#верш
#Сьвятлана_Зьнічка
«Так ці не?»
Ночка села на парог,
Змоўк Падвей у садзе.
Токмо беленькі клубок
Скок ды скок,
Скок ды скок,
Скок – і знік у хаце.
Сьлед сьмярдзючы цягне ён
Зь сенцаў і да ложку,
Нібы даўні бацька-лён.
Крок ды крок,
Крок ды крок,
Крок – паплачам трошку.
Што шчэ можа так хавацца
Ад людскіх вачэй,
Як ня помсьлівая цаца?
Рып ды рып,
Рып ды рып,
Рып – няма начэй.
Зьнешнасьць можа падмануць,
Як душа бяз клямкі,
То нашто бядзе цягнуць?
Грук ды грук,
Грук ды грук,
Грук – і рыцьмем ямкі.
Мо празь дзень, а мо праз рок
Сьмерць давацьме плён.
Вось кругленькі парсючок
Рох ды рох,
Рох ды рох,
Рох – і згінуў ён.
Роў сабака як шалёны,
Бо пачуў ліхога,
Ды ніхто ня чуў праклёнаў.
Гаў ды гаў,
Гаў ды гаў,
Гаў – няма рудога.
Хмурна неба назірала,
Як цялушку рвалі, –
Сьцераглі яе мо мала?
Мук ды мук,
Мук ды мук,
Мук – жыцьцё ўкралі.
Між таго ў ноч Дзядоў
Сполах узяў малую –
Хтось сьціняўся у вачох.
Плак ды плак,
Плак ды плак,
Плак – бацькі бядуюць.
Зьвер штовек латошыць нас,
Кроў зямліца п'е.
Ці настане шчасны час?
Так ды не,
Так ды не,
Так – коль прага е.
Ночка села на парог,
Змоўк Падвей у садзе.
Токмо беленькі клубок
Скок ды скок,
Скок ды скок,
Скок – і зьмёр у хаце.
* 🌫️⛓️⚔️
Канал аўтаркі
#Сьвятлана_Зьнічка
«Так ці не?»
Ночка села на парог,
Змоўк Падвей у садзе.
Токмо беленькі клубок
Скок ды скок,
Скок ды скок,
Скок – і знік у хаце.
Сьлед сьмярдзючы цягне ён
Зь сенцаў і да ложку,
Нібы даўні бацька-лён.
Крок ды крок,
Крок ды крок,
Крок – паплачам трошку.
Што шчэ можа так хавацца
Ад людскіх вачэй,
Як ня помсьлівая цаца?
Рып ды рып,
Рып ды рып,
Рып – няма начэй.
Зьнешнасьць можа падмануць,
Як душа бяз клямкі,
То нашто бядзе цягнуць?
Грук ды грук,
Грук ды грук,
Грук – і рыцьмем ямкі.
Мо празь дзень, а мо праз рок
Сьмерць давацьме плён.
Вось кругленькі парсючок
Рох ды рох,
Рох ды рох,
Рох – і згінуў ён.
Роў сабака як шалёны,
Бо пачуў ліхога,
Ды ніхто ня чуў праклёнаў.
Гаў ды гаў,
Гаў ды гаў,
Гаў – няма рудога.
Хмурна неба назірала,
Як цялушку рвалі, –
Сьцераглі яе мо мала?
Мук ды мук,
Мук ды мук,
Мук – жыцьцё ўкралі.
Між таго ў ноч Дзядоў
Сполах узяў малую –
Хтось сьціняўся у вачох.
Плак ды плак,
Плак ды плак,
Плак – бацькі бядуюць.
Зьвер штовек латошыць нас,
Кроў зямліца п'е.
Ці настане шчасны час?
Так ды не,
Так ды не,
Так – коль прага е.
Ночка села на парог,
Змоўк Падвей у садзе.
Токмо беленькі клубок
Скок ды скок,
Скок ды скок,
Скок – і зьмёр у хаце.
* 🌫️⛓️⚔️
Канал аўтаркі
#верш
#Шрэбра_Іслачы
Жыццё — не поле парайсці. Казала мне мая бабка, што пракрочыла ўсё сваё жыццё па балотах. Хай кожнаму ззяе зялёнае святло нават самай цёмнай ноччу. Хай добрыя ўчынкі не застаюцца толькі ў думках.
Беларусе, ты не сядзі
Ты рабі, што трэба ў жыцці
Ты рабі, што можаш, любы
Ці няўжо дарэмны пакуты!?
