خودِ عمیق؛


چگونه می‌توان خودِ عمیق را، کشف و شناسایی نمود؟ آگاهانه به حسهایتان توجه کنید، هنگامی‌که با هرچیزی مواجه می‌شوید، آن را ببینید ، نمی‌گوییم نسبت به آن‌ها بی‌واکنش و بدون قضاوت بمانید ، چه بسا گاها از همین قضاوت نکنید حربه‌ای برای انکارِ خود درست شود، بنابراین نیاز است تا شهامتی عمیق به خرج داده شود تا وجودمان را کشف کنیم ، خود را عمیق‌تر کشف کنیم یعنی به قطبیت های درونی، به منیت ها به نقاطِ ضعف و قدرت درونی مان آگاه باشیم. به رفتارهای نادرستِ مان، آگاه باشیم، به آن «خودی» که می‌خواهد در قبالِ هر چیزی «خودی» نشان دهد آگاه باشیم ، از فرزانه‌ای شنیدم که می‌گفت: گاهی به دیده‌ی اغماض به خودتان بنگرید و همواره در رویارویی با شخصی که درباره‌ی خود و غلبه بر نفسِ خویش با قاطعیت سخن می‌گوید نیز جانبِ احتیاط را رعایت کنید. بنابراین برعکسِ همیشگی که می‌گویند بعنوانِ بی‌طرف به خودتان نگاه کنید گاهی نیاز است که ما خودمان را، ناپختگی مان و نابالغی مان را فروتنانه‌ زیر ذره‌بینِ هوشمندی و توجه بگیریم. گاهی ما از مشاهده حربه‌ای می‌سازیم. برای انکارِ تمامیت خود اما نیاز است کمی هوشمندانه‌تر بر خویشتنِ وجودی خویش نظر افکنیم. خودِ عمیقِ ما فراتر از آن چیزی است که می‌پنداریم.



#معصومه_عابدينی🦋
@MasomehAbedini

موسیقیِ عمیق و زیبا...🍃



@MasomehAbedini

شکوفه‌هایِ بهاری
تا آفتاب بر آن‌ها تابید
روشن شدند...








هایکو از کودکِ هفت ساله
پسرکِ دلبندم میوه‌ی دلم ❤️

@MasomehAbedini🦋

گام‌هایمان در یک مسیر
نگاه‌هایمان بر بسترِ امواج اما؛
هریک جدا از هم...

✨


بطور معمول هرکدام از ما آدم‌ها، تجربه‌ها و درک خاص خودمان را از چیزهایی که متجلی هستند داریم. اگر‌چه چیزها، همان‌گونه که هستند در همانیدگیشان اما گاهی نیز این دیدگاه _بینشِ ماست که به آن‌ها هویتِ بصری می‌بخشد. برای اثباتِ حقانیتِ خویشتن و ارجح دانستنِ تجربه‌های شخصیِ خود مبارزه کردن بی‌فایده است. چراکه همه چیز تنها یک اشارت است.حال ماه را می‌بینیم یا انگشتِ اشاره را، این حاکی از انتخابِ آگاهانه‌ و ناآگاهانه‌ی ما در طول دقایق زندگی است.




گام‌ها_ اهداف
نگاه‌ها _بینش
امواج_ بوریایِ هستی...



#معصومه_عابدينی🦋
@MasomehAbedini

چه زمانی مهار ذهن از دست می‌رود؟

ذهن عملا مهار شدنی نیست ، بلکه ساحت و عمقِ آن قابلیتِ درک و شناسایی را دارد، آگاهانه نیاز است تا از مهار یا کنترلِ شدیدِ ذهن پرهیز شود، چون آنی که می‌خواهد ذهن را مهار کند، بازهم خودِ ذهن است اما در پاره‌ای از موارد زمانیکه فرد به بی ذهن بودنِ خویش کاملا مُعترف و اطمینانی صرف حاصل نموده است. درست از همان‌جا نیز ذهن و بازی‌های پیچیده‌ی ذهنی ایجاد شده و به بیانی دیگر مهارِ ذهن نیز ممکن است از دست داده شود.




#معصومه_عابدينی🦋
@MasomehAbedini

تکه هایی از یک کلِ منسجم، پونه مقیمی
-
تلاش زیادی نکنیم که تصویر بی نقصی از خودمان به دیگران نشان دهیم. اجازه ندهیم که آدمها از ما بت بسازند . در هر رابطه ای که تبدیل به بت شدید ، منتظر آن روزی باشید که به دست همان فرد شکسته شوید .



