набыткі і спаліць.
Ажынавай галінай закруціць пятлю,
І вось, апошні крок у пустату.

А можа зазірнуць у фобасавы вочы
І выдраць іх галінай клёна,
Заліць пяклівым жоўтым воскам
І цалаваць у лоб чырвоны.

А можа проста сесці
І думкі перанесці ў месцы
Дзе ўсё яшчэ ты можаш бегчы
Ні ад кагосьці, а за нечым.

──────≪✷≫─────
Тэлега:
https://t.me/KlianowyajaListy

#верш
#Sapraŭdny

***

Спадарыня, вы настолькі надзвычайны,
Надзвычайны да нябёс,
Гэта ваша прыгажосць
Ад зямлі і да нябёс
Вашы вочы, нос
Неверагодней і ярчэй,
За свабоду, лёс.
Гэта шчасце, шчасце ў вас
Шчасце ад мяне да вас.
У мяне няма тога,
што ёсць у вас, таго агня,
Агня ў сэрцы і вачах,
Непаўторных рыс прапітаных
агнём,
Але няма ў вас таго,
таго бясконцага быцця, быцця кахання маяго...

──────≪✷≫─────

Тэлега:
https://t.me/versysapraudnaha

#верш
#Sapraŭdny

Успаміны

Гэта мінулае жыццё,
Жыццё яскравае, прыгожае.
Успамінаю я яго, з небывалым сумам,
Хачу вярнуцца да яго і застацца там.
Да часу мараў і імкненняў,
Да часу спеваў, летуценняў,
Аднак, магчымасці не будзе,
Магчымасці вярнуць усё назад.

──────≪✷≫─────

Тэлега:
https://t.me/versysapraudnaha