#Шрэбра_Іслачы
Жыццё — не поле парайсці. Казала мне мая бабка, што пракрочыла ўсё сваё жыццё па балотах. Хай кожнаму ззяе зялёнае святло нават самай цёмнай ноччу. Хай добрыя ўчынкі не застаюцца толькі ў думках.
Беларусе, ты не сядзі
Ты рабі, што трэба ў жыцці
Ты рабі, што можаш, любы
Ці няўжо дарэмны пакуты!?
#пераклад
#vertebra
#госць
Фільм "Гіяцынт" даступны ў нашым тэлеграм-канале https://t.me/KVertebra
Польшча, 80-я. Міліцэйскі, незадаволены вынікамі расследавання забойства ў гей-супольнасці Варшавы, вырашае адкрыць праўду.
Прыемнага прагляду!
#vertebra
#госць
Фільм "Гіяцынт" даступны ў нашым тэлеграм-канале https://t.me/KVertebra
Польшча, 80-я. Міліцэйскі, незадаволены вынікамі расследавання забойства ў гей-супольнасці Варшавы, вырашае адкрыць праўду.
Прыемнага прагляду!
#верш
#Францішак_Люцыянавіч
***
Гарэла бясконцае сонца
І з сонцам згаралі дамы,
Сусвет вынішчаюць да донца
З’явілася новае мова.
Яліны раскідалі ствалы,
Галіны вырасталі з зямлі,
Употай я мармытаў:
- Хахахахахах. Я чакаў.
──────≪✷≫──────
Тэлеграм-канал
#Францішак_Люцыянавіч
***
Гарэла бясконцае сонца
І з сонцам згаралі дамы,
Сусвет вынішчаюць да донца
З’явілася новае мова.
Яліны раскідалі ствалы,
Галіны вырасталі з зямлі,
Употай я мармытаў:
- Хахахахахах. Я чакаў.
──────≪✷≫──────
Тэлеграм-канал
#верш
#Сьвятлана_Зьнічка
«Песьня пра паненку»
Ой мала паненка
На пячы ўздыхае.
Ой мала, ой мала
Жытку ўспамінае.
Што, мілая, просіш?
Няўжо зорку зь неба?
Ой просіць, ой просіць
Волюшкі і хлеба.
Чаму ў паненкі
Ножкі прыкаваны?
Ой ножкі, ой ножкі
Траўку адчувалі.
Хто ж маю красуню
Сілаю трымае?
Ой пані, ой пані,
Злодзеяў нямала.
Ой сумна паненка
На пячы ўздыхае.
Ой сумна, ой сумна
Пакрысе канае...
*⛓❤️🩹
──────≪✷≫──────
Канал аўтаркі
#Сьвятлана_Зьнічка
«Песьня пра паненку»
Ой мала паненка
На пячы ўздыхае.
Ой мала, ой мала
Жытку ўспамінае.
Што, мілая, просіш?
Няўжо зорку зь неба?
Ой просіць, ой просіць
Волюшкі і хлеба.
Чаму ў паненкі
Ножкі прыкаваны?
Ой ножкі, ой ножкі
Траўку адчувалі.
Хто ж маю красуню
Сілаю трымае?
Ой пані, ой пані,
Злодзеяў нямала.
Ой сумна паненка
На пячы ўздыхае.
Ой сумна, ой сумна
Пакрысе канае...
*⛓❤️🩹
──────≪✷≫──────
Канал аўтаркі
#верш
#Францішак_Люцыянавіч
***
Тутака пуста ад веку:
Ні цёмна, ні светла
Аднак, не балюча,
Цярпіма.
──────≪✷≫──────
Тэлеграм-канал
#Францішак_Люцыянавіч
***
Тутака пуста ад веку:
Ні цёмна, ні светла
Аднак, не балюча,
Цярпіма.
──────≪✷≫──────
Тэлеграм-канал
#проза
#кася_кастрычніцкая
#тваёй_крывёю_я_напішу_свае_імя
Дарагія паны й панянкі, вы нарэшце дачакаліся: Тваёй крывёю я напішу сваё імя, або Тв_я_н_СІ апублікаваны на архіў.
Хто забыў, або ня ўяўляе пра што гэты раман - анатацыя:
Да выпускнога ўсяго рукою дастаць, але ня ўсім студэнтам зь цягаю да алкаголю, або іншым болесуціша́льным наканавана забраць дыплом і пайсьці на суразмоўе ў кавярню замест працы па спецыяльнасьці: нехта патрапіць у лапы жорсткіх і ненажэрных пачвараў, а нехта ператварыцца ў іх. Ці змогуць былыя студэнты прыстасавацца да новай рэальнасьці, калі ня толькі зусім ня ладзяць адзін з адным, але й вымушаны паставіць пад сумневы сваі сьмяротныя каштоўнасьці, робячы складаныя маральныя выбары?