@MasomehAbedini🦋

هیچ روزی تکرار نمی‌شود
هیچ شبی ، دقیقا مثل شب پیش نیست
هیچ بوسه‌ای ، مثل بوسه‌ی قبل نیست
و نگاه قبلی مثل نگاه بعدی
روزها همه زودگذرند
چرا ترس
این‌همه اندوه بی‌دلیل برای چیست ؟
هیچ چیزی همیشگی نیست
فردا که بیاید
امروز فراموش شده است

#ویسلاوا_شیمبورسکا


پی نوشت : شیمبورسکا شاعر، نویسنده و منتقد معروفِ اهلِ لهستان است که به‌خاطر اشعارش در سال 1996 برندهٔ جایزه نوبلِ ادبیات شد. جالب است که بدانید شیمبورسکا در طول زندگیش کمی بیشتر از دویست قطعه شعر سروده است اما کیفیتِ اشعارِ او آن‌قدر بالا است که به او لقبِ موتسارتِ شعرِ زمان را داده اند.



@MasomehAbedini🦋

در توصیف عشقِ سالم و بالغانه می‌توان چنین گفت که آن مهارتی قابلِ فراگیری است ، آموختنِ زبانِ (مهارتِ ) عشق ، و زبانِ عشق به فرد طریقِ درستِ عشق ورزیدن و‌ هوشمندیِ دریافتِ آن را نیز می‌بخشاید، عشقِ بالغانه_آگاهانه و از نوع وفادارانه ی آن یعنی یک انسان را به روش‌های نو به نو، و به بی‌نهایت شیوه دوست داشتن، نه اینکه به یک روش هزاران نفر را در ظاهرِ امر و با اِکراه دوست داشتن می‌باشد...!
عشقِ آگاهانه اغلب نیروی درمانگرانه و منجر به رشدِ درونی ، شکوفایی فردی و تغییرِ سطح کیفی زندگی، همچنین شفایِ روحانی عاشق و معشوق می‌گردد.





#معصومه_عابدينی🦋
@MasomehAbedini

ای پرنده‌ای که یکریز
بی‌هوایی در هوایِ خویش
غَمگِنانه سَرمست، آواز می‌خوانی
بگو رازِ چشم‌هایت چیست؟
آیا تو نیز صد دلِ با من یکدلی
که چُنین هردم به اِنتظارِ
این دم نشسته‌ای ؟



#معصومه_عابدينی🦋
@MasomehAbedini

وقتی افرادِ احمق تحتِ شادی قرار می گیرند ، بیش از حد خوشحال و مست از مغرور هستند.
وقتی دچارِ درد می شوند ، از غم و اندوه سرشار و از لمس آن شادی بزرگ درون محروم می شوند. آن آدم‌های احمقی که ماهيتِ واقعي اين زندگي را درک نمی‌کنند ، درنهایت هم از فرطِ خوشحاليِ زیاد و هم از دردِ بسیار افسرده می‌شوند اشتیاقِ وجود را با هم می دوزند و شادی و درد ایجاد می‌کنند. کسانی که بر این هوَس غلبه می‌کنند، با عبارتی بر آن آگاهی می‌یابند، می‌توانند همانندِ یک ستونِ سنگی عمیقا کاشته شده بدون لرزش زندگی کنند. آن‌ها می‌توانند بدون شادی یا افسردگی زندگی کنند.
مهم نيست که چيزي را بدست بياورند يا از دست بدهند مهم نیست که آن‌ها شهرت بد یا شهرت خوبی کسب کنند. مهم نيست که آن‌ها سرزنش يا تحسين بشوند مهم نیست که خوشبختی یا ناراحتی به دست آورند. آن‌ها عصباني نيستند
آن‌ها به هيچ چيز چسبيده نيستند ، درست مثل اينکه يه قطره آب به برگِ لوتوس چسبيده نباشد. انسان‌هایِ خردمند و پرانرژي همه‌جا شادمان و سرمست هستند همه‌جا شکست نخورده‌اند. در واقع ، دردِ ناشی از خلوت بهتر از شادی ناشی از لذت های حسی است.


