From Marathi Mhani app:

एकटा जीव सदाशिव.

Meaning:
एकट्या माणसाला कशाचीही चिंता नसते.

From Marathi Mhani app:

एकदा कानफाट्या नांव पडले की पडलेच.

Meaning:
लोकांत एकदा नाचक्की झाली की नंतरही लोक त्याच दृष्टीने पाहतात.

From Marathi Mhani app:

एकमेका साह्य करू अवघे धरु सुपंथ.

Meaning:
एकमेकांच्या सहकार्याने सर्वांचाच फायदा होत असतो.

From Marathi Mhani app:

एका कानाने ऐकावे, दुसऱ्या कानाने सोडून द्यावे.

Meaning:
एखादी गोष्ट ऐकावी पण उपयोगाची नसेल तर लगेच सोडून द्यावी.

From Marathi Mhani app:

एका कानावर पगडी, घरी बाईल उघडी.

Meaning:
बाहेर बडेजाव पण घरी दारिद्र्य.

From Marathi Mhani app:

एका पुताची माय वळणीवाटे जीव जाय.

Meaning:
एकटाच पुत्र असूनही सुखी नसणे.

From Marathi Mhani app:

एका म्यानात दोन तलवारी राहात नाहीत.

Meaning:
दोन तेजस्वी माणसे एकत्र गुण्यागोविंदाने राहू शकत नाहीत.

From Marathi Mhani app:

एका हाताने टाळी वाजत नाही.

Meaning:
भांडणाचा दोष एकाच पक्षाकडे असत नाही.

From Marathi Mhani app:

एकाच माळेचे मणी.

Meaning:
येथून तेथून सगळे सारखेच.

From Marathi Mhani app:

एकाची जळते दाढी, दुसरा त्यावर पेटवी विडी.

Meaning:
दुसऱ्याच्या अडचणीचा किंवा दुःखाचा विचार न करता, स्वतःचा फायदा पाहण्याची दृष्टी ठेवणे.

From Marathi Mhani app:

एकादशीच्या घरी शिवरात्र.

Meaning:
एका दरिद्री माणसाला दुसऱ्या दरिद्री माणसाचा काहीच उपयोग नाही.

From Marathi Mhani app:

एकाने गाय मारली म्हणून दुसऱ्याने वासरु मारु नये.

Meaning:
एकाने वाईट गोष्ट केली म्हणून दुसऱ्याने लहानशी देखील वाईट गोष्ट करु नये.

From Marathi Mhani app:

ऐकावे जनाचे करावे मनाचे.

Meaning:
सर्वांचा विचार घ्यावा व आपणास योग्य वाटेल ते करावे.

From Marathi Mhani app:

ऐकून घेत नाही त्याला सांगू नये काही.

Meaning:
जो सांगितलेले ऐकत नाही, त्याला उपदेश करण्यात काय अर्थ?

From Marathi Mhani app:

ऐतखाऊ लांडग्याचा भाऊ.

Meaning:
कष्ट केल्याविना खाण्याची सवय असणारा, जेथे आयते खायला मिळेल तेथे चांगलाच ताव मारुन घेतो.

From Marathi Mhani app:

ऐतखा‌ऊ गोसावी, टाळभैरव बैरागी.

Meaning:
आळशी लोकांचीही कधी कधी चंगळ असते.

From Marathi Mhani app:

ओ म्हणता ठो ये‌ईना.

Meaning:
अगदीच अक्षरशत्रू.

वर्णमाला

वर्ण - आपल्या तोंडावाटे पडणार्‍या मूल ध्वनीला वर्ण असे म्हणतात.