━━━ • ✙ • ━━━
Тэлеграм-канал
#кася_кастрычніцкая
#тваёй_крывёю_я_напішу_свае_імя
Дарагія паны й панянкі, вы нарэшце дачакаліся: Тваёй крывёю я напішу сваё імя, або Тв_я_н_СІ апублікаваны на архіў.
Хто забыў, або ня ўяўляе пра што гэты раман - анатацыя:
Да выпускнога ўсяго рукою дастаць, але ня ўсім студэнтам зь цягаю да алкаголю, або іншым болесуціша́льным наканавана забраць дыплом і пайсьці на суразмоўе ў кавярню замест працы па спецыяльнасьці: нехта патрапіць у лапы жорсткіх і ненажэрных пачвараў, а нехта ператварыцца ў іх. Ці змогуць былыя студэнты прыстасавацца да новай рэальнасьці, калі ня толькі зусім ня ладзяць адзін з адным, але й вымушаны паставіць пад сумневы сваі сьмяротныя каштоўнасьці, робячы складаныя маральныя выбары?
━━━ • ✙ • ━━━
Тэлеграм-канал
#навіны
#кася_кастрычніцкая
Па выпадку публікацыі твора я надумала зрабіць жывы эфір для сваіх падпісьнікаў, але буду радае вашай зацікаўленасьці і далучэньню ад яго, калі скончыцца яго арганізацыя.
#кася_кастрычніцкая
Па выпадку публікацыі твора я надумала зрабіць жывы эфір для сваіх падпісьнікаў, але буду радае вашай зацікаўленасьці і далучэньню ад яго, калі скончыцца яго арганізацыя.
Forwarded from Kasia Kastrycnickija | дызайн & проза
#верш
#кася_кастрычніцкая
Зьбянтэжанасьць...
Хваляваньне...
Страх згубіць блізкага чалавека...
━━━ • ✙ • ━━━
1 | Пяць хвілінаў да цягніку
#кася_кастрычніцкая
Зьбянтэжанасьць...
Хваляваньне...
Страх згубіць блізкага чалавека...
━━━ • ✙ • ━━━
1 | Пяць хвілінаў да цягніку
#верш
#Nichto_Absalutna
Лістападаўскі голад
Цішыня ловіць сонца, шум дарог гасіць зоры,
Гэта ўсё не істотна, ці мой сябар, ці вораг.
Мой адзіны чытач у далёкім мінулым,
Хто ты ёсьць і нашто круціш неба ў калюжах?
Ставіш музыку лісьця, помніш ветру абрысы,
Вось бы гэтага збыцца, распрануцца, забыцца,
Басанож на мароз і крычаць да прастуды,
Зьнітаваць хрып свабоды з заінелай пакутай.
І ўглядацца да рэзі, і кідацца на дрэвы,
Бо маўчаць, адпусьціўшы дзяцей і спадзевы,
Загарэцца ад сьцюжы, скарачаючы ночы,
Але рукі ў кішэнях грэюць лепей за волю.
#Nichto_Absalutna
Лістападаўскі голад
Цішыня ловіць сонца, шум дарог гасіць зоры,
Гэта ўсё не істотна, ці мой сябар, ці вораг.
Мой адзіны чытач у далёкім мінулым,
Хто ты ёсьць і нашто круціш неба ў калюжах?
Ставіш музыку лісьця, помніш ветру абрысы,
Вось бы гэтага збыцца, распрануцца, забыцца,
Басанож на мароз і крычаць да прастуды,
Зьнітаваць хрып свабоды з заінелай пакутай.
І ўглядацца да рэзі, і кідацца на дрэвы,
Бо маўчаць, адпусьціўшы дзяцей і спадзевы,
Загарэцца ад сьцюжы, скарачаючы ночы,
Але рукі ў кішэнях грэюць лепей за волю.
#верш
#кася_кастрычніцкая
Бязвыхаднасьць...
Расчараваньне...
Пачуцьцё віны...
━━━ • ✙ • ━━━
2 | Хопіць удушваць
#кася_кастрычніцкая
Бязвыхаднасьць...
Расчараваньне...
Пачуцьцё віны...
━━━ • ✙ • ━━━
2 | Хопіць удушваць
#верш
#Хросная
У Нясвіжы
гісторыя прабіваецца
праз паток
турыстаў, асфальтавых сцежак
і кінжалаў
электрычнага святла
Калі стаць на герб трубы
што намаляваны
на падлозе
і прыдумаць жаданне,
то жаданне -
споўніцца.