آیاتِ راهب گوداتا...🕉️💜

@MasomehAbedini🦋

ادراکِ وضعیتِ چندگانگیِ چندوجهی


هیچ‌گاه نمی‌توان مسیرِ ابتدایی و انتهایی برای آگاهی متصور شد؛ چراکه سرآغازِ راه همان پایانی دِگَر است، هر پایانی نیز سرآغاز دوباره‌های پَیاپی و مکرر، مفهومِ آگاهی در قوه‌ی ادراک و فهمِ انسانی به هماهنگیِ هارمونیک و رقصِ ساده‌ی چندگانگیِ اجزای ذرات اَعم از خُرد و کلانِ متجلی در تمامیتِ تضادها و در دوییتِ شان اشاره دارد . به عبارتی ساده‌تر آگاهی ادراکِ چندگانگیِ چندوجهی است نه تنها صرفا جا خوش کردن در یگانگیِ متعارف، اما چرا چندگانگی؟ زیراکه انسان موجودیتی چندوجهی و چندگانه‌است، از این‌روست که متناقض رفتار می‌نماید و در اندیشه‌اش نیز می‌تواند سیالیت جریان داشته باشد، زیراکه او (انسان) یک ماشینِ رباط گونه برنامه‌ریزی شده و انسان‌نما نیست که در وضعیتی مطلوب و مطلق باقی بماند. رباط اغلب در چرخه‌ای معیوب گیر افتاده‌است. تفاوتِ انسان و رباط انسان‌نما در این است که انسان قابلیت تفکر و اندیشیدن دارد اما انسان‌نما به آن‌چه که دستورالعملِ آن از پیش برایش تعیین و تبین شده‌است عمل می‌کند بی‌آنکه از هوشِ سرشار از شَمِ شهود از تفکر خلاقانه اش برخورد شود.



#معصومه_عابدينی🦋
@MasomehAbedini

هوشمندیِ بازتابش نور هیچ‌گاه بر آنان که سراغی از تاریکی‌هایِ وجودِ خویش را نگرفته‌اند و یا با خودفریبی سعی در انکارِ آن‌ها دارند، نمی‌تابد.





#معصومه_عابدينی🦋
@MasomehAbedini

نشسته ام تک و تنها در امتدادِ خودم
نگاهِ مِه زده هستم در انتقادِ خودم

صدایِ پایِ خودم را شنیده ام از دل
شنیده ها همه حاکی از ازدیادِ خودم

رها نموده ام از کنجِ این قفس، پرواز
تمام بال و پَرم را به اعتمادِ خودم

دوباره پُر شده ام از هوای تازه‌ی صبح
هر آن زمان که شکستم قفس به یادِ خودم

کسی شکسته درونم تمام این « من » را
منی که در همه چیزست و در نهادِ خودم

نشسته ام تک و تنها به « خود پرستیدن»
نمیرسد به جز این«خود»کسی به دادِ خودم

#همتاف🤍💙

هر روز درباره آلودگی محیط زیست می‌شنویم.
هر روز افراد درباره ترشحات کارخانه‌ها و دود ماشین و ... شکایت می‌کنند.

اما آنها خودشان، به صورت فردی، اغلب چه کار می‌کنند؟
مگر آنها این جو و آب‌وهوای معنوی را با ترشحات مواد سمی، یعنی با افکارشان و با احساسات نفرت، حسادت و خشم، آلوده و سمی نمی‌کنند؟

این را بدان هر فکر و حس ناجوری که در هر وجود انسانی زبانه می‌کشد، باعث ایجاد آفت‌ها و ترشحات خفه ‌کننده‌ای می‌شوند.

اگر ما آزمایشگاه‌هایی با تجهیزات پیشرفته داشتیم، می‌توانستیم ببینیم که بعضی از چیزهایی که از انسان‌ها می‌آیند آنقدر کثیف و ناپاک هستند که در دنیای فیزیکی تاثیری خیلی‌ سمی‌تر از گازهای مضر می‌گذارند.

برعکسش هم صادق است. اینکه ترشحات معنوی، برای تمام مخلوقات بی‌نهایت مفید هستند‌
چنین وجودی (معنوی)، با حضورش، با غلبه بر ضعف‌هایش، به نفع همه چیزهایی که در اطرافش هستند عمل می‌کند.
جو و آب و هوای روانی زمین هنوز به طور کامل غیرقابل تنفس نشده، زیرا مردان و زنانی هستند بدونِ هیچ گونه تملک و وابستگی و مملو از عشق هستند که زندگی‌ِ خودشان را وقف آرامش و صلح و نور کرده‌اند.

#آمرام_میخاییل_آیوانهوف
@MasomehAbedini

این کلاغِ سیاه
هر بار که می‌نشیند بر شانه‌هایم
در فراسویِ شب
خیره می‌شویم به ماه
آن‌سویِ پنجره‌ای بی‌غبار...!



#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini
#شعر_تانکا

برون شو از سینه ای تاریکی
که آفتاب عشق به مدد افقِ دل
در نبض ثانیه‌های زمان
خوش می‌درخشد.






@MasomehAbedini🦋