      मराठीत एकूण 48 वर्ण आहेत.
1. स्वर 
2. स्वरादी
3. व्यंजन 

1. स्वर : ज्यांचा उच्चार करतांना जिभेचा मुखातील कोठल्याही अवयवांशी स्पर्श होत नाही त्यांना स्वर असे म्हणतात.
         अ, आ, इ, ई, ल्र, उ, ऊ, ए, ऐ, ओ, औ, ऋ

    स्वरांचे मुख्य प्रकार दोन आहेत.
1. र्‍हस्व स्वर : ज्या स्वरांचा उच्चार करण्यास कमी वेळ लागतो त्या स्वरांना र्‍हस्व स्वर असे म्हणतात.
              अ, इ, ऋ, उ


2. दीर्घ स्वर : ज्या स्वरांचा उच्चार करण्यास जास्त वेळ लागतो त्यांना दीर्घ स्वर असे म्हणतात.
         आ, ई, ऊ, ए, ऐ, ओ, औ

    स्वरांचे इतर प्रकार
1. सजातीय स्वर : एकाच उच्चार स्थांनामधून जाणार्‍या स्वरांना सजातीय स्वर असे म्हणतात.
                 अ-आ, उ-ऊ, ओ-औ, इ-ई, ए-ऐ 

2. विजातीय स्वर : भिन्न उच्चार स्थांनामधून उच्चारल्या जाणार्‍या स्वरांना विजातीय स्वर असे म्हणतात.
                  अ-ई, उ-ए, ओ-ऋ

3. संयुक्त स्वर : दोन स्वर मिळून तयार होणार्‍या स्वरांना संयुक्त स्वर असे म्हणतात.
               याचे 4 स्वर आहेत.
               ए - अ+इ/ई
               ऐ - आ+इ/ई
               ओ - अ+उ/ऊ
               औ - आ+उ/ऊ

2. स्वरादी :  ज्याचा उच्चार करण्याअधी स्वर येतो त्यांना स्वरादी असे म्हणतात.
            स्वर + आदी - स्वरादी
            दोन स्वरादी - अं, अः
            स्वरादी मध्ये अनुस्वार व विसर्ग यांचा समावेश होतो.
  दोन नवे स्वरदी : ओ, औ
  हे नवे स्वरादी इंग्लिश भाषेतून आलेले आहेत.
  उदा. बॅट, बॉल

3.व्यंजन : एकूण व्यंजन 34 आहेत.
          ज्याचा उच्चार करतांना जिभेचा कंठ, टाळू, मुर्धा, दात, ओठ, या अवयवांशी स्पर्श होतो त्यांना व्यंजन असे म्हणतात. 
          व्यंजनाचे पाच प्रकारात वर्णन केले जाते.
1. स्पर्श व्यंजन (25)
2. अर्धस्वर व्यंजन (4)
3. उष्मा, घर्षक व्यंजन (3)
4. महाप्राण व्यंजन (1)
5. स्वतंत्र व्यंजन (1)

1. स्पर्श व्यंजन : एकूण व्यंजन 25 आहेत. 
                ज्याचा उच्चार करतांना फुफुसातील हवा तोंडावाटे बाहेर पडतांना टाळू, कंठ, मुर्धा, दात, व ओठ यांचा स्पर्श 
                करून बाहेर निघते म्हणून त्यांना स्पर्श व्यंजन म्हणतात.
                उदा. क, ख, ग, घ, ड
                    च, छ, ज, झ, त्र
                    ट, ठ, ड, द, ण
                    त, थ, द, ध, न
                    प, फ, ब, भ, म
     स्पर्श व्यंजनाचे तीन प्रकारात वर्गीकरण केले जाते.
1. कठोर वर्ण 
2. मृदु वर्ण 
3. अनुनासिक वर्ण 

1. कठोर वर्ण - ज्या वर्णाचा उच्चार करण्यास जोर द्यावा लागतो त्यांना कठोर वर्ण असे म्हणतात.
              उदा. क, ख
                  च, छ
                  ट, ठ 
                  त, थ 
                  प, फ

2. मृद वर्ण - ज्या वर्णाचा उच्चार सौम्यपणे होतो त्यांना मृद वर्ण असे म्हणतात. 
            उदा. ग, घ
                ज, झ
                ड, ढ
                द, ध
                ब ,भ

3. अनुनासिक वर्ण - ज्या वर्णाचा उच्चार त्याच्या उच्चार स्थानासोबत काही अंशी नाकातूनही केल्या जातो त्यास अनुनासिक असे म्हणतात. 
                  उदा. ड, त्र, ण, न, म      

मराठी व्याकरण विडिओ:

खालील विडिओ मध्ये मराठी व्याकरणातील क्रियापद हा घटक समजावून देण्यात आला आहे.