Трубы - быццам
спінэр
Калі іх круціш -
бясконцы рух.
Так сказала
экскурсаводка.
Подлінікі экспанатаў
Бясследна зніклі
Ці
знаходзяцца ў Польшчы, Расіі
Італіі.
Нам дазволілі
зняць копіі.
Гэта рэканструкцыя.
Нам пашанцавала
вярнуць.
У савецкі час
тут быў
працэдуры кабінет.
У савецкі час
знішчылі
перадалі
нацыяналізавалі
Бясконцы калідор
з люстэрак
у канцы якога -
цемра.
Быццам бы
увасабленне
шляху
маёй
краіны
Скрозь час і прастору.
цемра і адбіткі.
А потым - аскепкі.
У краме сувеніраў
раблюся Дыягенам -
шукаю надпісы
па-беларуску.
Купіла магніцікі і значок.
Занадта мала
патраціла
грошай.
Я іду па брукаванцы
І па залах палаца
там
таксама хадзілі
гістарычныя асобы.
Слёзы і боль
Вар'яцкасць і жорсткасць
Каханне і магільны
холад
Якія
зараз прэпаруюцца
для вушэй цікаўных турыстаў
якія цераз хвіліну
забудуць
усё
Абавязкова апранайце бахілы!
Мае чырвоныя боты
у сініх бахілах
Быццам бы
неба
у крыві.
Ці кроў -
у небе.
Стылёва, модна, маладзёжна
На сувенірах
Будынкі, мужчыны, зброя, герб
І толькі шакаладка -
з Барбарай
Радзівіл.
Выходжу з палаца -
Ідзе дождж.
:
Неба плача
па Беларусі.
#Хросная
У Нясвіжы
гісторыя прабіваецца
праз паток
турыстаў, асфальтавых сцежак
і кінжалаў
электрычнага святла
Калі стаць на герб трубы
што намаляваны
на падлозе
і прыдумаць жаданне,
то жаданне -
споўніцца.
Трубы - быццам
спінэр
Калі іх круціш -
бясконцы рух.
Так сказала
экскурсаводка.
Подлінікі экспанатаў
Бясследна зніклі
Ці
знаходзяцца ў Польшчы, Расіі
Італіі.
Нам дазволілі
зняць копіі.
Гэта рэканструкцыя.
Нам пашанцавала
вярнуць.
У савецкі час
тут быў
працэдуры кабінет.
У савецкі час
знішчылі
перадалі
нацыяналізавалі
Бясконцы калідор
з люстэрак
у канцы якога -
цемра.
Быццам бы
увасабленне
шляху
маёй
краіны
Скрозь час і прастору.
цемра і адбіткі.
А потым - аскепкі.
У краме сувеніраў
раблюся Дыягенам -
шукаю надпісы
па-беларуску.
Купіла магніцікі і значок.
Занадта мала
патраціла
грошай.
Я іду па брукаванцы
І па залах палаца
там
таксама хадзілі
гістарычныя асобы.
Слёзы і боль
Вар'яцкасць і жорсткасць
Каханне і магільны
холад
Якія
зараз прэпаруюцца
для вушэй цікаўных турыстаў
якія цераз хвіліну
забудуць
усё
Абавязкова апранайце бахілы!
Мае чырвоныя боты
у сініх бахілах
Быццам бы
неба
у крыві.
Ці кроў -
у небе.
Стылёва, модна, маладзёжна
На сувенірах
Будынкі, мужчыны, зброя, герб
І толькі шакаладка -
з Барбарай
Радзівіл.
Выходжу з палаца -
Ідзе дождж.
:
Неба плача
па Беларусі.
#верш
#Шрэбра_Іслачы
Чыгунка-Камета
клас-эканом
Гэта не слова
Гэта сіндром
Суседка насупраць
Дачытвае кніжку
Навучпоп нейкі
"Псіхалогія звычкі"
Пад грукат калёс
Яна едзе да Менску
А жыве на ўскрайку
У горадзе ЭНску.
Чыгунка-Камета
Ты ведаеш лёсы
Дык што мне зрабіць
Каб узняць іх у нябёсы?
#Шрэбра_Іслачы
Чыгунка-Камета
клас-эканом
Гэта не слова
Гэта сіндром
Суседка насупраць
Дачытвае кніжку
Навучпоп нейкі
"Псіхалогія звычкі"
Пад грукат калёс
Яна едзе да Менску
А жыве на ўскрайку
У горадзе ЭНску.
Чыгунка-Камета
Ты ведаеш лёсы
Дык што мне зрабіць
Каб узняць іх у нябёсы?