#верш
#Вальдэмар_Громаў

«Ты адкажы мне на пытаньне»

Ты адкажы мне на пытаньне,
Чаму так дрэнна ўсё вакол?
Куды згубілася каханьне?
Куды згубіўся сьвет акон?

Ты на пытаньне дай адказ,
Чаму застаўся моцны боль,
Замест тых добрых пачуцьцёў,
Што нам давалі сонца промень,
Паміж разбураных дамоў?

Ты на пытаньне дай адказ,
Куды пайсьці ў дрэнны час?
Дзе сонца сьвеціць для ўсіх?
Дзе сумных няма й зусім?

#песня #музыка
#пераклад
#Максім_Крывіч

«Зорка па імені Сонца» (Кіно)
пераклад Максіма Крывіча

Белы снег, шэры лёд
На парэпанай чымсці зямлі.
Коўдрай нейкай абрэзнай на ёй.
Горад у сцежнай пятлі.
А над горадам аблокі плывуць,
Нібы нейкі нябесны смог.
А над горадам жоўты дым.
Гораду дзве тысячы год.
Што ён жыў пад зорным святлом па імені Сонца.

І дзве тысячы год — вайна,
Вайна без адменных прычын.
Вайна — справа маладых,
Лякарства супраць маршчын.
Чырвоная-чырвоная кроў...
Праз гадзіну ўжо — проста зямля.
Дзесь праз дзве кветкі ёсць і трава,
А праз тры яна зноўку жыва
І ўвагрэта праменямі зоркі па імені Сонца.

І так, ведаем, заўсёды было:
Нібы лёсам болей любім,
Хто жыве па законам сваім
І каму паміраць маладым.
Ён не помніць слова "так" і слова "не".
Ён не помніць ні чыноў, ні імён,
І ён можа дацягнуцца да зор.
І нічога, што гэта сон.
І ўпасці, апаленым зоркай па імені Сонца.

#ADM

Творы памерам больш за адзін допіс выкладаюцца толькі ў выглядзе артыкула (ці спасылкі на рэсурс для творцаў аб'яднання), які робіцца САМАСТОЙНА!

#ADM
#рэк

МЕМАСЫ ПАД СЯРПОМ ТВАІМ (@miemasy) — унікальны канал, які прысвечаны беларускім літаратурным мемам! Таксама наш сябра, якога мы вам не можам не параіць)

Ёсць мем на тэму беларускай літаратуры, ідэі для мема, прапановы ці пытанні? Дасылайце ў @miemasy_bot — і вы ўбачыце свой кантэнт ў канале!

https://t.me/miemasy

#верш
#госць
#таямніца

вітаначкі, мой псеўданім – таямніца, і сёння я прапаную вам a very pleasant верш 😎

~
вясна не існуе
яна ніколі не прыходзіла да нас, абпальваючы вільчыкі хат
і ніколі не сыходзіла, забіраючы свае вочы шэрыя
вясна не існуе
калісьці яна забывалася на нас, блукала па сцежках, ішла назад
кажуць, яе бачыў толькі той, хто ў яе верыў
вясна ніколі не існавала
і, бачыць Бог, больш не надыйдзе
яе заслугоўвалі ўсе тут, акрамя нас у руцэ з кінжалам
але мы не саступім, не сыдзем!

насамрэч вясна існуе
вясна ў бязлітасным бляску зброі, вясна ў змучаным крыку маці

вясна побач з табою
вясна адплаціць

#верш
#Nichto_Absalutna

Вітаю, шаноўныя ягамосьці! Я новы творца гэтага каналу. Штосуботу я буду публікаваць вершы з майго архіву (19-22 гг.) - пастаянная рубрыка, так бы мовіць. Калі напішу нешта новае, таксама апублікую.

Вы пытаецеся: а дзе ж абяцаны верш? Вас цяжка ашукаць, вось і ён:

Пераемнасьць

Неспакойны натоўп ледзь зважае навокал,
У цэнтры плошчы мільгае чырвоны каўпак.
Людзі, счуўшы сякеру, звыкла шыюцца ў гоман,
Не зважае на тое малады яшчэ кат.

Ён хвалюецца, быццам актор перад сцэнай:
Бо ягоны дэбют мае быць бездакорны... раскошны.
Кат таксама мастак, ён малюе крывёю па целах,
Хтосьці поўніць умяшчальні, хтосьці мае пустошыць.

Гэта творчасьць і ўнёсак у трыюмф энтрапіі.
Непаўторнасьць, што вяжа людзей і магілы.
Стане млосна, як уявіш: натоўпу нямілы,
Як пясок уваччу чарапы і злачыны.

Бацька заўжды казаў: "Не хвалюйся жа, сыне,
Покі маеш наш дар, покі служыш Айчыне.
Не хвалюйся жа сыне, бо такі сьветалад,
Покі хочам ствараць, мусім і вынішчаць".

Голас быццам крычаў, скрозь сьвідруючы чэрап,
"Я ўсё помню" - прамовіў юнак бесстаронна, бязгнеўна,
"І далей перадам" - прашаптаў, абшчапіўшы рукамі сякеру.
Апусьціў - безгаловым умэнт сталася друзлае бацькава цела.

А натоўп ледзь зважаў, шапацеў, нібы лес:
"Кат памёр, дык няхай жыве кат". Фатум - сьцены.
Фатум сцэны - быць плахай: усіхны час надыдзе.
Векавечна пануе адна пераемнасьць.

#верш
#госць
#лін_b

я лін b., а гэта мой верш

«Водар гісторыі ў паветры»

у паветры водар мінулых часоў,
гістарычныя муры над намі.
век узлёту і славы, кажуць, прайшоў.
веру: раніцу стрэнем мы з вамі.

наш цягнік узлятае ў неба,
мае крылы бялёса імчаць.
і краіна–узараная глеба–
больш не будзе вясны чакаць.

ты жняя, нашы дзеі–калоссе,
ты пяеш, наша музыка–крык.
нават у самую чорную восень
туманоў сіні цень знік.

барацьба–гэта полымя сэрцаў,
што яднае і свеціць уначы.
надаюць ёй тысячы сэнсаў,
толькі верны: перамагчы.

зеляніна маёй краіны,
што квітнее ў мароз і боль,
прашаптала нам шлях адзіны:
паднябесны праведны бой.

і блакітна-чыстае неба
палілося ў тваіх вачах.
нам не трэба вады і хлеба.
насычаемся вераю ў снах.

#ADM

вітаю, шаноўнае спадарства, на сувязі пані яніна!
вялікі дзякуй вам за 200 чалавек на канале! у гонар гэтага мы вырашылі правесці латарэю.

правілы простыя:

1. у каментарах пад гэтым запісам трэба напісаць свой нумар (па парадку, пачынаючы з адзінкі) ;
2. 1 чалавек — 1 нумар ;

першапачаткова прызавое месца адно, але сваім актывам вы можаце зрабіць так, каб іх было два. ;)
25 чалавек — 1 месца;
50 чалавек — 2 месца.

прыз пераможцы выбіраюць самі. аднаму чалавеку я (@birdcherryblin) малюю партрэт (рэальнага ці не вельмі персанажа), другому напіша верш @m_kryvich.

вынікі будуць цераз тыдзень. няхай пашанцуе!